Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

91쪽

δια τέλους φρονεῖν ἔπερ ευπραγίας ἀληθῶς ἴδιον. Ουτος μηδεν τούτου ποιούμενος λόγον, ἀλλἀ και παρὰ μ' εὐκοινῆ συμφερον καινοτομων - δεr, ἐν τοῖς με ἴστοις καταβλάπτει την πόλιν, ου μόνον υ -- νωνον ρ' αυτην προς αυτὴν καθιστὰς, άλλα καὶ των πανυ τοι προσηκόντων ἀποστερῶν, καὶ ων δε τις , G- τυγχάνειν εἰς ἄπαν συνεύξαιτο τί δ' ἄν - κατ 70.

ραι κεκτῆσθαι - ωτος, ει κύριος εσται, ταύτην καθάπαξ ἀπάγων, εἰ, τομ εστ αι, τούτων μὴ καθάπαξ ἐμπλησει. ει τοίνυν τὰ μεν τουτονὶ λελυκέναι συνέ-στησιν μω τους γνωρίμους εις ἄπαν, και προρέτι πλείους ποιεI σώζειν ἐθέλειν μῶν τούτους ἀνέμησι τοσούτη ρ' κάλλιον καὶ λυσιτελέστερον καὶ προς

οὐτης ς λη ς της πόλεως μάλλον λύειν τοsτον σωζειν, ὀοφ ρη τὰ τυγχάνειν έεργετῶν τε καὶ φίλων

92쪽

τοὶς οἷς φάσκει χαίρειν τούτον ἐάν -ους δ', οις πάντας τους ἐκ του παν- αιῶνος ἀνθρώπους καὶ προρετ την

φύσιν αυτὴν συμ-φους ἄν λεγουσιν ἴσχουσιν ' , μηρονον στέργειν τε καὶ θαυμάζειν, 'λ καὶ συνήδεσθαι

73. σφίσιν, μως αριστα πάντων χουσι προς δε κἀκείνως

νομον ἐξούλης λάχοι τις ἄν εικότος αὐτῶ οιχὸν γαρ. καὶ διάφορα καὶ περὶ ἄν εἴποι τις φθεγγονται, ἀπ ἐπεὶ προς ὁ μόνον πάντες ὁρῶσι, των πόλεων κέρδος, δια τωτο καὶ τηρ αυτῆς προρηγορίας μετeοτιπάσι, καὶ τωτο κοινον κατὰ πάντων κεκράτηκεν ὀνομαννόμοι. δε μηδενὶ τούτων τὰ τοιαύτα ξυμβαίνων πῶς 74 ἀν ποι λόγον κα τω καταλόγω τούτων τετάχθαι, μῶλ- λον υ τού ἄν εἴ γε σῶζον λόγον, εἰ, ον τρόπον του μεν μὶρ μῶν ὀντας τιμῶμεν, καὶ σωτηρας καὶ καθηγεμόνας το βίου μετά τους θεοὐς ἄγομεν, τον

αυτὰ τρόπον κα τωτον δε καθ' ημῶν ἔντα παντάπασι παύσομεν. εἰ γαρ πανόρθωμα κακῶν μαντες - χοντε νόμοι, ὀ μηδεν τι τοιοέτο ιοῦμενος ' το παράπαν, ἀλλα καὶ στασιάζειν προς τους ευεργέτας παρα-sκευάζων την πόλιν, ταὐτὀν δε ειπειν, καὶ αυτὴν προς αὐτὴν Τ', πῶς ἡ ἐν ' ριννύος ημὶν εσται μοίρα, Πα-75. ραμμων '' ω βω επειτα και πάνδεινόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀθηναiοι ει, τυραννου καὶ νόμων παντάπασιν

93쪽

μαντίων οντων, κά των μὲν τὰ δίκαια προς τους, εργέτας ἐκ παντὰς τρόπου ποιειν προτρεπόντων, ου δεκα α εἰληφεσαν δωρεὰς μετὰ καὶ των όντων αυτῶν προς- αποστερουντος ο νον Λεπτίνης μηδεν αἰσχυνόμεν'. γράφει' ει ημεὶ νομοθετην τουτονὶ προςερονεν, φον τύμπανα καὶ κυφωνὰς το της κωμωδίας, δια ταυτ εδει καλεῖν, ω του της πόλεως καταφευ μερον θους, καἰ ταυτην ἐκπολεμουντα προς ους ηιστ χρῆ φκη. Ἐδεω δ' αὐ-υ, Λεπτίνη, πυθώμην', ἐών,

94쪽

τους κατηγόρους, ο και α δέδωκεν ἀφελομενος τίν -κἀν παρα πάντων δεξαιτο μέμφιν 78. - Ἐχρῆν τοίνυν Φῶς '' ω Ἀθηναῖοι, ἐχρῆν, πει καὶ φύσει και χρον συγκεκληρωμενον, ἄνωθεν ἐχομεν πάντες ε ποιεr μῆλλοπι εὐπαπειν αἱρεωθαι, καὶ προς τους νυν τελεία χρωμένου καταλα διακεῖσθαι, καὶ, πριν π αυτῶν τμῶς δ' - πονθέναι, ταύτης αυτοὐς ἀξιῶσαι. τε δ Ha αυτῶν προσθεν ἡμεῖς δ πεπονθότες , ερτα ταύτης αυτοὐς ξι καμεν, ἐθελήσομεν πάλιν - η' ταύτην - est' ' ἀνε- λεσθαι, σπερ ἐπὶ ρε οIς δεδωκοτες, Ἀμών αυτῶν δαι79. παρεορομεν καταγνοντες 'yὶ και τίνα περὶ Ἀμάν -- τῶν τοῖς Ἀλλησι δώσομεν δοξαν, οι μεγαλοφυχίας ἐκ-παχου γης ἴσχοντες νομα, και μω φανερώτατα πάντων ανθρώπων δε αρετην πὀ θεῶν σπουδασθεντες, οκαὲ λιμο ποτε κατειληφότος την οἰκουμένην πάσαν σχεδόν, καὶ Ελλησι καὶ βαρβάροις τον Πύθιον ἀνελεῖν, οὐκ αν τον λιμὸν ἄλλως τε πεπαύσθαι ει μὴ '' 'Aθη-- ων με πάντων εις οὐρανὸν χεῖρας ηρκότων προς τῶ της ἐσχατης γνωμοσύνης ειναι την τῶν δια/ιέ-νων ἀφαίρεσιν, καὶ ην τελεια νυν Αρουσιν ουτοι, λκοθεν καὶ παρ' ἐαυτῶν ἔπουσι ταύτην, ου χάριν μετερα λὰβόντες, αλλ ων εις μες δρασαν γαθῶν σπερα ιν ταύτην ἄντειληφότες μισθόν. οὐκοὐν εδε ἀφελωμεν ταυτην αυτούς ' , πρῶτον μεν οέχυ χαριζομενοι σφίσι

παρεσχομεν, ταλα τούτους ἀφαιρησομεθα δη-υ αλλ' ών κατὰ τον του δικαίου λογον εἰσὶ κύριοι, τούτων στερήσονται ἔπειτα καὶ ἐς Ῥάς ευ πεποιηκασιν έτοι,

95쪽

ταλ εικότως ἀνταπαιτμουσι, καὶ ποχλῶ δικαιότερον ηημεὶς εῖπερ μεις με μηδεν εγκαλεῖν χοντες τούτοις, μηδε μεμφόμενοι, ἀλλ' ἐκοντες οντες ἐνταέ, ωμεν, οἱ δε καὶ ἄκοντες καὶ το παράχορον τούτο '' ἐπικαλούν- τες ημῖν. πτε λάθωμεν αν δι' ημῶν αυτῶν ἐαι τουτουσὶ 1. το ξένος θούντερ μάλλον δ' αὐτοῖς ἐπηρεάζειν ἐθέλοντες τοσουτον /ῶς κατGβλάφομεν- σον οι μὲν , α γ εοχον

ἐν δίκν, - ων οὐκ ἐν δίκη στερησονται, μεῶς δὲ Ουκοσον πατεῶνες Φόξομεν εἶναι, αλλὰ καὶ ων πρόσθεν παρ αυτῶν ἀπελαύσαμεν, τουτων δια την ἐς -τqHς ἀγνωμοσυνην, ξομεν λκην δικαίως την εῖς αξιν. λ. - 'Τ τοίνυν, ω ἄνδρες ἈθηναIoι, το τοις Σκαλλίστοις ἐπιχειρεὶν ἐν, βελτίων κε'αι η το μηδὲν χρηστον πράττειν ἔρεiσθαι' τοσούτω δεῖ μάλλον μάρτην πιος--οὐ πίστιν δια τέλους φυλάττειν κεκινηκέναι ταύτην βεβουλῆσθαι. Ἀλλα μην εἰ γε μω προ-

-Q το παράπαν ρκεσε τὸ γων χαρίτων ὐπῆρχθαι τί ποι ἀν μελλον πείσεσθαι μηδεν λως γε 'δ προειςενεγκόντες Ους ἐπην ει μη δια τούτο ἀλλα δια την --τέραν προς παντας μεγαλοψυχίαν - το πεφυκός χαρίζε-sθαι, μη ταύτα μόνον εἰς τέλος, ἀλλα και πλείω προς τοι- τοις λειν τούτων δ' ο/ of συνιόντων, Πράκλεις , εις '' μηδεν ἐξ αυτῶν τούτοις ονησις σται, ν θάτερον ρκε- ν άν ἄνευ δε τούτων, εἰ, τε παρ μῶν ξιων- M. της τελειας, φασαν δεδιέναι μη με ἀλίγον αυτοὐς ταύτην ἀνέληοθε, ο μόνον μανίας ἄν εἷλετ' αὐτοές, -- ἔχοντας γνώμης, αλλἀ καὶ ως της προαιρέσεως ωμῶν 'μ κατωφευδομένοις ἐπετιμάτε. 4M ά τουτοισὶ δεδιόσιν '' ἐνεκαλεῖ ζάν, ταμ μεις κοντες ελοι-

96쪽

84 ἀν νωτον ναι καίτοι οἷ μεν, τοιαυτὶ προῖσχόμενοιτοτε, οὐ παντελῶς ἀσυγγνωστ α λεγειν ἐδόκουν Φων - διατεθεἐσιν οὐδ' τις ν παρ' οὐδε ς παραλη σε εσται, αλλὰ καὶ πιο σουσιν απαντες, --ὶδα, μουμεν την ημετίραν μεγαλοφυχίαν καὶ προς τους πονηρο--τους ειδότες ο/ω δε καὶ των μηχανων νομίζοντὸς εἶναι τους των δεόντων πάσιν ἀπλως καθεστηκότα οπμ--- μυλους - επειτα καθ' ημων -- -μβοέλω τρο-πτίνη κεχρησθαι,, -- χειν φηφίζεσθαι. 85. λα. AH ε κεῖσε πάλιν ἐπάνειμι. L τ αυτ g ιντευποιεῖν ησθὲ δεῖν, ουτοι του - μεταβαλεῖν ὁρκους

ἀπροον , πάντως ν εἴξατε τῆ προκλησει ἀχθόμενοιμεν σφίσι του μὴ πιμπεσθαι, ἀπειπεῖν δε οὐκ θοντες

ρλως, οὐ μη το δεος βεβαιωσα καθάπαξ. -κων --πον, εἰ, α τότε τοις ορκοις ἐπιστώσασθε ν, ταλα νυν

νε ορκων μ' ἐθελησαι φυλάξαι, καὶ τ τα --πι ἀληθωρ κάλλιον ὁ καὶ προς δόξα μάλλον ἡμῖν

περ τότε μὲν ποτης τῶν ὁρκων ἀνάγκη ἐδοκι- φυλάττειν, νυν δ καὶ χωρὶς της κεμεν μνάγκης τούτο ποιούντες, γνω/χ αρίστης καὶ μάλισW-τ προ - ω, κουρος φεροισθ' ἀν δόξαν Ἀμοὶ δε ει ἄνδρε Ἀθη- να ι καὶ - νάζειν ἔπεισιν, εἰ διαβαλλόντων μεν τινων μάς - ἀνήνεσχόμεθα δη-- αχλὰ καὶ προρελά- λομεν ἀν- τοις βρεως δίκην αὐτοὶ δε ημά --ος τὰ πάντων αἴσχιστα διαβαλεῖν ἐθελησομεν. ταν 'evola 'εν ἐν ις πηγγείλαντο τον δημον τατηκόσιν, ων, - ἡ ὀμος κελενει, κριθεντερ ἁλῶσι, θανάτον τι- ρ εν εμεῖ δε καὶ α δεδώκαμεν τελωμεθα - η ἐν αὐτοIς ἐπιμ-λεύειν δόξομεν , ἐφ α του ἄλλον ἀξιοθεν θανάτου, ταμ έκοντες ημεὶς ιρροσμι

97쪽

νοι; ο μάλιστα πάντων μυς φυλάξασθαι δει - μονονοτι του πράττειν ἁ ω μάλιστα πάντων μῖν δεῖ, σωκαὶ θεοφιλεD μάλιστα πάντων μεὶς ἀλλ' ὁτι καὶ τολο, μάλωτα πάντων δεῖν, συγγνώμης ἀπηλλακται καὶ λ M. καίως ο μεν γαρ τιο- δικῶν κα αὐτὰ τουτο μόνον σχει την μωφιν λδ α παρ ἀλλοις, κάλλιστα τιμωρεαται, τούτοι ἔκῶν ἐνεχόμενος κατ αυτὰς -του φερει , τῆνον του παρ πάντων ων εἰ κότως μισεIσθαι, καιο ς τοιαύτα πράσειν αιρεῖται, καὶ οἷς ταυτ ἐν ἄλλοις κα-κέζει, περ αυτὰς πράττειν ιρεῖται προς ν ἔγωγ αν φαίην τι, εἰ μεν των ἐπαινοεμένων, ω τἀν ' , ταυτοντα τυγχάνει, πῶς εν τοὶς ἄλλοις ἀξιοὶ τιμωρίας εἰ δε της φαυλοτάτης πεφυκε μοψας, πῶς ἁ παρ' ἄλλοις ρντα κολάζεις, τούτsις -τὀς ως βελτίστοις δε ἐν οἴει '' χρη-

λβ. Καὶ μ ν εἰ, προς ουστιναρουν ιδία γιγνόμενον 88. βλάβος ιεμφεως ἄξιον Ἀ- το δημοσία καὶ κοινῆ την βλάβην ἐπάγον ουδε παρα-σιν ἴσχει νεἶς τοίνυν φαυλον μελόντινοέν τῶν πολιτῶν καὶ δόξαν ου ἀγαθην κεκτημένον λω μισειτε, ς καὶ της πόλεως τάχιστ αυτον ἐξελαυνειν, ἐφ ω μη καὶ τους ἄλλους π τούτου βεβλαφθαι καὶ προς πολλοἐς κειν, νόσημα. ἰὼν δντον '' Λεπτίνου βεβαιωσωμεν νομον, ου μόνον δόξομεν να- γεῖς τα τοιαμα, ἀλλα καὶ κοινὰ ημῖν αὐτοις ἐπεγεγυμεν - μIσος, καὶ τοὐς εὐεργέτας ου ἀλλον ἀφαιρη μεθα του δοθέντα φημῶς αὐτους το πιστεύεοθαι. - δε λε της αnύντων ευνοίας ἐκπεσεῖν καὶ πονηρὰν ἀντὶ χρηστης δόξαν λαβεῖν πολλῶ χαλεπωτερον του δωρεῶν ωντι- ωνουν ἐστερησθαι πρῶτον μεν οὐκ ἄν φθάνοιμεν μάς

98쪽

uὐτοί μάλλον η του εὐεργετας λων φαιρουμεθαμιούντες γ' ἐπειτα καὶ δεινῶς ατοπον καὶ καινὰ οικο- ρεν μῖν αντο ς τον πόλεμον ἐπειράγειν - τους αὐ-τους δε ε μερους, αλλ' ο μου καὶ ἀδικούντας δήπου καὶ ἀδικρυμ νους πάρχειν, καὶ δημίους καὶ πάσχοντας. παρ' αλλου μεν ἄν γεγονος εἶχεν πιν τινα παραμυθίαν ημιν, καὶ προςει τοῖς παραδείγμασι φερειν ἐδόκει δ' ημῖν αὐτοῖὐεπηρεάζονIας ηι δε εἶναι - κακῶς ποιεῖν,' ' καὶ ο τούτου δεινότερον, ἐξὸν η πάσχειν, εἶτα πάσχειν μ' ἱρεῖσθαι, πάσαν -κοδαιμονίαν ἐκβαίνει. που γαρ αε προς του βριστάς τε καὶ συκοφάντας μεγαλοφυχίας κε- , χρορθαι----ως ημὶ επειτ αυτοῖς παρασκευάsομεν 'θεsνρυ πάντα ποιεῖν οἰόμεθα χρηνα Ἀπου μανία περιφανὴς, ταν του εὐεργέτας κά τα μετερ αυτῶν περὶ

πάνυ τοι πολλο ποιουμενους καὶ οὐδε παυσομένους ταυτησὶ τηρ μανἰας, ἀν μυλωμεγαμεὶς αντὶ του πάντων ων σφίσι προσῆκεν πιεικῶς ἀξιούν καὶ πάνυ τοι προρφιλοτιμεῖσθαι Ῥεῖς δ καὶ πολεμίους αυτως εν οἷς αν ἀφελώμερα δεiξομεν. 9l. r. βι τοίνυν μῆν με χρηστης Γιω μετεστι γνώμης, καὶ προς τοσοHτον κομεν το πρὰ πάντας ἁπλῶς μὴ διέκ θαι, ως καὶ τους ἐχθροδ εὐνους θελειν ποιεῖν καὶ με-μάλλει λδει ὀ δ otine M ων συμβουλεύει πάσι καθάπαξ συγκροώει, και προς- μη πεφύκαμεν ἐκβιάζεται' ο μόνον ἐστὶ της πολιτείας χθρὰς, ως Ανυπω ιοην αὐτῶ χρῆνέι προςuειν ἀλλα καὶ ς σχομεν έσεως κάν ἄνω καὶ κάτω στροβίλου δίκην ποιῶν καὶ τρος ἐπιενκωτάτοvς τάς φύσεις καὶ νομοι καὶ εθεσιν πρυφ-τας χρηστοῖς - ανομωτάτω καὶ μοτατωνελαττον ἐχειν, ὼ θεοὶ παραρκευάζων βαρβάρων, εἴπερ

99쪽

εκεῖνοι μὲν ευεργετα τι χωσιν, μεῖ δ' αότοὐς τι εας - μεν - οι μεν μότητι γνωμης παρ την κοινὴν ἀν- 2. ωπων φωσιν καὶ κα αὐτῶν-ων οικειοτάτων ὁσημέραι χωρουντες, ἐνταυθα μόνον ταυτηνὶ δήπου τηρουσιν , ου φύσει πασιν ἀνθρώποις μέτεστι, λέγω δ του προς τους ευεργετας δικαίου Ἀθηναῖοι δε οι μη μ νον χρηστότητι φύσεως πάντων ως εἰπεῖν ἀνθρωαων διενεγκόντες, αλλὼ καὶ περα της ἀνθρωπείου ' φύσεως οὐκ ὀλιγάκις ἀναφανέντες ταῖς ἁρεταῖς, κινδυνεύουσι νυν π Λεπτίνου καὶ του κατὰ φύσιν ἐκστῆναι πάλιν τοίνυν οἱ μεν τριά M.

κοντα, τα τείχη της πόλεως καθελόντες, ου συγκαθεἱλοντο φρόνημ αὐτῆς, αλλ', οτηκότος αδνυ τοι τούτου ανε- στη πάλιν τα τείχη πολλ περιφανέστερα καὶ καλλίω.Λεπτίνης δε νυν υ καθαιρεῖν τείχη πειρῶται, ἀλλ', μεῖζον καθάπαξ ἐστὶ, τὴν της πόλεως μεγαλοφυχίαν καὶ εὐπιστευεσθαι καὶ τότε με λα βοολορ ὀλίγοι δή τινας παραλαβων τὴν τυραννίδα καθειλεν Ἀμων δε πάντων ως στιρουν ἀνὴρ περιεσται μηδαμως, ω ἀνδρες

Ἀθηναῖοι. 'λδ. Σκοπειτε δε ω ανδρες Ἀθηναῖοι, - τουτο, 94. ιν ει τε σαφως, ω τἀναντία Λεπτινης ν προυθετο

γειτονος - τας εχειν ἐῶ, μάλιστα με δῆλος ἐστι μήτε χρηστόν τοει καθάπαξ μήτε Ουλον νομέων Ἀλλ' ἐφ' ένος τούτου τἀναντία φρονῶν ἀμηχανον ει κατά---τὰν '' ὐιφω συμβῆναι, αλλὰ λαν θάτερον πλὴν του λγε ον ελε γλο εμφανῆ γεγενῆσθαι δεδωθω ου μὴν ἀλλ' ε μὲν μιλόν τι καὶ δίκαιον, λοὐτος, τὼ των δωρεῶν

100쪽

του δ' ἀν' Ἀρμοδίου καὶ Αριστογείτονος ταύτας ἔχειν ως, τους μεν τιμης ἀξιοέν, πάν- δ' ἀτιμάζει τους ειλλους. 0δέτερον τούτων εικότως ποιῶν ἀλλα λανθάνεις τους μὲν ου ἀξιῶ τιμων, ἐπειδὴ μη κυ πάντας, πάντα δε ἀτιμαζων ἀδίκως, ἐπειδὴ μόνον λ είνου τι-.μαν ἀξιοῖς δε γαρ ἀμφοτέροις μεταδίδονα τῶν ἴσων οἷς. δε διαρρεῖς, καὶ ἄκων τούτους συνάπτεις, ω δέον '' εἶναι παντας ἐξ ἴσης των δωρεῶν ἀπολαύειν. λε. οτι δε και αυται πολλοστινος αξιαι, δῆλον ἐκεr- θεν δι ων γα μονοις τοι ἀφ' υρμοδου καὶ ωριστογείτονος ταύτας παρέχεις, ἄμφω ταμ φηφicis μάλιστα δίδως' τους μεν δικαίους τούτων ἀπολαύειν πει-οθαι διά τὰ ἐνορ, τὰ δ' Οἴτω πολλοστινος ἀξέας νομίζειν ως μόνοις τούτοισιν Ἀπάντων , σπερ τι γερας,

ταύτας διδόναι οὐκοέν περφυες καὶ παντάπασιν ἐναν--.των , - θα ι.ὲν ως βελτίστας χώραν τάς φάσκεικκεκτησθαι, ἐπὶ δε των ἄλλων γε πάντων ως οὐδενος ποδοκιμάζουιν ἀξιας χωρὶ δε τούτων οὐδε καθ' , δη που - των τροπων τοτ α υρμοδίου καὶ Ἀριστογείτο νος,κη- μονεύειν προσηκεν. ἐάν τε γαρ ως ναύλων τω δωρεῶν ἀπέχεσθαι φάσκxe, ἐναντίον οὐτοι σοι ' καθιοτάσι εον λόγοw αν τε πλείστου ἀξίας, πά εὐαυτῶν ἐπλης μεθέξουσι, καὶ οὐχ οἱ των Σφ 'Αρμοδίου καὶ Ἀριστογελτονος μόνοι ετ τοίνυν Ἀρμόδιον μὲν καὶ uστογείτονα οὐτω θαυμαστούς τινας νομίζομεν η'i rha νη-μφ