Athenaeus 1

221쪽

190 T

τὰ ἐν κομψοὶ, τὰ δε φαυλότεροι φολίων μηλων. καὶ Θεόπομπος ἐν Θησεῖ. Ἀνδροτέων δ' ἔν τω Γεωργικωτὰς ἐν μηλέας φησι σπλως καὶ στρουθίας - γαραπορρεῖ, μηλον απὸ του μόσχον των στρουθιων τὰς δ ηρινὰς, Ῥακωνικὰς λα ουντως η χνοωδίας. ἐγὼ δ Ἀνδρες φίλοι, πάπτων μάλιστα τε ἡ κα τα κατὰ

την Ῥωμην πιπρασκόμενα μηλα τὰ Ματτιανὰ καλούμενα, απερ κοψζεσθαι λέγεται - τινος κωμης δρυμένης μὲτων προς Ἀκυληία υλπεων τουτων δ' - πολλα λελωται τὰ ω Γάγγροις πόλει Παφλαγονιαν τι δἐ καὶ των ὐμηλων πετης ἐστι ἄνυσος μαρτυρεῖ θεόκριτος ὁ Συρακόσιος οὐτωσί πως λέγων Μῶλα μέν εν κόλποισι Λιωνυσοι φυλάσσων, κρατὶ δ' ἔχων λεωκαν, ρακλέος ερο ερνος. oπτόλεμος δ' ὁ Παριανὸς ἐν τη ιονυσιάδι καὶ αυτ έστορε ως πὀ ιονίσου τρεθέντων των μηλων, καθάπερ

222쪽

τως καλεῖσθαι τινά φησι ιμαχίδας ε τω τετάρτω δε κνων καὶ ἐν Αακεδαίμονι δῖ παρατὐεσθαι τοῖς θεοῖ . φησι Πάμφιλος ταυτα ευονα- εἶναι καὶ βρωτα, κα-

24. Π ΣΙΚΑ. θεόφραστος ἐν δευτέρω περὶ φντων ἱστορέας λέγων περὶ ὁ καρπὸς ο φανερος γράφει καὶ τάδε ζώεὶ των γε μειζόνων φανερὰ πάντων η απη, - περ αμογδαλης, καρυον, βαλάν- των αλλων σα

λιν, ροας, ἀπίου, μηλέας. ψώλ- ο αφνιος υ τω περ των προσφερομένων τοῖς νοσοῖσι καὶ τοῖς Παἐνουσι σι , T δ Περσικα λεγομενα μῆλα, πό τινων δῖ Περσικὰ κοκκέμηλα, μέσως ἐστὶν αυλα, θρεπτικωτερα- ταν μήλων. Φιλότιμος δ' τω τρίτω καὶ δεκάτω περὶ τρωνῆς το Περσικόν φησι λιπαρώτερον καὶ κεγχρῶδες εἰναρ, 8axαυνότερον δ' πάρχειν καὶ πιεζόμενον λειστον ελαιον ἀνιέναι Ἀριστοφανης δ' ο γραμματικος ἐνυακωνικαῖς Γλώσσαις τα κοκκημηλα φησι τως -κωνα καλιῶν ὀξ μαλα Περσικα, α τινες αδρυα.

223쪽

25 KNPION. Περὶ τουτο πολλὴ ζητησις ἐνέπεσε

τοι δειπνοσοφισταῖς, ει τις εστιν αυτου μνημη παρὰ τοις

παλαιοῖς Μυρτίλος ἐν γαρ φασκεν, σπερ ει αἶγας -ἀὐαγρίας ἀποπέμπων τοτ ζητοὐντας, Ῥγησανδρον τον Λελψὸν ε τοῖς πομνημοσιν αυτου μνημονευειν, της ἐλεξεως τα - ου μεμνησθαι προς ο ἀντΔεγων ὁ Πλου-I, ταρχος, Ἀλλα μην πωγε, φησὶ διοριζομαι μηδ' ολως τόνιγησανδρον οὐτ' εἰρηκέναι, δι αυτ τουτ εξαναγνοῖς

αυτο πάντα τα προνηματα, πεὶ καὶ Ελος τις τωνεταίρων τουτ εχειν ουτ διεβεβαιουτο, ὁρμώμενος κ τινων

σχολικῶν πομνημάτων ανδρος υ ἀδοξου ' στείρα σοι, φίλε ορτίλε, αλλον ζητεῖν μάρτυρα ιμιλιανο δἐ ελεγεν ' βαν τον Μαυρουσίων βασιλέα, ἄνδρα πολυμαθεστατον, ἐν τοῖς περὶ λ ης συγγράμμασι μνημονευοντα του κιτρίου καλεῖσθαι φάσκειν αυτ παρὰ τοι λβυσι μηλον Ἀπε- ρικον, αφ' ων καὶ μακλεα κομίσαι εις την Ελλάδα ταχρύσεα διὰ τη ιδεα λεγόμενα μηλα τα δἐ των σπερίδων λεγόμενα μηλα τι ες τους Λιὸς καὶ Ἐρας λεγομενους γάμον ἀνηκεν η γη σκληπιάδης Γρηκεν εὐεξηκοστω Αιγυπτιώκων προς τούτους ἀποβλεφας ὁ ημόκριτος φη, Εὐμεν τι τουτων 'IOβας στορει, χαιρετω Αιβυκαῖσι βύλοις, ετ ει ταῖς ννωνος πλάναις. γ δ το ἐν νομα υφημι κεῖσθαι του κιτρίου παρὰ τοι παλαιοῖς τουτο, Ω δἐ πρῆγμα πο ου Ἐρεσίου Θεοφράστου πως λεγόμενον εν ταῖς περὶ φυτῶν στορίαις ἀναγκάζει με επὶ των κιτρίων Ουειν τὰ σημαιωόμενα.

- 26 Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος - τετάρτω της περὶ τῶν στορiας υτως B M Μηδία χώρα καὶ η Περσις

224쪽

tiuα τε ἔχει πλει καὶ - μηέον το Περσικαν η Μηδι κόν καλούμενον εχει δντο δένδρον τολο φύλλον πιν ομοιον κα σχεδὸν ἴσον - της δάφνης, ἀνδράχνης καὶ καρύας, ἀκάνθας δ' ι, απιος η ὀξυάκανθος, λείας ει καὶ ξεόας

σφοδρα καὶ ἰσχυρας του μηλον - ἐσθίεται μῖν, -- σμον ὁ πάνυ καὶ αυτο καὶ τὰ φύλλα το δενδρου κἄν εις ματι τε - μηλον, ἄκοπα διατηρεῖ χρησιμον διμειδὰν καὶ τέχη τις πεπωκὼς θανάσιμον φάρμακον --δ ἐν γαρ εν ιν διακόπτει την κοιλίαν καὶ Ἀξάγει το φάρμακον. καὶ προς στόματος εὐωδίαν ' ἐ- γα τις φήσηεν ζωμμη εὐαλλω τινὶ το εἴσω του μηλου, δεπιευ τε ει το στόμα καὶ καταρρο ση, ποτε την σμην δεῖαν σπείρεται ὁ του ηρος ει πρασιὰς ξαιρεων το σπερμαδιειργασμένας ἐπιμελῶς εἶ ἄρδεται δια τετάρτης η πεμπτης νημερας. ταν δὲ ὁρῆν - διαφυτεύεται πάλιν του εαρος εις χωρίον μαλακον καὶ φυδρον καὶ Οὐλίαν λεπτόν. φέρει

ωτὰ μηλα πῶσαν ρα, τὰ ἐν γὰρ ἀφηρπαι, τὰ δ ἀωθεῖ, τὰ δ' εκπέττει των δ' ἀνθῶν ὐσα χει καθάπερ

ηλακατην, μεσου τινὰ εχουσαν, ταυτα εστι γόνιμα οσαδ μη, ἄγονα. -ἀν--πρωτω δε της πτης πραγματείας τὰ περὶ της λακατης καὶ των γονέμων εἶρομεν. εκ τούτων πώ κινούμενος, ω εταιροι, - φησιν ὁ θεόφραστος περὶ

χρόας περὶ ὀδμης περ φέλλων το κιτρίον εἶναι λέγεσθαι πεπίστευκα, καὶ μηδεις μῶκ θατ- τω, φησι μη ἐσθίε

225쪽

σθαι αυτο, ποτε γε καὶ - τῶν κατῶ τους --ο 84ημῶν χρόνων οδεις σθιεν, αλλ' ὀύ τι μέγα κειμηλιον ἀπετίθεντο ν τα Ἀφωτοῖς μετὰ των ἱματίων. 27. υτ οντως εκ της ἄνω χώρας κείνης κατέδεεἰς του ελληνας το φυτον τουτ εστιν εὐρεῖν λεγόμενον και παρὰ τοις τhς κωμωδίας ποιηταῖς, οἷ καὶ περὶ μεγε θους αυτῶν τι λεγοντες των κιτρίων μνημονείειν φαίνονται.

Ἀντιφάνης ἐν ε Βοιωτίας περι ἐν ψου γ' λίθιον το καὶ λέγειν, ωσπερ προς ἀπληστους ἀλλα ταυτὶ λάμβανε παρθένε τα μηλα. B. καλά γε Α καλὰ δη λθεοί νεωστὶ γαρ τ σπέρμα τοὐτ' ἀφιγμένον 5 εις τὰς Αθηνας εστ παρὰ του βασιλεως. - παρ' Ἐσπεριμνήμην γε νη την Φωσφόρον φασιν τὰ χρυσα μηλα ταυτ ειναι τρία

μόνον εστίν. . ολίγον το καλόν ἐστι πανταχου καὶ τίμιον.

και τίμιον. A. τούτων ἐν ὀβολον ει πολλ τίθημι λογιουμαι γάρ. B. αυται δ ρόαιῶς ευγενεις. A. την γὰρ φροδίτην εν Κύπροδένδρον φυτεsσαι τοῖτο φασιν εὐμόνον.

226쪽

B. βερβει πολυτίμητε κα- τρεῖς μόνας - ., καὶ τάσδ' ἐκόμισας; . o γαρ .ιχον πλείονας - . 28. Toλοις ει τις ἀντιλέγειν χει τι μη o v κιτρίον λεγόμενον σημαίνετα , σαφεστερα μαρτύρια παρατιθέσθω ι καλοι καὶ Φανίου του μελο εννοιαν μῖν διδόντος, , μηποτε ἀπο της κεδρου τό κεδρων, ἀνόμασται. καὶ σε την κεδρον φησὶν εὐπέμπτω περὶ φυτῶν ἀκάνθας εχωωπω4 τῶ φέλλα τι δἐ το αὐτk λο καὶ περὶ τὼ κε ων ωτὶ παντὶ δηλον. τι δἐ καὶ προλαμβανόμενον - κιτρίον πάσης τροφης ξηρῆς τε καὶ πρῶς αντιφάρμακον εστι παν- τος δηλ=υτηρίου ευ ιδα, μαθῶν προσί πολίτου φοῖ- . στευθεντος την της ιγίπτου πην. ολος κατεδίκασέ τινας γενέσθαι θηρίων βορὰν κακούργον εὐρεθεντας, καὶ.εδε αὐτους ἀποσίτοις ζώοις παραβληθηναι εἰσιοῖσι δαπιτοῖς ις- τως πταῖς ει τιμωρίαν ἀποδεδειγμενον

θεατρον κατα την δον καπηλίς τις υνη κατ ελε- 3ωκεν - μετὰ χειρας ιρον σθίουσα κιτρίου, καὶ λαβόντες.

εφαγον καὶ μετ' - πολ παραβληθέντες πελωρίοις καὶ ἀγριωτάτοις ζώοις ταῖς ἀσπίσι δηχθέντες ουδῖν παθον.

ναπορία δε κατέσχε - αρχοντα καὶ το τελευταῖον ἀνακρίνων τον αυτοῖς φυλάττοντα στρατιώτην, ει τι φαγον

επυον, ς εμαθε κατὰ το αὐτὰ εξ ἀκεραίου, κιτρίον δεδομένον τῆ ἐπιούση των μερῶν, μῖν πάλιν κέλευσε

δοθηναι κιτρίου, Ἀω δ' ἰυ καὶ ὁ ἐν φαγὼν δηχθεὶς

227쪽

βη φησὶ γαρ ιτο ἐν τῆ ὀγδόη καὶ τρια-- των ἱστο-ὐριων περὶ Κλεάρχου διηγούμενος, του φακλεωτῶν των ἐν---τω τυράννου , ως βιαiως ἀνηρει πολλους καὶ ἄρτοις πλείστοις ἐδίδου κώνειον πιῶν μειδη - φησὶ θπάντες γνωσαν την του φαρμακο ταύτην φιλοτησίαν προνεσαν των οἰκ- πριν φαγεῖν πηγανον τοῖτο γαρτους προφαγόντας μηδὸν πάσχειν πίνοντας, ἀκόνιτον ααὶ κληθηναί φησι δι τι φυεσθαι ἐν τοπω λυναις καλουμενω οντι περὶ χράκλειαν. αυτ ει ντος τῶὐ μοκρίτου θαυμάζοντες οἷ πολλοὶ την του κιτρίου δύναμιν ἀπησθιον μη πρότερον φαγόντες η πάντες τι. Παμφιλος δ' ἐν ταῖς Γλώσσαις Ῥωμαisv φησὶν ψόκίτρον καλεῖν. 30. 1δη δἐ τοι προειρημένοις κατ ιδίαν πεισεν - θεντων μῖν πολλῶν στρεων καὶ των αλλωναστρακοδερ- μων πεδον τα πλειστα αυτῶν μνημης ξιωμενα α ' μ

228쪽

M παντοδαπῶ κογχυλπι, λεπάδας ἀσπέτου, κραβύζους, κηκιβάλους, τηθυνάκια, βαλάνους, πορ ρας, στρεια συμμεμυκότ τα διελειν μεν ἐστι χαλεπὰ καταφαγεῖν ευμαρέα ' μνας, ἀναρίτας τε κάρυκάς τε καὶ σκιφύδρια, τα γλυκεα ἐν εντ' ἐπέσθειν, ἐμπαγημε δ οξέα,

τους τε μοκρογογγυλον σωληνας Π μελαινα τε ηὐγχος, περ κογχοθηρον πασιν εὐτρισώνια

θάτερα ὁ ταὶ κόγχοι τε αἱ ἀμαθίτιδὰ τε . . 10 κακοδόκιμοι τε κηρονοι, τὰς ἀνδροφυκτίδας πάντες ανθρωποι καλεο- , ἐς ὁ λεύκας τοι θεοί. 31. Moυσαι γράφεται

229쪽

την τελλέναν λεγομέννην ἴσως δηλοῖ, ν Ῥωμαῖοι μιτλον ὀνομάχυσι μνημονευων δ α της Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικος εν τω περ της ἀχνυμένης σκυτάλης συγγράμματιομοίας φησὶν εἶναι τὰς λεπάδας ταῖς καλουμεναις τελλiναις. f Καλλίας δ' ὁ Μυτιληναῖος ν τω περὶ της - ωλκαλλεπάδος παρὰ Mκαio φησιν εἶναι δην ης η ἀρχηoΠετρας καὶ πολιας θαλάσσας τέκνον ης επὶ τελει γε

γράφθαι - Ε λεπάδων χαίνοις φρένας ἁ θαλασσία λεπάς. ' ριστοφάνης γράφει ἀντὶ του λεπὰς χελυς,

καὶ φησιν υ ε Λικαίαρχον ἐκδεξάμενον λεγειν τὰς λεπάδας τὰ παιδάρια ει ηνίκ' ν ει το στόμα λάβωσιν,αυλεῖν εν ταυται καὶ παίζειν, καθάπερ καὶ παρ' μῖν τὰ σπερμολόγα των παιδαρλ ταῖς καλουμεναι τελλίναις,86 ως καὶ Σώπατρός ησιν ο φλυακογράφος εν τῶ επιγραφομένω δράματι οβουλοθεόμβροτος Αλλ' ἴσχε τελλὶνης γαρ ξα-νης μεγας ἀκοὰς μελωδος χος εις μὰς βη. πάλιν ὁ πυαρμος εν Πορρα καὶ Προμαθεῖ φησις τελλiνα κἀναρῶτα θῶσαι δη καὶ λεπὰς ὁσσα. παρὰ Σώτρον o κόγχοι μελαινίδες λέγονται ,

λαινίδες γάρ τοι νησουντι ἐμὶν κ του μικρου λιμενος.'

230쪽

r 199

εν- τω ἐπιγραφομενω λιευς ταν απου-- τηράμβας , -ομάζει καὶ Ἀρχίλοχος δ της χηράμβης μεμνηται, του δ' ἀναρίτου Ἱβυκος καλεῖται δ' ὁ ἀναρiτης - ἀνάρτης. κοπῶδες ει ν τ οστρεον προσέχεται ταῖς πετραις σπερ αἱ λεπάδες. πιρώνδας δ' ἐν Συνεργαζομέναις Προσφνς κως τις χοιράδων ἀναμτης. πέλος δ' ἐν Πέρσαις τινὰς νησον νηρποτρόφονς κεν 'χμηρος ει των τηθέων μέροπαι. 32. Λωκλης δ' ὁ Καρυστιος ἐν τοις Ἀγιεινοῖς κράτι-- φ σιν εἶναι-- κογχυλίων προς διαχώρησιν καὶ λ ρησιν μίας, στρέα, κτένας, χημας Ἀρχιππο,δ' ἐν ' θεσι λεπάσιν, ἐχiνοις, ἐσχάραις, βελλαις, τοις κτεσiν τειρ ιαλεώτερα δε - κογνώων φησὶν εἶναι ὁ Λιοκλης κόγχας, πορ ρως, κήρυκος περ ὁ των κηρυκων ὁ Ἀρχιππος τάδε λέγει

Κηρο θαλάσσης τρόφιμος ιος πορφύρας.

Σπεύσιππος δ' ἐν δευτέρω ' μοίων παραπλησια ἶναι κωρυκας πορφυρας, στραβήλους, κόγχους. των στραβηλων μνημονείει καὶ Σοφοκλης ἐν Καμικίοις υτως AMας στραβολου τησδε τέκνον ι τινωδυναίμεθ' ετρεῖν.σι- Σπεύσιππος ἐξης-άλιν ἰδία καταριθμεῖται κόπους, κτόνος, μῆς, πίννας, σωληνας, καὶ ἐν ἄλλω μερε οστρεω,

λεπάδας Ἀραρὼς δ Καμπυλειν φησιν