Athenaeus 1

241쪽

βρωσων. μνημονευει ἡ καὶ των σπατάγγων ὁ Σώφρων, καὶ Αριστοφάνης - 'Oλκάσιν υτως δάπτοντα, μιστυλλοντα, διαλείχοντά μου

- κάτω σπατάγγην.

. ,: νει, ν υκ σαντι, πεζα δ' εμπορεύονται μόνοι. μητριος δ' ὁ κηφιος εν ἔκτω καὶ ικοστω του ρ-- κοὐ διακόσμου -κωνα φησί τινα κληθεντα ἐπὶ θοίνην καρατεθέντων επὶ την τράπεζαν θαλαττίων χίνων πιλα- βεσθαι,νὸς, ου ειδότα την χρησιν - δέσματος, αὐοω προσέχοντα τοι συνδειπνουσι πως αναλίσκουσω ἐνθέντα δἐ ει το στόμα - τω κελύφει βρύκειν τοις ὁδοῖσιτὀν χῖνον δυσχρηστουμενον ουν τῆ βρώσει καὶ ου συνιεντατην αντιτυπίαν της τραχύτητος ιπεῖν, ὀ φαγημα μιαρὸν, ουτε μ νυν σε ἀφεω μαλθακισθεις υτ αυθις ετ λα- ιμι. τι δεδ ι χῖνοι, λεγ δ καὶ τους χερσαίους καιτοι θαλαττίους, καὶ αυτῶν ισι φυλακτικοι προς τους θηρῶντας, προβαλλόμενοι τὰς ἀκάνθας σπερ τι χαράκωμα , Ἀων ὁ Σῖος μαρτυροι εν οινικι η Λαινε λέγων

242쪽

'Aλλ' εὐτε χέρσω τας λεοντος νυσαε τὰς ἐχίνου μαλλον οιζυρὰς τέχνας - - - λλων κρεισσόνων ὁρμην μάθη,

στρόβιλος ἀμφ' ακανθα εἱώξας δέμας

κεῖται δακεῖν τε κα θιγεῖν μήχανος.

μικραι, τινὸς ὁ και ὀστρέοις ἐοικυῖαι. σὲ δε σκληραὶ καὶ ὀλιγόχυλοι καὶ - αγαν δριμεῖαι , ευστομοι δἐ καὶ εὐκατέργαστοι, φθα δἐ ποσῶς εὐστομοι. α δ πίνναι ρ μαι, τρόφιμοι, δύσπεπτοι, δυσανάδοτοι. εοίκασι δ' αυταῖς καὶ οἷ κηρυκες - οι ἐν τράχηλοι εὐστόμαχοι, δυσκατέργαστοι δέ δι τοι ασθενοῖσι τον στομαχον οἰκεῖοι δυσέκκριτοί τε καὶ μέσως τρόφιμοι τούτων δ' ιμήκωνες λεγόμεναι προς τοι πυθμέσιν μαλαὶ, εοφθαρτοι. διὸ τοις την γαστέρα ἀσθενοῖσιν οἰκεῖαι. α δ πορφυραι μεταξ πiννης εισὶ καὶ κηρυκος ων ο μἐν τράχηλον πολλχυλοι, ευστομοι, το λοιπὸν αυτων ἀλυκον καὶ γλυκὴ καὶ μανάδοτον εις ἐπίκρασίν τ' επιτηδειον τα δἐ οστρεα γενναν ται,ἐν κα εν ποταμοῖς καὶ εὐλίμναις καὶ ε θαλάσση. κράτιστα δἐ ταψα ττια ἴταν λίμνη η ποταμὸς παρακεη- ται γίνεται γαρ εχυλα καὶ μείζονα καὶ γλυκύτερα τα δῖ υ ηόσι και πέτραις λύος καὶ δατος ἀμιγη μικρὰ σκληρα, δηκτικά. τα ὁ εαρινα στρεα καὶ τα κατὰ την τουθερους ἄρχην κρείσσονα, πληρη, θαλασσίζοντα μετὰ γλ κλητος ευστόμαχα, εὐέκκριτα τα ει συνεφόμενα μαλάχηpmverbiis V, 8 p. 40. et duo postrem versus a Iutaretio Ilo l. p. 7 s. 9 e. V. 3. κρεισσόνων ὁρμην θηρίων ὁ μην sic Zenobius r

243쪽

κοίλια. i, 43. Μνησίθεος δ' Ἀ-αι- ω - περ εδεστῶν φησιν οστρεα καὶ κόγχαι καὶ μέες και τὰ μοι τηνιών σάρκα δυσκατεργαστά ἐστι δια την γρότητα την ναὐτοῖς ἀλοκήν. δώσμὲ - μῖν σθιόμενα κοιλίας εστὶν υπακτικὰ δια την ἀλυκότητα, τα δε εφόμενα ἀφίησιν φοιπῶσαν η την πλείστην αλμην εις την συνεφουσα αυτηνυγρότησα. διόπερ ι ἐν πρότητες ἐν αἷς αν φηθη τι

των σσρέων ταρακτικαὶ καὶ πακτικαὶ κοιλίας ισὶν, ἐωσάρκες των φομενων στρέων φόρους ποιῶσιν εστερη- μενα των πρῶν τα δὲ ὀπτὰ τω οστρέων, ἐάν τις αὐτὰ καλῶς ὀπτηση, ἀλυποτάτ. εχε διάθεσιν πεπυρωται γάρ. διὸ α μοιως τοῖς μοῖς στι δίσπεπτα καὶ τὰς γρότητας ἐν αυτοῖς χει κατεξηραμμενας, δι' ων κλυτος κοιλλ γίνεται τροφῆ τε δε σι υγράν τε καὶ δυσπεπτω

ἀχαληφη δ καὶ ἐχίνων ω καὶ τὰ τοιαυτα τροφην μνδίδωσιν γρὰν καὶ μικρὰν της ὁ κοιλίας σῶ λυτέαὰ καὶ

44. κανδρος δ' ο αννώνιος ἐν Γεωργικοῖς τάδε των ὀστρέων καταλεγει, 'HU κα οστρεα τόσσα βυθοτ ατε βόσκεται λμης, νηρῖται στρόμβοι τε πελωριάδες τε τε τε, γλίσχραι τ' αλλὰ συνες τε καὶ αυτης φωλεὰ πίννη καὶ ρχέστρατος δ' εν αστρονομία φησὶ Tov μης ἶνος εν μεγάλους, στρει δ' Ἀβυδος, τὰς ἄρκτους Πάρων, τους ει κτενας η Μοτα η'

244쪽

T 213

πλεί-ους δ' Ἀμβρακία παρέχει καὶ πλατα μετ

Μεσσηνη δῖ πελωριάδας στενοπορθμίδι κόγχας 'κει μέσω ληφε τὰς λείας ου τι πονηράς' 5 τήθεα Καλχηδων, ταν κηρυχας δ' ἐπιτρίψαι ὁ Ζευς, τους τε θαλασσογενεῖς καὶ τους γραίους, πλην ενὸς ἀνθρωπον κεινος δε μοι ἐστιν τα υς, σβον ἐριστάφυλον ναίων, 'Aγάθων δἐ καλεῖται. καὶ Φιλίλλως ει η στις ἐστὶν ὁ ποιησας τὰς Πόλεις σησὶ

λόχοις Πιννησι καὶ ὀστρείοισιν ὁμοίη. καὶ Ἐπίχαρμος ἐν ψας γάμω οστρεια συμπεφυκότα νοστρεον δ ώς ορνεον Πλάτων ε Φαίδρω 'Oστρεο τρόπον φησὶ0 δε

δεσμευμενοι. καὶ ἐν ιμαίω , T των ὀστρεων γένος συμπάπτων. di τω της Πολιτείας δεκάτω οστρεια εἶπε,, Συμπεφυκέναι στρειά τε καὶ φυκία. M πελωρίδες

Ῥάσλψαν παρὰ το πελωριον μειζον γαρ ἐστι χημης ia καὶ παρηλλαγμένον Ἀριστοτέλης δε φησι καὶ εὐαμμωαυτὰς γίνεσθαι. των εἶ χημῶν μνημονευε Ἱ- ὁ ως

245쪽

ἐν Ἐπιδημίαις. καὶ σως -τως νόμασται τῶ κογχύλια

παρὰ το κεχηνενσι.

45. Περὶ δ τῶν κατὰ την γνδικην γινομένων ὁ στρέων, ου γαρ ἄκαιρον και τούτων μνησθηναι δια την των μαργαριτῶν χρησιν, Θεόφραστος μεν εν ω περὶ λίθων γράφειουτως , T 'απμαζομενων δ λiθων στι και ὁ μαργαρῖτης καλοίμενος, πιφανης μῖν η φύσει ποι σι δ' ἐιαυτοῖ τους πολυτελεις ορμους. ἰνεται ὁ ἐν στρέω τινὶ γ παραπλησἱ ταῖς πίνναις, πλην ἐλάττονι μεγεθος δνηλί

καὶ χοιρινων καὶ τῶν λοιπῶν κογχυλίων ποικίλαι α ιδεαρ καὶ πολ διάφοροι τῶν παρ' μῖν γίνονται δ πορφύραι καὶ στρεων πολ πληθος τῶν λοιπῶν ε δ ιδιον, καλουσιν κεινοι βερβερι, ξ ου η μαργαρῖτις λίθος γίνεται. αυτ δ' - πολυτελης κατὰ την Ἀσίαν, και πωλειται περὶ Περσας τε καὶ τους ἄνω τόπους προς χρυσίον εστιδ' η ἐν του ὀστρεου τις παραπλησία τω κτενι, - διέγλυπται ι ἀλλα λεῖον τὸ στρακον χει καὶ δαλ δἐωτα εχει δύο σπερ ὁ κτεις, αλλὰ ν η δ λίθος γίνεται

ἐν τη σαρκὶ του ὀστρεον, σπερ εν ως τείοις η χάλαζα. καὶ στιν η ἐν χρυσοειδης σφόδρα, ἄστε μ ραδίως λα- γνῶναι, ταν παρατεθῆ παρὰ τὸ χρυσὰν δ ἀργυροει- δης η ὁ τελεως λευκη, ὁμοi τοις ὀφθαλμοῖς τῶν ὰ ων Σάρης δ' ὁ Μυτιληναῖος ες βδόμη - περὶ Ἱλiξανδρον ἱστοριῶν φησι , θηρσεται δἐ κατ την Ἀδικὴν θάλασσαν, ωσαύτως δ και κατὰ την Αρμενίαν και Περσικην και Σουσιανην καὶ Βαβυλωνίαν παρόμοιον ὀστρέω τὼ Ἀστὶν ἄδρὰν καὶ πρόμηκες, εχον εν αὐτῶ σάρκα και μεγάλην καὶ

246쪽

uvκην, νώδη σφόδρα. ἐξ λεξαιροοντες στα λευκῶ προσαγορεύουσι ἐν μαργαρίτας, κατασκευάζουσι δ' ξ αυτῶν σοι ἐσκους τε καὶ φίλια περὶ τὰς χειρας καὶ τους πόδας περὶ σπουδάζουσι καὶ Πέρσαι και Μηδοι καὶ πάντες λι - πολυ μαλλον των εὐχρυσω γεγενημένων 46. σίδωρος δ' ο αρακηνὸς εν - της Παρθίας Περιηγητικω κατὰ το Περσικον πέλαγος νησον φησιν εἶναι τινα - πλείστην μαργαρῖτιν ευρωκεσθαι δώπερ σχε δίας καλαμῶνας πέριξ εἶναι της νησου, ε ων καθαλλομέ--υς ει την θάλασσαν επ' ὀργυιῶς εἴκοσιν ἀναφέρειν διπλους κόγχους φασὶ δ' ταν βροντα συνεχεις ωσι καὶομβρων ε ἡσεις, τότε μαλλον την πένναν κυειν, και πλείστην γίγνεσθαι μαργαρῖτιν και σμεγέθη -λωχεωλος ει τὰ ω'ctioυς θαλάμας δίνειν ειώθασιν αἱ πίνναι ' θέρους δ τὰς ἐν νύκτας κεχηνώσι δι νηχόμεναι, μερας

ὁ μύουσιν. σαι δ' αν πέτραις η σπιλασι προσφυῶσι ριζοβολουσι, κἀνταυθα ἐνουσαι την μαργαρῖτιν γεννῶσι. ζωογονουνται δ και τρέφονται δια του προσπεφυκότος τησαρκὶ μέρους τουτο δ συμπέφυκε τω του κόγχου στόματι, ζλὰς εχον και νομην εἰσφέρον δη στιν εοιαος καρκίνω μικρω, καλουμενον πιννοφύλαξ διηκε δ' εὐτολτο η σαρξ μέχρι μέσου του κογχου ιονε ρίζα παρ'Ἀνη μαργαρῖτις γεννωμενη - ται δια του στερεω της κογχης καὶ τρέφεται ο- αν - προσπεφυκυῖα χρόνον. πειδὰν δὸ9 4 παρὰ την κνυσιν υπολομεν η σαρξ α μαλακῶς -τωνουσα χωρiση την μαργαρῖτιν ἀπο του κόγχου, ἀμπε-

χουσα μεν ουκέτι τρέφει, λεωτέραν δ αυτην καὶ διαυγεστέραν ποιεῖ καὶ καθαρωτέραν η ἐν ον εμβύθιος πίννα διοπεστατην ποιεῖ καὶ καθαρωτάτγην καὶ μεγάλην γενναμαργαρῖτιν, - ἐπιπολάζουσα καὶ ἀνωφερης δια το ποτου λίου ἀκτινοβολεχθαι δυσχρους καὶ ησσων κινδυνεω- ουσι δ' ι θηρῶντες τους μαργαρίτας, ταν εις κεχη μ

247쪽

πολλακι οἱ δάκτυλοι αυτῶν ποπρίονται ἔνιοι δἐ καὲ παραχρημα ἀποθνησκουσιν. σοι δ'Ἀν ἐκ πλαγίου

θέντες την χεῖρα πωσι, αδίως τους κόγχους απὸ του λίθου ποσπῶσιν. μαράγδων δ μνημονευε Μένανδρος ἐν Παι&ωμάραγδον εἶναι ταν ἔδει καὶ Σάρδω.ανε δ του λεκτέον παρὰ γὰρ - μαρμαίρειν νόμωσται - διαπης πάρχειν. 47. - ταυτα περιηνέχθησαν πίνακες χοντες τωνα δατος κρεῶν πολλὰ πόδας καί κεφαλὰς καὶ τί καὶ σιαγονας, ετ ει καὶ χορδὰς καὶ κοιλίας καὶ γλώσσας, ωσπερ ἔθος στὶν ν τοι κατὰ την χλεξάνδρειαν λεγομέ-νο ς ἐφθοπωλίοις ειρηται γὰρ, υλπιανἐ καὶ το φθοπωλιον παρὰ Ποσειδίππω ἐν Παιδίω καὶ πάλιν ζητο - των τοῖς ὀνομάσαντάς τι τουτων ο μέν τις ελεγε, μἐδωδίμων κοιλιῶν μνημονεέει Ἀριστοφὰνης ἐν Ἱππάσια , σω σε ἀδεκατείτους κοιλίας πωλεῖν. καὶ ξης Πι μ' γάθ' υ πλυνειν ἐας τὰς κοιλίας πωλεῖν τε τοὐς ἀλλἀντας, αλλὰ καταγελῆς; καὶ πάλιν φῶ δέ γ' ηνυστρον βοος καὶ κοιλίαν νέαν καταβροχθίσας κ τ' ἐκπιων τον ζωμὸν ἀναπόνιπτος λαρυγγιῶ τοτ ρητορας καὶ ικίαν ταράξω. καὶ πάλιν

248쪽

καὶ χόλικος νυστρου τε καὶ γαστρὸς Οαον. σιαγόνος δε φατινος Πλουτοις ,Περὶ σιαγόνος βοείας μαχόμενος. καὶ Σοφοκλης μυκω ,Σιαγόσας τε δ μαλθακὰς τίθησι. - άτω δ' εν Φαίω γράφει Καὶ τὰς σιαγόνας ἄκρας αυτοῖς συνεδησεν πιλ ν φυσιν του προ ώπου. καὶ Σενοφῶν - τω περ ιππικης ιαγόνα - κρὰν συνεσταλμένην. M διλτο υ στοιχείου περοντες κατ' ἀναλογίαν λεγουσι, - τολυός χορδῶν τε μεμνη

ται Ἐπίχαρμος - ὁριας νομάζει, ἐπιγράψας τι και τῶν δραμάτων - - χριστοφάνης δ' ἐν εφέλαις , ει μυ

καὶ ωπολις εν ἰξίν. Ἀλεξις δ' ἐν λυκαδία η ραπεταις ssisXορδαρίου τόμος - καὶ περίκομμά τι. Ἀτυάνης ν άμοις ἰοτεμων χορδης μεσαῖον 48. Ποδῶν δε και τίων σι ει ρυγχους λεξις ἐν Κρατετα ἡ Φαρμακοπώλη το δ μαρ ριον λόγον - ρο εκθησομαι, πολλὰ χον τῶν ζητουμενων νομάτων. θεόφιλος Παγκρατιαστν

'μθῶν ἐν σχεδὸν

Casauhonus ex epiton e In inscriptiun τι την σιαγόνα αγόνα τινὲς φασὶ διὰ το υ στοιχείου κατα αναλογίαν - του ειν. Formam vαγόνα

249쪽

θερμὸν ἰχθυν παναπλάττων, μίβρωτα λεπιανα

σφενδονῶν, ἀλλαντα τέμνω. παραφ/ρω χορδης τόμον, ρεγχος εἰς οξος πιεζων, στε πάντας ὁμολογεῖν των γάμων κρείττω γεγονεναι λεωλον μέροπι dAριστοφάννὶς Προαγμι Ἐγευσάμην χορδης ὁ δυστηνος - ν' πῶς εισίδω ρύγχος περικεκαυμένον;

250쪽

ρός τέ φησιν - πιψηραις κρυφα ει ρεχος κρον lγῆς πένερθεν. τι ὁ κυρίως λέγεται ρυγχος ἐπὶ των εχυων προώρηται υτ ει καὶ μ' αλλων ζώων χαιπωρ Ἱμφιτρυωνι δευτερω κατὰ παιδια εἶπε καὶ επὶ - προσώπου υτως

Και ταυτ' ἔχων το ρυγχος Ουτωσὶ μακρόν.

καὶ πραρώρυδώνιδιο γαρ θεὸς το προς, ημας στρέφει. 49. κροκωλίων δ μέμνηται Ἀριστοφάνης λολ

δεσποτα, στε σκατοφαγεῖν ἀπεῖρξετο ζῶον, τους δ βους νάγκασεν. . .