장음표시 사용
231쪽
Ἀροφα με δ ταντα νωγαλευματα, κόγχαι τε καὶ σωληνες, α τε καμπύλαι καρῖδες ἐξηλλοντο δελφίνων δίκην. Σώφρω δ' ἐν αμοις , Tῖνε δ ἐντί ποκα, φίλα, ταέδετο μακραι κόγχαι; . σωλπες Γλην τουτοί γα γλυκυκρεον κογχυλιον, χηραν γυναικῶν λὰνσμα. Θων ὁ πιννων μνημονευε φατῖνος εν Ἀρχιλόχοις, ἐν π πίννησι καὶ στρείοισιν μοίη 'Φιλύλλιος δ' η υνικος η Ἀριστοφάνης ἐν Πόλεσι
Πουλυπόδεων, σηπιδάριον, κάραβον, ἀστακον, στρων ... χημας, λεπάδας, σωληνας, μυς, πιννας, κτένας ἐκ Μυτιληνης
αἶρετ' ἀνθρακίδας, τρίγλη, σαργος, κεστρενς, ψηλ
Ἀγὶς δε καὶ Λερκυλος ἐν Ἀργολικοῖς τους στραβήλους ἀστραβηλον ονομάζουσι, μνημονευοντες αυτῶν ἐπιτη
232쪽
33. Ne M κόπας εστιν ευρεῖν λεγομένας καὶ θηλυκῶς καὶ ἀρσενιαλ Ἀριστοφάνης Βαβυλωνiοις
εχασκον εις καστος εμφερεσταταε οπτωμέναις κόγχαισιν επὶ - ἀνθράκων. Τηλεκλίδης δ' - ,σιόδοις κόγχη φησὶ διελεῖν καὶ Σω- φρων γυναικείοις - γα μὰν κόγχαι σπερ α κ ἐξ ἐν κελεύματος κεχάναντι μῖν Πασαι, τὸ δ κρης ἐκ τας ε ναμ ἀρσενακῶς δ' Αἰσχύλος εν Ποντιώ Γλαυκὶ Κόγχος μύες κἄστρεια. Ἀριστώνυμος Θησεῖ ,ΚΘχος ν βαπτῶν Φ, άλῶν. Ἀομοίως παραπλησίως δ' ε*ηκε καὶ Φρύνιχος Σατύροις Ἱκέσιος ὁ ὁ Ἐρασιστράτεως των χημων φησι τὰς ἐν τραχεῖα λεγεσθαι, α δ βασιλικάς. καὶ τὰς
μὲν τραχεως καὶ κακοχίλους εἶναι, ὀλιγοτρόφους καὶ σε κρίτους, χρησθαι Ἀνταῖς καὶ δελεασι τους πορφυρε-- μενους των δ λείων κατα τα μεγεθη καὶ τα διαφορὰς εἶναι κρατίστρο , σανδρος ἐν πομνημασι τα τραχείας φησὶ κογχας σῶ ἐν Μακεδονων κωρυκους καλε σθαι, πο δἐ Αθηναίων κρείους. 34. 9 δ λεπάδας ὁ Ἱκεσιος τω προειρημετων - ακρίτους μαΣλον εἶναι, τὰ δ' οστρεα ἀτροφωτερά τε τολτων καὶ πλησμια εὐεκκριτώτερά τε τοίτων. O ὁ κτενες τροφιμώτεροι μεν εισι, κακοχυλότεροι δἐ καὶ δυσεκκριτώτεροι. των δ μυῶν ι ἐν Ἐφεσιοι καὶ οι τούτοις μοιοι τη στυλία των ἐν κτενῶν βελτίονες - δἐ χημων λειπομενοι Ουρητικώτεροι ὁ μαλλον η επὶ την κοιλίαν,
233쪽
d καὶ προς την γεῖσιν πειθεῖς οἱ δ' ἐλύσσονες τουτωνκαὶ δασεῖς ἔξωθεν οὐρητικωτεροι με εἰσι καὶ εὐχυλότεροι τῶν σκιλλωδ- ἀτροφώτεροι δι δι τε το μεγεθος καὶ τω γένει ντες τοιολοι. O M των κηρύκων τράχηλοι -- ' στόμαχο τ εισι καὶ ἀτροφώτεροι μυῶν τε καὶ χημῶν καὶατενῶν τοι δ' ἀ-ενη τον στόμαχον χουσι καὶ μη ρα- λως ἀποδιωθοῖσι την τροφ)μ ει τι κότος της κοιλiας χρήσιμοι, ἡ θαρτοι οντες. - ομολογουμενω ev- πεπτα κατὰ τήναντίον λατρι της διαθέσεω ταύτης εστὶν, περῶς διαφθειρομενα, δια τι παλὰ καὶ εὐδιάλυτα εἶναι. θεν αἱ μήκωνες αυτῶν προς ἐν τὰς τῶν στομάχων ευτον. ου εὐθετοῖσι, προ M v της κομλίας ἀσθενειαν χρήσιμοι τροφιμωτεραι δι τούτων εισὶ καλἀπολαυστικώτεραι αἱ της πορφύρας μήκωνες, πλην σκιλλωδέστεραι πάρχουσι καὶ γαρ λον, κογαίλιον τοιουτον εστιν ἔδων ὁ καὶ ταυται καὶ τοι σωλῆσι παρέπεται το ἐφομέναις παχῶν ποιεῖν - ζωμόν εφόμενοι δὴ Ιτὀ καθ' εαυτοῖς καὶ οἱ τράγηλοι τῶν πορφυρῶν εὐθε- τοῖσι προς τὰς τῶν στοuάχων διαθέσεις. μνημονείει δ' -τῶν Ποσείδιππος εν -κρίσιν υτως Ἱδρα περαiνειν ἐγχέλεια, καράβους, κογχας, ἐχίνους προσφάτους, μηκώνια, niννας, τραχηλους, μίας. 35. A βάλανοι δ' ει μείζονες, τίκκριτοι καὶ υστομοι. τὰ δ' τάρια, ἐνεται δὲ ταυτα καὐτὴ κατὰ την
234쪽
προειρημένοις και πολυτροφώτερα. γίνεται δέ τινα κα αγρια λεγόμενα στρεα πολύτροφα δ' ἐστὶ καὶ βρωμωδη, προσετε τε στελη κατὰ την γευσιν. ριστοτέλης δ' ἐν τω
, περὶ ζώων , οστρεα νησὶ πίννη, στρεον, μυς, κτεὶς, σωλὴν κόπη, λεπὰς τηθος βάλανος πορευτικὰ ει -- ρvξ, πορφἡρα, ἡδυπορφυρα, ἐχῖνος, στράβηλος εστι δ' ὁ μῖν κτέὶς τρανόστρακος, ραβδωτος το δ τῆθος ἀρράβδωτον, λειόστρακον η δἐ πίννη λεπτόστομον, τὸ δ οστρεω παχηστομον, δίθυρον δ και λειόστρακον, λεπὰς δνμονόθυρον και λειόστρακον, συμφυὸς ὁ μυς, μονοφυῖς δ καὶ
λειόστρακον σωλὴν καὶ βάλανος. κοινὸν δ' ξ ἀμφοῖν κόγχη. τι δ' εντὸς της πίννης Ἐπαίνετος ἐν 'Oφαρτυτικῶν καλεῖσθαί φησι μήκωνα. ν δ πέμπτω μων μορίων ὁ ωρισrοτέλης Γiνονται φησὶν αἱ ἐν πορφυραι περὶ τοεαρ, οἷ δἐ κηρυκες λήγοντος του χειμῶνος. λως ει φησὶ0- οστρακόδερμα εν ω εαρι φαίνεται χοντα τὰ καλουμενα Ψά κα τω μετοπώρω δἐ πλην των χένων των δωδίμων ουτοι δἐ μάλιστα ἐν ε ταυται ταῖς ραις ἀεί τε ισνουσι καὶ ὀ πλέον ἐν ταῖς πανσεληνοις και ταῖς ἀμμ
υφροδίτης. IIuIma seriptura est apud ii stathiun p. 82I, 54. καλεῖσθαι καλεῖσθαι φησιν Schweigh. βρωμωδεις - βρωμώδη νβρομωδεις - βρομώδη CR πολυτροφώτεραJ πολυτροφωτέροις . ἄγρια λεγομενα στρεα αίρια στρεα . ἈριστοτέληςJExcerpta haec ex H. Α. IV, 4. p. 144. I 45 et aliunde. 88 1. πίννη πίνη AB, et si in tha. Plura ex hoc loco attulit Eustathius. p. 485, 36. τραχυόστρακος Ρ VI , τραχεόστρακος et Eustii ius. ἀρράβδωτos VI et Eustathitis. ράβδωτον ΒΡ et Schweigh editio. Post ράβδωτo sic pergit , λειόστρακον λεπὰς
235쪽
36 Προελθὼν δῖ πάλιν φησὶν ὁ φιλόσοφος ,Aι ἐν
ου πορφυραι του εαρος συναθροιζόμενα εις 3 αυτο ιοῖσι την καλουμένην μελίκηραν, . . . v v ουτωγλαφυρὸν, σπερ αν ι ἐκ λεπύρων πεμψων λευκῶναολλὰ συμπαγείη ενι δἐ ἀνεωγμένον οιδὸν τούτων ουδῖε μνονται ἐκ τούτων ό πορφυραι, ἀλλα φύοντα αυται καὶ τἄλλα οστρακόδερμα ξ χDος καὶ σπεως τοιτο συμβαίνει σπερ ἀποκάθαρμα καὶ ταυται καὶ τοις ἡ-
ξι' πιάζουσι γαρ καὶ ουτοι ἀφφσι δ' πόμενα κηριάζειν γλισχρότητα μυξώδη, ἐξ - τὰ λεπυρώδη συνέστα
ται ταυτα μὰν ουν παντα διαχεῖται, ἀφίησι δ' ἰχωρα εις την ην καὶ ε τοίτω τω τόπω)ἰνεταιών. y y συστάντα πορφύρια μικρὰ, α εχουσαι ἀλώσκοντα α πορφυραι. ἐὰν πριν κτεκεῖν ἀλωσιν, ἐνίοτε ἐν ταῖς φορμίσιν, ἀει τουτο συνιοοσαι ἐκτίκτουσι, καὶ γίνεται ιονε βόrρυς. ἔστι δἐ των πορφυρων γένη πλεωνα καὶ νιοι με με-
λαι, οἷον α περὶ τὸ ἔχεων καὶ ὁ Αὐτον. α δε μικραὶ, kν ἐν- Εὐρίπω καὶ περὶ Καρὶαν. καὶ αἱ ἐνελεν τοι κόλποις μεγάλαι καὶ τραχεῖαι καὶ τὸ ἄνθος ἐ
236쪽
- πλεῖσται μέλαν χωσιν, νιαι δ' ἐροθρον μικρω γλωο-α δ' ενιαι - μεγάλω καὶ μναῖαῖαι αἱ δ' εν τοῖς αιγιαλοῖς καὶ περὶ τὰς ἀκτὰς το μεν μέγεθός εἰσι μικραὶ,-- αν ς ἐρυθρον χουσιν. α δ' ἐν ἐν τοις προ
βόρροις μέλαιναι, ἐν δ τοι νοτίοις εριθρα - ἐπὶ το
κα ὁ κηρυξ τα επικαλύμματα, κατὰ τα αυτῶ καὶ τὰ αλλα τὰ στρομβώδη ἐκ γενετης πάντα νέμονται δ' ἐξείροντα
237쪽
e την καλουμένην γλωτταν - το κάλυμμα. ὁ δὲ μέγεθος αης γλώσσης ἔχει -ορ ρα μειζον δακτύλου, ω νέμεται
μακρόβια δ' στὶ καὶ ὐπορφύρα καὶ ὁ κήριξ καὶ ζη περὶ:
ἔπη ει φανερα δε - αυξησις εκ της ν τω ὀστρακω ἔλικος. α δἐ κόγχαι καὶ χημαι καὶ σωλθνες καὶ κτένες ε τοῖς ἀμμώδεσι λαμβάνουσι την σώμασιν. 38. ALM πίνναι ὀρθαὶ φύονται εκ ου βυθον, ἔχουσί τε ε αυταῖς τον πιννο λακα αἱ ι εν καρίδιον, αἱ δῖ καρκίνων, ου στερόμεναι θῶα- δι θεψονται. -οῖτο δῖΠψιφιλος ὁ λεξανδρευς εν τοῖς περὶ νομάτων συμπε - , φυκέναι φησὶν -ταῖς. ρύσιππος δ' Ο Σολεῖς εὐτφπέμπτω περὶ του καλου καὶ της δονης , πίννη φησὶ καὶ ο πιννοτήρης συνεργα ἀλλήλοις κατ ιδί - δυνάμενα συμμένειν. ἐν Ουν πίννη στρεόν εστιν, ὁ δ πιννοτήρης καρκίνος μικρός. καὶ ἡ πίννη διαστήσασα - . οστρακον ησυχάζει τηρουσα τὰ πεισχόντα χθιδια, - πιννοτήρης παρεστῶς, ταν εἰσέλθ τι δάκνει αυτVν σπερ σημαίνων, η ὁ δηχθεῖσα συμμύει. καὶ Ουτως το πο- ληφθὲν ενδον κατεσθίουσι κοινh φασὶ δε τινες καὶ συγγεννῆσθαι -- αὐτοῖς καὶ ως ἄν ε ενδ σπέρματος, νεσθαι πάλιν ὁ Ἀριστοτέλης φησὶ ,Πάντα δὴ τὰ ὀστρακωδη γίνεται καὶ - ν ἰλύῖ εν ἐν γ βορβορώδει τὰ στρεα, ε δ τῆ ἀμμώδει κόγχαι και τὰ ρηθέντα, ' περὶ ὁ τὰς σήραγγας των πετρῶν τήθεα καὶ βαλανοι καὶ
τὰ πιπολάζοντα, οἷον λεπάδες καὶ νηρῖται. : 39. , To αυτόν δῖ τρόπον γίνεται τοῖς ὀστρακοδέρμοις
238쪽
κα τὰ μου ἔχοντα στρακον, καθάπερ αντε κω uia aetaoι πόποι ἐν ταῖς σήραγξι των πετρῶν εστι δἐ των κνι-
' ἐσrὶν ικοέλιος, οὐρητικη, ευστόμαχος κνησμον ποιεῖ τοι συνάγουσιν, πειδὰν μη προαλείψωνται, οντως αeἀνι τους θηρευοντας αυτ ' φ ων κατὰ παραφθορὰν , νουν ἀκαληφη νομάζεται τάχα δὲ χως διὰ ταsτην καὶ βοτάνη κατ' ευφημιομον γαρ της ἀντιφράσεως νόμασται'
ου γαρ πραεῖά στι καὶ παλ τῆ φη, τραχεια δἐ καὶαιδής. της μεντοι θαλασσίας ἀκαληφης μνημονετε καὶ Φιλιαπίδης εν Ἀμφιαράλουτως , οστρε ἀκαλήφας, λεπάδας παρέθηκέ μοι. - εν υσιστράτη Ἀριστοφάνους πέπαικται ν
239쪽
VH ω τηθῶν ἀνδρειοτάτη καὶ πριδιων ἀκαληφῶν,
εn τηδε - οστρεα μεμικται γαρ κωμωδικῶς προς τηντη ν καὶ μητέρα. 40. M περ - αῖ ν οστρέων ὁ ἐφιλος τάδε φησὶν , μων δ των τραχειων α μικραὶ καὶ λεπτυν χουσαι την σάρκα οστρεα λέγονται καὶ υστόμαχοι εισι καὶευέκκριτοι αἱ λεῖαι, βασι2ικα ει προς τινων καλ--μεναι, πελώριαι, λεγόμεναι, τρόφιμοι, δυσέκκρποι, μτυλοι, ετστόμαχοι, καὶ μάλιστα αἱ μείζους τελλῖναι γ νονται ἐν ἐν Κανώβω-oLλα καὶ - την του εἱλουανάβασιν πληθυουσιν ων λεπτότεραι με εἰσιν αἱ βασίλι-d καὶ διαχωροτικαί τε καὶ κουφαι, τι δἐ καὶ τρόφιμοι, ιδ ποτάμιαι γλυκύτεροι. ο ει μύες μεσως εἰσὶ τρόφιμοι, διαχωρητικοὶ, οὐροτικοί κράτιστο δ οἱ μεσιοι, καὶ τούτων οἱ φθινοπωρινο α δ -ωκα των μυῶν ον ιμικρότεραι γλυκεῖαί τε καὶ πυλοί εἰσι, προσέτι τε καὶ τρόφιμοι οἷ δ σωληνες ἐν πρός τινων καλουμενοι, προς τινων καὶ αυλοὶ καὶ δόνακες καὶ νυχες, πολύχυλοι καὶ κακόχυλοι, κολλώδεις καὶ οι ἐν ρρενες αυτῶν ραβδωτοι εἰσι καὶ ου μονοχρώματοι εἰσὶ δντοις λιθιῶσι καὶ αλλοις
δυσουρουσιν ευθετοι οἱ ει δέλεις μονοχρώματοί τε ει καὶ λυμπτεροι λαμβάνονται δ εφθοὶ καὶ τηγανιστοί κρείττονες δ' εισὶν οἱ μεχρι του χανεῖν μ' ἀνθράκων ὀπτώμενοι. σωληνισταὶ δ' καλοιντο οἱ συνάγοντες ταοστρεα ταυτα, ως στορε Φανίας ὁ Ἐρεσιο - τω ἐπι
γραφομένω τυράννων ἀναίρεσις ε τιμωρὶς γράφων ουτως, Φιλόξενος ὁ καλούμενος σωληνιστης ἐκ δημαγωγου--
240쪽
ραννος ἀνεφάνη, ζῶν το ἐν δ απῆς λατόμενος καὶ
σωληνοθηρας - ' φορμης δ λαβόμενος καὶ εμπορευσά μενος β ων κτησατο. IN M κτενῶν παλώτεροι μένοισιν οἱ λευκοι ἄβρωμοι γαρ καὶ εὐκοίλιοι. τῶν ἐμελάνω καὶ πυρρῶν οἱ μείζονες καὶ ἐαρινο ευστομοι. κοινῶς ὁ πάντες ευστομαχοι, σπεπτοι, ευκοιλιο λαμβανόμενοι μετὰ κυμίνου καὶ πεπέρεως. μνημονευε δ' - καὶ Ἀρχιαπος εὐγχθυσιν πάσαν, αἰνοις, σχάραις, βελόναις τε τοι κτεσίν τε.
s1ώADM βάλανοι καλουμεναιώ- της προς τὰς δρυίνας μοι τητος διαφερουσι παρὰ τους τόπους αι ἐν γὰρ συπτιαι
δίσπεπτα, τρόν- ει ἄλλον πανιζόμενα α δ φωλάδες ευστυμοι, βρωμώδεις δ καὶ κακόχυλοι. 41. . 0ῖνοι δ παλοὶ ἐν ε μοι, βρωμώδεις, πλησμιοι, τφθαρτοι, μετὰ δ ὀξυμελιτος λαμβανόμενοι
καὶ σελίνου καὶ ηδυόσμου ευστόμαχοι γλυκεις τε καὶ σχυλοι. 1 προσηνεστεροι δ' αυτῶν ερυθροὶ καὶ οἱ μηλινοι καὶ ι παχύτατοι καὶ οἱ εὐτῶ ξυεσθαι τυν σάρκα γαλακτῶδες ἀνιεωτες. οι δὲ περὶ την Κεφαλληνίαν γινόμενοι καὶ περὶ την καρίαν καὶ τω δρίαν, τινἐ αντῶν καὶ πόπικροίε σιπι Οἱ δ' πὶ του σκοπελου της Σικελίας κοιλίας λυτικοί.μ ριστοτελης δε φησι τῶν ἐχίνων πλείω γεν εινανεν ἐν το εσθιόμενον εν ω τὰ καλουμενά ἐστιν - , αλλα δἐ ιο, τό τε τῶν σπατάγγων καὶ το τῶν καλουμένων