Athenaeus 1

발행: 1827년

분량: 647페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

μητραν τινὸς πωλουσιν, διστον κρεας

Gφρων δ' ἐν Παραδιδομένη Ουμὸς διδάσκαλος, μητραν σκευάσας παρέθηκε Καλλιμεδοντι κἀσθίονθ' αμαεποίησε πηδῶν, θενώκλήθη Κάραβος. suisξιππος δ' εν Ἀντιπορνο σκωαων δ επι με βρωμάτων, ως μουσικων, ηοστρο μήτρας, χόλικας. ἐν Ἱστοριογράφω TV στοὰν διεξεπαιεν Ἀμφικλης μητρα διοκρεμαμενας εἰρας, κεῖνον πέμπε, φας, ἐὰν ἴδης. N υλος δ' ἐν Λευκαλίωνι πιπάτια, νῆστις πλευμονες, μήτρα. 58. G - κεῖ δ' ὁ Σάμιος, ο Θεοφράστου γνώριμος, καὶ την συν ὀπω χρῆσιν αυτῆς οἶδεν αναγράφων γοιν το

Πτολεμαίου συμπόσιόν φησιν ουτως μήτρας τινος περιφερομενης ν ξει καὶ πω. μ του δὸ που μεμνηται Ἀ-τυάνης ν Λυσερωσι περι πηνη τον λόγον ποιουμενος Ἐκεῖσε διαπλέωοθεν διεσπάσθημεν ερρῶσθαι λεγωναπασιν ἔ-οις, σιλφίω συνωρίσι, καυλω κέλησι, μασπέτοις, πυρετοῖς, ποῖς.

1τη δ διαφορας της περ την κτομίδα μνημονεύει Ἀ-παρχος ὁ τη--γυπτιακὴν γλιαδα συνθεις εν τούτοις

Ἐν λοπάσιν μ' ευφραίνει μήτρης καλὰ πρόσωπα εκ λάδος, δελφα ἐν κλιβάνω δέα ζων.

262쪽

Σω πω δ' εν, Ἀπολ- φησὶν Αλλ' ἶ μητρα καλλίκαρπος εκβολὰς δίεφθα λευκανθεῖσα τυρουται δέμας. ἐν δ Φυσιολόγω τρας τείας ου ἀφεψηθεὶς τόμος,

δριμεῖαν θῶν πηγανῖτιν χολην. 50. οἱ μεντο αρχαῖοι πάντες πρ του δειπνεῖν ου

παρεφερον - μητρας υτε θρίδακας υτ αλλο τι των

τοιούτων, σπερ νυν γίνεται Ἀρχεστρατος γοῶν ὁ ὀ - δαίδαλος μετὰ το δεῖπνον και τὰς προπόσεις καὶ τωμυροις χρησασθαι φησιν - δεδ στεφάνοισι κάρα παρῶ δαῖτα πυκάζου παντοδαποῖς, οἷς α γαίας πελ ολβιον ἀνθῆ, καὶ στακτοῖσι μυροις ἀγαθοῖς χαίτην θεράπευε, καὶ σμύρναν λίβανόν τε πυρὸς μαλακην επὶ τεφραν βάλλε πανημερως Συρίης εὐώδεα καρπόν. εμπένοντι δέ σοι φερετ τοιόωδε τράγημα, γαστέρα καὶ μητραν φθην ος, εν τε κυμίνωεν τ οξε δριμεῖ καὶ σιλφίω εμβεβαῶσαν, ὀρνίθων τ' ὀπτῶν παλὸν γενος, ως ν πόρπd o ωρη των δῖ Συρακοσίων τουτων ἀμέλησον,ο πίνουσι μόνον βατράχων τρόπον Ουδὸν δοντες. ἀλλα συχη πείθου,εὶνοις, α δ εγώ. πλεσθε

263쪽

βρωτά. τα δ' ἄλλα γ' κεῖνα τραγηματα πάντα πέφυκε

πτωχείας παράδειγμα κακης, ενθοι τ' ἐρέβινθοι,15 καὶ Ῥαμοι κά μῆλα καὶ σχάδες ἀλλα πλακουντα

ουτω τοι δε ζη τον λεύθερον η κατὰ της γης γ καὶ κατα του βαράθρου καὶ ταρτάρου ἐς τον λεθρονηκειν καὶ κατορωρυχθαι σταδίους ἀναρίθμους. πεος ει ι γραφων το αμίας της αυλητρίδος δεδεπνον, τε πεδεχετο Ῥητρων τον Πολιορκητει, ψεως του εισελθόντας επὶ το δεῖπνον ἐσθίοντας ποιεῖ χθυς παντοίους καὶ κρέα. μοίως καὶ - Αντιγόνου του βασμ

λεως δεῖπνον διατιθεὶς πιτελοῖντος Ἀφροδίσια - τομολεμαίου του βασιλέως χθῖς πρωτον παρατίθησι καὶ

κρέα.

60. θαυμάζειν δ' ἐστὶν αξιον του τὰς καλῶς ποθηκας παραδιδοντος μῖν Ἀρχεστράτου, οὐ μικοπω τω-φω της δονης καθηγεμῶν γενόμενος, κατα τυν ἄ- αῖον ποιητην γνωμικῶς καὶ μῖν συμβουλευε τισὶ ἐν μη πείθεσθαι, αυτ δι προσέχειν - νουν καὶ εσθίειν παρακελευσαι τα καὶ τα δἐν ἀποδεων του παρὰ Λαμοξεν τ κωμωδιοποι μαγείρου, ς ε Συντρόφοις τησὶν, 'Eπικούρου δε με ορῶς μαθητην οντα του Ο ὐ παρ' εν ει σεσιν καὶ μηjὶ ουχ λοις δέκα

264쪽

τάλαντ' ἐγ - κατεπύκνωσα τέτταρα. B. τοὐτ ει τι ἐστιν είπε A. καθηγισα.

B. μάγειρος ην κἀκεῖνος Αλου ἡδει θεοι. B. ποῖος μάγειρος; . η φύσις πάσης τέχνης ἀρχεγονόν ἐστ' ἀρχεγονον, λιτηριε.

10 ην- σχερὸς το πραγμα του λόγου γι νi, ἔχοντι τοίτου πολλα γαρ συμβάλλεται. πε μάγειρον οταν Πης γράμματ' , μη ψιόκριτόν τε πάντα διανεγνωκότα, χο δἐ κατεχοντα, καταγέλα ς κενουJ καὶ τον Ἐπικουρου κανονα, μισθώσας αφες ώς κ διατριβῆς. τοῖτο δει γαρ εἰδεναι, G ι διαφορὰν πρωτον, ω βελτιστε σὐiγλ -λαος ἐν χειμῶνι και θερει, πάλιν ' ο περὶ δύσιν Πλειάδος συνειδέναι

265쪽

ηλίβατον ἀνθρώποισιν ἀλλοιώματα

εν ταῖς τροφαῖς ποιουσι μανθάνεις το ληφθἐν καθ ήραν ποδίδωσι την χαριν.25 B. τίς παρακολυουθεῖ ταυτα. A. τοιγαροῖ στροφοι καὶ πνευμάτια γιγνόμενα τον κεκλημενον ἀσχημονῶν ποιοισι παρα δ' εμο τρεφειτο ποοο φερόμενον βρῶμα, κά λεπτυνεται ὀρθῶς τε διαπνεῖ τοιγαροῖ εις τους πόρους ω ο χροὸς μαλῶς πανταχου συνίστασαι

χροὸς λεγεις ημόκριτος οὐδε πρῶγμα

γιγνόμενα ποιεῖ - φαγόντ' ἀρθριτικόν.B. καὶ τη ιατρικης τι μετέχειν μοι δοκε A. και πῶς ὁ φύσεως εντός. η δ' πειρία , 35 των νυν μαγείρων κατανόει προς των θεωνοῖα 'στίν. ὀσμην -- δη ε ιχθυωνυπεναντίων δευτοῖσι ποιούντων μίαν,

καὶ σήσαμ' ποτρίβοντας ει ταύτην, --

ἔκαστον αυτῶν κατὰ μερος προσπαρδετω. 40 A. ως μοι κεχρησαι A. τί γα αν ευ γένοιτ' ετι

266쪽

της διοτητος προς τερα μεμημένης καὶ συμπλεκομένης οπι συμφωνους φάς; r τ ταυτα διορῶν ἐστιν εππου τέχνης, ου τλδιονίζειν λοπάδας οὐδ' οζειν καπνου. 45 οὐ γαρ εις τουπτάνων ο ΛιGiρχομαι, αλλά τι θεωρῶ πλησίον κα μενος, πονουσι δ' ἐτέροισιν λέγω τὰς ιτῶς και τἀποβαινον, ξ τὰ περίκομμ', ἄφες.

B. αρμονικος ου μάγειρος. . πίτειν--ο πυρφ

τυπον; B. Ἀπολλον καὶ τὶ φαίνεται τε η.A. ειτ' αδε εικη παρατίθημι, μανθάνεις; βρῶμ', ἀλλα ἐξας πάντα κατὰ συμφωνίαν. 55 B. πως δ εστιν αυτοῖς, δια τεττάρων χεικοινωνίαν, δια πέντε, δια πασῶν πάλιν, ταυτα προσάγω προ αυτ τα διαστήματα και ταῖς ἐπιποραῖς ευθυς ικείως πλέκω ενίοτε δ' ἀφεστῶς παρακελεύομαι, πόθεν ει απτει τέ τουτω μιγνύειν μέλλεις ορα '

Ἐπίκουρος - κατεπύκνου την δονήν

267쪽

ἐμασατ' ἐπιμελως, εἶδε τἀγαθον μόνος

εκεῖνος ιό εστιν οἱ δ' εν στοα65 ζητοῖσι συνεχως ἀόν ἐστ' υκ εἰδότες. οὐκουν ο γ' - εχουσιν, ἀγνοοῖσι δἐ Ουδ α περ δοίησαν. υτω σοι δοκεῖς ἀφῶμεν ουν τὰ λοιπά. B. δηλα δη πάλαι. . 61. Kαι Βάτων δ' - νεξ πατῶντι δυσχεραίνοντα ποιησας μειρακίου πατέρα , διαφθαρεντος κατὰ τἰ, Mαιταν π του παιδαγωγου, φησὶν Ἀπολωλεκας το μειράκιόν μου παραλαβὼν, ἀκάθαρτε, και πέπεικας ἐλθεῖν εις ζιον ἀλλοτριο αττοῖ καὶ πότους ωθινοῖς πίνει διὰ σἐ νυν πρότερον ου εἰθισμένον. 5 B. ιτ ει μεμάθηκε, δέσποτα, η' γκαλεῖς ς M- τοιουτον; B ώς λέγουσιν οι σοφοLO o. 'Miκουρός φησιν εἶναι τἀγαθον την δονην δηπουθεν Ου εστιν δ' χειν 'αυτυν τέρωθεν, ε δ το ζην η καλως 1ο ἴσως παντας α τυχον δώσεις μοι A. όρακας ουν φιλόσοφον ελε μοί τινα μεθύοντ' πὶ τουτοις θ' ις λεγεις κηλούμενον; B. απαντας. O γουν τας τρος πηρκοτες

268쪽

κοὶ δν φρόνιμον γουντες -τοις περιπάτοκ15 καὶ ταῖς διατριβαῖς σπερ ἀποδεδροκότα

'χυτως, πὰν γλαουκέσκος αυτοῖς παρατεθη, ἴσασιν λω πρῶτον ἄφασθαι τοπου, καὶ τυ κεφαλ τουσιν σπερ πράγματος, ωστ' ἐκπεπλη χθαι πάντας. 62. μι παρ' Αντιφανει ει - Στρατιωτ η πωνι

παραινεσεις ει ερων ἄνθρωπος τοιουτος εστιν ος φησιν

οστις ανθρωπος ασφαλε τι κτης πάρχειν τω μω λογίζηται, πλειστον μάρτηκεν η γὰρ ισφορά τις ηρπακε εἄνδοθεν πάντὼ ἡ δίκη τις περιπεσων ἀπώλετο, si στρατηγησας προσῶφλεν η χορηγος αιρεθεις ἱμάτια χρυσῶ παρασχων τω πω ράκος φορεῖ, τριηραπων ἀπήγξατ' η πλεων λωκέ ποι,

βαδίζων η καθευδων κατακεκοφθ' - οικετων. ο βεβαιον ουδεν εστι, πλυν ὁσ α κα ἡμεραν Ο ' ει εαυτὸν ηδεως τις εἰσαναλίσκων πη. M ταυτα σφοδρα τι καὶ γὰρ τυ τράπεζαν άρπύσαι κειμενην αν τις προσελθων ' λλ' - τί ενθεσινεντος δη των Οδόντων τυγχάνης κατεσπακὼς, τωτ εν ἀσφαλεῖ νομιζε των παρχόντων μόνον. τὶ τὰ Φρηκε καὶ ἐν γ M. 63. ις ταντ ιν τις αποβλεπων, ἄνδρες φίλοι, εἰκό-

269쪽

βῶς την Ἐπικούρου φήσιν και εἰπόντα μητρόπολυ εἶναι

της φιλοσοφίας αντου την πεστρειο Γαστρολογίαν - πάντες οἱ των φιλοσόφων γαστρίμαργοι Θεογνίν τινα -- τῶν εἶναι λεγουσι, την καλην αὐτην ποποιίαν. πρὸς Ους και θεόππος ἐν Φάσματι η Φιλαργυρω φησιν εὐτούτων Αὐρωπ ἀπολεῖς με των γαρ ε της ποικίλης στοας λογαρίων ἀναπεπλησμενος νοσεῖς

c λλότριόν ἐσθ' πλουτος ἀνθρώπω πίχνη σοφία δ ιδιον, κρύσταλλος ουδεὶς πώποτε 5 ταυτην λαβὼν ἀπώλεσ τάλας εγῶ,

οι μ' ὁ δαίμων φιλοσοφω συνωκισεν. επαρίστερ εμαθες, ὼ πονηρε, γράμματα ἀνἐστροφεν σου ον μον τα βιβλία πεφιλοσόφηκος τε κουρανῶ λαλῶν,1 οις ουδεν εστιν πιώελες τῶν σων λόγων. 64. χει του υλπιανο διαλεγομενου παῖδες πεισῆλθον φεροντες επι ἐσκων καράβους μείζονας Καλλιμεδον- τος του ρήτορος, ο δι το φιληδεῖν τή -- Κάρα- ρ επεκλήθη. Ἀλεξις ἐν ην αυτον εν 1ορκlia momαυοῦ ω φίλιχθυν εἶναι κοινῶς παραδiδωσι, καθάπερ καιαλλοι τῶν κωμωδιοποιῶν, λεγων Ουτως ι ιχθυοπώλαις εστὶν φηφισμένον, ἰοῦς φασι, χαλκην Καλλιμεδοντος εικόνα

στησα Παναθηναίοισιν ν τοῖς 9υσιν, --

εχουσαν ὀπτὸν κάρα ν ν η δεξια,

270쪽

ως αυτον ον αυτοῖσι της τεχνης μόνον σωτηρα, τους ἄλλους, πάντας ζημίαν. περισπουδαστο δ ην πολλοις του καράβου βρῶσις ως ἔστι δεῖξαι διὰ πολλῶν της κωμωδίας μερῶν Ἀρκεσε δν τα νιν Ἀριστο*άνης ἐν ταῖς Θεσμοφοριαζοίσαις υτως λεγων 'Ιμυς εώνηται τις η σηπιδιον η τῶν πλατειῶν καρίδων η πουλυπους,

γυναιξι κοπιώσαισιν πεκουρησατε; iπλατεῖα δἐ καρῖδας αν εῖ λεγων τους στακους καλου- μενους, - μνημονεύει Φιλυλλιο εν Πόλεσι και Αρ στρατος γαρ ε τω διαβοητω ποιηματι υδ ολως που κάραβον νομάζων ἀστακον προσαγορευει, σπερ καν

105 Aλλα παρεις ληρον πολυώνυμον ἀστακ- νουτον τὰς χειρας εχοντα μακρὰς ἄλλως τε βαρείας, τους δ πόδας μικροης, βραδεω δ' πὶ γαῖαν ορονει.εισὶ δἐ πλειστοι ἐν πάντων ἀρετη τε κράτωτοιεν ιπάραις, πολMυς ὁ και ' M.ησποντος ἀθροi ι.

SEARCH

MENU NAVIGATION