장음표시 사용
311쪽
noλλων παλαιων ἐστὶ χρησιμώτερον. ου' καὶ οι - - οἴδασι - ουτ λιγόμενον δωρ, να μου λέγοντος, δεiξω. τὰ γαρ τον Φερεκράτους μοδο δε ε οε τ' ' των πάνυ δοκησιδεξίων,
γῆ . α αντείποιμι, μο πολυπραγμόνει' αλ μογκει σοι, πρόσεχε τον νουν κἀκροω.
σει - του περὶ ροιζηνα ποταμου αύρου, - ώκαι κρη τις Πεσσα καλεῖται. as'. ' πίστανται δ' οἱ παλαιοὶ καὶ το πάνυ θοοῖν τωρ - ταῖς προπόσεσιν ἀλλ' - ἐρω, - μὴ και συμε διδαξης ει πινον ερμον δωρ ἐν ταῖς εὐωχίαις νορχαιοι ει α οἱ κρατηρες ἀπο - συμβεβηκότος της ονομασιος τυχον, οἶτοί, κερασθέντες παρέκειντο--- πις, o το ποτον παρεῖχον, λεμων τρόπον πο- καιομενοι. τι γὰρ οἶδασι θωμὼν - ολις δεν ἐν
M o A. r. a. p. 90 In C post Antiphanis oratis Iaa d.
312쪽
δέρμαινε θ' μῖν καὶ θυη πέττειν τινὰ κελευ, να σπλάγχνοισι συγγενώμεθα.
I, Ἀντινάνης δ' ἐν ' τάλη- ροτρα δε μοιοπως δωρ φοντα μηδέν φομαι. ου γα κακον εχω μηδ' χοιμ' εὰν δ αραστρεφ με περὶ την γαστέρ' η τον μναλον, παρὰ Φερτάτου δακτυλώς ἐστί μοι δραχμης.εν δ' Ἀλειπτρέα, φερεται το δραμα καὶ ως Ἀλεξιδος, 'Eὼν ὁ τουργαστηριον ποιητε περιβοπον, κατασκεδῶ, νη την φίλην ημντρα, την μεγι- ἀρυταιναν μων κ μεσου βάφασα του ἐδετος ζέοντος δατος ελει μη μηδεποθ' δωρ πίοιμι
313쪽
την του θερμου, ἐὰν δια πληθον παρουσίαν πολλοη - η την του πολλοι παρεξεται, εῖν δ ὀλίγη, τηντου λέγου αυτ ει το διφην ι μη ποτε ἄλλου γένησαι
πεινην, βρώματος. Σημος δ' ὁ Ληλιος εν δευτέρω ο- σιάδος εν Κιμώλω τῆ νήσω φησὶ φυχεῖα κατεσκευάσθαι θέρους ορ-τὰ, ενθα χλιερο νωτος πληρη κεράμια κατα- ντες κοψζονται χιόνος ουδῖν διάφορα το ὁ χλιαρῖν τωρ Ἀθηναῖοι μετάκερας καλοῖσιν, ς Σώφιλος νυν- δροκλεῖ. Ἀλεξις δ' ἐν Αοκροις Αι δἐ παῖδες παρενον η μῖν τὸ θεραον η δ' τερα τὸ μετάκερας. καὶ Φιλημων ἐν Κορινθία χμφις δ' ἐν Βαλανείωλεβόησ' δωρ νεγκεῖν θερμὸν, αλλος μετάκερας.
ν ὁ Ποντιανὸς εφη, Πασιν, ω ἐλτατοι ανδρῶν, οιαρχαιοι καὶ την του πάνυ πρου πόσιν υλεξις γουν εν Παρασιτ φησι
υδατός σε γευσαι ἡμα δ' εστί μοι μέγαν φρέατος οδον πρότερον λαρότος. ονομάζει ὁ και 'μιππος εν Κέρκωτι φρεατιαιον δωρουτως. -τι δἐ καὶ χιόνας ἔπινον εν Μανδραγοριζομένy
ώτ' ου περίεργόν εστιν ἄνθρωπος φυτὸν υπεναντιωτάτοις τε πλείστοις χρώμενον; ερῶμεν ἀλλοτρίων, παρορῶμε συγγενεῖς'
314쪽
5 ἐράνους φέροντες ου φέρομεν ἀπ η κακῶς. τἀκ της τροφης ὁ της καθ' ημέραν παλιν, γλιχόμεθα ἐν την μαζαν να λευκη παρῆ,
ζωμὸν δε--τη μέλανα μηχανώμεθα. τι καλον ει χρῶμα δευσοποιῶ χρώζομεν. 1 καὶ χιόνα με πίνειν αρασκευάζομεν, - δ οφον, μη θερμὸν διασυρομεν. καὶ τον ἐν ρον οἶνον ἐκπυτίζομεν, ἐπ ταῖς ἀβυρτάκαισι δ'Ἀκβακχεύομεν. oυκων, τὸ πολλοις των σοφῶν ειρημένον,
1 τὸ η γενέσθαι ἐν κράτιστόν ἐστ' ἀεὶ, επὰν γένσαι ὁ ως τάχιστ εχειν τέλος. δεξικράτης δ ἐν ἐπιγραφομένω φ εαυτῶν πλανω-
μενοι φησιν Εὐδἐ μεθύω καὶ χιόνα πίνω, και μυρον ἐπὶ στοματος κράτιστον ιγυπτος ποιεῖ.H κλης δ' ἐν Ἀσώτοις η Ἐπιστο2ῆΠρῶτος μεν ειδεν εἰ χιών ἐστ' νία πρῶτον δ' ἐκεῖνον σχαδόνα δει πάντως φαγεῖν. οἶδε δἐ καὶ ὁ καλος Σενοφῶν ἐνυπομνημονευμασι τυν διωχιόνος πόσιν. Xάρης δ' ὁ Μυτιληναιος ἐν ταῖς περὶ λέξανδρον ἱστορίαις καὶ πως δει χιόνα διαφυλάττεσθαι ειρηκε, διηγο-ενος περὶ της πολιορκiας της ἐν γνδοῖς πόλεως Πέτρας ὀρέξαι φάσκων τον Βυξανδρον ὀρίγματοτριάκοντα συχνὰ, α πληρώσαντα χιόνος παρεμβαλεῖν δρυος
315쪽
κλάδους ουτω γαρ παραμενεῖν πλείω χρόνον την χιόνα. 98. υτι δἐ και τον ινον τυχον πῖ του πρότειρον αυτὸν πίνειν Στράττις φησιν - πασταῖς Oινον γὰρ πιεινοιδ αν εις δέξαιτο θερμὸν, άλλα πολ -υναντίοντοχόμενον ἐν τω φρεατι κῶ χιόνι μεμιγμενον.
ο πατὴρ νωθεν ε το φρεαρ ημα δοκεῖ
Πρωταγορίδης δ' εν δευτέρω των κωμικῶν ἱστοριῶν τονε ντιόχου του βασιλεως κατ τυ ποταμὸν διηγαίμενος πλουν λέγει τι καὶ περὶ πιτεχνησεως φυχρῶν τατω ον τουτοις , Tην γαρ μέραν ἀνηλιάζοντες αὐτὸ της νυκτός απηθουντες το παχώτατον το λοιπον ξαιθριάζουσιν νυδρίαις κεραμέαις π των μετεωροτάzων μερῶν της οἰκήσεως, δι' λης τε της νυκτὸς δύ παῖδες δατι τα τείχη καταρραίνουσιν. ὁρθρου ὁ καθαιροῖντες καὶ την πο στάθμην πάλιν υποσπῶντες λεπτόν τε ποιοῖντες αυτ καινπρος γiειαν οἷον αριστον εν ἀχυροις τιθέασι τὰς τδρὶας, εο -τως χρῶνται, χιόνος ουδ ηντινουν χρέαν χοντες. λακκαίου δὸ δατος μνημονεύει χνα λαλεν υλπν -τως Ι δατός τε λακκαίου παρ μω τουτ γ σοι
316쪽
νομις υπαρχειν. 125κοὶ πάλιν , Dως- Ἀκκαῖόν γ' δωρ ἀπόλωλε. Q -ολ λόδωρος δ' ὁ Πλῶος καὶ του λάκκον αυτου, σπερ μεῖς λεγομεν, μνημονευε ἐν πολιπούση υτως ' γωνιω- τον τε του λάκκου κάδον λίσασα και τον του φρέατος, υτρεπεῖς τὰς ἱμονιὰς πεποίηκας.
99. Toίτων ο Μυρτiλος ἀκουσας ἔφη Ἐγὼ δ' - λοτάριχος, Ἀταῖροι, χιόνος πιεῖν βουλομαι, κατὰ ΣμμωνPην καὶ ο υλπιανὸς μιται ἐν ο φιλοτάριχος, φv-ς Ἀντιφάνει ἐν μνάλη οτως Oυ φιλοτάριχος ουδαμῶς εἰμ' κόρη.λεξις δ' ει υναικοκρατία καὶ ζωμοτάριχόν τινα κέκληκεν εν τούτοις
οδ' Ἱπποκλης, ὁ ζωμοτάριχος ποκριτης. τ δὲ κατὰ Σιμωνίδην τι εστιν - οἶδα ει α μελεισοι, φη ὁ Μυρτίλος, στορίας, ω γαστρων κνισολοῖχος γάρ τις ει καὶ κατὰ τον Σάμων ποιητρο υσων τον πα- λαἀν κεῖνον καὶ κνισοκόλαξ Καλλίστρατος ἐν βδόμω Συμμίκτων φησὶν ως στώμενος παρά τισι Σιμωνίδης ὁ
ποιητης κραται- καυματος ρα και - οινοχόων τοις ' λλοις μισγόντων εις τὸ ποτὸν χιόνος αυτ ει υ ἀπε-
317쪽
ανδρον δ' ἀχλαινων ἔδακε φρένας, αυταρ κάμφθη γη Πιερίην γην ἐπιεσσαμεν , ἐν τις μοι καὶ της χειτω μέρος ου γαρ εοικε θερμῆν βαστάζειν ἀνδρι φίλω πρόποσιν.
λος, στιγματίης, πολ ηραος , ἶσος ἀλητη, ηλθεν κνισοκόλαξ ευρε Μελης ἐγάμει,ακλητος, ζωμου κεχρημένος εν ει μεσοισινε ηρως ἰστηκε βορβόρου ξαναδυο ει κνισολοῖχος εστ παρὰ ἐν Σωφιλ εν Δάαι ν
' οφάγος ει καὶ κνισολοιχος. ἐν τοις ἐπιγραφομενοις Συντρεχουσι κνισολοιχίαν εἴργκεν ἐν τούτοις χ πορνοβοσκος γαρ μ' υπο κνισολοιχίας χορδην τιν' ἔματῖτιν αυτ σκευάσαιεκέλευσε ταυτηνί με. ντου κνισολοίχου ὁ καὶ Ῥντιφάνης μνημονευε ἐν Βομβ λέω. Ora V πινον καὶ γλυκὴν οινον μεταξ ἐσθίοντες ' in
Eισηλθεν ταίρα φερουσα τον γλυκυν ἐν ἀργυρω ποτηρίω πετάχνω τινὶ
318쪽
ἀστειοτάτω την φιν, ου τε τρυβλιφουτε φιάλη μετειχε δ' ἀμφοῖν τοῖν ρυθμοῖν. 100 ξης πεισηνεχθη πλακοτ ε γάλακτος τρων τε 126 καὶ μέλιτος, ο Ῥωμαῖοι λίβον καλουσα καὶ ὁ Κανουλκος εφη Ἐμπίπλασο ουλπι χνἐ χθωροδλάφου πατρίου, ς παρ' οὐδενὶ των παλαιῶν, τυν Φυτρα γεγραπται, πλην εἰ
μη ἄρα παρα τοῖς τα Φοινικικα συγγεγραφόσι Σουνιαί- θωνι και -- τοις σοῖς πολίταις κῶ o GDrιανός, Βλλ' μοι ἐν εφη. ω κυνάμυια, μελιπηκτων λις, ηδεως ὁ α χόνδρου φάγοιμι των ὀστρακίδων η των κοκκάλων ἀφθόνως χοντος. και κομισθεντος, ότε, φη, μυστίλην οὐ γαρ αν εἴποιμι μυστρον, παρ' ουδενὶ των προ μῶν Φλ ειρημνον Ἐπιλησμων ει , - ω θαυμάσιε, ο ιμιλια νός οὐ- μεντο τον Κολοφώνιον ἱκανδρον ἀει τε μακας τον ἐποποιὸν ς φιλαρχαιον καὶ πολυμαθη καιῶς τὸ πεπεριον νομασαντα παρεθου; ουτος τοiνυν--δ εντ προτερ των Γεωργικῶν ἐμφανίζων την του χόνδρου χρησιν - μυστρον νομασε δια τούτων
'Aλλ' πότ' η ἐρίφοιο νεοσφαγος, ό κεν ἀρνος, η αυτολορνιθος ποπλίζηαι δωδῆν, χιδρα ἐν κτρίφειας ποστρώσας ἐν κοίλοις
319쪽
δροῖν κελείων ἀρνὸς Ἀρί- ζωμῖν η ρνιθος τὰ ἐν- χῖδρα φησὶν, στριφον ἐν ἐν θυεία, μίξας δ' ελαιον
αυτοῖς ἀνα*έρασον νίκ' αν φηται τον- της τοιασδε σκευης αναβροuovντα ζωμὸν πυκνότερον, ζωμηρώσει καταμίγνυε, μηδ' τερον ἐπεγνων, ἀλλ' αυτόν π -urovἀρυόμενος, προς το μηδἐν περ σαι του πιμελεστέρου δῶκα φησι, κατάπνιγε το περζέον ἐπιθεὶς πωμα το γαρ κρῖμνον ουτω φωκτὸν γινόμενον διοιδεῖ τελευταῖον πράως χλιαρον γενόμενον κοiλοις προσφερου τοι μυστροις. αλλὰ μην καὶ πόλοχος ὁ Μακεδών ν η προς Απκεὰ επιστολὴ δι' η εμφανίζει Μακεδονικόν τι δεῖπνον πολυτελεί τὰ πάντα πανταχου γενόμενα περβάλλον, μνημο-
320쪽
σῶν με ει φιλάρχαιος εἶναι θέλεις καὶ Ουδἐν φης - - ξασθαι Ο μη της Ἀττικης στι φωνης, ω ἐλτατε, τό ἐστιν ο λέγει ικοφῶν ὁ της παια κωμωδiας ποιητης ἐν τοίς ειρογάστορσιν θω γα και τουτον ευρισκω μνημονευοντα των μίστρων οταν λέγηΜεμβραδοπώλαις, ἀχραδοπώλαις, ι σχαδοπώλαις, διφθεροπώλαις, αλφιτοπώλαις, μυστριοπώλαις. βιβλιοπώλαις, κοσκινοπώλαις,
- ἐγκριδοπώ2αις, σπερματοπώλαις.
τίνες γαρ αν εἱεν οι μυστριοπῶλαι η ο τ μίστρα --λουντες μαθών υν ἐκ τουτων, ω καλέ μου Συραττικιτην του μυστρου χρησιν εμφοροῖ του χόνὁρ- γνα μηλέπλακικυς ιμι καὶ ὀλιγοδρανεω.101. 1θαύμακα δε καὶ πῶρ υκ ζήτησας δἐ χόν- 127δρος πόθεν Μεγαρόθεν η Θετταλικός; οθεν καὶ Μυρ- τέλος στίν. καὶ ὁ υλπιανις, Παίομαι, ἔφη, ἐσθίων, αν με διδάξης παρὰ τίσιν ειρηνται πιο οι χόνδροι και Αιμιλια ζ 'Aλλ' υ φθονησω σοι. ὁρων γα λαμπροτάτην δείπνου παρασκε ν οὐλομαί σε δίκην ἀλεκτρυό- τος εμφορηθεντα του χόνδρου κορέξασθαι και διδάσκεινημα περὶ ν μέλλομεν δεσμάτων μεταλαμβάνειν και ς δυσχεράνας νη, Πόθεν σοι καὶ τα δεσματα μη γαρὶ ἀναπαυσασθαι στι ζητουντ αε τι προς τους φιμαθεῖς τούτους σοφιστάς. υλλα μην, φη, και περὶ τούτο σοιτο λόγον Ουἰμιλιανός, αποδώσω λέξω δὴ πρῶτον περὶ νου χόνδροπι Ἀντιφάνους παρατιθέμενος ξυντείας τάδε Ἐν ταῖς σπυρίσι δε τι ποτ' ἔνεστι, φιλτατε; B. εν ταῖς τρισὶν ἐν χονδρος ἀγαθὸς Μεγαρικός.