Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

191쪽

ex Antigone 175 seq. respexerit et ilei tute alius poetae nomen exculerit, liri lioc a popilaegnia Soloni tribi ierit: postea videtiir ipse hanc coniecti i-rain, quain Asclierson proliavit, retractare, es. Plii lol. XXI TT. 22b. 681.

Erotian. 390: Xάριτες, αἱ χαραί, ως καὶ Σοφοκλῆς ἐν ελεγεία.

co l. Vindoi,. ἐν ἐλέ, unde M. Sesimi it coniecit ἐν Ελέwp. I lena vero voluit Elegiis alii ut si aginentia in vitulicaire: scliol. Pin lai i cil. . Moiit insen

i'. 0: ὁιο καὶ σοφός τις ζλεγε ' ψυχῆς γαρ ἀγαλλομέν ς θάλλει πρόσ

Ἐλιος ην, ου παῖς, Ευριπίδη, ος με χλιαίνων γυμνον ἐποίησεν σοὶ φιλουνθ' ἐτέραν Βορρῆς Δμίλησε συ δ' ου σοφός, ος τὸν φωτα, αλλοτρίαν σπείρων, λωποδυτην απάγεις.

'Qιδὴν υροδότω τευξεν Σοφοκλῆς ἐτεων ων πέντ ἐπὶ πεντήκοντα

Fr. 4. Atlion. XIII 604 D: Ααὶ Ιερώνυμος δ' ὁ 'Pόδιος ἐν τοῖς ἴστορικοῖς υπομνήμασί φ4σιν, Ο τι Σοφοκλῆς εὐπρεπῆ παῖδα ἔξω τείχους ἀπήγαγε, χρησόμενος αὐτψ' ὁ μὲν οὐν παῖς τὸ Γλιον ἱμάτιον ἐπὶ τῆ πόα ὐπέστρωσε, τὴν δε του Σοφοκλέους χλανίδα περιεμάχοντο ' μετουν τὴν ομιλίαν ὁ παῖς ἁρπάσας τὰ του Σοφοκλέοvς χλανίδιον ωχετο, καταλιπών τῶ Σοφοκλεῖ τὐ ἔαοτοὐ παιδικὰν ἱμάτιον οἷα δὲ εἰκὸς διαλαληθένεος του συμ ρεβηκότος, Εὐριπίδης πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων τὰ γεγονός, καὶ αυτος ποτε ἔφη τουτω κεχρῆσθαι τῶ παιδί, αλλὰ μηδὲν προσθεῖναι ' τὸν δε Σοτοκλέα διὰ τὴν ὐκολασίαν καταφρονηbη- ναι. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς ἀκουσας ἐποίησεν εἰς αυτὸν τοιοῖτον ἐπίγραμμα, χρησάμενος τῶ περὶ τοὐ 'Hλίου καὶ Βορέου λόγω, καὶ τὰ πρός μοιχείαν

αυτοὐ παραινιττόμενος ' πιλιος κτλ. - V. 2 P φιλουντι ἔτἐραν, Πφιλοῖντι εταῖραν. - V. 3. Βορρῆς, Π βορῆς. - V. 4. σπείρων, Heckerπειρῶν. - Hieronymias peripateticus, Ox quo Athenaeus haec descripsit, non videtur satis locuples auctor osse, qiuaro si quis et narrint iunculam fictam et epigramina soc subditici uni censeat, haud advorsabor. Fr. 5. Plui. an seni sit resp. gor. e. 3: τουτὶ δὲ ὁμολογουμένως Σο- τοκλέους ἐστὶ τὰ ἐπιγραμμάτιον 'Ωιδὴν κτλ. Sed nilnierus si, ut verisii nilo est, a d poetae aetate in pertinet, de vitio sit spectus est, nain do sene Sopliocla ferino sit, necesse est; clini olim πέντε καὶ ὀγδώκοντα coniecissem, postea Propositi:ἰtέων ων

πένt ἐπὶ πεντήκοντ' ἄρθμιος φίλος. Dicit peti by Corale

192쪽

Plii tostr. Iun. Imag. 13. ut i Soplioclis descritiit imaginem apillius circii nivolitantibus: Aσκληπιος δὲ Ουαι Ουτος ἐγγυς παιῶνά που πορεγγυῶν γραφειν καὶ Κλυτομήτης 0 κλυτομῆτις) Ουκ απαξιῶν παρα σοί ακομαι βλέμμα τε αυτοῖ προς σὲ φαιδροτητι μεμιγμένοντας παρα μικρον υστερον ἐπιξενωσεις αἰνίττεται. ubi scribemium κλυτόμητις, ut est in Humno Homerico XX I: Ηφαιστον κλυτόμη τιν αείσω. Anthol. Plan. IV 43, 1 et epigritinnata Megariclina c. Inser. II 6. Aperie igitur Plillustratus ituli eat lioc Iloitiine Aesculapiunt a sopitocle in paeane ornatuni esse. Coinparandus titulus , qui extat

fluuiae ju aedibus Vaticanis Corp. Inser. III 5073 H: Λουσολυτα, κλυτομητι, φερέσσιε, δέσποτα Παιάν).ση δυναμις κακοεργων ανακροίύει τ ἐπίνοιαν)ανθρώπων. τρομέει τε παλίν στροφος αἶσ ολοη σε) Αιδης τ ευρυθέμεθλος, λαν ζωά γρια κύρσας αντανυσyς, βιοδῶτα, φερεσσιπό νου νόσου αλκαρ. νυν Ουν πάντα δομον, γενέταίς τε καὶ αγλαὰ τέκνα

σῶζε, μάκαρ Παιαν, ακεσώδυν ε, δῶτορ ἐάων.

iiiii v. 2 Franχii coniectitrant praetilli. ciiiii Helcher Sili. Epigr. 335εινα. κρατος αἰεν αμυνει supplevisset, seit v. 3, 4. 5. Vel cherii in Secialis stini, ii ii Frati Z pariani proli altiliter etρ0μέει τε πάλιν καὶ Tάρταρος αἰνὸς . . . ζωάγρια νουσων . . . φερεσσι πονοισι βροτοῖσιν. Praeterea v. 6 γενέτας sci ipsi, lilii Fi ait Z γενέταν τε καὶ ἰγλυα τ., Vel cher γενετῆρα καὶ τ. V. 7 de inea coniectura re liti tegravi.

iiiii seminini ἀκεσώὁυνε, σῶζε, Πατρώνου. At quoil in lapille legitur versu 8 OPPS ZINOP non ait v. 7 est resere ut luna, seit no ineri Patmιmi viil. iiiiii. n. 664η suli sui scriptit in . sive is ilecticavit, sive

sculpsit Aesculapii signunt. Conticias euul. iiiii lios versiis coni positit, Soplioclis Paealiena inlitatuni esse, erit pie soletasse, qui suspicetur integros Itos versus ex ipso Soplioclis carnaine petitos esse: nani illuit clui-ile in certi ini, Patria in uni istu in non esse auctorena liurii in versutun, Selli otiit isto ex alii litu li) uino in Aescii lapium, cuius gelieris carni ina Plutantili illi iliis seret niti r. vellit extat talis livannias ap. 0riget . a lv. IIaei e l. 46

p. 68. Alitis itynani particula extat in litulo Attico is ori'. Inser. l Il0 : γρεο. IIαιηων Ασκληπιε, κοίρανε λαῶν, Aqτ0ωου σεμνῆς τε Κορωνίδος ηπιόφρων παῖ'vol si liexnuae tris constabat opi granii narnspe' ἐπὶ πεντήκοντα φίλος. potitit nil te ni saeilo φίλος api ut Plut . ex illore, cum conti ratio sequntlirΦιλήμονα δὲ τὰν κωμικὸν κτλ.), iit Sopliocles linec scripserit griin laeviis siti, sinoni t olli I oloponitosii fortasse in naeniorinni ni ortiti sub idipsit in te impiis II ero loti, ιiuociani iuvenis anticulain contraxerat et per lii in lilagintii clii in lite annos servavorat. Verunt ii inaiq incerta liae conania, sati is lito ost coniecti iris Ri,stinoro. 'et mini es. liano in Cori uioniationi ilo Soplioclis vita p. XII idixi.

193쪽

υπνον απο βλεφάρων σκεδάσας ευχῶν ἐπάκουε σῶν μερόπων, οῖ πολλα γεγηθότες ἱλασκονται σὸν σθένος, ηπιόφρων 'Aσκλήπιε, πρῶτον, Ῥγείαν. ἔγρεο καὶ τεον υμνον ἰηu, κέκλυθι, χαῖρε.Versiis lii non inelegantes, non tamen satis antiqui. iii quod maxilne arguit v. 4: σῶν μερόπων quocum coinponas Luci an Trago lopo l. v. 193:Κλυε σῶν ἱερῶν μερόπων ἐνοπάς, μέγα σον κράτος, ὀλβιόφρον πod-άγρα) et v. 5 Tγείαν, quainquam liue meri or sul esse villet tir. nani poeta scripserat opinor δῶτορ υγείας luo l etiam uer ann eoniecit. et v. 6 non χαῖρε, se i κέκλυθι χαίρων, ut etiam Boeckii coniecit. Fortasse lai sex versus ex Isodemi Itynano petiti sunt. de quo

cons. Lucian. Eneona. Demosth. e. 27, ex quo loco nequaquam eonficias in antiquoris an poetarum nun eriani reserendunt esse Isoden vini.

Atinc Soplioclis Paeanein in Aesculapium non soli illa Pliilostr. vit. Apollon. III 17 : οἱ-ηδον ωδην, οποῖος ο παιαν O TOs Σοφοκλεους, δν 'Aθῆνησι τω υσκληπιῶ αδουσιν naeniol'at cs. etiam Sui1 v. Σοφοκλῆς: καὶ ε γραφεν ελεγείαν τε καὶ παιῶνας και λογον καταλογάδη. περὶ τοὐ χοροί) seil eiin leni respicit etiana Lucia n. encolu . Deniostia. c. 27 : Oυδε-AGκλMῖπιῶ μεῖόν τι γίνεται της τιμης, ει μη των προσιόντων αυτῶν ποιησάντων ἄσματα, τα Ἀλισοδήμου τοὐTροιζηνίου και Σοφοκλέους ἔδεται. qui locus nati e corruptius svul. Var. Ieci. ap. Iacobitetium) sic vi teli ir corrigetulus: εἰ μη προσιόντων τῶνεις αυτον ποιησάντων παιῶνα, τα Ἱσοδημου του Ποιζηνίου και Σοφοκλέους αδεται, vel etiam ασματα τα Ιωδ. Nam hoc dicit Luciantis: non minuitur Aesculapii lionor si quanilo desunt poetae, qui novos paeanes in illum composia erint, et antiqua Isodemi et Soplioclis carmina repetuntur: quod fritiant ea quae sequuntur, quae ita sunt scribetula: καὶ τῶ Λιονύσω το μεν ποίησιν καινην ποιεῖν ἐκλέλειπται. τα δὲ προτέροις συντεθεντα τοῖς νυν εἰς μέσον ἐν καιρῶ κομίζουσι χάριν κ ἐλάττω φέρει τω τον θεὸν δοκεῖν τετιμηκε ναι. atque Pliilostratus

quoque testatur hiinc paeanem etiam tum cani At lienis solitu in esse. Fortasse aii leui Sophoetes tuni composuit, cuim Allienae pestifero na ortu,

laborat ent, es. Ded. Reg. v. I 8T: Παιαν δε λάμπει στονόεσσά τε γῆρυς ομαυλος. Et hinc orta saliuia ite Aesculapio poetam visente ei laospitaliter excepto, vid. praeterea Plui. Nilna. c. 4. El. M. 256, 5 et spiae ipse dixi in vita Sophoclis p. XX. - Suillas cuin pluros paeanes conlimen oret, huc fortasse Spectat, quo i dicit Plii tostri vii. Apoll. VIlI 8:

ἐννοήσας δὲ Σοφοκλέα τον Αθηναῖον, δς λεγεται καὶ ανέμους θέλξαιτης ἄρας ουπερπνευσαντας. ut is paeataem ad placandos ventos conlposuerit: cs. quae dixi in commentatione de vita Soph. p. XXI n. 88. Ex Sophoclis aliquo carmine petiti sunt versus ap. Clena. Al. Str. 46 l

ουδὲ θεοῖς αυθαίρετα παντα πέλονται .Λόσφι Λιός κεῖνος γαρ ἔχει τέλος ηδὲ και αρχην. nam quod clemens ilicit: Σοφοκλης δε ὁ τραγ ωδοποιὰς λέγει, inde

non se lititur liaec ex tragoeilia petita esse. Nauch sui, liticios censet laus versus, seli nillil inest, ilii Oil anti lito poeta sit in ilignuul. - Ce-

194쪽

teritui de Hymno alimio in I χην fortasse est accipiendum, quod dicit Menander de encoin. Bliet. Gr. IX 156: ωσπερ και την Τυχην Σοφο- κλης υμνησε διαπορῶν γένει. Εx lioc liymno conieci ali litando petitiim esse anonyna lilia fragmen tuin suille hilaa Frag. a lespoi.ὶ ap. Stola. Ecl. Pitys. I 5, 12, tilii VA praeinitti in t Σοφοκλέους εκ Φαίδρας ' nam clam proxii niam D. Sit ex li ac tragoeilia, possis coniicere ἐκ Φαίδρας

istinere Iluc irrepsisse , et simpliciter Gφοκλέους serit enitum. Atqtie Parcae poterant conaria o te invocari in hynino, si ii Fortunae erat destinatus. Exstant apti l eun lena Stoliae uin ita. I G. I 3 versus in Foriunaelion orern lyricis nulneris compositi. Ilai Aes livli nonaen prae se serunt, a cuius ingenio plane alitiorrent, ita que utina Aristoteli de ii, nunc inter D. a lespota recepi. Possit fortasse aliquis suspicari illi Lesetiyli et Sopito lis notuina esse confiisa, id quo i alias filioqite accidita, ut illi versiis lauic liynino in Fortuna in alis eriliantui : vemini huic coniecturae complura obstant. - Plane illieni sunt versus laeroici, quos Atti et .XlII 592Α Soplioeli tribuit: Σοφοκλης ὁ ο τραγωδοποιος η γερωμων ηράσθη Θεωρίδος τῆς εταίρας ' ἱκετεύων ουν την Ἀφροδίτην φησί Κλυθί μευ ευχομενου, κουροτρόφε' δὸς δε γυναῖκα

τηνδε νέων μεν αναίνεσθαι φιλοτητα και εὐνην,

ἡ ὁ επιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ων ἰσχυς μεν απήμβλυνται, θυμος δε μενοινα.

nain vetusta liaec est cantilena, quae vulgo ait Homeruin resertui' svit. Hom. p. Ibin, quan secun tum illana salbularent narrationem Sopliocles in stium tis una vertisse ilicitur. Ceteriina in vita Hom. v. 4 legitur: ων ωρη μεν, Eustalli. auteni 0 l. I968, 4l: τὰ αἰδοῖον . . . καὶ Ουρά . . .

δηλοῖ δ αὐτο καὶ ο εἰπων ως των γερόντων ουραὶ μεν απ. θ. ὁὲ μενοινα. ne ille tarmen liue retulerim quoil Plaotius ilicit 36I, 16: ουράν αἰδοῖο Σοφοκλῆς, sed puto hoc ex dramate satyrico petituIn esse.

195쪽

. XIX.

. . Θυρσοφόροις μεγα πρεσβευων Αιόνυσος' αυτη γὰρ πρόφασις παντοδαπῶν λογίων, αῖ τε Πανελληνων ἀγοραὶ θαλίαι τε ανακτων,

ου βοτρυόεσσ' οἰνὰς υποχθόνιον 5 πτόρθον ἀνασχομενη θαλερῶ ἐπτύξατο πήχει αἰθερος οφθαλμῶν δ' ἐξέθορον πυκινοί

παῖδες φωνήεντες, οταν πέση αλλος ἐπ' αλλω, πριν δὲ σιωπῶσιν παυσάμενοι δὲ βοῆς νέκταρ ἀμελγονται μόνον ἴλβιον ἀνθρώποισιν, l0 ξυνὸν του χαίρειν φάρμακον αυτοφυές τοὐ θαλίαι φίλα τέκνα φιλοφροσυναι τε χοροί τε

196쪽

Ρ0ETAE ELEGIACI.των δ' αγαθων βασιλευς οἶνος ἔδειξε φυσιν. τρο σύ, πάτερ Αιονυσε, φιλοστεφάνοισιν αρέσκων ἀνδράσιν, ευ μων συμποσίων πρυτανι, I5 χαῖρε δίδου δ' αἰῶνα , καλῶν ἐπιηρανε ἔργων, πίνειν καὶ παίζειν καὶ τα δίκαια φρονειν.

Xαιρετω ημετερος βασιλευς σωτηρ τε πατηρ τε ' 463ημῖν κρητηρ' οινοχόοι θεραπες κιρνάντων προχυταισιν ἐν ἀργυρεοις' ὁ χρυσός οἶνον ἔχων χειρῶν νιζετω εἰς εδατος.

V. 12. των δ' Ηariung, vulgo των , Hermunn coni. λθ - V. 13.τω scripsi, Vulgo του. - U. 14. εὐθύμων, Β ευθυνων. - πρυτανι, B πρυτανε. - V. 15 distinguebatur αἰῶνα καλῶν , επιηρανε, ἐργων quod correxit Osann, contra Schneide vin ἐπιηρανον eoni. , Hecherscripsit δίδου δ' αρ' Ιωνα. - V. 16. πι νειν, Ρ πίνει. Fr. 2. Athon. X 463 B: καὶ ' Ιων δ' ὁ πιος φησίν ' χαιρέτω κτλ. - V. 2 et ex parte v. 3 euani assert XI 496 C: Προχυτης' εIδος ἐκπώματος . . . 'γων δ' Ο πιος ἐν ἐλεγείοις' ' γ . . . κιρνάντων προχυταισιν ἐν ροργυρεοις. - V. 2. κρητηρ posteriore loco VIJ, κρητῆρι ΑΡU, κρητηρ libri priorO l. - οἰνοχόοι, altero l. ΡVL Οἰνο ζόαι. - bέραπες, priore l. P Oτες, auero C θεραποντες. - V. 3. προrυται Τιν ἐν αργυ- ρεοις, priore loco προχοαισιν ἐν ἀργυρεαις. Deinde IR Obs coni. κιρ- ναντων ' προχυταισι δ' ἐν ἀργυρέοισιν ἔκαστος οῖνον ἔχων διερόν. cui eoniecturuo vel altor Athenaei locus adversatur, quamquam sane velsio locus difficultate aliqua laborat: nam solebant aquam ex hydria, vinum ex ampliora vi terae infunderer hic vero epichysi utuntur ad vinum temperandum. Aperte depravata si int, quae sequuntur. Bentipy eon- ieeii ὁ δ' εκαστος . . . χειροῖν ίζετω κτλ., LobeeI o δὲ χρqσας . . . Iει φοῖν νιζετω κτλ., Τοup ὁ δε μυσm . . . χειροιν, ego olim proposui ὀ υσὰς . . . Iειροῖν νιζε τω εις εδαφος vel ἐκ δεπαος), ae similiter osann. I ρυσος alitem, NaaInvis non tantum g rvorum fuerat nomen Aristopli. Vos p. 125 1), sed etiam ingenitorum liominum cf. λόγος πρεσβευτικός, qui Thessalo Hippocratis filio tribui solet, ubi do Chryso, Nebri Coi filio, qui in Crissae urbis expiIgnations primus muriam conscendii, valde memorat alia leguntur , tamen non est verisimilo hic

linum aliquem sive Ex ministris sivo ex Convivis nominatim pypeun m.

ω ος. Aurea enim phiala sive poeulo ad libanduni utuntur, quemadmodum etiam in sacris aquam Iiistralem aureo vasculo insundere ROlebant,

σὰν ἔχειν. - V. 5. σπενδοντες, omnino σπείσαντες requiritur: nonnullorum verborum praesens tempus vice noristi usurpari Solet, sed non memini, me alimi verbi σπενδειν exemplum legero: sttque si quemad-Inodum late prioris enuntiati sententia repetitur, plane aoristus requiritur. - V. 5. Nρακλέr scripsi, v. 'φακλεῖ, B Nρακλῆ, nisi forte quis

197쪽

I0N. 579 Προκλεῖ Περσείδαις τ ἐκ Βως ἀρχόμενοι πίνωμεν, παίζωμεν, ἴτω διὰ νυκτος ἀοιδη, ὀρχείσθω τις εκὼν δ' ἄρχε φιλοφροσυνης. οντινα δ' ευειδης μίμνει θήλεια παρευνος,

I 0 κεῖνος τῶν αλλων κυδρότερον πίεται. 3.

Ἐνδεκάχορδε λυρα, δεκαβάμονα τάξιν ἔχουσα, τὰς συμφωνουσας αρμονίας τριοδους πρὶν μεν σ' επτάτονον ψάλλον διὰ τέσσαρα πάντες Ἐλληνες σπανίαν μουσαν ἀειράμενοι.

'γὸς ὁ μὲν ηνορέη τε κεκασμένος ηδὲ καὶ αἰδοῖ 464 καὶ φθίμενος ψυχὴ τερπνον εχει βίοτον, εἴπερ Πυθαγόρης ἐτυμως ὁ σοφος περὶ πάντων

ἀνθρωπων γνωμας ειδε καὶ ἐξέμαθεν.

Aυτὰρ ογ' ἐμμαπέως τον Ορίγανον ἐν χερὶ κευθει.

credat poetam cum libationem sollera nena describat consulto versiam exuaeris spondeis panxisse. - V . 10. κυδροτερον, Β ανδρότερον, undo Din- dors coiii. ἄδροτερον, poterat αβροtερον. - πιεται, Me In lice eon I. πιετω. Fr. 3. Eucli los Introd. Harmon. p. 19. Methoin.: Ἐπὶ μὲν ουν του

κτλ. Eadem Pappi nomino legii titur in Craui. An. Par. I 56, 10. - V. 1. ἔν- δεκάχορδε λυρα scripsi, ut sint Ioni8 Verba: num Timollietim respicit, cuius lyra undecim clior tis insimieta frabiis constabat tetra hordis, ita ut essent decem intervalla, δεκαβάμων τάξις. IIemnai in ἐν δεκαχόρδω δ' αὐscripsit, sed recte deinde articulum zην dolevit. - ἐYOυσα Meiborn., ἔχεις αει Pappus ot Pena, ἔχεις αν eod. Cor. . hειν αεί Bryenn. -- U. 2. τριοδους, τριώδους PRpp. Bryann. - V. 3. μεν σ' Pappus et Bryonnius, OG. πρὶν μεν ουν vel προς μὲν αρ'. - διὰ τέσσαρα, in proe citosi scripsi δὶς τέσσαρα. - V. 4. σπανίαν, Selinoide vin σπανιNν.

198쪽

Τήν ποτε Θησείδης ἔκτισεν Οἰνοπίων.

Athen. X 436 F: καὶ αυτος δε Ιωνὶ ἐν τοῖς ἐλεγείοις ἐρῶν μενομολογεῖ Xρυσίλλης τῆς Κορινθίας, Τελέου δε θυγατρός.

Xαῖρε μελαμπετάλοις, ειριπίδη, ἐν γυάλοισιν Πιερίας τον ἀεὶ νυκτος ἔχων θάλαμον ἴσα δ' υπο χθ ο ς ων, οτι σοι κλέος ἄφθιτον εσται ἶσον 'Ομηρείαις ἀενάοις χάρισιν.

M. v. ὀρψανος 630, 48 ubi scribenduin: καὶ θηλυκῶς θὲν ευροται παραυριστοφανει ἐν 'Eκκλησιαζούσαις, ἀρσενικῶς δε παρὰ χναξανδρίδη ἐν Φαρμακομάντει καὶ παρὰ Ἱωνι) ἐν ἐλεγείοις, Ουδετέρως δὲ παρὰ Ἀμ ε ιψία καὶ παρὰ 'Επιχάρμφ ἐν Αταλάντη. Fr. 6. Plui. vit. Thes. 20: ἔνιοι δὲ καὶ τεκεῖν ἐκ Θησέως 'Αριάδνην

199쪽

παῖδα, ταυρωπόν, νεον Ου νεον, ηδιστον πρόπολον βαρυγδουπων ἐρωτων, οἶνον ἀερσίνοον, ἀνθρώπων πρυτανιν. 10. ωιον ἀεροφοίταναστέρα μείναμεν αελίου λευκοπτέρυγα πρόδρομον. 11. Seliol. Apuli. Bli. I l165: Καὶ γων ἐν διθυράμβ' ἐκ μεν τούπελαγους αυτον Αἰγαίωνα) φησὶ παρακληθέντα ὐπο Θετιδος) ανα-χθω πι, φυλάξοντα τον Λία ' θαλάσσης δε παῖδα. CL Eudoc. 29 et 91. 12 Ai guna. Sopli. Autig.: Στασιάζεται δε τὰ περὶ την ηρωMα ἴστορουμενα καὶ την αdελφην αυτῆς γω νην, ας ὁ μεν ιν ἐν τοῖς δι- θυ ρα μβοις καταπρησθῆναί φησιν αμφοτέρας ἐν τω ἱερω τῆς Ηρας υπο Λαοδάμαντος τοὐ Ετεοκλέους.

13. Pausan. V ld. 0: Ἱωνι δε οἶδα τω πιω και υμ νον πεποὶημένον Καιρου' γενεαλογεῖ δὲ ἐν τω ἴμνω νεώτατον παίδων Λ ιός

Καιρον εἶναι.vatus. - V. l. ἄδαμον, sori. ἄδαμνον. - V. 3. βαρυγδουπων, Harturigπανυγρωπῶν, cum potuisset multo probabilius ἡδίστων πρόπολον βα

ρυγδουπον ερώτων coniicere, neque Vero haec correctio videtur neces-

-saria. - ἀερσίνοον Casauhonus, B ἀερσίπνοον, vulgo ἀερσίπνουν, M. Sehinid ἀερσίφρονα. Fr. 10. Sehol. Arist. Pac. 835: Ἱων ὀ Xῖος διθυράμβων καὶ τρα- γωδίας καὶ μελῶν ποιητής' ἐποίησεν δε ωδήν, ῆς ῆ. ἀρχῆ ' Aοῖον κτλ.φαίνεται δὲ τετελευτηκὼς ἐκ τούτων. Παίζωνουν ὁ Ἀριστοφάνης αομναυτόν φησιν ἀστέρα κληθῆναι. Εix lena Suid. v. διθυραμβοδιδάσκαλοι. - V. L. Mώιον scripsi, legebntur ἀοῖον. - ἀεροφοίταν, ἐεροφοίταν Rav. Suid . , ἁμεροφοίταν Bentle . - V. 2. ρείναμεν Bentleb , μῆνα μὲν

ltav. Suid., μείνωμεν Ven. Ald. - λευκοπτερυγα, ap. Si ii l. BVE λεπτῆπτέρυγι. Dithyrambi esse hoe inuita in ex Aristopliane condeias.

200쪽

582 P0ΚTAE ELEGIACI. 14. 466 Ουδ' υγε σῶμα τυπεὶς διφυεῖς τε κόρας ἐπιλάθεται ἀλκῆς, ἀλλ' ὀλιγοδρανέων φθογγάζεται θανατον δ ογε δουλοσυνας προβέβουλεν.

o γε κτλ. Se I fort. hio locus potius ex tragoedia aliqua potitus, quod etiam Philo significaro videtur. Me inelio ad tragoediam, quas Phoenix inscripta sitit, retulit, in fragmento, quod Schol. Aristoph. Ran. 706 servavit, heptumetrum stact meum, huius loci similitudinem restituens:

Εἰ δ' ἐγὼ ὀρθὰς ἰδεῖν βίον ἀνέρος ύη τρόπον), ω πολιῆται.

Contra ex Iyrico carmine potest petitium esse quod Iogitur ap. Plui. Qu. Symp. VI prooem. Tιμόθεον τον Αόνωνος . . . Aς ἐκ των πολυτελῶν καὶ στρατηγικῶν δείπνων ἀναλαβὼν ὁ Πλάτων ἐδείπνισεν ἐν Ἀκαδημία, μουσικῶς καὶ α φελῶς παῖς ἀφλεγμάντοις ως φησιν ὁ Ἱων, τραπ ἐ- ζαις. Minus etiam constat quo pertineant talia, quemadmodum quod Phol. 92, 10 Zonar. 1045. extilibet r. Θι ασος' τὰ ἀθροιζόμενον πλῆθος ἐπὶ τέλει καὶ τιμη θεου Ουτως Βημοσθένης καὶ πινοφῶν. χων δε ἐπὶ παντὸς ἀθροίσματος τάττει του νομα.