장음표시 사용
371쪽
πλὴν ἡσσον ετι πονηρων καὶ λίαν ἀβλαβων. χ ἰοις δἐ ἐνδιαιtῶται διαφόροις ἔνια διάφορα. εχει δἐ προσηγορίας τά γε νη καὶ καλεῖται άπ αυτῶν ' ἔλωπες τοίνυν οἱ μiν αυ- τῶν καὶ ἄuοι λίβυες κέκληνται, μυοθῆραι τε ἐπὶ τουτοις ἀλλοι καὶ οἱ την κλῆσιν εχοντες ἀπο του πράνατος ἀκον- αι, καὶ μόλουροί εἰσιν ετεροι καὶ τυφλῖναι δελοι. Vers. 493-5o8. Ἀλλὰ καὶ βοτανῶν αὐτίκα καὶ ριζῶν τοι πέρι καὶ της - αυτῶν δη τοὐτων ποριζομένης ωφίλειας,ου μην ἀλλα καὶ της ἄρας, καθ' ην δει λαμβάνειν τας βοτάνας, ιτοίμως ἀφηγησομαί σοι καὶ συν ἀκριβεία, D, ίαν
ποτέ τινος ολως το σῶμα βουληδῆς η πληγῆ κατεσχημένον ῆ ἄλλως οδύνη παραμυθήσασθαι βαρουμενον ἡ του ἐκσῶζειν, διὰ τούτων δύναμίς σοι παρῆ. χρή δἐ Ου μειον ἀρτιλαμβάνοντα καὶ όκ τού εύδέος τάς βοτάνας φέρειν την Ἀ- σιν τοῖς την άπο τῶν ἔρπετῶν πληγῆν παραδεζαμένοις, α λἀ καὶ ευγέων ἀπο χωρίων καὶ βαδίων ἄλλως, όν οἷς κανωπες γίγνονται ἀπο τῆς ἐνυπαρχούσος νοτίδος τοῖς χωρίοις
Ἐστω δῆ πρώτη σοι τῶν ριζῶν εἰς ἀφήγησιν επομ νηκω ἄν ἔνεκα παρέχεται δεραπείας χάριν ἡδε η λιχομο
χειρώνιος. D δὲ πείρων ουτος, ἀφ ουπερεσχεν καὶ ἡ ρίζα την επω νυμίαν, πινrαυρος ἰν καὶ πατρός γέγονεν ἐκ τοῖ Κρονου.
ἐν δή τις ὁρει τῆς Θετταλίας τῶ Πηλίω, επειδὴ ὁ δε ην η ριζo,
ἐστι κατἁ φυλλα ἀμάρακι, τὰ δὲ ἀνθος παρέχεται χροιἀντην ἀπό τοῖ χρυσοῖ. ἡ ρίζα γε μην Ουκ εἰς βάδος ολλῆιπιπολῆς ιστι καὶ γης ἐν Ολθoa. δύναται δὲ διδομένη παντὶ
372쪽
ταῖς ἀπό των ἐρπετῶν 6 συμφοραῖς καὶ κακοῖς ἀμηχάνοις
ἄριστολόχεια, και ταύτην εγώ καλουμένην οἶδα. κει αυτη
ναται. φυεσθαι δἐ ἐν συνσκίσις ώς ἐπὶ παν φιλεῖ, καὶ ἀπότου συλλαμβάνεσθαι προς εὐτοκίαν ταῖς τικτούσαις αυτήν
γυναιξὶν οἴτως άριστολοχία κέκληται. φύλλα δἐ φέρει μεν κισσοειδῆ καὶ πεδὰν τἀ αυτά δείκνυσι ' τῆ περικλυμίνο- άνθεῖ δἐ έρυθρόν καὶ οιον ἡ υσγινος. ταύτη δὲ κέχρηντοι προς τάς βαφάς των ο περ αυτε τὴν χροιάν ἡ υσγινος τυροχάνει. ἀποπνεῖ δὲ δεινόν ἄρα καὶ λέαν δυσχερὸς, καὶ τον καρπόν παρεοικότα ταῖς ἀχράσιν φέρει καὶ μυρτάδος αντικρυς νω καρπω καὶ βάκχης καὶ του των ἀπίων. ' λλἀ μην
373쪽
ἄρσενός τε καὶ δ,O.εως ἡ ταύτης παρέχεται τῆς βοτάνης φύσις διαφοράς. τῆς μἐν γάρ ἄρδενος ἀριστολοχείας ἐστιν υ- προήκης τε ἡ ρίζα καὶ χωρεῖ προς βάθος καὶ εστιν περί τέ που πηχυαία 8. ἡ δηλεια δέ ἐστιν οὐχ ομοίως μακρά, ἁ λ εὐστρόγγυλος εἰς μέγεθος, καὶ εἰς τὀ βάθος ου λίαν ψρίζα κάτεισιν. πυξq, δι τῆ έν 12ρίκου τό εἶδος εοικεν, καί ἐστι τῆς Κρήτης τὰ χωρίον, ἐν υν αἱ πυξοι τοιαῖται φωνται. πινομένη τοίνυν οἴνου μδεα καὶ τούτου μελανος εἰς
δραχμὴν τοῖς ύπὰ ἐχιδνῶν ἡ ἔχεων δηχθεῖσιν ἱκανῶς βοη-
τά δἐ φύλλα οἴχηται, δόξειας ἄν h άποφορῶς ασφάλτου μετέχει ν αἰσθανόμενος τῆς ὀδμῆς το ὁ τριφύλλου eoύτου- χρήσιμον δέ ἐστι τυνικαῖrα συνάγειν τὼ σπέρμα, ὀπόταν ἐπακμάσαν ἔσυτου γηραιον γένηται. στρογγυλον μήν ἐστι τἀσπέρμα, και κυμβάλου σωζόμενον ἐπ' αυσού δείκνυται τὼ
374쪽
Vers. 528 - 54o. Ἀλλά σοι καὶ ταυτας ἐγὼ τἀς συνδέτους ἄρα καὶ δεραπευτικάς ροηθειας,ώς ἄνοῖ τε - διεμελεύσομαι. 'Eστι τις νῆσος Σικελία, ἐν ἡ δάφος τις λιγομένη γίγνεται βοτάνv. ταυτης τῆς δάψου την ζιζαν τρα
φας ώς μάλιστα ἐπιμελως, μετά μέντοι του αγνου του καρ- που' νῆρίν τε προς τούτοις την βοτάνην καὶ πηγάνιον ἐπιβολῶν, θυμβρης τε ομοίως κλωνας, ἀλλ' ου τῆς ὀρείου, άλλα τῆς ἐν τοῖς τόποις τοῖς ἡμερωτίροις φυομενης. η γάρ δήορειος αυτη δυμβρα εἰς υφος αἴρεται καδάπερ ἔρπυλλος. ἀνθοῖντός τε δὴ το σφοδρὰν ασφοδέλου ρίζαν τό τε καυλίον
ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε σπέρμα, ετι μἐν τοιουτο φίροντος τουασφοδέλου καὶ 1χοντος ἐν ἔαυτω τὼ σπέρμα του λοβου, ταῖς
375쪽
Vora. 541 - 549. καὶ ἡ ρίζα δἐ ἀγαθόν τί ἐστιν ἄρα
ἐπIσtασθαι αὐrην, ἡ πρότερον μῖν ἐχίειον 4, υστερον δ' ἀλαίβιον προσαγορευθεῖσα. ἔστι δ' οὐν τἀ μἐν φύλλα ἐξ αυ- τῶν 5 o ν άκάνθας ορῶν περσεβλημένα τα ταύτης καὶ παρικείμενα, τὰ δι ἄνθος αύτης οἷόν περ καὶ ἰῶ, την ρίζαν δἐ οὐκ ἔχει παχεῖαν, ἀλλα ἐπὶ μηκος ἐκτέταταε. Aέγει δὲ λόγος τις ταὐrα 6 περὶ Ἀλκιβίου, ώς ἐν Ἀλκίμιός τις καὶ κάθευδε πλησίον καὶ παρ' αὐτην ἐλθών πού ποτε την ἄλω τὼ δὲ γιγνωενον ην ἐν δίρει ἔρχεται οἶν τον Ἀλκίβιον καὶ τιτρώσκει ἔχις εἰς τον μηρόν' O δε διαναστάς ἔκ του ἴπνου, καὶ ὀδυνώμενος, γίγνεται μἐν εὐθέως ἔαυτοῖ. λαβών δὲ πλησίον ουσης ρίζαν τῆς βοτάνης ταύτης, εἶτα ανασπάσας άπὰ τῆς της ταχλ κατακόπτειν παραδίδωσιν αυτοῖ ταύτην τοῖς
376쪽
καὶ τάς πρωτοτόκους λέγεται των βοων, ὀπogαν έIεν αυταε βαρυνόμεναι τω γάλακτι, ἡκιστα πάντων .aὶ τούτοις μετα- ποιούμεναι ταν νεογνων, περιτεθεῖσα τοῖς μαζοῖς στίργειν
τovro 9 παρ' ενίων προσαγορεύεται. αἱ γάρ δη μέλιτται των κατά σφῶς ἐπιλαδόμεναι χωρίων, καὶ ων εἰργώζοντο πηρίων, καὶ ουπερ ἐποιῶντο μίλιτος, παρά ταύτην Ιασιν καὶ βομβούσιν ἐρχόμεναι ἐπὶ τά ταύτης 1 φύλλα της πρασίου, ἐχόμεναι υπ' ευωδίας καὶ τῶν ταύτης καλῶν. a Vers. 557- 563. Καὶ μην καὶ ὐρνιδος της ἐν ποσὶν καὶ ἐν οἴκου ουσης Ο περιελών μετά τον του ὀστέου ώς οἷόν τε αὐτοῖ που του εγκεφάλου τον υμένα, πολύκνημόν τε επιx roις λεπτόν, ε τι μην καὶ ὀρίγανον, καὶ ηπατος κάπρου τὼ ἄκρον του λοβοῖ τουeo δὲ ἐζ αυτῆς τῆς λεγομενης ερα--- αεζης ἀνέχειν πέφυκε τὼ ἄκρον του λοβοῖ ἐνταύδα συννανευκεν ἡ τού ζώου χολὴ, καὶ εἰσὶ σχεδόν πλησαν ἐκείνου τοῖ λοβοῖ αἱ αὐται που λεγόμεναι τοῖ ηπατος πῶλαι. ἰδί τοίνυν εκαστον πἰφας επιμελῶς, τόν τε ἐγκέφαλον αυτὼν καθαρὰν ποιήσας του ἡμένος, καὶ τά ἄλλα πάντα συναγα
γών δίδου ἄμα ἔδει πιεῖν τῶ πληγέντι. ἄμεινον δὲ ποιήσεώ
Vers. 56. - 573. Θαρρουν τα δὲ δὴ προσήκει κάκιlνου κεχρῆσθαι, ο πινύμενον μὶν ὀνίνησι καὶ ἀσινῆ διαφυλά
377쪽
τει, δε υπό δηρίου τις ἄν τετρωμένος τρον ἄλaως δέ ἐστιν αυτὰ οὐ χαλεπὰν δρασαι. κυπαρίττου τοίνυν εστω φυλaα, πσὶ πανάκειον ἡ βοτάνη, κάστορός τε ομοίως τοὐ ζώου οἷλε μενοι κρεμαστῆρες, καὶ Ἀπου, ον Ο μῖλος ἐπὶ κακωτοῖς όν Σάει φέρει. ἔξελθών γάρ ουτος του ποταμου λυμα νεται αυτῶν τα σπέρματα, κείρων τοῖς ύδουσιν ἐπὶ πολυ, καὶ αυδις επανερχόμενος ἐν τῶ Νεἰλω οἰκεῖ 5 άφελδμενος προ τῆς ἄρας Σαείτας του θίρους. ἔκάστου τοίνυν ούτωνεστω νδ βάρος εἰς δραχμην ελκοντος, εἶτα ῆν ἐνίης β, ταυτα
λοντας καὶ δάφνης της ἄρρενος ετι μην τον καρπον. Λιακρίνοις δ' ἄν αυτην ταύτην άπὼ της θηλειας την ἄρρενα, ει- περ ἐπισκεψάμενος ελς τἀ 7 φύλλα τα παρ ἀμφοτερσις. μαδών γάρ δηλαδή τὰ ταύτης, ως που τυγχάνει στενώτερα, γνοήσεις Οὐκέτι του λοιποῖ 8 την φυσιν. Μετα μἐν δητούτων των βοτανῶν ἡ ἀμάρακος ἐμβαλε θω. φέρουσι δἐ υτήν κῆποι καὶ των ἀνδηρων ΟΖ πλεωνες' πυτία τε ἀρτιτο- κου προς τούτοις λαγωοῖ καὶ δορκαδος καὶ ταύτης νεογνοῖ, καὶ νεβρῶν, τά περιττώματα 9 καὶ ἐχινον ελάφου' μέρος
378쪽
ἐστὶν εχῖνος ἐλάφου τῆς γαστρός, και υπ αλλων κεκρωαλος αυτω ἔνομα τέθειται. ἀφ ἔκαστου δὴ τοίτων άν δραχμάς ν οrνου μην κεχρομένους τορασι κοτύλαις καὶ τούτου δη λευκου διδόναι χρῆ πίνειν τοῖς ἐν χρεία καδεστηκόσι μετά το δηχθηναλ Eχώμεθα δὲ καὶ της ωφελείας,ῆς περ παρέχεται το πόλιον. οτε τάρ -ρ ς ό της κέδρου, ωαὶ δ τῆς ἀρκεύθου ἄμα δη τοῖς άπὰ τῆς 1 πλατάνου γλγνομένοις σφαιρίοις, ως ἰστι κατιδεῖν, καὶ τω σπέρματι του βουπλεύρου, καὶ τῆς κυπαρίττου τω καρπω, ναὶ Ω
σου προς τούτοις διδύμως δαοὐ συμβλ.έντα εκσώζόιν, ἰσχύσει ,πινόμενα, καν ὀπωσοῖν ἔχειν πονηρῶς ὁ δοθεὶe δήξειεν άπδ τοῖ δηρίου. ' d. Vers. 588 6o3. Θεραπεία δἐ του. κινδυνκύοντος ἐκαληγὴς δηρίου πρός.τola i ρηθείσαις ἔστω τις καὶ ἡδε.την βοτάνην την λεγομένην κολυμβατίαν κομίζων τις ἐμβαλλέτω δυω, εἶτα λεαίνων πάνυ σφοδρα, πτισάνης κοτί- ν χυλου καὶ ο ου κνώδους παλαιos g, καὶ ελαίου ν, καὶ τ του καθαροῖ, εἶτα ἐπιβάλλων καὶ διλυς άπώσεται τον ἰόν, καὶ οὐκ ἐάσει τον πληγέντα τολον ἄπολέσθαι κακωδε ναὶ μην καὶ ἐκπομαράδου ρίζαν, καὶ κίδρου καρπόν καὶ πίσσης ετι μην τῆς υγρῶς, ώς κοτύλης εκτον, καὶ χλώ- ροῖ νάμηκος καυλία, καὶ ἱπποσελίνου σπέρμα, ὀξυβάφου μέτρον ἐχέτω τὼ ἱπποσίλινον, γέρνης τε της πικρῶς δραχμάς μετά πάντων ν, καὶ κυμίνου τὰ όρκουν, προτρίφας σ
379쪽
νοντο, καὶ νεμονται ταύτην, καὶ ταύτα ομοίως ομολογει.
Ουν μάντεις καὶ προφήτας ἐστεφανωμένους αυτῆς 5 τάς κε- σαλάς κλάδοις προλέγειν οσια τοῖς άνδρώποις, ἶνα φρονειν καὶ δίκαια. ἡ τε δὴ κόνυζα, καὶ οἱ τῆς ἀκτέας κλάδοι ὀμοὐτοῖς ἄνεισι καὶ τοῖς φύλλοις αὐτοῖς, σάμφουχόν τε καὶ κατισον ἄμα τιθυμάλλω, καὶ ταλα ἐμβαλλωδω δυω, εItαμιγνύμνα λειούσθω σφοδρα ἐπιμελῶς, μετά δὲ ταύτα ἐνοκαφίδι οἴνου προσπλεκομένου συνανακιρνάσθω δ δἐ ob. νος μέτρον εστω δέκατύν που χοός. Vers. 62O-629. Aμείνους των νέων βατράχων εἰσὶν εἰς θεραπείαν οἱ παλαιοὶ, καὶ μεγάλα ὀνίνησι - τούς πληγέντας ὐπὀ δηρίου, Θ μέντοι εἰς ἄρος αυτούς τις καθεφή- σας πάνυ πίνειν επιδιδω του κάμνοντι. οὐ μην ἄλλά καὶ
380쪽
καδ' αὐτὼ ἀπαρ βατράχου διδόμενον οὐκ ἡσσον ωφελεῖ ω- τελεῖ ει τουτο ἄδε ἄμα οἷνω ποδὸν, συν Οἴνω δὲ Ου απλῶς πινόμενον, άλλα τ J iς Αἰγυπτου. ἔτι μην καὶ ἡ του τρώσαντος οφεως κεφαλὴ τον υπ αυτοὐ τετρωμένον ἀπαλλάττει κακῶν, υ τε μεν άποπλωεῖσα Πάν όπιμελως, εἰς οD- δἐ ἀποβραχεῖσα, ῆν τις π vros, Osὁενός μεδίζει των δυσχερῶν. μτάρ οὐν καὶ τῆς ἐλιχρύσου βοτάνης - μελῶς ἔχε, καὶ ωὐ ῶνδους αυτῆς τοὐ γλυκέος την δεραπείαν ἐπίστασθαι μηδαμῶς παραιτον, κοπόρου τε δὴ καὶ τῆς μωυ6όνομαζομένης. λέγεται γάρ ουν καὶ μυόνη ἡ βοτάνη καὶ τῆς καeα τάς ἀκτάς κονίλης που λεγομένης φώεσδαι ἡρακλέως γsπό τινων ονομαζομενης, υπὰ δὲ ἄλλων ὀρίγανον προσαρο- ρεῶται. εστι δέ τις καλουμενη μου8 πέταλα, βοτάνη καὶαvtῆ, καὶ το ὀρθανον, καὶ τά στρόμβια τῆς δομβρης κάλλιστον εἰδέναι, καὶ οὐκ ων μήποτε νγιής ὀ τουτου χρώμενο τῶ φαρμάκω διά πάντων ὀφθῆ Vers. 63o-635. Eπίστασο δἐ καὶ την ταῖς μικραῖς μηκωνίσιν ἐοικυῖαν ράμνον, το λευκόν τε κα1 ευανδες παρίχουσαν ἄνθος, ἡν που φιλέταιρον μῖν ἄλλοι, φιλάλληλον Α ἄλλοι προδονομάζουσι, Αυδῶν εἰσι παῖδες οἱ τοὐto λέγοντες τοῖ Τμώλου δέ εἰσι μἐν οἱ Αυδοὶ πρόσοικοι, δε- ται δ/, ῶς ἐστι πὰρ' αὐτοις τὼ Γ ου σῆμα, καὶ οἱ τὼ Παρδόνιον ἔτι μην Οἰκουντες καὶ ' Kίλβιον δρος, ενδα εἰσὶν Ἀπων ἀγέλαι καὶ νέμονται πολλαὶ, καὶ μίνroι καὶ ΙαὀJτου ἴστρου πηγαὶ ἐντεῖθεν ἄρχονται.