장음표시 사용
231쪽
Hρης, ο φρ' ωκιστα κακὰν Πελίαο δόμοισιν Αἰαίη Μήδεια Πελασγίδα γαῖαν ῖκοται, ὴοῖ ενὶ τριτάτν πρυμνήσια νζὀς ἔδησαν 245 Παφλαγονων ἀκταῖσι πάροιθ' υλυος ποταμοῖο.. η γαρ σφ' εξαποβάντας αρέσσασθαι θυέεσσιν ηνωγει Eκάτην. καὶ δὴ τὰ μεν, οσσα θυηλὴν κούρη πορσανέουσα τιτυσκετο, μήτε τις ἴστωρειη, μήτ' εμὲ θυμὼς ἐποτρυνειεν ἀείδειν. 250 ἄζομαι αυδῆσαι ' τυ γε μην εδος ἐξέτι κείνου,
ο ρα θεὰ ῆρωες επὶ ρηγμῖσιν ἔδειμαν, ' ανδρασιν ὀψιγόνοισι μένει καὶ τῆμος ἰδίσθαι. τίκα δ' Αἰσονίδης εμνήσατο, συν δε καὶ ωλλοι πρωες, Φινῆος, ὁ δὴ πλόον αλλον ἔειπεν 255 ἐξ Αἴης ἔσσεσθαι' ἀνώχτος δε τέτυκτορ πῶσιν ὁμῶς. υργος δὲ λιλαιομένοις ἀγόρευσεν. Νισσομεθ ' Dρχομενὸν, την εχραεν ωμι περῆσαι προερτῆς ὁδε μάντις, ὁτω ξυνέβητε πάροιθεν. ,, ἐστιν γαρ πλόος αλλος, δν ἀθανάτων ἱερῆες 260 ,, πέφραδον, οΤ Θήβης Πιτωνίδος εκγεγάασιν.,,ουπω τείρεα πάντα, τάτ' ουρανῶ εἱλίσσονται,
244. ἐν uig. ἐνὶ, quod postulat
246. ἐξαποβάντες Vati. A. C. et
Med. R ID. 1.247. θυηλη Vulg. ex errore, PIem saepissime jatii observavimus. Sensus aecusativulii flagitat, quem ex Reg. D. de terrunt Brianck. Beck. 248. πορσαίνουσα Βr IIch. ex Co Jectura, sine cauSa.
fuisse νεισόμεθ' vel νισσόμεθ' χόμενον, sine praepositione, id iluod
apud hoc genus verboriani saepi88ini factu in esse notissimuni est. Quod pluin aegre ferrent libriimi, addita Praepositione Iiata est altera lectio νεισομεθ' ἐς Ῥ., sed ea Inetro re- Pugnabat, quare Corrector utetricus, cujus inaniini in Regiis codil. agnoScisaepe vi simus, tertiitui lectionem excpiniectura filixit. Hatio vero ne sensus ciuidein adinittit, naui indicativus praesentis νεώμεθα ferri neii iii, νισσόμεθα vero, sive id futuriain habeassivo praesens suturi vi posituni v. Buum. gr. reni pl. p. 384 s. , sensui accommodatum est. Itaque re Ocaviatili iluatu lectionem. - τῆ Guelph.259. Dra vulg. ἔστιν Med. Branck. Beck.
232쪽
-ουδέ τί πω Θαναῶν ἱερὰν γένος ηεν ἀκοῶσαι,, πευθομένοις ' okι δ' ἔσαν 'Αρκάδες Ἀπιδαν δε,, Ἀρκάδες, ῶ καὶ πρόσθε Σεληναίης υδέονται 265 ,, ζώειν, φογὀν ἔδοντες εν οὐρεσιν' ουδὲ Πελασγις
,, χθὼν τότε κυδαλίμοισιν ανάσσετο Λευκαλίδνσιν,
, , μήτηρ Αἴγυπτος προτερηγενέων αἰζηῶν, ,, καὶ ποταμὸς Πίτωνος ευρροος, ω sπο πῶσα 270 , , δεται ηερίη ' Αιόθεν δέ μιν ου ποτε δεύει,, ἄμβρος ' αλις προχοαῖσι δ' ἀνασταχύουσιν αρουραι. ἔνθεν δ' τινα φασι πέριξ διὰ πῆσαν ὁδείσαι. - ρώπην 'Aσίην τε, βιο καὶ κάρτει λαῶν, , σφωῖτέρων θάρσει τε πεποιθότα ' μυρία δ' αστη275 ,, νάσσατ' εποιχόμενος, τὰ μὲν η ποθι ναιετάουσιν,
ἐύρooς ex illoro deuerunt Brianch. Beck. Attaineri eum in solia his a spectae sulei litu is reperiatur haec lectio, Vellementer vereor, ne et ipsa sit Inetrica librarii conectio, et vera lectio fortassa sit Tρίτων ῆιή- ροος , quae neglecta est a luarariis, quia alibi haec alectivi sorma, quaI tuni scio, non legitur. 270. αδεται mor. - Ιερίη Vati. A. B. C. D. Vrat. Viri l. Me l. a m. 1.ήερίη vix satili in visum est BeCkio, ne pie potuit aliter, tyluiu niale verterit nigra. Muti quislena et hic et v. 267 littera inMuscilla NNin scribendum vi letur, illiod alit ni uni Aeg Pt1 nomen fuisse testaritur Et iriol. ΛΙ. v. 4ερέη. Hesr h. et Steph. B T. S. V. αερία, sive-αῆρ, sive ab Aeria,
Aemypti matre, V. Stepi . ΗΥΣ. R. V. Αἴγυπtoς. li Rinodi iioinitio uti decuit poetam eruditionis Specient prae fieierentem, eoque usu tu esse eo veri Similius est, quod et Nili antiquissimoenonii ite Triton utitur. 271. Iii edd. Steph. Hoellatin. Stiavi. post ἄλις interpunFitur, inloti P pter praecedetis oυποτε salsum est. Interpunctionem post ἔμβρος, quam extabent cod l. et edd. veteres ut Ieconinieti dant Scitoli., revocavit Bru chilis. Sed idem maIe ex Beta. quatuor de lit προχοῆσιν ἀν. semiente Beckio. ulla aiunt praestant codd.xelilii oniries, nisi quod in Vati. A. B. C. D. προχοαῖς ἰδ' legitur. Corn- movit Brunckiunt, ut utiletur, da tertio loco positum, quod sori se etiam Steplianum ad salsani interpunctionem adduxit, in ipio Jain nemo o1 tulit. - ἀνασταχύουσι Vrat.
233쪽
- ὴὲ καὶ ου' πουλυς γὰρ ἄδην επεν νοθεν αἰωνῶ,,AU γε μην ἔτι -ν μένει ἔμπεδον υἱωνοί τε, , τῶνδ' ἀνδρῶν, οὐς ος γε καθίσσατο ναιέμεν Αἶαν. ,,οἷ δ' τοι γραπτοὐς πατέρων εθεν εἰρυονται 280 κύρβιας, οἷς ἔνι πασαι ὁδοὶ καὶ πείρατ ἔασιν,, πρῆς τε τραφερῆς τε πέριξ επινισσομένοισιν.A ἔστι δέ τις ποταμὀς, υπατον κέρας Mκεανοῖο, ευρύς τε προβαθύς τε καὶ ὁλκάδι νηὶ περῆσαι ',,Ἱστρον μιν καλέοντες ἔκας διετεκμήραντο '285 δεος δ' τοι τείως μεν ἀπείρονα τέμνετ' ἄρουραν,, εἷς οἶος ' πηγαὶ γὰρ υπερ πνοιῆς Βορέαο,, Ῥιπαίοις ἐν ορεσσιν ἀπόπροθι μορμυρουσιν.
,, ἀλλ' ὁπόταν Θρρκῶν Σκυθέων τ' ἐπιβήσεται Ουρους,
σιν ad uinea relato vid. Eustain. ad II. II, 626. 276. πολῶς Vrati Vind.
279. Et hic et niox v. 285 δ' ἔτοι
in Ven. 226, de quo vid. ad III, 958. Nostro quidem loco facilius admitti
Possit, quuin non relativum sit od ut vulgo scribitur, sed ileinoustrativuIuol, quod il1 textu dedi. - τοι onii lit Vrat. - γράπτυς vulg., quod nihil est, quare γραπτῶς dederantur In lc. Beck. Sed senstun non video.Scholi. explicanι νόμους et addunt νόμους οὐν φησὶ καὶ στήλας παρ' αυτοῖς εἶναι. Sed tinde illi id καὶ Ζ
nil sitit In esse, sed nolae Sie clui sensus sit video. ' Itaque dubitari vix Posse Videtur, cimin γραπτῶς, ve lautii per se aplui poetain epi uinsuspectum et liac maxime significatione, sive scriptum sive Iegem interpreteris corriiptuni sit, Et adjecti via in in eo lateat; eoque ducunt Codicum lectionea, nam γραπτὰς li
hent Vati. A. B. C. D. Guelph. γρα-π-ς Vrat. et alii fortasse plures. Variasse igitur ii, i antiquitus videntur inter γραπτὰς et γραπτους, Iu In κυρβις sit utriusque generis, Ne die dubitavi propter sequens Ola re Cribere γραπτο ὐs Piod una litterula deleta cormptum est. Et γραπτοῶς κύρβιας scripsit iani Gesnerus, ut videtur ex Coiqectura, in Praeleci. Ido navigationiblis extra colum RS Herculis, mi ae Hermania orplieo adjecta est, p. 620. - ἔνθεν , in I. oniittit Guelph. - ἀνειρυοντα Guelph. εἰρύοντο Reg. E.
Φοῖβος. 283. ευρῆς Vind. - προβατῆς
286. υπερ πνοιαῖς Guelph. υπαὶ πνοιῆ Reg. D. υπερ πνοιὰς EX COI -jectura Brittich. Beck., quos 1 esci iiiii l ad mutandum i inpulerit, nam neque υπέρ cuin genitivo ultra si iii scans, neque sin utaris πνοιῆς liubet, quod ofistulere possit. 287. Triuistulit in suti in usunt Dio
κων tug., quod correxit Dorvi u. Vann. Crit. p. 386, quem secuti sunt Briinck. et Beck. - ἐπιβήσεταιRegg. quin pie, i luod non erat Cur Praese Tent Branck. et Beck. - αρης Pro
234쪽
,, σχιζόμενος πόντου Πινακρίου εἰσανέχοντα,
γαἰύ δε υμετέον παρακέκλιται, εἰ ετεὸν δη,, υμετίθης γαίης Ἀχελωῖος ἐξανίησιν. ΡΩς ἄρ' ἔφη - τοῖσιν δε θεὰ τέρας ἐγγυάλιξεν 295 αἴσιον, φ και πάντες ἐπευφήμησαν ἰδόντες στέλλεσθαι τήνδ' οἶμον. ἐπιπρὼ γὰρ ολκὸς ἐτυχθη οὐρανίης ἀκτῖνος, ὁπη καὶ ἀμευσιμον ηεν.
ficultas, quam nemo editor In prii ter mansilium animadvertit. Quum enitu dicendum sit, Istriam in duas partes divisum alteram in Pontiun Euxiniun enlittere, alteram in maro Ailriaticulii. poeta prius brachium
vectis vero eunt nillil aliivl nisi Pontuni Euxinuin significare velle, Elucet ex amectis ἔνθα et xyδε. Quis Veroun piam Pontum Euxinim audivit mare Ionium vocari 3 propterea igitur Flanginius νίην in 'Aξείνην niutandum esse judicavit. Quod linian, etsi ad sensuin Est bonuin, tumeiI ex litterarii ni dissimilitudine parum proliat, it sit, tum obstare ei videtur alter locus v. 308, cpsi et Flangi niuin fugit, tibi iteraun πύντ t γονέοιo ita positiini est, iit non aliter ae de Ponto Euxino accipi possit. Ex Sclioliastis nihil auxilii; illi enim ad liu uni priorem Ismun patetini in Adriatimini partim in Pontuiti pinuer clicunt, viasi liuius nomen in textu invenissent, deinde ad V. 291 narrant, Apolloni uin novi aliquid dictur in finxisse, alteritin Istri Machium iteriun in duas partes dividi, quamam altera in Adriaticum, altera in Ty Hieni cum In ire estiuat lioc perspicue ad expilicaiultun illud Ioniiun nia repertinet, sed ita in ptum est, et a poetae verbis ita recedit, ut nihili faciendum sit); ad posteriorem Veroli :uni 'Iόνων πόντον pro Inari AdriR-tico positum esse dicunt, ciuod sensus non perinittit. Gertiar l. p. 81 Ionium marct nullo pacto pro Ponto poni posse, ii eoque et Toνίην et v&in corruptum, et altero loco
ηώ , altero hώοιo legendiis esso Judicat, quemadmodum supra II, 745ἄλα ήώην clo Ponto Euxino dixerit
poeta. Compupta esso illa vocabula necive ego dubito, de emendation anit,imo; illiid certum videtur, in V cabulis νέην et Yoνχιo rarius aliquod et disetius Ponti nomen latere. 290. Herinann. ad Hymn. H. in Cer.
-t, ne vδωρ priniam in thesi pro dueat contra usum Homericunt. Sed eius ubusus plura exempla' assere Spitetner. de vers. tier. p. 23, id lite sibi perinisisse Apollonii ini probabilctest etiatu ex vocabulo Uoης, cujus priinain in ili est Homerias Semper
corrinit, Apollonius II, 991. III, 183 prculiicit. Sed illud τῆδε per se etii ni suspectum est, abundat enim praegresso Dθα quod Beckiua niale vertit inde), neque dubito igitur, quin
τέρης legunt Hegg. quatuor, UIeIn ordinem vocabulor ni receperitne Brunck. Beck., scilicet ut vitetur hiatus - ἐρανίναιν Guelph.294. τοῖσι Vati. A. C. Gat. Reg. C. Flor. Ald. Bruti. Basil. Branck. Beck. Renipii libri liabent xoIσιν, quod revomui.
235쪽
γηθόσυνοι δε Λυκοιο κατ' αυτόθι παῖδα λιπόντες λαίφεσι πεπταμένοισιν υπεὶρ ἄλα ναυτίλλοντο,300 Ουρεα Παφλαγόνων θηεύμενοι. Ουθε Κάραμβιν γνάμψαν, ἐπεὶ πνοιαί τε καὶ Ουρανίου πυρὸς αἴγλη μεῖνεν, εως Ἱστροιο μιγαν ρόον εἰσαφίκοντο. Κόλχοι δ' αυτ αλλοι μεν, ἐτώσια μαστεύοντες, Κυανέας Πόντοιο διεκ πέτρας ἐπιρησαν ' 305 ἄλλοι δ' αυ ποταμὼν μετεκίαθον, οἷσιν ἄνασσενυψυρτος, καλὰν δε διὰ στόμα πεῖρε λιασθείς.τω και υπέφθη τούς γε, βαλῶν υπερ αυχινα γαίης, κόλπον ἔσω πόντοιο πανέσχατον Ἀονίοιο.Ἱστρω γάρ τις νῆσος εἐ0γεται Ουνομα Πευκη, 310 τριγλώχιν, ευρος μεν ἐς αιγιαλους ἀνέχουσα, στεινὸν δ' αυτ ἀγκωνα ποτὶ ρόow ἀμφὶ δε δοιαὶ σχίζονται προχοαί. την μεν καλέουσι Νάοζκος 'τθν δ' ὐπο τν νεάτν, Καλὰν στόμα. τν δε διαπρὰ υψυρτος Κόλχοι τε θοώτερον ώρμηθοσαν 315 οἱ δ' υψου ν σοιο κατ' ἀκροτάτης ἐνέοντο τηλόθεν. εἱαμεναῖσι δ' ἐν ἄσπετα πωεα λεῖπον
ποιμένες ἄγραυλοι νοῶν φόβφ, OIά τε θῆρας
ὀσσόμενοι πόντου μεγακοτεος ε ξανιόντας.
οὐ γάρ πω ἁλίας γε πάρος ποθὶ νῆας ἴδοντο320 Ουτ' Ουν Θρῆ ιν μιγάδες Σκυθαι, οὐτε αγυνοι,
236쪽
Σίνδοι ερημαῖον πεδίον μεγα ναιετάοντες. αυτὰρ επει υγγουρον δρος, καὶ ἄπωθεν ἐόνταυγγουρου ὁρεος σκόπελον παρὰ Καυλιακοῖο,
325 φ περι δὴ σχίζων 'Tστρος ρόον ἔνθα καὶ ἔνθα βάλλει άλος πεδίον τε τὰ Λαυριον ήμείψαντο, δή ρα τότε μονίην Κόλχοι ἄλαδ' εκπρομολόντες
πάντη, μή σφε λάθοιεν, sπετμήξαντο κελευθους. οἱ δ' Οπιθεν ποταμοῖο κατήλυθον, εκ δ' επέρησαν
330 δοιὰς 'Αρτέμιδος Βρυγηῖδας ἀγχόθι νήσους.
των δ' ῆτοι ετέρη μεν εν ἱερὸν εσκεν ἴδεθλον ἐν δ' ετέον, πληθυν πεφυλαγμένοι Ἀψυρτοιο, βαῖνον επεὶ κείνας πολεων λίπον ενδοθι νήσους αυτως ἱζόμενοι κουρην ός αἱ δε δὴ αλλαι 335 στεινόμεναι Κόλχοισι πόρους εἶρυντο θαλάσσης.
Emenclaiuluin censet. Sed liaec non est Enieiulatio, nam qu Ini vulgatam
dixi leetionein , ea itulo a Stepliano demuin in e ld. legitur, in Vrat. nutem et aliis, opinor, codd. Flor. Ald. Briit . Basil. illhul ipsum legitur αυτάρμειου A. At id feret non potest,nRIn BPodosis, cluae a verius 6ῆ ρατότε incipit. postulat, ut ni tecedat μεί. Ne pie Spit gnemini intelligo, qui
ipso dicit poetae inenteIn hanc esse epostolam autem etc. ἔπειτα vero none se postquam ipse non ignorat. Nihil igitiir superest, nisi ut deleatur otios lun illiHl x, iluod insemeriant libraria aut litatus vitandi causa, aut quia vocabulis -τὰρ ἔπειτα assueti
Brunck. Beck. Ex en eiulatione nescio cui iis, seci Stephano Fint nota, qURIRnecessariam Esse docent V. 470, Schol.
ad IV, 1 2 et Steph, B Z. s. V.
Vid. ad III, 21. 335. στεινόμενοι Μest. Urat. Vind.
237쪽
, ῶς δε καὶ εἰς ἄλλας πληθυν λίπον ἀγχόθι νησους
μέσφα Σαλαγκῶνος ποταμos καὶ στιδος αἶης. Ἐνθα κε λευγαλέν Μινύαι τότε δηῖοτῆτι παυρότεροι πλεόνεσσιν έπείκαθον αλλὰ πάροιθεν 340 συνθεσίν μέγα νεῖκος ἀλευάμενοι ἐτάμοντο, κῶας μεν χρυσειον, επεὶ σφίσιν αυτὰς νπέστη Αἰπης, εἰ κεῖνοι ἀναπλησειαν ἀέθλους, ἔμπεδον ευδικίν σφέας ε ξέμεν, εἴτε δόλρισιν, εἴτε καὶ ἀμφαδίην αὐτως ἀέκοντος ἀπηυρων'
345 αὐτὰρ μδειαν γε, τὸ γὰρ πέλεν ἀμφήριστον,
παρθέσθαι κουρύ Λητωχι νόσφιν ὁμίλου, εἰσόκε τις δικάσρσι θεμιστούχων βασιλήων, εἴτε μιν εἰς πατρὰς χρειὼ δόμον αὐτις ἱκάνειν, εἴτε μεν Ελλάδα γαῖαν ἀριστήεσσιν επεσθαι. 350 Ἐνθα δ' επεὶ τὰ εκαστα νόφ πεμπάσσατο κούρV,
δὴ ρά μιν ὀξεῖαι κραδίην ελέλιξαν ἀνίαι
348. Post hunc versum in codd.o utituas et ed. Flor. lite versus leoitiir: εἴτε μετ' ἀφνείοιο θειου πόλιν ' χομενοῖο, in iluo illud ἀφνεχισὶ ἀφνεIou ni uultuni est in Ald. et reliquis est l. Rufi k. ePisti Crit. P. 310 aut εἴτε μετὰ Φθίην legenduin, aut totum versum ejicienduIn esse j dicavit, quomini illud ferri non po
est, iiDC tinice verit m est, et Probatum a Facio ep. crit. p.ril. Brianck. et Beck. Legitur enim idem versu
supra II, 1186, unde inepGsime hue
349. καί τε pro ε ε Refig. A. B. D. E. , quod sapientissimus ille Corr Ctor, cui tot prativae lectiones in illis
eodd. debentur, propter Vergum Praecedentem, quem ejiciendunx esse v dinius, reposuit.
238쪽
νωλεμές ' αἶψα δε νόσφιν ' σμα μουνον εταέρων ἐκπροκαλεσσαμένη ἄγεν ἄλλυδις, 6φρ' ἐλίασθεν πολλὰν εκὰς, στονόεντα δ' ενωπαδὶς ἔκφατο μυθον. 355 . ,, Αἰσονίδη, τίνα τήνδε συναρτύνασθε μενοινὴν,, ἀμφ' ἐμοι; 4ι σε πάγχυ λαθιφροσυνοιῆ ἐνερο αν ἀγλαὶ ι, των δ' ου τι μετατρέπρ, ὁσα' αγόρευες,, χρειοῖ ἐνισχόμενος; που τοι - ς Λωίοιο ,,ορκια; of δε μελιχραὶ μοσχεσίαι βοάασιν;
,, πάτρην τε κλέα τε μεγάρων, αυτούς τε τοκῆας,, νοστισάμην, τά μοι ἐεν ὐπέρτατα ' τηλόθι δ' οἰη- λυγρνσιν κατὰ πόντον. αμ' ἀλκυόνεσσι φορεsμαι,,οῶν ενεκεν καμάτων, ἴνα μοι σόος ἀμφί τε βουσὶν
,, υστατον - καὶ κῶας, ἐφ' ω πλόος υμμιν ετυχθ' , , εἷλες ἐμν ματίρ' κατὰ δ' Ουλοὸν αἶσχος ἔχευα,, θηλυτέραις. τῶ φημὶ τεη κουρη τε δάμαρ τε,, αντο κασιγνῆτη τε μεθ' Ἐλλάδα γαῖαν επεσθαι. 370 ,, πάντη νυν πρόφρων υπερίστασο, μηδέ με μουνην,,οεῖο λίπνς ἀπάνευθεν, ἐποιχόμενος βασιλῆας.
239쪽
- ἀλλ' αυτως εἴρυσο '. δίκη δέ τοι ἔμπεδος , Dτω,, καὶ ο μις, ην ἄμφω συναρέσσαι επι ν σύ γ' επειτα - φασγάνφ-αὐτίκα τόνδε μέσον διὰ λαιμον ἀμῆ6ὰι, 375 - ὁφρ' ἐπίηφα ε φέρωμαι ἐοικότα μαργοσυνύσιν. - ,, σχετλίη, εἴ κεν δή με κασιγνήτοιο δικάσσρ λ)i ἔμμεναι Ουτος ἄναξ, τω ἐπίσχετω τάσδ' ἀλεγεινὰς - ἄμφω συνθεσόας, πῶς ῖξομαι δμματα πατρός ,,ήε μάλ' εὐκλειής; τίνα δ ου τίσιν ηε βαρεῖαν -
385 , , orroo' εχ γρεβος μεταμώνιον. ἐκ δέ σε πάτρης
s 379. M huic loco non hane conve- 385. OFrme' Flor. - Ιn diipliconire videtu=', quare non in probabi- aέ -enderunt et libriirii et editores, sis est conis insta viri docti, in naui δει δέ τε πάτρης est in Briab.
240쪽
ραυτίκ' εμαί σ' ελάσειαν Εριννύες o, καὶ αυτῆ, παθον ἀτροπω..τα μεν - θέμις ἀκράαντα,, ἐν γαίy πεσεειν. μάλα γαρ μέγαν ῆλιτες ὁρκον,,, νηλεες' ἀλλ' - θήν μοι ἐπιλλίζοντες οπέσσω 390 -δὴν ἔσσεσθ' ευκηλοι ἔαροί γε συνθεσιάων. iφάτ ' αναζ υσα βαρῶν χόλον ' ῖετο δ' η γε νῆα καταφλέξαι διά τ' ἔμπεδα πάντα κεάσσαι, εν δε πεσεῖν αυτὴ μαλερν πυρί. τοῖα δ' )ήσων μειλιχίοις επέεσσιν υποδδείσας προσέειπεν. 395 ,ζυχεο, δαιμονίη ' τὰ μεν άνδάνει οὐδ' ἐμοι αὐτῶ. ,, ἀλλά τιν' ἀμβολίην διζήμεθα δηχτῆτος,,,οσσον δυσμενέων ἀνδρῶν νέφος ἀμφιδωρεν,, εἴνεκα σευ. πάντες γὰρ, οσοι χθόνα τήνδε νέμονται,,,-ύρτφ μεμάασιν ἀμυνέμεν, ὁφρα σε πατρὶ ,, 3400 ,,οIα τε ληχθεῖσαν ὐπότροπον οἴκαδ' ἄγοιτο.,, αυτοὶ δὲ στυγερν κεν ὀλοίμεθα πάντες ὀλέθρω, ἡ μίξαντες δαὶ χεῖρας ' ὁ τοι καὶ ρίγιον ἄλγος - ἔσσεται, εῖ σε θανόντες ελωρ κείνοισι λίποιμεν.,,ῆδε δὲ συνθεσίη κρανέει δόλον, ψ μιν ες ἄτην ' 405 ,, βήσομεν. οὐδ' αν ομως περιναιέται ἀντιόωσιν
Basil. , quod tanquam suam emendationem dodit Briinck , ἐμαί γ' ἐλάσει-- habent Regg. A. E., quod recepit
Bi ch. Sed iieutra nititation opus est, Dum Pri nDinina personalia in ter luna ita cumulentur, P. Mattheiae
rico Il. II, 563. Od. XVII, 191 otex frequentissima voculariana xl et tolconfusione perspicuuiil est O τοι καὶ scribendum fore, euattigi non id ipsum prael erent Vat A. B. C. I . Med.Guelph. Vrat. , unde reposuit Bea.