Historia philosophiae Graecae et Romanae

611쪽

rην τε ἰδέαν αυrο καὶ τον κόσμον, ὁ μιουργος ἄν, ἔπειr θεωρητικδ ὁλως. Distingetu igitur inter eoreticam et practicam actionem do secundi priore coniunctus est cum do primo, altera cum materia, dum condit mundum oua actio dignitato inferior est.

1, Hoc ipsum in causa est, cur primum deum dirimebat a dein iniurgo Simul Vero eam persuasionem secutus esse Videtuae, quam deprehendimus in Philon et Apollonio et Plutareno n. B09. 19.524, not. a , deum primum contantinari, si Iateriam alugerit. o CL Iat Phaedr. p. 246 E sqq. - Sompiterna uic do primi minimo ab motu autiora et, quippe est illa tues simul causa motus, quo agitatur inunaris. Domiurgus eniam, dum condit mundum, intuetur in cum primum eiusnuo in suo opero finiuis Voluntatem ac nutum. Numenius ap. usedi r. v. XI, 18. ην ἡρμονίαν δείθυνε ταῖς ἰδέαις οἰακίζωπι βλεπε τε - εἰς ον αν θεόν.

και Νουμήνιος, οὐ τρία μιρο υχ ο μιμ χ δύο γε τολογικον και λογον ἀλλα δύο ψυχας ἔχειν ήμας σωνται - τω μὲν λογικήν την δε λογον - πάλι, οἱ μενὰμφω ἀθανάτους, οἱ δε τ, λογικὴν ἀθάνατον.

Quod animam in duas antimas disposcit, id respondet partiti idei secundi in deum secundum et temum vnn ino est anima ad materiam vergens, ψυχὴ λογικη quae intuetur deum. Ex materia prosorpit uino quod pariumn in anima est, ideoque ipsum corpus, mi anima irrituta est, malum esse ponitiari ambi. p. Sion. cI. I, p. 896. 10. Binas istas anima partos sibi invicem ruitit ac voluti conflictari statuouat. b. p. 94. Loco ex COInmcutario in dito ad lat. nae l. uulicato per Co in otio a

612쪽

εξεως ἀπαθαναrgovotri μυμήνιος, id sistesso videtur, ut ini- mortalem animam e rationalem per omnem natium animatam intentam esse atuue commeare statuerit.

Appuleiiis demistit. Docti . lat. I, p. l62 Bip. 2ς430ουσίας, via essentias dicinitis, ditas esse ait sc Plato)

per ilias lincta gignantii ni tmliisvi ipse stilamina inaeogitatione sola concipitur, altera sensibiis subiici potest. Sed illa, iliae mentis eiilis o relienditur, semper et eo Iem modo et sui par ae similis invenitur et viae vere sit. At enim alteri opinione sensibili et ii rationalnuaestinianda est, iam nasc et interire ait et sicilii sit-perior Vere esse memoratiir, hanc non esse Vere possumiis dicere. Et primae iidem stibstantiae vel essentiae primini Deum esse et Mentem Formas mi remini et Aniniana secundae sillas tantiae omnia quae inde formantiu quae lite giganintur et viae ab libstantiae stiperioris exemplo originem diicunt.

Appofruimus hunc locum, pila intolligitur ex eo illam interpretationem Platonis, imam sequuntur Neoplatonici, pridem ante illos vulgatam fuisse. Cum eodem et cum omni doctrina Numenii contendero iuvat hunc Iocum Porphyrii apud Cyrillum contra Iulian. VIII, p. 271 Α d. Spania Vχρι γαρ τριῶν ποοrάσεων ἔφη Πλάrωι Ἀην του θεου προελθεῖν υσι απι εἶναι δε ον μεν ανώτα-roi δεδν ταγαθόν, μεr avrδν δε τὸν δευτερον ὁ δημιουργύν, τρίτην δε την οὐ κύσμου ψυχαπι χρι γαρ νοχῆς την θεdrηruπροελθεῖν.

I. lotinus.

Porpliret. V. Plotini cap. 2. A μέντοι μιν αὐτος 531 se. 6 Πλωτῖνος ἀφ' ἐαυτο ἐν ταις ὁμιλίαις πολλάκις

613쪽

διηγεῖτο ν τοιαυτα - . εἰκοστον καὶ ὀγδοον τος αὐτον γοντα ' ὁρμησαι ἐπὶ φιλοσοφίαν και τοι τότε κατὰ την Αλεξάνδρειαν εὐδοκιμοοσι συσταθέντα κατιέναι

ἐκ της κροάσεως τῶν κατηφῆ καὶ λύπης πλήρη, ς

καί τινι των φίλων διηγεῖσθαι τὰ πάσχει. τον δε συνέντα αὐτου της ψυχῆς, βούλημα ἀπενέγκαι προλυμ-

μῶνιον , ου μηδεπω πεπείρατο τι δε εἰσελθόντα καὶ ἀκούσαντα φάναι προς τον ταῖρον sτον ἐζήτουν

καὶ π κείνης τῆς μέρας συνεχῶς τω μωνίω παρα- μένοντα τοσαύτην ξιν ἐν φιλοσοφία κτήσασθαι, καὶ τῆς παρὰ τοῖς Πέρσαις ἐπιτηδευομένης πειραν λαβεῖν

σπεοσαι καὶ της παρ' Ἱνδοῖς κατορθουμένης Γοωιανο δε του βασιλέως ἐπὶ τους Πέρσας παριέναι μέλλον- τος δους αυτον τω στρατοπέδω συνεισίει, τος δητριακοστον γων καὶ ἔννατ- ενδεκα γὰρ ὁλωλετῶν παραμένων ω μμωνί συνεσχύλασε ' του δε ορδια- νου περὶ τὴν Μεσοποταμίαν ἀναιρεθέντος μόλις φεύγων εἰς την Ἀντιόχειαν διεσώθη, καὶ Φιλίππου , βασιλείαν κρατήσαντος τεσσαράκοντα γεγονὰς ἔτη εἰς τη Ῥώμην νεισιν Ἐρεννίω δε καὶ Mριγένει καὶ λωτιν συνθηκῶν γεγονυιῶν μηδεν ἐκκαλύπτειν των μ-μ-ίου δογμάτων, -- ταῖς κροάσεσιν αὐτοῖς ἀνεκεκάθαρτο, ἐνέμενε καὶ ὁ Πλωτῖνος συν- μεν τισι τω ν προσιόντων, τηρῶν δε ἀνέκπυστα τα παρὰ του

Ἀμμωνίου δόγματα Ἐρεννίου δε πρῶτου τὰς συνθηκας παραβάντος Ωριγένης μεν κολούθει τω φθάσαντι εννίω, γραψε δε μδεν πλυ- Περὶ τ- δαιμόνων σύγγραμμα καὶ ἐπὶ Γαλιήνου πιτι μόνος ποιητὴς ὁ βασιλεύς Πλωτῖνος δε χρι με πολλου γράφων οὐδενδιετέλεσεν ἐκ δε της Ἀμμωνίου συνουσίας ποιούμενος τὰς διατριβὰς καὶ ἴτως λων ἐτῶν δέκα διετέλεσε συνδε μέν τισι, γράφων δε οὐδεν . o. Ἐσχε δε καὶ

614쪽

εμε Πορφύριον, ἡριον πια, ἐν τοι μὰλιστα ταinoi ον και διορθοον αὐτο τὰ συγγρωματα ξίου. . 0d-ψας γαρ ἐκεῖνος δὶς το γραφεν μεταβαλεῖν οὐδέποτ' ανηνίσχετο, ἀλλ' οfδε παξ γ ν ἀναγνῶτα καὶ διελθεῖν δια τι την ρασιν μὴ πηρετεῖσθαι αὐτ προ τhν ἀν-νωσιν. γραφε δε τε εἰς κάλλος ἀποτυπούμενος τὰ γράμματα οὐτε υσήμως τὰς συλλαβὰς διαιρῶν μετης ρθογραφίας φροντίζων, λια μόνον το νου χύμενος '. 0. Η δε και κατὰ γένεσιν πλέον τι χων παρὰ τους ἀλλους ὁ Πλωτῖνος. λἰ πτιος γάρ τις ιε- ρευς ἀνελθει εἰς τὴν Ῥώμην και διὰ τινος φίλου αὐτῶ γνωρισθείς, θέλων τε της εαυτου σοφίας ἀπύδειξιν δοθ- ναι ξίωσε δ Πλωτῖνον ἐπι θέαν ἀναφικέσθαι τοθσυνόντος αει οἰκείου δαίμονος καλουμένου. το δὲ λοίμως πακούσαντος γίγνεται μεν ἐν Ἱσείω κλησις μένον γὰρ ἐκεῖνον τον -- καθαρόν φησιν γεέρεῖν ἐν τη Ῥ- τω Αἰγύπτιον κληθεντα δε εἰς αὐτοψίαν ὁ δαίμονα θεον λθεῖν και μὴ το δαιμ6- νων εἶναι γένους ' θεν ὁ Αἰγύπτιον εἰπεῖν, Μακάριος εἶ θειν ἔχων ὁ δαίμονα και οὐ τ Ἀφειμένου γένους τι συνόντα. I2. τίμησαν δε τι Πλωτῖνον μάλιστα καὶ ἐσέφθησαν Γαλιηνός τε λαυτοκράτωρ καὶ τούτου γυνὴ Σαλωνίνα ὁ δε ' τη φιλίατη τούτων καταχρώμενος φιλοσόφων τινὰ πύλιν κατὰ τὴν Καμπανίαν γεγενῆσθαι λεγομένην, 'dλλως δε κατ'

ριπωμένην ξίου νεγείρειν καὶ τον πέριξ χώραν χαρίσασθαι οἰκισθεων τη πύλει- νύμοις δε χρησθαι του κατοικεῖν μέλλοντας τοῖς Πλάτωνος καὶ την προσηγορίαν το Πλατωνύπολιν θέσθαι ἐκεῖ τε αὐτος μετὰ τωνεταίρων ἀναχωρήσειν πισχνεῖτο καὶ ἐγένετ' -- βουλημα - ἐκ το ράστου τω φιλοσόφω, εἰ μή τινες των

615쪽

ὰλλην τινα αἰτια μοχθηρὰν ἐνεπύδωαν 23. - μάλιστα, τω φ δαιμονίω σωτὶ πολλάκις ἀνάγοντι εαυτον εἰς τι πρῶτον καὶ ἐπέκεω θεον ταῖς ἐννοίαις

ἰδέαν ἔχων, περ δε νουν καὶ παν- νοητον ὁρωμένος. - τέλος γαρ αει καὶ σκοπολῆν τι νωθῆναι, καὶ πε

λάσαι - επὶ πασι θεω ἔτυχε δε τετράκις που, τε συνημπ αὐτμ του σκοπου τούτου νεργεία ἀρρήτω καὶ συ δυνάμει. 2. ελλω δε τελευτα - φήσας πειρασθαι τι - μῖν θεῖον ἀνάγειν προς τι ἐν τφ παντὶ θεῖον - ἀφηκε το πνευα ετη γεγονὰς - εξ τε καὶ ἐξηκοντα του δευτέρου ἔτους τει λαυδίου βασιλείας πλζρουμένου

a io patria, ipso noluit pronuntiare, nam eωκε αἰσχρονομένωλι ἐν σώμασι εχ, ut ait uter Polynyrius Sed Eunapius V. Sopn. p. 6 Boisson et Suidas V. 1ωτῖνo et David in Solioli Arist. p. 184 eum Nicopoli in Aegypto natum esse orniuent. I, Ammonius Saccas . Saccopnorus patria Alexandrinus V. Suidas V. Ἀμμώνιος mωriso et supra n. 13. Curistianis parentinus natus posteacuam ad Euanioomina sacra graeca rodierin V. Porpuscap. uset, Hist Eccl. VI, 19, cnolam in urne patria aperiti et recentioris plialogopniae Platonica niti lamenta iecit. Ipse nillil scripti reliquit, ut aniniguam deni aDeant ouae do eius doctrina traduntur ap. Nemesium de M. Hom. c. 2, p. 29 3, p. 56. - o De Erennio non constat pauca exstant Origeno eiusque doctrina, os supra n. 13. Praeter nos etiam Longinus, qui scripsit de Subli-nsitate , inter discipulos Animonii recensetur. - dyPostea Porpnyrio adnortanto placita sua perscri re incipiebat, o nyrio, qui anno deci in Gallieni ad esus discintinam accesserat singulos ii ros ex- .cipiente atquo emendante V. V. Plotini 4 sqq. 18. Oratio audpiare in acea erat, ib. 13 Sod aninua intentissimus atque elatior, Ib. 14. ἐν δε τι γράφειν συντονος γέγονε καὶ πoivi Ovς, βραχνς ε

616쪽

nisi Platoneni prosessus, divinum IIuna Et sanctum quem appellare solet. - Porphyrius libros emendatos digessit et composuit secundum argumenta, sic uti nunc leguntur a. F. Crougero oti. A.

Mosero editi Oxon 1835. 3 Voll. 4-Pari 1855 Minai. D pHlosoplua latini et de historia novomu Platonicorum et Vache tritia de Dote Aleaemiarie, Pari 1846 1850, 3 Volt. Sicinitari Quaesu do dialectica Plotini ratione, umb. 1829 Meletoniata Plotiniana Hal. 1840 C. H. ircluier die Philosophie rerin, Ha . 1854. - Cogitandum videtur de Pythiagoreorum societate olim exstincta, V supra n. 97. 99. - Ceteroquin discipulos contenatum vitae civilis impellebat , Porphyr. l. l. cap. 7, ulsi simul enumeraratur pinecipui discipuli Plotini. - lihΗ. o. a. 704. Chr. n.

Enn V, 1 I. Π ποτε ἄρα ἐστι τι πεποιηκος α 532ψυχας πατρος θεου ἐπιλαθέσθαι καί μοίρας ἐκεῖθενοίσας καὶ ὁλως ἐκείνου ἀγνσῆσαι καὶ ἐαυτὰς καὶ ἐκελνον αρχὴ μεν οὐν ταῖς του κακου τέλμα ' καὶ γένεσις καὶ πρώτη ἐτερότης' καὶ ὁ βουληθῆναι δεεαυτῶν εἶναι. φ δ αυτεξουσίω επεδήπερ ἐφάνησανήσθεῖσαι πολλω τω κινεῖσθαι παρ' -- κεχρημέναι τὴν ἐναντίαν δραμ σαι καὶ πλείστην ἀπέστασιν β πεποιημέναι γνύησαν καὶ ἐαυτας ἐκεῖθεν εἶναι - - οὐτ' οὐν τι ἐκεῖνον ἐτε αυτας ὁρῶσαι ἀτιμάσασαιέαυτας αγνοια του γένους, τιμήσασαί τε λλα και παντα μαλλον η αυτας θαυμάσασαι, καὶ προς αὐτα ἐκπλαγελσαι καὶ ἀγασθεῖσαι καὶ ξηρτημέναι τούτων ἀπἐρρηξανῶς οἷόν τε εαυτας - ἀπεστράφησαν τιμάσασαι - - δι δει διττον γίγνεσθαι ὁ λόγον προς τους υτ διακειμενους, εἴπερ τις ἐπιστρέψοι αυτους εἰς τα εναντία καὶ τα πρῶτα καὶ ἀνάγοι μεχρι του ἀκροτάτου καὶ νος καὶ πρώτου. τίς ὁ εκάτερος ὁ μεν δεικνυ την τιμίαν ' των νυν φυχη τιμωμένων, ν ἐν λλοις δίιμεν

ἐπιπλἐow ὁ δε διδάσκων καὶ ἀναμιμνηύκων την ψυχήν, οἷον το γένους καὶ τῆς ξίας- ς προτερος εστιν ἐκεί-

617쪽

a Consimili sensu oύὶμ dicitur Enrum 9, 11, ut ouae animam primitus seduxerit atque ut principium suum deserat imp Ierit. Eodem sensu Platonis locus , Alcio. I, p. 104 E. ab interpretinus Neoplatonicis accipitur , uui tamen haec vocis rόλμα significatio ad Pystagoreos ovocatur, Procl. Iat Aloib. p. 134 Olympiodor Plat Aloiu. p. 48 cie . s. Theol Aristin. 2, p. 10 πρώ γαρ η δυὰς διεχώρισεν αὐrην ἐκδεῆς μονάδος, θεν καὶ τόλμα να- λεῖta Plotinus etiam in plantis inesse licito roχμηρόrcito P και ἀφρονέσraro μέρος ηὐ νχης, Enn V, 2, 2. Ma)Erερόrn peditinet ad osν, . n. 3b, oui dicitur Enn. VI, 9. Ἀποστῆναί πως

του νo totμήσας. - Uuerum aruitrium esse uuaue contendit, sed negat veram voluntatis Dertatem positam esse in eo, ut possimus opposita patrare. Enn. VI, 8, 21. καὶ γαρ ro et avrικείμενα δυνασθαι δυναμίας ἐστί. AR eam nonnisi in eno factis cerni, non in iis ouae lactannis sensuum impulsioninus ounoxii. Eis m,

tamen sensu nostro loco Dertas Voluntatis non accipitur, ut qua dicatiar anima priinum ad lapsum alma errorem inducta esse quam-Ῥrum etiam haec Dei laus interpretatio late per dictrinam Plauni patet. Em. III, 2, 10 ἀλλ' εἰ ανθρωποι κονrές εἰσι κακοὶ και

πὼν με γαρ ἰὸν ἐπὶ τ χεῖρον ἀκουσιοπι φορα γε μην ικεία δν πάσχον α χείρω ι ει λέγεται την ἐφ' οἱς ἐπραξε δίκην. ταν δεra Drα πάσχειν καὶ ποιεῖν η ἀναγκαῖον ῖδίως φυσεως νόμω τόδε συμβαῖνον ει αλλου του χρείαν, καταβαῖνον απὰ ου περ αυrδαυtὸν θεόν ει τις λέγοι καταπέμψαι, υκ αν συμφωνος - rῆδὶ θεία υrε αυτ αν εχ. - Scit a principio suo aio deo. Eo leni referonduin in sequentiuus ἐκεῖθεν ἐκεῖνον. In no omnis Plotini doctritia posita est, ut nos in hac vita sensivus a tempori Dnoxia a principio nostro alienatos esso ostendat, quo revertendum ess animis nostris, alieniora Dus, qua novisa Iliaerescant, purgandis ac voluti euruandis. ann. III, , 5 Rc-

618쪽

motiore tamen sensu negat no a deo vero alionato osse, M inis. n. MI, not. d.

Enn. V. I, 2. Ἐνθυμείσθω τοίνυν πρῶτον ἐκεῖνo Maπὰσα ψυχή --- μεν ζωα ἐποίησε πάντα, ἐμπνεύ- σασα αὐτοῖς ζωήν - τε γη τρέφει α τε θάλασσα ἁ τε ἐν ἀέρι ἁ τε εὐ γνω στρα θεῖα αυτνδε λιον - δε τον μέγαν το-- ουρανύν, αυτ δε κύσμησεν αυτhδὲ ἐν τάξει περιάγει φύσις ὁσα τέρα ν κοσμεῖ καὶ ων κινεῖ καὶ α ζην ποιεῖ, καὶ τούτων ἀνάγκη εἶναι τιμιωτέραν, γιγνομένων με τούτων καὶ φθειρομένων

ουσα ἀεὶ τω μη ἀπολείπειν εαυτήν - - Ιον σκοτει- νον νεφος λίου βολαὶ φωτίσασαι λάμπειν ποιοsσι χρυσοειδῆ ψιν ποιοθσαι. ουτω τοι καὶ ψυχὴ ἐλθοθσα εἰς

σῶμα οὐρανο ἔδωκε μεν ζωήν ἔδωκε δε ἀθανασίαν ηγειρε δε κείμενον ὁ δε κινηθεὶς κίνησιν ἴδιον ποψ ος ἔμφρονος ' ἀγούσης ζωον εὐδαιμον ἐγένετο, σχετε ἀξίαν οὐρανῖς ψυχρος εἰσοικισθείσης - προ υχης σῶμα νεκρύν, γῆ καὶ δωρ, μαλλον δε σκύτος λης καὶμ μ καὶ δ στυγέουσιν οἱ θεοί, φησί τις γενοιτο σαν φανερωτέρα αυτης καὶ ἐναργεστέρα φωναμις καὶχ

ο ις, εἴ τις - θα διανοηθείη πως περιεχει καὶ ἄγει ταῖς αυτης βουλήσεσι τὸν οὐρανον παντὶ μεν γαρ τω μεγεθει τουτω, σος ἐστίν, ἔδωκεν εαυτην καὶ - διάστημα καὶ μέγα καὶ μικρὸν ἐψύχωται, λλο μεν Πρκειμένου το σώματος, καὶ του μεν δὶ του δε δὶ δν- τος καὶ των μεν ξ εναντία των δε-λλων ἀπάρτηαν

μέρει αυτης κάστω κατακερματισθεῖσα μορίω ψυχῆς ζῆν ποιεῖ, ἀλλα τα πάντα ζη νολύ, καὶ πάρεστι πὰσα πανταχου τω γεννήσαντι πατρὶ ὁμοιουμένη ' καὶ κατὰ τὰ Τν καὶ κατὰ, πάντη. καὶ πολυς ων λουρανος καὶ

619쪽

ὰλλος λχ ἔν ἐστι το ταύτης δυνάμει ' καὶ θεός ἐστι

δι ταύτρο ὁ κύσμος δε ἔστι δε καὶ λιος θεύς οτι ἔμψυχος, καὶ τὰ ἀλλα στρω καὶ ημεῖς ε τε τι διὰ τοsτω νέκυες γὰρ κοπρίων κβλπότεροι ' εἰ δ' τι ἔμψυχον διωκτον σται, τί παρείς τις ἐαυτ Ἀλ-

λον διώκει τὸ ν δ ἐν ἁλλω ψυχὴν γάμενος σεαυτὀν

a Fragmentum oracliti, V. Plut Sy . IV, 4, 3 secundum alios Empedoclis , Scholi et Eusiatti ad Il. XXIV , M.

Paret do anima mundi sorinonem esse. Por totum librum IX. Enneadis IV. hoc perseviitur, rι πῆσαι uvχαὶ μία. Praecipuunt argumentum est quod nonnisi corpora separantur mole oγκος C loco

et terminis. Enn. IV, 9, 1. διὰ ί γὰρ η ἐν ἐμοὶ μία, η δ' ἐνδεω

patet etiam in multitii linon animarum non uiuino tolli, quod significatur etiam nostro loco, ut i anima similis dumtaxat esso dicitur procreatori Suo, qui Solus est consummate unus, ouod intelli-

gitur ex sequentibus Enn. IV, 9, 2. Dδε γὰρ υrω μίαν λέγομεν

620쪽

Enn V, I, 3. Osτω δὴ τιμίου καὶ θείου δντος πή-434ματος της ψυχει πιστευσας ηδη - τοιουτω θεὰν μετιέναι μετὰ τοιαύτης αἰτίας νάβαινε πρὸς ἐκεῖνον πάντως που οὐ πόρρω βαλεις, οὐδε πολλὰ τὰ μεταξύ λάμβανε τοίνυν το του θείου τούτου θειότερον το ψ ης προς τ ὰν γειτμημα μερο δ καὶ,φ' vxη καίπερ γαρ υσα χρημα οἷον ἔδειξεν ὁ λόγος, εἰκών τίς ἐσπι νολοἷον λύγος ὁ ἐν προφορ λέγου το ἐν ψατ' ἴτω τοι καὶ αὐτὴ λόγος νον και η πασα ἐνέργεια και ην προῖε- ται ζω. εἰς δελου πόστασιν, οἷον πυρὰ το μεν συνουσα θερμότης η δε ην παρεχει δει δε λαβεῖν ἐκεῖ οὐκ κρεουσαν, ἀλλα μένουσαν με την εν αὐτ*, τὴν δεὰλλην φισταμέν ' ουσα - - νο νοερά ἐστι καὶ ἐν λογισμοῖς ὁ νοs αὐτης και η τελείωσις ἀπ' MOπάλιν, οἷον πατρὰς ἐκθρέψαντος ο οὐ τελειον, προς α δ εγίννησεν τε οὐνἈπόστασις αὐτ απὰ νοο στεενεργεία λόγος νο αυτη ὁρωμένου- ταν γὰρ ἐνίει εἰς νοον, ἔνδοθεν χε καὶ οἰκεῖα ὰ νοεῖ καὶ νεργει καὶ ταύτας μόνας δε λέγειν ἐνεργείας ψυχῆς οσα νοερῶς και σα οἴκοθεν, τὰ δε χείρω ὰλλοθεν και πάθη φυτος της τοιαύτης νους ὁ ἐπὶ μαλλον θεωτέραν ποιε καὶ τω πατηρ εἶναι καὶ τω παρεῖναι οὐδεν γὰρ μεταρ η τοετέροις εἶναι, ῶς φεξῆς μεντοι και ς το δεχόμενον, τοδε ς εἶδος Ἀαλθ δὲ καὶ ο ὐλη, νοοειδης ὁσα καὶαπλη . οἷον δε ὁ νους καὶ ταύτωμεν τοsτ δηλον ὁτικρείττων ψυτῆς τοιασδε οὐσης.