장음표시 사용
101쪽
Γποθεσις Ἐρατοσθενους. 3. 5. l2. L.) Ἐπιγράφεταιμεν το ειδυλλιον Ῥῖτας γεγραπται γάδι διαλεκτp- ὁ δε λόγος ἐκ του ποιητικοὐ προσώπου προς ερωμενον, οθεν καὶ το ἐπίγραμμα ωιτης, επειδη τους ερωμενους ενιοι ἀλας κα- bλοὐσιν ώς Θετταλοί. καὶ γὰρ 'Aλκμὰν ii . t 23 τι ς' ἐπεράστους tορδας λέγει αῖτιας. οἱ αλας τους ἔτας και εταίρους φασὶ δε γενέσθαι μεταθέσει του ἀντιστοίχου). c. οι δὲ ' τους ἀγαθυυς, οἷον μη δεας ἀντὶ του μο ἰταμους. η ἀ της ὁ συνετης καὶ συμπολίτqς. εἰ ἐπὶ ἐρωμενου τασ- l0σοιτο, λέγεται ἀπὁ του εἰσάειν και εἰσπνεῖν τον ἔρωτα τῶ αγαπῶντι. ἐκτίθεται δέ πως ὁ ἐρῶν - καὶ Ου φείδεται ἐνθεασμου - τους του ερωμένου χαρακτῆρας ευχεται δε των δυο ψυχῶν αρμογήν αὐτοῖς γενέσθαι και φιλίας ασφάλειαν μέχρι τελους παραμένουσαν, ενα καὶ μετὰ θάνατον οἱ μεθ' i5
quo aceedui it 12. D. I. ni inusacci irate collati. Vulgo post Valch. haec edebantur coit piralite sero
102쪽
ἐμῆς φημίσωσι την ἐν αμφοτέροις ὁμόνοιαν, λέγοντες ημῆς
του χρυσοὐ γένους πεφυκέναι τοιουσδε οῖτινες αμοιβην φιλίας ἔπνευσαν προς ἀλλήλους. καὶ τους Μεγαρεῖς ἐπαινεῖ ἐπὶ τῶ τετιμηκέναι Θιοκλέα υπερασπίσαντα του ἰδίου ἐρω-5 μένου καὶ υπὲρ τῆς ἐκείνου σωτηρίας τελευτὴ ἐμπεσόντα
εις πόλεμονl, οθεν τους Μεγαρ εἰς θάψαι αυτον δημοσία καὶ τιμῶν ώς ηρωα αγῶνα τε ποιεῖν ἐπ' αυτῶ, ἐν ω τους καλους περὶ φιλήματος αγωνίζεσθαι, τον δε καταφιλήσαντα
' ιγράφεται το παρον εἰδυλλιον πλpς. Πάλιν τῶ Νικία προσδιαλέγεται ώς καὶ ἐν τῶ Κύκλωπι. ἐκτίθεται δετὰ πέρὶ τον πλαν καὶ υρακλέα τοὐ μὲν πλα την υπο τῶν Ib A )μφῶν αρπαγήν, τοὐ δε υρακλέους την πλάνην καὶ την
103쪽
Ἐν τουτω τψ εἰδυλλίω διήγησίς ἐστι, καταστασεως ἐρω
νου μῆλλον προσεκειτο Λυκω τινί, καταφρονουσα του Αἰσχί-
νου. Θυωνίχου δέ τινος ἐταίρου προσιόντος αὐτῶ διὰ χρόνου 5 δικαίως εἰσάγεται. καὶ προλέγειJ. τὰ δὲ πράγματα ἐν
πιγράφεται μὲν τὸ εἰδυλλιον Συρακουσιαι η Ἀδωνιάζουσαι ' υποτίθεται δέ τινας τακουσίας τὸ γένος ἐπιδη- loμουσας ἐν Αλεξανδρεία και κατὰ συνταξιν ἐπὶ θέαν ἐξιουσας τῆς πομπῆς του κοσμηθέντος Ἀδώνιδος υπὸ υρσινόης τῆς Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου γυναικός. ἔθος γὰρ εἶχον οἱ ἐν Ἀλεξανδρεία ἐν τοῖς Ἀδωνίοις καλουμένοις - εορτὴ δε
104쪽
ην υπὲρ του 'Aδώνιδος τελουμενο - κοσμησαντες εἰδωλον του Ἀδωλδος μετα τῶν νομιζομένων ἐπὶ την θάλατταν κομμίζειν. ἔρχετια δε Γοργὼ προς Πραξινόην, καὶ παραλαβουσα. αυτην ἐξέρχονται ἐπὶ την θέαν. Παρέπλασε δε το ποιημα-b τιον ἐκ τῶν παρὰ Σώφρονι ροαμένων τὰ Ἱσθμια. ἔστι δεκεχωρισμένον του ποιητικοί προσώπου καὶ γὰρ πρόσωπα
εἰσάγονται η τε Γοργω. και η Πραξινόη καὶ η τῆς Πραξινόης
θεράπαινα. ἄρχεται δε Γοργώ. προῖόντος δε του ειδυλλίου καὶ ε τερα πρόσωπα παρεισάγονται, γραυς τις, ἀνήρ, και γυνὴ l0 ἀοιδος. αἱ δε Συρακουσιαι ἐξελθουσαι τῶν οἴκων θαυμάζουσι τον οχλον οσα τε παρ' εν τῶ ὁχλωJ διαγράφει ὁ Θεόκριτος επιδθμήσας εἰς 'Aλεξάνδρειαν χαριζόμενος τῆ βασιλίδι, τόν τε σκυλμον καὶ βιασμὸν τῶν ανδρῶν καὶ αδουσάν τινα και την πολυτελειαν τῆς Αρσινόης θι ωδῆς ἀπαγγέλλουσαν.
λο τo ει/υλλιον γέγραπται εις Ιερωνα τον Ἱεροκλεους, τον σχατον Σικελtας τύραννοπι κατεσχε την ἀρχην στρατηγος ἀποδειχθεις υπο τῶν πολιτῶν καὶ φθείρας τὰς τῶν
105쪽
πολεμίων δυνάμεις, ωστε τύραννον αυτον ἀναγε ρευθῆναι.
μετα δε τοὐτον ηρξεν Ἱερώνυμος ὁ ΙYλωνος.l μηδεν ουνείλ φὼς παρα τοί Ἱέρωνος ὁ Θεόκριτος διὰ τοὐτο χάριτας
το εἰδυλλιον τοίτο ἐπέγραφε, περὶ ων καὶ λέγει, τὰ Σιμωνίδου κιβώτια ἐμφαίνων. ἔλεγε γὰρ ἐκεῖνος εχειν δύο κιβώ- bτια, το μὲν χαρίτων, τὸ δὲ δωρεῶν. οτε ουν τις ζύν εγραφεν αυτῶ χάριν κατεπαγγείλαιτο, μισθὰν αἰτῶν ἐκέλευε φερειν τὰ κιβώτια και δεικνύναι ἀνεωγμένα B. D. Y. . ευρίσκετο ουν το μεν των χαρίτων κενόν, το δε ε τερον πλῆρες. και οὐτως ουκ ανεκόπτετο την δωρεαν αἰτῶν. 10
ὐτo το εἰδυλλιον ἐγκώμιον εἰς Πτολεμαιον τον Φιλάδελφον επιγεγραπτα l 'Αρατεία κεχρηται εισβολst. J ὁ δὲ Φιλάδελφος Πτολεμαῖος Πτολεμαίου του Λάγου καὶ Βερενίκης ην παῖς. δῶ καὶ αμαρτάνει ό Μουνατος εἰς τοὐς i5 χρόνους ἀναβιβάζων του Θεοκρίτου τον Φιλοπάτορα, ου συνιδὼν τοσουτο 3 χρόνου διάστVμα μαχόμενον.
B. D. M. V., ut OM. Sehac erus, vulg. 2ὶ μετὰ τουτον δ' Y. - - 'IερώνυμοςJGoelius, qui si inui lineo proscripsit,
106쪽
ὐτο το εἰδυλλιον ἐπιγράφεται Ἐλένης ἐπιθαλάμιος καὶ ἐν αυτῶ τινα εἴληπται ἔκ του πρώτου Στησιχόρου Ἐλεανης ἐπιθαλαμίου. τῶν δε ἐπιθαλαμιων τινα μὲν αδεται εσπέ-5 ρας, ὰ λέγεται κατακοιμqτικα, ατινα δως μέσος νυκτος αδουσι 'τινα δὲ ορθρια, α καὶ προσαγορευεται διεγερτικά. υιδουσι δὲ τον ἐπιθαλάμιον αἱ παρθένοι προ του θαλάμου, ινα τῆς
παρθένου βιαζομένζς υπο του ἀνδρος ἡ φωνὴ μὴ ἐξακουqται λανθάν ρ δὲ κρυπτομένη διὰ τῆς τῶν παρθένων φωνῆς. 4.
10 5. 6. M. Gen. Selion. et sero Cant.
ὐτο το εἰδυλλιον συγκειται εἰς λακάτθν ελεφαντι νην, ῆν πλέων ἐπὶ Μίλητον ὁ Θεόκριτος προς Νικίαν τονιατρῖν δῶρον ἐκόμιζε τῆ τούτου γυναικὶ Θευγενίδι. γέγρα- i5 πται δε Αἰολίδι διαλέκτω παρὰ το Σαπφικόν εκκαιδεκασυλλαβον το
ροδοπαχέες ἄγναὶ χάριτες δεὐτε Λιὸς κόραι. ὁ δε λόγως προς την ηλακάτην. και ἔστι τὸ εξῆς γλαυκῆς Ἀθάνας δῶρον 'λακάτη φιλέριθε, τουτέστι φίλεργε, ταῖς γυ-
107쪽
τος φιλίαν διο καὶ ἐλέγχειν αυτὸν πειρῶται ώς μη σπουδαιως προς τqν φιλίαν αυτου διακείμενον. το δὲ μέτρον τουτο Σαπφικον πενταμετρον τεσσαρεσκαιδεκασυλλαβον. ηδὲ ομιλία, παρ' οσον εἰρῆσθαι γεγράφασιν οινος καὶ αλήθεια παρὰ την παροιμίαν. h. e. 6. B. 5
108쪽
i5 αἰπόλου ἔνομα, ἀλλα του ποιμένος , Aια τὸ μέλλειν παρεισαχθῆναι τον ποιμένα κρειττόνως τῆ καλάμu φθεγγόμενον. - Περὶ της ἐπιγραφῆς του παρόντος εἰδυλλίου. Θεοκριτου
ωυρσις η ' διθῆ τουτέστιν, ὁ βουλόμενος Θυρσιν ἐπιγραφέτω, ὁ θέλων ' διδήν. Θυρσις μὲν γάρ ἐστιν ὁ ποιμην ὁ 20 αυλῶν, ωδη δε τό μέλισμα τὸ φθεγγόμενον.
109쪽
των αρθρων. το γὰρ η το αρθρον τραπὲν εἰς ἁ οὐ ψιλουσιν, ἀλλα δασυνουσlν. Ree. 1 G ἄλλω ουτω .l άδυ τινὲς λέγουσιν οτι αγι- . λουται του η τρεπομένου εἰς α Λωρικῶς. καὶ εἰ μὰν ουτοι ἀληθευουσιν, ψεύδεται ὁ Θεόκριτος πάνθ' ἄλιος γρά-5 lφων, καὶ ουχ ἄμῖν τον Ερωτα, καὶ τι πο θ' άδυ, καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαυτα ἐναντιουμεν' τω κανόνι. , I H. νιθυρισμα : ψιθυρίζουσι γὰρ αἱ πίτυς προς τὰς πνοὰς των ἀνέμων σχιζομένας. ψιθυρισμα δε η το μέλισμαη το συριγμα η το κρουμα. - Wιθυρισμα : τὀ μέλος, ποια loφωνή. 3.ὶ - l Aλλως .l Wιθυρισμα : το μινυρισμα. ωνο-
ματοπεποίηται δε ἡ λέξις παρὰ την του ηχου ἰδιότητα κατὰ μίμησιν τῆς φωνῆς. νιθυρισμα : μέλισμα, λάλημα ψίθυρος γὰρ ο λάλος. η δὲ φωνὴ των κατα μίμqσιν, καθάπερ καὶ τὸ κελαρυζειν. πιμηρος i5
Πνεται δε ἀπό του ψω τό λεπτύνω, ἐξ ου καὶ φιὰς παρ' Ομήρω. κυρίως δὲ λέγεται ψιθυρίζειν τό ἐν τοῖς ώσὶ τινὰ λεπτὸν ἰχον ὴχεῖν παρὰ τὸ ψίειν ἐν ταῖς θυραις, ἡγουν ταῖς ἀκοαῖς καταχρηστικῶς δε καὶ ἐπὶ τῶν δένδρων. ψιθυρίζουσι Ῥδὲ αἱ πίτυς, ὁταν ριπισθῶσι, τῆ στενότητι τῶν φύλλων σχιζομένης τῆς πνοῆς, ως ' Αριστοφάνqς ἐν Νεφέλαις τῆμος χαίρων, ὁπόταν πλάτανος ψιθυρίζst. ἡ δέ διάνοια και τὸ εξῆς ἔχει ουτως' ἡδυ μὲν τὀ τῆς πίτυος ψιθυρισμα ἐκείνης τῆς παρὰ ταῖς πηγαῖς λιγυρῶς ἀδούοης 25ήδυ δὲ καὶ συ ω αἰπόλε συρίζεις.
το μέλισμα , τὁ λάλημα, καὶ φ. ὁ
110쪽
Re . cAδύ τι : ω ILips.ὶ αἰπόλε, κώ η πίτυς ε κείνθ, η τις ἐστὶ παρα ταῖς πηγαῖς, ηδεῖάν τινα μελίζει, ηγουν μετὰ μελους κάὶ ἐυθμοὐ τινος ἀφίησι, την των φύλλων λεπτηναπῆχησιν - τοίτο γὰρ νυν τὸ ψιθυρισμα μεταφορικῶς ἀπδ5 τῶν ἀνθρώπων - ηδυ δὲ μελος καὶ συ τῆ συριγγι ρέλπεις .l αἰπόλε l. - Ο ιθυρισμα : τὀ λεπτὸν τῶν φύλλων απη- χημα. 23.3 - iΚαὶ η προς ταῖς πηγαῖς πίτυς ἐκείνη ηδύ τιμελουργεῖ κατὰ τὀ ψιθύρισμα, αντὶ του ψιθυρίζουσα ηδέως
μελίζει - ἀλλα συ ηδέως συρίζεις, καὶ τοσουτον του ἰlo νικῆς, ώς τό ἔπαθλον ἀνθαιρησεται, εἰ μη ἄρα ὁ Πάπι οιον θεοί μόνον ἡττῆ. Vat. I. t. lυλλως. I ὁ ψιθυρίζειν τινες ὀνοματοποιεῖσθαί φασιν, ὼς τὸ κρίκε ζυγὸν νθ καὶ ουὁσίζε δε ὀφθαλμός. κυριως δε επὶ τῶν φευδομένων τὸ ψιθυρίζειν λαμβάνουσι. ψίθυρ ψίθυρος ώς μάρτυρ μάρτυρος, καὶ ηγίθυρος ψιθύρουώς μάρτυρος μαρτυρου. το δὲ ψίθυρ παρα τὸ ψίθυς, ὁ σq-20 μαίνει την λοιδορίαw ῆ παρὰ τὸ ψω τό λεπτύνω καὶ τό θύρα σημαίνει δὲ τὰ χείλη περιφραστικῶς. τὸ δε ψίθος
ἀπό του φείδος αποβολὴ τοὐ υ καὶ τροπῆ του ε εις ι και τουδ εἰς θ ψίθυς. - Αἰπόλοι δέ εἰσιν οἱ ἐν τοῖς αἰπεσι, τουτέστιν υφηλοῖς τόποις καὶ τραχέσι, τας αἶγας νέμοντες ' ουτω2 , γαρ φιλεῖ το ζῶον. - Καὶ α πίτυς : λείπει το πεφυκυῖα.ῆδιον δε τὸ τῆς πίτυος ψιθύρισμα, ὀταν ριπισθῆ στενότητι τῶν φύλλων σχιζομένης τῆς πνοῆς. Gen. ) - Τῆνα: ευ- θεῖα ἀντὶ του ἐκείνη. οἱ γὰρ Αωριεῖς τὀ ἐκεῖνος τῆνος λέγουσι και τό ἐκείνη τήνα ἀναλόγως, τα θηλυκά. - lΚαὶ ἄλ-30 λως. l Tήνα: ἀντὶ τοs ἐκείνη Αωρικῶς. οἱ γαρ Αωριεῖς