장음표시 사용
291쪽
I. t. I λλως. Oτ' εγώ τοι κατήλασα: Gen. γ τας προειρημενας ἐμφάσεις δια τούτου βεβαιοῖ λέγων ' ου μο
ι νησαι, οτε σε ἐπεραινον κατ' ἐκείνqν την δρυν, συ δε σε
σηρὼς ααὶ γελῶν ἀντεκινου καὶ ἐσαλευου; γράφεται τὼ σε
σαρως ἔν τισι καὶ - Ευ ποτε κιγχλίζευ : 5 κιγκλίζειν λέγεται το σαλευεσθαι καt κινεισθαι. εω 'ται δὲ
μεταφορικῶς ἀπο τῆς ἐν τῆ θυρα κιγκλίδος. ἐστι δε κόραξ
σιδηρους ἐμπίπτων εἰς το μέσον και υποκροτων την θυραν. - ύλλως. Ποτε κικλίζευ : προσεδονου απῖ μεταφορῆς.
γίδα καλουσιν, ἀφ' ου ἡ λέξις μετήνεκται. κιγκλίζειν δε τότην ὀσφυν κινεῖν φασιν. ωσπερ δε παρὰ τὸ γνῶ γίγνω, ουτω καὶ παρὰ τὸ κλῶ κίγκλω καὶ κίγκλος. Us. lI 8. 1l9. e l. I οὐτο μεν ου μέμναμ', ὁκκα μὰν τῆ δε τυ : i5l γραφεται και τεῖν δέ τυ -l τοὐτο μεν ου μέμνημαι 'δτε δε Εὐμάρας, ὁ σὸς δεσπότης, δεσμευσας σε ἐμαστίγωσεν, ἀκριβῶς ἐπίσταμαι. - I Eυμάρας ἐκάθηρε: Gon.h περι Ου μοι εἶπας, ου μέμνημαι ' τομο δε γινώσκω, οτι ὁ li 7 Κιγκλίδος δίκqν ελυγίζου προσερχόμενος. M. ἐκινοῶ αἰσχρῶς. 20
292쪽
δεσπότης σοi1 δήσας σε ἐπυγιζεν, ἐμόλυνεν, οπερ δηλοῖ τοἐκάθ ρε. η εκάθηρε αντὶ του ετυπτε καὶ εξεδερε ' καὶ Ἀριστοφάνης '
πάντρ ἀχρήστου. γραίας δὲ τας γεγηρακυίας καὶ ξηράς. ὁ
λόγος πάλιν πρὸς τον Λάκωνα. αξιος εἶ, φησί, μὰλλον 15 απελθεῖν εἰς τα μνημεῖα και τὰς γεγραιωμένας κώ παλαιὰς καὶ ξηρας σκίλλας τίλλειν ηπερ ἐμοι ἐρίζειν. αυται γὰρ παντελῶς ἄχρηστοί εἰσι ' καλουνται δὲ σκιλλοκρόμμυα. - Hτουτό φησι κατὰ τό ἔσω νοουμενοπι ἀπελθὼν τίλλε, φησί, τας παλαιας τρίχας τοὐ τάφου σου, ηγουν τῆς πυγῆς σου. eo τὸ τίλλοις γράφεται καὶ τίλλειν. ἀντὶ τοὐ τίλλε καὶ κόπτε. R U. Εἶτα στραφεὶς πρὸς τὸν Λάκωνά φησιν' ἰὼν καὶ Ε. ἀπελθὼν τάχιστα σκίλλας παλαιὰς ἀπῖ μνήματος ἀνάσπα. εστι δὲ σκίλλα τὸ κοινῶς σκιλλοκρόμμυον. 1. 2. 6. E. Lips.)i2η ουχὶ αἰσθάνν κυι συ; b.
293쪽
Vs. 122. U. Κνίζε ιν κυρίως το ἐρωτικῶς λυπε- ενταυθα δὲαντὶ τοὐ άπλῶς λυπεῖν λαμβάνεται. E. N.)Vs. 323. Ic . Eλθων ταν κυκλάμινον : η κυκλάμινος βοτά- ονιον ἐστι ποιῶδες, λεπτόρριζον, οπερ χλιανθεν ποιεῖ προς χίμετλα. - Καὶ η κυκλάμινος βοτάνη εστὶ παντελῶς αχρο-
in marg., sed signo ad loeti in s. l. re
294쪽
το γαρ Γον εν τοῖς λειμῶσιν ου πέφυκ. γίνεσθαι, αλλα τοσίον. p. 3. η ανθυλλια ομοια σελίνω, ἐν τοῖς ποταμοῖς τρεφόμενα κατα δέ τινας τα προς τοῖς ποταμοῖς φυόμενα βρουλα.
ο τοῖς ποταμοῖς φυόμενα, L. Gen. ' Vulc. τα καλούμενα κοινῶς βρουλα. Vule.)Vs. 126. Rre. X' ἁ Συβαρῖτις ἐμίν: πηγη ἐν Σικελία. τὸ δεἐμὶν αντὶ του χάριν ἐμου. - Καὶ τό ποτ' ἄρθρον : και
l0 κατὰ τό πρὸς ορθρον. μετὰ τῆς προς προθεσεωςJ λέγεται
διὰ την του χρόνου κίνησιν. Vs. 127. Rec. Τὰν κάλπιδα κηρία βάφαι : l- γράφεται καιτῶ κάλπιδι -J ῆγουν τ ν υδρίαν εις κηρόμελι καταδυσαι.
295쪽
Vs. 13 l. V q. Και ώς ρόδα κισσὰς ἐπανθεῖ: κισθε ς' ἐστιν εἶδος βοτάνης ἀνθώδους ἐοικυίας ρόδοις. 'Aττικοὶ βαρύνου- 10σιν, ημεῖς ὁμοτόνως τῶ κισσω. Gon.' ) ἐν ἐτέροις δε ροδά- κισσος γράφεται, εν μέρος λόγου. εστι δὲ καὶ αυτη των θάμνων, γλυκῶδες ἄνθος προὶ εμεν' ' περὶ τὰ γόνατα δε τῶν
296쪽
O δι δωσι τις, ὀρεγων την χεῖρα δίδωσιν, ωρεξα λεγει αντι του ἔδωκα.
Vs. 136. 137. Re c. Ἐσσὶ φιλεχθης: εἰς ἔχθος καὶ μῖσος τους φίλους ο ἄγων η φιλόνεικος. Vet. Κίσσας ἐρίζειν : κίσσα εἶδος ὀρνεου ἀμουσου, επιθυμητικου, ποικίλου. ῖθεν ἐπὶ των γυναικῶν τὀ κισσῶντο συλλαμβάνειν, παρόσον ἐγκυμονομαι ἀηδίζονται πρῖς
o Rec. υ νους ' ωσπερ ου πρεπον υπάρχει πρὸς αηδόνα κίσσας φιλονεικεῖν Ουδ' εποπας πρὸς κυκνους, ουτως ουδὲ σε πρὸς ἐμέ. συ δε ταλαίπωρε εοικας φιλόνεικός τις καὶ δύσερις εἶναι. - Ωσπερ ου δίκαιον τὰ αμουσότατα πρὀς τὰ ἔμμουσα ἐρίζειν, ουτως ουδὲ σὲ πρὸς τομον ἄμουσος γὰρ εἶ. 6.)i5 Ου δ' ἔποπας κυκνοισι : ουδὲ τους εποπας, 'γουν τοὐς κουροπετείνους πρεπον ἐστὶν ἐρίζειν τοῖς κυκνοις. 'P. Y. Gon.' 'Lips. Vs. 138-140. Rec. Tὶν δὲ Κομάτα δωρεῖται Μόρσων : σοὶ δε 20 Κομάτα τβ νικήσαντι δίδωμι τὸ ἔπαθλοπι και συ δὲ θυσας αυτὴν δηλονότι την ἀμνίδα, ταῖς Νυμφαις, καλὸν κρέας
297쪽
Vs. 141 - 143. c. Φριμάσεo: τουτέστι μεθ' ηδονῆς σκίρτα φυσῶσα τοῖς μυκτῆρσι καὶ ἐπαίρου, πῆσα ἀγέλη των τράγων. το δὲ αφριμάσσεο απο του λου των αἰγῶν ἁνοματοπεποίθται λέγεται δὲ τοίτο καὶ ἐπὶ τῶν ιππων. καλεῖται δὲ ὁ τρόπος 5
Vri. Η ' φριμάσσεο: φριμαγμον ἀποδίδου μεθ' ηδονῆς, τουτέστι βρενθυου καὶ ἐναβρυνου ω πῆσα αγέλη. πεποιημένη δε ἡ λέξις. τοιουτος γαρ δοκεῖ εἶναι ὁ ἡχος του πταρμου τῶν αἰγῶν. - υλλως L. . Gon. ὶ οὐ κυρίως d J io
τῆ λέξει κέχρηται. φριμαγμὸς μὲν γάρ εστι κυρίως ἡJ τῶνιππων, βλ αξ δὲ Ιἐl τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων. τῶ αυτῶ αμαρ
τήματι περιπέπτωκε καὶ Εὐπολις ἐν Αἰξίν. 4. 1 i. - Κήγὼ μὲν ἴδ' ώς μέγα καχαξῶ : ἀντὶ του ἐγὼ σὐν υμῖν καταγελάσω του Λάκωνος. IbRec. Ως μέγα: ως μεγάλως καγχάσω. L,ips.) το δεκαχαξῶ ἐκβολὴ του γ είρηται δια το μέτρον.
Vs. 144. 145 Rec. Aνυσάμαν : τελέσας την νικην ελαβον. I ri. Eς Ουρανὀν υμμιν αλευμαι : ἐκ περιχαρίας, 'Nφησίν, ω αἶγες κερουχίδες, ἡγουν κερασφόροι, εις τον ουρα-νὴν ἀναβήσομαι. - Κερουχίδες αἱ κέρατα ἔχουσαι ἡ κε- 14 i) Σκίρτα, Ατασο ἐν ἡσυχία. b. ἐπὶ τῶν Ἀπων τὸ φριμῶσθαι '
298쪽
ται' κερουχίδ ες αἱ κεροφόροι,) lῆl κερουλίδες αἱ Ουλα κέρατα εχουσαι, κερουλκίδες δεl αἱ ἀπο των κεράτων ελ-
χοντα ταῖς αἰξὶ και τοῖς κέρασι τυπτοντα. - Ουτος ὁ λευκίτας : η ἀπότασις τοὐ λόγου πρὸς τὸν τράγον ἔπιτρέχοντα ταῖς αἰξὶ καὶ τοῖς κέρασι τυπτοντα, μάχιμον. λευκίτας δὲ
ὁ λευκος παραγωγῶς ώς ἀπῖ τos ὁδὸς ὁδίτης. κορυπτίλος
299쪽
ταῖς Νυμφαις, ον ωκησα αμνον τον Λάκωνα, θλάσω σου τὰ αἰδοῖα. L. . Gon. hJ - Ἀλλα γενοίμαν: ἀλλ' ἐὰν μη σε θλάσω, γενοίμην ἀντὶ Κομάτα Μελάνθιος, καὶ κολασθείηνωσπερ ἐκεῖνος υπὴ Εὐμαίου καὶ Φιλοιτίου εγὼ ἐν τοῖς.υδυ σέως οἴκοις. τον παρ' ' ηρω φησὶ Μελάνθιον. p. 3. 4. Li. 5Gon. ην γὰρ δουλος των μνηστήρων Πηνελόπης. 3. 4. L..ὶ
Rre. 'Ο Μελάνθιος ἐν ενὸς τῶν μνηστήρων ὴ μῆλλον
τῆς Πηνελόπης δουλος, κολασθεις υπὀ υδυσσέως. Gen. )
Vet. Λαμοίτας καὶ Λάφνις ὁ βουκόλος εἰς ενα
χῶρον τὰν ἀγέλαν πόκ' ρατε: πρός τὸν Αρατον τόν πποιο την τον τὰ Φαινόμενα γράφαντα φίλον ὁντα διαλέγεταιεν Θεόκριτος ' ισόχρονος γὰρ ην αυτω. ου καὶ ἀλλαχόθεν μνημονεύει, ἔνθα πρῖς γεάνακτα τόν Μιτυληναῖον ώμίλει. ἄλλοι δέ φαα' πρός τινα ουτω καλουμενον. 3. 4. 5. I. . Ι'. On. ' γl 9) Παλιν:l λείπει το οχεύει. I. . ἐπιχειρεῖ περαίνειν. Κ. 25 i50ὶ Κι μή σε θλάσω, συντρίψω. M. I . Lips. - Μελανθιος:l ουτος δοίλος ην Πqνελόπης &ωρός. K. H. - Ἐπαρῶται
300쪽
λλως. ακος του ἀστρονόμον υρατον εἶναι, ω συγκε- χρονίκει, ὁ Θεόκριτος. Rec. Λαμοίτας καὶ Λάφνις : .ἐναντίως ἔχει το λο τψλεγομένω 'Aλκμανικ- σχηματι, o καὶ προεπίζευξις λέγεται. b ἐνταυθα γαρ ενικον ἐπάγεται ἐπὶ τοῖς δυσω εκεῖ δὲ πληθυντικὸν λέγεται μετὰ το επι OIον
εἰ δέ κ' υρης αρχωσι μάχης η Φοῖβος Ἀπόλλων. λύεται δὲ ἐκεῖνο μὲν υπερβάτω, οἷον εἰ δέ κ' υρης η Φοῖβος υπόλλων ἄρχωσι lμαχηςJ, τοὐτο δὲ απὸ κοινου λαμβά-
των ὁ μὲν ἄρτι χνοάζων τὸ γένειον, ὁ δὲ πληρωσας αυτὀ
i5 ταῖς θριξίν. - H πυρρὸς ὁ ἀρτίχνους, ὁ ηdq πωγωνίτης, ως Ευριπίδης πυρρὸς γενυεσσιν ἐξανδρουμένου. ὁ δ' ἡμιγένειος ' Παρμενίσκος. 4. - πλειον ἔχων τῖ γένειον ταῖς θριξί. L.ὶ - 20 Reo. Καὶ μέλας ίφειλεν εἰπεῖw φασὶ δέ, ὁτι τὸ πυρρὸς
M Πυρρός:J το γένειον δηλονοτι, πουν πυρρογένειος. M. P. Y. Lips. κατὰ τὰς τρίχας, ηγουν αρτιγένειος. - Γ H. μιγένειος .l2b τέλειον ἔχων το γένειον ταῖς θριξί. ατελης την γενειάδα. C. Oλίγον εἶχε γένειον. Κ.