장음표시 사용
341쪽
σκιάζει νῶτα Λημνίας αλός.ώνόμαστω θε από τινος γίγαντος ωθου, ος ην Ποσειδῶνος καὶ Ῥοδόπης τῆς Στρυμόνος. απο τῆς μζτρος ουν τῆς Θράκης το δρος, απὀ-τοὐ υἱου τὸ πέλας ἐπωνόμασται. Aθως , δε καὶ Ῥοδόπq ονόματα ὁρων Θράκης. Gen. ) - AIμος καὶ Ῥοδόπη ὁρη Θράκης. Aθως ἴρος Θετταλίας, ο διέκοψεν ὁ Σίρξης. Καυκασος ἔρος Σκυθίας. p. ) - ω Καυκασονε σχατόεντα : τον ἐν ἐσχάτοις μέρεσι τῆς γῆς ἄντα. - 'Mλλως. H Καυκασον ἐσχατόωντα : Gen. ) 'Aετόν φασιν l0
εἶναι ποταμόν, περὶ ὁὲJ τοὐς τόπους του Καυκάσου ὁρους λάβρως φερόμενον, την χώραν Προμηθέως λυμαινόμενον, δν ἀπέστρεφεν Iρακλῆς, ἐξ ου φασιν ὁ μὐθος.
Vs. 78. 79. H. Ἀσεῖ δ' ίς ποκ' ἔδεκτο εὐρέα λάρναξ: τὶς Γ, αἰπόλος καλούμενος Κομάτας - ταυτὸν δέ ἐστιν εἰπεῖν Μενάλκας - τοὐ Οἰκείου δεσπότου θρέμματα νέμων εν Σικελία εν τῶ ορει τῆς Θουρίας ἔθυε συχνάκις ταῖς Μούσαις. ο δὲ δεσπότης αυτοὐ δυσχεράνας κατέκλεισεν αυτὸν εἰς λάρνακα ξυλίνην πειράζων εἰ σώσειαν αυτὸν αἱ Μοίσαι. δύο δὲ μ - πνῶν διελθόἴτων παραγενόμενος καὶ ἀνοίξας ζῶντα μεν αυ- τον ευρε, πλris V δε και την λάρνακα κηρίων. - υλλως. Eύ-
342쪽
ποι μην ἐπιχώριος δεσπότου θρέμμαrα βόσκων ἔθυεν ἐπὶ συχνὰ
ταῖς Μουσαις. ου χάριν δυσχεράνας ο δεσπότης εἰς λάρνακα κατακλείσας αυτον ἀπέθετο . τουτω ἐδίσταυν ὁ δεσπότης ο βουλευόμενοςl, εἰ σώσειαν αυτον αἱ θεαί. παραδραμόντος δε διμηναίου χρόνου παραγενόμενος καὶ τὰ ζυγαστρα τῆς λάρνακος διανοιξας ζῶντα κατείληφε. καὶ την λάρνακα πεπληρωμένην κηρίων ευρεν. ἄνακτα δέ φησι τον δεσπότην. c. Toν αἰπόλοπι. ουτος φθονηθεὶς υπό του δεσπό-i0 του διὰ τὰ συχνὰ θυε ιν ταῖς Μουσαις ἐναπεκλείσθη ξυλωρ λάρνακι. Gen.'ὶ - Κακῆσιν ἀτασθαλέησιν ἄνακτος:διὰ τὰς κακοτρόπους δυσσεβείας του δεσπότου αυτου. y et 'Aτασθαλίησιν ανακτος : Gon. ) φασὶν οτι ὁ Θεόκριτος τὰ του Λάφνιδος εις τον Κομάταν τουτον μετέ-lb θηκε. τουτον γὰρ ἡ μήτηρ ἐξέθηκε τον πατέρα ἄνακτα ευλαβουμέν', εἰδυῖα οτι ου πείσει υπό του Ἐρμου διακορηθῆναι
Vs. 80. 8 l. Ree. γὸς τε νιν αἱ σιμαί: ὀπως τε αυτον αἱ σιμαὶ με - 20 λισσαι ἔτρεφον ἀπῖ του λειμωνος δι' ανθίων απαλῶν ἐρχόμεναι εἰς την κε θρον, ἐγουν την λάρνακα, ητις. ην απὸ κέδρου κατεσκευασμένη, την ἡδεῖαν, διὰ την ἐπισκοπῆν δ λονότι τῶν θεῶν. v. CΩστε νιν αἱ σιμαί: Gon. 3 σιμὰς καλεῖν ἔθος 25 τὰς μελίσσας τὸ γουν πρὸς υποδοχὴν τῆς ἐργασίας αυτῶν ἄγγος σίμβλον καλουμεν, ὁπου τὸν κάματον τῶν σ*ῶν βάλλουσι, σιμοβόλον τι ἔν.
343쪽
Vs. 82. Ree. οὐ νεκά οἱ γλυκὐ Μοῖσα κατα στόματος χέε νέκταρ : ηγουν διότι ἔχεε κατὰ τοὐ στόματος αὐτου ηΜουσα γλυκυ νέκταρ ηγουν διότι ην ἄριστος μουσικός. I. t. Κατὰ στόματος χέε νέατος ρ: Gon. ) αἱ Μου- οσαι γὰρ αυτὸν αδειν ἐποίησα ' αἱ Νουσαι αυτὸν γλυκυ- τατον τραγωδόν ἐποί σαν. δηλοῖ δε διὰ τοὐ νέκταρος υπερβολικήν τινα μελιχρότητα, ητοι την γλυκυφωνίαν. σννεκδο
χικῶς δὲ απὸ μιας τὰς πάσας δηλοῖ, διὰ δε τοὐ νέκταρος τὸ
ἐχεα. - Νέκταρ τὸ τῶν θεῶν πόμα, ἀμβροσία δε ἡ τού
μου. YZ μακαριστὲ Κομάτα: τὸ πῆwJ ω μακαρισμου ibἄξιε Κομάτα, συ δη ταυτα ἔπαθες, καὶ ου ηατεκλείσθης εἰς λάρνακα, καὶ συ μελισσῶν κηρόμελι σιτουμενος χρόνον μιας ωρας του χρόνου, ηγουν του ἔαρος, οτε τὸ μέλι ἐργάζονται αἱ μέλισσαι, ἐξεπόνασας ί- η ἐξετέλεσσας ' γράφεται γὰρ καὶ ουτως -J ηγουν μετὰ πόνου διῆνυσας. εἴθε ἀποκείμενον π ν εἶναί σε ἐναρίθμιον τοῖς ζῶσιν ἐπ' ἐμοί, ηγουν ἐπὶ τρωῆ τῆ ἐμῆ. - Ἐτος ωριον : χρόνον ενα, ξ μίαν ωραντον χρόνου, ηγουν τὸ ἔαρ, οτε τὸ μέλι ἐργάζονται αἱ μελισσαι. Ε. - Ωφελες: ἀποκείμενος υπῆρχες. E. IV. Ω μακαριστὲ Κομάτα: Gon. πέπλασται τὰ Βπερὶ του Κομάτα υπὀ τοὐ Θεοκρίτου παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Ου82 'Oτι ἐδε γλυκύ, δηλονότι μουσικὸς ἄριστος. L. - Πόμα ἡδύ,
... μέλισσαι. Lips. s. I. ω μακ. ἄξιε - σο δὴ - λαπες - κατεκλείσθης - σὴ - κηρόμελι σιτ ., tum in marg.rρόνον ... μέλισσαι, Postremo n. l.
344쪽
παραλαμβανόμενα. υπο μελισσῶν τρεφόμενον σποίησε λ τον Κομάταν, καθάπερ ὁ Βάφνις ἱστορεῖται ουχὶ κεράσταν, ον ποτε θρέψατο ταυροπάτωρ. - Κατεκλάσθης : η κλεὶς παρὰ Αωριεὐσι κλαξ λέγεται , αφ Ου το κατεκλάσθης. - Ἐτος ωριον ἐξετέλεσσας γράφεται καὶJ ἐξεπόνασας : τινες τον ολον ἐνιαυτόν. δυ- ναται δὲ ἔτος ου πάντως το δωδεκάμζνον λέγειν, αλλὰ τηντῶν ωρῶν μεταβολήν. διαιρεῖται εἰς δ . το γουν ἐαρ ὁ
Θεόκριτος ωριον ειπε, τουτέστι τον τριμθνιαῖον καιρόν. διὰ
l0 γὰρ ΙτοsJ τριμηνιαίου καιρου πληρουνται αἱ τέσσαρες λαι του χρόνου. -υ εἰς ῶρας περιεγένου, ξ εις δυο μῆνας τουωρος. - Αἴθ' ἐπ' ἐμοί: Λωρικὸν τὸ αἴθε, γωνικὴν τό
i5 Vs. 87 92. Rec. Σὸς τοι ἐγὼ ενόμευον : το παwJ ῖνα εγὼ τὰς καλάς σου αιγας κατὰ τα ορη ἐβοσκον τῆς σῆς φωνῆς ἀκονων, - 'Αριστείδης ῖν ἀμφοτέροις ἐκέρδαινον. M. - συ δε υποδρυσὶν ῆ υπὸ πευκαις ἡδέως μελίζων, ἡγουν ἴδων, κατέκεισο 20 θεῖε Κομάτα. και ουτος μὲν τόσα εἰπὼν ἐπαυσατο, μεθ' οναυθις καὶ ἐγὼ τοιαυτα ἔφην, ἀντὶ του ουτως ἔφην. I ei. Λυκίδα φιλερ πολλὰ μὲν ἄλλα Νυμφαι κὴ μὲδίδαξαν : ἐν εἰρωνεία ως προς αἰπόλοπι ἐχρῆν γὰρ εἰπεῖν
345쪽
267 αἱ Μοὐσαι. εἰ μή τις παρεργως τας Νυμφας ακούει Μουσας 'ουτω γαρ αυτας οἱ Λυδοὶ καλουσιν. Vs. 93.
Vet. Z νος ἐπὶ θρόνον ἄγαγε φάμα: ἐπὶ τ 'ν του
εστι καταπολύ υπερέχον, ὁπερ αδειν ἄρξομαι - ἀλλ' ἐπάκουσον. I ei. Ο, ττι κ' ἀείδειν : τό ῖττι κ' ἀεχειν γράφεται καὶJ ω τυ γεραίρεν Ιεν τισιν ἀντιγράφοις καὶ λέγει l ωτινί l0 σε τιμῆσω, ξ δι' ου, ῖν' ἡ γενικῆ. τὐ δὲ ἐκ πάντων ἀντὶ του ' o μέλλω λέγειν παρὰ τὰ ἄλλα διενήνοχε. - Γράφεται καὶ ω τυ γεραιρευ ἀντὶ του ω φίλε συ. p. Rec. Ἐπεὶ φίλος ἔπλεο Μοίσαις : ἐπεὶ φιλῆ υπὸ τῶν Ιουσῶν, τουτέστιν ἐπεὶ μουσικὸς ει. ἄρχεται τῆς ωδῆς ὁ lo
Vet. Σιμιχίδα μεν Ἐρωτες ἐπέπταρον : καθὸ τῶν πταρμῶν οἱ μεν ώφελοῖσιν, οἱ δέ εἰσι βλαβεροί. καὶ γάρ, φ σίν, αυτος σφόδρα IDρτους ερῆ. J ο δε πιμηρυς ἐπ' ἀγαθω 20
346쪽
ουχ ὁράας, ο μοι υίος ἐπέπταρεν. ώς καὶ ἐνταυθα. Gon.' ) 'H γάρ: περὶ μυτου ὁ ποιητής φθσι τῶ Σιμιχίδη οἱ Ἐρωτες ἐπέπταρον. τῆς γαρ Μυρτους
τοσουτον ἐρῶ, oσον αἱ αἶγες ἔαρος. τον πταρμὸν ἐπὶ τῆο χείρονι μοίρα. Vs. 98-102. Ree. D ρατος δ' ὁ τα πάντα φιλαίτατος κείνω
τἀνδρί: όυρατος δε ὁ κατὰ τὰ πάντα φίλτατος ἐκείνω το ἀνδρί, ἡγουν τω Σιμιχίδρ, εχει πόθον παιδὸς ἐντὸς των l0 σπλάγχνων, τουτέστιν ἐν τῆ κὰρδία. 4 υ πο το ἐντὸς δηλοῖ ἐνταυθα. - Λ Ν EPI: ῆγουν ἐμοὶ τῶ Σιμιχίδη. υπαλλαγὴν
εταῖρος υρατος ἐρῶ παιδός ἐπίσταται δὲ αυτοῶ τον ἔρωτα lo Aριστις ὁ κιθαρωδος, ονομα δὲ του παιδὸς Φιλῖνος. - Οἶ. δ εν υρισ τις : τὰ περὶ 'Αρίστιδος διὰ μέσου κεῖται. το δεεξῆς οἶδεν ὁ υριστις, ώς εκ παιδὸς υρατος καὶ τὰ λοιπά. ὁ νους oiδεν ὁ ἀγαθος Ἱεριστις, οὐτος κιθαρωδός. L. . Gen. γ τοὐτον δέ, φησί, τον υριστιν Ουδε ὁ 'Aπόλλων ἐν γ Πυθῶνι παρὰ τοῖς ἰδίοις τρίποσι κιθαρωδουντα βλέπων ἀποστρέφεται Ουδὲ φθονεῖ αυτῶ ἄδειν ἐκεῖ.
347쪽
Rec. Οἰδεν υριστις : οἶδεν ὁ Ἀριστις ὁ κιθαρωδός, ὁ ἀγα ς ανήρ, ὁ μέγα ἄριστος, ον αδειν συν φόρμιγγι ουδεαυτος αν ὁ Φοῖβος παρὰ τ- τρίποδι μεγαίροι, αντὶ του μέμ-
φαιτο, ενεκα παιδος ὁ υρατος καίεται υπο του ἔρωτος
υπ' ὀστέον, ηγουν μέχρι μυελῶν. - Μέγ' ἄριστος : ἀυτὶ bτοὐ καταπολυ ἄριστος. ποιητῶν δὲ καὶ αυτ' ἐστὶν ἐξουσία,
το υπερ θετικοῖς χρῆσθαι μετὰ ἐπιτάσεως. - Μεγαίρο ι: τομεγαίρειν το φθονεῖν δηλοῖ. ἐνταυθα δὲ το μεγαίροι ἀντὶ του μέμφοιτο λέγεται. συνηθες δε τοὐτο τοῖς ποιηταῖς τψ
φθονεῖν αντὶ του μέμφεσθαι χρῆσθαι, καὶ τψ φθόνω ἀντὶ νοτῆς μέμφεως, ώς παρ' Ευριπίδη
ως ἀποκτείνειν φθόνος γυναῖκας, ἶς το πρῶτον ουκ ἐκτείνατε. Vs. l03-l05.
Vet. Tόν μοι Πὰν ὁ μόλας : ἐπικαλεῖται τον Πῆνα, 15 ἐπεὶ καὶ αυτος τοιουτός ἐστιν. καὶ Καλλίμαχος Πὰν ὁ Μαλειήτης τρυπανον αἰπολικόν.3. 4. L. Gen. 'Ομόλας δὲ Θετταλίας ορος ώς Ἐφορος καὶ 'Αριστόδημος ὁ Θηβαῖος, ἐν οις ἱστορεῖ περὶ τῆς εορτῆς τῶν Ομολωίων, καὶ Πίνδαρος ἐν τοῖς 'Pπορχήμασιν. - Aλ- πλως. πιμολος ορος Θετταλίας, ἔνθα τιμῆται ὁ Πάν. εἴχεται δὲ αυτψ ως παιδεραστῆ. Rec. Tόν μοι ΠάH. Gen. ὁ νοῶς J ον, παῖδα δηλον- im) ον ἔδειν συν φόρμιγγι ἐπίνει. P.
Iol) Κωλύει αποτρεπόμενος. L. 25102ὶ Ουτως. C. E. M. - Ἐκ παιδικῆς ηλικίας, η ἔνεκα παιδος
103 Eπιθυμη ὀν διὰ τὸ ευπρεπὲς εἶναι. M. αγαπητόν. Ε. - Σκληρώσω οἰκεῖν. M.
348쪽
ότι, δι ἐμην χάριν ω Πάν, ος ἔλαχες τὸ ἐπέραστον χωρίον του Ομόλου - ορος ἐπὶ Θετταλίας ὁ χμολος - ακλοτον, ηγουν μη κεκλομένον, αὐόρμητον, εἰς τας ἐκείνου, του' Ἀράτου, χεῖρας αγων ἐμβάλοις, ἀντὶ του αγων ἔμβαλον. λέγω, 5 εἴτέ ποτε Φιλῖνός ἐστιν ο τρυφερός, εἴτέ τις ἄλλος. - Φι
λῖνος ἄνομα κυριοπι η φιλῖνος ὁ φίλιος, ὁ τα περὶ τῆς φι
λιας ἐπισκοπῶν. Gen. )Vel. Aκλητον κείνοιo: ηγουν καὶ πρό του καλε- σθῆναι αυτὸν παρ' ἐμου ἐμβιβάσαις μου ταῖς χερσὶν αυτόν,10 τον Φιλῖνον. L. . Gen. ) - Εἴτ' ἐστ' ἄρα Geny) Φιλῖ-
ς ὁ μαλθακός: μαλθακὸς ὁ τρυφερός, ἀπαλός 4. Gen. ' ἐκ τῆς μάλθης. αυτη δέ ἐστι κηρος αμόργy συνοψημένος 'χρίουσι δὲ αυτῆ τὰς τῶν σανίδων γομφώσεις, ἀφ' ου διὰ την ἔκλυσιν καὶ τὰ τρυφερὸν καιJ ἐν τ- βίω λοιδόρημα λέγεται.
i5 Vs. 106-108. Rec. Κῆν μὲν ταὐθ' ερδοις : καὶ ἐὰν τουτο ποιήσαις ω Παν φίλε, εἴθε μηδαμῶς σε οι παῖδες οἱ Ἀρκαδικοὶ μαστί- ζοιεν υπὀ τὰς πλευρὰς καὶ τους ἄμους τηνικαυτα, οτε ολίγα κρέα παρείθ. - Σκίλλαισι : Gen. γ εορτή, φασίν, ἐτελεῖτο 20 ἐν τῆ 'Αρκαδία, ἐν η οἱ παῖδες τον Πάνα σκίλλαις ε τυπτον, ὀτε οἱ χορηγοὶ λεπτὸν ἱερεῖον ἔθυον καὶ μη ἱκανον τοῖς ἐσθίου σιν. - Σκιλλα εἶδος βοτάνης πικρὰ καὶ θανατοφόρος τοῖς
349쪽
Iγι. υλλως. Παῖδες Ἀρκαδικοὶ σκίλλαισιν Gen. ' ):oi Ἀρκάδες ἐπι θήραν ἐξιόντες, αν μὲν ευτυχήσωσι, τ*ῶσιτον Πῆνα ' εἰ δε τουναντίον, σκίλλαις εἰς αὐτὸνJ ἐμπαροι νοῶσι, παρόσον ορειος ων τῆς θήρας ἐπιστατε i. - Μουνατος δέ φησιν εορτὸν Ἀρκαδικὴν εἶναι, ἐν η οἱ παῖδες τον Πἀνα θσκίλλαις βάλλουσι ' γίνεται δὲ τουτο, οταν οἱ χορηγοὶ λεπτον
ἱερεῖον θύσωσι καὶ μὴ ἱκανὸν ἰ τοῖς ἐσθίουσι. διό φησι
κρεα τυτθὰ παρείη. - Tῶν ἐφηβων ἐν Σικελία γίνεται ἀγων ἐν σκίλλαις και οἱ νικήσαντες ταῶρον τον υπό τῶν γυμνασιαρχῶν τιθεμενον λαμβάνουσιν επαθλον. lo s. l09. 110. H. Εἰ δ' ἄλλως νευσαις : εἰ δ' ἄλλως ω Παν τὰ κατα τον Φιλῖνον τελέσειας καὶ μὴ βουλει συνελθεῖν αυτόν
τω 'Αράτω, ἐπὶ κνιδῶν κοιμηθείης. - ν δὲl Πἀνα φασι γενν θῆναι ἐκ τῆς Πηνελόπης συλλαβούσης ἐκ τῶν μνηστή- i5
ρων, διὸ και Παν καλεῖται, ὁτι ἐκ πάντων ἐσπάρη. ετεροι δὲ λέγουσι τον Ερμῆν εἰς τράγον μεταβληθέντα, καὶ τούτου
ἐρασθεῖσα η Πηνελόπη καὶ ἐξ αυτos ὀχευθεῖσα ἔτεκε τον Πἀνα. ἔστι δὲ ὁ Παν ό τραγόπους. - Πηνελόπη γυνὴ γέγονεν υδυσσέως. τούτου πλανωμένου τὴν πλάνην, ἐν 20 ἐπλανήθη μετὰ τον Tρωικὸν πόλεμον, πολλοί τινες ἡλθον μνηστευόμενοι τὴν Πηνελόπην. ἡ δε ημέραν ημέρας ανε-
108, Εἰ μὴ ουτω ποιήσεις ώς λέγω, ἀλλα ἄλλως. M. - Ποιεῖν
ευθηρίας ἔτυχον, ἐτίμων vulg. 3ὶ
350쪽
βάλλετο μηδενὶ θέλουσα γαμ θτ αι διὰ το περιμένειν τον .υδυσσέα τον ἄνδρα αυτῆς. πάντες ουν συμφραξάμενοι συγγεγόνασιν αυτῆ, καὶ ἐγκυμονῆσασα ἔτεκε τον Πἀνα. διο καὶ Παν καλεῖται, οτι ἐκ πάντων ἐσπάρζ. ετεροι δὲ λέρουσιν,
5 οτι πάνυ ευμορφος καὶ σώφρων ἡν ἡ Πηνελόπη καὶ διὰ τοίτο ἡράσθη αυτῆς ὁ ' μῆς, καὶ μετεβλήθη εἰς τράγον καὶ
ἐκνοήσας αυτὴν μαγεία ἡράσθη τοὐ τράγου καὶ ωχεύθη υπ' αὐτοί καὶ συνελαβεν ἐξ αυτοὐ καὶ ἔτεκε τον Πῶνα. οὐτος δέ ἐστιν ο Παν ο τραγόπους. L. . - Καὶ εν κνιίδαισι io καθεύδοις : κνίδη ὐφ' ημῶν, ἀκαλήφη δὲ Γαῖ τῶν ' εττικῶν. ἔστι δὲ ἀγρία κνίδη, ης τον καρπὸν συλλέγουσιν, ὀταντον πυρὰν ἀλοῶσιν. ἔστι δὲ καὶ ἄγριον λάχανον. Vs. 111. Vet. Etης δ' 'Nδωνῶν ἐν οὐρεσιν : ἐθνος Θράκης.
i5 ούτω δὲ ψυχροτατη ἐστὶν ἡ Θράκηώ ώς τρόπον τινὰ ἐργαστή
ριον ἀνεμων κληθῆναι. καὶ 'ομηρος Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώτε Θρμηθεν σητον. - λλως. οἱ 'υδωνοὶ ἐθιος Θρακικόν, ἔνθα φ ος πολὐ γίνεται δυσχείμερον γάρ ἐστι. παρὸ καὶ τους ἀνέμους ἐν 20 αὐτῶ κατοικεῖν ἐμυθεύοντο.