Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

12 ARISTOTELIS J Λιπάρα δὲ φανερόν καὶ φλογῶδες, ου μην ημέρας, ἀλλα

νυκτωρ μόνον. 36) εἶναι δε και εν Πιθηκουσαις φασὶ πυρῶδες μεν και θερμόν ἐκτόπως, ου μην καιόμενον.

XXXVIlI 37 . To δ' εν τῆ Λιπάρα ποτε και5 ἐκλιπεῖν φησι Σενοφάνης επ' ετη εκκαίδεκα, τῶ δεψδόμω ἐπανελθεῖν. 38 τον δ' εν τν Αἴτνθ ρυακα ουτε φλογωδη φασὶν ουτε συνεχῆ, ἀλλα διὰ πολλῶν ἐτῶν

γίνεσθαι.

XXXIX. Λέγεται δε καὶ περὶ Λυδίαν ἀναζέσαι πυρυν παμπληθες καὶ καίεσθαι εφ' ημέρας επτά. XL. Θαυμαστόν δὲ τὀ εν Σικελία περὶ τον ρυακα γινόμενον το γαρ πλάτος ἐστὶ τό τῆς του πυρός ἀναζέσεως τεσσαράκοντα σταδίων, το δε υφος δι Ου φέρεται , τριῶν.

μενον σπίνον διακοπέντα καίεσθα , καὶ συντεθέντα προς εαυτόν, ωσπερ την σμαρίλην, ουτως κἀκεῖνον εἰς εαυ- τον τεθέντα καὶ ἐπιρραινόμενον υ δατι καίεσθαι. το δ' αυτὰ ποιεῖν καὶ τον μαριέα.

au XLII. Περὶ Φιλίππους τῆς Μακεδονίας εἶναι λί-

72쪽

άνεσθαί φασι και φύειν χρυσίον, καὶ τουτ εἰναι φανερόν. XLIII. Φασὶ δε και εν Κυπρω περὶ του καλουμενον Ι υρρίαν χαλκόν ὁμοιον γίγνεσθαι. κατακόψαντες 5 γἀρ, ὼς ἔοικεν, εἰς μικρα σπείρουσιν αυτόν εἶθ' υδά- των ἐπιγενομένων αυξάνεται καὶ ἐξανίησι και Οὐτως

συνάγεται.

XLIV. Φασὶ δε καὶ εν Μήλω τῆ νήσω εν τοῖς ἐξορυσσομένοις τόποις τῆς γῆς πάλιν ἀναπλqρώματα υ, γίγνεσθαι. XI V. Περὶ Παιονίαν λέγουοιν, ὁταν συνεχεῖς ἔμβροι γένωνται, ευρίοκεσθαι περιτοκομένης τῆς γῆς χρυσόν τον καλούμενον ἄπυρον. 46) λέγουσι δ' εν τῆΠαιονία ουτω χρυσίζειν την γῆν, ἄστε πολλούς εύρη- 15κέναι και υπερ μνὰν χρυσίου ολκήν. τω δε βασιλεῖ τινά φασιν ευρόντα ἀνενεγκεῖν δύο βώλους, τον μεν τρεῖς μνας ἄγοντα , τον δὲ πέντε ' οἶς φασιν ἐπὶ τῆς τραπέζης αύτῶ παρακεῖσθαι, και επ' εκείνων πρῶτον, ει τι ἐσθίει, ἀπάρχεσθαι. 20

73쪽

14 ARISTOTE ILISJ

ποταμον καταφέρειν βώλια χρυσίου πλήθει πολλά, καὶεν Ιβηρία δε τον καλούμενον Θεόδωρον ποταμῖν εκβράσσειν τε πολύ περὶ τἀ χείλη χρυσίον, ομοίως δε καὶ

καταφέρειν.

5 XI, VII 48 . Aέγουσι δε καὶ ἐν Πιερία τῆς Μακεδονίας ἄσημόν τι χρυσίον κατορωρυγμένον υ πὀ τωναρχαίων βασιλέων, χασμάτων τεττάρων ἔντων , εξ ενός αυτῶν ἀναφυναι χρυσίον, τὰ μέγεθος σπιθαμιαῖον. XII HI 49 . Λέγεται δε ἰδιαιτάτην εἶναι γένεσιν 10 σι ὁ ρου του πιλυβικου καὶ του Ἀμισηνου. συμφυεται γἀρ, ως γε λέγουσιν, εκ τῆς ἄμμου τῆς καταφερομένης

εκ των ποταμῶν. ταυτην δ' οἱ μεν απλῶς φασι πλυ- ναντας καμινευειν, οἱ δε την υπόστασιν την γενομένηνεκ τῆς πλυσεως πολλάκις πλυθεῖσαν συγκαίειν, παρεμ- 15 βαλλειν δε τον πυρίμαχον καλουμενον λιθοπι εἶναι δ'

ἐν τῆ χώρα πολυν Ουτος δ' ὁ οἰδηρος πολύ τῶν ἄλλων

γίνεται καλλίων. εἰ δε μὴ ἐν μια καμένω εκαίετο, ουδὲν ἄν, ώς ἔοικε, διέφερε τἀργωρίου. μόνον δέ φασιν αυτόν ἀνωτον εἶναι, ου πολυν δὲ γίνεσθαι.

diu AI.IX 50 . Φασὶ δὲ καὶ ἐν 'Ινδοῖς τον χαλκόν Οἴτως εἶναι λαμπρὰν καὶ καθαρὴν καὶ ἀνωτον, ἄστεμο διαγινώσκεσθαι τῆ χρόα προς τον χρυσόν, ἀλλ' ἐν

74쪽

MIRAB. ΑUS CUI P. 15 τοῖς Θαρείου ποτηρίοις βατιακὰς εἶναί τινας καὶ πλείους, ὰς εἰ μη τῆ ὀσμῆ, αλλως Ουκ ἐν διαγνῶναι πότερον εἰσι χαλκαῖ ῆ χρυσαῖ.L. 5 i). Tον κασσίτερον τον Κελτικόν τήκεσθαι φασι πολυ τάχιον μολύβδου. σημεῖον δε τῆς εὐτηξίας, Ιῖτι τήκεσθαι δοκεῖ καὶ ε ν τῶ υδατι ' χρώζει γουν, ὼς

ἔοικε, ταχύ. τήκεται δε καὶ ε ν τοῖς ψύχεσιν, ὁταν γένη - ται πάγη, ἐγκατακλειομένου εντός, ως φασι, καὶ συνωθουμένου του θερμοὐ του ενυπάρχοντος αυτῶ δια τηνἀσθένειαν. 10L.I 52 . - τῶ Πανθείω ἐστιν ελαία, καλεῖται δὲ καλλιστέφανος ' ταυτης πάντα τἀ φύλλα ταῖς λοιπαῖς ἐλαίαις εναντία πέφυκεν ἔξω γὰρ ἀλλ' Ουκ εντὰς ἔχει

τἀ χλωρά. ἀφίησί τε τους πτόρθους ἄσπερ ἡ μύρτος

εἰς τους στεφάνους συμμέτρως. απὰ ταυτης φυτόν λα- 15βων ὁ Ηρακλῆς εφύτευσεν 'Oλυμπίασιν, αφ' ῆς οἱ στέφανοι τοῖς ἀθληταῖς δίδονται. ἔστι δὲ αὐτη παρὰ τον γλισσὴν ποταμόν, σταδίους εξήκοντα του ποταμοὐ ἀπέχουσα ' περιωκοδόμηται δὲ, καὶ ζημία μεγάλη τῶ θιγόντι αὐτῆς εστιν. ἀπὀ ταύτης δὲ τό φυτόν λαβόντες ἐφύτευ- χοσαν 'Hλελι εν 'Oλυμπία, καὶ τοὐς στεφάνους απ' αυτῆς

ἔδωκαν.

LII 53 . Eν τοῖς περὶ Λυδίαν μετάλλοις τοῖς

L l. Tolum interpolatum erae censet Ileyn.

75쪽

16 ARISTOTE L. ISJπερὶ Πέργαμον, ὼ ὁη καὶ Κοοῖσος εἰργάσατο, πολέμου

τινος γενομένου κατέφυγον οἱ εργαζόμενοι επ' αυτά,

του δε στομίου ἐποικοδομηθέντος ἀπεπνίγησαν καὶ υστερον χρόνω πολλῶ των μετάλλων ἀνακαθαρθέντων 5 εὐρέθη οις ἐχρῶντο ἀγγείοις προς τἀς υπὀ χειρα χρείας ἀπολελιθωμένα, οἷον αμφορεῖς καὶ τά τοιουτότροπα. ταυτα δη πεπληρωμένα ου τινος ἔτυχον υγροῖ ελελίθωτο, καὶ προσέτι τὰ ἀστὰ των ἀνθρωπων. LIII 54). Ev τll Aσκανία λίμνy ουτω νιτρῶδές u ἐστι τὰ υδωρ , ωστε τὰ ἱμάτια ουδενὀς ετέρου ρύμματος προσδεχθαι' κῖν πλείω χρόνον ἐν τῶ υδατι ἐάσy τις,

διαπίπτει.

LIV 55 . Περὶ την υσκανίαν λίμνην Πυθόπολίς εστι κώμη απέχουσα Κίου ως σταδίους ἔκατόν εικοοι,15 ἐν ρ του χειμῶνος ἀναξηραίνεται πάντα τὰ φρέατα, ἀστεμη ενδέχεσθαι βάψαι το ἀγγεῖον, τοὐ δὲ θέρους πλη-

ρου Ται εως του στόματος.

LV 56 . 'O πορθμός ὁ μεταξυ Σικελίας καὶ 'Iταλίας αυξεται καὶ φθίνει ἄμα τῶ σελ νω. 1u LVI 57 . Καὶ διότι ἐπὶ τῆς ὀδου τῆς εἰς Συρακουσας κρήνη ἐστὶν ἐν λειμῶνι Ουτε μεγάλη ουτε υδωρ ἔχουσα πολύ ' συναπαντήσαντος δὲ εἰς τον τόπον ὀχλου πολλου παρέσχεν ἴδωρ ἄφθονον. IJ II 58 . Eστι δὲ καὶ κρήνη τις εν Παλικοῖς τῆς

76쪽

τακλυσθήσεσθαι το πεδίον καὶ πάλιν εἰς ταυτο καθίσταται. εστι δε καὶ εἰρκος, ο ς ἄγιος αυτόθι δοκεῖ εἶναι

οσα γὰρ ἔμνυσί τις, γράψας εἰς πινακίδιον εμβάλλει εἰς Ιτο υδωρ. εἀν μεν οὐν ευορκῆ, ἐπιπολάζει το πινακίδιον ἐαν δε μη ευορκy, το μεν πινακίδων βαρυ γενόμενον ἀφανίζεσθαί φασι, τον δ' ἄνθρωπον πίμπρα- σθαι. διὀ δη λαμβάνειν τον ἱερέα παρ' αυτου ἐγγυας υπὲρ του καθαίρειν τινά το ἱερόν. 10

απὀ Aημονήσου του πρώτου εργασαμένου την επωνυμίαν εἴληφε ἔχει δ' ὁ τόπος κυανοὐ το μέταλλον και χρυσοκόλλης. ταυτης δ' ἡ καλλίστη προς χρυσίον ευ-φίσκει τιμην ' καὶ γὰρ φάρμακον οφθαλμῶν ἐστιν. ἔστι 15 δε αυτόθι χαλκός κολυμβητῆς εν δυοῖν ὀργυιαῖς τῆς θαλάσσης οθεν ὁ εν Σικυῶνι εστιν ἀνδριὰς ἐν τῶ ἀρχαίω νεῶ του πόλλωνος καὶ ἐν Φενεα οἱ Ορείχαλκοι καλουμενοι. ἐπιγέγραπται δ' αυτοῖς ,, Ηρακλῆς ' φιτρυωνος πιλιν έλών ἀνέθηκεν. .. αἱρεῖ ὁε την 'm , 20ηγονμενης κατἀ χρησμὀν γυναικός, ῆς τον πατέρα Λυ- γείαν ἀπέκτεινεν. οἱ δε τον χαλκόν ὀρυττοντες οξυδερκέστατοι γίνονται, καὶ οι βλεφαρίδας μη ἔχοντες φυουσι '

77쪽

18 ARISTOTEL ISJ

παρὀ καὶ οἱ ἰατροὶ τῶ ἄνθει του χαλκου και τῆ τέφρατὴ Φρυγία χρῶνται προς τους οφθαλμούς. I.I X 60). 'Eστι δε αὐτόθι σπηλαιον ο καλεῖται γλαφυρόν ἐν δε τούτω κίονες πεπήγασιν από τινων 5 σταλαγμῶν. ἀποδηλοῖ δε τοὐτο εν τῆ συναγωγρ τῆ προς το εδαφος ' ἔστι γαρ ταυτll στενώτατον. LX 61). Ἐκ τοὐ ζεύγους δε των αετῶν θάτερον τῶν ἐγγόνων ἀλιαίετος γίνεται παραλλάξ, εις αν συζυγα γένηται. ἐκ δὲ ἀλιαιέτων φήνη γίνεται, ἐκ δε τούτων 10 περκνοι καὶ πες' οἴτοι δ' οὐκέτι διορίζουσι περὶ τούς γυπας, ἀλλα γεννῶσι τούς μεγάλους γυπας' ουτοι δ' εἰσὶν ἄγονοι. σημεῖον δε τοὐτο, διότι νεοττιάν Ουδεὶς

ἐώρακε γυπός μεγάλου. LXI 62). Θαυμαστον δὲ τί φασιν εν οδοῖς περὶ 15 τον ἐκεῖ μόλυβδον συμβαίνειν' ὁ ταν γἀρ τακεὶς εις ὁδωρ καταχυνῆ ψυχρόν, ἐκπηδὰν ἐκ του υδατος. LXII 63). Φαοὶ τον βλοσύνοικον χαλκον λαμπρότατον και λευκότατον εἶναι, ού παραμιγνυμένουαυτῶ κασσιτέρου, αλλα γης τινος αυτοῖ γινομένqς καὶ 20 συνεψομένης αυτῶ. λέγουσι δε τον ευρόντα την κρὰ σιν

μηδένα διδάξαι δι ὀ τὰ προγεγονότα ἐν τοῖς τόποις χαλκώματα διάφορα, τὰ δ' ἐπιγιγνόμενα οὐκέτι.

78쪽

19 LXIlI 64.). Eν τῶ Πόντω λέγουσι του χειμῶνος

τῶν ορνέων τινὰ ευρίσκεσθαι φωλευοντα, ου τε ἀφοδευοντα, ο υτε δε οταν τα πτερὰ αυτῶν τίλλωσιν αἰσθάνεσθαι, ουτε οταν ἐπὶ τον ὀβελίσκον ἀναπαρὴ, ἀλλ' Oταν υ πο του πυρός οιακαυθῆ. πολλους δε καὶ τῶν Ιἰχθυων λέγουσι περικοπέντας καὶ περιτμηθέντας μη αἰ-οθάνεσθαι, ἀλλ' ο ταν υπό του πυρός διαθερμανθῶσιν

νειν τῶ επὶ τὰ εργα βαθίζειν, ω και οἱ μελιττοπόλοι σημείω χρῶνται ηρεμία γὰρ αυτῶν γίνεται. δοκουσι δε 10 και οἱ τέττιγες αdειν μετὰ τροπάς. LXV 66). Φασὶ δε καὶ τον εχῖνον ἄσιτον διαμώνειν ἄχρις ενιαυτοὐ.

LX VI 673. Tον δε γαλεώτην, οταν ἐκδυσηται τοδέρμα, καθάπερ οἱ ὁφεις, ἐπιστραφέντα καταπίνειν Iτηρεῖσθαι γάρ υαὀ τῶν ἰατρῶν διά το χρησιμον εἶναι

τοῖς ἐπιληπτικοῖς.Ι XVII 68 . Λέγουσι δε και το τῆς ἄρκτου στέαρ, ο ταν διαπεπηγός ὴ διἀ τον χειμῶνα, καθ' δν ὰν χρόνονε κείνη φωλεύρ, αυξάνεσθαι καὶ υπεραίρειν τὰ αγγεῖα 20

79쪽

τράχους ἀφωνους το παράπαν εἶναι. καὶ εν ωακεδονία ἐν τῆ των ψαθιωτῶν χώρα τους ους εἶναι μώνυχας.L.XIX 70). Eν Καππαδοκία φαοὶν ημιόνους εἶναι Ι γονίμους και εν μήτρ αἰγείρους καρποφόρους. LXX 71 . Φασὶ δὲ και εν Σερίφω τους βατράχους

οὐκ αδειν εἀν δε εἰς ἄλλον τόπον μετενεχθωσιν, ἄδουσιν.

LXXI 72). Eν Ἱνδοῖς εν τῶ κέρατι καλουμενω1ο ἰχθύδια φασὶ γίνεσθαι, α εν τῶ ξηρῶ πλανῆται, καὶ πάλιν ἀποτρέχει εἰς τον ποταμόν. LXX II 733. Φασὶ δε και περὶ Βαβυλῶνα τινες ἰχθυας τινας μένειν ἐν ταῖς τρώγλαις ταῖς εχούσαις υγρότητα ξηραινομένου τοὐ ποταμου τούτους ἐξιόντας 15 επὶ τὰς ἄλως νέμεσθαι, καὶ βαδίζειν επὶ τῶν πτερυγων, καὶ ἀνακινεῖν την Ουρά καὶ ὀταν διώκωνται, φευγειν καὶ εἰσδύντας ἀντιπροσώπως ῖστασθαι ' πολλάκις γὰρ προσιέναι τινός καὶ ε ρεθίζειν. εχουσι δε την κεφαλqν

ὁμοίαν βατράχω θαλαττίω, τό δε ἄλλο σῶμα κωβιῶ, 20 βραγχία δε ἄσπερ καὶ οἱ ἄλλοι ἰχθύες. XIII 74 . Eν ιρακλεία δε τn εν τῶ Πόντωκαὶ ε ν 'Pηγίω γίνεσθαί φασιν ορυκτοὐς ἰχθῶς, τούτους

80쪽

MIRAB. AUSCULT. 21δε μάλιστα κατὰ τα ποτάμια και τὰ ἔνυδρα χωρία. συμβαίνειν δέ ποτε ἀναξηραινομένων τῶν χωρίων κατά τινας χρόνους συστέλλεσθαι κατά γης, ειτα μὰλλον ἀναξηραινομένης διωκοντας την υγρότητα διίεοθαι εἰς την υλην, εἶτα ξηραινομένης διαμένειν εν τῆ ἰκμά&, sῶσπερ τἀ ἐν ταῖς φωλεαῖς διαρκοὐντα. ἔταν δε ἀνα.

σκάπτωνται πριν η τἀ υδατα ἐπιγενέοθαι, τότε κινεῖ

σθαι.

AlV 75 . Φασι δε και περὶ Παφλαγονίαντουμ ορυκτους γίνεσθαι ἰχθυς κατῶ βάθους, τούτους δε loτn αρετὴ ἀγαθούς, ουτε υδάτων φανερῶν πλησίον οντων ούτε ποταμῶν ἐπιρρεόντων, ἀλλ' αυτῆς ζωογονούσης τῆς γης. Ι XV 76). I ἀς εν Ιειείρω ελάφους κατορύττειν φασὶ τό δεξιὀν κέρας, ἔταν ἀποβάλωσι, καὶ ειναι προς 15

κατακαλυπτειν διὰ τό προς ἄλλα τε χρήσιμον εἶναι καὶ τάς σφραγῖδας. XVII. Φασὶ δε καὶ την φώκην ἐξεμεῖν την 20 πυτίαν, δταν ἁλίσκηται' εἶναι δε φαρμακῶδες και τοῖς επιλήπτοις χρήσιμον.

SEARCH

MENU NAVIGATION