Erōtikōn logōn syggrapheis

221쪽

ην ἔπειτα και περὶ Λευκίππης λέγει τι πάνυ πιθανῶς πλασάμενος. πH γαρ αυτος αυτῆς ἀπεγνω- τυχεῖν, μοτροπετε προ τον δεσπότην, λανα---Μελίτης ἀπαγάγοι, κορην ἐωνησάμήν, δι--τα, χρῆμιά τι κάλλους απιστον Ουτως αὐ- οτην πιστευσειας ἀκουαγν, ς ἰών. αυτην φυλατ- τόν σοι καὶ γαρ ηκiiκόειν ζῶντά σε, καὶ ἐπίστευον, διοπερχθελον α -- ξέφαινον ἶνα την δέσποι- ναν αυτοφω- καταλάβοις, καὶ μη σου καταγε-

λω μοιχος τιμος καὶ ξένος. φρρηται δὲ ταύτην 6 χθὲς η δέ- γινα καὶ ἔμελλεν απιπέμψειν η τύχη ἐτηρησέ σοι, στε τοσουτον κάλλος λαβεῖν. . Ἐστι δε νυν ἐν τοῖς ἀγροῖς, ου οἶδ' ὁπως προ αὐτης απεσταλμένη Πρὶν ουν αυ- ἐπανελθειν, εἰ θε- λεις, καταχλείσας αυτην φυλάξω σοι, ει αδ σοὶ

' ονεσεν ο Θέρσανδρος καὶ ἐκέλευσε το ποιεῖν Ἐρχεται δη σπουδὴ μάλα ο Σωσθένης εἰς τους αγρούς, και την καλύβην ἐωρακώς, ἔνθα η Λευκίππη διανυκτερευειν ἐμελλε, δυο των ἐργα τῶν παραλαβών, τους μὲν κελευε τὰς θεραπαινίδας, ωρησαν μα τη ευκίππη παρομαι, περιελθειν δόλφκαὶ καλεσαμένους οτι πορρωτάτω διατρίβειν ἔχοντας ἐφ' ομιλία δύο δ αλλους ἐπαγαγών, ς δε την Λευκίππην μόνην, εἰσπηδησας καὶ το στόμα ἐπισχὼν συναρπάζει καὶ καπα θάτερα - των θεραπιανίδων ἐκτροπης χωρεῖ, φέρων εἴς τι δωμάτιον απορρητον, καὶ καταθέμενος λέγει προς αυτήν 'ηκω σοι φέρων σωρ- παθών, ἀλλ οπως ευτυχήσασα, ἐπιληση

5 of δέσποτα καλήν, ἀλλά

222쪽

159 ἐπὶ κακῶ τῶ σῶ γεγονέναι δόξης αυτη γαρ τον-α. - ἐμάλ ἐρα-ν σοι προξενει 'υ μὲν η τω παραλόγήτης συμφορὰς ἐκπλαγεῖσα ἐσιώπησεν, ὁ δὲ ἐπὶ τον Θέρσανδρον ἔρχεται, καὶ λέγει τὰ πεπραγμένα ἔτυχε δὲ ὁ Θέρσανδρος ο

ἐπανιὼν εἰς την οἰκίαν. -- σθένους αὐτφμηνυσαντος τὰ περὶ της Λευκίππης καὶ κατατραγω- μῶντος αυτης το κάλλος, μεστὰς γενόμενος ἐκ των εἰρημένων ω- κάλλο - φαντῶ ματος. φυσε καλωλ

παννυχιδος υσης καὶ ὁντων μεταξυ τεττάρων στα- 10

δίων ἐπὶ τους αγρούς , πεῖσθαι κελευσας--την χωρεῖν ἔμελλεν. Ἐν τουτω δὲ ἐγὼ την σθητα της Μελίτης εχ0νημφιεσμένος καὶ απερισκεπτως ἐμπίπτω κατὰ προσωπον αυτοῖς, καί με Σωσθένης πρωτος γνωρίσας, ἀλλ' ἰδου' φησὶν ' ουτος ὁ μοιχος βακχευων μω επεισι καὶ της σης γυναικος ἔχων λάφυρα μενο- νεανίσκος λυχε προηγούμενος καὶ προχῶναποφευγει μη λαβὼν καιρον - δέους καμοὶ προμνῶσαι ' ἐμὲ δὲ ἰδόντες συλλαμβάνουσι , καὶ λειωρσαυδρος μα, καὶ πληθος των παννυχιζοντων 3 συνέρρει , μαλλον ἀν λωέρσανδρος ἐδεινο- πάθει, ητὰ μεν καναρρητα βοῶν, τον μοιχόν, τον λωποδύτην αγε δέ με εἰς το δεσμωτηριον καὶ παρα- δίδωνιν ἔγκλημα μοιχείας ἐπιφέρων 'μὲ δὲ ἐλυαει,

η των λόγων αἰκία ' καὶ γαρ ἐθάρρουν τω λόγω πε- μέ - μη μοιχος εἶφα, γημαι δὲ ἐμφανῶς δέος δέ με περὶ της Λευκίππης εἰχεν ουπω σαφῶς αυτην ἀπολαβόντα. νυχαὶ δε πεφυκασι μάντεις ιοτῶν κακων, ἐπεὶ των γε ἀγαθων ηκιστα ἐκ μυ- τείας εὐστοχοὐμεν. οὐδὲν ουν γιες ἐνενόουν

223쪽

περὶ της Λευκιππης, αλλ' ὐλυποπτά μοι πάντα καὶ μεστὰ δείματος. ' λμὸν - ουτως εἶχον την ψυχην κακῶς ' o 6δε Θερσανδρος αβαλών με εἰς το δεσμωτηριον. ς εἶχεν ορμης ἐπὶ την Λευκίππηνάετω. 'Mς δε παρη- σα ἐπὶ το δωμάτιον, κατα--ἀWnψιν αντη χα

μαὶ κειμενην εν νω καθεστηκυιανὴν ἔτυχεν ὁ Σω

σθένης εἰπων, ἐμφαίνουσαν τοις προσώποις λυπην - καὶ δέος υ γὰρ νοῶς ου μοι δοκεῖ λελέχθαι α, καλῶς αόρατος εἶναι το παράπαν φαίνεται γαλακριβῶς ς ἐν κατόπτρω τω προσώπφ ησθείς τε γαρ ἐξέλαμψε τοῖς θαλμοῖς εἰκονα χαρας, καὶ ἀνιαθεὶς συνέστειλε το πρόσωπον εἰς την οψιν της συμφορας. Ω οὐνήκουσεν ,Λευκίππη ἀνοιγομένων των θυρῶν δ ο ην ἐνδο--υαγο, ἀνανεωσασα μικρον συθις τους θαλμ- αχτέβαλεν. γδων δὲ Ο Θέρσανδρος -

κάλλος ἐκ παραδρομῆς, ἁ αρπαζομένης ἀστραπῆς μάλιοτα γαρ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς κάθηται - κάλλος , ἀφῆκε την ψυχρο ς αυτην καὶ Αστη- τῆ θέα2 δεμένος, ἐπιτηρῶν πότε αυθις ἀναβλέψει προς αυτόν. Γὸς δὲ ἔνευσεν εἰς την γην, λέγει ' τί κάτω βλέπεις, γύναι τί δέ σου το κάλλος των φθαλμῶν εἰς την γην καταρρει; ἐπὶ τους φθαλμους ἀλλο ρεέτω του ἐμους '

ειυν αυτης ἴδιον κάλλος καὶ τὰ δάκρυα Λάκρυον γαρ φθαλμὰν ἀνίστησι και ποιεῖ προπετέστερον ' καλιὰν μορφος ἡ καὶ προικος, προστίθησιν εἰς δυσμορφίαν ἐὰν δε δυς καὶ του μελανος χων τρον βαφην ρέμα, λευκῶ στεφανουμενος, ταν τοῖς δάκρυσιν γρα-ρ, μυκε πηγης ἐγκυμον μα- ζω πιομένης δὲ της - δακρυων αλμης περὶ τον

224쪽

κύκλον, τ μὲν λευκονJ πιαίνεται, το δὲ μέλαν ποι ρεται, καὶ ἔστιν ομοι- --- --ν κω ' τα δὲ δάκρη τωὐοφθαλμων ἔνδον είλωμε-α γελῶ. ποιαυτα Λευκίππης ην τὰ δάκρυα αυτην τηρολύπην εἰς κάλλος νενικηκότα ' εἰ ν δυνατο παρο- ναι πεσόντα, καινον - εἰχεν ηλεκτρον η γη χ δὲ Θέρσανδρος ἰδὼν πρὸς μὲν το κάλλος ἐκεχήνει, προς την λυπηρο ἐξεμεμηνε καὶ τους φθαλμους δα- κρυων ἐγκυους εἶχεν Ἐστι μὲ γαρ φύσει δάκρυον

ἐπαγωγοτατον ἐλέου τοῖς ορῶσι, το δὲ των γυναικῶν istμῶλλον ἔσω ὰρι θαλερώτερον , τοσουτωκαὶ γοη-τμερον. Ἐὰν δὲ η δακρυουσα ἡ καὶ καλη καὶ ὁ θεα-της εραστης, Ουδ οφθαλμος ἀτρεμει, ἀλλα το δα- κρυον μιμησατο Ἐπειδη γαρ εἰς τὰ ομματα των καλῶν το κάλλος --αι, έον ἐκεῖθεν ἐπὶ τους βοφθαλμους των ορώντων σταται καὶ των δακρύων την πηρον συνεφέλκεται. -ἐραστης δεξάμενος αμφω το μὲν κάλλος εἰς την ψυχρο ηρσω σε, το δὲ δάκρτον εἰς τους οφθαλμοὐς ἐτηρησεν ορα ναι δὲ σχεται, καὶ αποφησασθαι δυνάμενος ου ἐθέλει, roἀλλα το δάκρυον, - δύναται, κατέχει καὶ φοβεῖται κίνησιν πέχει μη πρὶν τον ἐρώμενον ἰδεῖν ταχλθε - λησι πεφω ' μαρτυρίαν γαρ ταύτην νενόμικεν ου καὶ φιλεῖ τοιουτό τι τλωερσάνδρp συμβεβηκει χοἐδάκρυε γαρ προς πίδειξιν, παθὼν μευ τι κατὰ τοεἰκός , ανθρωπινον, καλλωπιζύμενος δὲ προς την Λευκίππην, ώς δια, το δεδακρυμένος, στι κακείνη

' νει μεν αὐτην θεράπευσον, ορῆς γαρ, εχε λύ- ω ς' - - ιστησομαι καὶ μάλα --, . - οχληρος εἰην' ταν δ' ημερώτερον διατεθῆ, τότε

225쪽

τούτοις πηλλάττετο.

E se , , ταλα ἐπράττετο, ἔτυχεν ἐπὶ την ευ 8M-m μετὰ τη ν προς με μιλίαν εὐθυς εἰς τοπις

ἀγμῶς η Μελίτη νεανίσκον ποστείλασα , ἐπείγειν αυτη. εἰς την ἐπάνοδον, μηδεν ετι δωμήνη φαρμά-w κων. ος ουν ηκεν ουτος εἰς τους προ- , καταλαμ- 2βάνει τας θεραπαινίδας πουσα την Λευκιππη. καὶ

πάνυ τεταραγμενας', δε ην Ουδαμοῶ, δρόμμφθάσας απήγγειλε το συμβάν. Ἀδὲ λῆι-- τα περὶ 3ἐμοὐ, ς εἴη εἰς το δεσμωτηριον ἐμβληθείς, εἶτα β περὶ της Λευκίππης ώς ἀφανης ἐγένετο, νέφος αὐτης κατεχύθη λυπης Καὶ το μὲν ἀληθὲς ουκ εἶχεν ρεῖν, δυατενόει δὲ τον Σωσθένην βουλομένη δὲ φανεραναυτης την ζοτησιν ποιησασθαι δια του Θερσάνδρου,

τέχνην λήγων ἐπενόησεν, τις μεμιγμένην εἶχε τῶο σοφίσματι - ἀλήθειαν. Ἐπεὶ γὰρ Ο Θερσανδρος εἰσελθων εἰς την οἰκίαν ἐβόα πάλιν ζ συδ ον μοιχὸν ἐξέκλεψας' ὐ των δεσμῶν ἐξέλυσας καὶ της οἰκίας ἐξωτέστειλας ων το

ιδ ρ στερροτέροις δεσμοῖς δεδ μέν-; Μελιτη -- μοιχόν; ἔφη ' τί πάσχεις εἰ γὰρ θέλεις τη ν μανίαν ἀφεὶς ἀκουσαι το παν, μαθήση δίως την δεηθειαν. - ουν σου δέομαι, γενσυ μοι δικα Σω στης δενος, καὶ καθηρας μέν σσυ τὰ ἄτα της διαβολης, ἐκβαλὼν δὲ της καρδίας την οργήν, τον δὲ λογισμον ἐπιστησας κριον ἀκέρια- ακουσον. νεανίσκος

226쪽

163οντος ουτε μοιχος ην μολουτ' ἀνηρ, ἀλλα ὁ μὲν γένος - Φοινίκης, υρίων οὐδενος δεύτερος ἔπλευσε δὲ καὶ αυτος - εὐτυχῶς, ἀλλὰ πας ὁ φορ- τος αυτ γέγονε της θαλάσσης. -υσασα την τέχην ηλέησα καὶ ἀνεμνυν - - - πα-χον-δεα , τάχα λέγοMyα τὶς κακεῖνον ἐλεήσει γυνη αἰ φοντι τέθνηκε κατα τῆν θάλασσαν, λή- έροι, φέρε πάντα, μησωμεν - ναυάγια Πόσοως καὶ ἄδε-

λους ἔθρεψα νεναυαγηκότας πόσους ἔθαψα της α ιολάσσης νεκρούς; ει ξύλον ἐκ ναυαγίας τη γῆ προοπεσον ἐλάμβανον, τάχα ἔλεγον ἐπὶ ταύτης της νεως Θερσανδρος ἔπλει Εἷς δη καὶ Ουτος ν των ἐκ της θαλάσσης σήομένων ἐχαριζόμην επι τιμῶσα του--- Ἐπλευσεν ματερ - ωμ- φατα τε, τυ latio,

συμφορα την εἰκόνα Πῶς ουν ἐνταυθὶ συνεπη - μην ὁ λόγος ἀληθης. Ἐτυχε μὲν πενθῶν γυναικα, η δ' - ἐλά- ανεν ου --α -- τἀτό τις αὐ-τω καταγορευε κδ ἐ-- cit,1 παρά τινι τῶν ημετερων ἐπιτρόπων Σωσθενην δε ἔλεγε. KH -- οντως-χε την γαρ ανθρωπον Φοντες ευρομεν. - τουτο ηκολουθησε μοι Ἐχεις - Σωσθένην, πάρεστιν η γυν κατὰ τους ἀγρους Ἐξέτασον των λεχθέντων εκαστον. ἴ τι ἰφευσάμην, μεμοίχεωμι 10 6wτα δὲ ἔλεγε προσποιη-- η τον ἀφανισμῶ, της Λευκίππης, ἐγνωκεναι, ταμιευσαμένη αυθις

εἰ ζητησε ὁ Θερσανδρος εὐρεῖν την ἀληθειαν, τὰς θεραπαινίδας ἀγαγεῖν, αἷς συναπελβοῶσα ἔτυχεν, αν μη παραγενηται περὶ την - λεγούσας, περ

227쪽

ου- Θέμανδρον ἐπαναγκάσαι δευτα -- μέμνα - μένη πιθανῶς κἀκεῖνα προσετίθει ' πίστευσον ανερ' δέν μου, φιλτατε, παρὰ τον της συμβιώσεως κατε

φνὶμη διαπεφοίτηκεν ἐκ τῆς εἰς τον νεανισκον τιμης, ου εἰδότων τῶν πολλῶν την αἰτίαν της κοινωνίας.

γα - φημη τέθνη μας φήμη ο κάν-αμλη- 16 δύο συγγενῆ κακά θυγάτηρ Φήμη της σιαβολης. καὶ ἔστι μὲν η ιαβολὴ μαχαίρας ξυτέρα, πυρος σφοδροπέρα, Σειρήνω/πιβανωτί- η δὲ Φήμη υδα- τος προτέρα, πνεύματος δρομι πέρα πτερῶν χυτέρα πταν Ουν Ῥιαβολη τοξευση τον λόγον, Ἀi μὲν δίκην βέλους ἐξήπταται καὶ τιτρωσκε μὴ παρ- τα καθ' - πέμπεται , ὁ δὲ ἀκου- τατυ πείθεται καὶ οργης αὐτω πυρ ἐξάπτεται καὶ ἐπὶ τον βληθέντα μαίνεται τεχ' εῖσα δὲ ἡ Φήμη τω τοξευματι ειμ ευμ πολλη καὶ ἐπικλυζει - - των ἐν--r χόντων, διάττει δε επὶ πλειστον καταιγιζουσα τω του λόγου πνεύματι καὶ ἐξίπταται κουφιγμήνη τρο της γλωττης περ' αντα με - δυο πολεμεr ταπιτα υσου την ψυχην κατελαβε καὶ ἀπέκλεισέ μου τοῖς λόγοις τῶν των σου τὰς θύρας. '

λεῖν θελεν Ἐγεγόνει δὲ μερώτερος, καὶ αυτον ἔσαινε τῶν λεγομένων τὸ πιθανόν, καὶ το της Λευκωπ N συμφωνον φ ἡ του Σωσθένους μέρος της πονοίας μετέφερεν - μέντοι τέλεον ἐπωτευ-m σε ζηλοτυπία γαρ απαξ ἐμπεσοῶσα φυτα δυσέκνιπτον ἐστιν 'E M M 4ων οτι την κόρην ηκοπισεν εἶναί μου γυνα- ῶστε ἐπιπει με μειλον πτε μὲν

228쪽

μενος ρχετο καθ' αυτήν - - ελίτη κακῶς εἶχε τηρο υ δὲ Σωσθένης προπέμψας μέχρι τινος τον --

σανδρον καὶ καθυποσχόμενος περὶ της ευκίππης ιαπιθις αναπτρέφει προς αὐτὰ - σχηματίσας τὸ πρόσωπ- εἰς δονην κατωρθώσαμεν' εἶπεν Λάκαινα Θέρσανδρος - σου καὶ μαίνεται , στετάχα καὶ γυναῖκα ποιησεταί σε το κρατόρθωμα -- ἐμον Ἐγὼ γα σο υ προ αυτον περὶ του κάλ- ολους πολλὰ ἐτερατευσάμην καὶ την ψυχην--οὐ φαντασίας γεμισα. κλάεις ἀνάστηθι, etiariτὶ ἡ ευτυχήμασιν Ἀφροδίτη ' μνημμευε δὲ

την εἰρωνείαν οὐ συνείς, αλλὰ νομίζων αυτην ταοντα λέγειν , φιλοφρονουμενος προσετίθει ' βούλομαι

δέ σοι καὶ τον Θέρσανδρον οστις ἐστὶν εἰπεῖν, - - μῶλλον ησθείης Μελίτης μὲν ἀνηρ, ην εἶδες ἐν τοῖς, ἀγροῖς, γένει δε πρῶτος απάντων των γώνων ' πλοs- τος μείζων του γένους, υπὲρ τον πλουτον ἡ τρον--της' την δὲ ηλικία, οἷος ἐστιν εἶδες , - νέος κοὰ

μιαίνεις τὰ τ T ἐμοὶ καὶ Θερσάνθ ρω κοινόν: λος ἔστω Μελίτη καὶ πλουσιος τη πόλει, χρηστός τε καὶ μεγαλόψυχρος τοῖς δεομένοις ἐμῶ δὲ ΟυM, μέλει τουτων, εἴτε στὶ καὶ Κόδρου ευγενέστερος εἴτε ο Κροίσου πλουσιώτερος. α μοι καταλέγεις σωρον

ἀλλοτρίων ἐγκωμίων; ότε ἐπαινέσω Θέρσανδρον λ

229쪽

' μεσθαι μανία, μηκε στον. Πειρατηριον τωπα εἶναί σοι δοκε Ἀλομος καὶ γάμος καὶ τρυφή, ανδρα τοιουτον λαβουσηρ παρὰ της Τύχης , --τω φιλ σιν, οἱ θεοί, ει αὐτον καὶ ἐκ μέσα των του θανάτου πυλῶν ἀναγαγεῖν;' ατα κατέλεγε την ναυαγίαν, ἐκθειάων, ἐσώ , καὶ τερατευόμενος περ τον δελφινα τὸν Ἀρίονος. Ως δ' οὐδὲν η ευκίππη οὐκ 3

i ,ατὰ σὲ τί αμεινον, καὶ πως μηδὲν τούτων προς Θέρσανδρον ἐρεῖς, μη παγξMνης χρηστον ἄνδρα οργισθεὶς γαρ ἀφόρητός ἐστι. αρηστότης γαρ τυγχάνουσα μεν χάριτος ἐπὶ μῆλλον αυρεται, προπηλακισθεῖσα δὲ εἰς ὀπην --qεται. --

Θ ριττον εἰς φιλανθρωπίαν ἴσον ἔχει τον μον εἰς η μωρίαν 'N ψὲ δη--ὰ Λευκίππην εἶχεν ουτως Κλει- 14νως δὲ καὶ ὁ Σάτυρος πυθόμευοί με ἐν τω δεσμωτηρίφ καθεῖρχθαι διηγγέλκει γαρ αυτοῖς η Μελιτη) τημ νυκτος ευους ἐπὶ το οἴκημα σπουδῆ παρῆσαν. νηθελον μὲν αυτου--αμεῖναι συν ἐμοί, ὁ δὲ ἐμὶτων δεσμῶν ου ἐπετρεπεν , αλλ' ἐκέλευεν ἀπαλλάττεσθαι αυτο--ν ταχίστην. Ἀμὰν δη--τους απφ - --ακοντας, ἐγὼ δὲ ἐντειλάμενος αὐτοῖς περὶ της

' Λευκίππης, εἰ παραγενοιτο , περὶ την εω σπουδ si

πρή με κειν, καὶ τὰς της Μελίτης διηγησάμενος-- σεις την ψυχὴν εἶχον ἐπὶ τρυτανης ἐλπίδος

230쪽

καὶ φόβo, , καὶ φοβεῖτό μου το ἐλπίζον καὶ ῆλπιζε

το φοβουμενον.

Θέρσανδρον σπευδεν, οἱ δὲ αμφὶ τον Σάτυρον ἐπἐμέ. τὸ δὲ εἶδεν ο Θέρσανδρος το Σωσθένην, ο προς αὐτον υ δὲ τον μὲν οντα λόγου - λέγει, φίζεται δέ τι μάλα πιθανῶς ' υρνεῖται μὲν γαρ'' εἶπεν ' οὐ μην ροῶμαι ,ἐ- - χροιν αττης -- ἔχειν απλως, αλλ' ὐπονοεω μοι δοκει σε χρησάμενον, απαξ φησειν, καὶ οκνεῖ την υβριν ' 'Aλλὰ τουτου γε ενεκεν ,πεω ο Θέρσανδρος ' θαρρείτω τὸ γὰρ μόνον φοβοῶμαι καὶ ἐπείγομαι μαθεῖν περὶ της

κύρης, εἰ--οντι γυνη τυγχάνει του νεανίσκ- γε--

πης δωμάτιον. πει δὲ πλησίον ἐγένοντο των θυρῶν, ἀια λυσιν απιτο ποτνιωμένης. Ἐσ-- οπιν ἀψοφητὶ κατόπιν των θυρῶν. 16 Οἰμοι λειτοφῶν τολο γαρ ἔλεγε πολλάκις Ἀ- οἶδας που γέγονα καὶ κου καθεῖργμαι οὐδὲ, ἐγὼ τίς - κατέχει τυχη, ἀλλα την αυτην γνοιαν δυστυχοῶμεν. υρα μη σε καπέλαβε Θέρσανδρος ἐσἀτης οἰκίας αρα μη καὶ συ τι πέπονθας πριστικόν αφλώσας ηθέλησα--έσθαι παρα του Σωσθένους, αλλ υκ εἰχον οπως πυθωμαι Εἰ μὲν περὶ ἀνδρὸς ἐμαυτῆς, ἐφοβοέμην μη τί σοι κινήσω κακόν, παρομασα Θέρσανδρον ἐπὶ σέ εἰ δὲ λ περὶ ξένου