Erōtikōn logōn syggrapheis

241쪽

1 78 AMAAERE TANOPλπίαν της μοιχείας κληρωθείη τὸ δικαστήριον νυν δέ μοι δέδοκται παν τοὐναντίοω, καὶ την μοιχείανομολογειν καὶ ως αλληλων ἐρῶ ι τες εγω τε καὶ ε -

λίτη κ0lau την Λευκίππην ἀνηρήκαμεν. - γὰρ Α ι κἀκείνη δίκην δώσει καγὼ - ἐπάρ που βίον --ταλίποιμ αν .' Ευφημφ3oν ο Κλεινίας ἔφη ' καὶ τολμήσεις οὐτως ἐπὶ τοῖς αἰσχίστοις ἀποθανεῖν, νομιζώμενος φονευς, καὶ ταυτα Λευκίππης; ' πιυδ ροειπον αἰσχρόν, ο λυπεῖ τον ἐχθρόν 'i Pημεῖς μὲν Ἐν τούτοις ημεν, τον δε ἄνθρω- 5στον ἐκεῖνον τον μηνυτην του ψευδους φόνου μετὰ μικρον ἀπολυει V ἐπὶ των δεσμῶν , φάσκων τοναρχοντα κελευσαι, κομίζειν αὐτον δώσοιτα λόγονῶν

αἰτίαν ἔσχεν. - δὲ παρηγορει Κλεινίας - λα- 615 τυρος, εἴ πως δύναιντο πεῖσαι, μωὲνῶν διενο ηθ' ην

εἰς την δίκην εἰπεῖW αλλ' ἐπεραινον ουδέν. κε νην μὲν Ουν την ημέραν καταγωγήν τινα μι-ωσάμενοι μετωκίοαντο, λαν μηκέτι παρὰ τ' ης --λίτης ειεν συντ φP., δ υστεραία ἀπηγόμην ἐπὶ το δικαστηριον. 7 Παρασκευ δὲ πολλη ην του Θερσάνδρου κατ' ἐμου,

καὶ πλῆθος ήητόρων οὐχ ηττον δέκα καὶ η Μελίτη σπουδη προς την ἀπολογίαν παρεσκευαστο. Ἐπεὶ 2 ἐπαυσαντο λέγοντες, αἰτησα κἀγὼ λόγου 'ἀλλ' v ουτοι μὲν' ἔφη ' ληρουσι πάντες κά οἱ Θερσάν- δρω καὶ οἱ Μελωρ συνειπόντες ἐγὼ δὲ πάσα νέμω ἐρῶ την ἀληθειαν. Η ἐρωμένη μοι πάλαι Βυζαντία μὰν ἐν- , ευκίππη δὲ τουνομα. αντη. τεθυάναι δοκῶν ηρπαστο γὰρ υ- ληστων ἐν μω γύπτω Μελιτη περιτυγχάνω, κἀκεῖθεν ἀλληλοις συνόντες κομεν ἐνταμα κοινὴ καὶ την Λευκίππιρομευρίσκομεν Σωσθένει δουλωουσαν διωκητην τινι

242쪽

17s των Θερσάνδρου χωρίων. χ πως δὲ την ἐλευθέραν, σθένη εἶχε δούλη. η τίς η κοινωνία τοῖς

σταῖς προς αυτ . μῖν καταλείπω σκοπερν ' a τοίνυν ἐμαθεν η Μελίτη την προτέραν ευρόντα με γυναῖκα, φοβ 7θεῖσα μη προς αὐτην ἀποκλίναιμι τον ο νουν, συμβουλευσαι την -θρωπον ἀνελεῖν. ἀμοὶ συνεούκει τι γαρ- ει τἀληθη λέγειν; ἐπεὶ των - 'ς με κωριον αποφα νεῖνῬπιδεχνεῖτο --ουμαι ἔνα δή τινα προ τον φόνον Ἀκατον δ' Ο μι πιο ην

του φόνου χρυσοῖ. Καὶ ὁ μὲν δη τὸ ἔργον δράσας οοἴχεται αὐτό τε γέγονεν ἀφαυης, ἐμὲ δ ὁ ἐρως

εὐμ ημονα- ουὸς γαρ ἔμαθον ἀνηρημένην, μετε νόουν καὶ εκλαον καὶ ηρων καὶ νυν ερῶ Αια τοsτο ἐμαυτο κατεῖπον, να με πέμψητε πρὸς την ἐρωμ νην ου γα φέρω νυν ζην, καὶ μιαιφόνος γενόμενος ι καὶ φιλῶν ην ἀπέκτεινα ' Tusτα εἰπόντος μολπάντας ἔκπληξις κατέσχε ει τω παραλόγω του πράγματος, μάλιστα δὲ την-λίτην. Καὶ οἱ μὲν τολυερσάνδρουέητορες μεθημνης ἀνεβόησαν ἐπινίκιον, οἱ δὲ της Μελίτης ἀνε- πυθοντο τίνα ταυτα εἰη τα λεχθέντα Η δὲ τὰ μὲν ἐτεθορυβητο, τὰ δὲ ηρνεῖτο, τὰ δὲ διηγεῖτο σπουδῆμάλα καὶ σαφως την μὲν Λευκίππη ν εἰδέναι λέγου Οὐκα οσα εἶπον, αλλα τόν γε φόνον ου' στε κἀκείνους διὰ το τὰ πλείω μοι συνάδειν πόνοιαν αἔχειν καπὰ της ελιτης καὶ αππεt AP χρησαιντο λόγφ προς την ἀπολογίαν. Eν τουτφ δὲ ὁ Κλεινίας θορυβου πολλο κατὰ - δικαστηριον ἔντος ἀνελθὼν ' καμί τινα λόγον εἱπε συγχωρησατε περὶ γαρ ι υχης ανδρος έγωι D2 τὸ ἐλαβε, δακρύων γεμισθεὶς ἄνδρες' εἶπεν ' μιοι, μη προπετῶς καταγνωτε θανατον ανδρος

243쪽

AXMAEM TATIOΤμι μοὐντος ἀποθανεῖν, ερ φυσει των ἀτυχουν- των ἐστὶ φάρμακον κατέψευσται γα ἐαυτορτην, αδικουντων αἰτίαν, ἶνα πάθη την των δυστυχουντων τιμωρίαν φυχησε διαψ χέων ἐρω ' ω 3μένην εἶχεν, ς εἶπεν - το γαμουκ ἐψευσατο καὶ ου ρσταὶ ταύτη γ ῆρπασαν καὶ τα περὶ Σωσθένους καὶ πάνθ' οσα πρωτου φόνου διηγησατο, πέπρακτιτον τρόπον τομον Λυτη γέγονεν ἐξαίφνης ἀφανης, ου οἰδ' ὀπως, υτ εἴ τις ἀπεκτεινεν αυτήν , υτ εἰ κλαππια πλην ἔν τομο οἶδα μόνοι, - Σωσθένην αυτης ἐρῶντα καὶ αἰκισάμει ἡ βασάνοις πολλαῖς ἐφ' οἷς ου ετύγχανε, καὶ φίλους ἐχοντα Γστάς. τ- ῶν ἀνηρῆσθαι δοκῶν την γυναῖκα ζῆν οπικέτι

μὲν γὰρ ἐπιθυμεῖ θανάτου, καὶ αὐτος-μολόγησε, καὶοτι δια λυπην τηρο ἐπὶ τὴ γυναικί. Σκοπεῖτε δὲ εἰ

τις αποκτείνας τινὰ αλνὶ λῶς ἐπαποθανεῖν αυτῶ θελει

καὶ ην δι δυνην οὐ φέρει. Tu υτ φιλοστορ--γος φονεύς η ποῖον μῖσός ἐστιν ουτω φιλουμενον; νη, προς θεῶν, μη πιστευσητε, μηδε ἀποκτείνητε ανθρωπον ἐλεο- λλον η τιμωρίας δεόμενον. ἰχεαυτὸς ἐπεβούλευσεν λέγει τον φόνον , εἰπάτω τις ἐστιν Ο μεαιο θωμενος, δειξάτω την αντὶ ρημένην. E δε μηθ' ὁ ἀποκτείνας ἐστὶ μηθ' η ἀνηρημένη, τίς ηκow1 πωποτε τομειον φόνον ' φων φηH μελίτος δια τοίτο Λευκίππην ἀπέκτεινα Πῶς ουννελίτης φόνον κατηγορεῖ, ληρα, δια ευκίππην δὲ νῶν ἀποθαυεω ἐθέλει, ν ἀπέκτεινεν; ἴτω γαρ

αν τις καὶ μισοῖ το φιλουμενον καὶ φιλοι το μι

244쪽

τοιουτο πέπρακται Ἐγὼ καὶ τοὐτο προ υμῆς ἐρῶ, καὶ προς τῶν θεων μή με - - πε διαβάλλειν θελοντα την γυνὴκα ποιμασθαι τον λόγον, αλλ' 10 τ πῆ ἐγενετο Μελίνη μὲν ἐπεπόνθει τι προς- τουτον ἐρωτικον καὶ περὶ του γάμου διείλεκτο, πρὶν ό θαλάττι- ουτος ἀνεβίω νεκρός, -- εἶχεν

ουτως, αλλὰ καὶ πάνυ ἐρρωμένως του γάiιον απε-

κρουετο, καν τουτ την ἐρωμένην εὐρων , - φη, παρα τῆ σθένει ζῶσαν, ν φο νεκρά, πολῶ οU μῆλλον πρ0ς την Μελίτην εἶχε αλλοτοιώτερον. πρὶν μαθεῖν ἐρωμένην ουσαν αυτρο την παρὰ φ σθένει, Ναύτην ηλέησέ τε καὶ ἔλυσε των δεσμῶν,οὶς ν πο ου Σωσθενους δεδεμένη, καὶ εἰς την

οἰκιαν τε εἰσεδέξατο καὶ τἀλλα, προς ἐλευθέραν οδυστυχη σασαν φιλο-ησατο ἐπειδη δὲ ἐμαθεν, ἔπεμψεν εἰς τους ἀγρους διακονησομένην αὐτε κὰδ 12 μετὰ ταὐτά φασιν ἀφανη γεγονέναι Καὶ οτι αὐτα- ψευδομαι η Μελίτη συνομολογησε κάὶ θεράπαιναι δύο, μεθ' ων αυτην ἐπὶ τους ἀγρους ἐξέπεμψεν. ομὲν ὁ τουτο προς πόνοιαν γαγε τοὐτον μηαρα φονευσασα εἰ την -κίππην δια ζηλοτυπίαν αυτη ' ἔτερον δέ τι αὐτω προς την της πονοίας βεβαίωσιν ν τω δεσμωτηρίω συμβὰν και καθ' αυτου

13 καὶ κατατης Μελίτης ἐξηγριανε. ων δεσμωτων τις ει ὀδυρόμενος λυτο την συμφοράν, ἔλεγεν ἐννόδω

τιν κεκοινωνηκεναι κατ' αγνθια ἀνδρὶ φονεῖ, δε

δρακέναι δ' ἐκεῖνον γυναικος φόνον ἐπὶ μισθ- Καὶ τουνομα ἔλεγε Μελίτην μὲν εἶναι την μισθωσαμ δε νην, Λευκίππην δὲ την ἀνηρημέννν Ἀ δε ταῶτα ογέγονεν ουτως, εγὼ μὲν ου οἶδα, μαθεῖν δ' ἡμῖν ἐυσται. Ἐχετε τον δεδεμένον εἰοὶ αἱ θεράπαιναι'

245쪽

του μισθωτου καταγορευσει Πρὶν δὲ μάθητε τούτων ἔκαστον, υτ οσιον οὐτε ευσεβὲς νεανίσκον αθλιον

ανελεῖν, πιστευσαντας μανίας λήγοις μαίνεται γαρυπο λύ ς' Tαῶτα εἰπόντος του Κλεινίου, τοῖς μὲν πολλοῖς 10 ἐδόκει πιθανος ὁ λογος, οἱή του ΘερσάνδρουMτορες καὶ οὐ των φίλων συμπαρησαν, ἐπεβο- άνε-i λεῖν τον ἀνδροφόνον τον αυτο κατειπόωτα θεοsστρον ε Μελίτη TMJ τὰς θεραπαινίδας ἐδίδου κῶθωέρσανδρο, ηξίου δῶμα Σωσθμην τάχα γαρ αυ--τον εἶναι τον Λευκίππην ἀνpρηκότα καὶ οἱ συναγορευοντες αὐτῆ ταυτην μάλιστα προεφέροντο προ-i κλησιν υ δὲ θέρσανδρος φοβηθεὶς λάθρα τινα των 3

παραστατῶν εἰς τον αγρο αποστέλλει προ τον Σωσθένην, κελευσας την ταχίστην φανῆ γενέσθω- πρὶν τ- ἐά αυτὸν πεμφθέντας ηκειν ' - δη βὰς Ἀπου σπουδῆ μάλα προ αυτον ἔρχεται καὶ τονα κίνδυνον λέγει καὶ ς, εἰ ληφθείη, εἰς βασάνοης ἀπαχθησεται υ δὲ ἔτυχε μὲν ἐν--της Λευκίππης οδωματίω παοών , κατεπάδων αυτῆς κληθεὶς δὲ ποτοὐ παρόντος σῶν βοῆ καὶ ταραχῆ πολλὴ προέρχεται, καὶ ἀκούσας τὰ ἔντα, μεστὸς γενόμενος δέους καὶ δη νομίζων τους δημίους ἐπ' αὐτον παρεῖναι, ἐπιβὰς Ἀπου σπυδῆ μάλα ἐλαύνει τὴν ἐπὶ Σμυρνης ὁ δὲ αγγελος προς - Θέρσανδρον αναστρέφει Ἀλη- θης δε ἐστιν, ς ἔοικεν ο λόγος , τι μνημην ἐκπλησσειν πέφυκε φόβος ο οὐ Σωσθένης περὶ 5 4-- φοβηθείς, παυπάντων ἐξελάθετο των ἐν

20 post ληφθείη παρων

246쪽

μὲν ' εἶπεν ' ουτος,οστις ποτέ ἐστι, κατεληρησε μυθολογῶν ἐγὼ υμῶν τεθαυμακα της - ν- εἰ φονέα ἐπ αυτοφώρ λαβόντες μεῖζον δὲ της

φωράσεως το αυτον ἐαυτου κατειπεῖν ου δη-ελευε τε - μω, καθέζεσθε δὲ γ τος αὐτοντες οπιθανῶς μὲν ποκρινομένου , πιθανῶς δε δακρυον- τος ὁ νομίζω καὶ αυτον κοινωνον γενόμενον του-- περὶ δει-οὐ βιωθαι, - - οἶδα τί δεῖ βασάνων ἔτι περὶ πράγματος ουτ σαφῶς ληλεγμέ- νου Aoκουσι δε καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον. ο γαρ Σωσθένης Ουτος - αἰτ σι παρ' ἐμου, τρίτην ταυτηl ωιέραν γέγονεν φανής, καὶ ἔστιν υπόρρω τινος πονοίας, αρα της τούτων ἐπιβουλης γέγονεν ἔργον --ος γαρ τυγχανεν ὁ την μοιχείαν

ι-τον ' καὶ του εἰδότες ώς-- αν ἔχοιμι παρασχεῖν - ανθρωπον, πρόκλη σι ν περὶ πιο πεποίη--3 πάνυ κοικουργως. ἴν μὰν ουν κακεῖνον φανηναι καιμη τεθνάνια τί δὲ καί, εἰ παρην, ἔδει παρ αυτου μαθεῖν πιτινα κόρην ἐωνησατο τοιγαρο- μνη- μένος ἔστω και εἰ ταυτην σχε Μελίτνὶ; λέγει καὶ

τοsτο δι' ἐμοs 'Aπηλλακται με δη Σωσθένης ταλαεμον - τλθεν δὲ ὁ λόγος μοι προς Μελίτην κα ὶ Κλειτοφῶντα. πῖ μου την δούλη, λαβόντες πεποιη- κατε δούλη γαρ ην ἐμη Σωσθένους αὐτην ἐωνημέ- ον- καὶ εἰ περιην καὶ, προς αυτῶν ἐπεφόνευτο, πάντως αν ἐδούλευεν ἐμοί Tosτον δὲ τον λογον ὁ

247쪽

Θέρσανδρος πανυ κακοηθως παρενεβαλεν, να κανυστερον Ῥευκίππη -- ζωσα, προς δουλείαν αυτην αγάγη ατα προσετίθει κλει--νιὼν--ώμολόγησεν ἀνηὶρηκεναι καὶ ἔχει την δίκην, Μελίτη δὲ ἀρνειται Προς ταυτημ α τῶν θεραπαινίδων εω βασανοι. - γαρ φανῶ σι ταρα ταύτης λαβουσαι την 6 κόρην, εἶτα ουκέτι πάλιν αγαγουσαι, τί γεγονε τί δὲ ολως ἐξεπέμπετο κH πρῖς τίνα , υρ υκ ευδηλοντο πραγμα - συσκευασάμενοι ησάν τινας - κτε- 1 νουντας; ill δὲ 'εὐάπαιναι τουτοὶν μεν , ς εἰκός, ουκήδεσαν, ῖνα μη μετὰ πλειήνων μαρτύρων γενόμενον - ἔργον κίνδυνου ἔτη μείδονα κατέλιπον δὲ

αυτην ἔνθα ην- των λ)ὶστῶν λόχος λανθάνων, ωστε

ἐνεχώρει μηδὲ ἐκείνας το γενόμενον ἐωρακεναι Ηλη- i5 ρησε δὲ καὶ περὶ δεθώτου τινος ει εἰποντος περὶ του φόνου Καὶ τίς ὁ δεσμώτης ουτος, ο τω στρατηγω μὲν ουδὲν εἶπε, τουτω δὲ μόν-τα απόρρητα διελέγετο του φόνου, πλην εἰ μη κοινωπιῶντα ἐγνω-

ρισεν Ου παυσεσθε φληνάφων νεχόμενοι κενῶνα καὶ τηλικουτον ἔργον τιθέμενοι παιδιάν οἴεσθε χωρὶς θεου τἀτον ἐαυτου κατειπεῖν; 'Tαυτα λέγοντος του Θερσάιδρου καὶ διομνυμέ- 12νου περὶ του Σωσθενους υκ εἰδέναι τί γέγονεν,

ἔδοξε φ προέδρφ τω δικαστον ην δὲ του βασιλι- α κου γένους καὶ τας μὲν φονικας μαζε δίκας, κατα δὲ τον νόμον συμβουλους ἐκ των γεραιτέρων εἶχεν, Ους ἐπιγνώμονας ἐλάμβανε της γνώσεως ἐδαεν οὐναυτω διασκοπήσαντι σει τοῖς παρεδροις αυτο θανατον μὲι εμοφκαταγνῶναι κατὰ τον νόμον, ς ἐκε- ω λευσε τον αὐτου κατειποντα φόνον τεθνάναι, περὶ

Μελίτης κρίσιν γενέσθαι δευτέραν ἐν ταῖς βασάνοις των θεραπαινίδων, Θερσανδρον δὲ ἐπομοσαι περὶ

248쪽

του Σωσθένους ἐν γράμμασιν , τμην ου εἰδέναι τί γέγονε, - δέ, λήδη κατάδικον, βασανισθῆμαι περὶ ἡ Μελίτην τω φόνω συνεγνωκέναι υρτι δέ μου δεθεντος καὶ της ἐσθητος του σώματος γεγυμνωμένου μετεώρου τε των βρόχων κρεμαμένου, καὶ οτῶν μὲν μάστιγας κομιζόντω/τῶν δὲ - καὶ τροχόν,ἀνotμώξαντος δὲ του Κλεινίου και ἐπικαλουντος τους

θεους, ὁ της Ἀρτέμιδος ἱερεὐ δάφνην ἐστεμμένος προσιὼν ὁρῆται Σημεῖον δὲ τουτο ἐστὶν ἡκουσος ς

θεωρίας τη θεῶ τοὐτο δὲ ταν γεν Παι, πασης ιναι οδεῖ τιμωρίας ἐκεχειρίαν ημερῶν τοσουτων, οσων ουκἐπετέλεσαν την ἐπικνω οἱ θεωροί. -τω μν δητότε των δεσμῶν λυθην υ δὲ Ο την θεωριανε αγων Σώστρατος, ὁ της Λευκίππης πατηρ οἱ γαρ Βυζάντιοι, της' ερτέμιδος ἐπιφανείσW ἐν ρο πολέμωuτ προς τους Θρακας, νικησαντες ἐλογίσαιτο δεῖν αυτηὶ θυσίαν ἀποστελλειν της συμμαχίας ἐπινίκιον '

έσω καὶ τἀδελφου τολυίμ. ο13 Παρα δὲ τον αυτον χρῶ - καὶ η ευκίππη - του δωματίου θύρας νεωγμένας ορῶσα τον Σωσθένη μη παρόντα περιεσκόπει μη προ θυρῶν εἴη τὸ δ' . -δαμοὐ, θάρσος αυτην - ἐλπὶς η σννηθης εἰσερχεται μνημη γαρ αὐτῆ του πολλάκις ει

Ιτην ἐλπίδαJ προυξενει ἀποχρῆσθαι τῆ υχη καὶ ην γαρ των γρῶν πλησίον - τῆς 'Αρτεμιδος ἱερον ἐκτρέχει τε ἐπ αυτο καὶ ἔχεται του νεώ. G δὲ παλαιὸν ἄβατος η γυναιξὶν ἐλευθέραις ουτος ὁ νεώς, ad 3 ἀνδράσι δὲ ἐπετέτραπτο σαδ παρθένοις Εἰ δέ τις εἴσω παρηλθε γυνη, θάνατος ην η δικη πλην εἰ μη

249쪽

δουλη τις ην ἐγκαλουσα τω δεσπότζ. αυτη ἐξηνικετευειν την - οἱ δὲ αρχοντες ἐδικαζον αυτῆ τε καὶ τω δε-oq; καὶ εἰ μὰν ο δεσπότης ουδὲν ἔτυχεν αδικῶν, αυθες την θεράπαιναν λάμβανεν , μόσας Ῥη μνησικακησειν της καταφυγης' ι δὲ ἔδοξεν Qθεράπαινα δίκαια λέγειν, ἔμενεν -- δούλη τῆθεω ' ηρτι δὲ του Σωστράτου του ιερέα παραλαβόν -

τος καὶ ἐπὶ τὰ δικαστηρια παρελθόντος, ῶς αν ἐπισχοι τὰς δίκας, εἰς λίειμή ευκίππη παρην,10 στε μικρου τινος ἀπελειφθη του μ' , πατρὶ συν

τυχεῖν.

Ω δ' ἀπηλλάγην ἐγὼ - βασάνων, διελέλ- 14

μὲν το δικαστηριον, χλος δ', περὶ ἐμὲ καὶ θόρυβος των μὲν ἐλεούντων των δὲ ἐκθειαζόντων των 1 δὲ ἄναπυνθανομένων ' θα καὶ ο Σώστρατος στὰς ορ με καὶ γνωρίζει Καὶ γάρ, ς ἔφην ἐν αρχα 2των λόγων, ἐν Ἀρφ ποτε γεγονε περὶ την των Ηρακλείων ορτην κὰ χρόνου πολλου διατρίψας ἔτυχεν ἐν Ἀρφ, προ πολλοὶτης μετέρας φυγῆς α ωοτε ταχύ μου την μοι ν συνεβάλετο, καὶ δια τὸ ἐνύπνιον φύσει προσδοκων ευρησειν ημας Προσελ 3θών ουν μοι' Κλειτοφῶν ουτος, Λευκίππη δὲ ποs; ' Ἐγὼ μὲν ουν γνωρώσας αὐτον εἰς πν ἔνευσα, οἰ δὲ παροντες αμφ διηγοὐντο - εἶπον κα τ' ἐμαυτου 'α κανος ἀνορμώξας καὶ κοψάμενος την κεφαλην ἐμπηδῆμον τοῖς φθαλμοῖ καὶ μικρο δεῖν ἐξωρυξεν αυ- τούς συδὲ γαρ ἐπεχείρουν κωλυειν ἐγώ, παρενον δε τὸ πρόσωπον εἰς την υριν υ δε Κλεινίας προσελθὼν εἶπε παρηγορων αὐτὸ αμα καὶ λέγων τίω ποιεῖς, ανθρωπε τί μάτην ἐξηγρίωσαι κατ αιδρός, - μαλλον σολ-υκίππην φιλεῖ Θάνατον γουν - - παβεῖν, ου τε δεα αυτηε ἔδοξεν '' αλλα τε

250쪽

πολλα ἔλεγε παραμυθουμενος αυτόν. δε ἀδυρετο καλῶν την Αρτεμιν τουτο με δέσποινα, γαγες ἐνταυθα τοM-τά - τῶν ἐνυπνίων τὰ μοι---ματα Καγὼ μὲν ἐπίστευον σου τοῖς νείροις καὶευρησειν παρὰ σοὶ προσεδόκω την θυγατερα καλ- ιδέ μοι δῶρον δέδωκας ' ευρον - ανδροφόνον αὐτης παρὰ σοί o Kλεινως κουσας του της Ἀρτέμιδος ἐνυπνίου περιχαρης ἐγένετο καὶ λέγει θάρρει, πάτερ, ηυρτεμις - ψευδεται ' abi σοι ευκίππη πίστευσον μου τοῖς μαντευμασιν ορας καὶ οτομον ἐκ των βασάνων νυν κρεμάμενον ἐιήρ- 15 'Κν τούτφ δὲ ἔρχεταί τις των - νεὼ προπολων ἐπὶ τον ἱερέα σπουδῆ μάλα θέων καὶ λέγει πάντων ἀκουόντων ' κόρη τις ἐπὶ την Ἀρτεμιν ξένη κατέφυγ- ' Ἐγὼ - δη--το ἀκουσας ἀναπτερ-μαι

καὶ τα ομματα νεγείρω καὶ ἀναβιουν ρχόμην ὁ -δὲ Κλεινίας πρει τον Σώστρατον ' αλση μου --τερ' εἶπε - μαντευμα τα,' καὶ μα προ τον-γ- γελον εἶπε 'μη καλη; 'Ου αλλην τοιαυτην' ἔφη Λ

λεῖσθαι γαρ τουτο ἔλεγεν αυτη, καὶ πατρίδα υ-

ζάντιον καὶ πατέρα Σώστρατον ἔχειν ' μὲν δηΚλεινίας ἀνεκρότησε παιανίσας, ὁ δὲ Σώστρατος αυπο χαρὰς κατέπεσεν, ἐγὼ ἐξάλλομαι μετὰ των δεσμῶν εἰς ἀέρα, καὶ ἐπὶ το ἱερον ς ἀπο μηχανης βληθεὶς ἐπετόμηπι οἱ δὲ φυλάσσοντες ἐδίωκον --μίζοντες αποδιδράσκειν, καὶ ἐβόων τοῖς ἐντυγχάνουσι 4 λαβέσθαι Ἀλκ εἶχον οἱ πόδες μου τότε πτερά. M Ἀρλις Ουν τινες μαινομένου μου ρει τον δρόμον -- βάνονται, καὶ ο φύλακες αμα παρησαν καὶ ἐπεχεί-