Erōtikōn logōn syggrapheis

411쪽

τους εἰρομένα - δε καὶ ἡ μορ κοινων ματα ἔρωτος γενόμενα πρὸς εὐκ-- καὶ συνησα αλλή-λλοις ἔτι ἐνἘφέσφ. ότε δη λαβομε-η μόνου ' ευ- κων' ἐφη, ' ἀπολώλαμευ τελέως νυν οὐκέτι τοῖς οσυντροφους ξομεν ' η του δεσποτου θυγάτηρ ψυρτου ἐρῶ μεν βροκόμου σφοδρον ἔρωτα ἀπειλεῖ δε,

τί δεῖ ποιεῖν τὸ γαρ ἀντειπεῖν τλβαρβάρω σφαλερον, το δε ἀποζευξαι βροκόμηνυνθείας ἀδύνατον ' ου, - ό ό Λεώκων δακρέων ἐνεπληρο , μεγάλας τούτων συμφορὰς προσδοκῶν σψὲ δὲ ἀνενεγκών σιωπα ἔφη, ' Ῥόδη, ἐγὼ γαρ ἔκαστα διοικησω.

4 'αὐτα εἰπὼν ἔρχεται προς Ἀβροκύμην. βαρα ουδὲν ἔργον ην η φιλεῖνυνθειαν καὶ π ἐκείνης οφιλεῖσθαι καὶ λαλεῖν ἐκείνι - ακούειν λαλουσης. Ἐλθων δὲ παρα-σω τί ποικνυμεν, σύντροφοι 'Tr βουλευόμεθα, οἰκέται ' Θοκεῖς τινι τῶν δεσποτῶν, βροκόμη, καλός' η θυγατηρ Ἀψυρτου πονηρ- ἐπὶ σοὶ διάκειτο, καὶ ἀντειπεῖν ἐρωση βαρ- πβάρωπαρθέν*4αMaπό- σνουν οπως σοι δοκεῖ βουλευσάμενος σῶσον μῆς παντας καὶ μὴ περιίδης χργν δεσποτῶν ὐποπεσόντας ' 'Aκουσας- βροκόμης ευθυς μὲν ργης ἐνεπλη- σθη ἀποβλέψας δὲ ἀτενε εἰς τον Λευκωνα ' ἁ πο- ό μ' ἔφη Ἀαὶ Φοινίκων τῶν ἐνταὐ βαρβαρωτερε, ετόλμησας εἰπεῖν πρὸς ' ροκομην τοιαῶτα ηματα καὶ παρούσης νθείας αλλην παρθενον μοι διηγῆ; A λος μένωμι ἀλλα συνθηκας οἰδα τηρεῖν Ἐρου-

καὶ βρόχους καὶ πῶ καὶ πάντα - δύναται σῶμα

412쪽

ἐνεγκεῖν οἰκετου οὐ γαρ αν ποτε πεισθείην λῶν υνθειναν ἀδικῆσαι

συμφορῆς εκειτο αχανης Ουοε φθεγξασθαί τι δυνα-

μέν, - δι καὶ μόλις αὐτην ἐγείρασα ἔχω

φησίν, ' ρο-μη, την υνοιαν την σην και στέργε - σθαι διαφερόντως υποχοῶ πεπίστευκα αλλὰ δέομαι σου, ς-zης της ἐμης δέ-τα, μη προδρο σεα--τον μηδὲ εις ργην εμβάλης βαρβαρικην, συγκατάθovi cu 'χ της δεσποίνης ἐπιθυμί' κἀγω ἡμῖν πειμι ι ἐκποδων, ἐμαυτην αποκτείνασα Ἀ--- ω δεφσομαι, θάψον αυτος καὶ φίληοον πεσουσαν καὶ μέμνησο υνθείας 'Tαυτα, τα εἰς μείζονα συμφορὰν τον Ἀβροκό- 1 μην γε καὶ ηπόρει ὀστις γένηται. καὶ οἱ μὲν ἐν τούτοις ησα, ' η δὲ Μαωτῶ χρονι θζουσης της λδης ουκέτι καρτερουσα γράφει. αμματίδιον προ τον Ἀβροκωην ην δε τὰ ἐγγεγραμμένα τοιάδε .

eo ἐμον 'Ἀψυρτον ἐγὼ πείσω σοί με συνοικίσαι, καὶ την νον25 οι γυνακα ἀποσκευασόμεθα, πλουτησει- καὶ μακάριος ἔση ἐα δὲ ἀντείπης ἐννόει με οἱ πείση της βρισμενης αυτην ἐκδικουσης, οἱ δε οἱ μετὰ σον, κοινωνοὶ τηλοης περηφανίας

καὶ σημμολοι γενόμενοι.nsτα τα γράμματα λαβουσα και κατασημηναμέ 3ω νη δίδωσι θεραπαίνη τινὶ ἐαυτῆς βαρβάρp, εἰ--αυβροκόμη κομίζειν ο δὲ ἔλαβε καὶ ἀνέγνω - α ι μὲν χθετο τοῖς ἐγγεγραμμένοις, μάλιστα δε αυτὸν ἐλυπει τὰ περὶ της - ιο - Κώεων μὲν την ε

413쪽

αν τοιαυτα πεισθείην κελευουση.

ακατασχέτ' γίνεται κι, ἀναμίξασα πάιτά, φθόνον, ζηλοτυπίαν, λυπην, ἡβον, ἐνενόει ὀπωρ, μωρωε- ται --ἡπερηφανοῶντα. ο καὶ δη ἐν τούτω ἔρχεται μὲν ἀπο Συρίαςυψυρτος, αγων τινα τῆ θυγατρὶ νυμφίον ἐκεῖθεν Μοῖριν ὁ μα ει--φίκετο, ευμ η -- την κατα Ἀβροκόμου τέχνην συνετάττετο , καὶ σπαράξασα τας κομας καὶ περιρρηξαμένη την ἐσθοα, παντ*γασα εο-πρὶκαὶ προσπεσο υσα προς τὰ γόνατα Ποῖ-ειμυλ ἔφη, ' πάτερ, θυγατέρα την σην πρισμένχὶν π οικέ- του - γα σώφρων ' ροκομης ἐπείρασε μὲν παρθενίαν την ἐμην αφανωαι, ἐπεβουλευσε δὲ καὶ σοί, λέγων ἐραν μου. Συχυν σὰ τηλικουτων τολμημάτων4ο εἴσπραξα παρ'Ἀ-- τιμωρίαν την ἀξίαν, η εἰ δίδως ἔκδοτον θυγατερα την σην τοῖς οἰκέταις, ἐμαυτην φθάσασα ἀποκτενῶ. 6 'Aκούσας ὁ σψυρτος καὶ δόξας αληθη λέγειν --την ρευνησε μὲν το πραχθὲν ουκέτι μεταπεμψάμε- βυος δὲ τον βροκύμην τολμηρὰ καὶ μιαρα εἶπε 'κεφαλή, ἐτόλμησας εἰς δεσπόσας τους σου υβρίσαι καὶ διαφθεῖραι παρθένον ηθέλησας οἰκετης ν ἀλλ' ἀτι χαιρησε ς' ἐγὼ γάρ σε φωρησομαι καὶ τοῖς αλ-λοις οἰκέταις την σην αἰκίαν ποιησομαι παράδειγμα. ' M Εἰπὼν οὐκέτι ἀνασχόμενος ουδὲ λόγου ἀκουσαι ἐκέ λευσε περιρ-αι την ἐσθητὰ του τοῖς οἰκέταις καὶ φέρειν πυ καὶ μάστιγας καὶ παίειν το μειράκιον. μ

414쪽

το θέαμα ἐλεεινόν ά τε γαρ ..... το σῶμα

πἀνηφάνιζον βασάνων ηθες ν οἰκετικῶν, τό αυτ καὶ δεσμὰ φοβεoα καὶ - καὶ μαλιστα ἐχοητοντα ς βασάνοις κατ αυτos, - νυμφω τῆς θυγατρὀς ἐνδεικνυμνος τι σώφρονα παρθένο αξεται πνοτουτω η Ἀνθεινα προσπίπτει τοῖς γονασι του φυοτου-ὶ ἐδεῖτο οπὲρ Ἀβροκόμου - δι' ἀλλὰ καὶ μῶλ ω'i ναῖκα ἔχων αλλης ἐρῶν ' καὶ τότε ἐκέλευσε δήσαντας αὐτον ἐγκαθεῖ χί τινι οἰκηματι σκοτειν-.KH ὁ μεν ἐθεδετο καὶ ην ἐν εἱρκτη, δεινη δε αυ- 7τον ἀθυμία καταλαμβάνει και μάλιστα ἐπεὶ Ανθειανουιέωρα ἐζήτει δὲ θανάτου τρόπους πολλους, ἀλλ'

1 ευρισκεν ουδένα, πολλῶν των φρουρουντων οντων.

' δὲ Ἀψυρτος ἐποίει της θυγατρὸς τους γάμους κώεώρταζον πολλαῖς μέραις υνθεια ει πάντα πένθος ἐν καὶ εἰ ποτε δυνηθείη πεῖσαι τους ἐπὶ του δεσμωτηρίου, εἰσροι προς βροκόμην λανθάνουσα καὶ κατ- ' δυρετο την συuφοράν ουὸς δὲ ηδη παρεσκευάζοντο δεἰς Συρίαν ἀπιέναι, προυπεμψεν ὁ Ἀφυρτος την θυγατερα μετὰ δώρω πολλῶν, ἐσθη - τε Βαβυλωνίας καὶ χρυσον φθυνον καὶ αργυρον ἐδίδου εδωρ iiσατο δὲ τῆ θυγατρὶ--οῖ νυνθειαν καὶ τηνειδην καὶ τον π ευκωνα τὸ Ουν ταλα ἔγνω η λθεια κιὰ οτι εἰς Συρίαν ἀναχ σεται μετὰ Μαντοῶς, δυνηθεῖσα εἰσελθεῖν εἰς τὸ δεσμώ-ηριον, περιπλεξαμένη, - - κόμρ δέσποτα ' εἶπεν, ' εἰς Συρίαν αγομαι δωρον δω- θεῖσα τῆ Μαντο και εἰς χειρας της ζηλλ τυπούσης εὐαγομαι - δὲ ἐν β δεσμωτηρίω μεμας ολπως ο

415쪽

σμήσει, αλλ ομνύω σοι τον ἀμφοτέρωκ δαίμονα ἐγὼ μενω ση καὶ ζῶσα καν ἀποθανεῖν δεησn.''Tαυτα λέγουσα ἐφίλει δε αυτον καὶ περιεβαλλε καὶ τὰ δεσμὰ ησπάζετο καὶ των ποδῶν προυκυλίετο.

εἶχεν ἐαυτον εH γης ρίψας στενεν, ἔκλαεν ω πάτερ'λεγων φίλτατε, 43 ερ Θεμιστώ που με η ἐν Σφω- δοκοωσά ποτ' ευδαιμονία που δ' οἱ λαμπροὶ καὶ οἱ περίβλεπτοι Ἀνθεια καὶ 3βροκομης, οἱ καλοί;

ἡ μεν οἰχεται πόρρω ποι τυ 'ς αἰχμάλωτος εγώ δὲ, καὶ το μόνον ἀφήρημαι παραμύθιον τεθνήξομαι θ δυστυχης ἐν δεσμωτηριορ μόνος '

Ἀμα λέγοντα αυτον πνος κατα-μβάνει, καὶ αυτρ ονα ἐφίσταται. Ἐδοξεν ἰδεῖν αὐτο τον πατέρα Λυκομήδην ἐν ἐσθητι μελαίνρ πλανώμενον κατὰ επασαν γην καὶ θάλατταν, ἐπιστάντα δὲ φ δεσμωτηρίω λυσαί- αυτον καὶ αφιέναι ἐκ του οἰκηματος 'αυτὸν δ' ειπον γενόμενον ἐπὶ πολλην φέρεσθαι γην διώ--α λαον αλ θήλειαν, καὶ τέλει εὐρεῖν τηνῖππον καὶ ανθρωπον γενέσθαι. αὐτ εδοξεν r. ἰδεῖν , ἀνεθορέ τε καὶ μικρα--λαι ην. O , -- ἐν α δεσμωτηρίω κατεκέκλειστο, δὲ Ἀνθεια εἰς Συρίαν ηγετο καὶ ὁ Λευκων καὶ η λδ τὸς δὲ κονὰ περὶ την -- εἰς ωντιόχειαν ἐκεροθεν γὰρ ην Μοῖρις , ἐμνησικάκει μὲν την Ῥόδην, ἐμί- ets σει δὲ καὶ τηνυνθειαν καὶ δη την μὲν Ῥόδην ευ- εις μετα του Λευκωνος κελευε ἐμβιβάσαντάς τινας πλοίω4ώς πορρωτάτω της Συρων ἀποδόσθαι γης,

την δευνθειαν οἰκετιὶ συνουσιάζειν ἐνενόει καὶ ταὐτατῶν ατιμοτατων, αἰπό- τινὶ προίκ', ηγουμένη δια α τούτου τιμωρ, Oεσθαι αυτην Μεταπεμπεται δὲ τον αἰπόλον, Λάμπωνα ουνομα, καὶ παραδίδωσι την

416쪽

Ανθειαν καὶ κελεύει γυναῖκα χειν , καὶ ἐαν ἀπειθῆ

προσέταξε βιαζεσθαι Κάνη μὲν ηγετο - ἀγρον συνεσομένη τω ἀπόλω γενομένη δὲ ἐν 3 χωρω ἔνθα ὁ Λάμπων ἔνεμε τας αἶγας, προσπίπτει τοῖς γόνασιν αὐτου καὶ ἱκετευε κατοικτε- καὶ Hrσαι διη--- δὲ ις η' την προτέραν ευγένειαν, τον --την αἰχμαλωσίαν ἀκουσας δε ὁ Λάμπων οἰ

λυντον , καὶ θαρρεῖν παρεκελευετο.

ουν λυσαι τε αυτον προσέταξε καὶ ἀγαγεῖν εἰς οφιν - ηρα δὲ καὶ ἐλεεινὰ πεπονθὼς προσπί-ει Ιτοῖς γόνασι τοῖς Ἀψυρτου, ὁ δὲ αυτον ἀνίστησι καὶ ' θάρρει ' ἔφη, ' ω μειράκιον αδίκως σου κατέγνωνα --ς θυγατρος λόγο*' αλλι νῶν μέν σε ἐλεύμε- ρον ἀντὶ δούλου ποιήσω, δίδωμι δέ σοι τηλοικίας χειν της ἐμ καὶ γυναῖκα ἄξομαι των πολιτῶν τινος θυγατέρα ' δὲ μιμνησικακησn των γεγεν μένων, ου γαρ έκων σε δίκησα ' παῶτα λεγεν ο3Bυφυρτος ὁ δὲ βροκόμης ' ἀλλὰ χάρις' ἔφη σοι, δέσποτα, στι καὶ τἀμπις μαθες καὶ της σωφροσυνης ἀμείβη με Ἐχαιρον δὲ πάντες ι κατα την οἰκιανυHρAβροκομου καὶ χάριν μεσαν υπὲρ αυτολτω δεσπότn' ἀτω δὲ ἐν μεγάλη συμφορα κατ' Α-ειαν

ο ην' νενόει δε προς έαυτον πολλάκις ' τί δεῖ ἐλευθε

ρίας ἐμοί; τί δὲ πλούτων καὶ ἐπιμελείας των φύρ-

417쪽

του χρημάτων; ου τοιουτον εἰνοά με δεῖ ἐκείνην 'o μὲν ουν ἐν τουτοις ην , διοι κω μὲν τὰ Ηφυρτου, ἐννοῶν δὲ ὀπως καὶ πολτην Ἀνθειαν εὐρήσει'

λιν α θον ανώτερον δε θαλάσσης η πόλις καν-τα- ἐπράθησαν προσβυτν τινι δε αυτοὐς μετὰ πασης ἐπιμελείας, παιδας αὐτο νομίζων, καὶ γαρατεκνος ην διηγον δὲ ἐν ἀφθόνοις μεν πῶσιν, λυπουν δε αυτοὐςυνθεια καὶ βροκόμης οὐχ ορώμενοι Ἀρ

δὲ λέγει τω αἰπόλρωτον ἐρωτα καὶ πολλὰ πισχνεῖτο 152 συγκυψαντα -τpμ ν Μοίριδι συντίθεται, δεδοικὼς δὲ την Μαντω ἔρχεται προς αὐτην κρὰ λέγει τον ἔρωτα τον Μοίριδος. δὲ ἐν ργρ γενομένη ' πασῶν ἐφη 'δυστυχεστατηγυναικῶν θω την ζηλην περαγγομαι, δι ην τὸ μὲν ἐν Φοινίκη α ρρέ- . νάτου ἐρωμένου, νυνὶ δὲ κινδυνεύω περὶ τουανδρός αλλ' - χαίρουσα γε υνθεια φανεῖται καλὴ καὶ Μοίριδι ἐγὼ γαρ αυτην καὶ οὐ τῶν ἐν ἡρφπράξομαι, δίκας ' Tότε μὲ---- ησυχίαν παγεν αποδημησαν-- τος δὲ οὐ Μοίριδος μεταπέμπεται - αἰπόλον καὶ

κελευε λαβόντα την υνθειαν εἰς το δασύτατον αγα

418쪽

λον ἀμφοτέροις πανταχου διὰ την καιρον ευμορ

ταυθα αλλα δέομαι σου, Λάμαι- αἰπόλε, ο μεχρι νυν υσιβησας, ἀν ἀποκτείνηὶς κανχλίγον θάψον με

Ἐλεγε ταὐτα,4 34 αἰπόλος εἰς οἶκτον ἔρχεται εν- i νοῶν. ἀνὰσιον ἔργον εργάσεται κόρην οὐδὲν ἀδικουσαν ἀποκτείνω -τω καλην Λαβὼν δὲ την

ρην - αἰπόλος φονευσα μεν ου ηνεσχετο, φράζει προς αυτην τάδε. 'υνθεια οἶδας τι η δέσποινα Μαντλεκέλευσέ μοι λαβεPν καὶ -υσαί σε πω δὲ, καὶ θεους ὁ εδιως και το καλλος οἰκτείρας βουλouαί σε

λλον πωλησαι πήρρω ποι της γης ταύτης, μὴ μαθουσα Μαντώ οτι οὐ τέθνηκας, εὐ κακῶς διαθήσει. H ε μή τὰ δακρυων λαβομένη των ποδῶν αυτουχἔφη 'θεοὶ καὶ Ἀρτεμι παμφα τον αἰπολον ἡπὲρ του- α των τῶν παθῶν ἀμείψα- εἰ καὶ παρωιάλει πραθῆναι. V δὲ αἰπόλος λαβόμενος της υν θειας λετο θεαὶ τὸν λιμενα ευρῶν Ο με ἐμπιμυς ανδρας Κίλικας ἀπέδοτο την κόρην, καὶ λαμ-την υπὲρ αὐτης τιμην κεν εἰς τον ἀγούν. οἱ δὲ ἔμποροι λαβόντεςidis . υνθειαν εἰς το πλοῖον πον καὶ νυκτος ἐπελθου- σης γε σαν τη. H Κιλικίας ἐναντίφ δὲ πνε απικατεχομενοι καὶ της νεὼς διαρραγείσης μόλις ἐν σανίδι τινὲς σωθέντες ἐπ αἰγιαλου τινος ηλθον εἶχον δὲ καὶ την υνθειαν , δὲ ἐν τρετο, ἐκείνs imiti Da ἐμή μἀλλον

419쪽

'Ei, n- αν τις κεν ο - της Συρίας οἰκετης παρὰ της αντους γράμματα κομίζων - πατρὶ Ἀφέρ- τάδε

χων οἰκετῶν δωρησω μοι, πολλὰ διαπραξαμένην κακὰ εἰς ἀγρον οἰκεῖν ἐκελευσαμεν παυτην συνεχῶς ἐν τω χωρίω θεωμενος οκαλος Μοιρις ἐρῶ μηκέτι δελ φέρειν δυναμένη μετεπεμψαμην οτον αἰπολον καὶ την κορην πραθονω ἐκέλευσα ἐν πόλει τινὶ

2 αυτ α μαθὼν ουβροκόμης ουκέτι μένειν ἐκαρτέρει λαθὼν ουν τον Ψψυρτον καὶ πάντας τους κατὰ τον οἶκον εἰς ἐπιζητησιν της' θείας ἔρχεται πιθών οουν εν τλαγρω ἔνθα μετὰ του αἰπόλ- η υνθεια διε- τριβεν, ' Ἀγει δη παρὰ τον αἰγιαλον τον Λάμπωνα τὰν αἰπολον, ω προς γάμον ἐδεδώκει την Ἀνθειαν η Μαντώ , ἐδεῖτο δε του Λάμπωνος εἰπεῖν αυτ εἰ τι οἶδε περὶ κόρης ἐκ ύρ- υ δὲ αἰολος καὶ τοὐνομα οεἶπεν οτιυνθεια καὶ τον γάuo inclisqν υσέβειαν την περ αυτον καὶ τον Μοίριδος ἔρωτα καὶ το πρόσταγμα το κατ αυτῆς καὶ την εἰς Κιλικίαν οδόν ἐλεγέ τε . . αεί τινος υβοοκόμου μέμνηται η κόρη. αυτον ὁστις πιο λέγει. εωθεν δὲ ἀναστὰς ηλαυνε οτην ἐπὶ Κιλικίας ἐλπίζων υνθειαν - σειν ἐκεῖ.

13 OLM κερὶ τον ' πόθοον τονἈρστην κείνης μὲν της νυκτὸς ἔμεινον ευωχσύμενοι, τῆ δὲ ἐξῆς περὶ τηνεανίαν εγίνοντο Παρεσκευάζετ 34 πάντα καὶ ἀγάλ- ματα του Ἀρεος καὶ σῶλα καὶ στεφανώματα εδει δεδεο

420쪽

358την θυσίαν γενέσθω τρύπφ p συνθει. ο μέλλον

κρεμάσαντες ἐκ δένδρου καὶ διαστάντες κόντιζον' καὶ οποσοι μὰν ἐπέτυχον, τουτων ο θεος ἐδόκει δέχε- σθαι την μίαν ο σοι δὲ ἀπέτυ- αυθις ξιλα

δε ο τῆς εἰρπης τῆς ἐν Κιλικί προεστώς, Περίλαος 1 τουνομα, ἀνηρ τῶν τὰ πρῶτα , Κιλικίνδυναμένων. Ουτος ὁ Περίλαος ἐπεστη τοῖς λησται μετὰ πληθυυς πολλου καὶ πάντας ἀπεκτεινεν, ὀλίγουe δὲ καὶ ζῶντας ἔλαβε μόνος δὲ ὁἹπποθως ηδυνηύη διαφυγεῖν ἀράμενος τὰ ὁπλα Ἐλαβε δε την Ἀνθειαν Περίλα Ἀn καὶ πυθόμενος την μέλλουσαν συμφορὰν ηλέφνεν εἶχε δ αρα μεγάλης ἀρχην συμφορας ὁ ἔλεος υνθείας' αγε δὲ αυτην καὶ τους συλληφθέντας των λῖστῶν εἰς Ἀρσον η ς Κιλικίας υ δὲ συνη ς αυτον της κύρης εἴφις ει Ἀρωτα γαγε καὶ κατὰ μικρον ἐαλώκει Περίει λαος υνθείας. Ως δε ηκον εἰς αρσόν, τους μὲν στὰς εἰς την εἱρκτην παρέδωκε την δὲ Ἀνθειαν με-

καὶ περιβολη χρημάτων ἡκέλθη Ἐλεγεν ουν πως την Ἀνθεια, λ πάιτα αν ἀτη γένοια Περιλάω, α γυνὴ καὶ δεσπότις καὶ παῖδες , δὲ τὰ μὲν πρῶτα ἀντεῖχεν, - ἔχουσα δὲ Ο τι ποιησειε βιωγμέν' καὶ

πολλῶ ἐγκειμεν- δείσασα μη καί τι τολμησ βιαιότερον, συγκατατίθεται μὲν τον γάμον, ἱκετελει δε αὐ- τον ἀναμεῖναι χρόνον δείγον μοὐημερῶν τριάκοντα, β καὶ αχραντον τηρῆσαι καὶ σκηπτεται Ο δὲ Περίλαος πείθεται καὶ ἐπόμνυται τηρησεν αὐτην γάμων