Valentini Rose Aristoteles pseudepigraphus

131쪽

lanlii sellii a Niconia lista citius iis us alia expia pla collogi de Ai'. l. p. 9J. palet gilui eorpiis ulluli intriuii gi nil in omitia mi in s noli tituli lumi in expositoria inqtie ab Iulleo Anilronico plήiii i xi lusit in alio sola illi iv- censita suisse Pias praeter iustas illas r9αγματεία :il, Alii troilico livisas et in certunt unius corporis oriti noli contosita Aristolidis io in inpinscripta la ἀναμφίλεκτα semunt ii r ut non inni se Tlis pili casti alio-rii inve lialterseiatur ita Pio liversi a nostris trali utili tiliani si in Pi lii ilicatilia I . . b. 26 κατηγορίαι περὶ ρμθνείας ἀ- i e lilii liliri ita neqlogi tu . rh totam lethici politi 'io vi lii 5. 2 πολιτικῆς ἀκροάσεως ς

Περὶ προβλημάτων.

22 Br. y ἐπιζητῆσαι δ' αν τις υπὸ τί γένος των προβλημάτων παχθήσεται τὰ τοιαύτα προβληματα δια τί η λίθος η μαγνῆτις λεγομενη ἔλκει τον σίδηρον καὶ τίς φυσις μαντικῶν ὁάτων δοκεῖ γα μηδενὶ των κειμένων πάγεσθαι αὐτα. η οὐδε διαλεκτικὰ προβληματα αὐτα, περ ὁ τούτων ὁ λόγος καὶ τούτων αἱ διαιρεσεις ... ἀλύ ἐστι τὰ ἴτω προβαλλόμενα φυσικὰ προβληματα. eo D τω περι προβλημάτων εἴρηκεν ων γα φυσικῶν ὀντων τ αιτια ἀγνοεῖται, αὐτα φυσικὰ προβληματα γίνεται μέντοι και φυσικῶν πέρι διαλεκτικὴ προβλημοτα ωσπερ υν καὶ περὶ θικῶν τε και λογικῶν, ἀλλὰ τὰ μεν ἐκείνως ἔχοντα διαλεκτικά, τα δε υτως φυσικά. και εἴη ἀν τῶ διαλεκτικὰ προβληματα πάντα ἀναγόμενα εἰς την ζήτησιν του τε ὁτι ἔστι και τοὐ

132쪽

ει ἔστιλ α ἐστι δυο τῶν τεσσαρων, εἶπεν αρχόμενος του δευτέρου τῶν ὐστερων αναλυτικῶν ' τὸ γαρ ι τί διότι il. ἐστι και τί ἐστιν Ουδιαλεκτικα προβληματα. I e lio loco citia iamia in que ait opica reii ali ita iiii Alexa iiii in inlop. b. b. 35. si is in s. και ἐν τῆ τῶν προβλημάτων διαιρέσει ὁρικῶεἶπεν ει ναι τὸ τοιαυr i. e. lop. I. l. 101k 2 l. s. Alex. p. 49 ῶς εἶπε και ν τω περι τῶν προτάσεων λόγω i. e. lop. l. 0. 04, 3 etc. ne lite

Alox in top. l. 2. II 6' 37 p. 26 in. p. 274 42 Br. λι- καλλιου καλ αυτὸ και τιμιώτερον και ἐπαινετώτερον κοινότερον τοις ὀνόμασιν νυν χρπα τω τε καλλίονι και τιμιωτέρω και τω ἐπαινετω

τέρω ἐν με γα τῶ τῶν ἀγαθῶν διαιρέσει τίμια μεν τῶν αγαθῶν εἶπεν εἶναι τὰ ἀρχικωτερα, ς θεούς γονεις εὐδαιμονίαν καλῶ δὲ και ἐπαινετὰ τὰς ἀρετὸς και τὰς κατ αυτὰς ἐνεργείας, υνάμεις ὁ ε

οις νεστιν ευ και Γλκῶς χρῆσθαι, τέλιμα δε τὰ τούτων ποιqτικάτει--ῶν και ει ταυτα συντελοῶντα νυν δε και το καλον και τοἐπαινετο και το τίμιον εοικε και κατὰ τῶν ς δυνάμεων ἀγαθῶν φέρει ν.

133쪽

CL Magna mor. I. 2. I 183' 20-37. Stob. cl. II p. 286. aniloni livisionen ἐπαινετῶν τιμίων, δυνάμεων tan mia in notana ponit exponitque Arist. etli. l. 12. 1401y II. ceteritin viil praes ait An cit Arist. IV.

Sit licius Porpii 3 rio in caleg. e. 4 s. in sit Bas Ilial p. 47 40 Br. y ἀλλα διὰ τι φασιν οἱ περὶ τον Λούκιον του συνδέσμους παρέλιπεν, εἰ λέξεις καὶ ουτοι σημαντικαί ... ἐπιζητοίσι δε u leni scit. οι ἐλλείπειν αποφαινόμενοι την διαίρεσιν . e. οι περὶ τον ούκιον καιτον Νικόστρατον και τα ἄρθρα οὐ ταχθσεται και περ τουτων δείαυτος λόγος και γὰρ αὐτα οἷον σύνδεσμοί εἰσι τὰ γενη προσσημαίνοντες τό τε αρρεν και τὸ θῆλυ ἀορίστως οὐ γαρ τί ἐστι δηλούσι - διόκαι ἀόριστα καλειται παρά τινων ἀλλ' αἱ ἀποφάσεις και αἱ στερησεις α τε διάφοροι των ημάτων ἐγκλίσεις ἐν τίνι ταχθησονται προς τούτο αυτος κε στο τέλης ἐν τοις πομνήμασιν ἀπεκρίνατο ' κώ γαρ ἐν τοις μεθοὁικοῖς και ἐν τοις πομόχμασι και ἐν ταῖς δια λε- σεσι και ἐν ἐτέρω πομνήματι Ἐπιγράφεται mld. α παρὰ τ' λεξιν, περ ι καί τι ειν οὐ δοκεῖ γνήσιον Ἀριστοτέλους αλλά τινός ἐστι πάντως των απῖ σχολῆς *ioi mii leni iiii licitui non lime Ollian,

se Pretimus olia in oniti linis coiitini ilicii iis laper litis sive logici ai gunti illi stipi uti sive alius cuili sciliamio recle applicatur . ἐν τούτοις προσθεις

τὰς κατηγορίας ἐπάγει λόγω δε ταύτας συν ταῖς πτώσεσιν αὐτῶν τοι ἐγκλχεσι, ταῖς τείποφάσεσι και ταις στερήσεω και τοῖς ἰορίστοις συν-εrαξεν αὐτῶν την ὁιὁασκαλίαν. ἔστι οὐ τὸ ἀνυποδετειν τηλαυτῆς κατηγορίας η και ὀ υποδεδέσθαι otc.

Ex eo liui sonte Pol pli vino ite eadein, ita resertu ex ippiis in log.

e l. p 3nget Monactili l859 p. 40 5 - p. 48. 46 Br. αλλ ω ἀποτάσεις φασί, και αἱ στερήσεις τά τε ἀόριστα καὶ ι ἐγκλίσεις -ω κάστην κατηγορίαν ἐν τίνι ταχθήσονται περὶ ὁ τούτου βέλτιον αὐτὸς Λ μισνο τέλης ἐν τοις πομνημασιν, νεδίδαζε προθεις al. προσθεις γὰρ τὰς κατηγορίας συν ταις πτώσεσιν αὐτῶν και ταῖς ποφάσεσι καὶ ταῖς στερήσεσι και τοι ἀορίστοις μοὐ συνεrασεν αὐτῶν την διδασκαλων πτώσεις τὰς ἐγκλίσεις ὀνομάζων ἔσται ὁ ουν τό ἀνυποθετεῖν της αυτῆς κατηγορίας η και νέποδεδεσθαι-le.

134쪽

ομώνυμα γεγράφθαι συγγράμματα . . securuliun p. 32' 33 περὶ των

a illi eri .

Siniplicius pholeg in eat V . s. q. tias. ἱστορεῖ DPMdoaστος ἐν rω περ της τάξεως των Ἀριστοτέλους συγγραμμάτων, τι φέρεται και ἄλλο τῶν κατ ποριῶ βψλίον Ἀμιστοτε λ λυς, και αυτὸ βραχὐῖν και συντομον την λεξιν και ιαιρεσεσιν ὀλίγαις ιαφερόμενον αρ- χην δε εχον τῶ ν ο ν νων το μεν ἐστι. πληθος δε στίχων κατερου

ARISTOT PERII DE PIGR. 9

135쪽

μως καστον των ἐπιχειρημάτων ἐκτιθεμενον. C. s. Innio lutis i. p. In inop Onus collimi in i ii ii iis iij I Oleg in cale t.

p. 39 19 Br εἰδέναι δὲ δε δτι ἐν ταῖς παλαιαῖς βιβλιοθῆκαις των μεναναλυτικῶν μ βιβλία ευρηνται. των δὲ κατηγοριῶν δύο. ὀ μεν τερον εἶχε την ἐπιγραφήν ουτως δε φημι την ρχην των οντων τὰ μενόμω μυρα λέγε ται τὰ δε συ, νυμ ε τὸ δε δευτερον, περ νυν ἔχομεν προκείμενον, εἶχε την ἐπιγραφην τοιαυτην ηομώνυμα λέγεταιων νομα νομα μόνον κοινόν, ὁ δε δρo in ea l. eoilii si te ὁ κατὰ του νομα λόγος της οὐσίας τερος προτετίμηται δε τουτο ς τάξει και

πράγματι πλεονεκτουν και πανταχου πατερα τον ζάριστοτε λην κηρυττον. Plii toponiis interpolatias i. e. Ainitioni iis viil o ilitiis in prole g. ileat. pii. I 545 s. IT: δύο εἰς εῖρ α s. 3 βιβλίων κατηγοριῶν ευρεθέντων σχεδὸν παραπλησίω κατὰ πόνrα και κατ αυτὸ τὸ προοίμιο εστι γὰρ του ἐτέρου Ἀρχη ε τῶν ἄντων τὰ μεν ὁμώνυμ ε στιτα δε συνώνυμα s. τις σχεδο φαυτή εστι τω προκειμενω βιβλίω 'ἐκρίθη τουτο γνήσιον εἶναι του φιλοσόφου τὸ βιβλίον π πάντων ἐξηγητῶν.

Boetiuius in prastili ranii iit; p. l lxs l. l. Tis l570 Aristotelis vero neque ullius altemus liber est , i forco ιod in omni philosophia fissilipse de huius operas dispiιtatione consentit et Drevitas S atm e Sim-tilitas ab Aristotele non discrepat . . . Ῥι an Puran LYtιet alto Aristotelis liber de scien disputans, adon fere uisenens, Pri vi mora tione cliversiιs sed hic proprie latis tib m caloιltu cepit.

velut i lirrisippii ἐν τοι περὶ τῶν στερητικῶν λεγομένοις. ID. L. T. I90 περὶ τῶν κατά τερησιν λεγομενων β ut millimi se Aristotelem P i lirusippia in passui co in parcit Sina pli 'ilis ilia p. 7, 3 τον πληρη περὶ τῶν στερησεων λόγον sunteii luna esse in lic;i ἔκ τε του Αριστοτελικου

136쪽

καὶ του μυσιππείου βιβλίου) insigilena fuisse nari a Simplicius mucategoriaruna locum ii strito oppositis explicans varia enis fragilientae lamia ictio scitol. r. p. m. m. ut, ile Arctiylas libro a lanahlictio neglecto: και ἴσως ου ηλθεν εις αυτό - γαλα αυτ παρηκεν ὁ τότου ριστοτέλους περ αντικειμένων βιβλίον ἐπισκεψάμενος. s. p. 87.4. M. I 4 suinta apposuit Ianinliciniis auteni ex Porpllyrio profecit. vii multiis esso in Stoicomini conaparatione p. 404 30 . atque taec quide in cognatomina conaparatio aetatem in otii Aristot viciani litaruin conscrip luna esse plitos, satis ileelarat iis nos p. 66) Tlaeoptarii fleatu scilico Chrysippo parito antem Orena illiana an leni significat illuil ποριῶν πλῆθος ἀμηχανο Peripatet uis gratii ni ipsi illi Tlieopli rast , sicii exentia cona-

Tnein istius il cini. s. D και τα εφεξης α μακρον αν ι παρατίθεσθαι,

καίτοι μη μακρῶς εἰρημένα αλλὰ λίαν συντόμως τε και βραχέως, γελέζει τοῖς γα πράγμασι μεστά ἐστι πολλῶν με αποριῶν πολλῶν δε

ἐπιστάσεων πολλῶν δε λυσεων εστ δε ἐν τω πέμπτω τῶν φυσικῶν.

Si implicius in categ. s. 98, Jas. p. 3. 3 Br. Ἀλλ' ἐπειὁὐσαφηνείας ἔτυχεν η του Αριστοτέλους λέξις cat. p. II 33-I2. 25 . ἴδωμεν και σατω τόπω προσεξεργάζονται οι κλεινοτεροι τῶν ἐξηγητῶ τῶν γαρ Στωικῶν μέγα φρονουντων ἐπι γ τῶν λογικῶν ἐξεργασία, ἔν τε τοι αλλοις και ἐπι τῶν ἐναντίων σπουδάζουσι δεικνύναι τι πάντωντας ἀφορμὰς ο ρ ιστοτέλης παρέσχεν ἐν ἐν βιβλίω ὐπερ αντι κειμένων ἐπέγραψεν ἐν, και ποριῶν ἐστι πλῆθος ἀμηχανον ων ὀλί- γζ ἐκεινοι μοιραν παρέθεντο και τα με ἄλλα ἐν εἰσαγωγῆ παρεμβαλεῖν ου ευλογον, ὁσα δε συμφώνως οι Στωικοὶ τω ριστοτέλει διετάξαντο ταὐτα ητέον δρου τοίνυν παλαιου περὶ τῶν ἐναντίων καταβεβλημένου, ου και ἔμπροσθεν ἐμνημονεύσαμεν, τι ὁσα ἐστὶν corr.ο τι ἐστιν σα ἐν τω αυτ γένει πλεῖστον αλληλων διαφέρει - φέροντα ser. r. , ἴθυνε το ορον ὁ Ἀριστοτέλης ἐν ταπερὶ τῶν αντικειμένων πολυειδῶς βασανί- αυτόν. και γὰρ εἰ καὶ τα διαφέροντα ἐναντία ἐστιν ἐπέστη σε καὶ εἰ η διαφορα ἐναντιότης εἰναι δυναται, καὶ εἰή πῶσα διάστασίς ἐστιν ' πλεῖστον διαφέρουσα, και εἰ ταυτὸν τὰ πλεῖστον απέχοντα τω τὰ πλεῖστον διαφέροντα τω το πλ. διαφέροντι Br.), καὶ τίς η ἀπόστασις καὶ πῶς του πλεῖστον ἀπέχειν ἀκουστέον.ων ἀτοπων φανέντων προσληπτέον τι τω γένει λα νο δρος τὰ πλει

137쪽

εἰ ετερότης ἐστιν η ναντιότης και ει α μάλιστα τερα ἐναντία ἄλλους τε ἔθηκεν ἐλεγχους πλείονας. itellule ita lu)i git Stolino rei in stililia sina illia tangeni, χρησαμένου δε μως τω ο ρ τούτω ἐν τω περι του ποσοὐ λόγω - . . at p. 6. I - μετὰ το ἐπισημηνασθαι τι παλαιος ὁ ῖρος, οἱ ἀπο της στοας παραλαβόντες αυτὸ λεχθησαντο το μεν σαθρὸν αυτο παραδεικνύοντες πειρώμενοι δείλω λύειν τα δοκούντα ἀτom.

σαντο πάσι και τοι αλλοις διορισμοῖς τυις περ ι των νανrίων ριστοτέλει κατὰ πόdας κολουθqσαν, ἐκείνου ipioil Orpli viri colli parciniis coiii 3 qui a est τῶς φορμὰς αυτοῖς ὁεdωκότος εν τι περ τῶν αντικειμένων συγγραμμοτι ὁ ἐςει9γάσαντο ἐν τοῖς αυτῶν βιβλίοις ...

lli. p. 3' 47 δι την με φρόνησιν τῆ ἀφροσύν9 φημιν εἶναιεναντίον se. Ἀρύσιπποςὶ τον δε δρον τω ρω sc. i i ἐπιστήμηνα γαθων και κακῶν και Ουδετέρων τῆ αγνοία τῶν αυτῶν. s. v. 40 ουκετι ὁμοειδῶς ἐνανrίον εἶναί φησιν ἐπ ἐκεῖνα δὲ ποιουμενοι τVν ἀναφοράν, και τοὐς ρους κατὰ συζυγίαν δντιτιθέασιν. αυτ δε παρὰτω ριστοτέλει πρωτω διωρισται. ασύνθετον μεν μὴ ἀζιοὐντ εναντίον εινα τω του ἐναντίου ορω οἷον την φρόνησιν, εἶναι εναντίον τῆ ἀγνοία τῶν ἀγαθῶν και κακῶν και Ουδετέρων ἀλλ ει ἄρα κατὰ συζυγία ορον ρω ἰνrιτιθέναι και εναντίους λέγειν τουτους τῶν ναν-rlων εἶναι πραγμάττων φιλοτεχνεῖ δε περ τούτων πιπλέον, ως λόγος ὁριστικος λόγω ἐναντίος ἐστίν. ἀν τω γένει τι ἡ ἐναντίον η ταῖς δια- φ αῖς η ἀμφοτέροις οἷόν εστι τοί καλοδορισμός, ει υτω τυχοι, συμ

138쪽

- 133 - μετρία μερῶν προς ἄλληλα, τουτω ἐναντίον συμμετρία μερῶν προς

ἄλληλα κGι εστι τω γένει Ἀναντίωσις, αλλαχοῶ ε ται διαφοραῖς, ο ν λευκον χρῶμα διακριτικὰ οφεως, μέλαν ε χρῶμα συγκριτικόπιεν γαρ τουτοι το μεν γενος το αυτο κατὰ δε τῶ διαφορὰς ἐναντίωσις.

εἴρητci ουν πῶς λόγος λόγω ναντίος ἐστί, και ι τηλουσίας δε δηλωτικοὶ λόγοι ναντίοι σονται. αλλῶ αὐτ μεν ἀρκούντως μέχρι τοὐδεπροῆχθω.

ll, p. 84 28 αὐτος δε ο Ἀριστοτ λψς ἐν τω περὶ των αντικειμένων βιβλίω περὶ τῶν ἀμεσων και ει μέσων agens ἐζητ*σεν, εἰ

θάτερον ἀποβαλών τις μ εο αναγκη θάτερον λαμβάνει, ἀρα ἐστί τι τούτων αν μέσον του πάντως ὁ γὰρ την ἀληθῆ δόξαν ἀποβαλώνου ἐξ νάγκης ψευδῆ δόξαν λαμβάνει ουὁ ὁ ψευδῆ ἀληθῆ, λλ'

ενίοτε εκ της δόξης ταύτης η ει το μηdεν λως πυλαμβάνειν τεις επιστήμην μεταβάλλει δόξης ὁ ἀληθοῶς και ψευδοὐς ουδέν ἐσtινώνῶ μέσον η υκ ἄγνοια οὐ/ε επιστήμη.D. 10. l07-Ν)ll, p. 6hraa s. 102 'Bas. ἀτόπως δὲ ἐκ τῶν κατά ἔθος στερῆ-οεων τὰς ἐπιχειρήσεις ποιούμενος και στέρησιν εις ξιν μεταβάλλειν φησίν se. ὁ Νικόστρατος ... 38 ὁ δευριστοτέλης cal. p. 3, 3I ουκἐκ Yῶν ἐξ εθυυς ἀλλ' ἐπι τῶν φύσει την ξιν και την στέρησιν παρέλαβεν εφ' ων και κυρίως ἡ κατὰ ξιν και στέρησιν ἀντίθεσις λέγεται χρησώμεθα ουν αὐτοῖς τοι Ἀριστοτ έλους προς το Λικλύτρατο εν γὰρ τω περὶ τῶν ἀντικειμένων αυτός φησιν, ς α μεν στερήσεις τῶν κατὰ φύσιν λέγονται, αἱ δε τῶν ἐν ἔθει, αι δε τῶν κα-τπορημάτων, αἱ δε ἄλλων τινῶν, τυφλύτης μεν τῶν φύσει, γυμνότης di tῶν ἐν εθει ἀργυρίου ὁ στέρησις τῶν ἐν χρημε παραγινομένων. εἰσι δε και ἄλλαι στερήσεις πλείονες, και ἐνίων με σrερήσεων ουκεστι νάπαλλαγή, ἐνίων δε εστιν ... 87 2 αλλὰ τον μεν πλήρη περὶ

τῶν στερήσεων λόγον εστιν εὐτε του Αριστοτελικοὐ και του ρυσια-

πείου βιβλίου λαμβάνειν, τινὰ δε και όώμβλιχος παρέγραφεν ἔχοντα οὐτως ' πολλαχῶς τολεχειν λεγομένου, ς ηdj-ρεδείεαμεν, ἡ στέρησις διατείνει με επὶ πάντα τὰ σημαινόμενα οὐ χειν, ουκέτι μέντοι και επὶ πάντα τὰ ἐνανrω ἀπωλεία γὰρ ἴσον ἡ στέρησις, τε Ουκάντο κακοί γένοιτο στέργις. τι μηὁ ἀπώλεια κακοί γένοιτο ἄν βλuβερο αλλ' αγαθυλῆ χρησίμου ου γὰρ ὁ νόσου η πενίας ἀπαλλα-

γεις ρηθείη ἀν ἀπεστερῆσθαι νόσουή πενίας, ἀλλὰ ἀλλον, υγείας πλούτου ἀφαιρεθείς. ἀγαθορμε στέρησις ἡ τυφλότ ς ἀγαθον γὰρ

139쪽

η τις αὁιαφορου δε η γυμνότης αδιάφορον γαρ το ἱμάτιον κα ουτε ἀγαθὸν οὐτε κακόν. διὰ στέρησις ουδεμία ἀγαθὸν αλλ' to κακόν ἐαδιάφορον και ἀγαθῶν δε στέρροις γένοιτο αν το των πάντωνήτων πλείστων. ηκιστα δέ φησιν Ἀριστοτέλης των ν τῆ ψυχὴ αγα- θων και προαιρεσεως ἐχομένων γενέσθαι στέρησι ουὁεἰς γαρ λεγει δικαιοσύνης ἐστερῆσθαι, και λειπών ὀτι ἐπιστάμαν ουὁεις φέρει, απότης αυτῆς ἐννοιας ψηκε μαλλον ου πλούτου δόξης τιμῆς των τοιου- των και μάλιστα των περ τὰς κτήσεις καλουμένων γαθων εἰσὶν αἱ στερήσεις διὸ και ἔλεοι και οἶκτοι ἐπακολουθοὐσι ταῖς πλείσταις στε - ρήσεσιν. ὁ μέντοι Ἀριστοτέλης των φυσικῶν σrερήσεων νυν i. e. iiicii teg. τὴν ἀντίθεσιν προς την των ἐναντίων παραβέβληκεν ἀλλα

ui. l. 103ε ταῶτα τοι περὶ των ε ναντίων εἰρημένοις προστίθησι in cat. p. I 3' M ... δτι τω με ἀγαθῶ κακὸν πάντως εναντίον τῶ ὁὲ κακω ποτε με ἀγαθον ποτε δε κακόν ... 88 42 ἐν ε τω περι αντικειμένων βιβλίω προσέθηκε τοι τρόποις τούτοις των ἐναντιώσεων καιτον των μήτε αγαθων μήτε κακῶν προς τα μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά, οῖτως λέγων το λευκὸν τω μέλανι και το γλυκὐ τω πικρῶ καὶ λοξὴτω βαρεῖ και τε κινήσει τὴν στάσι εναντιοῖσθαι ... 88' 3 Νικόστρο- τος δε αἰτιῶται λμεν ὁτι ατελῶς ἔχει - των ἐναντίων διαίρεσις οὐ γαρ προσέθηκεν, ὀτι και αJιάφορον διαφορ αντίκειται. περ siciit

contra advertit Iani blielius i. e. Porpii ymita ἐν με τω των αντικειμένων

βιβλίω προσέθηκεν ειπὼν εἶναί τινα τρόπον ἀντιθέσεως των μήτε αγα- θων μήτε κακῶν προς τα μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά - εἴρηται πρότερον. διάφορα δε αυτ ου ἐκάλεσεν, ς οἶμαι, διὸ νεώτερον ν οτολαδι φορου ὀνομα, παρὰ των Στωικῶν τεθέν. Hoc ipso I eiularistotelis loco tibii pio sicut .ili goritim in liri lusus esse vidi iii I eiulo-Ares ivta τω περιδεῶν αντικειμένων βιβλίωcitatus a Silii plicio s. 104 4 99 β.

140쪽

IΙΙ. RHETORICA ET POETICA.

Aristotelis apiti veteres praeter lietoricae vulgatae libros tres sere-liatur altera ars litolio lieoilecte iri scripta Inoil artis lieodecteae conI-peii lini sic enii lia Dei inlex Laertu antiquissinius Laurentianus cum ceteris illi os viiii cs eliani P. Victorius, conam in l. r. de arte dicen M.

Flor. 157s p. 39 Italicis et uui Hesyelii τέχνης της Θεοδέκτου συναγωγ Wῶ nisi ioi τῶν Θεοδέκτου Laur. της Θ συναγωγη ceteri lat. alii εισαγωγη cum alii. συναγωγη εν γ es.). i. e. τεχν η ρητορικῆς συναγωγ Θεοδεκτική est enim τέχνης συναγωγ idem quod τέχνη, qui malinio luin altera in illa ni lectionein εἰσαγωγῆς recte explicabat I. V. Εlint Steric Syinliolae litterariae Batav. VI Tmaj I 84 p. 0 sive τέχναι ρητορικαι Θεοδεκτικαί. sicut citatur in D. 4. lui titulus eodem modo

explicalidus videatur quo aut ellii Aiistotelis Niconia cnea Victorius i. c. in aut illi Euilenaea licen in iam veteres stati uini es. Rose p. 88 . sicut ethicorum analyticorum Alex in lup. p. 70 pitysicoriana uilenaeor In Elulenuini et securi luna nonnullos Nico inaeneor In Nicomacuum, letoritae istius citui Aristotelicis scriptis in unum codicem collata auctorem potius suisse Tlico lectent taleinque criti cortina Alexandiuinorii in coniecturiam ipso neodecteae letoricae titulo apposito significatana esse quod mi idein sex itiin liliani certe ei Dis patet propter titulum anti dii tus tra sitiin Αριστοrέλους τέχνη ρη r. cousilentis vulgo creulitum esse Aristote-licillio laneollectis suisse chitica ratio nialuerit cuius criticomam coiitecturae ansa in dedisse villetur ipsius argumenti olbservatio, Io τεχνικα παραγγέλματα ίli ait Dioli 3 si iis p. 22 in Isocrateortini inter Iosaneo lectes etiani nonii ita iti Ision Dio p. 26 sere niuilum auctor ira teret, non artis ipsi iis lati ratu leges tu explicaret clim Aristotele et lieophrasto. iam ut Dagni Mila tu celit collecta olim a Maerchero de ne illectis naselitae vii; et scriptis milis l. IΝ3 p. 60. Max Senuit licite lenapore ii ali Arist. libri de arte net coiisci ipti et iliti sint Hai. I 83 p. b. Car. Mulier in Fragni Orator Iin Atticorum Par. 18b p. 348). Isocrateae plane artis ani-