Historia philosophiae Graecae et Romanae

151쪽

των νυν φ. - - τέταρτος δ' ὁ περὶ των ε τω σταλοίφ κινουμii ων ξ ἐναντίας ἴσων ογκων παρ' ἴσους

εἴ- κειώ τε Ἀν εἶνα- γεγενημαι δὲ την - πάντων φύσιν ἐκ θερμου καὶ ψυχρο καὶ ξηρο καὶ Θιρο λαμβανώντων εἰς Πηλα την μεταβολήν. μνει

152쪽

Alisonuit ei, quod Zeno plures mundos statuisse perhibetur. Res in mimumam minus ostendant, tamen dubium an ipso phys, eam explicaverit. Idem cadit in Melissum, s. n. nes. Resin

153쪽

in Meliss. p. Simpl. hys s. 244. Mir σπερ εorιν ιec oviω καὶ ο μέγαθος ἄπειρον αἰεὶ χρὴ εἶναι. s. Aristi d. Xenoph. n. Gorg. I. L Aristotelua Melissum vituperat plus semel, velut Met, bina cum Xenophane , Phys I, 2. 3 φορrικός , pra sexum propter hanc conclusionem dissolutiorem lench. Soph. 6. Et ipso .sidem Melissus, deesse aliquid sentiens in hunc modum

supplevisso videtur, M. Simpl. hys s. 23 b. οὐ γὰρ αἰεὶ εἰναι ἀνυσων ὁ τι μὴ πον ἐστι.

162 elissus ap. Simpl. l. l. E δε πειρον εν εἰ γὰρ

154쪽

ανεύμενον ἔκ τινος καὶ ἐς ἔτερ- τι μεταβάλλει - ν δ ὴν ἔτερ- παρὰ το ἐόν οὐκ ἄρα τουτο κι

155쪽

νυρῆοα ποχωρῆσαι ἀνάγκην εινα ηrοι εἰς πλῆρος αν η εις κενόν. Οὐεων ἐδε μὲν οὐκ ἄν δέξασθαι, τὸ πλῆρες, o M vκε χι νδεν, ο κενον. Cetenim ex loco supra laudato Husque Damientis hiuo simitanis qua siler i totius libri dispositio existimarim t. Nam videtur,4 ecipuis argumentis in initio operia ad e-xpendium propositis, deinde singula capita copiosius perum iso, addita simul, id quod ex Arist. de Xenoph. I. l. comotur, dissem uentiunt resita ne vi accuratior illa arguinemoriam explicatione haec adiicere non alienum erit, quae leguntur M. Simpl. Phys t. 24 a. Ei γαρ έrεροιοῖσαι, ἀνάγκη ro iam, ὁμοῖοι - ore, dia dagitii 1 ἔλπι

156쪽

ης αεστι καὶ p ῆμμες ρθῶς ὁρίομεν καὶ ἀκούομεν, ἔκαστον τοι τον, οἱώ περ τι --ον ἔδοξενων ' καὶ μεταπίπτειν μηδε γίνεσθαι ἔτεροῖον,

ν, δακτυλω κατατρέβεσθαι ὁμουρέων ο καὶ χρυσος ηc λίθος καυλλο ὁ τι ἰσχυρον δομι εἶναι παπι στε

157쪽

καὶ ἔχοντα πάντα τεροιουσθαι 1μῖν δοκέει καὶ μεταπίπτειν ἐκ του κήοτοτε ρεομενου βηλον τoriri re

os dρθῶς ρεομεν , οὐδὲ ἐκεῖνα πολλὰ μῶς δοκέει εἶναι οὐ γὰρ ἐὰν μετέπιπιεν εἰ ἀληθέα ν ἀλλ'

- λ μεχρι Φιλολάου κάὶ Ἐμπεδοκλεους ἐκοινώνουν οἱ Πυθαγορικοὶ των λέγων. πεὶ αi ὁ δε της ποι - σεως δημοσίωσεν αὐτή, νύμον ἔθεντο μηοεν μεταδώσειν ἐποποιφ. - - τίνος μέντοι γ' αὐτῶν κουσεν Ἀμπεδοκλος οὐκ εἶπε τὴν γὰρ προφερομενην πρὸς μαργους παστολην τι μετέσχεν Ἱππασου και Βροντίνου μη

158쪽

- Οἴν Περὶ φύσεως -τω , οἱ Καθαρμοὶ εἰς ἔπη

τείνουσι πεντακισχίλιαψ . Mum inpedosi AtD, p. 8, araten p. 5. Is p aesam hiatus apud cives erat auctoritas, qua ad libertasti patulae inerma irramuis defendendari sumin fiman ii man esse traditur,x Minot et Timaeum sic. p. non L. VIII, 63 Miq. 66.

seniunt uno et numero civium ut vilius minui liminio nomisso comita ex Diod Sio XIII, 84. b o Apollod M. Dios L ULM MMot mi. 3. -- s. stipis n. 8b Ali in testim sis ad Ueatinos refertur, Aut Theophrasti millius inodo e nosmiis modo Parnisnim auditor misso perlinietur, ini pate. MAE' . Dus L. VIII, 56 mcd. v. Παρμενίη , lyn H. in Pin sor; ap. sium p. 34. Ab Aristotela denudein cuniis x eoniungitur pomis NMili Um similitudinent, ii tamen phρω- est quam erim'. quid quod nonnulli Empedoclen An morae seipulum misso amnii iniit v. moto L. VI, 56. - ΜMeae artis poetitia, uno apud aequales clarituri De nra eas inama es imbus ei sus v. Diog. L. VIII, 60, quibus non solum Hi invii et senectutis modi nimiis pollicetur, emini etiani ibis enitis et tintinx et aestus vo placari vel ineum possint, ani-- ex histris excitati es. 8tum p. 35 sq.; araten p. 19 sibinclinea Dion L. VIII, 7 euat Aristotelein 'Αριστοτέλης ἐν φλ*ωr φησι πρῶων ' πεδοκλέα ηωρικην ευρεῖν, Ζήνωνα ἡ ui cti in M. Sexti tam Maili. MI, 6. Quintil. Insul IU, x K solet in eius useipulum fuisse primis lanino pariun riseritia ec n. 190, not. a. o Heraclidus Ponticiis v. hos L. Ru 67 sq. prodii Empedoclum sacrificio instituto epulis intexantidos peraeus, evin ceteri se somno dedissent, ipsum mane nus sinanis tui esse, ut divinum desiere sublatus esso videretur. Notior illa Abula, omnium meis scripsis pera iugata, inpedoclen in vimilem Aetnam inesivisse, deus immortalis haberi dum cuperes, inmoratilis a Pisone v si s A es areis p. 5 sqq. A ninis ninium in vis m, mortis honoriinus assectus esse vidu-

159쪽

- Qui ab uingor- a Moia istinis, v. n. 98, ini. e. 0 Descriptis priinter munium et aristea v. H. sies E edoes Apis.s ag in p. 1 5. Inprimis inibile era earinen περὶ φύσεως h. e. de omni iura remuli, ad Pan ad vim medicum, ut videtur, -- pium, a mi distingue naum illa' mio M oo snscriptum ad Agrigentinos de musto et casio genti eo Osuum. μα-

έ; enim in haud exiguus numenis exstati, unde ingenio esui ex vi poetica iudicari potest, quam Hieres minitiis laudibus e 1 verunt, . arisin. v. D. L. VIII 57. - καὶ 'ομηρικος ὁ ' πι-3 δης καὶ 3ει- περὶ την φράσιν γέγονε, μεταφορικός - νror auam roῖς περ ποιγικὴν ἐπιτευγμασι χρωμ ruri et Pro coiinris Meret. I, 716 sqq. sis loquutus, qui intuor lenienta Fruni esse statuerint: quomin Ammiuniis cum primis via pomi ea est insula rem rimistris Gramin gessit in oris: Nad eum nia a modis multis uilianda via esurginianis linitianis regio vise laque suitur, rebus risini honis, multa munita munish- --n hoo inaniis, viro poMaari in in in milia quin eum divini pectoris eius V Madorantur et exponunt praeclara reperta, tu vix tinnuuia videamae surpe creatus. Pemiliaremini inini O Empedoclo scribserat Theophrasius, v. Diog. L. V M. Melinum congesseritiit, emeritaverant, comitentariis lustraverunt sitim 1aps 180b, araten Ams . 1838 H. Mein

σεσι την κρισιν τdληθοθ υπάρχειν ουτως Στεινωποὶ μεν γὰρ παλμαι κατα γυῖα εχυνται,

160쪽

καὶ σέ, πολυμπιηστ λευκώλενε παρθενε Μουσα, ἀντομαι ν θέμις ἐστὶν ἐφημερίοιοι ἀκούειν,

ta, omoMea quant in humana ratio valet. - 13. Sensus concedo em ni prosequens. - Post s. I lacunam Indicavimus, nam in se-