Historia philosophiae Graecae et Romanae

191쪽

vertia a Diomno assere coriiiiii ex lat. Theaet. 152 A, -- tyl. p. 385 E; ext Enip. n. Pyrrii. I, 216. Senienum verbo rum copio in Dominu , Mininietus Platonis, ubi ei in ampanaenis, minis Protagonis imis in expromuntur, Maniliam Ra, ut d Protagora doctrinani amplificatio suo ad ov. In primita ab

διαφόνους αυτῶν διαθεσεις τον μὲν γὰρ κατὰ φυσιν ἔχοντο ἐκεῖνα τῶν msu καταλαμβάνειν, λτοις κατα

τ υπνουν η γρηγορέναι καὶ καθ' καστον εἰδος τῶν διαπεσεων λαυτος λύγος.

192쪽

consequens eas ut res non sint neque fiant nisi quatenus ab alin sensimitur, es Plato t. c. p. 16 B. ἀλληλοις δὴ λείπεtae M δεμ-

linicium, quid restabat quani it d. nihilo constare, omnes homi-mni opiniones, euarii de legibus, do diis usu tantun receptas esse

olog. I. ix os . Πρῶτος ἔτη δύο λόγους εινα περὶ

193쪽

ἔστι τε και φαίνεται. τ δε λλα καὶ σοφίαν και σοφον ὰνδρα πολλου ἐλτο Ἀώ, φάναι εινα αλλ' αντον τουτον

κακά, μεταβάλλων ποιήσι ἀγαθὰ φαίνεσθαι ηα - εἶναι.

194쪽

on μὲν ἀσθενουντι πικρα φαινεται ἐσθίει καὶ ἔστι, τω δὲ πιαίνοντι τἀναντία ἔστι και φαίνεται σοφώτερον

in Plato Protag. p. 323 C sqq. Virtutelii itur doceri possedine suaIn arieul, propter quam Sopitista appellari voluit. Virtutem autem escebat politicani potissimum et oeconon in aln , πDH ast apiora rv avro οἰκιαν διοικο καὶ τὰ τῆς πόλεως δυraresraro si εἰ καὶ πράrrειν καὶ λέγειν, ζna. p. 318 E.

simae aetatis, nam emittim et novem vixit annot , Clini inultis stinii floritu liltra Socrater iisque dii

μικήν τε και περογκον ποιῶν τhr κατασκευὴν κα οὐ πόρρω διέθυ9άμβων ἔνια φθεγγύμενος - -

195쪽

His supra, HI, Iat Men. p. 76. Cilicumspectos imi nus: Ernpedoclis, ut traditur, discipulus. Nain Empedoclem tanto maiorern suisse, ut , orgias eius discipuliis exstiterii, non verisiimile est. Videntur potius aequales et familiares fuisse. - , singulis vitae temporit,iis v. Fos de oro Leontino, Hal. 1828, p. 6 sqq. Clinton a. 459. 27, p. 77 Io. Fre Mus Rhen Philol. 1850 p. 27 Φ1., et Gorgia inpedoclis discipulo ita. 1853,

p. 26 sqq. - I e Gorgiae Is giitione es Diod. Sic XII, 53. Incidit ea in Ol. 88, 2 a clar. 427. Athenis plus semel co in nrorabatur, sub finem vitae in Thessalia potisουimum constitisse Videt ir, v. Fos p. 2 sq. - De ratio te, qua in arto Oratori do eiula utebatur, V. rist Stipli. l. 33 et 1. 181 182 c. notis. Ipse in Orationilius panegyrici filii itane: D axinio exeouuit; sed vituperatur propter inituni figuramna et poetici spleI1 loris studium, quo oratio Distidior quam gravior evaserit: es. Os p. 0 sqq.Quite inno exstant sub nomine Gorgiae, veteri Sopitisino esse non possct contra Sehoent OrnitIIII vicit Os p. 78 q. cf. o. rei Mus Rhen Philol. 1850 p. 42 sqq. Apud antiquos praeter orationes artemque lictoricam memoratur liber περὶ του ' Pro,

περὶ φνσεως, ὲμ placita philosophiei perscripseriti Nobis doctrina eius constat ex extremis rupiuinis libelli Xenoph. Zenon. et soroa emendauiis Quis a Fossio deci g. p. 110 et a Mui- laesi Aristi domes. X. G. p. 62 sqq), Q Sexti Empiit adv. Marii. 6 6 sqq.

μηνευτον τω πέλας.

μένα, σοι περὶ των ὁντων λέγοντες τἀναντία, ῶς δοκουσιν, ποφαίνοντα αυτοῖς, οἷ μεν οτι ῖν - οὐ πολλὰ

196쪽

- iος - οῖν ὁ πρῶτος λόγος ἐκείνου

197쪽

δ' οὐ φρονηθήσεται τοῖς γὰρ ἐναντίοις τα ἐναντία συμβέβταν, ἐναντίον δε - τω τι - μὸ μ κά δῶ

τουτο πάντως εἰ φυντι συμβεβηκε, φρονεῖσθαι, τωμ οντι συμβήσεται μ φρονεiσθαι. τοπον ἔστι τωτο καὶ δειέλλα καὶ ἱμαιρα καὶ πολλὰ των μὴ δντων φρονεῖται. οὐκ - ὁ φρονεῖται. 1. οπερτε, ὁρώμενα διὰ τ-- ορατὰ λέγεται - ὁρμαι,

τὰ ἀκουστὰ δια τουτο κουστὰ τι κούεται, και οὐ τα

---H τὰ φρονουμενα και εἰ μὴ βλέποιτο τη ψει μηδε ἀκουοιτο τλακοθ εσται, τι προς το οικείου λαμβάνεται κριτηρίου. 82. εἰ οὐ φρονε τις εν πελάγει --

ματα τρhειν καὶ εἰ μὴ βλέπει ταμα, φείλει πιστεύεινοτι ἄρω- ἔστιν ἐν πελάγει τρεχοντα το ν

τουτο. CL Aristi de cnoph. c. 6, qui extrema Videtit nam parum do iis lituot adeo hae corriapta sunt aliter aliive Sextus acces se itiinatir videtur orgiix ab loati ornini quibus inter sens inio rationen distinxerant partitionibus prosectus deinceps ulranaque rerum o Oscendatrum viam perinde fallacem esse demonstriam Hii spectant vera, ποῖα rdληθῆ δηλον, νaa leguntur apud Aristotelem, quilii celera hoc studem arguinent Fritna tenore instreiderint. Disitiroci Corale

199쪽

SOCRATES, SOCO PIC MINORES

μηκοντα

a Anaxagoram non audivit, sed placita eius in libris binoem sita lini, iii, et Plat Pimed. p. 7 nequo non legem Heracliti ninnini v Diog. I, II, 22. Cum Eleaticis, Parmenide et Zenone ipso nodum iuvenis iuvii remi, v. n. Hi, not. b. Inier sopbistra plurimum tribuit Prodico, a quo in nominibus recte vivescendis institutus fuerat, V. Plaa. 31m. p. 6 D, Charin p. 163 D, Laeli. p. 197 D, Protas p. 311 A, Theaeti p. abi, nutominiis vere αὐ-οργώ υνα τῆς . - - - appellat Aem*h. Convim et parens plutosophiae iure potest, ut auriae de in II, 1, 1,

200쪽

ouuoque de ortia rei et ma , aereret, caelesti autem et proelia reae o no. tra minitione emaeret, res, ri vinxime comitia sent, Micianeu ad, in dumet quana tuam in hoc nimium ansminis, ino n. 204b Archelai discipulas ab iis dictus esse videtur, pii omnem philosordiorum memoriam ad unam et conti

nuam successionem revocare satagebant, V. Proleg. D. 2. Aristoxeni fides neque in hoc ne clue in ecteris, quae Socrate ab eo narrata glInt, inger a P t. f. l. IERE. I. eri II, p. 27 sqq.

li Eas vidit ausalitas I, 22, , es. IX, 3b, 2. - Do stipendita et pi regrinationibus Socratis os lat. Crat p. 2 Coliv. p. 219 E; Antisth ap. then V, p. 216 Diog L, II, 23, alios. - Η. e. a. Chr. n. 46 et 399. CL lat. A I p. 17 D Urit p. M .

- -- ψε, δεται γε οὐ γὰρ θέμις -- καὶ πο- - χρονον τωρουν τι ποτε λέγει ἔπειτα μόγις

- ο ἐπὶ ζήτησιν αὐτου τοι την τινα ἐτραπύμην. λθον ἐαί τινα - δοκούντων σοφῶν ιναι, ῶς ἐνταυθα, εἴπερ