Historia philosophiae Graecae et Romanae

201쪽

ε ι' ινθυνεύει με γαρ μῶν ουθετερος ουδεν καλον κἀγαθον δέναι Ἀλλ' ουτος - οἴεται τι εἰδέναι οὐκ

νύμενος μεν καὶ λυπούμενος σαὰ δεδιῶος τι ἀπο θα μη μως δε ἀναγκαῖον θύκει εἶνα- του θεο πευὶ πλείστου ποιεισθαι ἐτίον - σκοπουντι τὸν χρησμοντι λέγει, ἐπὶ πιτιαντας τούς τι δοκο0ντας εἰδέναι καὶ

ῶσπερ πόνους τινας πονουντος Ἀνα μοι καν λεγκτος μαντεία γίνοιτο μετὰ γαρ του πολιτικους τὸ α επὶ τοις

ποιησάς, - ος τε τῶν τραγωδιῶν κῶ -υς τῶν διδυμ βων καὶ τοῖς ἄλλους ει ἐντα--αὐτοφώρω σιωπῶ

βάνων οὐν αυτῶν τὰ ποιήματα, ἁ μοι ἐδόκει μάλιστα πεπραγμα τε θοα αὐτοῖς, διηρώτων - αὐτους τί λέγοιεν ω' ἄμα τι καὶ μοι- - παρ' αὐτῶν. αἰνύνομαι μ

202쪽

γὰρ εἰπεῖν, λέγω αὐτῶν καντες οἱ παρόνΨες ἄν βέλτιον λεγον περὶ δε αυτοὶ ἐπεποιήκεσαν. γνων οὐν αυκαὶ περὶ των ποιητῶν εν λύγ τολο, τι οὐ σοφψωσπιι οἱ θεομάντεις καὶ ἡ χρησμωδοί καὶ γαρ -

λέγουσι μεν πολλὰ κω καλά. Gασι δε υδὲλῶν λεγουσι τοιουτί τί μοι ἐφάνησαν παθος καὶ οἱ ποιηφα πεπον-

ατε, γοφος - την κείνων σοφίαν μήτε ἀμαθης τὴν ἀμαθίαν η ἀμφότερα τὰ ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἔχειν ἀπεκρινά-μρο υν ἐμαυτ σιά τω χρησμῶ οτι μοι λυσιτελοῖ ῶσπερ

πώταται καὶ βαρυταται, στε πολλα διαι ολὰς ἀπ' αυ- των γεγονεναι, νομα δὲ τοίτο λεγεοθαι, σοφος εἶναι-

203쪽

παράδειγμα ποιούμενος, ῶσπερ αν εἰ εἴποι τι υτος - , Ἀνθρωποι, σοφώτατύς ἐστιν, στις σπερ Σω

καὶ ἐρευν κωτὰ θεόν καὶ τῶν ἀστῶν καὶ των ξένων ν τινα ἴωμαι σοφον εἶναι καὶ ἐπειδάν μοι μhδοκη τω θεω βοηθῶν ἀείκνυμια - οὐ ἔ- σοφός.πρβξαι μοι σχολ γεγονεν ἄξιον μου θα τῶν οἰ

ἀφθονίαν οἰομένων, ἐται, - ῶπων, εἰδότων δὲ λιγα ν δέω ἐντεμεν οὐν οἷ μ' -- αντ- ό- μενοι ἐμοὶ ργίζονται ἀλλ' οὐχ αμοῆς καὶ λέγουσιν -

Σωκράτης τίς ἐστι μιαρῶτατος καὶ διαφθείsει τους νέους' - ἐπεχάν τις αὐτους -- ὁ α ποιῶν καὶ ωτι με--- τῶν φιλοσοφο--ων πρύχειρα--ο λέγουσιν, μι τὰ μετέωρα καὶ τὰ ωὐγης, καὶ θεώ3 μη νομίζειν καὶ τον ηττω λέγον ὐείττω ποιεῖν . τὰ γαρ ἀληθη, οἶμαι, Οὐκ- εθέλοιεν λέγειν , τι κατάδηλοι γιγνονται προσποιούμενοι μῖν ωπι, εἰδοτες ει οὐδέν. τε σει οἶμαι, φιλ3 - δντες πιι σφοδρά καὶ

πολλοί, καὶ ξ υντεταμένως καὶ πιθανῶς λεγοντες περὶ ἐμου ει πεπλήκαοι υμῶν τὰ τ καὶ πάλαι καὶ σφοδρῶς διαβουλλοντες ἐκ τούτων καὶ ἐλπω μοι ἐπέθετοπι λυνυτος καὶ Λύκων, ἐλπτος - στε των ποι Πων ἀχθόμενος υνυτος δε - των δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, Αύκων δὲ πὲρ των ρητήρων

204쪽

ποι επιιώς, ἔνα τῶν ριπιωντα - τὸν δῆμον - σάντων, αμm n. 183, noti b, et quod contra id imitiatores monetur a Qv0phonte Meni. I, 2, 18. 21. Post mortem Socratis etiam noviun exurendi genus ex sinitation in magistri exstitit, eum disputae si es eius vel ora vel Miso ab audi Mim perscri rentia ecdiu L. II, 64. πάπιων μέντοι-ων Σωκρατιαιῶν διψόγων Παναμ

ubi intillos sibi alii fido in advorsarios ot accusatorcs cxSullam dieit, a quibus insit alii in suisse Aristophanen conticuna, cuius m

priore inlisione doctas esse constat L M, b Disitiroci Corale

205쪽

a Moralem et mn, an omnes promitae ud philosophi ad mphisiad plecterentur. alitioso translaturi est, . n. 181 noti, Quinti mi g. p. 142 sq. - μενωρ Muri timemuri, eluuAnaxagora ei relinias, qui philosophim mim Athenas pro erant. Primi ex impietatem et allislanium plures artio Meotem philosophi Mimiis eidet emit, . in Anaxa in n. 47, in Hippotin n. 73, noti Addo Protagoram Sophistam n 184 et mo mini lium, de quo dixit h. Migh d. Com. Ait Arium p. 171 sqq. 0 Meletus optimi libri inliniit MnWος, - -ιroς, . Behit. nimi. R. lati uinyphr. p. MI, 6 erat poeta traiciis, interae malo satis celeber Anytus et inter opifices et inter cives Huni spectabilis erat, eum divitiae a patro opificio compariu-

eadem a filio industria augerentiir, ad inimmo ceteroquin in ivitate honores provecto, et a studiis liberalioritans alieno et lillosophori in omniunx Eonteintore. De Isucono rhetore parum Onstat.

μίζοντες οἰωνοῖς τε χρῶνται κά φημαι καὶ συμβολοις καὶ θυοίας ουτοί τε γὰρ πολαμβάνουσιν οὐ τM DOMνιθας δὲ τι ς παντ-τας ἐναι-συμφέροντα τοῖς μαντευομένοις ἀλλὰ -- θεώ ς διὰ τούτων α ι σημα νειν, κἀκεῖνος δε οsτως ἐνέμιζεν. 4. αλλ' ο μὲν πλεῖστοι φαοι, - τε τῶν ρνω- καὶ των παντ-των

206쪽

ἀποτρέπεοθαι τε καὶ προτρεπεσθια, Σοαράτης δε--ρ ἐγίγνωσκεν, οῖτως λεγε δαμόειον γὰρ ω σημαι- νειν - ἡ πολλοῖς των ξυνόντων προηγύρευε μὰν

ποιεῖν ' τα δε η ποιεῖν. του αιμονίου προσημαίνοντος καὶ τοῖς με πειθομἐνοις αυτ συνἐφερε τοις οε

τος , εἶτα πως χειμῶνα κῶ θέρος καὶ πάντας πόνους καρτερικώτιαος, ἔτι δὲ πως ὁ μετρίων ὁKχθα πεπαι

δευμένος ουτως , - τε πάνυ μικρὰ κεκτημενος πάνυ ἡ δίως χειν ρκουντα. 2. πῶς ουν αὐτος δε τοιοΡτος αλ-

λους αν ' ἀσεβεῖς θ παρα μου λίχνους ' ἀφροδισίων ἀκρατεῖς θ πρὸς το -- μαλα - ἐποίησεν ἀλίμαυσε μὰν τούτων πολλούς, ἀρετῆς ποιήσας ἐπιθυμεῖν

καὶ ἐλπιδας παρασχών. α εαυτῶν πιμελῶqρται καλους κἀγαθοὶ ς σεσθαι. 3. καίτοι γε υδε πώποτε πέσχετο

μουμένους ἐκεῖνον τοιουσδε γενήσεσθαι.

a Ipsa Prωμοσιa Verba posuit, sicut etiam Plato MM. p. 24 B et Phavoriniis p. Diog. L. II, 40, qui ea ex scripto exemplo,

207쪽

a Socrato divitiata ab Antipatro Stoico, ut vidctur, Tarsensi col- laeta misso reseri Cic. Divinat. I, M. fineratis animum religioso quodixin impetu ferri solumi esse apparet etiani ex Pla coire. p. 22s Cavendum taliae ne nimium si in attonibus a tinniisse socrasterii putemus, v. Xenoph. Mem I, 1 9. -υς δε μηδεν - οἰ-

δ πρὸς αὐ- sc τὰ μυθολογήματα οἰδμώς ἐστὶ σχολή το δὲ αἴτιον, ω φίλε, τούτου τόδε-δύνω οἱ - κατὰ Βελφικον γράμμα γjῶναι ἐμαυτοπι γελοῖον δή μοι

φαινετω τουτο ἔτι ἀγνοοθντα τα ἀλλότρια σκοπεῖν. θεν

ἐμαυτόν, εἴτε τι θηριον ν τυγχάνω Τυφῶνος πολυπλοκωτερον καὶ μαλλον ἐπιτε πυμμένον εἴτε μερωτερον

τε πιχὶ πλούστερον ζωον, θείας τινος καὶ ἀτύφου μοί- ου - μεμίχον. Xenoph. Memor Soer ill 9 6. -- νων γε μην ἐναπαί- με ἔφη εἶναι σοφιρ οὐ μι-uγε θν ἀνεπιστημοούνην μανίαν νέμιζε, τ δε ἀγνοεῖν ἐαυτον - οἶδε δοξάζειν τε κῶ οἴεσθαι γιγνῶσκειν ἐγγυτάτω μανίας ἐλογίζετο. . m.

208쪽

cave ita aec pias, o si omnem sciendi facilitatern iominilaus abn gavemit, quod existiniavit 'ieero Acad. oat. I, 4 Iir. II, 23 n. noti a). Ite et Solileieranacheriis, de Socrato lillos Olatio 'san In nisu Acixin Berol. 1814 15, p. 61 sq. Op philos. II, p. 300 sq.inii itine, inquit, nihil nisi se nitri seire scivit, sed necessario cum illa liani iri,fiti batur ni Aeli nil alte lio coniuriolun erat, ut in quo Onanis scieritia posita esset et quid ab eo disseri et opinio vulgavias exploratum haberet s. n. 201.

επιστήμη ΜΕΝ. Καὶ τουτο δοκεις μοι ἀληθῆ ἐγειν.

a in Plat Apolog. p. 21 sqq. in n. 196.

209쪽

δὲ τω τε ἁνδρας ἀλλα μη γυναῖκας μαιευέοθαι καὶ Τωτὰς ψυχὰς αfτῶν τικτουσα επισκοπεiν ἀλλ μ et o

ψεοδος ἀποτίκτει ἡ νέου διάνοια η γένιμόν τε καὶ ἀληθiς. ἐπει τόδε γε καὶ ἐμοὶ πάρχει περ ταῖς μαίαtς' ἀγονος εἰμι σοφίας καὶ οπερ ὁ πολλοι μοι Πνείδισαν,ει τι,--ῆλλους ἐγ- αὐτος δε οὐδὲν ἀποκρίνω μα περὶ Ουδενω διὰ τὸ μηδεν ἔχειν σοφόν. ἀληθες ὀνει

θεὸς ἀναγκουζει, γενναν δὲ ἀπεκώλυσεν εἰμὶ δ ουν -- τις με σὐ πάνυ τι σοφω, ω τι μοι -Ω εχημα--ει γεγονος της ἐμῆς ψυχῆς ἔκγονον οἷ δέ μοι γ'

γιγνόμενοι το μεν πρῶτον φαίνο-αι ἔνιοι με καὶ πάνυ ἀμαθεις, παντες ε προλέσης ζ ξυνουσίας οἷσπερ αν

πολλα καὶ καλὰ ευρόντες τε και κατεχοντες ' της μεντοι

μαιείας ὁ θεύς τε καὶ ἐμ απιος. δε ε δηλον πολλοὶ ηδη -- ἀγνοηοαντες καὶ ἐα-- αἰτιασάμενοι, ἐμο δε καταφρονήσαντες η αυτοὶ - δελ- πει 1ειν-

τε λοιπὰ εξημβλωσαν διὰ πονηραν ξυνουσίαν και τα π' -- μαιευθμα κακῶς τρεφοντες ἀπώλεοαν, ψευδη καὶ s λα περὶ πλείονος ποιησάμενοι το ἀληθο- τελετῶντες δ' αυτοῖς τε κῶ τοις ἀλλοις ἔδοξαν ἀμαθεῖς εἶναι.

210쪽

ῶν εIς ἔγονεν Αριστειδης ὁ Λυσιμάχου κα ὰλλοι πάνυ πολλοί. οις ταν πάλιν ἔλθωσιν δεύμενοι τῆς ἐμης ξυνουσίας κά θαυμα- δρωντες, ἐνίοις μεν, γιγνύμενόν μοι διχιμόνων ἀποκωλ- ω ῖνια, ἐνίοις πιὰ στε λιν αὐτοὶ ἐπδιδόασι πάσχουσι δὲ οἱ ἐμοὶ ξυγγιγνό