Historia philosophiae Graecae et Romanae

211쪽

proferente quo aciebat os eius Satyris simile sto o*ύτητι καὶ, ἔξω ii 4μμάrωr, t Plat Theaet 143 extri, et ironia cum aino dialectica eoniuncta, de qua Alcibia lus i. c. p. 216 γεῖωι

201 Xenoph. Memor i V, 5, 2. Ἐφη δε καὶ τ διαλέγεσθαι νομασθῆναι ἐκ τω , νιέντας κοινη βουλεύεσθαι διαλέγοττας κατὰ γένη - πράχιατα δεῖν οὐ πει-- μάλιστα προς--το μυτμέτοιμον παρασκευάζειν καὶ τούτου μάλιστα ἐπιμελHσύαι ἐκ- του γαρ γίγνεσθαι ἀνορας ρίστους τε καὶ γεμονικωτάτους καὶ διαλεκτικιστάτους Ἀλλ' - διαλεκτιμωτέρους ἐποίει τοις συνόντας, πειρε μαι καὶ τομο λεγειν Σω- - γὰρ τοι μὲν ωας τι ἔκαστον εχ τῶν δντων ἐνέμιζε και τοις Ελλοις αν ἐξ=γγεῖσθαι δύνασθαι τους δεμ εχύτας ουθεν ἔφη θαυμαστω εἶναι--ους τε σφαλ- σθαι καὶ λῶπιυς σφάλλειν - νεκα σκοπῶν - τοις συνμσι τί ἔκα-- έχ τῶν οντων οὐδεπὴ ἔληγε. Ib la. E δε τις αὐτω περί του ἀντιλεγοι μηθὲν ἔχων σαφὲς

ουκ κεῖνο πρῶτον ἐπεοκεψάμεθα, τι ἐστιν ἔργον ἀγα-

θω πολίτου Ποιῶμεν τοὐτο οἴκου ἐν μντων διοικήσει κρατοίη, ὁ χρήμασιν εὐπορωτέραν ποιον--ὁλιν Πάνυ μεν ουν, ἔφη. ν δέ γε πολεμω ὁ καθυπερτἐραν τῶ ἀντιπάλων Πῶς γὰρ οs; - δε

212쪽

λύγως ἐζήτει το τι - συλλογίζωθαι γαρ ἐκτει, ω, δὲ των συλλογισμων ὁ τί ἐστι, - - δύο γάρ

213쪽

καὶ ε μόνον ἀγαθον εἶναι τὴν ἐπισταμ , καὶ ε μωνον κακύν, τὴν ἀμαθίαν. Xenopli. Nernor. I, 2, 53. Elci 41 - τι οἶδα μὲν - - λίγοντα - - ὁτι τῆς

εξενεγκαντες ἀφανίζουσιν. 54. ελεγε δ ora n ζ εκαστος αυτου ο πάντων μάλιοτα φιλεῖ, του οωματος

τα οὐκ ἔσπευδεν , ἀλλὰ πρύτερον ἡτωνέετο χρη- ναι σωφροσυνην αὐτοῖς ἐγγενέσθαι τὰς γὰρ νευ τοῖσωφι ονεῖν ἡτα δυναμενους ἀδικωτερους τε καὶ δυνα-τ-iρους κακουργεῖν ἐνύμιζεν εἶναι. 2. πρῶτον μὲν

δὴ περὶ θεους πειρατο σώφρονας ποιεῖν τοὶ συνόν-τ . b. I, 4 4. μερή σοι δοκοωιν οἱ ἀπειπαυ- μενοι ἴδωλα ὰφρο- τε καὶ ἀκίνητα ἀξιοθαυμα μεροι εἶναι η οἱ ζῶα ἔμφρονά τε καὶ 1εργά Πολυ νη νία οἷ φα, εἶπε γε μη τυχν τινι, λλα πο γνώμης ταυταγίγνεται. - δὲ ἀτεκμάρτως ἐχόντων του ἔνεκά ἐστι καὶ των φατερῶς α φελεία των -- τυχης, ἁ πύτερα νομης ἔργα κρίνεις; ἐπε μεν τα ἐπ' *ελεία γενύμενα γνώμης εργα εἶναι. 5. Osκουν δοκεῖ σοι ὁ ἀρχῆς ποιῶ ἀνθρωπους - ωφελεία προο-

214쪽

ευν εἶναι καὶ τοτα εἰδος τι γης τε μικρον μιρος τω σοφατι πολλῆς οὐσης ἔχεις καὶ πρου βραχὶν - σθοντος, καὶ των ἀλλων δήπου μεγάλων δντων κάστου

τυχν πάντα πράττεις. 0. και ὁ ριστύδημος Γ τοι, φη, ἐγώ, - κρατες, περορῶ ὁ δαιμένιον, ἀλλ' ἐκεῖνο, γαλοπρεπiστερον γονα η ς τ' ἐμης θεραπείας προσδεῖμαι. οὐκουν Ἀψη, σω μεγαλοπρεπέστερον αξιοῖ σε θεραπαειν, τοσοει μειλον καὶ τιμη τέον αὐτός; l. υ γὰρ ἴσθι, ἔφη, τι, εἰ νομgοιμι θεοὶ ς ἀνθρώπων τι φροντίζειν, οὐκ ἀμελοίην αὐ--- Ἐπεια - οῖε φροντίζειν; πρῶτον μὲν μήν- των ζώω ἄνθρωπον ρθὼν ἀνέστησαν - δὲ δμότης

καὶ πPOOPαν πλεῖον ποιεῖ δύνασθαι και τα περθεν μὰλλον θεασθαι καὶ ηττον πιηκοπαθεῖν ἔπειτα τοι μεν

ἀλλοι ἐρπετοῖς -- ωκαν οντ πορεύεοθαι μονον παρεχουσιν, ἀνθρωπω δε κῶ χειρας προσέμαι ει τὰ πλεῖστα οἷς ευδαιμονεστεροι ἐκείνων ἐσμεν ἐξεργάζονται. 12. καὶ μὴν κιὰ γλῶττάν γε πὰντων των ζῶων χύντων, μήτην τὸν των ἀνθρώπων ἐποίησαν ῖαν ἀλλοτε

215쪽

φυσε. τίνος γαρ ὰλλου ζωου ψυχη πρῶτα - θεων τῶν τὰ μέγαστα καὶ κάλλιστα συνταξάντων η σθηται τι

τευουσι, φυσει καὶ τω σώματι καὶ τῆ ψυχὴ κρατιστευον-

- των πλείστου ἀξίων τετυχηκως σει ολ - - ἐπιμελεισθαι ἀλλ' Ιαi τί ποιήσωσι νομιεῖς αυτους οὐ φροντίων; a. Oταν πέμπωσιν, σπερ υ σοὶ φρς πιμπειν αὐτούς, συμβούλους ο τι-παεῖν καὶ ποιειν. μανὰ - ναύοις ἔφη πυνθανομένοις τι - μαντικης φodζωσιν, οὐ καὶ σοὶ δοκεῖς φράζειν αυτούς οὐδ οταν τοις Ελλησι τερατα πέμποντες προσομαίνωσιν,

216쪽

πολλα σταδια ἐξικνεῖσθαι, τυ δε του θεου φθαλμον

νησιν μη κανην ἶναι αμα πάντων πιμελεισθαι.

Minis artibus mathematicam quoque adnumerabat, V. Xenoph. Memorab. IV, 7 2. coli Plat de Legg. VI, p. 771 VII, p. 817 sq.

Met. A, 6 Met M 4 Part. Anim. I, 1 extr. Socratem quotaminodo nati ira studuisis vel ex nostro loco luculenter consitur, alii deprehendis eun teleologicam via dicitur viam inm essunt, uno otio tranasiit ad Meratis . Ino uorangendiis Cicero Mad posteri I, , qui locus ei in n. 195, not. a. - Eadem et umentatio

217쪽

θεους νομιζεν ανθρώπων ου τρύπον οἱ πολλῶνομίζουσιν ουτοι ἐν γαρ χνται τους θεοὶ ς τὰ μεν εἰδω- τὰ δ' οὐκ εχινια δε ράτη πάντα μὲν Θ,iso θεους ἐναι, τά τε λεγόμεια καὶ πραούμενα καὶ τὰ σιγῆ βουλευέμενα, πανταχου δε παρεῖναι καὶ σημαίνειν τοῖς ἀνθρωποι περὶ των ἀνθρωπείων παντων.

δυοῖν γαρ θάτερύν ἐστι ὁ τεθνάναι ' η γαρ Ιον μηδὲν εἶναι μηδ' αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενος ἐχειν τον τε

θνεῶτα, θ -- τὰ πύμενα με φολή τις τυγχάνειοῖσα καὶ ιετοίκησις ψαθ ο τόπου - ἐνθένδεέἰς ἄλλον τόπον καὶ εἴγε μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ὰλ λ'

εῖ τινα ἐκλεξμμενον δέ - την τὴν νέκτα , ἐν Ἀμωκα Ἀμεν με μηδ' ναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας

218쪽

και ν διον μέρας και νύκτας της τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν τ εαυτου βιω οἶμαι αν μὴ τι ἰδιῶτην τινὰ,

του εἴ di Ἀνδρες δικασται εἰ γάρ τις ἀφικύμενος εἰς ' ου ἀπαλλαγεὶς τoiπων τῶν φασκοντων ὁικαστῶν

ἀναι, Θησει - ἀληθῶς δικαστής, ολερ καὶ λήγονται ἐκεῖ δι-ζειν, Μίνως τε οιαὶ Ῥαδάμανθυς αι- λαιὰς κἀ

διάγειν, τίς -τῶν σοφω ἐστι καὶ τίς οῖετια μέν, ἔμι- ἐπὶ -- δ' ἄν τις, ω νδρες διαπισται δέξηατο ἐξετάσω τὸν ἐπὶ ροίαν γαγύντα τὴν πολλὴν στρατῶν η δυσσέα η Σίσυφον η αλλουε μυρίους ὰν τις εἴποι- ὰνδρας και γυναικας, Ic εκει διαλέγεσθαι καὶ ξυμεῖται κά ἐντάζειν ἀμήχανον ει εχ εὐδαιμονίας πάντως οὐ δήπου τοίτου γε ἔνεκα οἱ ἐκεῖ ἀποκτείνουσι ' τά τε

219쪽

c mai Gom. p. 522 E mi. De inumn tali in lini iam Xenophonti quani Platoni ex Soeratis disciplina pera sum est; ibium vide in Cyropae a VIII, 7, 3 sis, hune in Phaedono diri'.

κράτιστα μη σκοπεῖ, ρ διστα δ' ἐκ παντος τρύπου ζητεῖ ποιεῖν, τί αν διαφεροι των φρονεστάτων βοσκη

ματων ἀλλὰ τοις εγκρατέσι μένοις εστι σκοπωιν τὰ σημειωτα τῶν πραγμάτων, καὶ ἔπν καὶ λ - διαλέγοντας πιττὰ γένη τὸ μ δεο ι προαιρεῖσθαι , τῶ,

κῶν ἀπέχεσθαι.

a Temperantia 6κράrerer necessaria est ad laudem boamnis liberi, nev ρov. Hac tamen negotiva tantiun inutis ratio com a nativa constat solentia. Quod es id hominibus propositum est deorum sinities evadant, munia similliud posita in scientia Iaarai tu, proprium diis, scire omnia. Hoc nostro loco significatur, IV, 11 et potinent eodem quae innitu Mem. III, 9, 10. 'ao iεῖς τε καὶ ρχοντας οὐ οὐ τὰ σκῆπτρα ἔχοντας ἔφη εἶναι, ουδὲ Ους υπο τῶν τυχόνrων αἱρεθένrας ουδὲ τοτ κὶ ρωὶμόνως, ου δὴ τους βιασαμένους οὐδε μυς ξαπατήσανrας, iis

208 aen. Me in III, Σοφίαν δὲ καὶ σωφροσυνον οὐ διώριυν, - - τὰ μεν καλή τε καὶ ἀγα-

220쪽

γνῶσκοντα χρησθαι αὐτοῖς καὶ τ τὰ αἰσχρὰ εἰδότα --λαβωχθοι σοφήν τε - σώφρογνα ἔκρινεν προσερωτώμενος εἰ MN ἐπισταμένους ὰν δεῖ πιμαενν,-- τας δὲ τἀναντία, σοφως τε καὶ ἐγκρατεῖς εἶνανομίζοι, οὐδε γε μαλλον , ἔφη η σόφους τε καὶ ἀκρατεῖς πάντας γὰρ οἶμαι προαιρουμενους ἐκ - ἐνδεχομί-- οῖ-ται συμφορώτατα αὐτοις δεα ,-- πράττειν νομίζω μ MN μὴ ρθῶς πράττυ1αας-- σοφους οi τε σωφρονας εἶναι- . ἔφη δε καὶ τὴν δικαιοσυνην καὶ τὴν ἁλλη - αν ἀρετὴν σοφία, εἶναι τἀτε γὰρ δίκα κῶ πάντα λγα φητο πράττετια καλά τε τὶ τούτων οὐδὲν προελέψαι με τώ ς μ' ἐπιστα- μενους δύνασθαι πράττειν, λλα καὶ ἐὰν εγχειρῶσιν, άμαρτάνειν. υτω καὶ τὰ καλά τε κῶ ἀγαθὰ τοbς μεν

τεται, θλον εἰναι τι καὶ δικαιοσύν κάὶ Ἀλλη πασα ἀρετὰ σοφία ἐστι. Aristi Fili Nie VII, 3. 'Aπορήσειεῶν τις πώς πολαμβανων ὀρθῶς ἀκρατεύεται ἐπιστάμενον μεν ουν οὐ φασί τινες οἷόν τε εἶναι δει- νει γὰρ ἐπιστήμης νούσ ς, ῶς ετ Σωκρατος ἁλλοτ αρατεῖν καὶ περιέλκειν αὐτον σπερ ἀνδριαοδον

- σης ἀκρασίας οὐθένα γαρ πολαμβάνοντα πράττειν παρὰ το βέλτιοτον , λλα δι' γνοιαν. Arist. Eih. Eii l. , 5 επιστήμας γαρ φετ' εἶναι πάσας τὰς ἀρετὰς Σαγαρὰτη , - θ' - συμβαίνειν εἰδέωα τε δικαι-ων ν καὶ εἱ- δίκαι- inceri auctor, . Sinti, Socraticus Iusto p. 315 D. 'Eκύντες δε ἀμαθεῖς εἰσὶν οἱ νθρωποι η κοντες; Ἀκοντες υκοντες ρα κ ἀειμοι Φαινεται. οἱ δὲ ειικοι ποτηροί μά. υκον