Historia philosophiae Graecae et Romanae

221쪽

a Propiore bonum utile natura coniunctum esse, opinione tantum distractum esse statuebat, ut in cie domi m 3,

virtutem Oeeri posso et virtutem nonnisi unam esse. Namque t nondum liano unam istuten constare scientia boni CL Brandia Gma linien de Lehie de Socrates, Mus Aberi Phin L p. 133 sq, mi B. I. e. p. 33 sq.

- αισθάνομαι σου ποῖον νέμιμον ποῖον ἐκαιον

τευέμενος. νομος δὲ Ἀαλα παραβαίνων Πάνυ μὲν

θετειν η ἀλλα τῶν δικαίων Οὐκ-λλα μὰ ἔφη

222쪽

σχολη γαρ αν ἀλλος γε τι δίκαια νομοθετήσειεν εἰμ θεύς. αι τοῖς θεοῖς ρα Ἱππία, τ αυτ δί

καιον τε και νύμιμον εἶναι θεσκει.

CL ib. IV, 3 16 Legum venerationem Socrates suis inculcat etiam apud Platonem Crit. p. 50 sqq. quamquam in civitato Atheniensium multa vituperans, veluti multorum a soriis domin tionem, V Xenoph. Mein. Ι, , , IV, 6, 12 et id Cretensem otLace lacinoniorum civitatem propensior, v. b. III, , 14; lat. Crit. p. 52 E Protag. p. 342 C. Etiam mores et succineta illao sententiae Spartanorum vehementer ei et Socraticis uidebant, . Plat. Protag. p. 312.

'enoph. Memorab Il. 6, 35. 'M δε μοι ἔτι εξ 210ουσίαν δῖς λίγειν περὶ σοθή τι ἔγνωκας ανδρος ρετην εἶναι νικα τοὶ με φίλους ευ ποιουντατους δ εχθροὶ ς κακῶς πάνυ αν οἶμαί σοι ἐπιτήδειον εἶναί με σύνθ ρον των γαθῶν φίλων. i,

2 Cyrenaici l. in . . a. Aristippo coloris quo Cyrenaicorum

Diog. L. II 65. ρίστιππος ὁ μεν γενος ην υ 211ρηναῖος ἀφιγμενος δε Ἀθήναζε, καθα φησιν Αἰσχίνης κατα κλεος Σωκράτους. ουτος σοφιστευσας, ως φησι Φανίας ὁ Περιπατητικος ὁ ρίσιος πρῶτος τῶν Σωκρατικῶν μιοθους εἰσεπράξατο και ἀπεστειλε χρήματα τω διδασκάλω καί ποτε πεμψας αὐτω μνὰς εἴκοσι πα- λιιδρομους πελαβεν, εἰπόντος Σωκράτους- δαιμένων αυτ μ επιτρίπειν ἐδυσχέραινε γαρ επὶ τούτω δενοφῶν εἶχε προ αυτὁ δυσμενῶς δι και τι κατατης δονῆς λύγον Σωκράτει κατα Ἀριστίππου περιτε-

223쪽

iora fere merent a ue mi. - oσόφων MA., qui cum monysio hi scilicinitur, Aeschines et Piato nisi orto supple Gui παρασίτων, . Lucian. Parasito 1 32 sq. - Appid. Hor. p. 51 mp. iiiii Uranno id responsum misso perhibeturi s Dialo riui titulos trahes apud Dios L. II, 84, alium lituo catalogunt ii, M. Sosicrati dubitari potest utrini aureos in- luis ianuini, an do omnii, aristippi quo rectantur scripus Mesivm an simu videntur omnia in desilui vocari etiam H AH stocle, inni vide, ni noti e lautatum certo minia a neminomia 1m Aristippi libris laudari, ex pio Theopompo Auiem XI, p. 50 c, Ma euat diatriis .

a Arcis Aristippi filia dicatur ab oriritimus, praeter Aelianum

224쪽

-t. n. III, 40 ula voeatur soror Aristippi b IIuius nominii Cio. Tnse V, 38. - tun apertius pronuntiasse quae RVUS OII- nisi inter privatos disputaverat filiacve mandaverat es Diog. L.

nians cyrenaicortini placitis, quae ad eos referrentur, manifesta imselfioris aetatas vestigia deprehendere, ad n 214 unde sinitii planuni fit cur Aristoteles sere nunquain aeminerat Aristippi ut philosophi deque moribus novo praecipientis. - Hoc ad ludibbriuin v. Diog. L. II, 100. Assis dicebatur Anniceridis discipulus; v. ibid. 98. Aetate primis Alexamiri succussoralius aequalis errat, v millo Quod inii Prob. lib. 18, p. 465 IDiog. L. II, 102. Li-

D Strabo XVΠ, p. 837 in recens claroruin Cyrenaicorimi arieti Ἀννίκερις ὁ δ Θν ἐπανορθῶσαι τὴν Κυρηναῖκ' αῖρεσιν καὶ πωροπεμ πιι αλῆς - Ἀννιγωρείαν. . viris v Ἀννίκερις, mi dum sub Alexandro nomisso narrat.b Cyrenaicor In doctrina in uni Vorsum.

Sexti Emp. ad math. VII, II. --ω δὲ κατά narisας καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Κυρήνης μου ἀσπάζεσθαι τοηθικον μέρος παραπεμπειν δε ὁ φυσικον καὶ τ λο

225쪽

αιτίων καὶ τελευταῖον εἰς δ περὶ των πιστεων ' ἐυτούτοις γαρ ὁ περὶ των αἰτίων τύπος, φασίν, ε του

214 Diu L. II, 8 7. -κεῖ δ' αὐτοῖς αὐ τέλος εὐδα μονίας διαφέρειν τέλος μεν --ναι τι κατὰ μέρος

ηοονήν, ευδα μονίαν δε ὁ ἐκ των μερικῶν γ' δονῶν σειστημα, αἶς υναριθμουνται καὶ αἱ παρωχηκυῖαι καὶ αἱ

κατὰ μέρος δονὰς πίστιν δ' εἶναι του τελος εἶναι γηδονην ὁ προαιρίτως μὰς εὐπαίδων κειῶσθαι προς

αὐτήν, καὶ τυχοντας αὐτῆς μηθεν πιζητεῖν μὴ ν τεοῖο φεύγειν, αἰὲν ἐναντίαν αὐτο ἀλγωύτα. m. μὴ διαφέρειν τε ἡ δονην μονει μηδε διέν τι εἶναι καὶ

226쪽

άμείνους εἶναι καὶ τὰς χλησεις χείρους τὰς σωματικους' ὁθεν καὶ ταύταις σωλή σθια μαλλον τους μαι ἀrinum Aeliati Vari Hast MV, 6 Πά- σφωρα ἐρρωμένως ἐλκει λεγειν ὁ Ἀρίστιππος παρεγγυῶν μήτε τοις παρελ- σιν επικάμνειν μήτε των ἐπιέντων προκάμνειν ' εὐθυμίας γὰρ μῖ - - ὁ τοιο0το καὶ λεω διανοία doειξις

τ παρήν, μήτε δε το φθάνον μήτε τι προσδοκώμενον 'μὸν γὰρ ἀπολωλέναι - δὶ δελ- εἰνοα εἴπερ ἔστω.

νὰ, ἀμείνους ει γαι iteriam lemntur ap. Diog. L. X, 137 pii Meuan anteceontilius, μη διαφέρειν ἐδογην δονῆ, mao repotem duin ab doctrina Epicureomini, sicinis ψυχικη 3or dico itur ea, misi nascitur ex praeteritonii recordatione v in , 386), quum retinicia praesensit iis tantum vere homines seu viderentur, praemioliorumquesinuo non lia retur nisi mi priinsenuibus continere Dtur Indo Cyrenaicorivi voluptas or/ρoro vita, et Ailien XII, p. 5M IMAE. ii, G. Causas volup im non morabantur,is que sis a commis affectionibus volvtaieni pendem visui emo er nitur ex exenipla ab lamentasons,iis Muciis ac veris petito et diseris io Cyremaucis tribuitur a Plutarcho Sympos V, 1, 2, deni straturo h περὶ 3 οψιν εἴναι μηδε περὶ dita περὶ την διάνοιαν μῶν ὁ δόμενον επὶ τοῖς ἀκονομασι καὶ r--οιν. Unde compescendum sis, si Cyrenaim, animitati tum ininonnisi in corporum voluptatibus i tisse , velit Panaetio apud Dion I, II, 7, et Ciceroni Ac. r. II, 4b d I in II, Q

227쪽

νον τραχεῖαν κίνησιν. Aristocles M. Euseb. Pr Ev. XIV,

videntur, ut voluptatem aliquid per se esse, non sola privatione doloris terminari domonstrarent. Dixerit quispiam dissontire Di genem L. II, 86 ut Aristoclei nostro loco stivo una s. Sext Ena, admiath. VII, 199), quomin illo ponit δύο - λη, sic tres ara- στάσεις. Sed πάθος sententia Cyrenaicomina a animi ondicio non potest, quae est me si inter Voluptatein et dolorent, priHpter lx IIod hae non sentitur. Accuratius igitii Dion L. II, 85do Aristippo: riais 3 ἀπἐφαοε ην λείαν κίνησιν εἰς ωλοσιν

αἰσχ06ν ἀλλα νόμω καὶ θει. o μέντοι σπουδαῖος οὐδεν

228쪽

- -- παπύν- ἀλλὰ κατὰ τ πλεῖστον ἀρκεῖ δὲ

φρόνησι ἀπι-λ μεν εἶναι λέγουσιν iacinhν αἱρετήν ἀλλὰ διὰ τ αὐτης περιγιγνύμενα τον φίλον τῆς χρείας νεκα καὶ γαρ μέρος σώματος μεχρις να- ἀσπάζεσθα - ἀρσων μως καὶ περὶ τοῖς ἀφρονας συνωτασθαι σωματικλ' ἄσκησιν συμβάλλεσθαπρος αρετης ἀνάλvψιν τον οφον μήτε φθονήσειν μήτε ἐρα σεσθαι η εισιdαιμωρήσειν γίγνεοθω γὰρ ταμα

ο μετήγων ποι βουλεται. a Dion I, II, 8. 'Eρωτηθείς - μα ὁ Ἀρί-ππος τέα ωον ἔχουσιν οἰ φιλοσοφοι, - ἐὰν πιπιν-- -- ἀνώιροθῶσιν, ομοίως βιωσόμε . En patria quoque a morem suis cominendabat,n, M. - Sensus Sapiens invuli etc. laborat nunqliani, pentat enim in hisce a sola opinion inarii sed metui dolet, lippo in tibiis pendeat a natura. initur his locis doctri in do planio pertinulas ad pii περὶ τῶν πράξεων. Mores et artutes per so non aesti nivisetur ita cicinunt, . voluptates indo eniciantur. Virtus Cyr nescis ea potissimunt aulini a late et habituat aestiniabatur, qua

luis curas aerarinnas tuo naviter a se propellere, voluptates penitus hiauis hilarite te sorbere calleat, ἀεὶ ὁ προοπεσον εὐδιατιθέμενος, 'His erat ipse Cyrenaicorum princeps, v. n. 211. Indui, Mndiui ille voluptati esse, non insemendum discipuli praecipi ita temporantianuive apprimo commendabat, V. Diu L. II, 69. 7b;

Plut si Cupid. Divit. 3 morati p. I, 1, 18. 13.

229쪽

Sexti Emp. a lv.math. Vn Isi. Φαγ- οὐν οἱ - σθαι καὶ ἀδιάψευστα τυγχάνεω των δε πεποιηκέτων τὰ πάθη μηδὲν εἶναι καταληπτον μηδε ἀδιάψευστον ὁτιμεν γὰρ λευκαινύμεθα, φασί, και γλυκαζόμεθα δυνατὸν

ἀποφα εσθαι. 92 εἰκος γὰρ εστι καὶ πωμη λευκου τινα λευκαντικως διατεθηναι, καὶ - γλυκέος γλυκανθη-

ήμας ευλογώτατέ ἐστι πλέον των οἰκείων παθῶν μηdεν λαμβάνειν δύνασθα. 95 ἔνθεν , δὲ κριτηριῶν φαοιν. - κοινον ἀνθρώπων, ματα δὲ αυοινὰ τί νθα τοις κρίμασιν. - λευκω μεν γάρ τι καὶ γλυκυ καλουσι κοινῶς πάντες, κοινον δέ τι λευκον η γλυκυ οὐκ ἔχουσιν καμος γὰρ του χίου πάθως ἀντιλ-μνετια.

230쪽

Sexti liae ex pra nilauis Ouo Iudentis. Si niinns vixerit Cyrenaicos In hoc vel niax lino Sophialamin argutias inritatos se, quod noniana esse quidem communia tioininibus dicetnuit, deinde vomlineo usus testulauit, citi Vocem esse negareiit.

κακὰ δὲ τὰς ἐναντίας ξεις μέσα δὲ δονην και πώων. ἀνοιμι δὲ α φιλια διὰ το μήτε ν φροσιν αὐτ ν

ἶναι φ, - σοφοῖς τοῖς - ἡ γὰρ τη χρείας ἀναι-

-τάρκεις πάρχοντα μη δεῖσθαι φιλων ἔλεγε δε καὶ εὐλογο ει α τον σπουδαῖον περ της πατρίθος, ἐξα-

καιρω μηδεν γα τούτων φυσε αισχοον εἶναι της αὐτοῖς δήξης αἰρομiνης η συγκειται νεκα τῆς των ἀφρο

νων συνοχῆς φανερῶς δὲ τοῖς ἐρωμἐνοις νευ που ει ἡ ράσεως χρήσεοθαι τὸν σοφώ.

συμπαθεῖν τω σώματι καὶ ταoάττεσθαι, τὴν τυχην πολλὰ των κατ' ελπίο κωλύειν, οτε δια αὐτα --φιμον την εὐdαιμονίαν εἶναι τήν τε ζωην καὶ τω