Historia philosophiae Graecae et Romanae

241쪽

c. F. Hereniann 6-L, 'Hem d. μαι- u. I, p. 26s 339, Malliinum Platoriis P i. p. 85 sqq. -- --5. a. m. - ἀPH . II, 1, p. 114 Zello PMDa. d. Grietam II, p. 107, diutul. o. p. 35. Contra disputavum ruuerus in M. ben. II, 3, p. 305 sqq.

semper. Apparet Megari s simillieros bono sistitisso atque Eleatie ente i suo a Socrate repetendunt, ni virtutem unam esse mlahat, modo odi noti dictam modo σοφω modo ἐπισrisor, et φρόνησιν divina quod in nobis inesset vim Mo statuebat, divinamque esse quae omnia guberitaret φρόνησιν , . n. 203. 204 208.

p. 62. di in Platono n. m. 232 Diog. L. II 10I. αῖς ὁ ἀποδείξεσιν νίστατο οὐ κατὰ λήμματα ἀλλὰ κατ' ἐπιφορὰν καὶ τον δια πα-

ομοίων συνίσταμαι καὶ εἰ μὲν ἐξ ὁμοίων, περ αυ-Mῖν μὰλλον η οἷς μοι ἐστιν ἀιαστρἐφεσθαι εἰ δ'

ἀνομοίων, παρελκειν η την παράθεσιν.

242쪽

aaii O1κη Iemnultio dicitii si quid superfluat in armnienti l lilii ut nocessarium V. Sext. Inp. V p. meth. II, 156 . not. Ilabricii. Hoc loco notatur comparati falsa et parum idonea.

lidos iis maximo usus sit, quum restinet adversarios Me ricommvo doctrina patrocinaretur, velut Zeno quum leaticoriam M. Rivor Megaricoriis philos. l. e. p. sqq. D sin is no nibus hae traduntur 1 ὁ νενδόμενος i. o Mentimis v. Cic. Dirim II, 4, 11 Acad. r. II, 30. dicis te ninntiri, emammae dicis,

243쪽

etiam muni, tim a Lemmis rati Q mentia Mervi, etc. Quaeritur enim viando quia calvus appellari debeat, postquam unum pilum amiserit, an postquai duos et si porro ite tuo in candaequina et in acervo in singilla pruna mente collabente. Cetermin aiaκρὴ, cirruleni rationen sequitur quam ωρδεης, praetermiani quod lite inversana habet argumentoriin consequentiam. Si- milia tribuuntur Diodoro, M. Sext Enap. adv. Matii. X, 347.

234 Diog. L. II, III. Εἰσὶ δε καὶ λλοι διακηκούτες Ei βουλιδου Ἐν οἶς καὶ 'Aπολλώνιος ὁ Κοίνος ου ιέδωρος - ασευς, καὶ αυτος Κρύνος πίκλην. ουτος παρὰ Πτολεμαίω τω Σωτῆρι διατριβων λύγους τινὰς διαλεκτικου ηρωτήθη προς Στίλπωνος καὶ μη δυνάμενος παραχρῆμα διαλύσασθstι π του βασιλίως τά τε λλα επετιμήθη καὶ δ καὶ μένος κουσεν ἐν σκώμματος μερει. II 2. ἐξελθὼν δη του συμποσίου καὶ λύγον γράψας περὶ του προβλήματος θυμία τον βίον κατεστρεψε.

ad uni translatum esse narrat.

235 Arist. et O s. ἰοὶ δε τινες ο φασιν οἷον οἱ Μεγαρικοί, ταν ἐνεργη μονον δυνασθαι, ταν δε ηἐνεργθ οὐ δύνασθαι, Ιον ὁ μη οἰκοδομοθντα οὐ δύνασθαι οἰκοδομεῖν ἀλλα τιν οἰκοδομουντα ταν ικοδομη' μοίως δε καὶ ἐπὶ τ Ἀλλων οἷς τὰ συμβαίνονταδτοπα οὐ χαλεπὸν δειν. - ῶστε υτο οι λόγοι ἐξαι- ροθσι καὶ κίνησιν καὶ γένεσιν ἀεὶ γαρ τύ τε στηκδς ἐστήξεται καὶ ὁ καθήμενον καθεδειται οὐ γὰρ ἀναστήσεται αν καθεζηται ἀδύνατον γὰρ ἔσται ἀναστῆναι γε μη δύναται ἀναστῆναι. Cic. de Fato . Sed ad illa ni I tollor conteiitionena iiii ai περὶ δυνατῶ appellant, revertantiir, in qua iiiii valeat id lio fieri possit inmuriiur. Placet igitii Diodoro ii sollini fieri posse, mio alit emina sit aut emini sillumini sit. iii lociis attingi lianc ita estionem Nilui sieri io non necesse suerit, et iiiiiii quid fieri possit id alit esse iani alit latii -

244쪽

ς-e situm smi qmni ea me laeta mini, sM in sinusi intabilitatem apparere, in suturis qui isdam, tua

non appareat ne ii se si in videri. CL Cie Fato 6 7 Arrian. piet Dim H, 19; aut MMeso. Repum. 46 Hios. Contentio περὶ μνara modoro Fraineoteris trit,mitur, licet ex Aristotelis locis appareat antiquiores etiam Megaricos 1 operam isse modorira igitur eam in primis e

quibus illi fieri demonstrare studebant. Animadverteri luna vero in tali, guine alatiori ipsinni ioo, res ferri, ut tollatur primum sumi iluapropter ita Diodoriis propositionil aias oliditionalibus:

245쪽

τειαν κινουμενον ἡ δν τρόπου να τις κατ' εἰλικρίνειαν πιαι πολιής φείλει,πτ' ἐπικράτειαν προπεπολιῶσθαι,

ηγεεσθαι δε της κατ' εἰλικρίνειαν rara OhGI τιμ κατ ἐπικράτειαν ἐπίτασις γα της κατ' ἐπικράτειάν ἐστιν η κατ'

νειαν γενήσεται. ποκK- γὰρ εὐτριῶν μερῶν συνεστδε σομα δυοῖν με κινουμένων ἐνος δὲ ἀκινητlζοντος τουτο γὰρ η κατ επικράτειαν ἀπαιτεῖ κινησισ

ἐκ τριῶν μερῶν συγκείμενον σῶμα θυοῖν ἐν κινουμένων ενδ δε κινητίζοντος κινεῖτm , καὶ τετα9του προο-

σῶμα κινεῖται, κινήσεται καὶ το εκ iret ' ἰσχυρώτερα

γάρ ἐστι τὰ ἐσσαρ' ἀμερῆ, μεθ' ων πρύτεὐον ἐκινεῖτο - προστεθεντος με - 1ir . κά εἰ- ἐκ τῶν πέντε συγκείμενον κινεῖται - τως κά ἔκτου ' προσελθόντος

246쪽

μεγαρίσαι. I 20. φερονται δ' αὐτου διάλογοι ἐννεα )Iebutyas uelidis, Stilpo chillya successor appellatur;

o. 8ui l. s. v. EDHεoης; Diri: L. II, 112. io aliis Stilponis magistri v. Suid. V. taxων - , Viriliti dialogos unierat Suid. v. taxων. - Aetas Stilponis eo defiIaitur cauod lietililii asti, Cr latis, Theodori et Diodori aequalis ei at. I log L. II, 112. 113. m. 116. Zelio Stoicus eum audivit, ib. 114. 120 VII, 24. Insignis erat moriun inteoltate V. Cic. Fato B; qui miv. Olol. 22. Et placita quovi ad norcs Potimianimi spectasse videntur, V. Urix tutei v. lay I, II, IIS

247쪽

eontentum ei propter rure mico in iii ligere, ras Mire. Hoc obiicitur Sulponi ab Epicuro et his, qui-

ambiguitatem incidendum si exprimere dπάθειαν uno verbo sine voluerimus ini impatientiam diuere. Poterii enim eonirarium ei, quod seniseam vesiuit is, intelligi. Nos Quin etiam volumis diuere, qui respitat

omnis mali sensum accipit ill Is, iii nulliti possit ferre malum. Vide ergo niuii satius sit aut inviilnerabilem

aestinui dicere aut animuin extra omnem pauentiam po- suum. De Inier nos se Sinie het illos inter i. Noster sapiens vincit qui leni ineommodiu omne sed se

et amicitii ha re vult et vicinum et contuber leni, quamvis sibi ipse summi.

Haec Megarica disciplinae somnulam X plic Mati suInnan III bonunt ἀπάθειά idem dicetur quod φρόνησις, quae uia est et risitur in sapiente.

' Vulgo utilitatur lamina sed ad minuan avi deest. Disitiroci Corale

249쪽

a De vita et dialogis PMetionis, Helior inius men 1846,μ 391-399. D Gemiis hiderium es Nomitiatur feriunmio una cum Eretriadis, qui solent cum Megarim eae, iamne' - ,)Diog. I. Π, 126 131. Menedemi ni Muripus reliquisso remitu ib. 136. Nobilis erat anilesiis Asclepis dis et Menedemi, sti. 137 Minsignis mi in Hiilosophiam serebantur maior Auten TR p. 168.

Menedemiis de patria loquo merebatur, quam regebat tempore primoriam Alexandri successoriam usque ad Ol. 125, 3. F. Diog. I.. Π, 140 sqq. et extremis Melied id, Minnis Mepe in Philin

Sist,est enuntiaturi Sulponis, quod assem in n. 239.

216 Plut Viri Mor. 2. Μενέδημος μεν Ἐξ ρετρίας δείρει τῶν ἀρετῶν καὶ τ πληοος καὶ τὰς διαφερής, ῶς μιος σης καὶ χρωμένης πολλοῖς δνὁμασι αδ

γὰρ αὐτο σωφροσυiu; καὶ νορείαν καὶ δικάffiσυνην λε- γεσθαι, καθάπερ βροτον καὶ νθρωπον. Cic. Acad. r. II, 42. A Menedemo autem, quod is Eretria suit,

250쪽

triaci appellati mi omit omne bonum in mente positiini

et mentis acie, qua erili cernereth r. Excipiunt haec vecta ea, qua Aupra apposita sunt in n. 231.

Namque Cicero retriacam lillosophiana nil igi continuationena Megarica esse iudicaliat et redeunt feritae codein liae quae nostro loco asseruntur placita atque Euclivis quae supra legitntur.

μένα και συμπεπλεγμένα. .r, AH, Propositioneis ne livas idcirco re idiasso videtur , quod veri

라틴어 텍스트