Historia philosophiae Graecae et Romanae

321쪽

πολλῶ θεύμενοι πολλοὶ ς εἰς μιαν οἴκησιν γε ραντες κοινωνούς τε καὶ βοσους, αυτ τη ξυνοικία θέμεθα

φύεται καστος οὐ πάνυ μοιος κάστω, ἀλλα διαφίρων

λγμοις μεταδώσουσιν αν καστοι εὐγαζωνται; ων θενεκα καὶ κοινωνίαν ποιησάμενοι πολιν κί γεν.

ἄμα εγγενομεν ον ἐσκεμμεθα; γ μεν, ἔφη, ουκεννοῶ - Σώκρατες, εἰ μή που ἐν αὐτῶν τούτων χρεία

a In sequeritibus p. 374 A eo usque in hac nuneramosso ut Eat. - Veram Platonis hac dolam sentenciam habebis in n. subsequenti.

322쪽

Nτος σώσει τὰν περὶ το/ εινῶν δύξαν,--τά τε αὐταεἶναι καὶ τοιαυτα, α τε και Ια ὁ νομοθέτης παρήγγειλεν

αὐτην αυτης , καὶ τ την προσρ ἐον Παπτάπασι μευοῖν, ω' 'Αρ' ουν οὐ καὶ σώφρονα κατα πάντα ταυτα;

σι, ἐν τοῖς ἀρχουσιν φιν τοῖς ἀρνμινοις; μυμ τι- ροις που, ἔφη. b. p. 434 A. ἔκτῶν σκυτο μου ἐπιχειρῶν ἔργα ἐργάζεσθαι η σκυτοτιμος ἐκτονος, ταωγανα μεταλαμβάνοντες ἀλλήλων η τιμὰς, καὶ ὁ αὐτὸς ἐπιχειρῶν αι φύτερα πράττειν, πάντα ταλλα μεταλ-λαπτύμενα ὁρά σοι ν τι δοκεῖ μέγα βλάψαι πιὼν οὐ πάνυ εφη 'Aλλ' ὁ μιν γε οἶμαι, δημιουργος ν η τις ἀλλος χρηματιστης φύσει ἔπειτα ἐπαιρόμενος η πλοsro πλήθει ns Ddλλω τι τοιοsτ εις τι του πολεμι-- εῖδει ἐπιχειρο εναι,4 των πολεμικῶν τι εἰς ἀ το 0

323쪽

πραγμοσυνην λεθρον ναι τί πύλλι Παντάπασιουν Β τριῶν ρα ντ- γενῶν πολυπραγμοουν καὶ

a Dion boni scientiam ii. c. philosophiani, quam nisi pu tui iam, non potest in iusta civitate rectoris munero sunt, .

ras, tu opuniat istam civitateII a phiIosophantibus regendam appellatana Olucrat, diiιorOκραrιαν dixit, cum gentilii philosophi sint

οἰ θριμοι, Rep. IlI, p. 12 C sui. VIII, p. 43 A, 44 E. Pluries Mut regentes an unus sese eodem venire sinuiniuiti byInde elimicivi sui inclinationes et lino repetuntur. Nam cum recta et inusta vitas consistat in eo in Omnia hene concordent ei rei minis iant, ni tisia et perversis civitatis cernitur in periuribatione ordinum, maxinio emim si mini quod explicatius peraequitur Resp. liber VIII, ubi ad illam norarum doligamur singul---οDisitiroci Corale

324쪽

καὶ τα καὶ χεῖρας κοινα μὲν έγαν δοκεῖν καὶ κουειν - πράττειν, ἐπια-ν τε α και ψεγεω- 4 ο τι ----πις, σαι, κατὰ δώροι, Οὐλιτες νύμοι μίαν ὁ τι μάλιστα πίλιν περγάζονται, τούτων περβολη προς ρετθν οὐδείς ποτε ορ- ὰλλον μενος μήτερον ουδε βελτίω θήσεται. τοιαυτη πήλις δεῖ, που θεοὶ νείφραινύμενοι κατοικουσι δι δὴ παράδειγμὰ γε πολι- τεως - My χρη σκοπεῖν, ἀλλ' ἐχομἐνους τ της τὴν τι μώωστα τοι - ζ Γν κατὰ δύναμιν '

325쪽

existere putaverit, s. Rep. V, p. 47 C, VI, p. 499 B, aera VII, p. MMD. Ido in i ii iam iei vim instum, os nud V, p. 72 B silii. Zeuo a in P ω p. - usinodo mulsi, atriis iusseat in litas Bopublica, alite in libris Legit iis, qui civitates ac vero Oxistentes mae' res piciunt a seniore compositi nee noli 3so erant in ivn. . iii sint ii hos iustos si non Platoni iuuiu iandos, tamen ab edi re, dis illo passim interpolaios esse iudident, V. duo Plia m. p. 3-144, Philus Lirim, p. 317 sqq.

326쪽

ξύντων εαυτοs' ἐπιστήμης γαρ sτε νύμος οὐτε τάξις ουδεμία κρείττων, οίδε θέμις ἐστι -- οὐδενος πηκοον

CL Polit p. 29 A. To δ αριστον υ του νόμους ἐμὶν ἰανεμ, diai αι δρα ον εω φρονήοεως βα-Ἀκόν. Educationeari pueronian in latitatem regerimu Wavioris momenti iam ipsam legislationen esso arbitrabatur, o Rep. IV, p. 423 D sqq. mi circa eges ita concipientas esse dicit, ut institutioni simul insρο- viant, o Gre. IV, p. 71 E sqq. IX, p. 857 C sui. Ipsa a tisinistratio civitatis nihil aliud ei quam educatio civium ess videliauar Menox. p. 238 C. Πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρωπων orc Myμὸν ἀγαθῶν, δὲ ἐναντία κακῶν.

Do placitis Speusippi et Xenocratis, qui scholam in Academia propagabant, scripserant Aristoteles et Theoplirastus V. I log. ..

V, 25 47; Philippo Opuntio, ut Leges Platonis ediderat assedis Erinomaeo n. 251, not. n. 286, not. lis, mani g. I. III, 37 ei suae. τῶδσοφος, tibi plures luim ab eo diu en inierantur, in Boeotia in Hai. Min. 73, M. Zello Triton Stud. p. 135 sq.Bouaeus et Heraclides nominantur inter eos qui 'et Mais acroa nisi perscripta publieaverant, id n. 249, not. Heraclides Ponticiis, Disitiroci Corale

327쪽

ma omini inter philosophos notatiuis quamquani ad seris etiam rebus inaureniaticis ei Mironomicis e Dosmeri iter elido Pontico D, a1 1830 Briuidis nam . , 2, 1, p. b, Boeelchsib. d. stom de PlMon p. 127 Omnes ad mingore propensiores emuit, Haeminio, ut videtur, ipso Platone servium a Speusippus.

H. o. ab a 347, quo anno diseessit Iato, usque ad a. 339. Ipse et siI essores, Xenocrates Pole no in torto Platonis prope Academian liabitabant, qui etiarn inferiorit ira temporibtis in P η- sessione schola mansit v. Diog. L. IV, 1. 7, Plutarch. exH. 10, L ali in s. v. Isidori 1M, Suid. v. Hurων, iampi in Conimentare,

Eodem redeunt vino seribit in Aristin Anariori. Π, 13 Sehes in Aristi p. 248 a. Σπευσιππος δὲ καλῶς ἐμφάMων ἀναγκαῖον εἴναι - ὁριζόμενον παν--οέναι δεῖ γάρ, φησίν γιγνώσκειν - διαφορὰς π - αἰ ra Mais, νονν. Inter librim, qui receiasentur M. Dios. L. IV, 5, 4 moin decem libris comprehensa et si silenter citata apud Athenaeiunerant potissimum de manis iustumianius.

των πραγμάτων - μὰν αἰωφὰ ἡ δὲ νοητε, τῶν

328쪽

ἀναρμύστου, ταυτρο οὐκ αὐτοφυη , αλλ' ἐκ λογιέσμου περιγεγονυῖαν, ουτ και η πιοτημονικη αἴσθησις φυοι-

κῶς παρ το λόγου της ἐπιστημονια ης μεταλαμβάνειαρφει πως πλανη- Ἀποκειμένων διάγνωσιν.

Contrarium est inter id quod nobis innatuni et semper in nobis est, Velut alio iti luod exercitatione acquiritu , os Plato

de Rep. Π, p. 18 supra in n. 282, not. Videtur otia Speusirpus sensibus plus quam mainter salsisse.

μωικὰ δύο οὐσίας οἴεται εἶναι) τρίτην δε την τῶν αἰουητῶν σωμτων οὐσίαν Σπευσιππος ὁ καὶ πλείους

σως - του νος ἀρξάμενος καὶ ἀρχὰς ἐκ της -- πως ει ρο μεν ἀριθμῶν, ἄλλο δὲ μεγεθων, ἔπειτα --της καὶ τωτον δὴ - τωπον ἐπεκτείνει τὰς οὐσίας.

D. Platone, sum p. 266, not. o do Speusippo F. Raviasson, Speusippi de prirnis rerum principiis placita, Paris. 1838 Brandis HanM II, 2, 1, p. 10 sq. Numeros nonnisi mathematicos statuis- videtur, subraus Healibus, v. Brandis iis p. 15

οπψμα α τἐρων ἐστι προτερων τελείων, πιχὶ τὰ πρῶτονου σπέρμα ἐστίν, ἀλλὰ τὰ τέλεων. .

fuisse cf. n. 290 et peridotum non in eas statvisse inui peret at LIR, sed quod una cum robus naturalitatis perficeretur: unde Prosectus non solum tinui ess Giloni attime honum negabat, sed ne Substantiis lilii lem ad untini referendarii esse consebat Aristi et iv, ο δι καὶ ἐπὶ est, sustων υτ υς ἔχειν φησίφ

329쪽

294 Seneca p. 85 , 5. Xenocrates et Speiisippus Plitant beatum vel sola vinii te seri posse, non tamen nil nal onunt esse quoi lionesti in est leni Alex. Stroin II, p. 4l D. Σπεύσιππος - θν ευδαιμονίαν φησὶν ξιν εἶναι τελεία εν τοῖς κατα φυσιν χουσιν η ξιν αγα-

θῶ - ὁ καταστάσεως παντας μὲν ἀνθρώπους ρεξιν χειν, στοχάζεσθαι δε τοὶ ς ἀγαθοὶ ς τῆς ἀοχλησίας 'εἶεν , αν αἱ ἀρεταὶ της ευδαιμονίας ἀπεργαστικαί.

Videtur Vetus Academia, cuius princeps est Speiasippus, bona exterii aliquanti uestimasse, sed non tanti ut ea ad beato Vivendum necessaria putaverat, verun ut sero liniliter statuerat atque Antiochus p. io Acad. r. II, 3. 44. Neque de inoribus livid- quam inter Periliateticos et veterem Academiani dissere actitrabatur Cicero de Orat. III, 18, Acad. post I, 4.

D. Xenocrato S.

m Diog. L. IV, 6 αενοκράτης - χαλκηδόνιος ο πος εκ νεου Πλάτωνος κουσεν, λλα και εἰς Σικελίαν αυτω συναπεδήμησεν. ην δε την φυσιν νωθρύς, στε λέγειν τῖν Πλάτωνα συγκρινοντα αυτὰν χριστοτελει' μεν μύωπος δεῖ τι δε χαλινοθ' 10 προ δε τον μήτε μουσικην μήτε γεωμετρίαν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκύτα, βουλόμενον δε παρ' αὐτον φοιτst Πορεύου , ἔφη - λαβὰς γαρ υκ ἔχεις φιλοσοφίας. 4. διεδέξατο δε πευ- σιππον και ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς πεντε και εἴκοσι τηεπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ το δεύτερον ἔτος τῆς δεκάτης και κατοστῆς 'ολυμπιάδος

a Diligentia compensabat quod ingenio corat, V. Plut de Recti Rat. Aud. 18. tiam uiorum integritate a severitate adniO- liini intor cives spectabilis orat Platoneu in Siciliam proficiscenteni etiar Speusit pus coinitatus erat, . Plut Dio 17. 22. - , Ab

330쪽

a. 339 sque ad a. 315. De libris, quibus et dialecticam et playsicana et moralem attigerat, inter quas pluIoηophiae partvi primusae ii ratius distinxisse dicitur n. MI v. Dios L. IV, 11-IL

Brandis Andb. II, 2, 1, p. 36.

τούτων κοινῶς, μεν διὰ του πιστημονικου λύγου κρι

τήριον βέβαιών τε πάρχειν καὶ ληθές - δε διὰ τῆς αἰσθήσεως ἀληθὲς μέν, οὐχ ο--- ῶς τι δῶ - ἐκ

τῶν δοξαστῶν .a C . lat. de Rop. X, p. 617 B ci ci., isti eadem facultas

disi muti velut inter partes discretas et separaitas.

Stob. et i, p. 62. Σενοκράτης - τὴν μονὰμ καὶ 297 δυάδα θε ς την μεν ς ἀρρενα πατρος εχουσαν τάξιν ἐν έραν βασιλεύουσαν. iaαινα προσαγορλει καὶ Ζηνα και περιπτον καὶ νοον, μισοστυλαμ προ-ος