Historia philosophiae Graecae et Romanae

361쪽

non accidentia cuiusquam Mn α συμβεβηκός). sed naturae cuiusdam *νσεώς ιγος h. e. substantia per se existentia. Huius mare subsimiliae rου νεος -muin perinde nobis anni investigarim ait quo veteres physiola P metum initium res ovrωr mlaesive an elementa b. e. tamquam ultim et sumina principia.

an G δὲ ὁ λέγεται μὲν πολλαχῶς, αλλὰ

τὸ ν οὐσία, λεγομένων η τομων τινος ἀποφάσεις οἱσίας δι καὶ ὀ μ ον εἰναι μη ν φαμεν. καθὰπερ οὐ καὶ των πιεινῶν ι πάντων μία επιστήμη ἐστίν, ύμοίως τομο καὶ ἐπὶ - λων. οὐ γὰρ μονον των καθ' ῖν λεγομενων ἐπιοτήμης ἐστὶ θεωρησαι μιας, ἀλλὰ - των

προς μίαν λεγομἐνων φυσιν καὶ γὰρ τα0τα τρέπον τινὰ λίγεται καθ' εν δηλον ουν τι καὶ τὰ δντα μως θεω-

σαι Ἀντα παiππο δὲ κυρίως του πρῶτου Ἀπι στήμη ἐξ οὐ τὰ ἀλλα υτ αι, καὶ δι' Mahονται. εἰ οὐν τ τ' ἐστὶν φ σία των οὐσιῶν ει δέοι τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας ἔχειν τον φιλοσοφον.

362쪽

Cat. 5. υσια δέ ἐστιν κυριώτατά τε καὶ πρώτως 322 καὶ μάλιστα λεγομένη ' μήτε καθ' υποκειμενου τινος λέγεται μήτ' ἐν ποκειμένφ τινί εστιν, οIον έ τις νθρωπος νύ τις Ἀπος δεύτερα δε οεσίαι λέγονται, νου εἰ δεσιν αι πρώτως οDσίαι λεγύμεναι πάρχουσι τm ruτε και τα των εἰδῶν τούτων γένη οἷον ὁ τις νθρωπος εν εχε μεν πάρχει, ἀνθρώπω γίνος ὁ του ειδους εστ το ζωον δεύτεραι οὐν αἴτια λέγονται οὐσίαι, οἷον τε Ῥθρωπος καὶ ὁ φ . - - ων δε δευτέρωνουσιῶν μὰλλον ουσία ὁ εἶδος το γένους ἔγγιον γαρ της πρώτης ουσίας ἐστίν. ἐὰν γαρ αποδιο τις την πρῶτον

οὐσίαν τέ ἐστι γνωριμῶτερον και οἰκειύτερον ποδώσει

το εἶδος ἀποδιδους περ, γένος, οἷον τιν τινὰ ἄνθρωπον ποδιδους γνωριμώτερον ν ἀποδοίη iορωπον

ἀναμφισβήτητον και ληθές ἐστιν οτι τύδε τι σημαίνει λομον γα καὶ εὐαριθμῶ το δηλουμενόν ἐστιν ἐπὶ δετων δευτlsων υσιῶν φαίνεται με ὁμοιως τω σχηματιτης πρ0οηγορίας τύδε τι σομαίνειν, ταν λύχνθρωπον

363쪽

De singulis os Troiule leni largis et ess L. P. 33 8qq.Ill IniverSum notandum Aristotelis illarii substantus et de

omni substantia doctrinam oppositam esse Platonicae do Melaram cuinae, substaritias minis re sensibile essu sint iis es. n. ais, not. b. Quam maxinin inspugnat, ut absunt et repugnatiua

366쪽

aedificium est δυνάμει, si nihil nequo ab aedificant nequo a ma--ria esistat quo minus aedificetur, intiliterque semen tum demum,

Monur ut se honiis, quum invium Maii, in idoneam in qua, Matur ii uno nusteriani , -- ργεια, saepe eon aditur eunt i πνία - est aeuo et mutatio, qua 'ud ex ineri possib late ad plenam essentiam enititur atque perducitur, et insta

inerti matella ad inrtain soritiam atque ad vitari actionem individuam rο ἴδιον num en excitans eum ro is ore nihil sit nisiqviri aliqua res est quatenus comtatur et definitur. Itaque o cἐσra interduim opponitur et rί ην ινα et diserto ab eo distinguitur, et Anal post I, 22; I, 6 Top. VII, 3 De An III, 6;Z, 4. Quanulus in aliis locis lia somnulae vc ita coniunguntur Vel inter se perinutantur, ut illi interesse vident Ir, V. Anal Posti

I, 3, Top. I, 4 8 al. s. rendeteriburg Ilus Rhen Plan. 1828, p. 4 sq. ad Arist. An p. 192 sq. Glas h. l. ares p. 3 53, Bonit Arist. Me t. p. 311 sq. - Τ 3 ri tiuuit μέν, quod AMPI Nulum est ante vocem Drάμει, Maa ellipsis Aristoteli loninsueta est, s Phys. III, 1, p. 2b11, 1 et 3 al. Eordr vi dicitur eoden sensu no et Z, 10 p. Vobl , 30, tibi uiateria earnis, OSMuni singulorum, ex initius lite vel ille homo consistit, opponitur fidi . καθόλου . e. liuininis universe dicit Sio etiam aliis Iocis uliectivo ortiro ita utitur, ut sero idem signi

367쪽

lamni indo velut ad certiun sorin 1 emergentium, H, I. λην

368쪽

stantia osse videbatur quo pertino etiam illud quod definitionem

1branae revocat ad disserentiam, in quo latii procul a Platonis doideis doctrina abest. Sed putabat Aristoteles nautem aua singulis ac nautali ilibus rebus necessariam csso, quipli ut liae Omen contraria in se recillere, Domun et Corr. q. ora 1 νὶ μόλω r με - κυρίως οὐ ποκείμεν ον γενέσεωi, καὶ φθορὰ, δεκεικον, ρύπον δέειν - r rati auaις μεtasiolata, or πάνr δεκεικὰ υποκει μεναενανrιώσεών ιν ων. Nequo vero disturetitia per so substantia est, sed eatenus dumtaxat quatenus inest in Daateria Top. IV, 2. υ-

stantia efficiuntur consociatione generis disseientiae . . eius quod potentia est et eius quod actu est. Quocire rationern eius coiisociatiotiis, italis cerasitur in singulis substantiis, explicare o Itimus, i l maxilii spectatullii est, ut causam Iinoventum rὐ ποιῆ-cαν, αἴrιον ου ει εἶνa r ordoγγ Dior ut o P aiκον, ὁ κινῆσαν

Met Z I. Πάr τα ὁ τα γιγνύμενα πί τε τινος, 421γνεται και ἔκ τινος και τί - - ὁ δ' ξ ου γίγνεται

φύσει θ τέχνν ἔχει λην δυνατον γαρ καὶ εἶναι και

369쪽

περὶ τῶν αἰτίων, ποῖ τε κιῶ πω ἀν ἀριθμόν ἐστιν. ἐπεὶ γαρ του εἰδέναι χάριν η πραγματεία, εἰδέναι δ' οὐ πρύτερον οἰίμεθα ἔκαστον πρὶν - λάβωμεν τι - τί περὶ ἔκαμον θωτο δ' ἐστὶ τι λαβεῖν πρώτη. αἰτιαν Ἀνον δε καὶ ωῖν τωτο, χροι- καὶ περὶ γενέσεως καὶ φθορας καὶ πάσvς της φυσικῆς μεταβολης οπως εἰddτες αὐτῶν τὰς ρχας ἀνάγειν εἰς αυτας πειρῶμεθα τῶν ζ ουμενων καστον μὲν ουν τρόπον αἴτιον λέγεται - ἐξ- γίγνεται, πι πάργωτος, οἷον ὁ χαλκος το ἀνδριάντος καὶ ὁ ἄργυρος της φιάλης καὶ τὰ τ - των γέ)χ υλλον δὲ το εἶδος καὶ τι παράδειγμα o feto δ' ἐστὶν ὁ λόγος ὁ του τί γ ν εἶναι καὶ τα τούτου ἐν'Moν - διὰ πασῶ- τὰ δύο πρὸς ἔν καὶ λως ὁ

σῖτός, και ὁ πατηρ του τέκνου, και λως τι ποιο θν του

ποιουμένον καὶ - μεταβάλλον του μεταβαλλομένου. ἔτι ει αλτιλος τομο ἐστὶ τι οὐ ἔνεκα οἷ- - περι- τατε φύγίεια διὰ τί γὰρ περ πατεῖ φαμὲν να υμ

καὶ υσα 4 κινήσαντος ἀλλου μεταξυ γίγνεται του τέ-

370쪽

a Consulto ititii hac voce Platonica, παρόδειγυα, no dubitetur quin id quod et do sive tio eo ab eo dicitur dum sit at iii

in. et 2, ubi de istam viariis causis iis lor verbis. Ad has quatuor causas omnium ci illecunquo lint principia ab Aristotele revocantur. 's. Anal post. I, II de Gener An I, 1