Historia philosophiae Graecae et Romanae

621쪽

ῶκησαν ἐγγραφέντες φθή ω' ἀσωμάτω ἰδεῶν πολι

τεία. Alleg IlI, 4 p. m. 'Oταν μεντοι διὰ πάντων η υχ καὶ λύγ Πν καὶ Ἀγων ἐξαπλωθὴ καὶ ἐκ- θειασθὐ παύοντα των αἰοθήσεων αἱ φωναὶ καὶ πάντες οἱ χληροὶ καὶ δυσώνυμοι ηχοι φωνεῖ γὰρ καὶ καλεῖτο μεν ὁρατον την οὐασιν ἐφ' αυτύ δε φων την ἀκοήν , ὁ ε τμὰς θν οφρησιν και συνύλως λαι- σθοτον την αισθησιν ἐφ' αυτ ποοσκαλεῖται. αὐτ δε πάντα παύεται ταν ξελθουσα ζ ψυχη πύλιν Ἀδιάνοια θεω τὰς αυτης πράξεις και διανοήσεις νάφν.

Migr. br. 9 p. 443. AH πρῶτον κεῖνὐ σοι βουλεται παραστησαι, τι τερος νηπίων καὶ τερος τε-

λεέων χῶρύς ἐστιν ὁ μεν νομαζύμενος σκησις ὁ δεκαλούμενος σοφία ἔπειτα τι κάλλιστα τῶν ἐν τῆ φύσει ρατα μαλλον εστιν χὶ τοτἁ κτήσασθαι με γαρ τῆς θειοτiρας μοίρας λαχέντα πῶς νεστιν ἰδεiν δ' οὐκ

a/ος ὁ τῶν λων πατh εργα μεγίστην πασῶν χαρίζετέα δωρεάν. θεωρητικο γαρ τίς ἀμείνων βίος μαλλον

622쪽

τιον καὶ τοτε με καθαπερ ναυς εὐπλοω τοτε δε δυω

τῶν ἄκρων εἰοίν, - καὶ κει πολλάκις ς ἐπὶ κλίμακος βαδίζουσιν π της κρείττονος μοιρας ἀνελκύ- μενοι η - τῆς χείρονει 'υσπώμενοι , μέχρις ὁ

623쪽

osse, quibus continuata domuni exer itatione superior evadere pos

ξεων - περας ευδαιμονίας ο ἀκλινῶ καὶ ρ ρεπῶς ἐν μύνωor'ia . o revocarula splendula Ia lana, qua mat vitam theoreticam vel potius Ontem litativan v. n. 61 3 exu. IlIne laus cumulatur in thro vita oonter Illativa, tibi e nos Ieliratur vita II a- pel inmini, qui boni exterasi penitus repudiatis solitariam vitatueti gerant ouino tenipus in dei contemplatione ponebant inque procatio ubus et canticis sacris, et hibius sacris volverillis: v. impri

δεττει θεῶ ὁ δὲ πάλιν ἀποδιδράσκων θεὸν τον--οὐ

δενὸς αἴτιέν φησιν εἶναι, των δὲ γιγνομένων πάντων εαυτόν. λέγετο γο, παρὰ πολλοῖς τι τὰ ἐν τω κώνω

πήντα φέρεται χωρὶς γεμονος ἀπαυτοματίζοντα, τὰ δὲ καὶ ἐπι δεύματα καὶ ὁμους καὶ ἔθη σωὰ πολιτισῶκιὰ δια κιὰ κοινὰ δίαια πρός τε ἀνθρώπους καὶ προς

624쪽

τον ἐπὶ μέρους, - γενητοω και ν ον ἀπολιπουσα

μέχρι Νερβα ἐφ' οἷ καὶ μετηλλιον ἐσιώπηγε κατὰ

Πυθαγύραν πέντε ἔτη . ἰτα ἀπηρεν εἰς Αἴγυπτον ἔπειτα εἰς πυλῶνα προς τους ὰγους - ει ν Η

perasse Philostr. V. Apoli I, 7 8. 11. Pythagoreorum placu ad disdiplia iam tuno apud mulios denuo invaluisse in supra Minori Himis n. 472, not. Namua sacrificia aspernabarur praeeunto Dui-m ib. I, 31 sed tamen illam praecepta Pythagorae HKpissus no ni nuntiaui quidem sequendum esse putabat, quippe officiens

temperantiae. Numeriunii doctrinam symbolicam, qua eadunt actate exemplo Pythagoreorrum tradebatur a Moderato, postea Theon Smymaeo et Niconiaclio, Apollonius non tanti secisse vi-dotur; h. III, 30. 3 De tui a multa nari a PHIostratus in Vita Apollonii, quam scripsit ambiguam aedem Damidis v. lii-lostr. Vit Apoll. I, 2, 3. Philostratus nairacula Apollonia non a magicis artibus repetenda est e affirmat, Sed a Sapientia eius intimaque qua cum diis coniunctiis suom caritate; ib. I, 2 V, 12. Apti l posteriores tantiu inValuit eius memoria a sanctitas, ut pas

625쪽

divinis honoribus amoeretur, v mo C a. LXXVII, 18 Flam piso. v. Aureliani M. -- Epistola inio dubio supposi- sunti Vii Pythagoriin Maim Meripia est a Porphyrio V. ym 2 et

626쪽

i Viri a do II, Eduo. 1 solo tamen, rebus m inis disputare ad exemplo una 'sin Anumni R De E m Despica scici. In Mistis Plato in o Arin em si nata, in sequitur. κουιγος, οὐτ' ἀποίου δημιουργὰν λης να λόγον καὶ μίαν πρόνοιαν, ς οἱ Στωικοί, περιγιγνομεν ' παντων

θεολύγων και νομοθετῶν εἴς τε ποι Πάς καὶ φιλοούφους

ωσπερ Ἀρν η τισι πειθηνίοις χαλινοι λύγος , ἀλλὰ πολλὰ - μεμιγμένα κακοι πιῶ ἀγαθοις μαλλον δὲ μηδὲν ῶς απλῶς εἰπειν κραπον ἐνταυθα τῆς φύσεως φερούσης οὐ δυειν πιθων εI ταμέας οπερ νάματα τα πράγματα καπηλικῶς διανέμων ἀνακεράννυσιν μῖν, ἀλλ' ἀ- δυεῖν ἐμαίων ἀρ- austrarii, a mῶ-νδυ- μων της - - τὰ δεξιὰ -- -ῖαν έ - γουμίνης τῆς δ' ἔμπαλιν ἀναστρεφουσης και ἀνακλω- σει, ο τε βίος μικτὰς ο τε κοσμος, εἰ καὶ η ας,4 ὁ περίγειος λος καὶ μετὰ σε 'ire , -- o Ma

627쪽

ποικίλος γεγον καὶ μεταβολὰς πὰοας εχύμενος εἰ γὰρούει ἀναιτίως πέφυκε γενέσθαι, αἰτίαν δὲ κακοετα-- Antiqui uides ' Plutarcho pro mi liminiis pastos mis

i alientur. De Anim Procri 33 - πα- θεαὶ ι πρεσβύτα- φαοσοφον --. mise retinendum esse patrium de ii cultiuna milius receptum Anua. 12 Ἀρκεῖ γὰρ ρ πάτρως καὶ παλαιὰ

tia iit ipso atticismus ei sat superstition probatior De Superat. 11.

628쪽

χον ἐποίησεν, δὶα ῶσπερ ρμονικον ανδρα καὶ ρυiλμι - οὐ φωνην ποιεῖν --ησιν, ἐμμελη ἡ φωνην καὶ κίνησιν ευρυθμον

Plato ant munduli esse do is os si os de An Procri 6.8. s. Ad hoc f. tum inesso in mundo malitin principiunt an, maris, redit etiam doctrina malis daemonii, , qui hominibus p tentiores sint, sed in quibus divinum nonnisi iinpuro insit eum

De Is et s. 49. εμιγμεν γὰρ Ἀουδ το -- 522σμου γένεσις καὶ συοτασις ἐξ ἐναντίων , οὐ μην ἰσοσθεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ πης βελτίονος το κράτος ἐστίν λέοθαι δε , - φαέλγη παντάπαύω ἀδύνατον, πολλην μεν ἐμπεφυκυῖαν τω σώματι, πολλην δὲ τρὶ ψυχῆ του παντὸς κι, προς τὴν βελτίονα a ' δυσμαχοθσαν.

φυὲς κά ἀνέμοιον, σπερ τέρου σῶματος του λέγου

629쪽

πρὰς τον λύγον ἀνάγκ3 τιν καὶ φsoει συμμιγεντος καὶ συναρο-ἐντος εἰκὰς μιν ἐστι μω Πυθαγύραν γν - μυθίας - οὐ παν ἐχουσl διδασκαλία καὶ μαθήμασιν υπήκοον οὐδε λύγω μεταβλητον ἐκ κακίας, ἀλλὰ τινος ετερας πειθοος συνεργο καὶ πλάσεως ἀ τιθασσευ-

εῖς τε κινήσεις καὶ κυῶ.ους σχιζύμενον πεναντίους καὶ πλανητους Πρχην διαφορας καὶ γενεσιν ' ' η τε ἀνθρώ

στα μιμεῖσθαι το χρώμενον η πέφυκε δυνάμει και παρε- χειν, ἔργον αυτο το νοήματος ἐν αὐτφ '' . δεικνύ-

630쪽

ὐπαθὲς καὶ ἀναι-ρτητον αλλὰ μεμιγμένον πολλῶ τω

μήτω οὐκ επικρατουσι ι εμαίως, λλὰ κύκλω μεν υπ' ἀνάγκης φερνιν - κάτω δὲ φυσει ρεπόντων γίγνεπαι

ὁ καλούμενος ἐνθουσια-ῖς λιαε μαις ναι κινήσεων δυοῖν την μεν , πέπονθε τῆς φυχ ει μα, την δε