장음표시 사용
631쪽
nobis invita a renuente ea parto animi, quae homini propria est ut mortali. An Proer 27. Opis rων ἐρωνrωι ἐι θουσιασμοὶ καὶ πrοησεις καὶ διαμάχαι οὐ φιλοκάχου πρὁς- σκόλασtον ἐι δείκνυνrae 3 μικrον ἔκδεε νοῦ, λεως καὶ σπαθου, ra rῆς θνητης και περὶ σωμαra rastvrῆς μερίδος. Propterea Inor omnium, in quilius do velo deorum cultu dissentiant poetae legislatores, philosophi, tu lex atque arbiter esse dicitur, ut quem Venerentur omnes. Λ nator 18. Animus, a divino completur, nihil est nisi materia
pacens, o Dei. Orain. 48, instrumentum spiritus divini ut in
rendum quod hilaruastili, in sertur animus in Mema sinimulis, indo derivat vim tunc solemniis confidere disinum nobis prope adesse pieque oblata consitor admissumim. Non posse suam . . Dic. 21. alii do ipso do no eos in in his sinciunt qu- supra Mina sunt lora o supremo ab omnibus, steri remoto.
632쪽
γενέσεως ἀποουλήσασαν καὶ δια στύ φησι, . γάρ
a sumsit hae ex Clemento Alex. Sironi I, p. 342 C in n. 12, ii es, vel Eu- M 10. Minimitiis arum Pla toni minimo criminari ista voluit sapientiam eius si perium anuvii in atque ex orient repeiero Pythagoran Nurnonius pro eo ch Mooriam philosophocli uasso videarum, per quem prima Aegin oram, a muri Iudae iiii, nomini in milia in Graedi sttra lata nimii Mindi Pit M. IX, 7. II et anto ueterim oriunmtalium sapientos vatesquo iminuisso non pu M. IN
Cronio ndiminatur, qui Homeri camina alle rico interprorutas scripta unaenii plurimi apud Neoplatonicos aestimabantur, V. o vhyr. V. Plot. 2, ubi melius, Plotini discipulus, omnia soro milieni praecepta edidicisse perlubetur. Quid quod exstiterent ni
ειτα ταυτά ἐστιν τοι ξυλλήβδη ν η καθ' ἔν γέ τι α a γε--- αὐτὰ ἐξ ἀλλήλων γιγνύμενα , --ταλ-λασσύμενα και μῆτε στοιχεῖα πάρχοντα μήτε συλλαβής.
633쪽
νοι. πει δε α σώματά ἐστι φύσει τεθνηκύτα καὶ νεκρὰ καὶ πεφορημεν καὶ Ουδ' ἐν ταμωμενοντα ἄρ' Ουχ τοθ
πασῶν μέν ἔστηκε και ἔστιν Οαρυια κα ουδὲ σωμα- τι η. με οὐ γίγνεται οὐτε αυρεται οὐτε κίνησι ν κω
634쪽
τις προς τοι αἰσθητοῖς λιπαρῶν το ἀγαθον ἐφιπτάμενον ρον πετια γήπειτα τρυφῶν χιτο, ἀγαθῶ ἐντετυχη
635쪽
tερος καὶ θεώrερος ubi videtur distinguere inter cognitionem contemplationem. Extrema Vocabula ποχουμενον ἐπὶ Ουσία videntur reserenda ad lat. Rep. VI, p. 509 B. υκ ουσίας 1 rogro ara MD, ait' ἐπεκεινα ης ουσίας κri. Secus tamen Numenius ap. Euseb. r. v. XI, 10 dia μη γελασάrω τις, ἐὰν τῶ οὐασωμάro ειναι νομα ἐσίαν καὶ ν, quamquam ibi Ioquitur devo res in genere. Quam ambiguitatem positam esse dixeris in eo quod trianaque, et O ara o et 3 ohrόν, subiiciebat et doωμύrω, altero ab altero non semper diligenter dissincto. - CL
γνύμενος δήλου μηδεποτε ' εἶναι διαιρετύς' ὐθεος μεν- τοι ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος ' εστὶν εἷς, συμφεούμενος δε τὼ λχ δυάδι sol ενοῖ μεν αυτήν, σχίζεται δε υE τῆς πιθυμζτικον εἶδος εχουσζ καὶ ρεουσος τω ο μ εἶναι προς τω νοητω ην γα προ εαυτῶ διὰ τοτην λην βλεπειν ταύτης ἐπιμελουμενος περιοπτος εαυτο γίγνεται καὶ απτεται το αισθη ου καὶ περιέπειά γε τε ἔτι εἰς ὁ διον ἐθος ἐπορεξάμενος τῆς λης '
- - καὶ γα οὐτε δημιουργεῖν στι χρεων τον,9ῶτον καὶ του δημιουργουντος δε θεουδερ ειναι νομίζεσθαι πατερα τὼ ποῶτον θεύν ' ). - - προ μεντοι του λύγου της ἀναλύσεως h διομολογησώμεθα μῖν αὐτοῖς ὁμολογίαν ου ἀμφισβητήσιμον κουσαι τον με πρῶτον εὐν ργον εἶναι εργων ξυμπάντων η και βασιλia, το δημιουργικον δε θειν γεμονεῖν δι' οὐρανου ἰύντα '
διὰ δε τούτου και ὁ στύλος μῖν στι, κάτω του νου πεμπομενου ἐν διεξέδω ὰσι τοῖς κοινωνῆσαι συντεταγμενοι ' βλεποντος μεν ου και πεστραμμίνου πρὸς ήμῶν καστον του θεου συμβαίνει ζην τε και βιώσκε-
636쪽
γεγενημενα ἐνθενδε τε υκ πελήλυθε κἀκεῖθι γενόμενατον μὲν νησε τον δ' οὐκ εβλαψε, καὶ προσιόνησε
σιν σύμφυτον, ἀφ' ἡ ντε τάξις του κοσμου καὶ μονὴ ἡ ως - φ σωτηρία ἀναχει - εἰς τὰ μα
637쪽
ne des Menndi moro coniunctus, cum deo primo, altera eunt maiori dum condit mundum qua actio dimitate inferior esti dein pertinent haec, ib. 18. αμβάνει δἐ so. δημιουργὸς)μὲν κριεικῖi aπο ῆς θεωρίας, ὁ δὲ ὁρμηrικον ἀπ τῆς ἐφέσεως.
mi agnatur nulli ius. Demiurgus erini, in m ast ut in in duum primitia eiusque in suo opere sequitur voluntatenia nutum. Numenius ap. Euseb. r. v. XI, 18. την ἀρμονίαν δὲ ἰθυνε ταῖς Και Οἰαχίτων βλέπη τε - εἰ τὸν -
--, νιν μὰν λογικήν την δὲ λογον - πάλιν οἱ μεν
Quod antinam in duas animas dispesin id respondet paris Asecnndi in deum secundum terium: rei nom est anim a m an vergens, vi λογικῆ quas intuetur m n. Ex in texta proserpit mi in quod pri uni in amni est, do in ipsum omnis, in aniam induta est, malum esse ponitur. Muld. Stes, MLI,4 896. 10. Binas istas animo paries sit, invi moniti ad volui conmutari statuetuit ab p. m. Loco ex com-
638쪽
Appuleius demabit Doetri lat. I, p. I 62 Bip. 630οἰοίας, vias essentias diminiis, duas esse ali se Plato
per quas tincta gignantur mundusque ipse quamina una cogitatione sola concipitiir litterii sensibit stibiici putest. Sed illa, iliae mentis cillis comprelienditur, semper et eodem modo sit par ac similis invenitii et quae vere
sti. At enini alteri opinione sensibili et irrationabiliaiasinanda est, quam nasci et interire ait et simili su
perior vere esse memoratiir, hane non ERRE EPE PORS I Intis dicere. Et primae liuiden siil stantiae vel essentiae
primunt Deilui esse et Mentem Formasque rerum, ni-niam secundae substantiae omnia quae in lamnantiu quaeque immitur et quae ab substantiae superioris exemplo originem ducunt.
639쪽
αειδν γοντα ὁρμησαι ἐπὶ φιλοσοφίαν - τοις τότε κα---εωνδρειαν εὐδοκιμουσι συσταθέντα κατῶν ἐκ-ἀκροάσεως αὐτων κατηφη καὶ λώπης - , και τινι τῶν φίλων διηγεῖσθαι -ά χει. τει δὲ συνέντα αὐτου της ψυχὴ το ούλημα πενεγκα προς ν μῶνιον' - μηδέπω πεπείρατο τι δε εἰσελθέντα κώι ἀκούσαντα φάνια πρὸς τὰ ἐταῖρον Ἀμ- κῆ
μένοντα - την φιλοσοφία κτησαμαι καὶ της παρὰ τοῖς Πενσαις επιτηδευομενης πεῖραν λαβεῖν σπεθσαι καὶ το παρ' 'Iνδοῖς κατορθουμ 'ς Γορδι-
- περὶ χρο Μεσοποταμίαν ἀναιρεθέντος μύδες φεύγωνἀς τὸν Ἀντιδεειαν -- καὶ Φιλίππου μοι - λείαν κρατήσαντος τεσσαράκοντα ποτως - εἰς
τὰς διατριβὰς καὶ λως λων ἐτῶν δεκα διετέλεσε συνὼν μέν τι- , γράφων δ --is q. I. - καὶ