Erōtikōn logōn syggrapheis

251쪽

wέλ- πων τινὰς ἔρχεται προ τον νεῶν καὶ μεγάλοτῆ φωνη προς τὸ ἱερέα μαρτύρομαι' ἐφη ' τωνδε

ἐναντιον οτι μη δεόντως ἐξαιρῆ δεσμῶν καὶ θανάτου κατεγνωσμένον ανθρωπον ἐκ των νόμων αποθανεῖν.α Ἐχεις δὲ καὶ μέλην ἐμην γυναῖκα μάχλον καὶ προς ανδρα ἐπφανῆ ταυτην ὀπως μοι φυλάξος ' Ἐγὼ δὲ πως - δούλην κάὶ γυναῖ- μάχλον υπεραλγησας

την φυχην-- νεγκα των ημάτων τὰ τραυματα, αλλ' ἔτι λαλουντος αυτο ροσωμεν ουν ἔφην καὶ

Μοψος καὶ ἐπιμανης καὶ μάχλος αυα δὲ κιὰ ο3 ἐλευθέρα - παρθένος καναξία της θεου ' Ω ς-μα κουσε καὶ λοιδορεῖς' φήσας ' δεσμῶτα καὶ λοτάδικε; παίει με κατὰ των προσώπων μάλα βιαίως καὶ ἐπάγει δευτέραν, ἐκ δὲ των ρινῶ αῖματος ἐρρεον κρουνοί ολον γαρ αυτ Ἀ- θυμον εἶχεν η 4 πληγη. καὶ τρίτην προφυλάκτως ἐπαισε, λανθάνει μου τω στόματι περὶ τους οδόντας προσ- 'o-τρφθεὶς τους δακτύλους, μόλις την χεῖρα συνώστειλεν ανακραγει καὶ οἰέδμ- τες ἀμύνουσι την των ρινῶν υβριν τιτρώσκουσι γαρἈοι-το τ ς παλωτα δακτύλους, καὶ α πεποίηκεν

ἔπαθεν η χείρ. καὶ ὁ μὲν κν ἡ πληγη μάλ' ακων ανακραγὼν συνέστειλε την χεῖρα - οὐτως ἐπαυσατο, ἐγὼ δὲ ἐδμώLν ἔχει κακόν, τοὐτο μὲν ου προσεποιησάμην, ο - οἷς δε ἐτυραννμην τραγpδῶν ἐνεπλησα βοης τοἱερόν. - m φύγωμεν ἔτι τους βιαίους - καταδράμωμεν δε ὶ τίνα θεῶν μετὰ την 'Ἀρτεμιν εὐαυτοῖς τυπτόμεθα τοῖς ἱεροῖς, ἐν τοῖς της αυλαίας παιόμεθα--ρίοις. -- ἐν ἐρημίαις μόναις γίνεται -- μηδεὶς μάρτυς μηδ' ἄνθρωπος ἐστι σῶ δε αυτῶν ἐν

252쪽

τις λαμβάνει τραυματα, - ἐν πολέμωκιὰ μάχη

μεμίαντα το αφος ανθρωπίνω αῖματι. Toιαυτασπένδει τις θεω Ου βάρβαροι ταῶτα καὶ αυροι,, καὶ τεμις η Σκυθῶν οὐ παρ' ἐκείνοις μόνας

νεὼς ουτως αἱμάσσεται την γωνίαν Σκυθίαν πεποιηκας, καὶ ἐν μεσωχει τὰ ἐν αυροις αιματα.

Aαβὲ καὶ ξίφος κατ' ἐμου καίτοι τί χ σιδήρου ετὰ του ξίφους πεποίηκεν χείρ. NI ἀνδροφόνος

1 αυτη καὶ μιαιφόνος δεξιὰ τοιαsτα δέδρακεν ολ ἐκφα πάν- γίνεται υτά μου βοῶντος λοχλος συνερρυη των ἐν 3ἱερῶ παρόντων καὶ ουτοι ἐκάκιζον αυτὸν καὶ ο ἱερεMisso AI Q - αἰπύνεται τοιαύτα ----τω -- α νερῶς καὶ ἐν τω ἱερω ἐγὼ τεθαρρηκὼς τοιαυτα' ἔφη. δανδρες, πέπομα, ἐλευθερός τε, καὶ πόλεως ουπια μου, ἐπιβοτλε-εὶς μὲν εἰς την ψυχηνυπο τούτου, σωθεὶς δὲ π της Αρτέμιδος , τολον σπένη με συκοφάντην Καὶ νυν προελθεῖν με δεῖ καὶ 2

253쪽

- πρόσωπον. - δὲ δείπνου καιρος ην, καὶ πε-

δεξατο μῆς ὁ ἱερεῶς μάλα φιλοφρόνως πιὼ δε εἰς

τον στρ --ορθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν -κήδυνάμην, συνειδὼς οἷ αυτον διατιθείκειν καὶ ω - sστρατος δε τὰ των φθαλμῶν ρῶν ἀμυξεις τῶν ἐμῶν, μυχον - αυτου,-- ἀντησχυνετό με βλέπειν καὶ η Λευκίππη δὲ τὰ πολλὰ εἰς γην ἔβλεπε, καὶ μολον το συμπόσιον αἰδώς Προωντος δὲ τουπότου καὶ του -- ω κατὰ μικρον ἐξιλασκομένου οτην αἰδῶ ἐλευθερίας γαρ υτος πατηρ αρχει λόγου πρῶτος ὁ ἱερεῶς προ τον Σώστρατον τί ου λέγεις, ω ξειε, περὶ μυθον οστις ἐστί; δοκεῖ γάρ μοι περιπλοκάς τινας ἔχειν ου ἀηδεῖς οἴνω δὲ μάνλιοτα πρέπουσιν οἱ τοιομοι λόγοι ' Καὶ ὁ Σώστρα- ιτος προφάσεως λαβόμενος σμενος ' τὸ μὲν καα ἐμὲ

του λόγου μερος απλοῶν ' εἶπεν 'οτι Σωστρατος ονομα Βυζάντιος τὸ γένος , τούτου θεῖος πατηρ ταυ--της τοι δὲ λοιπόν , οστις ἐστι μυ- μυδ λέγε, τέκνον λειτοφῶν, μηδὲν αἰδούμενος. Και γαρ ζ4ο τί μοι συμβέβηκε λυπηρόν, μάλιστα μὲν οὐ σόν ἐστιν,

έλλα του δαίμονος ἔπειτα τῶν ἔργων τῶν παρελ- θόντων η διηγησις τον οὐκέτι πάσχοντα ψυχαγωγει ν η λυπεr ' κα- πάντα τα -- την ἀποδημίαν την ἀπο-ούρου διηγο-αι τον πλοῶν την ναυαγίαν, την Αἰ- - του βουκόλους της Λευκίππης την ἀπα- ωγην, την παρὰ τω βωμω πλαστην γαστέρα, την

ενελάου τέχνην, τον ερωτα του στρατηγοs, το

ιμ- φάρμακον, την τῶν ληστῶν αρπαγην τὸ ω τολμηροὐ τρα-α, καὶ ἔδειξα την οὐλην. Σαεὶ δὲ κατὰ την Μελίτην γενόμην, ἐξῆρον τὰ δρῆμα ἐμαυ-

254쪽

του προς σωφροσυνην μεταποιῶν καὶ οὐδεν ἐψευδόμην τον Μελίτης ἔρωτα καὶ την σωφροσυνην τηνἐμην, σον ἐλιπάρησε χρόνον, σον ἀπετυχεν, σαἐπηγγείλατο, σα δυρατο την ναυν διηγησάμην,4 τον εἰς Ἐφεσον πλουν. καὶ ς αμφω συνεκαθευδομεν, καί, μὰ ταυτην την Αρτεμιν, ς ἀπο γυναικος ἀνεστη γυνη. α μόνον παρηκα των ἐμαυτοεδρα δνάτων, την μετὰ ταλα προς Μελίτην αἰδῶ Ἐπεὶ και το δεῖπνον εἶπον καὶ ς ἐμαυτοs κατεψευσάμην,1 καὶ μεχρι της θεωρίας τον λόγον συνεπερανα καὶ τὰ με ἐμὰ ταῶτα ' εφην, τὰ δὲ Λευκίππη των ἐμῶν μείζονα Πέπραται, δεδούλευκε, γην ἔσκαψε, σε εσύληται της κεφαλης το κάλλος. πην κουρὰν ὁρας '

15 τὰ τον Σωσθένην καὶ Θερσανδρον γενόμενος, ἐξῆροντα αὐτης ἔτι μῆλλον η τἀμά, ρωτικῶς αὐτὴ χαριου- μενος ἀκούοντος του πατρός ώς πῆσαν αἰκίαν ηνεγκεν εἰς το σῶμα καὶ ὐβριν πλην μιῆς, περ δε ταύτης τὰς ἄλλας πάσας πεστη ' καὶ ἔμεινε, πάτερ, χο τοιαύτη μέχρι της παρούσης ημέρας, οῖαν αὐτην ἐξέπεμψας απὸ Βυζαντίου. Καὶ ου εμὸν Οὐτο ἐγκώμιον, τι φυγην ἐλόμενος οὐδὲν ἔδρασα περ υεφυγον, αλλ' αὐτης οτι καὶ ἐν μέσοις λησταις μεινε παρθένος καὶ τὸν μέγαν ἐνίκησε ληστήν, Θέρσαν-a δρον λέγω, τὸν ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον Ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ, την ἀπ0δημίαν ἐδιωξε γαρ μῆς ἔρως, καὶ ην ἐραστολκα ἐρωμένης φυγη ἀποδημη- σαντες γεγόναμεν αλληλων δελφοί. Eἴ τις ἄραεστιν ανδρὸς παρθενία. ταύτην κἀγὼ μέχρι οὐ a παρόντος πρὸς Λευκίππην ἔχω ' η με γαρ ηρα ἐκ πολλο τοετης ρτέμιδος ἱεροs. Iέσποινα Ἀφροδίτη μη νεμεσησύς μιν )ύβρισμένη ουκήθέλομεν

255쪽

ἀπάτορα γενέσθαι τον γάμον Πάρεστιν ουν ὁ πατηρ' ηκε καὶ συ ευμενης ημῖν δη γενου. ''s nsτα ἀκουοντες ὁ μὲν ἱερεῶς κεχηνε θαυμάζων καστον των λεγομενων , ὁ δε Σώστρατος καὶ ἐπεδάκρυεν , οπότε κατὰ Λευκίππην ἐγεγόνειν. α 5 ἐπεί ποτε ἐπαυσάμην τα μεν μετερα εἰπον ἐκου-

σατε - δὲ αἰτῶ μαθεῖν κἀγὼ παρὰ σοs, ερεῶ μή -

νον τί ποτε ἐστιν Ἀελευταῖον ἀπιων ο Θερσανδρος

κατὰ Λευκίππης προσέθηκε, συριγγα εἰπών; '' 'Mλλὰ συ γε' ἔφη ' καλῶς ἀνηρου καὶ γὰρ εἰδότας ημῆς τὰ οπερὶ την συριγγα τοι παρουσιν μως ἀρμόσασθαι προσήκει κἀγώ τον σον ἀμειψομαι μυθον. Ορῆς τουτὶ το ἄλσος το κατόπιν οὐ νεώ. Ἐνθάδε ἐστὶ σπηλαιον ἀπόρρητον γυναιξί, καθαραῖς ὁ εἰσελθουσαι οὐκ ἀπόρρητον παρθένοις ἀνάκειται δε 152 συριγξ ολίγον ἔνδον των τοὐσπηλαίου θυρῶν Εἰ μὲνουν το οργανον καὶ παρ' μῖν ἐπιχωριάζει τοῖς Βυζαν τίοις, ἴστε ο λεγω εἰ δε τις μῶν ηττον μίλησε ταυτr τῆ μουσικn, φερε και οἷόν ἐστιν εἴπω καὶ Ουντοί Πανος πάντα μsθον υ συριγξ αυλοὶ μεν εἰσι οπολλοί, κάλαμος δὲ των αυλῶν εκαστος αυλοὐσι δὲ οἱ κάλαμοι πάντες σπερ αυλὸς εἷς σύγκεινται δὲ στοιχηδόν ἄλλος ἐπ' ἄλλον ηνωμένος. To πρόσωπον ἰσοστάσιον καὶ το νῶτον, καὶ ὁσοι εἰσὶ των καλαμων βραχ μικρω λειπόμενοι, τούτων μείζων ὁ μετὰ τοs 25τον, καὶ ἐπὶ τ δευτέρω τοσοὐτον, σον του δευτέρου μείζων ὁ μετὰ τοὐτον τρίτος, καὶ κατὰ λόγον οἴ- τως ὁ λοιπὸς των καλάμων χορὸς καστον οὐ προ-

256쪽

σθεν ἴσον ἔχων το δ ἔσω μέσον ἐστὶ τω περιττω. Alτιον δε της τοιαυτης τάξεως η της αρμονίας διανο θμη ο μεν γαρ οξυτατον ανω, καὶ σον εἰς το κάτω πρῶτον βαρυ κατα κερας κάτερον ὁ ἄκρος ἔλαχεν αυλός' τα δε μεταξυ των ἄκρων του ρυθμου διαστη - ματα, πάντες οἱ μεταξυ κάλαμοι, καστος ἐπὶ τοὐπέλας το οξ καταφέρων ἐς τον τω τελευταίω συνάπτει βάρει ἰσα δε- της Αθηνῆς αὐλος ἐν τοίς δακτυλοις λαλεῖ, τοσαυταί του Πανος ἐν τοις στόμασιν αυλεῖ. 1i Mλλ' κεῖ με οἱ δάκτυλοι κυβερνῶσι τα αυληματα, ἐνταυθα δε του τεχνίτου το στόμα μιμεῖται τους δακτυλους κακεῖ μεν κλεισας ὁ αυλητης τὰς αλλας οπὰς μίαν ανοίγει μόνην, δι' ς το πνευμα καταρρεῖ, ἐνταυθα δε τους μὲν αλλους ἐλευθερους ἀφηκε καλά- i5 μους, μόνω δε το χεῖλος ἐπιτίθησιν , ον αν ἐθελη μησιωπῶν μεταπηδα τε αλλοτε ἐπ αλλον , οποι ποτ' αν του κρουματος αρμονία καλῆ. Ουτως αυτ περι

τους αυλους χορεύει το στόμα. υ δὲ η συριγξ υτεαυλος απ' ἀρχης υτε κάλαμος, ἀλλα παρθενος ευει- α δης υ Πὰν ουν ἐδίωκεν αυτην δρόμον ἐρωτικόν, την δὲ λη τις δεχεται δασεῖα φευγουσαν ὁ δε Πὰν κατὰ πόδας εἰσθορὼν ρεγε την χεῖρα. ἐπ αυτην.

Καὶ ο μεν ετ τεθηρακέναι καὶ εχεσθαι των τριχῶν,

καλάμων δε κόμην εἶχεν η χείρ. ην μεν γαρ εἰς γην

, καταδυνα λεγουσι, καλάμους δὲ την γην ἀντ αυτης τεκειν αεμνε δη τους καλάμους α' ργης ὁ Πὰν 9 κλεπτοντας αυτου την ἐρωμένην ἐπεὶ δὲ μετὰ ταυτα υκ εἶχεν ευρεῖν, εἰς τους καλάμους δοκῶν λελυσθαι την κόρην, ἔκλαε την τομήν, νομίζων τετμη - 30 κεναι την ἐρωμένην. Συμφορησας ουν τα τετμημένα ο

257쪽

των καλάμων ως μέλη του σώματος καὶ συνθεὶς εἰς ῖν σῶμα ἰχε δια χειρῶν ταὐτομὰς των καλάμων κα - ταφιλῶν ς της κόρης τραυματα ἔστεν ἐρωτικον ἐπιωθεὶς το στόμα, καὶ ἐνέπνει ἄνωθεν εἰς τους αυλοὐς αμα φιλῶν του πνείμα διὰ τῶν ἐν τοῖς καλάμοις εστενωπῶν καταρρέον αὐληματα ποίει, καὶ η σύριγξ

I εἶχε φωνην. αύτην οὐν την σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι μεν ἐνθάδε τον Πῆνα, περιορίσαι δε εἰς σπηλαιον αυτην, θαμίζειν τε αυτοῆκαι τI σύριγγι συνηθως αὐλεῖν μόνω δείστερον χαρίζεται το χωρίον τn 'Aρ 1οτέμιδι, συνθηκας ποιησάμενος προς αυτήν, μηδεμίαν Ι ἐκει καταβαίνειν γυναῖκα πιτα οὐν αἰτίαν ἔχη τις οὐκ εἰναι παρθένος, προπέμπει μεν αὐτην ο δῆμος μέχρι τῶν τολσπηλαίου θυρῶν, δικάζει δε η σύριγξ, την δίκην Π μὲν γαρ παις εἰσέρχεται κεκοσμημένη i. στολχὶ τύ νενομισμένη, ἄλλος δε ἐπικλείει τὰς τos 33 σπηλαίου θύρας Ἀαν μεν α παρθένος, λιγυρόν τι μέλος ακούεται καὶ ἔνθεον, τοι το τόπου πνεῶμα ἔχοντος μουσικον εἰς την σύριγγα τεταμιευμένον, τάχα και ὁ Πὰν αυτὸς αὐλεῖ. μετὰ δε μικρὸν αυτό 20ματα μεν αἱ θύραι ἀνεωχθησαν,οὐ σπηλαίου, ἐκφαίνεται δε η παρθένος στεφανωμένη την κεφαλὴν πί- 14 τυος κόμαις Σὰν δε η την παρθενίαν ἐψευσμένη, σιωπα μεν η συριγξ, οἰμωγὴ δέ τις ἀντι μουσικῆς ἐκ

του σπηλαίου πέμπεται, καὶ εὐθυς ο δῆμος ἀπαλλατ- raτεται και ἀφίησιν ἐν τω σπηλαίω την γυναῖκα τρίτη

δε μέρα παρθένος ἐρεια τολτόπου παρελθοῶσα την με σύριγγα εὐρίσκει χαμαί, την δε γυναίκα οὐδα-I μου Προς ταμ παρασκευάσασθε πῶς ν αυτοὶ

σχῆτε τύχης, καὶ σύνετε. ἰ μεν γάρ ἐστι παρθένος, δο . ἔγωγε βουλοίμην, ἄπιτε χαίροντες της σύριγγος

τυχόντες ευμενοῆς - γὰρ ἄν ποτε ψεύσαιτο την κρί- 13.

258쪽

ευθυς η Λευκίππη πρὶν τον ἱερέα εἰπεῖν τ

εξῆς λόγον ' ώς γέ μοι δοκεῖ, μηδὲ εἴπης ἐγὼ γαρ

ι ἐτοίμη εἰς το της συριγγος σπηλαιον εἰσελθειν καὶ χωρὶς προκλησεως κατακεκλεῖσθαι ' 'Aγαθὰ λέγεις Οἱερευς εἶπε ' καί σοι συνηδομαι περ σωφροσυνης καὶ τυχης. '' πότε μεν ουν ἐσπέρας γενομένης καστος ημῶν ἀπηε κορμησόμενος ἔνθα ὁ ἱερεῶς παρεσκευα ιο σεν, ὁ Κλεινια δε ου ην μῖν συνδειπνῶν ανι η φορτικοὶ δοκοίημεν εἶναι τω ξενοδόκω ἀλλ' ενθα καὶ την πρόσθεν μέραν, και την τότε Πν μέντοι Σώστρατον ἐώρων ποθορυβηθέντα τω της συριγγος διηγήματι, μιαρα τα περὶ της παρθενίας δι' αἰδῶ 3ο ην προς αυτὸν ψευδώμεθα. σιανεύω δ' ς Λευκίππη νευματι ἀφανεῖ τὸν φόβον του πατρὸς ἐξελείν ἐπισταμένη οῖ δη τρόπω μάλιστα οἰ εται πείσειν Κα- κείνη δε ἐδόκει μοι ταυτὸν ποπτευειν, στε ταχύμου συνηκε. ιενοεῖτο δε καὶ πρὸ του παρ' ἐμου νευ- ' ματος πῶς αν κοσμιώτατα προσενεχθείη, πιστώματι μέλλουσα ουν προς υπνον ἀναχωρειν ἀσπαζο 5μένη τον πατέρα ρέμα προς αυτὸν ' θάρρει πάτερ'' ἔφη περ ἐμου καὶ πίστευε τοις εἰρημένοις. α την γαρ ρτεμιν, ουδέτερος μῶν ουδεν ἐψευσατο δε στεραία περὶ την θεωρίαν ησαν τε Σώστρατος και ὁ ἱερευς, καὶ ηυτρεπισμένα ησαν αι θυσίαι, παρην δὲ και η βουλη μεθέξουσα τῶν ιερειων

εὐφημία δε ησαν εἰς την θεὸν πολλαί, καὶ ὁ Θέρσανδρος ἔτυχε γαρ καὶ αυτὸς παρων προσελθὼν τω προ-

π έδρω πρόγραψον ει αἴριον' ἔφη τὰς περὶ μῶν

δίκας, ἐπεὶ και τον καταγνωσθέντα σοι χθὲς δη τινὲς ἔλυσαν, και ὁ Σωσθένης ἐστὶν ουδαμου ' Προ-

259쪽

γεγραπτο μὲν ουν εἰς την στεραίαν η δίκη, παρεσκευαζόμεθα δὲ μεῖς μάλα ευπρεπῶς ἔχοντες. μουσης δὲ της κυρίας ὁ Θερσανδρος εἶπεν ωδε ' υκ οἶδα τίνος αρξωμαι λόγου καὶ ποθεν, οὐδὲ

τίνων κατηγορησω πρῶτον καὶ τίνων δεύτερον Ἀ- τε γαρ τετολμημενα πολλα πο πολλῶν και οὐδὲν δενος τω μεγεθει δεύτεροW πάντα δε αλληλων γυ-

μνὰ καὶ μεθ' ων οὐδ' αν αφωμαι κατηγορῶν. γαρτης ψυχης κρατ0ώσης φοβοῶμαι μη τελής μοι ο λόγος γένηται, της τῶν ἄλλων μνήμης την γλῶτταν ἐφ εκα - 1οστον ἐλκούσης , γὰρ εἰς το μήπω λεχθεν ἔπειξις

του λόγου τλολόκληρον τῶν ξδη λεχθέντων παραι - ρεῖται. ταν μεν γὰρ φονεύωσι τους ἀλλοτρίους οἰκέτας οἱ μοιχοί, μοιχεύωσι δὲ τὰς ἀλλοτρίας γυναῖκας οἱ φονεις, λύωσι δ' ἡμῖν τὰς θεωρίας οἱ πορνοβο - οσκοί, τὰ δε σεμνότατα τῶν ἱερῶν μιαίνωσιν αἱ πόρναι, τὰς ημερα δὲ λογιζόμενος, η ταῖς δούλαις καιτοις δεσπόταις, τί δράσει τις ἔτι ἀνομίας μο καὶ μοιχείας και ἀσεβείας καὶ μιαιφονίας κεκερασμενης; Κατεγνώκατέ τινος θάνατον ἐφ' αἱς δή ποτ' οὐν αἰ- οτίαις οὐδεν γὰρ διαφερει καὶ δεδεμενον εἰς- δεσμωτήριον ἀπεστείλατε φυλαχθησόμενον τη καταδίκI'ουτος δε παρεστηκεν ὁμγ, ἀντι τῶν δεσμῶν λευκὴν ὴμφιεσμένος στολήν, καὶ ἐν τη τάξει τῶν λευθερωνεστηκεν ὁ δεσμώτης Ἀχα δὲ και τολμήσει φωνὴν roαφεῖναι καὶ ἐπιρρητορεῶσαί τι κα ἐμοὐ, ἀλλον δὲ καθ' υμῶν καὶ της μετερας ψήφου Λέγε δὲ τῶν προέδρων καὶ τῶν συμβούλων το δόγμα. κούετε καθάπερ ἐψηφίσασθε καὶ την περὶ τούτου μοι γραφήν. Ἐδοξεν ἀποθνήσκειν λειτοφῶντα Πολτοίνυν οἰή soμιος ἀπαγετω τοὐτον λαβών. ὀς δη ὁ κώνειον. 'uδη τέθνηκε τοίς νόμοις κατάδικός ἐστιν περήμε-

260쪽

Οος. λέγεις ω σεμνότατε καὶ κοσμιώτατε ἱερευς Ἐν ποίοις ἱεροῖς γέγραπται νόμοις τους π της βου- λης κοὰ των πρυτάνεων κατεγνωσμένους καὶ θανάτοις καὶ δεσμοις παραδοθέντας ἐξαρπάζειν της καται δίκης καὶ των δεσμῶν ἀπολύειν καὶ κυριώτερον σαυ- τον ποιεῖν των προέδρων καὶ τῶν δικαστηρίων υνάστηθι του θωκου, πρόεδρε, παραχώρησον της ἀρχῆς αυτω καὶ του δικαστηρίου οὐκέτι οὐδενος εἶ κύριος -δὲν ἔξεστί σοι κατὰ των πονηρῶν ψηφίσασθαι, καὶ ο σημερον ο τι δόξει λύεται. α εστηκας, ερεῶ σὐν

τω του προέδρου θρόνω καὶ συ δίκαζε λοιπον μιν,

μὰλλον δε κέλευε τυραννικῶς, μηδὲ ἀναγινωσκέσθω σοί τις νόμος μηδε γνῶσις δικαστηρίου , μηδ' ολως 1 ανθρωπον σεαυτον γοὐ μετὰ της ρτέμιδος προσκυνos' και γὰρ την ἐκείνης τιμην ζηρπασας. υτη μόν5 τους ἐπ αὐτην καταφεύγοντας ξεστι σώζειν καὶ ταῶτα προ δικαστηρίου γνωσεως. εδεμένον δὲ οὐδένα λέλυκεν η θεός, ουδε θανάτω παραδοθέντα ει ηλευθέρωσε της τιμωρίας. ῶν δυστυχούντων εἰσίν, οὐ τῶν ἀδικούντων οἱ βωμοί. Συ δὲ καὶ τους δεθέν 10τας ἐλευθεροῖς καὶ τους καταδίκους πολύεις Οὐτως παρευδοκίμησας καὶ την Ἀρτεμιν. - ωκησεν ἀντὶ δεσμωτηρίου ο ιερόν Φονεῶς καὶ μοιχὸς παρὰ τρ- ου καθαρα θεῶ οῖμοι μοιχὸς παρὰ, αρθένω Συνην δὲ αυτω καὶ γυν τις κόλαστος, ἀποδρῶσα τοι δεσπότην. αι γὰρ ταύτην, ς εἴδομεν, πεδέχου, καὶ, μία γέγονεν αὐτοῖς στία παρὰ σοι καὶ συμπόσιον, τάχα δὲ καὶ συνεκάθευδες, ἱερεί, οἴκημα τὸ ἱερονκ ποιησας της 'Αρτέμιδος οἰκία μοιχῶν γέγονε και πόρνης θάλαμος. Insτα μόλις ἐν χαμαιτυπε- μνε Iaται. ἷς μὲν δη μοι λόγος ουτος κατ' ἀμφοῖν Πν