Erōtikōn logōn syggrapheis

221쪽

159 ἐπὶ κακῆτεσῶ γεγονέναι δῶζης αυτη γὰρ τον-στην - ἐμον ἐμμην σοι προξενει 'υ μεν η τω παραλογω της συμφορὰς ἐκπλαγεῖσα ἐσιώπησεν, ὁ ει ἐπὶ τον Θερσανδρον ἔρχεται - λέγει - πεπραγμένα ' ἔτυχε 1ὲ ὁ Θέρσανδι- ο

ἐπανιῶν εἰς τηλοικία. Tu J Σωσο ενους αὐτ- μηνυσαντος τὰ περὶ τῆς Λευκίππης καὶ κατατραγ'-δουντος αυτῆς το κάλλος με στος γενόμενος ἐκ των εἰρημένων ωσε κάλλους φαντάσματος φυσε καλου, παννυχίδος ουσης καὶ ὁντων μεταξὐ τεττάρων στα- D δίον ἐσἀ,συς αγρούς, γεῖσθαι κελευσας--την χωρεῖν ἔμελλεν.

Ἐν τούτφ δε ἐγ- ἐσθητα τῆ Μελίτης εἶχον--μένει καὶ ἀπερισκέπτως ἐμπίπτω κατὰ πρόσωπον απιτοῖς, καί με ο Σωσθένης πρῶτος γνωρίσας is

'Mλ' ἰδου' φησὶν ' τος ὁ μοιχὸς βακχευων μιν ἔπεισι καὶ της σης γυναικὸς ἔχων λάφυρα ' V μὲν

ου νεανίσκος ἔτυχε προηγουμενος καὶ πρ0Γδῶν

ἀποφεύγει μη λαβὼν καιρον υπὸ δεους καμοὶ προ- μηνυσαι ἐμὲ δὲ ἰδόντες συλλαμβάνουσι, κά λαοΘέρσανδρος βοα, καὶ πλῆθος των παννυχιζόντων συνέρρει - μῶλλον - ὁ Θέρσανδρος δεινο- πάθει, δετὰ μὲν καναρρητα βοῶν, τον μοιχόν, τον λωποδύτην ἄγει δέ με εἰς τὀ δεσμωτηριον καὶ παρα- δίδωσιν ἔγκλημα μοιχείας ἐπιφέρ- 'μὲ δὲ ἐλυπει,τοώτων μὲν ουδέν, ω' η των δε σμων βρις ἔθ' η των λόγων αἰκία και γαρ ἐθάρρουν φ λόγω περιέσωθαι μεμοιχ- ῶναι, γημαι δὲ ἐμφανως δέος δέ με περὶ της Λευκίππης εἶχεν ουπω σαφῶς αυτην ἀπολαβόντα. νυχαὶ ε πεφύκασι μάντεις ροτων καχων, ἐπεὶ των γε ἀγαθων Ῥαμα ἐκ μυ- τείας εὐστοχουμεν. οὐδὲν ουν γὰρ ἐνενόουν

222쪽

160 AXυ-- TANOΥ περὶ της ευκίππης, ἀλλ' υποπτά μοι πάντα καὶ μεστὰ δείματος. Ἐγὼ μὲν ουν ουτως εἶχον την ψυχην κακῶς ' ἈΘέρσανδρος ἐμβαλων με εἰς το δεσμωτηριον, ς εῖχεν ορμης ἐσρὶ την Λευκίππη rεται. Q δὲ

σαν ἐπὶ το δωμάτων, καταλαμβάνουσιν αυτην χαμαὶ κε μενην, ἐν νω καθεστηκυῖαν ων ἔτυχεν ὁ Σωσθένης εἰπών, ἐμφαίνουσαν τοι προσωποι λυπηομο καὶ si γαρ νους ου μοι δοκεῖ λελεχμα 21 καλῶς αόρατος εἶναι το παράπαν φαίνεται γαρ ἀκριβῶς ς ἐν κατόπτρω τω προσωπφ ησθείς γαρ ἐξελαμεν τοις οφθαλμοῖς εἰκόνα χαρας, και ἀνιαθεὶς συνέστειλε το πρόσωπον εἰς την ρψιν της συμφορῆς. Sὸς συνηκουσεν η Λευκίππη ἀνοιγομένων των θυρων 315 ην ἐνδον λύχνοςJ, ἀνανευσασα μικρον αυθις τους

οφθαλμους κατέβαλεν. δῶν δε ὁ ,ερσανδρος τοκάλλος ἐκ παραδρομης, λήρπαζομένης ἀστραπης μάλιστα γαρ ἐν τοις οφθαλμοῖς κάθροα το κάλλος , ἀφηκε την πην ἐπ αυτὴν καὶ εἰστήκει νὴ θε δε-- δεμένος, ἐπιτηρῶν πότε αυθις αναβλεψε προς αυτόν. τὸ δὲ ἔνευσεν εἰς την γην, λεγει τί κάτω βλέπεις, γυναι τί δέ σου το κάλλος των ὀφθαλμει εἰς τὰν γην καταρρεῖ ἐπὶ τους φθαλμους μαλλον εμω

τους μους.

ει δὲ λ ωυσεν, ἐνεπλησθηη δακρύων, καὶ Τεθεν αυτης ἴδω, κάλλος καὶ τὰ δάκρυα Θάκρυον γαρ φθαλμον ἀνίστησι καὶ ποιεῖ προπετέστερον 'καν μὲν μορφος ἡ καὶ αγροικος, πρωτί σιν εἰς δυσμορφίαν ἐαν δὲ ηδῶς καὶ - μέλανος ἔχων τηνω βαφην ρέμα τῶ λευκῶ στεφανουμενος, ταν τοῖς δάκρυσιν γρανθηὶ ἔ κε πηγης ἐγκυμον μα- ζψ πιομένης δὲ της - δα --αλμης περὶ τον

223쪽

κίοσω ' ταὰ δάκρυα τωὐοφθαλμῶν ἔνδον φουμενανγελ j. Tm-τα Λευκίππης ην - δάκρυα , αὐτη. την λυπην εἰς κάλλος νενικηκότα εἰ δὲ ηδύνατο παγη- ναι, πεσόντα, καινον ἀν ἐχεν ηλεκτρον η γη. ω--δ- ἰδὼν προς αεκτο κάλλος ἐκεχηνει, προς δε την λυπην ζεμεμ νει-H τους φθαλμους δα - κρύων ἐγκυους εἶχεν. Eστι μὲν γαρ φυσε δάκρυον ἐπαγωγότατον ἐλέου - ορῶσι, το των γυναικῶν μῆλλον-οσὶ γὰρ θαλερωτερον , τοσουτω καὶ γοητότερον Σαν δὲ η δακρύουσα ἡ καὶ καλη καὶ ὁ θεα-της ἐραστης οὐδ οφθαλμος ατρεμεῖ, αλλὰ - δα- κρύον μιμησατο Ἐπειδη γαρ εἰς τὰ ομματα των καλῶν - κάλλος κάρφαι, έο ἐκεῖθεν ἐπὶ τους βοφθαλμοὐ των ορώντων ωτα- καὶ των δακρύων την πηγην συνεφελκεται. Q ἐραστης δεξάμενος αμφω - μὸν κάλλος εἰ την ψυχην ηρπασε, το δὲ δά- - εἰς τους ὀφθαλμοὐς τηρησεν, ὁραθῆναι δὲ εὐχεται, καὶ ἀποφησασθαι δυνάμενος ου ἐθέλει, Βαλλὰτο-- - ως δύναται, κατέχει καὶ φοβεῖται μη πρὸ κῶρου φύγη χ δὲ καὶ των οφθαλμῶν την κίνησιν ἐπεχει μη πρὶν τον ἐρώμενον ἰδεῖν ταχυ θε --π πεσεῖν μαρτυρίαν γαρ απιτν νωόμικεν οτι καὶ φιλει oυτό τι τῶ Θερσάνδρω συμβεβήκει - ἐδάκρυε γαρ προς ἐπίδειξιν παθῶν μέν τι, κατὰ τοεἰκός , ανθρώπινοω, καλλωπι μινος δὲ προς

Λευκίππην, ς διὰ τ το δεδακρυμένος οτι κακείνη δακρύει. Λέγει ουν προς τον Σωσθένην προσκύφας

224쪽

αυτ λψι λεχθησομαι. Συχε, ω γυναι, θάρρει ταχλ9γα σου ταυτα -- ρω ἰάσομαι ' ειτα προς Σωσθένην πάλιν ἐξιὼν ' ὁπως εἴπης Κεικότα περὶ ι τούτοις ἀπηλλάττετο.

' ψ δὲ αὐτα ἐπράττετο, ἔτυχεν ἐει την Λευ 8κίππην μετὰ τη ν πως με μιλι--- εἰς τοὐς αγροῖς η Μελίτη νεανίσκον πλωτεώφα, πείγειν αυτηρο εἰς την ἐπάνοδον, μηδὲν ἔτι δεομένη φαρμά- βάνει τὰς θεραπαινωας ζητούσας την φιίππην καὶ πανυ τεταραγμένας ώς δὲ ην ουδαμῶ, δρύμ-φθάσας ἀπηγγειλε τὸ συμβάν. mn d. --- τα περὶ 3ἐμυ, - εἴη εἰς το δεσμωτηριον ἐμβληθείς, εῖτα3 περὶ της Λευκίππης ώς αφανης ἐγένετο, νέφος αυτης κατεχώ λυπης Καὶ τὸ μὲν ἀλθὲς - εἶχεν, ' ουπενόει δὲ τον Σωσθένην βουλομένη δὲ φανερὰν αὐτης την πησιν ποιησασθω μὰ του Θερσάνδρου, τέχνη. λύγων ἐστε ησεν, - - μον εἶχε μ

Ἐπεὶ γαρ ο Θερσανδρος εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν 9 ἐβόα κάλ- r συθ - μοιχὸν ἐξώλεφας τῶν δεσμων ἐξέλυσας καὶ της οἰκίας ἐξαπεστειλας σον τοἔργον - ουν ου ηκολούθεις αυτ- τί δὲ ἐνταυθαει μένεις, ἀλλ' οἰκ-προς - ἐρωμενον, ωα αντονιδύς στερροτεροι δεσμοῖς δεδεμενον η Μελιτη ποῖον μοιχόν ' ἔφη ' τί πάσχεις εἰ γαρ θέλεώς μα-- -ς ἀκουσαι τὸ πῆν, μαθήσι ἐεδίως

την ἀληθειαν Ἐναυν σου δεομαι, γενου μοι δικα -

- στης ἴσος, καὶ καθηρας μέν σου τὰ ῶτα τῆς διαβολυ, ἐκβαλων δὲ της - ας τηρο οργην του δὲ λογισμονια-τήσας κριτην ἀκεραιο ακου ν νεανίσκοῖ

225쪽

ουτος ουτε μοιχος ν ωος ουτ' ἀνηρ, ἀλλα το μεν γενος ἀπο Φοινίκης, Ἀρίων ουδενος δεύτερος ἔπλευσε δὲ καὶ αυτος ουκ ευτυχῶς, αλλὰ πῶς ο φόρ- τος αυτου γέγονε της θαλάσσης. κουσασα την τυ- χην λεησα καὶ ἀνεμνησθην σου, καὶ παρεσχον εστίαν Λ τάχα λεγουσα καὶ Θερσανδρος ουτω που πλανῆται τάχα λεγουσα τὶς κἀκεῖνον ελεησε γυνή. ἰ δε τω οντι τεθνηκε κατὰ την θάλασσαν, ς η φήμη λεγει, φέρε πάντα τιμήσωμεν τὰ ναυάγια. Πόσους καὶ ἄλλους ἔθρεψα νεναυαγηκότας πόσους ἐθαψα της θα - ολάσσης νεκρους ει ξυλον εὐναυαγίας τη 5ὶ προσπε- σον ἐλάμβανον, τάχα ἔλεγον ἐπὶ ταυτηντης νεὼς Θέρσανδρος ἔπλει ις η και ουτος ν των ἐκ της θαλάσσης σωζομένων ἐχαριζόμην σοὶ τιμῶσα τοὐ- τον Ἐπλευσεν ωσπερ συ ἐτίμων φίλτατε, τη σῆς δεισυμφορῆς την εἰκόνα Πῶς ουν ἐνταυθα συνεπηγό- μην ὁ λόγος ἀληθής Ἐτυχε μὲν πενθῶν γυναικα, ἡ δ' ἄρα ἐλάνθανεν ου ἀποθανοῶσα τοὐτό τις αὐ-τω καταγορεύει καὶ ς ἐνταυθα εἴη παρά τινι των ημετέρων ἐπιτρόπων Σωσθένην δὲ ἔλεγε. Ἀαὶ ου- οντως εἶχε την γαρ ἄνθρωπονήκοντες ευρομεν. ιὰ τοsτο ἡκολουθησέ μοι. χεις τον Σωσθένην, παρεστιν ἡ γυνὴ κατὰ τοὐς αγρούς. Ἐξέτασον των λεχθέντων εκαστον. ἴ τι ἐψευσάμην, μεμοίχευμαι ' 10 sτα δε λεγε προσποιησαμένη τον ἀφανισμοὶ οτης Λευκιππη μη ἐγνωκέναι ταμιευσαμένη αὐθις,

εἰ ζητήσει ο Θέρσανδρος εὐρεῖν την ἀλήθειαν, τὰς

θεραπαινίδας ἀγαγειν, αἷς συναπελθοῶσα τυχεν,

ἀνιὴ παραγένηται περὶ την εω λεγούσας, περ

r acypos σωζομένων ἔσχατος

226쪽

τον Θέρσανδρον ἐπαναγκάσαι. αμα ουν υποκριναμένη πιθανῶς κἀκεῖνα προσετίθει 'πίστευσον, νερ'

ουδέν μου, φίλτατε, παρὰ τον της συμβιώσεως κατεγνωκας χρόνον μηδὲ νυν τοιουτον πολάβης δὲ 3φημη διαπεφοίτηκεν ἐκ της εἰς τον νεανίσκον τιμης, ου εἰδότων των πολλῶν την αἰτίαν της κοινωνίας.

σφοδροτερα Σειρηνων πιθανωτέρα η δὲ Φημη δα- τος γροτερα, πνεύματος δρομικωτερα πτερῶν ταχυτερα πιτα οὐν η Βιαβολη τοξεύσjτον λόγον, ora 1 με δίκην βέλους,ξίπταται καὶ τιτρώσκει, παρόντα καθ' ου πέμπεται, ὁ δε ἀκούων ταχὐ πείθεται καὶ οργης αὐτω πῶρ ἐξάπτεται καὶ ἐπι τον βληθέντα μαίνεται τεχθεισα δὲ η Φημη τω τοξεύματι εἰ μὲν εὐθὐ πολλη καὶ ἐπικλύζει τα τα τῶν ἐντυ-r χοντων, διάττει δὲ ἐπὶ πλεῖστον καταιγίζουσα τω του

λόγου πνεύματι καὶ ἐξίπταται κουφιζομένη τήτης γλώττης πτερω αμα με τα δύο πολεμεῖ ταὐτά 6 σου την ψυχην κατέλαβε καὶ ἀπέκλεισέ μου τοῖς λόγοις τῶν ωτων σου τὰς θύρας

re f αὶδ αμα λέγουσα χειρός τευθιγε καὶ καταφι- IIλεῖν θελεν. γεγόνει δὲ μερώτερος, καὶ αυτον ἔσαινε τῶν λεγομένων το πιθανόν, καὶ το της Λευκίππης σύμφωνον τω λόγω οὐ σθένους μέρος της πονοίας μετέφερεν - μέντοι τέλεον ἐπίστευ-a σε ζηλοτυπία γαρ απαξ ἐμπεσοῶσα ψυχη δυσέκνιπτόν ἐστιν. Ἐθορυβηθη οὐν οτι την κόρηνήκουσεν εἶναί μου γυναικα, στε ἐμίσει με μὰλλον. πτε μὲν

227쪽

σανδρον κὰ καθυποσχόμενος περὶ της ευκιππυς ια- ις αναστρέφει προς αυτην καὶ σχηματίσας τοα---- - χειρον κατιορθώσαμεν' εἶπεν ΠωΛάκαινα Θέρσαυδρος ἐρα-- καὶ μαίνεται, -τετάχα καὶ γυναῖκα ποιησεταί σε τὸ κατορθωμα να-- ἐμόν ' ω γάρ σου προς αμον περὶ του κάλ- ο λους πολλα ἐτερατευσάμην καὶ την ψυχην - φαντασίας ἐγέμνισα. Π κλάεις ἀνάστηθι καὶ θῶε

wχηματα, οἷα ἐμοὶ κομίζων -- δὲ Σωσθένης

Πν εἰοωυεια ου συνείς, αλλὰ νομίζων αυτὴν ἀπτα λέγειν , φιλοφρονούμενος προσετίθει βουλομαι

δέ σοι καὶ τον Θέρσανδρον οστις ἐστὶν εἰπεῖν - μαλλον ησθείης Μελίτης μὲν ἀνήρ, ην εἶδες - Mucio grauis, γένει ' πρῶτος ἀπάντων των χώνων πλοί- τος μείζων του γένους. - ῶ, πλουτον ἐπ-ότης την δὲ ηλικίαν Οἱός ἐστιν εἶδες, τι νέος κῶ καλός - μάλωτα τέρπει γυναῖκα Ἀρος- τ οπι-Wεγκεν η σε ι - λημυντα τὸ Σωσθένην ααλλ' ' ὁ κακον σωθηρίον εφη μέχρι τίνος υρο μαίνει τὰ ωτα; π ἐμοὶ καὶ Θερσάνδρο κοινόν; Maoς ἔστι, τη καὶ πλούσιος τῆ πόλει, χρηστός τε καὶ μεγαλόψυχος τοῖς δεομένοις ἐμοὶ δὲ Ουδὲν μέλει τούτον, εἴτε - καὶ Κόδρου πισέστερος εἴτε, Κροίσου πλου-στερος. - καπαλέγει σωρὸν*λλστρίων ἐγκωμίων Λότε ἐπαινέσω Θέρσανδρον ς

228쪽

166 AMAAΕΩΣ ΑΠΟΤΚαὶ ο Σωσθένης σπουδάσας, πε' παίζεις ' Πῶρ 13 παίζω; ἔφη. με, ανθρωπε, πῖ της ἐμαυτῆς συντ, εο α τυχης καὶ τοὐπιαέχνωτός με δαίμονος οἶδα γαρ υσα ἐν πειρατηρίω Aοκεῖς μοι ἔφη ' μαίνεσθαι μανίαν ανηκεστον μειρατήριον ταυτα Πναί σοι δοκεr, πλούτει καὶ γάμος, ἡ τρυφη, ανδρα τοιοsτον λαβουσνὶ παρὰ της Τυχνὶς, ον ουτ φιλουσιν οἰ θεοί, δε αυτο καὶ ἐκψ-- των το θανώτου πυλον ἀναγαγεῖν - κατέλεγε ρην --γων, ἐαιθειάζων ς ἐσωθη, καὶ τερατευόμενος περ τον

δελφῖνα τον Ἀρίονος 'Mς δ' οὐδὲ η ευκίππη οὐκ 3έτι Θυθολογουντα πρὸς αὐτον 5 ' σκέψαι' ἐφηροκατα σὲ τί αμεινον, κα οπως μηδὲν τούτων προς Θέρσανδρον ἐρεῖς, μὴ πιοκυνης τρηστον -- οργισθῶς γαρ ἀφόρπός ἐστι. ρηστο της γαρ τυγ- χά- κτα μὲν χάριτος ἐπὶ μῆλλον αυνται, προπηλακι--α δ εἰς πην --qεται. ' -- ριττον εἰς φιλανθρωπῶν ἴσον ἔχει τον θυμον

τιμωρίαν

νηθελον μὲν αὐτου καταμεῖναι συν ἐμοί, ο δὲ των δεσμων ο κ ἐπιτρεπεν, αλλ' ἐκελευεν ἀπαλλάτ

λασεν ακοντας, εγὼ δε ἔντειλάμενος αυτοῖς περὶ της δε--πης, εἰ παραγενοιτο, περὶ την εω π-δll

- με αειν, της Μελίτης διηγησάμενος-- σεις , την ψυχην εἶχον ἐπὶ τρυτάνης ἐλπίδος

229쪽

167 καὶ φόβον. - ἐφοβεῖτο μου ἐλπίζον - η- ζετο φοβούμενον.

ἐπυνθάνετο πῶς ἔχει τα κατὰ την κορην εἰς πειθὼ τίζεται δέ.τι μάλα πιθα- . 'A εpται μὲν γὰρ ' είπεν, 'ου μην γοωαι την ἄρνησιν αυτης οντως ἔχειν - ς, ἀλάωστονοεω μοι δοκε σε χήωάμενον ο απαξ φησειν, καὶ ὀκνεῖ τρο υβιμυ ' 'Aλλὰ τούτου γε ενεκεν' εἶπεν ὁ Θέρσανδρος θαρρειτω το γαρω- -τως ἔχει πρὸς αὐτανε λ ἀθάνατον εἶναι ' δὲ μόνον φοβοῶμαι καὶ ἐπείγομαι μαθεῖν περὶ της

κορος, εἰ τω οντι γυνὴ τυγχάνει του νεανί ου γενο- 15

Tαυτα διαλεγόμενοι παρησαν ἐπὶ το της Λευκίππης δωμάτων Ἐπεὶ δὲ πλησίον ἐγένοντο των θυρῶν, ἀπι--σιν αὐτῆς ποτνιωμένης. Ἐστησαν συνέψο

φητὶ κατοπιν των θυρων. N

I 'οῖμοι Κλειτοφῶν τοὐτο γαρ ἔλεγε πολλάκις, ' - οἰδας που γέγονα καὶ που κι*εψγμα, οὐδὲ γαρ ἐγὼ τίς σε κατέχει τύχη, ἀλλα την αυτην γνοιαν δυστυχουμεν υρα μη σε κατέλαβε Θέρσανδρος ἐπὶ της μαμ αρα μη - - τι πέπονθας υβριστικόν ει

ἀλλ' υκ εἶχον ὀπως πύθωμαι μενής περ αν- δρὸς ἐμπι τῆς ἐφοβουμην μη τί σοι κει Ἀμωλικόν, παροξυνασα Θερσανδρον ἐπὶ σέ εἰ δὲ ώς περὶ ξένου τινός. πόνοια καὶ τ το ν. I γαρ μέλει γυναικaτων οὐχ αυτi Ποσάκας μα-ην ἐβιαπόμην, α. Ουκ ἔπειθον την γλῶσσαν εἰπεῖν, αλλὰ ταυτα

230쪽

μόνον ἔλεγον ανε Κλειτοφῶν, Λευκίππης μόνης ἄνερ, Πνερξ πιστεκῶ βέβαιε, ο ουδε συγκαθευ- Gin1α πέπεικεν αλλη γυνη, κα- ειγη αστοργος ἐγὼ πεπίστευκα, ἄτα τοσουτον δουσά σε χρόνον ἐν ο τας ἀγροῖς ου κατεφί σα. μν ουν - Θέρσανδρει ἔλθη πυνθανόμενος, τί προς αὐτον-- υρ αποκαλυψασα του δράματος την πόκρισιν διηγησομαι

μπιυάκαινα ' βρις αυτη ἐστὶ - πικη λεληροτο- μιτι καὶ τοπινομα Ἀνηρ μοι Κλειτοφων, πατρὶς -- ζαντιον, Σώστρατος πατηρ, μητηρ Πάνθεια. Mae-δὲ πι--εις ἐμοὶ λεγουσι; Φοβουμαι δ4 καὶ ἐὰν πιστευσει περὶ λειτοφωντος, μη - ακαιρον μοντης ἐλευθερίας τον φίλτατον ἀπολεσχὶ Φέρε πάλιν ἐνδυσωμαι μου - δρῶμα φέρε παλιν περιθωμαι την Λάκαι-ωInsτα ἀκουσας ὁ Θερσανδρος μικρον ἀναχωρη- 17-- λέγει προς - Σωσθένη ' ηκουσας--- νήημάτων γεμόντων ἔρωτος οσα εἶπεν, οσα ἀειρατο, οἰα ἐαυτην κατεμεμήνατο ὁ μοιχός μου κρατεῖ πανταχοὐ μκω ο -της καὶ φαρμακευς ἐστι. Mελίτη φιλεῖ, Λευκίππη φιλεῖ. Oφελον, ω εὐ γενέσθαι Ια Ἀλειτοφῶν Mλλ' υ μαλακιστέον' Ο Σωσθένης ἔφη 'δέσποτα, προς το ἐπ- αλλ' ἐπὶ κόρην ἰτέον αυτην. καὶ γαρ αν νυν ἐρα το καταράτου 3τον υ uos, a QU, H, αυτον οἶδε μόνον καὶ ου

3 αν απαξ εἰς ταυτὸν ἔλMς πολλῶ ε διαφερεις ἐκείνου εἰς ευμορφίαν , ἐπιλησεται τέλεον αυτοs.

Παλαι- α ἐρωτα μαραίνει νέος ἔρως γυνὴ δὲ καὶ ε