Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

181쪽

π μματα γράφοιμεν ἐπὶ τῶν κλήρων, ἀλλά πινα σημελκuὶ χαραπιῆρας , oia nouὰ Αἰγυπτιοι γράφουσιν ἀντὶ τῶν γραμ/ιίτων, κυνοκεφάλους τινὰς καὶ λεοντοκεφάλως νθρώπου; η εομινα, ἐάσωμεν, ἐπείπερ ἀλλόκοτά ἐστι, φέρε-τα μονοειδῆ καὶ ἁπλῆ ἐπιγράφωμεν, λοiόν τε εἰκάσαντες ἀνθρώπους δυο μι δυοἐν κλήροιν, δύο ἐλαυ- ἐπὶ δυοῖν καὶ ἀλεκτρυόνας δἱο καὶ κυνας δυο, τῶ δε ἐνάτω λέων ἔστω τουnίσημον. ῆν τοίνυν τῶ λεοντοφόρω τουτω κλῆρω ἐν ἀρχὴ ἐντhvς, πόθενῆξεις ειπεὶν, ωτι Ουτός ἐστιν ο τον ἔφεδρον ποιῶν, ἐν μη παραθεωρῆσyς ἄπαντας μιῶν, εῖ τις καὶ ἄλλος λέοντα ἔχει M. οὐκ ἔχω δ etι σοι ἀποκρίνωμαι, ωὼIυκῖνε. 45. ATN. εἰκότως ' ουδε γὰρ ευπρόσωπον

ρμὶν ἐς τὴν πόλιν ἐκείνην την Κόρινθον, ἐπὶ πώπιας ἀναγκαίως ἀφιξόμεθα καὶ ἐξετάσομεν ἄκρως πειρώμενοι καὶ ἀποδυοντες καὶ παραθεωρου-ες' μόλις γὰρ ἀνουτω τἀληθὲς ἐυιάθοιμεν. καὶ εἱ γέ τις μέλλοι συμ-

182쪽

βουλος μοι η ἀξώπιστος ἔσεσθαι φιλ σοφίας πέρι, ην- 787 τινα φιλοσονητέον, ουτος ἄν εἴη μόνος ὁ τὰ -ὀ nασῶν αυτῶν λεγόμενα εἰδῶς' οἱ δ' αλλοι ατελεου' καὶ

τις παραστησάμενος καλον ἄνθρωπον λεγοι τοsτον κάλ-

λιωον εIναι ἀνθρώπων απάντων, πιστευσαιμεν αυτῶ,ῆν μη ειδῶμεν, μι πάντας ἀνθρώπους ἐώρακεν' ἔσως μὲν γὰρ καὶ ουτος καλὸς, εἰ δὲ πάντων κάλλιστος, οὐκ ἀν εχοι εἰδεναι, μη ἰδὼν ἄπαντας. ημεω δὲ οὐκ αυτὸ ιόνον καλοv, ἀλλα του καλλίστου δεόμεθα, καὶ ην μητομο ευ ρωμεν, ουδὲν ημιν πλεον πεπρῆχθαι ηΠ7πόμεθα. ου γὰρ ἀγαMησομεν ὁποιωδήποτε καλῶ ἐντυχόντες, ἀλλ' ἐκεIνο το ἀκρότατον ζητουμεν κάλλος, ἔπερ ἀνάγκη ἔ, εἶναι. 46. Em. αληθη. Am. εἱ ουνοῦ πεις 3ιοί τινα ειπειν ἁπάσης ὁδου πεπειρα/ιενον ἐν φὼοσοφία, καὶ ἔς τά τε - ο Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους καὶ μυσίππου καὶ Ἐπικουρον καὶ τῶν ἄHων λεγό/ιενα εἰδὼς τελευτῶν μίαν εῖλετο ἐξ απασῶν οδῶν αληθη τε δοκι/ιάσας καὶ πείρα μαθὼν, ὼς ' 788 μόνη ἄγει σθυ τῆς ευδαυ-νἱας; εἰ γάρ τινα τοιουτον

183쪽

και ἀσφαλέστατον, αὐτον δκαστον ἀρξώ ιενον διὰ πάσης προαιρεσεως χωρῆσαι καὶ ἐπισκεφασθαι ἀπφῶς τα -οπάντων λεγόμενα; E . εοικε, από γε τοὐτ- πλην ἐκεiνο μη ἐναντων η, ο μικρῶ πρόσθεν ἔλεγες, ως ουράδιον ἐπιδόντα ἐαυτον καὶ πετάσαντα την ὀθόνην ἀναδραμε, αὐθις. πῶρ γὰρ οἰόν τε πάσας ἐπελθε,

uti rate atticus scriptor attice protulit etiam U. Suidam sinis

184쪽

ευρηκέναι, ουτινος ἐχόμενοι ἐξέλθοιμεν αν. M. τίουν τολο ἐστιν; ΛΤΚ. Οὐκ ἐμον ἐρῶ, αλλά τινος τῶν σοφῶν, το, νηφε και μέμνηο ἀπι-εἶν' ην γὰρ μηραδέως πιστευωμεν ἀκουοντες, ἀλλα δικαστικῶς αυeto

ποιῶμεν ἀπολιπόντες καὶ τοM ἐξῆς λόγον, ἰσως ἄν τοῖς λαβυρίνθους σμαρῶς εκφυγοιμεν. Em. ευ λεγεις καὶ

πρῶτον ελθοιμεν ἄν ς η τοὐτο μὲν ουδὲν διοiσει, ἀρξάμενοι δ' ἀφ ὁτουουν, οiον απὸ Πυθαγορου, ην ουτο τὐχη, πόσω ἀν χρόνω οἰόμεθα ἐκμαθεῖν τὰ Πυθαγορουἄπαντας και μὴ μοι ἐξαίρει καὶ τὰ πέντε ετη ἐκεῖνα

τὰ τῆς σιωπῆς' συν δ' Ουν et oiς πέντε ἱκανὰ τριάκοντα,

οἰμαι, ει δὲ μη, ἀλλα πάντως γε εἷκοσι. Em. θῶμεν ουτως. Λα. εἶτα ἐξης τῶ Πλάτωνι θετέον δηλαδὴ

185쪽

que paullo superius spost δηλαδὴ libri omnes. πόσα δῆ ooνBelthor et Dindoctus egregie. libri πόσα δ' οἶν. in interrogatione noster quoqtie habet δὴ σον, uti supra g 47 init. inprimisque id Plaeto sesequentat. vide Stailbalimium ad Critonem P. 128. εἰ δέκα μόνας θεῖα εν τὰς αἰρέσεις προαιρέσεις UM soli)J alibi

Luetantis de sex tantum, ciuac sociae sua Retate floruerint,

186쪽

loquitur, id quod Iviel studium non latuit. sed mihi haec quoque iit alia in Hermoti imo haud Dauca) Menippum sapere videntur, emiis tempore decem iid minimum sociast viguerunt. restat incredibile M. Terenti Varronis actificium, qui in opere Da Philosophia sapi id Augustinuam De Civ. Dei XIX. 1 numerando semitandoque ad C LXXXVIII philosophorum sectas, quae quidem Mae possent, ,sacissime Pervenurat . aed de hoc Varronis I u Madvigius ad Cic. De Fin. B. E. M. Exc. IV p. 888 optime judicavit. ἀφαιρῶμεν Y. ἀφαιρουμεν libri diserte GΗR.

recte puto Belcher: τί ἄν οὐν π. T. Laelamannus dubitanter: τί Ουν αν π. T. , quod Olim probabam conlatia D. Mori. 15,3 loco

τοσουτο Η. ἐν σκ. φ. Ορχοίμεθ' ari proverbiiun, quint ipse optime explicat addito οἷς ἄν τυχωμεν προσπταίοντες, sed esse

187쪽

τουτ' εἶναι τὸ ζητουμενον υπολαμβάνοντες διὰ το μηεἰδέναι τἀληθές. εἰ δὲ και ευροιμεν ἄλλως κατά τινα ἀγαθην τίζην περιπεσόντες αυτῶ, ουχ ἐξομεν βεβαίως εἰδέναι, εἰ ἐκεIνό ἐστιν ο ζητοὐμ- πολλα γάρ ἐστιν

δοκεἶς μοι λέγειν, αταρ εἰρήσεται γὰρ τἀληθεαὶ -

κέναι, ορ με πλησiον ῆδη τῆς ἐλπίδος δντα εἰe renosiacτέρων ἐμμβληκας, ἀδυνατον ἀποφαίνων τῆς ἀληθείας

Μενεκράτει καὶ τῆ μητρὶ ῆτις ποι ἐκαλεῆτο, ου γὰρ 792 οιδαὶ ρ καὶ πολυ πρότερον τῆ φύσει ' ημῶν, ἔτι σε μὴ κατα τον Ιἰιθωνὸν νrολυετῆ καὶ μακρόβιον ἔθεσαν, αλλὰ περιέγραψαν μὴ πλεM βιῶναι το μήκιστον λῶν

189쪽

νικοςJ II marg pin: φοίνικα το ἀράβιον λέγει πτηνόν, quod scholium est etiam in eod. Vossiano. διφη G et v. βιώσI G et fortassis Η cum Lelinianno, sicut est in Navi g. g 13 επεβίωσα. ut onautam Macrobios . at superior lectio in Η: φvs ειναι ην

190쪽

solus Pelletus dii ironicum pro δέ restituit. δ' ἄλλοι v. δἰ

sol καὲ om G. οὐκ αντὸς εἰδέναι τἀληθες - ομολογῶ νl mi hunc locum referenda orant verba schol. Marciani qui si idem seriptor est seliolii ad si 55. in quo est: ὁ σοφὸς ἡμῶν Αριστοτέλης. logerat Aristoteleni : τῶ τῆς σκεπτικῆς εοικας, in . 1υκῖτε,

molimi Ioela eodeni rimodo ullo sceptici Rrguiuentatus est. tiim haec ipsa indi leni sumta esse vel ex A. Gellio patet in N. A. XI. 5extr: Pyrronii. inquit, ne id qiiidein lillo pacto verrum videri dicunt, quod nihil esse veriam videtur. sed in ultera scitolii parte pro 13 ρων ἄιΦρωπος scribe ληρῶν ἄι θρωπος ει, pro rῆς σῆς παραπολη ἀκριβολογίας com tiro τῆ ση παραπολῆ ἀκριβολογία,

provectium ex Amphylo sumsit, ut bene Schaeser . Porsonum ad Eur. Me l. v. 139. VIII. denique quod scholiasta objecit Lycinum quoque scepticum esse lioniinem imbecilluui, qui nihil eomprehendat: huic objectioni quomodo scepti ei occurrere sinuluerint, o Diomne Laert. IX, 102 - 104 elucet.54. εκάσry τοσαυrae G et v. ἐκάστη τοσαυrv τοσαυτα ΗM. καὶ πάνv ΗΩ et v. sed καὶ om G errore antiquo. hine inars ini codicis adscripturn καἰ πάι ν pro πάνν) mox alienam