Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

201쪽

αρχῆ εφησθα, ον μικρον εἶναι κακον. ἄLλως τε ὁ με ν

οὐδὲ ζημιώσεται ὁ κάπηλος. ἐπιρρεI γὰρ καetὰ την παροιμίαν τὰ ςrsῆγμα ἐξαντλουμενον, ἐς τυ εμπαλιν ῆ ὁ

quoruIia IOCO την μεν recto legerant et Athenacus IV p. Ita, e εδεWrs o νμεν και τορ μεν ἔξοιπλουμεν φακην, η δ' επεισέρρεε MArrianua in Peripl. Ρ. Eux. p. 4: - ῶς - επεισρεῖν ἡμῖν ε κατέρωθεν αφθόνως του υδατος , τοῖτο δὴ τὸ τραγικὸν, καὶ την μενε ξοντλοῖμεν, ψ δ' ἐπεισερρει. sed in Ar--ο και ita trans uo - του δατος, καὶ, τοῖτο δη τὸ τραγικόν, τον μεν - επεισμόρρει. hi tamen duo scriptores verbis leviter mutatis impersecta ipsi sufficerrant, non quo tragiciis, cui haec Arrianus discris dat, ita seriis re potuerit clarito trimetro, quod metrum ne novit quidem tragoedia. ita litur tragicum scripsisse volunt Casau -

202쪽

tritici versum ita potius scribendium puto: ,τιν μεν γαρ ε ξαντλουμεν, η δ' επεισρεει . tum Moinelitus l. l. : ,Euripidis, inqiiit, versum mo non dubitandum est . at optimo dubitarunt ot Casaut onus l. l. qui: ,senarius ex aliquo Traico sumptiis' et t. l. Naucritis, qui hunc versum inter Adespota traicortina reti illi. Jam Armaniis de veri naufragii periculo agens haste Iulponit, caeteri molaΡhoraco loquiintur. susΡicor autem tragicum non primo hoc provoctium invenisse, sed dani inventum trimetri specie ita induisse, ut interloeutor funi quoque figliarata tistis Oratione nihil aliud nisi hoc venet: , ustra laboramas'. sitianquam fieri setiam hoc potuit, ut in illa tragoedia ap. Armanum do vero naufragio sermo esset, nuntio bene mutis verisidiis naufragium enarrante. denique Lucianua επιρρει Ρro επεισρεει ideo Gripsisse videtur, quod sententiam quoquo limus prove si non leviter inflexit. quum enim tringi cum versum pamentioonphi recte statuant dici τῶν μῶρον πονοῶντων οὐδεν πλεον ἀννόντων , longe aliter Lucianus vina proverbii hisco vectis imo exposuit: ιν ἀφό-λyς τι, πλεῖον το λοιπον γίγνεται. hste potissimum de causa opus Rid non influendi sed .adnitendi επιρρεῖν) notione. a leo litoquidem επιρρει optime substitutum est, qlium hoc uno l. Proverbii meuIn Mirmine antiphrasin acceperit similem Liviano illi XXXI. IJ, mii opus suum , prima perficiendo seribit crescere . δαναίδων Η. Λαναίδῶν v. εκεῖνος μενὶ μἐν om GH. συνειχε R. πλεῖονl πλέον Γλndorfitis moro suo, minus recte. 62. περὶJ πέρι a. κωνεὼν Η et v. κωνίω Ε, κονεία G, κον- Ω. ἀκονίτο Η et v. ἀκον GΩ, ἀκων see m Ε.

204쪽

αυτον, εστ αν μη ἐλερός σοι λόγος συμμαχησας ἀφέληται τῆς βίας ἐδη ἀγόμενον. ἰδου γε τοι και τάδε πολλω βιαιότερα φαίη ἄν σοι ὁ λόγος δ' ἐκεiνον

in liturin est, liti Reugius, ut aulain ipse Solamis ,in Ε litium usi aret, cui ho liurna sculsura u recentior o Inanii inscripta est . priniiun pD αἰτιασθαι 1iene Jacobitilis ciliιάαοθαι condecit. tulimouim in Pimuletheo II g 4 vetita lectio liam sit: ibικας - ἀι αι- τιον αιτιάασθαι, Liicianuin spectasse Datet ad v, 275 non ut aliis placet 1ul L, 654, ubi haec verbi forma non legitur'. de medela loci sinerte mondosi a pleris tuo criticis dissentio, quI ut v. αυτόν UIbeat quo rete tur, duro vecta constriaunt ditiuua: αντον - ῆδη ἀγόμενον. qtio sinto ut aliqua sententino iunt in existat, comuntur aut Dro ἔτερός σοι conjicerm ἔτερός μοι, ut violanditis aliique, nut servato ἔτερός σοι divinare: αντος - ῆδη ἀγόμενος, ut Guyctus et G. Hermannus. Sontentiani vero tum seroquo Lycino obtriidunt ineptam: ,tant una Abest, ut ego tibi vini inferam, ut ipse alia vim iratiar'. ut quam innilein vini Hemotimo enim soli vis inferetur, non item Lycino. inimo Jensius, Solanus, Marcilius hoc saltem bene viderunt, verba ἀφ ληται - ἀγόμενον divelli nullo modo posse. Ogo in v. αντόν

ασθαι haustum periit. supplementi donique mei sententiarn praesto, Vertit, non prinouo itaque suppleo: κατα τον ποιοτην αἰτιάασθαι, δέον μηδένα αλλονl αιτιασθαι γῆ σεJ avrὁν, ἐ)r αν μ' - . id est: , iuod me violentum dicis, innocentem Inihi videriΗ uecusare, cuni alium nullum a coit 8a lubens, nisi te ipsum, donec nulla alia ratio tibi auxilio veniens ex vi te, qui dum ra-l eris, eripiar. dicam hoc ipsum clarius: ,accusa, inquit, te ipsum

tam male Rrgumentantem . mitio enim nunc cum mitione con

tendit: atqui mea ratio, Miamin invidioso violentam βιαιοι dicis, certa est et vi adsensionein extorquet; at tui, mitiuncula est levissima'. hanc sententiam, quam inventam acriter defendo, certo scunt antegressa: συνελαυνεις ἐς στενόν ς 63 init. , poscunt proxima: ἰδοί γέ τοι - φαίη ἄν σοι ὁ λόγος ' συ δ' - αιτιασI,

206쪽

tandi'. ita Cicero in Tuscul. Disp. V, 31 g 87 de ipsis philosophia: ,reliqui, inquit, habere so videntur anm Atiun, o natant tiιmen, Epicuriis, Hieronymiis in . κἄν om G. ἐργασώμεθἀl

207쪽

τοῖς ψευδεω καὶ ουκ οντας, μηδένα δὲ αυτῶν φάναι,λι εικοσιν ὁ ἀνηρ κυάμους ἔχει ' η τί φης; EPII.

οἱ φιλοσοφουντες ἐην ευδαιμονίαν ζητουσιν, ὁπoiον τί ἐωι και λέγουσιν αλλος αλλο τι α/ην εἶναι, ὁ μὲν

208쪽

φὴς, ευρήσομεν οὐδὲ φιλοσονήσομεν, ἀλλα δεήσει μῆς

ἰδιώτην τινὰ βίον ζῆν ἀποστάντας τοὐ φιλοσοφεiν. τολο ξυμβαίνει γε εξ ων φῆς, αδύνατον εἶναι φδο- σοφῆσαι καὶ ἀνέφικτον ἀνθρώπω γε ὁντι. ἀξιοω γὰρ τὰν φιλοσοφήσειν μέλλοντα ἐλίσθαι πρῶτον φιλοσοφίαν τὴν ἀρίστην, ῆ δ' αἱ ρεσις οὐτω σοι ἐδόκει μόνως ἀκρι

209쪽

σάμενον, ὼς μή σε λάθν ὁ χείρων προκριθείς. καί σοι

210쪽

δη τοις ἀδῆλοις τε καὶ ἀμνιβόλοις, εν τουτό ἐπιιν, οἶμαι, καὶ μόνη σοι αυτ ζ ntuetη καὶ βέβαιος ἐλπις ἐπιτην ἀληθειάν τε καὶ ευρεσιν αυτῆς, ἄλian in ovo' hii ουν ῆ τὰ κρiνειν δυνασθαι, καὶ χωρiζειν ἀπο τῶν ἀληθῶν τὰ ψευδῆ ὐπάρχειν σοι, καὶ κcietὰ τοὐς ἀρρο ρογνώμονας διαγιγνώσκειν ἁ τε δόκιμα καὶ ἁ κφλλα

και παρακεκομμένα. καὶ εἰ μέν πὸτε τοtgίτην τινὰ

λον, δς αποδείξεως πέρι καὶ τῆς τῶν α/ινιυζτουμένων διακρίσεως τέχνην τινὰ εἰδωρ διδάξειέ σε, σι αὐση δηλαδὴ

Magianam, in qua est: φευδῆ, καὶ ὐπάρχειν σοι κατὰ - siv operamini errore Rive o Religi conjectura. και α κίβδηλα GDr te. καὶ ἀκίβδηλα Η et v. libri omnis male: καὶ α παρα-νεκομμένα. zorrexi: καὶ παρακεκομμένα. viilo mminum l. Adv.Indoei. g2 fin: ἴσα τε - ἀπηκρφωται καὶ ὁσα κίβδολα και νὼθα καὶ