장음표시 사용
223쪽
supra ad g 7l. ἐγχέας Solaniis ad Luc. Piscator. g 24. libri
224쪽
λove et codex Schoui καν ἀπολεῖς. vetusta lectio αναπολεῖς ex eo nata est, quod monachi sibi visi erunt legere vectum ἀναπολεῖν, ut glossa superior docot : ἀναπολεῖ. ita. ἀναπολεῖς aut mora est corruptio, aut hoc indieat, sui e qui proverbium ita cou-ciperent: κἀν ἀπόλη sita malim quam cum Beriin dyo: αι ἀπολέσιν0 τους -ους πτίττων caet.. quocuni conser Aristoph. Acharn. v. 99l: ἀπόλωλα τῶν θαλμῶ δακρώων τεὼ βόε. utut est, Luciamus verbi ἀποβάλλω pedi,vina tertia usus omnino scripsisse videtur κἄναποβάλη. 3κγstremo μένει recte libri omnea tam Sui lao quain Luciani, quo uni Dindocto μενεῖ scribenti uerno adsentiet.
Redgianam, in qua rureum est τισι γε. certam esse scito et tanto varo dignam Graievit emendationem: δοκεῖ. τί σιγῶς, ω Ἐρμο- τεμε; quacum Solaniis bene contulit Herinos. g55 Ined: τι σιγῶς', g βούλει θῶ ἀποκρίνωμαι , primuin enim neque τισι γε neque
τισι γε apte interpretari licet, tum quod Gesuer sin Addendis)fieri potuisse vos vit, ut τι σιγsς in τίσι ra mutaretur: oblitus 4 erat τίσιγ in codd. tam τί σιγρς qu .m τίσι γε sis lificare m-, di qua re Bastius ad Orpgor. Cor. p. 758. denique quum Mhunc ipsum locuto inseriora verba ejusdem Lyeini g M: τι οἶνονα ἀποκρίν' καὶ τοῖro; aperto reserantur: ipse nimirum Lucianus Ornovit audicium confirmat. neque enim quis tuam tam erit
225쪽
825 εἶπεν, ὼ θαυμάσιε, τὰ η μέγιστ ῆδικῆσθαι λέγων, εἰ
ρημάτια παρὰ σου πριάμενοι μηδέπω ἐκτετίκαμεν τοδιάφορον. καίzοι α μὲν η ἐν πέπρακας, εχεις ετι καὶ
αὐτος καὶ οὐδὲν ἔλαττον χθονί σοι τῶν μαθζμάτων τὰ δ' ἄλλα, ων ἐξ ἀρχῆς επιθυμῶν συνέστησά σοι ἔον νεανίσκον, ὁ δ' ουδὲν ἀ/ιείνων γεγενοται διὰ σέ.
παυσο i. e. supra πανε . nam πέπαυσο seriorum est, ut παῖε quod Lucianus frequentat, est vere atticum. At Luctaneum eat
oti Mn πέπαυσο. velut in Navito g 39 init. libri διἀφορον. ego T. διάφορον correxeratu ante Cobetum V. L. p. 242, qui recte addit: ,id est v ν τιμῆν more Graeculorum'. nam de mercede pretio, pecunia) τὸ διάφορον prinium Ioma in Polybio et in Dionysio Halic., quod idem in versione LXX frequentatur. εχε ιτε GuΗ, Ara v. οὐδεν ελαττον - μαθημάτωνl no haec quidem uoster satis attico dixiti immo veterea attici ousiasis verbis τῶν μαθημάτων ita loquuntur: οὐδεν ελαττον γέγονέ σοι. vide exempli causa Lysian in Eria th. ὁ 49: o σοι κακὀνοι ησαν του
226쪽
τουμου γείτονος ' εκράτους την θυγατέρα συναρπάσας παρθένον ουσαν διέφθειρε. καὶ ολόγου δίκην εφυγε βιαιων, ει μκ' ἐγὼ ταλάντου ἐξωνησάμην το πλημμε
λημα παρα πενητος ανδρος του ' εκράτους ' τηντερα δε πρωην ἐρράπισεν, τλι αυτου ελάβετο υπο κόλπου ἐκκομιζοντος τον καδον, ἄς εχοι συμβολὰς, οἶμαι, καταθεῖναι. τα μὲν γαρ ες οργην καὶ θυμὰν καὶ αναι-Rχυντιαν και ἐς τολμαν και Φευδος μακρω τινι ἄμεινον' εἶχε περυσιν η νὐν' καίτοι ἐβουλόμην ἀν αυτον ἐς ταυτα ωφελησθαι υπο σου riuoν ηπερ ἐὰεῆνα εἰδεναι,
ἁ καθ ἐκάστην ημψαν προς ημὰς ουδὲν δεομένους
επι τω δειπνω διεξέρχεται, ῶς κροκόδει λος ηρπασε παι- λον και υπεσχετο ἀποδώσειν αυτο, ἄν αποκρίνηται ὁ
ουσης V νυκτα εἶναι. ενίοτε δε και κέρατα η μὲν ὁ γενναχς ἀναφυει Ουκ οἶδ' ὁπως περιπλέκων τον λόγον.
ημεὶς δε γελῶμεν ἐπὶ τουτοις, καὶ μάλιστα μαν ἐπιβυσάμενος τὰ ἄτα μελετῶ προς αυτον ἐξεις τινὰς καὶ
υμετέρω πλήθει, Ου δ εν ελαττον εἶχον σιωπῶντες. - θυ-
scribo aut καὶ εἰς ἀναισχυντίαν καὶ τολμαν aut καὶ ἐς τολμαν καλἀναισχυντίαν. μακράν τινι. ἄμεινον εἶχεν Η. ἀφελησθαι Η et v, ἀφελειοθαι M. μἄλλον εἰπερ Η. libri: επὶ τοδεῖπνον absurde. itaque dam dudum coueri: ἐπὶ τφ δεμνω.
eodem modo lettur επὶ τψ δείπνω in Vere. Hist. II, 15 et rixar. g 44 iuiruiuo επὶ δείπνω Adv. Indoct. g 20. sed in Ephippo c. . Atinen. XI p. 482, d, ubi sic libri exhibent: φήσεις τε κατὰ το δεῖπνον Θέωρός μοι λέγοι, probari video hanc Porsoni con- 15.
227쪽
ὁ θεὰς Ουκ ἐν οὐρανῶ ἐστιν, ἀλλα διὰ πί-ων πεφομτηκεν, οἱον ξύλων καὶ λiθων και ζώων, ἄχρι και τῶνατιμοτατων. καὶ τῆς γε μητρὸς ἐρομένης αυτὸν, τίταυτα ληρεῖ, καταγελάσας αὐτῆς, ἀλλ' ην τον ληροντο Γτον, ε ζ, ἐκμάθω ἀκρφῶς, ουδὲν κωλίσει με μόνον πλουσιον μόνον βασιλέα εἶναι, τους δ' ἄλλους ανδρώ- ποδα καὶ καθάρματα νομίζεσθαι ἄρ Πρῖς ἐμέ.
82et 82. τοιαsτα τοs ἀνδρῖς εἰπόντος, ὁ φιλόσοφος ' δραοῖαν ἀπόκρισιν ἀπεκρίνατο, ὼ ' μότιμε, ἄρ Πρεσ*πι- κῆν. ἔφη γάρ ἀλλ' εἰ γε μη ἐμοὶ ἐπλησίαζεν ουτος, Ουκ οῖει μακρῶ χείρω ἀν αυτὰν ἐξεργάσασθαι η και νηί ἱα ἴσως τῶ δημίω παραδεδόοθαι; ώς νῆν γε χαλινόν τινα ἐμβέβληκεν αὐτῶ η φιλοσοφία και η Πρῖς ταὐτην αἰδὼς, καὶ διὰ τοὐτο ριετριώτερός ἐστιν υμ, καὶ φορη
jecturam: φήσεις τε κατα δεῖπνον ωέωρός μοι λέγοι, in eos nomen loco ponitur alieno. immo cora igo sic: ρήσεις Θέωρος ita malim quamωέωρος) κατὰ τ4 δεῖπνὰν μοι λέγοι. - - riam nostri vitium luci Cobetus V. L. D. 242 ut bena knimadvertit, ita insoliciter sanaeva conaretura audaciore hac: παρὰ τοδελ-ν addito quod supin ab Ino refutatum eat : ,Graeci omnes licebant παρὰ τὸ δεῖπνον . διεξέρχεσθαι G. υπέσχετο CH. λέπηται GΩ M v. ἀποκρίνεται d, προκρίνηται G. περιπλέκωνm divisim. πρὸς αἴτὸν Magius. πρὸς αὐτὸν libri.
228쪽
εἰ καὶ μη fu, FJ G βελτίω ἀπέφηνα, μισθον παρ' υμῶν λαmis, dia oυν ἐκείνων γε, α μὴ δίδρακεν
αἰδείμενος φὼ.οσοφiαν. ἐπεὶ καὶ αἱ τίτθαι τοιωδελθουσι περι τῶν παιδίων, ὼς ἀπιτητέον αυτος ἐς διδασκάλου καὶ γὰρ Γν μηδέπω μαθεὶν ἀγαθόν τι δυνωνται, ίλz ουν ναυλόν γ Οὐδὲν ποιῆσουσιν ἐκεiμένοντες. ἐγὼ μεν ουν τα αλλα Πάντα ἀποπλῆσαί μοι δοκῶ, καὶ ὐντιν Γν ἐθίλης τῶν εἰδότων τὰ ημότερα, ηκέ μοι ἐς αυριον παραλασῶν, ὀψει τε οπως ἐρ-ῶ καὶ Πῶ, ' ἀποκρίνεται καὶ ὁσα μεμάθηκε, καὶ δοα ηδ ἀνέγνωκε βιβλία, Περι αξιωμάτων, περὶ συλλο σ3ιῶν, περὶ ' καταλήψεως, περὶ καθήκοντος καὶ Γλλα ποικίλα.
βελτίευ ΕΩ, βελτίω sine priore voee) II. vulgatum ύν, cili Hlgraece dictum nego, e litores probariant decepti vana speeie adtractionis. sed Lucianus ἀνθ' ἀν βελτίω scripserat. vide exempli omina D. Mori. XXII. 1: άποδος, ἀνθ' ίν σε διεπορθμευ- σαμεν la. e. ἀντὶ τοίτων, οτι-3. . καὶ σι τίτθα. J καὶ αιτεῖσθαι spiritus et actentiis in ras. H. τιτθαὶ Dindoinus hoc aecentii. ἀπιτέον αὐτοῖςv, ἀπιτέον αὐτὰ G, ἀπιτητέον αὐτοῖς ΓΗ, quod recepi. sed αὐτὰ pro αὐτοῖς mediam esse Puto errorem neque in eo attici sinum hunc latere: ἀπιτητέα αὐτοις. καὶ γὰρ αν pro vul=ri κἀν γἀρ Lucianua habet plus semel, neque erat, quod hoc uno loco καν γάρ Cobulus V. L. p. 147 conjiceret. ἀγαθὰν τι δύνωνταιl τι oin H. libri αλλ' οὐν φαυλον. optimo vero idem laetus V. L. p. 147: ἀλλ' οὐν φαυλόν γ - . εκεT μένοντες libri verissime. οἰκοι μένοντες Cobotus V. L. D. 147 conjecit loco non satis intellecto. ἀποπλῆσαι libri omnes recte, tametsi Lucianus dicere potius solet ἀποπληρῶσαι. oνrιν ἀν Η, δντινα ἄν v. ημότεραl νμέτερα G. μεμάθηκεν Η. libri περὶ καθηκόσων. Menas us ad Diom L. VII, 4 περὶ καθηκomoe bene restituit. nain Zeno multiquo alii Stoici libros ediderant sie inscriptos:
περὶ του καθήκοντος, quam rem nescire Lucianus nullo modo poterat. sed qui in Hermotimo περὶ καθοκόντων servarunt, veluti C. Betor ad Cic. Do Ossio. I p. XXV, vellem hoc cerie dixissent, do ,Officiis' Lucianum ipsum καθήκοντα in plurali numero ponere solere. παρωνους συνέν ρπαζε v, sed παρθένον συνήρ - παζε Η, ut ego olim cona eram. neque enim plures homo iste, sin unam vir Mena hecratis filiam, ut est si 81 initi vitiarau. atqui hudus mas stri non est criniina cliscipuli mentiendo exagm rare, sed potius eudem, sim it, elevare, extenuare et verbis mollire, quo citius pecuniam accipiati
229쪽
φιλοσοφεδιν ρξιοροεν, οὐχ ὼς τῶν ἰδιωτῶν κοσμιώτεροι
829 συνετὸν, οῖμαι, ον ' Λῖσωπος διηγεiτο. ενη γὰρ ἄνθρωπόν τινα ἐπὶ τὴ ζόνι καθεζόμενον κατα την κυματωγην ἀριθμεὶν τὰ κύματα, σταλέντα δὲ ἄχθεσθαι και ἀνιῆσθαι, ἄχρι δὴ την κερδὼ παραπιῶσαν ειπεiναυτῶ et i, ἁ γενναiε, ἀνιῶ etῶν παρελθόντων ενεκα, δέον τὰ ἐν τευθεν ἀρξάμενον ἀριθμεiν ἁμελήσαντα ἐκελνων; καὶ συ τοίνυν, ἐπε περ ουτω σοι δοκεἶ, ἐς τὰ
CCIII p. 163 et p. 97 aliisque. par miographi, qui hominis stitui esse dicunt τὰ κύματα ἀριθμεῖν ut Coroebi sZenobius IV, 58 et Diogenianus V, 56), vel Margitae ischol. Lucian. Iv p. 224
230쪽
ω. Jac vel alius Aolian. V. H. XIII, 153 notum sibi vaoque
risina Boua deloti et hinc o caeteris ad Lehniannum, qui id bene restituit. habent omnes codie diserto OGHO omnesciue edd.vest. Parisina priores. ceteritin postea idem Lucianus acri in