Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

64쪽

λον αγαθῶν. 17. ἐγὼ γουν. Mi 7, δτε το πρῶτον επα- νῆειν ἀπο τῆς ' Ελλάδος, Πλησίον που γενόμενος ἐπι-

τλε αυτ, ὼ δυστηνε, λιπὼν φάος ν λίοιο.την 'Ελλάδα καὶ τὴν ευτυχίαν εκεινην καὶ τvν ἐλευθερίαν,

πλάμενος consor De Diima I. g 9 nae l. et Tulliana in Paradox. I, l

66쪽

dentes'. vide Wyttenbachium ad Plat. Phaedonem p. 73 B sp. IM

67쪽

AO'IANOPλίαν; το δε καινόet-ον, τους ἐντυγχάνοντας αλλ-ρία φωνῆ προσαγορευοντες, αγαπαν ἀξιουντες, μι μόνον αυτους προοψλεφανς οι σεμνότεροι καὶ προσκυνεμ θαι περιμενοντες, ου πόρρωθεν ου δ' ἄρ Πέρσαις νόμος, ἀλλα δεi προσελθόντα και υποκυφαντα και την χρον ταπεινώσαντα και το πάθος αυτῆς ἐμφανίσαντα

τῆ του σώματος ὁμοιότητι το στῆθος η την δεξιὰν

ίενται. 22. πολὐ δε τουτων οι προσιό πιες αυτοie καὶ θεραπευοντες γελοιότεροι, νυκτὸς μεν ἐξανιστάμενοι μεσης, περιθέοντες δε ἐν κυκλω etην πόλιν και προς τῶν οἰκετον ν ἀποκλειόμενοι, κυνες και κόλακες και etὰ τοιαsetα ἀκουειν ἐπομένοντες. γέρας δὲ etῆς πικρHς ταυτης αυτοις Περιόδου το φορτικὸν εκεωο Minνον καὶ πολλῶν αιτιον συμφορῶν ' ἐν ω πόσα μὲν ἐμφαγόντες,

πόσα δὲ παρὰ γνώμην ἐμπιόντες, πόσα δὲ ἄν ο ἐχρῆν ἀπολαλήσαντες ῆ μεμφόμενοι τὸ τελευταioν ῆδυσφορουντες ἀπίασιν ῆ διαβάλλοντες τὸ δειπνον ἐνδειν καὶ μικρολογίαν ἐγκαλουντες. πλήρεις δὲ α ῶν

ἐμουντων οἱ στενωποὶ καὶ προς τοῖς χαμαιτυπείοις

68쪽

κλιθεντες ὐτροiς παρέχουσιν ἀφορμὰς περιόδων. ἐνιοι ριεν γὰρ, το καινότατον, Ου δὲ νοσεἶν ο'λάζουσιν. 23. ἐγω μέντοι γε πολυ τῶν κολακευομένων ἐξωλεστ ρους τους κόλακας υπείλη Ια, καὶ σχεδόν αυτους ἐκείνοις καθίστασθαι τῆς υπερ φανiας αἰτίους. οταν γὰρ αυτῶν τὴν περιουσίαν θαυμάσωσι καὶ τον χρυσον μαινέσωσι

καὶ τους πυλῶνας ἐωθεν ἐμπλῆσοισι καὶ προελθόνταςῶ-ερ δεσπότας προσείπωσι, τί καὶ φρονήσειν εκείνους εἰκός ἐστιν; εἰ δέ γε κοινῶ δόγματι κἀν προς ολ ον ἀπέσχοντο τῆσδε της ἐθελοδουλίας, οὐκ ἀν οδει του- ναντiον αυτους ἐλθε, ἐπὶ τὰς θίρας τῶν πτωχῶν τοὐς πλουσίους, δεομένους μ' ἀθέατον αDτῶν μηδ' ἀμάρτυρον την ευδαιμονίαν καetαλιπεIν μηδ' ανόνητόν τε καὶ

codicilin ope De Mere. Cond. g 5 et alibi sublatum est, tolloiulum vero in Plat. Sympos. p. 184, o, ubi εθελοδουλία recte tres libri ap. Belthc-

69쪽

ηδη το δεινότατόν ἐστι. πῶς γὰρ οδει την η υχὴν λα-

70쪽

τῶν κολάκωνJ μεταλαμβάνουσι, τα ἄλλα γε ομοίως υποκρινόμενοι του ὁράματος. 25. ἁ μὲν γὰρ εν το Κ

συι οσίοις επάζονται, τίνι ἔῶν. καλῶν εικάσομεν; ουκει φορουνται μεν ἀπειροκαλήπερον, μεθυσκονται φανερώτερον, ἐξανίστανται δε Πά3πων υ-αzοι, πλείω

τὴν σκευον μεταλαμβάνωσι odd. Vett. certo suppleniento eduli: την σκευορ τῶν κολάκοιν μεταλαμβάνουσι -. niun quum tota

descriptio o scena ea usque ornatu petita tuni adverbiviii ομοίως lκ seunt, ut-την σκευὴν restitiuimus, in lignante Nigrino, quod liotuines isti ,pallium' philosophorum retineant ac non potius, quiani revora sint ut si 22 24 adpellantur κόλακες, pro pallio et barba seeniciun mioque adillatoriun habitum sumant: iiiii liabulis is Polluce IV, 148 claro deserimus est. BuΡ- Plementum nostraim proxiini loci scriptura antiqua τῶν κολάκων egre De ivluvari ad g 25 init. ostendana. cratici lion viderant h. l. quidquam nedum haec ipsa τῶν κολάκων excidisse, quae vecta unus Ino Mictore Sommerbro uiua recto inseruit. 25. τίνι τῶν καλῶν - τωι τῶν κολάκων ΒΦ et v. scripturum τῶν καλῶν Ρriinus recte probavit Belinus. vide quae

origo lectionis antiquae τῶν κολάκων nunc demum e supplemento

illiu1 τῶν κολάκων έγα την σκευὴν) in margine suppletum et male insertum ex una inunda peperit duplicem: την σκευὴν μεταλαμβάνουσι atmio τίνι τῶν κολάκων, prorsus ut aliis Nigrini locis, supra g 11: πολο ταπεινότερον οι πάνυ μεῖζον, ς 23: ουτω τ.