Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

71쪽

AO'IANOPφιλοσοφουντων καὶ νην αρετην ἄνιον ωσπερ ἀρορῶς προτιθέντων' εργαστηρια γουν ἐκάλει και καπηλεiα τὰς τουτων διατριβάς. ηξίου γὰρ τον πλουτου καταφρονε, διδάξοντα πρῶetον αυτον παρέχειν υφηλότερον λημμάτων. 26. αμελει καὶ πράττων ταυτα διοίχει, ου μόνον προῆκα τοὶς ἀξιουσι συνδιατριβων, ἀλλα καὶ τοU δεομένοις επαρκῶν -ὶ πάσης περιουσίας καταφρονῶν τοσουτου δεων ὀρέγεσθαι των ουδεν Προσηκόντων, ἄμεμηδὲ των ἐαυτοs φθειροδιενων ποιεiσθαι πρόνοιαν ἔς γε και αγρὸν ου πόρρω της Πόλεως κεκτημενος ουδε

26. scholium in B non ut Iacobilius an IV p. 403 sed ita

επισταμένω ἀνδρί. hoc scholium emendavit Hemsterhiasius post Solanum. confer Uogenem L. VI, 5 g 87 sn. πράττων ταῖταJταῖτα πράττων QΩ. δέων η V l, δέον Tubc. pro τοσου- του δέων Β: τοσοῖτος δἐ ην, hoc est τοσουτον δίων, ut seriores loquiiritur latinis vocibus ,tantum abest' soriasso decepti. vide

72쪽

ἐκεἔνα o. οὐ μικρὰ δε ἐκεῖνα Q et v. in prima asini miit. p. 7Mripsi οὐ μικρα δἐ οὐδ' εκεῖνα collatis et οὐ γὰρ οὐδέ in D. Mori. I, 1 bis, de Mere. Cond. g 19 et vocibus oὐδἐ γὰρ οἰδέ in motim. g 28 ot saepe alibi. sed h. l. non ut Henisterhusius

voluit, Νιγρῖνος siiluectum est, sed iκεῖνα. ,- ne illa quidem, inquit, parvum praebent aemulari conantibus exemplum, victus sobrietas -. του προσώπουὶ του τρόπου et rρ. προσωπον

73쪽

in textu T, qui in marg m Me ανυποδητ sper O μακρόν , i. . ἀνυποδητεῖν . Vineant lectionem marinuis nuper cognitam Son meri roditus atri e probavit. multum his vectis tribuo: οἰ πολλοὶ se. φιλόσο*οιὶ κελευοντες. calopis enim uti storei qui tum flor Ierunt, homines vetabant: stoici alitem hoc ut multa miniso-

74쪽

σπουδαίων εἶναι δοκουντων ἐπελζπται. 30. μεοα δὲ ταυτα ἐτίθου δρύ/ιατος ζπτετο τῶν ἀμφὶ etην νίκυιάν τε καὶ διαθῆκας καλινδουμένω , προστιθεὶς ἔτι μίαν

ces omnes. συγκαταφλέγεσθαι οι δ' ἄλλο τι των ωp et edd.aliae pleraeque, ad quam lectionem H. Peter et Furia nihil adnotarunt, ut videri possint haec exhibere. hoc etiam ideo dixi, quod in Ilint inain dὶ sat multa ex untiquo codice primuna

rec pia sunt. qi iam rem clitum Solaniis et Henisterhusius prolis nossent, verba oι δ' ἄλλο τι non dubitamini ingerere. ego olim hoc supplementum sera i posse nemivi, quod haec non sint quatuor diversa orationis membra sed tria tantummodo ideoque dixi ita potius corrigendum atque supplendum videri: συγκαταφλέγεσθαιν ἄλλο τι τῶν. at nunc veri esse similius audico vecta oι δ' ἄλλο τι ab omnibus codd. etiam ab Si abesse. hinc ego ni in Dindore etiam sum agio motus Sommeri rodito adsentior, qui in Jahni annalibus vol. 71 p. 7 18 et in edit. sua uoctis oι δ' ἄλλο τι rursum Hectis cohaerere vidit, ἐσθῆτας των τιμιων ,o suestibus per vitas tempus caris , collatis de tali genetivo quum aliis tum Fugitiv. g 20: εσθῆτας των μαλθακῶν et D. Moretr. V, 4: δομον τινά μοι δοίσης τῶν πολὐτελῶν καὶ ὀθόνας των λεπτῶν. tametsi

75쪽

contra se ruitulit Sontineri roditus noster Iocum mmanum ita ut ibi viligo legitur scriptum, Do Luctu g 11: oι δε καὶ οινοχόους

επικατέσφαξαν καὶ εοθητα καὶ τον αλλον κοσμον συγκατέφλεξαν. salva Pεf. nam et codicum illo loco scripturas et rem ipsana intuenti adparebit tiecessario hac transpositione utemium eme: πόσοι γαρ καὶ 'λπους καὶ παλλακίδας, οἱ δε καὶ ΟΩ οχόους επικατέσφαξαν, καὶ ε σθητα συγκατέ ρλεξαν καὶ τον ἄλλον κόσμον συγκατωρυξαν δες χρησομένοις εκεῖ καὶ ἀπολανσουσιν αντων καros; εὐηθειςl ευοθείς In libri παρὰ τον τελεσυν,

cpi Mi natum est o Iiroximis titiae et antecedunt et eadem inse- qiiuntur: παρὰ τον βίον. ego itidum correxi: μετὰ τvν τελευτvν. quod ipsit in sillini exstat ut Do Luctu g 14 init. hic eluitu superius illi id i ora cinnsminiliaria est: οτι καὶ συγκατορύrτειν ἐαυτοῖς ἀξιουσι τὰς ἀμαθίας, ita ut librorii in scripturae παρά sententia repugnet eidem repugnat etiRIn rhetoricum hi dira loci acumen, Miod verbia παρὰ την τελευτζν ii. e. ,paullo ante mortem' ut in mannie. g I) sublatum est citiare lito eximie hausit Henister-husius remqiae solus Optime Peruvixit. .at longe praetulero, in iiiii, πέρα τις τελευτης, quod si sit umeris convenient utiquo Oilio arietius ε ι καὶ ut διαμένονrac et mox μετὰ τον βίον . non puto tamen hoc Hei terhusi πέρα τις τελευτης apud atticos usquam

76쪽

σπάνιον αυτῶν καὶ πΠράκαιρον ἀγαπῶντας, το ενκαιρφ καὶ κατὰ φυσιν ώς ευτελὲς υπερ φανουντας ' τουτους εἶναι τους και τὰ μυρα πίνοντας, ο και μάλιστα διέσυρεν αυτῶν, υτι μηδὲ χρῆσθαι ἰσασι σαω ἐπιθυμίαις, ἀλλα κἀν ταυταις παρανομουσι και τους ορους Ουγχεουσι Πάντοθεν τῆ τρυφὴ παραδόντες αυτῶν τὰς φυλὰς πατεὶν, και τοὐgo si etο ἐν ταω τραγωδίαις τε και κωμωδύαις λεγόμενον, ηδο καὶ παρὰ θυραν ' εισ- 74 βιαζόμενοι. σολοικισμὸν ουν ἐκάλει τὸ τοιο τον etωνηδονῶν. 32. απο τῆς αυτῆς γνώμης κἀκεiνο ελεγεν,

ἀτεχνῶς του Mώμου τον λόγον μιμησάμενος' ῶς γὰρ ἐκεiνος ἐμέμφετο τοs ταίρου τον δημιουργὸν θεῖν ου προθέντα των ὀφθαλμῶν τὰ κέρατα, ουτω δὴ και αυτὸς

Φιuτο τῶν στεφανουμένων, οτι μὴ ῖσασι του στεφανου

iusiua vulotarn παρὰ θύραν aure defendit tum ad h. l., ubi Broc eo bene adsentitur tum in Anec t. p. 393, ubi παρὰ θνρανοι τῆ παραθυρφ idem esse male contendit. τό τοιοῖτον ΒΙΜ, τὸ τοιουτο QΦ et V, τουτο32. κἀκεινο S, B idem g 33 init. κακεινους , κἀκεῖνα Irridi et v. εμέμφετοὶ μέμφετo codex Murdeloti. male igitur ,τον στεφάνουJ στεφ. τινας margo A 1 Iv. sit ista, lectio non liuo pertinet sed ad superiora: τῶν στεφανουμένων τινάςJ submoventenetivum correctore, qui nesciebat etiam αἰτιῶσθαί τινος diei ut in Prometh. II g 11ὶ et saepissimo αιτιῶσθαί τι τινos, velut in Hermotinios 20. ει γάρ τι ἔφη Φ. ἀνέσπωνl h. l. ,sursum tradiendis notionem

77쪽

τον τόπον. εἰ γάρ τοι, ἔφη, τρ7 πνοὴ τῶν δων τε και75 ρόδων χαίρουσιν, υπο τῆ θινὶ μάλιστα ἐχρῆν αDτους η

male reprehensain osse et atticos in tali diis squamvis raro) ἄνRddidisse, ut nostrum in Iearomen. g 2I, Toxo. I 8 , D. Mori. VI, 2 ct Isaeuin XI, G mcd., de liuo I. Schoemaunus p. 461 et melius ipso Dol reo Advers. I, 1 p. 309 ruldubam tum quidem Luc. Piscat. g 2, Cobctus autem laedit Piniicloplat. Sisyphum p. 387, ubi ost: οπως αν non ,' ἄνὶ ξυνοκροιοῦ . quum litur structu in no Henaster iusto quidem intellectam explicii rem, correxi in Hermol. 60 σπάσαις μο σπάσαιο, in Piscat. 2 ἀπηλλάττετο Ρα ἀπαλλάττοιro, in Adilicat. 1 ἰασάμην pro ἰασαίμην. quae praeter extremum omnia Iacobilius tacitiis secit lucri: Inal- leni etiam extremum in Abdimi. 1, ubi ἰασάμην ni ino post me mendat Cobestiis V. L. p. 104. hoc in prirna e l. volui, atticos de rebus non factis pleruntquo 'ἴνα ut Aristophanem in Eccles v. 1523, at interdum etiam 'ῖν ἄν, ubi 'ἔνα , ut significet, cum indicativo consociasso neque ῶν ullam habere offensam. quum enim aut ea sint oπως ἀν φαίνη et ut videtur ptim oπως φαίνοιο ἄν, sequi ut aut eo dierum sit otian1 δπως sive 7ναὶ ἐφαίνου ἄν, inter- cum ente utique limothesi velut 'D ἔσπων esse simpliciter ,ut tintiorent at 7ν ἀν ἔσπων omo ,ut tum ssi hoc factum esseu triι-herent . praeposteriam mihi iam tum videbatur 7ν ἄν o tot locis sino ulla catina extur re et dolero ἄν potius quam intelligere. placuerint enim poat Doederii num Rei sigio ad Soph. Oe l. e. v. 182

et ipsi ibidem v. 189 Unistrio placetque etiamnium Ahenio Von Unima unit Modus p. II 0 et p. 114) ipsi quo Cobeto et in Orat. 101 et in V. L. p. 104, hiis ist tur complacituni est isα ἄν

non esse nisi ,udicumque neque 7να, ubi tuu denotet, usquam olim ἄν eonali tum osso. at ego hodieque ἐπέχω καὶ διασκέπτομαι. 33. κακείνους Γ pro κακεένους. καὶ γὰρ αν καὶ τουτονςBI' et v. και γὰρ οἶν καὶ τουτους-et yρ. ἄν καὶ γὰρ αντονroνς Φ, quod olita recepi. utriInique in eandem sententiam

dicitur. vide Quaesu. L. D. IV et subi inflavi vellenientius ad Arist. Thesmopli. v. 173 eollato Iacobitio T. IV D. 547. πραγ-

78쪽

ο μηκιστος ἀνθρώπου λαιμός ἐσetιν' ουτε γὰρ πριν ἐιιφαγεω, ἀπολαυειν τι των εωνημένων, ουτε βρωθέν των ε δίω γίγνεσθαι ΙαιτοιςJ την ἀπῖ των πολυτελεστε- θων Πλησμονὴν λοπιὰν ουν εἶναι την ἐν τῆ παρόδω γιγνομενην ηδονὴν τοσουτων ἀνεωθαι χρημάzων. εἰκότα δὲ πάσχειν εχεγεν αυτοῖς ὁ α ἀπαιδευσίας τὰς ἀληθεστερας ψ δονας ἀγνοου πιας, ων ἁπασῶν .φιλοσοφέα χορηγὁς εστι τοῖς πονειν προαιρουμένοις. 34. περι δὲ τῶν εν τοῖς βαλανείοις δρω/ιένων πολλὰ μεν διεξξει, τὸ

πλῆθος τῶν επομενων, τὰς νήθεις, τοῖς επικειμενους ματείαςl υπ ἀμαθίας ad 1 X, quod olim dixi non liuo spectare

dorsus. libri τεσσάρων et sic vulgo etiam in scholio, ubi Mure deloti eo lex habet hoc ipsiun δακτίλων τεττάρων de spation uto lettur etiam in I Iuromen. g 18. post δακτυλων deleviαυτοῖς, quod libri omnes dant siliserte vertim id olim non

huc pertinuerat sed ad inferiora. nam et lineo vecta τεττάρων δακτύλων ενεκα absurde nunc clivulsa sunt neque levi transpositione uti licet: τεττάρων δακτίMν ἔνεκα πάνrα αὐτοῖς πονεῖσθαι π.π. ενεκα Dindoctus. ει,εκα BQ et v. ειναι ΞΓΠMΦ. πάντα πονεῖσθαι Β et v. κατὰ πάντα πονεῖσθαι-et sortasso M. ες οσους ὁ μηκιστος bis scriptum in R. ἀπολαυεινὶ ἀπολαυοι libri onines: v διω γενέσθαι την -. Behiser: ηδίω γίνεσθαι τυν - inchoata potius correctione quam Persecta. ego correxi supplevique: hδίω γίγνεσθαι ΙαυrolaJ την-. quum enim

dativus hac in locutione alibi sui in D. Mort. VI, 3) ad latur,

h. l. deesse αυτοῖς vix potest: quo 1 ipsuin in margine codicis recte suppletum fuerat, vertim sede repositurn aliena i. e. paullo superiua post vecta τεσσάρων δακτύλων. eodem plane euoris

genere alia Nigrini loca cor rupta sunt, uti supra ad g 25 satis

34. πολἁὰ μόνl adjice huc poetas, quibus vox sua in balineis Phinebat, notatos illos ab Horatio in Semon. I, 4, 75 si1 i.

79쪽

δειπνουντες μη δέονται μηδὲ χειρῶν μηδε τῶν ἄτων ἀκουοντες, ὀφθαηιῶν δὲ υγιαίνοντες ἀλaοτρίων δέονται προοφομένων, καὶ ανέχονται φωνὰς ἀκουοντες δυστυχέσιν 77 ἀνθρώποις πρεπουσας καὶ πεπηρωμένοις. η αυτὰ γὰρ ταυτα πάσχουσιν ἐν ταῖς ἀγοραὶς ημέραρ μέσης καὶ οἱ

τας πόλεις ἐπαετραμμένοι. 35. ταυτά τε καὶ πολλα ἐχερα τοιαυτα διελθὼν κατέπαυσε τον λόγον. ἐγιῶ δὲ τέωρ μὲν ῆκονον αυrου τεθηπὼς, ινο σιωπὴ ζ πετο-

βημένος. ἐπειδυ δὲ ἐπαυσατο, τοίτο δὴ τὸ τῶν Φαιάκων πάθος ἐπεπόνθειν. πολυν γὰρ δὴ χρόνον ἐρ

αυτὰν ἀπἐβλεπον κεκηλημένος ' ειτα πολλὴ συγχυσει καὶ ἐλέπω κατειλημμένος τομο μεν ἱδρῶτι κατερρεόμην, τολο δὲ φθέγξασθαι βουλόμενος ἐξέπιπτόν τε καὶ ἀν-

80쪽

προσάψασθαι λόγων, ώδε περὶ τούτων υπείληφα. 36. δοκεὶμοι ἀνδρος ευφυοὐς φυχ η μάλα. σκοπῶ τινι ἀειώ, Προσεοικέναι. τοξόetαι δε πολλοὶ μεν ἀνὰ τον βίον καὶ μεστοὶ τὰς φαρέτρας ποικiλων τε και παντοδαnῶν λογων, ου ριῆν Πάντες ευστοχα τοξευουσιν, ἀλz οἱ μὲν αυτῶν σφόδρα τὰς νευρὰς ' ἐπιτείναντες, ἐ-ονώτερον 78

οδοὐ, τα δὲ βέλη αὐτῶν Ου μένει ἐν τῶ σκοπῶ, duὐπο τῆς σφοδρότητος διελθόντα καὶ παροδεύσαντα κεχ ζ iαν μόνον τῶ τραυ/ιατι τὴν φυχὴν ἀπέλιnεν. ἄλλοι δὲ nάλιν τουτοις υnεναντίως' - ὀ γὰρ ἀσθενείας