Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

81쪽

δηκτικά τε καὶ γλυκεi 7αρμάκω τολο χρι σας εἰσέχνως ἐτόξευσε ' το δὲ ἐνεχθὲν ευ μάλα ἐοπόνως καὶ διακόφανἄχρι τοs διελθεὶν μένει τε καὶ πολυ τοὐ φαρμάκου

M. libri και rooris oμοιος, quod male reserunt ad Niminiam, mutas mentio nimis longo intervallo priincessu. hinc dudum correxi, ut nexus poclulat: Dν τοντοις δμoaoς-. plurali Tot τοις duplex indicatur maloria in anculatoriim genus, quos utrosque modo

82쪽

ἀνίησιν o δο σκιδνάμενον ἄλην ἐν κυκλιν την ψυχρον

oin etiam καὶ δακρίουσι sed supplet tu ro . . cujus scripturaeiudicio ταῖσά τοι pro roῖτό τοι jani in ed. prima his vectis restitui: hoc illi in est quod graeci ταῖν ἡ τοιpotius dixerunt quam TOῖτὀ τοι. Eurip. Amtroinach. 2D2: ταὐτά τοί σ ἔχθει ποσια eculem vitio in Luc. Catapl. 11 scriptum: τουτ ἄρα, ubi ex Arescribendum est xαῖτ' ἄρα. ita creberi lino Aristophanes ταῖτἄρα, ut in Nub. 319. 335. 353. Pac. 618. Thesmoph. 168, nusquam τοῖx ἄρα. vide Koenium ad Gregor. Cor. p. 30. nuno addo, τοῖro quod supra sanio rρισσ0 malo exciderat, hio non bene imsertum mendam effecisae dupli emi: φαρμάκου χρίσας et Toῆτό τοι. vide nos supra ad g 25. δακρυον σε μεταξο ἀκουοντεςl eonfer g 3b: καὶ τέλος ἐδάκρυον ἀπορούμενος, quo I. Juvenis Lucrinuam ostendit Nigrini ad virtutem cohortatione vehementissime imminmotum esse. pari modo Maraeus Antoninus auuenis U. Frontinnem p. 113 ed. Rom. lectis Aristonis stoici de victuis libria soscribit ni a quam saepe eoibuisse sibique suscensuisse men do, inquit, iramor, tristia sum, ζηλοτυπῶ, cino rureo ). et quod

tum legenti Marci, , idem accideriit audienti eluuiem Aristonem Satyro tibicini M. Aelian. V. H. IV, 33, ubi sic est: κηλουμενος εα τῶν λεγομένων prorsus ut in Nim ino g 35: κεκηλημένο0. eum his omnibus compam locum plane divinum in Evang. Marci X, 17.' ἔπαθον γρ. ἔπασχον Q. τὴν φυχῆν om G. δ' οἶνBRI'ΩΦ et v. et seo m Q. Ουν pr m Q, quod in prima edit. probabaan. βάλλ' - γένγγαιJ Homeri versus dl. 282, ubi pro ἄνδρεσσι ieitur Aαναοῖσι. οἴτιοςJ οἴτω ΓΩ. κέν τοιφειοςJ φάος φῶς σωτηρία Ritscr. in ἄνδρεσσι γένηαιl Φet v. ανδρεσσι om BI M. M antiquo Niminit lice multa exciderant sto tum partim ut lito acciditi suo laeo

83쪽

φιλοσοφίας συγγενές. 38. ETAL ώς σεμνὰ και θαυ-81 μάσια και θεiά γε, ω δεα ρε, διεληλυθας, ἐλεληθεις ητέ με πολλῆς ἄρ ἀληθῶς τῆς Ομβροσίας καὶ του λωτοs

κεκορεσμένος. ἄστε και μεταξῖ σοs λέγοντος επασχόντι ἐν τῆ φυχῆ, και Παυσαμένου ἄχθομαι-ῖνα δὴ

και κατὰ σε εἴπω, τέτρωμαι' και μὴ θαυμάσxς. οἶσθα γὰρ υτι και οἱ πρὸς τῶν κυνῶν των λυττώντων δηχθέν - τες Ουκ αυetοὶ μόνοι λυτetῶσιν, ἀλλα καν τινας ετiso

μεταξυ σοὐ B. 1ibri λυσσώντων eh λυσσῶσιν, sed uanrώντων εt λυττῶσιν ego sed. prim.) et Dindoctus. libri ἐτέρους καὶ αὐτοὶ εω τῆ μανί*-. at isthuo και αντοι, quod continuo recto aequis tur, hic qui lem auro delevit Henisterhusius: cudiis nimi lao loco ego participium, quod ab libris abest omnibus, δακόντες supplevii quo edidi: ετέρους δακόντεε ἐν τῆ μανδε3 -. quum enim illa το αὐτὼ τουτο διαθῶσι non Ri1 morsum sed ad rabiem inde natam pertineant, δακόντες necessario addendum est. simili niculo Solanua δάκωσι post μανψ inserebat probantibus ex pariemanno et Somineri rodito. inprimis vide locum geminum in Philops. si 40: - ἀλλὰ καν τινα ὁ δηχθεὶς ἄνθρωπος δάκν. postremo

AARONTEC et X IAPTOIC dativo) confundi facile potuerunt.

pondeat, neque adeo ipsi sententiae satisfactum est. hoo enim dicit: .sulem te ipsum quoque, ut ego sum, Plsilosophiae maestinantem 2' id quod patet etiam e verbis proximia: κοινήν τινα τὴν θεραπεμ . quam haec, ita supplevi: συκουν καὶ αὐτM

84쪽

ηακόντεςJ ἐν τη μανία το αυτο τοὐτο διαθῶσι, καιαυτοι εκτρονες γίγνονται. συμμεταβαίνει γάρ etι του πάθους αμα τω δηγματι καὶ πολυγονειται η νόσος καὶ

τιῶν αυτῶν ημῖν ἐραν ομολογεῖς; inprimis vide mihi locum g minum, in quo et ipso de philosoEhiae amore disseritur, Herinolim. g 25 init.: καὶ γαρ αντος, ω Ἐρμότιμε, τῶν αυτῶν σοι ἐρῶ. at Hemateria usius: ,nihil inquit, si quis se delanctum putet condectatulo καὶ τῶν αυτῶν sic) ημῖν etc. quae sensum quidem, sed non hujus loci habent . immo καὶ αυτὀς τῶν αὐτῶν Ἱμιν debebiut Vir summus, qui verum a quo p xiuie abfuerat non beneat omnino K I. similiter ac supra g T) philosophiae stu

stium cum amantium ardore compaIatur vectunuiue superius Rinici

Inis vectas επὶ τον τρώσαντα - παρακαλεῖν confirmantur. num Ora

culiam Telepho datum sive natum inde provectium alii quoque scriptorea ad amoris vulnera et ad tela Cupidinis transserunt velut Publius Symia p. 78 ed. Bonit.: ,an16ris vulnus innat idem,

qui facit' atque Charito VI, 3, ubi vitae Dii villium p. 527 ed.Lipa. itaque tantum abest, ut verbum ἐραν hic debeat suspectum esse, ut mutari nullo modo possit: quo deleto haec dam nemo intollimi. nempe hic quid ait to Nigrini sermone antico ad postremum acciderit, clarissimo verbo dicendum est et linaginum involucris abstinendum. recte is tur Lehmannua cum Langio verbum ἐραν ita tuitus est, ut de philosophiae amore acceptum vellet . longe aliter olim ad h. l. Hemsterhusius, qui V. ἐρῶν corriaptum esse praefatus: ,sententia piutet, inquit: nuuirum voluit: ergo et ipso animum tuum istis philosophi Nigrini sermonibus compunctum esse et vulneratum fateris . tum ex An dotis p. 43) colligitur Henisterhiasium hic musmodi verbum expetiisse, quod dextroraculatori sicuti τέτρωμαι) conveniret. fac ita scriptum esse:

tum vero Nigrinus non cum bono daculatore sed cum eta, cudus imago proxime Rntecessit, cum cane rabiosa pe83ime comparatus emet. nimirum et ipse Henasterhiasius erravit et qui tanta auctoritata non armmentis ullis moti pro ἐραν conjecerunt oἰστραν Lennepius ad Phalar. Εp. p. 36, οργῶν Jacobsius pone R. Porsoni Advers. p. 286, καιρίαν Schneide vinus UOM. Crit. p. 144, quae omnia is geniosius quam Verius inventa sunt. προσέτιJ πρὸσδεο B, in quo codice Nigrinum proxime insequitur 3ημώνακτος Βιος, proratia ut in cod. Vaticano I' testante Massono I p. CLII ed. Lehin. δέομαί γέ σουJ δέομαι σo v pr m κοινήνl κοι-

86쪽

Ite ita. III p.

Philosophos Symposioriim inriptores Issutarchus sin Prooemio Symposiacon hosce attulit, Platonent, Xenoptantem, Aristotelem, Speusippum, Epicuria tu, Prytanin, Hieronyluum, Dionem. sed quod Creuetero ad Plotin. p. 520 id egisso Lucianuni placuit, ut

Platonis Synipositim derideret, ab Lehinanno bene renitatuna est. omnino Socraticoriam Symposia liuo non pertiuerit. nam Xeno phonteiam n ino videt hir imitatus esse, Platonicum alitem philosophi potius et Hlotores exprimere solebaut, ut Lexiplianes, qui id g 1 cliserio testatur. ac no satiricorum quidem convivia, qui bus homines ab philosophia alieni radontur, Petroni coena Trimalchionis' et Nasidieni coenu ii p. IIorat. Soran. II, 8 satis apte conferri possunt. inamo Luciantis et in tioo dialogo et in brevi descriptione Horanoti m. gli Menippi sui saturam .artiπόσιον partim secutus est, o qtia Atlienaeus XIV p. 629, Ε, Heracliti ireti-sionem 'decerpsit, sol iussis etiam , ρκεσίλαον saturam ejusdem Menippi, ut infra ad g 38 init. ostentiani. prateterea Lucianua aliam saturani videtur cognitam habitisse, Meleagri tyniei , λυμπόσιον ap. Athenaeuin XI p. 502. C, quo loco ipsius eonvivii pars

descripta est. nam ut Lucianus plailosophos cum magno dedecoro convivio interfuisse narrat, ita Menippus sive Arcesilai, quem Diogenes L. IV, 40 Aristippum alterum nominavit, sive aliorum 9hilosophorum convivia videtur exagitasse. denique etiunx Lycophro quasi saturinna satyricum drama notitine , Μενιδημος in Menedemum philosophum scripservi , διασκάπτων τῶν φιλοσόφων

87쪽

τὰ δεῖπνα , ut recto audicat Athenaeus H p. 55 D: quod driana Lucianum, qui Lycophronis tenebras in Lexipli. g 25 risit, fortasse latuit. sed Lycinus i. e. Lucianus) convivium enarrat Philoni, qui et hic g 48 et De Conser. Hist. g 8 hoe modo: ἁ καλε

Φιλων adpellatus est. recte igitur Solanus ad Conviv. g 1 hunc Philonem haud dubie eundem esse censuit, cui liber de componenda historia inscriptus est. et praeter inscriptionem totus hic dialogus argumento est, non fictam rem describi, sed ut ab Horatio in Setin. II, 8 veram Nasidieni, ita hic Aristaeneti veram coenam enRrriuri. Veriam ut ab Horatio Maecenatis convivas nulla vox memoratur, ita hic Luciani convivae dignitas non minus servata est sapienter tacentis, dum alii doctrinam certatim ostentant aequo indoctis' propinant deridendos. tum Alciphronis, qui multos Luciani dialogos evolverat, Epistola III, 55 Sympossi Lucianei quasi brevis adiunt ratio continetur, uti Bergier M. Ateiphr. p. 404 observavit. cui tamen non concedo, quas Alciphro intra modum consistere aut eat, eadem ab Luciano omnia valde exaggerari ,Plerumque supra fident'. humo plerisque in rebus aperto Lucianus fidem meretur, qui ut nomina hominum partim mutare coactus est, ita memoriae ereore interdum labi potuit, sciens sinere non potuit. illud tamen lateor satiricos veteres de philosophis, quos tam sce e castigant, plerumlue audicare ne scivisse, uti de Menedemo Lycophronem et fortassis ipsum Menirpum de Arcesila. vel in nostro convivio Zenotheniis stoicus aium adpotus libellum suum legerat fortassis illum egretum, ex quo toto Lucianus g 17 fin. hoc unum meminerat, lueris scriptum fuisse minutis. quid, quod Lucianus in libra Mημώνακτος βίος ne de Demonacte quidoni philosopho et eo amico suo satis recte audicaro scivit, uti nuper De fragilientia Demonactis p. M demon

strasse videor.

89쪽

φησὶ και ὁ ποιζ εικὸς λόγος, μνάμονα συμπόταν ' καιουδὲ ὁ Λιόνικος ὀρθῶς ἐποίησε προς τον λαρῆνον

κἀγὼ θρύψομαι προς ἐν τω μέρει καὶ εἰ γε δοκε

καλῶς ἔχει ΑDA et v, quod defendi potesti sed καλῶς εὶ ν D,

unde mullii: καλῶς ειχεν. aa in sentin Dioniciis hujus convivii urinna prodere coeperiit . vitae etiam infra g 9 et Do Mere. Coiul.

κατασκεδάσαςJ stilusit Inicianus e Demosthene 18, 50. . θρύπτη τανταJ si1nilem sentcntiam in Nigrino g o med.beno Hematortauius in Anecd. p. l30ὶ cum comicomam locis comminuit ut Apollodori sive Terenti Hoebri . I, 2, 35. sed nostrum locuin Jam in Quaesit. L. g 74 judicavi vectis ipsis conspirantibus haud Iubio expressum esse o Platon. Phaedro p. 228, o: δεομένου λέγειν του των λόγων ἐραστου, ἐθρὼπτετο ἄς δη Ουκ