Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

101쪽

32 ουτος ἀρχὴ τό εε κατακλῶν ἐαυτον και διαστρέφων.ῶς γελοιότερος φανείη, και ἀνάπιυστα συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰροσιτιάζων τῆ φωνῆ, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν ἐς

παιστα Οιγκροτῶν διεξῆλθενJ non anapaestos, seret molle versiiuni

geniis Sotiineos in convivio scurra recitat loco Mnielio De Merc. nd. g N: κίναιδός τις ῆ ορχυστοδιδάσκαλος η γωνικὰ ξονειρων έλεξανδρεωτικὸς ἄνθρωπισκος, tibi in interpretes v. 'Iαννικὰ ipsos significare Sotadeos. itena cinaedus recitat Sotadeos ap. Petronium 23: ,intrat cinaedua - qui ut infructis manibus congemuit sic , Husmodi camina effudit , .iibi O. Jalanii conjecturas concrepuic lavet i,articipium hic interpogitum ovγκροτῶν. lmo illud Suetoni in Nerono e. 42: , a uiariis - carmina - Etiam gesticulatus esu. ἐπέσκωπτεν ἐς Π et v. ἐπέσκωπτεν εἰς A. ἐπέσκαυπτε tom id 19. ἐπεὶ δε καὶ ε ιοὶ καὶ oui A. Ομοιόν τιGAet v. oμοιόν

νουρίωνα, καὶ Φιλιστιάδην cave criticos sequare, qui loco move hui ut nomen notissimum . αννυρίων. quumquo Alciphro nomina Luciani mutare soleat, haudquaquam comicere licet auth. l. . ανι ορίων - Alciphrone, aut hinc in Alciphrone: οἰ περὶ πυρίωνα.

102쪽

καὶ γελοmν διηγήσατο. ἔ v μὲν γὰρ εἰσελθεiν πασα-ὀν οὐκ εἰδως ἐχόμενον ἐδη τῶ πάθει, τὰν δὲ ταχέως

τὰς χεψας. τέλος oi ν ἐν τοσουτω κινδυνω ἐπινοῆσαι

103쪽

ταsτα γεγεν /ιένος. 2 l. παρελθὼν γὰρ εἰς το μέσον οἰκέτης παρ' 'Eτοιμοκλέους του Στωλκου ῆκειν λέγων γραμματίδιον εχων, κελευσαί οἱ ἔφη τον δεσπότην εντῶ κοινῶ ἀναγνόντα εἰς ἐπήκοον ἄπασιν, ὀπίσω aDθις

ἀπαλλαττεσθαι. ἐφέντος ουν του 'Αρισταινέτου προσελ- habet et optii ne tibicines duo inter so opponuntur pronomini biis αὐτος - εκεῖ , , ut iup. Thucydid. IV, 28, IV, 98. VI, 64 et alibi saepe. post vo ξιφιδιον ξιφείδιον Ἀ) libri sic: ἐπιρρίψαι Det v et cum rasura in εὶ G. ἀπορρίφαι V cum Gine no . καὶ ἐπερρίφαι ad lito καὶ) A. καὶ ἐπιρρίφαι I. non sufficit hic καὶ ἀπορρῖφαι, Red opus est novo etiarn subjocto. itaque codiciliniudicio correxi: καὶ ἔ ἀπορρῖφαι. ita Da Morte Peregr. g 4 Cobetus tu V. L. p. 107ὶ scribi voluit: S δἐ νιν, δοῖ,αι. plune vero necessaria ena Emlatio Hermanui est in Plat. Sympos. p. 223,

104쪽

NET L. δπως /.ὲν ἔχεο προς δι- να, ὁ παρεληλυθώς ιιου βίος απας μαρτίρων ἄν γένοιτο ' ἔς γε ὁ ο μέραι πολλῶν ἐνοχλούντων παρὰ πολὐ σου πλουσιωτέρων Ομως - δὲ πώποτε φέρων ἐμαυτον ἐπέδωκα, εἰδὼς τοῖς ἐν τοῖς συμποσίοις θορυβους και παροινίας. ἐπὶ nos Mμόνου εἰκόetως ἀγανακτῆσαί μοι δοκῶ, ος τοσουτον χρόνον - ἐμου λιπαρῶρ τεθεραπευ/ιόνος ουκ ὴξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ τοie αλλοις φίλοις. ἀλλὰ μόνος 435

γὰρ ψ ευδαιμονία ουκ εν υὀς ἀγρίου μοίρα η λαγωουη Πλακουντος, ίν παρ ἄλλοις ἄφθονος η ἀπόλαυσις

et quaeri potest, num in idem. vide nos infra sui g 30. tum qui in Tinione st 54 est ωρασυκλῆς philosophus. item videtur Stoicus suisse. deniquo nostri loci Stoicus his exstat ap. Aleiphr. EP. III, 55. prii nuut g 2, ubi unita eo lex έτοιμοκλῆς, caeteri libri ενοκλῆe et ibid. g 7, isti plerique libri iten, εἰσκλῆς, unus autem νεοκλῆς. et tu Alciphrono quidem Eὐκλῆς cum Valescenario videtur scribendum esse. γραμματίδιον γραμματίδιόν τι v. ἐφη ornis qui mox iς. ἐπηκοονὶ ἐπήκουον D. ἐφέντοςJ

105쪽

Nigrinum g 14: α δῆ ἄφθονα παρ' αorola loraν. τήμερονJ σήμερον Α. ΠαμμένειJ noineu haud Insi ecluens. alius Panune essed ea iisdem aetatis, non illo quidem philosophus sed aetor traicus, exstat as. Utilostriit. Vii. Soph. II, 1 p. 554. 23. ἀλλὰ - φιλοσόφωνl eadem propo verba in Jove consul g6: oῖδα οθεν σοι τὰ κομφὰ ταυτα ερωτήματά ἐστι- παρὰ τῶν καταράτων σοφιστων. ἀπε- δε η DΑΠ et codex ap. Boissonad.

106쪽

τοσουτω θορυβω και πράγματι, εις σε τῆμερον προ ηγόρευσα καὶ εωθεν ἐπι et ' οἰκία καὶ ἐν τι ὁ ἀνακε θυοντα υσTερον. ταυτα ἐγὼ τοὶς παρουσιν ἀπολελόγημαι. 25. εἰ δε δείπνου ενεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, τοκατὰ τον Οἰνέα ἐννόησον. ὁ φει γορ καὶ τὴν Ἀρτεμιναγανακτουσαν, υτι μόνον αυτ ζν ου παρέλαβεν ἐκεi Poeλὶ τ ν θυσιαν, τοὐς ἄλλους θεους ἐστιῶν. φησι δὲ περὶ αὐτῶν Ομηρος ἀδέ πως

η λάθετ η ουκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ μέγα θυμῶ.

κλέους, inquit, ἰαμβεῖα ' καλυδῶν - χθον4d, ubi tamen recte scholiasta: , πιλνδῶν μεν ηδε γα7α του Εὐριπίδου εστὶν, κειται διεν τιν Μελεάγρου. cum hoc alius solioliasta consentit ad Axilatoph. n. v. 1238, qui de Meleagro Euripidis: η δἐ ἀρχὴ τοῖ δράμα- τος' , Καλυδῶν μεν κ. τ. a. e quo loco adparet his versibus ipsum Meleagri Euripideae initium continori. Attamen quum ipse Aristophanes ibidem sin Ran. v. 1238 sqq.ὶ quasi primos Meleagri Euripideas vereus hosce potius adtulisse videatur: χι ενς ποτεκ me nouμετρον λαβῶν στάχυν l θυων απαρχας - , etiamnunc ita conjicio, ad Ar. Ran. p. 367 dictum est, Meleam Euripideae non unam antiquitus, red duplicem exstitisse recensionem. πελοπίας ω. πελοπίης - scholiastes et v. sin istotele I. l. Πελοπειας vulgo, sed nnus ibi codex πελοπέας. atque πω πιας etiam Mhol. Q Ar. Ran. v. 1238 et Gregorius

107쪽

metrio I. I. ante Victori uni item suerat: ἔναοι πορθμola, sed misere in scholio Aristotelis l. I.: Ο ἄ-Ωroρέμοις πάo' hooσιν εἰ δαιμονίαν . πεδί'J πε δὲ ' Α. ἰioυσJ ἰrooσα Α et v. καὶ Σοφοκλῆς l Sophocles quoquo tragoediam si ita nomine scripse rat Ileleagri . itaque Solaniis ad h. l. optinase conjecit e Meleagro Sophoclis hos Versus depromtos osse. Solanum migmentoriim oditores parti in secuti inui, Brunckius et Dindorfius, no Nauellio quidem p. 245 multum dubitante. χρῆμ'l χρῆμα ΑΘ. γνίαις A. libri ἀνηκε Α τοῖς παῖς. at Sophocles ita videtur seri

αν τι AJ. posui nune id qiu H sufficit, καν τι. neque enim opus eat supplere, καν ἄλλο τι, quanquam αλλο τι rem Venerea in occulte monstrint ap. Menandriim Koβερ γ ῆτα ς in Stobaei Hor. XXII, 19, v. 4. olim in Quaesti. I. . p. 208 Lelim anno non improbante conjeceram: τάχ' ἄν τι προσέθηκα ita saltem debelaim, non καὶ

109쪽

κελείσαντος τοὐ πατρός. 30. ὁ Κλεόδημος δε καὶ πάλαι τινος ἀφορμῆς δεὁμενος, ἐβουλετο γαρ ου Πλακῆναι τοὶς 2 rωλκοie καὶ διερρήγνino ο- ἔχων ἀπην εὐλογον) τότε Ουν τὸ ἐνδόσιμον παρασχουσης τῆς ἐπιστολῆς, τοιαίτα, ε ζ, ἐξεργάζεται ὁ καλὸς μυσιnnoe καὶ κῆν ον ὁ θαυμαστος καὶ Κλεάνθης, ρηριάτια δίστηνα καὶ ἐρωτήσεις μόνον καὶ σέματα φὼοσόφων,

Wielandius. palet enim e superiore h. l. dici pumas tesserum tr. σονθημα vulgo dicitur et in Baccho g 43. καὶ Κλεάνθννςl suppleo: καὶ ὁ σοφοςJ Κλεάνθης. αι ἐπιστολαὲ Ais

110쪽

Εὐριπίδ ν. schol. Craineri in Aueed. Paris. III p. 240 alvo Eust thius ad Jl. ί p. 770, 21. Mido Apollodoriim in Bibl. I. 8, 2

ipsius Homeri 534. ωσπερ ὁ Μελέαγρος ἀπομαρανθείςlat quomodo Meleamr perisso vulgo cressitus sit, non primus sed PMisania iudico post alios doeuit Phrynichus, truomas antiquus . Pau-uiam X, 3I, 4. cui saniae Lucianus velut inludens phthisi eum narrat extabuisso et h. I. et clarius etiam De Merisse. g I: τον Μελεάγρον διάλυσι, . sed U1Gnielii saniani in univer aum aequum' adhuc Ovidius in Metamorph. VIII, 5I5 sqq.οὐδἐν ανὶ αν on1 A. hyεῖro A. ηγεῖτο εἰναι ΘΩ et v. ἐγγεῖται D, quod ita enotatum est, ut de verbo ειναε sileatur.32. φθεγξάμενος παμμέγεθεςl scholiasta libri Griinviani, qui sic: , Πίνδαρος' θαρσαλέον παρὰ κρ ῆρι φωι ἁ γίνεται , aptissime utitur Pindarieo in Nem. IX. 49: ἁσοχίαν δὲ φιλεῖ μἐν συμπὰ σιον - θαρσαλέα δε παρὰ κρατῆρα φωνὰ γίνεται, ubi vulgo est κρητῆρα , sed κρατῆρα codex scholiastas Pindariei. dativum ibidemetiani Orion M, I 5 citans: παραγηρητῆρι . deniqtie ibi viam est yἰγνεται, sed recte rἰ ταε etiam Pindari scholiasta. ἀφ ενοςJ ἀφ' 'ὲνός Α. im δμωςJ ἐννόμω A. εννομ- Ω. librio is e M καὶ ἄντες. at recte Michor: Tla H δἐ καὶ δντες. nam quod Lelini annua pro orrιιπι δἐ voluisse videtur: ποῖοι τινες δἐ -,id Lueianus dicturiis fuisset: ποῖοι δέ τινες, ut in Vitam . Auch. g 26: ποῖος δέ τίς εστι; relativa pronomina pro interrogativis mere mini hallenistica. vide Quaesit. L. p. 140. male quum alii

tum Mindoinua ad Plat. Lysid. g 21 p. 25 et ad Euthydem. p. 300.