장음표시 사용
111쪽
ἐγὼ τῆς ἐμαυιου γυναικὸς, ἰδ' δς ὁ Κλεόδημος, ῶσπερ
αγχω τους μαθητὰς, ἐν μὴ κατὰ καιρον ἀποδῶσι τοῖς μισθους. ἀλλ' ἐκεiνο, εφη ὁ Ζηνόθεμις, ουκ ἄν εξαρνος γένοιο μὴ ουχὶ φάρμακον ἀποδόσθαι Κρίτωνι ἐπι
emendationeni unius Lehinanni: ξένου καὶ μαθητου s,hospitis et auditoris l. Lelamannus: ,non μαθηror, inquit, sed, μαθv-τo v scripsit opinor. scilicet; καἰ illivi, quod in duobus codd. alipra ante eandem vocem uαθητο ῖ importune postilina pst, ex h. l. illuc Rberrrasse vi letitu . vide quae ad Nigrinum g 25 scripsimus. sic quoque hunc adolescentein adparet fuisse peregi tuum. ita, Aetorum discipuli qui Luciani tempore Athenis erant, ab Philostr. VR. Soph. II, 1 p. 553 dicuntur ωράκια καὶ Πονrικα μειράκια καὶ ἐξ ἄλλων ἐθνῶν βαρβάρων ξυνερρυηκότα . wμοσαl ομόσας
bene Struvius in L. L. p. 242 contillit Plat. Lysid. st 4 p. 8 Heinilf:
facito possis Kράτωνι. at Kρίτωνι nequaquam Inutandum est.
112쪽
113쪽
μὴ αρα το υπο των πολλῶν λεγόμενον ἀληθες ὐ και
το πεπαιδευσθαι ἀπάγη των ορθῶν λογισμῶν τους ες μόνα τα βιβλία και τὰς εν ἐκείνοις νροντίδας ἀτενες αφορῶντας. et Oσουτων γουν φιλοσόφων παρόντων, οὐδὲ κατα τύχην ἔνα τινὰ εξω ἁμαρτηματος ην ἰδεIν, ἀλX οἱ μεν ἐποίουν αἰσχρὰ, οι δ' ελεγον αἰσχίω. ουδὲ γὰρ ἐς τον οἶνον ετι ἀναφέρειν εἶχον τα γιγνόμενα, ' λογι- μενος οια ὁ Ἐποιμοκλης ἄσιτος ετι κάὶ ἄποτος ἐγ-
γραφει. 35. ἀνεστραπτο ουν το πωγμα, και οι μὲν ἰδιῶται κοσμίως πάνυ ἐστιώμενοι οὐτε παροινουντες
ου τε ἀσχημονοῶντες ἐφαίνοντο, ἀλz ἐγέλων μόνον και
κατεγίγνωσκον αυτῶν, οἶμαι, οἷους γε ἐθαίμασαν μαθήματαJ schol ta: περὶ ἄν de malis philosophis καὶ Ἀριστο
transpositio Attica ut in creberetnio illo ooδ' αν εις vel in Aristoph. V p. v. 72). οι δ' Ω et A. cs Boissonad. ad Marinum p. 125.ὶ
g 27 fin. absurde libri: ους γε εθαυμαζον. at restitui: orovera εθαυμασαν s,,sibimet ipsi displicebant, puto, quod tam malos homunculos admirati essent'). vide Catapl. g 16: κἀμαυτου ἔτι μῶλλον κατεγέλων, ouν κάθαρμα ετεθήπειν. plura musmodi in Quaesit. L. P. 117 sq. conlecta sunt, ubi tamen frustra illud mutavi in D. Mori. VII, 2: εγέλα καὶ αὐτὸς οιά γε ὁ οινοχόος εῖργασται. in Luciano talia ferenda sunt. Plato inuo attice dictumis errat sici sine particula et loco nostro item: o Iovς εθαο
114쪽
ἐς το θ Πηλέως τον γάμον ρωαι τὼ μῆλον εἰς τὸ συνδειπνον, ἀφ οὐ τοσουτον πόλεμον ἐπ γλίω γεγενῆσθαι. καὶ ὁ 'Eτοιμοκλῆς εοίνυν ἐδόκει μοι τὴν ἐπιστολὴν ἐμβαλὼν εἰς τὸ μέσον ἄ-ερ τι μῆλον Ου μείω τῆς
μασαν. οἰ μἐν ἰδιῶται - εις χεῖρας ξεσανJ rem non verta hino Alciphro mutuatus est Epp. III, 55: oz μἐν οἶν ἄλλοι ἀπ' ἀρrῆς
επίμπλα ,eto A. Iibri καὶ ἐνούρει, quorum loco nuper editum est auctore Bilunianno in Gr. Gr. I p. 381 e l. pr. καὶ ἐονρεε. vero jam ad Aristi Rama p. 53 καν ἐσύρεε reposui eomparato Soph. Anti g. v. 26l: καν ἐγίγνετο l πληγὴ τελευτῶσ' -. ex hoc ipso Luciani loco sua petiit Aleiphro Ep. III, 55: ὁ κίων δῶ πρῶτα μἐν Ουρει ῆρει Vaticanus, ἐρεῖ alius) καrὰ τὴν κυνικὴν ἀδιαφορίαν -, ubi aut ovρει ut vulgo aut cum Lelimanno item iovρει κribendum est. certo enim Alciphro apud Lucianum non legerat iνοε ρει. ἄς Al ῶσά, A per eri orem salibi solet: ἄσμ)-.εικάσειενὶ θαυμάσειεν D aberravit ad superius ἐθαυμαζον, pro quo marini codicia videtur adscriptum fuisse: ἐθαυμασαν .ομοιόταταJ ομοιότητα Α. ἐν του συμπostv DAGA. ἐν σομ- ποσ- v. ρ αε Jacobuius pro es A. τὼ σόνδει πνον A A et v. τὰ δεῖπνον Ωa. oodem modo alibi variatur, in Plat. Sm s. p. 172 B, uiri recto cum mimis Bodlejanus: τῶν αHων τῶν τότε ἐν του συνδείπνου παραγενομένων, male vero ibi o Vaticano ἐν τυ δείπνιν Belcher edidit. nam in hoo ipso convivii Platonici loeo ἐν το συνδείπνιν legisse videturinam Allienaeus de voce σὐνδειπνον disputans VIII p. 365, b, i ut nunc est haeo verba quae in Platone omnino non e tant: τοῖς τὸ σῶνδειπνον ποιησαμένou quasi Platonis scilicet adseruntur.e--πo hio Athenaei Ioeus ut to mutilua ita sere redint
115쪽
libri omnes in Necyomani. si 10 hiit., Toxar. g 15 M. et pars di eum in catapl. g 4 init.
116쪽
ἀμέλει - adludi autem videtur Sympos. p. 176, Κ: ἐνμῶς ει διὰ λόγων ἀλλέιλοις συνεῖναι τὸ τήμερον, quibuscum inis re res bene contuleriint Protag. p. 347 D: διὰ τῆς αἱ των φωνῆς λέ- ροντάς τε καὶ ἀκοώοντας ἐν μέρει ἐαὐτῶν κοσμίωs et Plutaretium Sympos. VII, 7, I. addet o licet Atreonaeuin X p. 419, d. Πλάτωνι ἐν λόγοις ἡ πλείστη διατριβὴ ἐγένετο diserto et v. πλάτωνι ἡ πλ/ίστη διατριβὴ ἐγένετο ἐν λόγοις Α, quod non erat Protiandum. eς coclectura ductus ita transposui: Πλάτωνι ἐπλείστη διατριβῆ ἐν λόγοις ἐγένετο. duae antiquuiis fueraut scripturae, vulmis altera, altera critis Darii cularii modo A servavit haec: ἡ πλείστο διατριβῆ ἐν λόγοις - . neque enim haecipis verba divolli posse vel solus Plato dem,nstrat, ex quo Lucianus hanc quoque locutionem adsurrisit, in Sympos. p. 177, D:
γένοιτ ῶν ὴμῖν ἐν λόγοις δανῆ διατριβή et in Politico p. 285, C:
117쪽
38. εἰσεκεκόμισro Auis et v. ἐπεκεκομι-o D, unde nolim: ἐπεισεκεκόμMyro. etsi Theodectas tragico ap. Sto meum Flor. 69, 1sv. 3ὶ ἐπεισκομίζεται Jacobsitis bene restituit. το-ο μαζόμενον δελ-νl hoc nomen de coena item nuptiali, vermutamen illa tota usurpatum inveni sib Euangelo comico ap. Ainen.
XIV p. 644, d: το δεῖπνον δ' ἐντελις καὶ μηδενoe l ἐλλιπές λαμπροος γενέσθαι βουλὰμεσθα τους γάμους. cui oppositum est vileὶ δεῖπνον Amphidis minici ap. Athen. X P. 421, a:, ἀτελἐς δὲ δεῖπνον οὐ ποιει παροινων . at Lucianus ne ea quidem quae graecis sunt τὰ ἐπιφορήματα alvo τὰ ἐπίδειπνα sive inice επιδορπίσματα i. e. ,mensam seeundam' hic totam complectitur, sed me ae secundab missum extremum, qui missus graeco latinequct mim dicitur ,τὰ ἀποφὀρητα, apophoreta : et ipse Lumanus ad hoc quoque nomen verbis proximia adlusu: , καὶ ἐξῆν ἀποφέρεσθαι ταντα . at voco Moλγ non tam Jnimus ultimiis , ut G nem in h. l. videbatur, quam ,mensa secum a d rimatur. tamen sic quoque operae pretium est cum h. I. contu
πος εν τεν ἐπιγραφομένν Ἀρκεσιλάv γράφει οντ οις' , Πότος ην ἐπικωμασάντων τινῶν καὶ μa6νην ἐπέλευσεν εἰσφέρειν Λάκαινάσμ' καὶ εὐθέως περιεφέρετο περδίκια ὀλίγα καὶ ν)ν α tua epitomo
pro n=νἰαὶ ὀπτὰ καὶ τροφv ita stula Corasin Gemor ad h. l. pro τροφῆ) πλακοώντων . Areesilas, quem Diomnes L. IV, si Aristip-yum alteriam nominavit, convivia libenter celebrabat. quodvisorio Luciatio lineo seri uti ille Menippi locus obversatus est, duas hoc dialom Menippi saturas videtur imitatus eam, maxime quidem sui in prolemmenis dixi in saturam Menippi ,as Hrόσιον , tum etiam Husdem Menippi Ἀρκεσίλαον . κρέασ AGA et v. κρέα D. 4 ς A. τα νοο AGA et v et in textu D, nodτηγάνου et in re. D. constat utraque . forina ef τάγηνον et
118쪽
εν αντοῖς, pronomine ro recte inserto. at primum non minus
recte Quaesu. L. p. 93 videram ii. I. δή, ut Plano ineptuni et ex inferiore μεμν= σομαι δή natum litura sanari debere. tum malo libri: καὶ ἐν αὐτοῖς. quari hoc idem esse pomu quod: καὶ ἐν τοίτοις. itaqus non semel sed bis hiasum est h. 1. καὶ et linω μέμνησο et mox anis D αὐτοῖς. hinc voci Uas δὴ et καὶ deleta, ita edidi: διότι ἐστι τε εν αὐτοῖς -. ες Dia D. εἰς ΑM V. μεμ σομαιl μέμνησο Α, in quo hic quoque aiae perso nis continuantur: εις τὰν λόγον. μέμνησο δὴ. ὁ τοίνυν -.39. οὐνl γουν A et ει δοκεῖ εφη. πρῶτος ουν ἄρχομαιl plures disputare don dam supris g 37 in . voluerat, quod consiliuni rixis di nectum est. nam πρῶτος ἄρχομαι ita tantum dicitur, si plures deinceps dilaturi sunt, non ut uni incipiendum aused pluridiis. vida Plat. Convivium p. 177. D: ἄρχειν δῶ Φαῖδρον πρῶτον, ubi male Hirachigi λέγειν pro αρχειν. adde Theocritum 9, 1 at v. 2 inpri huius ibul. 8, 32, quocum conser 8, 7 I. ἴσως ἔνηὶ ἐσους ἔφην A. κατὰ ταυτα DAG. a. κατὰ ταυτὰ v. editoriam parilai ταὐτά comprotivmni parilai ταντα, quod unice verrum est . vide bis Hemotimum c. 15 med. ἰξίους κατὰ ταυταφιλοσοφεῖν et g 32: ῶς ἄν κατὰ ταυτα Stoicomam more) φιλοσοφεῖν ἀξιουντες. σωκράτη et mox πλάτωνα A. παιδερασrεῖν on1 Α. en monachi castitatem. yoον . γὰρ Ω et v. ἀποτελεσθεῖενJ o in rasura siua opinor a) in A. sed vide Herinolim. si 8 med. δεῖ καὶ ΑAet v. δεῖ ona G. δει καὶ ωia. libri: κοινὰς εἶναι ἐκείνων τὰς γυναῖκας mendoso. pro ἐκείνων Solanus,
119쪽
Dindorfius 4ρῆν, Jaeobsius ad Porsoni Advers. p. 304 et Cobetus V. L. p. 104 ἔδει, ego denique in Quaesit. L. 170 Πειημῶν coriocinalis . hodie tamen malui: ra ἡμῖν. nain aliis locis, in quibus de eadem re agitur, additus in dativus, in Vere. Hist. II, 19 et Fuitiv. g 18. lnienda ἐκείνων. uti nune video, ex eculem sonio prolluxu, titulo suprm I 11 τῶ τέχνα. nam in A pagina
desinit in veriuι κοινὰς εἶναι et proxima aio incipit: ἐκείνων τὰς γννάῖκας. itaque iκεένων. quod ex Mius paginao initio leniore videtur adsumtiun esse, omnino licet audacior nautare. ciliana ob rem p ἐκείνων nunc iχρῆν reponere malini duco Solano. llibri είημεν, pro lilio vμεν bene correxit Cobetua V. L. P. t M.qiti H enim Jon vitioso loquens iudueitur, id ad unieam voc in ζήλου videtur pertiuere.
dicerulum sitisse. docte schol. Uossianus ad h. l. : ποῖ κεῖται ὁ ζῆλος ἐπὶ του γυναικος ἐρῶ , εζήτησεν ο 3ιονυσόδωρος. λέγουσι γαρ τίθεσθαι τὴν ἐπὶ τον μακαρίζειν καὶ ἐπὶ τοῖ φθονεῖν.ουτω δ' unus qodex: εἴρηται δε καὶ) επὲ του ζηλοτουπεῖν, τον- τέσrι περὶ γυναῖκας cod: περὶ τῆς γυναικοςὶ μαίνεσθαι. γινοίας εν που καrα Παντολέοντος corrim Πανταλέονrod. ex hnona geholiastae vectis: τουτέστι περὶ γυναῖκας μαίνεσθαι Muppius Ril I.ysias Fram. p. 202 conareth Lysiam tradi v. do .nimio mulierum studio' posuisse. immo apti l Lysiam vocabulum cili Host ζῆλος videtur rivalitatem prorsus ut in Ionia Lucianei verbis ἔξω ζήλου significasse. nam aut cistarum Ρraecepto adversarii Lysiae locum quasi non ambigvum Opposuerant. inprimis In
120쪽
γὰρ υμ, ἐπεθαλάμιον ἀναγνώσομαι. και ἀρξάμενοe lἀνεγίγνωσκεν. 41. ην δὲ ταυτα, εἰ μέμ-ῖμαι. et is l
πίας, οὐχ ώς Οἰουσαι, ἐπὶ τῆς μιμήσεως μόνον. videtur enim anti- isiuisistes eundem Lysitae loeuam, quem Luciani scholiasta nominavit, mento complexus esse, quam priinserit in illam ipsam Lysia orationem diligenter legerit, ex qua paullo post haec intulit p. 100, 17 Ἱκανότης : Aυσίας προς Πανταλέοντα consentiente etiam Polluco IV, 23: ικανότη ς δε εἰρηκε Θυσίας ἐν τω κατὰ Πανεαλέοντος ita eod. Falchen nari, fori sis etiam Belcheri pro Παντολέοντοςὶ επὶ του ἰκανον λέγειν. eandem autem quam in Lamiae loco vim habet v. ζῆλος in uenti miri cimi dicitur Fνώμ. μον. V. 195: ζῆλος γυναικὸς πάντα πυρπολεῖ δόμον et in Lucian. Do Domo g 31: η Μῆδεια - τῆ ζη- διακαής. sed omnino Poetae, quorum metris plerisque v. ζηλοτυπία ropumat, ex lioo aut cistarum praecepto eximendi gunt. hinc Homericles Harinn. in Apoll.
v. 100 Eolotypiam si, Nificaro volun ζηλοσἡHγν, hinc Callimachus hymn. in Dian. v. 30: ζηλήμα-, hino multi v. ζῆλος. hinc Pom- prius jun. in Anthol. Pal. VII, 2is v. 5: τὰ νέων ζηλώματα. sed ab Ione Platonieo lara voees confiindi eo minus decebat, quod philosophi sui Stoici v. Diog. L. VII, 1ll fin. optime demonstrarent, quid ζῆλος et ζηλοτοπω disserunt. notio autem ii in rivalitatis Grina qui amore contabescant apud volares graecos rum est na in Deianiram quidem Soplioeleant in Trachiniis indit. cadit vero in illud Ovidianitan .ros est sollicui plena timoris amor' et in metas elemaeos. ininio plerianique illi solo viniicias sinulto arilent, ut apud epicos ipsa Iuno, ut Uoden in cognomino Euripidis tragoedia, ut alii fortasse, quos inlotypiuo suriis alia
tos induxoria Menander tum in ,Περικειρομένη ' tum in ζομένη comoediis. ceteritui pedestres scriptores abnui eis benenimnici sunt ne vocem ζῆλος pro ζηλοτ-ἰα do .rivalitate' usuri rent. cui praecepto nihil officiunt Moeridis ver in p. 168: Zηλῶ ἀπτικως, ζηλοτυπῶ iuηνικῶς, qui tauυν τινα probat iis dictum Heut tu Thooeruo VI, 27. nenipo auitastae, in his ipse Plirynichus analogiae senonis nihil fere tribuere soletant, sed omnia reserebant usum atticorum. ἐπὶ τουτovoni A. libri εἶπεν. οἶμαι, και ελεπι, οἰμαι. καἰ A . sed εἶπεν ὁ Ἀων. καὶ olim G. H. Seh-ser et si bene momini ego quoque eoneximus idque nupse Por se vidit Belther: quis autem non vidisty καὶ ὁ Λιονυσόδωρος v. καὶ Λιονυσόδωρος ΑΩ. καὶ Λιονυσοδώρω Μ ap.