Aeschyli Agamemnon ex fide codicum edidit, scholia subiecit, commentario instruxit I. A. C. van Heusde

401쪽

1156. Παιῶν. 99, 138, 770, 1107. Cl. 358 ἄκος παμμ.

1077 ακος Ουδ. ἐπ. ullam regi esse spem salutis.

Pri t. 338h), a uer edisti mri. Cl. va. 494, ubi δεσποζειν του λογου dicitur. 'Aν κεστος, ἀμετώπτωτος, τελεσφορος ἔστινουτος, δν εἰπον, ο λογος ' cs. 434. Recte Schulg: quid coErceam linguam p non enim est, qui sis, quae dico eventura esse, medelam asserat.1157. παρ. i. e. τελειωθήσεται ὁ φας dixerat jκει τὰ μέλλ.

Si fatale em ut eveniat, ratum sas. II 58. τοῖς δ' . Silet nomina ut us. 113 I.

1159. ἀνδρ. 563, 1362, 15 44. Plane ἀξυνήμων ἄν quod

vitium in Cam. vs. 970 carpserat , non intellexerat quod Cass. lixerat us. I 139 τοιώδε - .di. Non leg. Δγος cum Aurato, aliis; namque in proximis memoriter chorus repetu quae audierat: es. 1011.1487, 1465;1283 πημονή. 1160. In vulg. tria carpuntur; 1'. ἁν insolenter adhibitum; 2'. παρεσκ. in medio versu dipodiam effciens; 3'. παρεσκ. aeq. genuivo. Variis modis tria vitia sublatum ivere interpretes. inum sustulit Cant. levns ἀραν optime; nam quod ninni Diris devotam suisse Cirt. a Cras.. graviter errant; solenniter laetum est us. 1028; cf. I 524, ubi λεύσιμοι αραι eodem sa-ciunt. Gρὰν χρ. O. dictum ut άραι του σου στοματος Bur. Hipp. 1167; cl. 896J. Alterum non vitium est, sed virtus, hoc quidem loeo, quo recte Kl. tarduatis aliquid habere loninorem vocem vidit. Ipsa autem tantilato solennitas in pronuntiando augetur. Cis. Lob. tu Ai. I 0 7, Η. ad Bur. Hec. 72l, et in Elem. Metr. p. 112. Gravius videtur, quod Hart. n , παρασκοπεῖν esse aberrare. Sane ap. Uat. Synap. 22lh est obliqua intueri, ut παραβλέπειν, παραβλώψ. Sed ipsum hoc παραβλ. sequente τὰ ιδιον κακὰν , oppon. ap. Rui. ΙΙ p. 5 15 verbis τἀλλοτριον όξυ

402쪽

δορκεῖν' quin p. 521 παραβλεψις et παρατόξευσις iuncta vides. Attamen rarior usus verbi παρασκοπεῖν ab Aesch. h. l. adhibiti suspicionem movet, consulto eo usum esse ut constructio duplex admitteretur; quarum asseram, quam praestat, sic vertu Η. nam aberrarea a dictione mea, si scilicet a viro quopiam id licinus perag' crederes; itaque παρασκ. i. q. παρα- στοχὰζεσθαι, παρατοξεύειν os 579, 1102), παροσφαλῆναι,

ἀποτυγχάνειν.

1161. τον-. Aenimatum superioriam memor et inopaeon

Sela. explicat φαντασία. Itaque Cara. non respondet sis quae dicta erant us. 961, 1108 M., affirmans, statio Grave M atri videri Dentant Η.), sed respondet chori verbis θαυμ. - παρεστ. II 07 sqq. . Iani ante Cass. fidem sibi halieri postulaverat, eo argumento usa, quod pIobe antiquiora donisis fata perspecta

403쪽

II 6 . o Ioν. Ut vf. 452 τώδ' ὐςτις, ita h. l. II. leg. τιδ'οῖον. Bectius idem dicit: o quasi ignem certiere sibi videtur, eumque advenus se accedentem; intellios autem perniciem sibia appropinquantem.' Contra Schneid. putat. καινὼν ὀρθο- μαντείας πδνον ipio illo indicari sci. 1123 sq. . Ad videtur Sen. Αg. 720 sqq. praeivisse: quid me Iuroria inellam alimulis nova, psid mensis inopem 3aera Parnani iuga rapuis' M- ωde Ploebe I iam non eum tua: eratingue Ilamma a peetoris Ma meo. Quodsi reapse furor divinua si ificaretur, υπέρχεται, non ἐπέρχ. scriptum suisset. Cl. 244, 11 23sq. Soph.Εl. 1112. At Dem. Phil. 3, 127 καταβολὴ πυρετου καὶ τῶ πώνυπορρω δοκοὐντι νυν αφεσταναι προρέρχεται, ut Euri or. 212ύπνου θέλγυντρον ώς ηδύ μοι προςῆλθες. Cl. ib. 951. Pariterrire. 599 βροτοῖσιν σταν κλύδων κακῶν ἐπέλθη. Philoctetes quidem, Neoptolemum intuens, ait: ῶ ἡρ σὐ καὶ πῶν δεῖμα vs. 927 . Allier h. l. Non enim ipsa Clyt. me est, sed Cass.cum honore videtur sibi videre imem, quem Clyti parat ad

leaena dicitur Clyt. perstans in simulatione amoris em maritum, quum re vera Aegostho faveat. Evidentiora exempla sunt plura, testimonium vero chori us. 566. Virg. Ecl. 2,63 torva leaena lupum rapuitur. Sen. Ag. 739 vietor ferartim talia vexatua fatalisnobili aub dente Marmarie M leo, moraua cruentot para audaeis leae. Ι,yc. 1107 οικτρὰ πέμφιξ regis) λυπρὰν λεαί-w ς Clyt.ὶ εiςιδουσ' οικουρίαν, Ταίναρον πτερύξεται. 1168. φώρμ. Both. νClyt. comparatur cum φαρμακευτρία, quae varias herbas noxias adhibito i e in aheno miseel. ireeap. Lycoph. 674 appellatur δρακαινα, εγκυκῶσα ἀλφίτιν θρονα.

404쪽

κοτ. Facile corrijs ποτῶ vel κύτει , ut omnia plana neo placet vertere: --mereedem admisectu irae. ΡΟ-tius absoluto dictum pro ἐγκοτως, δι' όργην, κοτουσα ' cs. 586, 1119. Euna. 220 ε ποπτεύειν κοτω. Suppl. 74 I. Arist. R. 844.1170. ἐπ. Precatur deos; es. 835. 895. Cass. putanda est id dieere in ipso temporis articulo, quo serriam acuitur. φωτι. Ambigue; nam et contra marus n cs Virg. Aen. 8,

σιον τίσασθαι.

μαντ. Non capitis coronam, sed collare memorat. Pluti Symp. 3, 1 τους περιδεραίους τῶν στεφανων έποθυμίδας ε κώλουν διὰ τῆν ἀποφορὰν καὶ ἀποθυμίασιν. Cf. Athen. I 5.674φ. Eur.

Tr. 256 sqq. 451 sqq. Hipp. 806. Stat. Th. 3, 566 sqq. 7, 782 sqq.1174. σi. Miror, neminem hunc us. posuisse post 1176 ut

405쪽

μἐν et indicare videntur. At nil mutandum; nam commoti Milini indicium est, quod alteritis diversa insimia alloquitur. πρ ὀ μ. Th. M. πρὼ μοίρας θανών o βιαίως ἀπο

1175. Ix' Cs. Sept. 252. Πεσὼν 6 est κειμένω ἐν πias' non lintur iung. cum ἐς φθορον. ἀγ. Sceptriam et collare, satidica instria, non vero vestem, alloenta, addit: ἀντὶ κακοῖν ἀγαθῶ μεταλλὰξασα κτήσομαι, ληφομαι, ut Sept. 304 sq. ποῖον ἀμείφεσθε γαίας πέδον τὰςδ' δρειον; Ιn F. gl. καλλίω i. e. ἀντὶ καλῶν), quo comparativo non opus est; es. Und. Ol. I 2, 17 ἐσλὼν βαθὐ πήματος πε- δαμειψαν. Si quaeris quo haec spectent, ei. J068 sq. sl 22 IJ, ubi se mox in inseris vaticinaturam esse ali. Cf. Od. II, 90 sq.ubi Tiresias in Orco sceptrnui gerit. Itaque non opus est corrigere ἀγαθῶν, ut dicatur eum bonis vos eommutabo pro vita infelici, quam mihi peperistis, nanciscor vitam beatam). De P. 1176. ώτ. 673, 1138. ubi aτηρ λαθραίου similis dicitur Clyt. Il. 6, 356 ε 'νεκ' ἐμεῖο κυνος καὶ ωλεξανδρου ἔνεκ'

1177. ἰδ. Seli. Bur. Heo. 791 τὰ ἴδου βαρυτονεῖται ρῆμα of ἐπιρρῆμα δε όξύνεται in aliis ι δο υ βαρυλνως ρῆμα, οξυτονως ἐπιρρῆμα). Subito ac sponte iam decidit vestis alba vati, ut numinis vi detracta humeris videatur. I 178. ἐπ . 1154, 1487. Ch. 983,1061, 487, 58l. Eum. 220,

224. Tantum in Orestiade, neque ap. ceteris irascos invenitur. Atyna. M. διοπτεύων ' ἐποπτεύων, ἐφορῶν, ἐπισκοπῶν. Non video quo vitio vulg. laboret, si explicanius: νsν μἐν ἐκδεέων,

1179. κάν-. 845. Inteli. σ μείοις μαντικοῖς, quae ipsum dei munus prodebant. μετὰ. Ferri non posse in fine us. aiunt; at M. Oed. O. 495. Lur. El. 852. Praeterea ratam, non eum amisis Troianis: cs.11 18 sqq.) derisam suisse. Placereι μέγα Η.), nisi post panicip.

406쪽

ἐπ . requireretur verbum fin. ut II. vidit, qui tamen errat, μα-

τηρ ἐστινὶ pm ματην scribens. Intellexu etiam verbi finiti

absentiam Schol. P. qui leg. ἐπώπτευσας. Sententiam suis numeris expletam habes legendo μ' ἐβ pN, μετὰ. Ac ne quis putet μ' εἴασεν, non μ' ἐα legendum suisse, reputet, Cass.lam de fide stini vati nunc a choris ninta quam de neDta Troiae a suas loqui.

σὰν δρη νεοφοιτος al. θεοφοιτος) ἐμαίνετο. Cl. Eur. Tr. 42 παρθένον μεθῆκ' Gπολλων δρομα δα Κασάνδραν. Αp. Rh. 4, 55 φοιταλέην Sch. ἐμμανῆ, μανιωδῶς πορευομένην φοῖτος γὰρ η μανία ' καὶ τὰς ἐταίρας φοιτα δας λέγου - σινὶ . Itaque φοιτὰς etiam dicta φοιβὰς, θυιὰς, λυσσὰς, μαινάς - Fama serebat, Cass. relicio thalamo va tam esse per urbem Troiam vaticinantem; recte propterea φοιτὰς dicetatur.ώς. ατε ἀγ. - γύρτης est ἐπαίτης, προςαίτης, πτω-

intelligitur, sed ara snotata us. 948, 9663 in Atridarum aula. ἐπέξ. Anti initus ελεος ἐλεον , postea ἐπικι πανον, ἐπί- κοπον dictum, etiam ξηνὴς, ξὰνιοπι cs Hemst. ad Luc. I p. 37 I.

407쪽

1186. θερμῶ κοπ. ivnynda esse, constructio ipsa indicat. Di clum pro θερμῶ απ' ἐμου κοπ. Comparari possit Il. 6, 33l. II, 666. Od. 17, 23 ἐπεί κε πυρὰς θερέω.φοιν. Haerenti in duplici praedicato φοινιον placebat; nunc mutata sententia nihil requiro. Daliv. προσφ. pendet aμεν ει cs. 1058ὶ; cruenta autem hostia nulla alia fingi potest praeter ipsam Clyt., quae calida recens dicitur a mactatione aemulae. Sch. Euri Hec. 41 προσφαγμα ' θυμα, σφαγιον es. II. Lur. l. . Iph. T. 213 θεα φίλον προσφ. καὶ θυτήριον ' 458 νέον πρ. θεῶς. Tr. 619,624. Acerbe Clyt. easura dicitur tanquam προσφ. γέρας) φοίνιον, non φίλον. 1187. ἁτ. Ch. 1017. Oed. C. 5I ουκ ῶτιμος ἐκ γ' εμοὐ φανεῖ. Dem. Phil. 3 p. 131 ἐν νομοις φονικοῖς' ἁ τιμος τεθνώτω 'τουτο λέγει, καθαρὰν τὰν τούτων τινὰ ἀποκτείναντα εἰναι'

cs. Valetc. ad Hipp. p. 317. Tamen rectius iaτ. accipies proἀπι- μώρητοι eM et APin. , quem usum monstrat Sch. Pl. Lem. 9,855', monet vero ipse posita subiungens τιμώορον. Virg. Aen.2, 670. 4, 659 moriemur inultae.1188. ἁλλ. Aegisthus enim antea Atreum obtruncaverat. De Oreste necis vindice cs Od. 1, 40, 298 sq. Lyc. 1120

es or. 5 16 sq. 563. Iuven. 8,216.1190. φυγ. 80 2 sqq. Ch. 3. Eum. 462 κἀγὼ κατελθὼν τὰν προ τοb φεύγων χρονον. - 'Aλ. Ch. 1040. Lum. 886.119 I. θρ. Herc. s 1280. Tr. 689. Pariter Ch. 703 τοιονδε προγμα μη καρανῶσαι φίλοις. CL κορυφὴν, κολοφῶνα ἐπιθεῖναι. Memoraverat us. 1100 τὴν πρ. ἄτην. 1192. ἄξει. Ambigue dictum, ut in oraculo. Aut enim est

408쪽

υπτ. Pr. 1004. Sept. 577. Soph. Phil. 822 κώρα υπτιάζεται Seh. κλίν/ται η ὀπίσω ἐύπτεται . Poll. 7, 204 in tesserarum

ludo duplicem iactum memorat; alier ο πρανῆς, faustus, altero υπτιαζων, infaustus. Maxime in palaestra o υπνιασμος celebratur, qui esι τροπος χαμαί. Philost. Icon. 2,6 p. 818 οι παγκρατιαζοντες κεκινδυνευμέ νυ προς χρῶνται τῆ παλη δεῖ γὰρ αυτοῖς υπτιασμῶν τε, οι μὴ εἰσιν ἀσφαλεῖς τῶ παλαίοντι, καὶ συμπλοκῶν. Ct. Sch. Pind. I. 6, 77, ubi vulpes quomodo per ὐπτιασμὼν aquilae resistat, docet. Ipse ludus ύπτιασμος, ut κυλισμος' specimen ludi exhibitum υπτίασμα, ut κύλισμα. Inde videtur petitum.1193. κώτ. Lego placuit ou κατ . aut κάτοικτος, μέτοικος, προοικος, πώροικος, προροῖκος, κατ' εικὴς ' nam suspectum erat κατοικος, quod ante domum, non in domo Cass. moratatur. Κl. tuetur vulg. explicans κατ' οἴκους, per aedeo, in aedibus: versari enim illam in exteriore aula, quae modo aedium para

τειξεται τὼ μὴ θανεῖν. Patiar me mori: mortem audebo Mire. Disiligod Corale

409쪽

1198. ἀμ. Crain. An. I, 88 ἄραρεν' ἄραρε γὰρ ὁρκος ἐκ θεῶν μέγας. Hunc us. Schneid. temero liue intulit legens aραρε μἐν γὰρ -. Cl. II 06. 'Oρκ. μέγ. Il. 9, 132. Hes. Th. 400, 784. Pind. Ol. 6, 34. 7, 119. Theoc. 22, 132. Iurisiurandi inenlio Cli. 899. Eum. 622 sq.

vs. 555 voluerit.

I200. και ρ. I 25 I sq. Εust. ad Il. 4 p. 461 καιρία πληγή D'ς ῆν ο πληξας Ουκ απώλεσε τον καιρον ἐν κενοῖς. 4 θανασιμος παρὰ τὸν κῆρα. I 20 I. ασφ. Sch. ad Al. 833. ἀσφαδώστω' ἀσκαρίστω καὶ σπασμὼν μῆ ἔχοντι ' ἀντὶ του συντομφ' ὁπως καιρέας τῆς

πληγῆς γιγνομένης μὴ προςγενέσθαι σπασμὼν μηδi πολλῆ νεν τῶ θανώτιρ διατριβήν σφαδαζ ε ι ν ἔλεγον τὼ σπῶσθαικοι σφακελίζειν. Moer. Lex. σφαδἁζειν ωττικῶς ' δυς- θανατειν Ἀλληνικῶς. Cf. Rulintc. ad Tim. p. 173. εὐθν. Cf. imp. 932, 1I87. Εὐθανασία ap. Cic. ad Att. 16, 7. Suet. Aug. 99. Θώνατος εὐθανατος ap. Men. D. I 86. Rhes. 791sq. θερμος κρουνος δεσποτου παρὰ σφαγαῖς βαλλει με δυς-

θνήσκοντος α ατος νέου.

410쪽

παις πλεῖν οὐ τε θεῖν Ουτε ελαύι εινὶ, τύχαις, κοντῶ, ἀπὼκὰλω, κατ' ὁρθον, κατὰ πορθμον, κατὰ δαίμονα, - ριπος

quitus constaret, periculi plenum esse Gν χρονιον a. τὼν όφἐτηρ ἄρα , ἀμφὶ Πλειαδων δύσιν 768ὶ, πλουν Hes. Opp. 6I7 sqq. 66 I sqq.), lacile aliunde non nolum prov. exstiterit

τον βίον. Pl. Phaed. 85β. Wess. ad Hen 5, 6 p. 422. Toup. ad Suid. I, 20. 1208. o δ' υστ. Ut vf. 288 de euro sermo est, ita h. l. vix dubium quin o ὐστ. o πύματος πλέων ex us. anteo.) i ulliDtur is, qui post Verjliarum occasum, i. e. Sem, navig t. Cl. p. 310 προτερε ιν προλαβεῖν) et καθυστερεῖν. Sen. Ep. 79,6 eondicio optima eri ultims.πρ. Cli. 629. Est πρεσβεῖα φέρει, πλέον φέρει 93s) στρου - χει, κερδαίνει Eur. Or. 789 τῶ χρὴ νω κερδανεῖς . Soph. El. 1485 τι γὰρ βροτῶν ἁν ξυν κακοῖς μεμιγμένων θνήσκειν οἴμέλλων τοὐ χρονου κέρδος φέροις Sch. τι γὰρ κερδος ἀποφέροιτο απ4 τοὐ χρονου, ἐγη. απὼ τῆς παρατασειος τοs Iρο- νου, ο μέλλων θνήσκειν-; alius: ὁστις μέλλει θνήξεσθαι, ει νον δέοι θνήσκειν, ο δὲ παραπετασει τὰν χρονον, καὶ μετ' Oλίγον τοὐτο πείσεται, οὐδἐν παρὰ τοὐ χρονον ἐκέρδανεκ' ἀλλ' ὁ κέρδος δοκεῖ ἔχειν, ῆ μέλλουσ' αντον καταλήψεσθαι τύχη ἀμβλύνει καὶ αμαυροῖ, ἐλπίδα κακὴν υποτείνουσα) cI. Sept. 697. Alia plane est sententia chori h. l. 1209. το δ' η μ. υστατον, τελευταῖον, vel αἴσιμον, μορσιμον. CL 1231 sq.1210. τλ. 1224. Respieitur 1197 τλήσ. et I 206 ευτ. CLΙl. 6, 407 φθίσει σε τι σὴν μένος. I 2, 66 ἀγηνορίη δέ μιν ἔκτα. 16, 753.12II. οὐδ . Accipi potest ut 878: nemo aura rata eae fe-

라틴어 텍스트