장음표시 사용
381쪽
eripis, quo notaretur; indo enim per errorem re pro in fine assiectum.
καὶ συνεξανύτειν ap. Plui. II, 137'; οὐ συνεξανύτων δρομον e praec. προεξέδραμεν) ib. p. 298'. Contra ἐξανύτουσα - θεαap. Eur. Io. 1066. Pariter τελειν intrans. Galam ictere. de dialectis p. 69 οἱ 'Aττικοὶ τὀ ἀνύειν ἀνύτον φασίν. CL Bast l. l. Est isos κατασβέννυται 810ὶ, ξηραίνεται.
ῆμέραν καὶ γῆρας πρὰς βίον ἐρεῖ τοίνυν τὴν ἐσπέραν γῆρας μέρας, και τι γῆρας ἐσπέραν βίου, η ωςπερ Ἐμπεδοκλῆς se. 658ὶ δυσμὰς βίου. Quum proprie dicantur δυσμαι ηλίου,
recte additur αυγαῖς, ab ῆλίου αυγαῖς petitum. Cl. Pera. 506, 710. I 034. ταχ. 1020, 1138. Soph. h. 287 ταχεῖα πειθώ των κακῶν ὀδοιπορεῖ. Cl. Antig. 185, 1104. Proverb. ἐγγύα, παραδ' ἁτα ap. U. Charan. p. 165 et Auson. Sap. 18. Αel. V. H. 3, 3 δίκης τελος ουχι χρονιστον. 1035. ἁπ. i. e. ἀπεχέτω τις. Ap. Ovid. Her. 5,1 17 Cassandra quondam diffusis vaticinata comis: Graia iuvenea uenil de Helena). Sen. Ag. 894 sq. qualiaque ad aras eoua taurorum s uadeaignae oculis antequam ferro priat, ale Clyt. flue et illue
impiam libral manum. Os su p. 10 20 sq. De ADua. cum tauro comparato Il. 2, 482. At alia mens Aeschyli, quam non assecutus H. a dicit aree a eoniuge, quia taurias et vacinamoris stimulis excitati cormulatis se per lusum petere solent.
Ita H. quem sufetat eo ipso tempore γυναικὰς ἀνδροβουλον κέαρ. Scilicet, ut Sept. 503 dixit: εἴρξει νεοσσῶν άς δρὰ- κοντα δύσχιμον, ita h. l. dicere debuerat: ἄπεχε του ταύρου τὴν βουν, si idem ei pri positum suisset. At Cass. eomans
382쪽
372Avmemnonem inermem, qui ῆου βους ἐπὶ -τWa caderet
Od. 11, 410ὶ, vera vates τῆν ταυροειδῆ Clyt. notavit. Male ergo II. poetam Homeri sui iminemorem habuit. 1036. εν πέπλ. 208, 10 25, 1290, 1400, 1488, I 519. Eum. 634 sq. Philostr. Imag. 2, 10 πέπλου τέχνη τινος ἀπείρουτον υ γ. δερισχουσα. Plane ita Cli. 555 1 φθῶσιν ἐν ταυτωβροχω. Suppl. 479. U. Euthrd. 302 ἐν δικτύω εἰλυμένος. Thuc. 7, 57 ἐν ἀναγκαις κατειλημμένων. 1037. μελ. H. μελαγκέρω leti, non quo corraeum manubrium mucronis Schii tet) intellivtur, sed ita disputans: quoniam tauri et vaccae appellatione usa erat, transfert coriaua ad id de quo proprie dici non potuerunt, non tamen ut solam vestem, qua obvolutus est Agamemno, sed ut univereum occidendi modum designet: quare μηχανήματι dicit, quasi nigris cornu bus, fio letibus ferri peti illum indicans.' Addit, μεuγκερων neque Graece dici et alnurdum esse, relatum ad taurum. At primum μελαγκέρω inter ἐν πέπλ. et 1αβ. poni non potuit, quippe orationis partes miscens; tum cetera satis sane obscura sunt. Pind. Ol. 13, 114 taurilin simplicuer καρταίποδα dixit, ita, etiam non praecedente τὀν ταθρον, μελαγκερως de tauro dici potuit. Colum. 6, I: parandi auri bove/- eornibua nigran Gbtia. Cf. Varr. R. R. 2,5. Apte autem, postquam την ταυροφυῆ masculino τιν ταθρον designaverat, regem addito μελαγκ. ita iam notat ut eundem us. 112
μ I. Errat Schol. Nam etsi Cli. 979 μηχανημα explicetur
δεσμος - πέδαι χειροῖν καὶ ποδοῖν ξυνωρὶς, tamen h. l. instrumentum, securis, notatur. Lircoph. II 05 τυπεὶς σκεπαρνφκογχον ευ θηκτω μέσον de ipso Agam. Errant quoque, qui
383쪽
373 1038. τεύχ. Cf. 737 sq. κύτος-ap. Eur. 'cl. 399.Pmprie appellatur δροίτη 1448. Cla. 997. Lye. 1104. I 039. δο 1. 668, 1001, 1683. Ap. 197 λέβ e dieitur' ιδου κρατήρ, quia in cortina peregrini comburebantur. CLSch. ad i. l.
θεσπ. Rectius Cas. θεσπι δῶ ν quam recentiores cum H. θεσπιωδοί. Cl. 223 τέχναι Κάλχ. 1045. φ4β. H. vertit: per mala multiloquae artes fatidieae intelligentiam timoris asserunt, i. e. saeiunt ut quis, quid significaverrit timor, ipso eventu malorum intelligat. Contra vertendum erat: verbo/ae artea vatum timorem asserunt dueendi per mala. Eur. Suppl. 307 παραινῶν ου φοβον φέρει. H. l. additur μαθεῖν ut us. 225 ἐπιρρέπει μαθεῖν. Iung. κακων διαὶ μαθεῖν inod quid aliud est quam solenne παθοντα γνῶναι; cf.I58. Propterea dictum us. Id 09 προφήτας δ' ουτινας μα
384쪽
πώθ. Manifeste pertinet ad G παθόντα γνωναι, cuius seipsam cum Aspim. participem lare praedicit, ab illius ad suam iam porro sortem prowssa. Cf. 1221 sq. Phoen. 1341 με λα
385쪽
ἐλελιζομένη διεροις μέλεσιν γενυος ξουθῆς. Thuc. 2,29. Hor. Od. 4, 12, 5 Mi. Ovid. Met. 6, 412sili Her. I 5,154. Sen. Ag.671 sqq. nobile earinen eantas tristis aedon, Ityn an vari modulata ronos. 'Υποκοριστικῶς Ιτολος ω. I9, 522. Ut Seli. ad Tino. Ll. Anth. Pal. 7, 65. Catull. 65, 14. ἀμφιθ. 610, 687. Sept. 951 πονοις ἐπανθήσαντες δομι. CL Ruhnh. ad Tim. p. 28. Forti valet ad duplex malorum mnus notandum: os Suppl. 60. ubi H. ait opponi inter se luctum lusciniae, expulsae e consueta sede, et lamenta ob necem filii Dyos. 1054. ἀηδ. Arist. R. 683 κελαδεῖ δ' επέκλαυτον ἀηδονιον νεμsν, άς ἀπολεῖται. Av. 210 εποψ ad lusciniam: χυσον
386쪽
δὲ νόμους ἱερῶν -νων, οὐρ διὰ θείου στόματος θρηνεῖς. Non modo vocis puruas sui; Av. 2I4 καθαρὰ χῶρει διὰ φυλλοκδμου σμίλακος ὴ χώ), sed etiam varietaa Od. I9, 52I θαμὰ τρωπῶσα χέει πολυηχέα φωνῆW Εur. Hec. 337 πάσας, ῶςτ' ἀηδονος στομα, φθογγὰς ἱεῖσα Sen. l. l.) celebratur. Tamea
ordinem poeticum revocavi scs. 1565). Sua iam teneat poeta. Medium recte H. explicat: eurarat ni Tu ut umiretur plavria. Nam apud poetam inus. Pr. Luang. 5, 33ὶ στεφέων υρῶν γλυκερὸν χαριν ἀμφιβαλεῖται, est assi indues. Contra Callim. in Del. 301 ως χορον ἀμφεβαλοντο. 1057. γλ. τ' αι. Quum περιβαλλειν ut περιθεῖναι maxime de t tibvio fi ora dicatur. ἀγωνα sic Codd.) reserae possis ad certamen musicum cum ceteris avibus initum, ex quo V ἀοιδοτώτη δενις superior discedit; sed non quadrat quod additur.
Itaque γλ. αιῶνα κλ. a T. dictum est ut Od. 5, 151 Ουδέποτ' δσσε δακρυοφιν τέρσοντο, κατείβετο δὲ γλυκυς αιῶν. Her. 7, 46 ο θεος γλυκυν γεύσας τον αἰῶνα. Pind. P. 2, 47 γλυκυς βίοτος. Dissimilia autem δέμας α αιὼν componuntur ut ap. Her. 4, 88 αυτῶ μἐν στέφανον περιθώς, Σαμίοισι δἐ κὐδος. κλ. aτ. Plane non mirum, plerosque contra linguae usum venere Me fa voea lustribri, quum vertendum esset rine la tu. Nam qui conventi dicere, lamentis carere eam quae diserte vocatur στονοεσσα, δακρυοεσσα, quin βαρψ κλαίουσα, quippe vitae pristinae, quae ἀμφιθαλὴς κακοῖς suerat, perpetuo memor pNihilominus lusciniae vere dici potest ἄδακρυς αιών esse, Disiligod by Corale
387쪽
quatenus pris fis istis ac superatis luctibus non novi succre cunt. Cl. Hes. Opp. 90 ζώεσκον - νοσφιν ἄτερ τε κακων καὶ ἄτερ χαλεποῖο πονοι o. κλαύματα autem non modo sunt
fletus lugubres 809), sed etiam Mνοι, κ4ματοι, πήματα proverb. dicebatur et ἐκτὰς κλαυμάτων et ἔξω πημάτων ποδαεχειν. Inde iactum ut in ta et Ald. καματων priὶ κλαυμ. ex gl. irrepserit. 1058. ἐμ. CL Beriai. p. 98. Euri Or. 1275 τὰ σῖν βέβαιον ἔτι μοι μένει; Fatum Cassandine memorat Philosti l. l. advs. 1036ὶ sic pergma: περισχουσα, πελέκυν ἐς αυτὰν ηκεν, ἀμφήκη τούτον, ὼς καὶ τὰ δένδρα αἱρει τὰ μεγὰλα, την τε του Πριώμου κορην, καλλίστην νομισθεῖσαν τῶ υγαμέμνονι, χρησμούς τε ἀπιστουμένους δ δουσαν, ἀποκτείνει θερμῶ τῶπελέκει. Ct Lyo. 1108 ἐγω δἐ Cass.) δροίτης ἁγχι κείσομαι πέδη, γαλυβδικῶ κνώδοντι συντεθραυσμένη, ἐπεί με, πεύκης πρέμνον η στύπος δρυος οπως τις υλοκουρὰς ἐργατης ορευς, ρήξει πλατῶν τένοντα καὶ μετώφρενον, καὶ πἄν λακίζουσ' ἐν φοναῖς ψυχρον δέμας δρὰκαινα διψὰς, κἀπιβas' ἐπ' αυχένος, πλήσει γέμοντα θυμεν ἀγρίας χολης, ως κλεψίνυμφον, κου δορίκτητον γέρας sup. 876ὶ δύςζηλος ἀστέμ-
βακτα τιμωρουμένη. 1059. ε π. 809. Lur. Hipp. 573 φώμα ἐπίσσυτος. Opp. αὐτόσσυτος. Proxime coniunctum est curn θεοφ. ua ut notetur
malorum auctor.ματ. Componi solet eurn ἀνήνυτος, ἀπρακτος. Cl. αλιος, ἀτέλεστος.
e o A. eroz T. e o. superser. rumpend. ter n. ας G. Ex haeseriptura vitia orta anni.
388쪽
ορθια συαίνειν. Sententia: δυςφημοὐσα καὶ αμα επορθιώ- ζουσα μέλπεις.
sidii ad h. l. Collato vae I 20 5 sq. eum 99 7 et I 048 patet,
1084. γαμ. Ludi Andr. 1186. Non diserte quidem respondet, at queritur maloriam causam iam a choro us. 644 sqq. 652 sqq.expositam. Praeclare autem h. l. et l075 γ oa et resνοι aintimi vocabuli κῆδος rationem explicant.o 1. 1077. Beriali. p. 173. - Φέχοι sunt Priamidae.1067. τροφ. Ai. 863 χαίρετ' ὼ τροφῆς ἐμοὶ, ait Aiax patriam patriaeque numina et campos respiciens. CL Eudi Tn 228. Catull. 64, 88.1069. δχθ. Pind. P. II. 33 υχέροντος παρὰ ἀκτὰν εὐσκιον. lig. 812. Arist. R. 471 ', χερδντιος σκοπελος αἱματοσταγής, ut Ap. Rh. 2, 354 ἄκρη προβλῆς ' χερουσιώς. Ib. 744, 750 et Hor. Od. 3, 4, 14 eetias nitas Aellerentiae. Quum distoe sit
tantam ea quae alia et aratim est.
1070. τί ' pro o τι - ἐφημίσω, ut Pr. 491,624. Sept. 650.
389쪽
θρ. 1047, 1050. Cli. 968. Sept. 78 subi v. l. θρεύμαιὶ, Suppl. III. 1074. θρ. Non mirum est, θαύματ' F.) majs placere quam
vulg. aut Cant. τραύματ' . non temere mutandum. diciturus. 240 χαρμα μειζ. ἐλπ. κλ. Pere. 210 δεψατ' ιδεῖν - ἀκούειν. Herod. 6 12 φ4βος ἀκουσαι. ind. C. 529 θάνατος τάδ' ἀκούειν. Eur. Io. 528 ου γελως κλύειν. Lyc. 552 βέλεμνα - ἄπιστα καὶ θαμβητὰ Φηραίοις κλύειν. Hipp. 1239 δεινὰ δ' ἐξαυδῶν κλύειν. Arist. Αv. 464 sq. ἔπος ὁ τι τὴν τούτων θραύσει ψυχήν. Cl. Al. I, p. 220 ῶς μὴ τὰ ωτα θραύοιτο τῶν παιδίων, τοὐς σῶφρονας περιτίθησι λόγους καθ&περ ἀντωτίδας, ώς μὴ δύνασθαι ἐξικνεῖσθαι εις θραυσιν τῆς φυχης το κρουσμα τῆς πορνείας. 1075. oλ. τὀ π ἄν. Πανώλης Sept. 552. Pers. 732. Suppl. 96.1076. προπ. Sacra ante moenia facta in campo memorantur
liguntur sacra pro eoMervandis moenitiis, pro/atale urbis facta nam aliter Eur. D. 278 πρὰ γαίας σφαγια παρθένους κτανεῖν.
390쪽
σφατα ' Απόλλωνὶ συν κακῶ δέ τις μαθὼν ὁτ' Ουδἐν ἔσται μῆχος ώφελεῖν πατραν, την φοιβοληπτον αἰνέσει χελιδονα
1080 θερμ. Tam bene dicitur quam θερμοφρων, θερμο- βουλος primum deest obiret. ad βαλῶ, tum trimetrum voluisse poetam, non versum in duas tripodias disseclum es. 1069), censet Kl. Itaque θερμὴν ους ηπαρ θερμον Ch. 270ὶ reeto Cant. distinxii. Aptius alicui videatur mentorasse Cass. θερμὴν κάρα at nihil aptius h. l. quam avrra: nam istud Sapphus: βομβιsσι δ' ἀκοαὶ in ipsam quadrebat, Clyt. et chori minis aesermonibus sessam.
1081. ἐπ. ἀκολουθουντα, ἁρμοζοντα. - Προτ. CL 1048sq. 1058, 1068 sq.I082. κακ. Male multi κακοφρονῶν i. e. δύρφρωνὶ lmnt. Ipsa vero diserto dicta fueral κακ. φρ. κλύειν 974) ef φρενο- μανηρ I050 . Itaque ἀσυνδέτως sequitur μελίζειν, quae epex mis est ut us. I 452. 1083. υπ. Antig. 1273 θεὸς μέγα δαρος ἔχων ἔπαισεν ἐν ἐμῶ κώρφ. CL -οιοβαρής, αβαρής, ἀπισθοβαρής, υποβαρής Theoplir. h. pl. 3,I3ὶ. - Ἀμ π. I 376. Dicitur de ventis magnavi inennabentibus: cs Her. 7, 6 I. Pers. 515,9 11.1085. άμ. Her. 4, 179 ἀπορέοντι τὴν ἐξαγωγήν. I 086. ἐκ καλ. Soph. Tr. 1080: sup. 638. Meaν διὰ καλύπτρας per tranaennam, per eatiginem videre, ut purai per nebulam audire, Mire ap. Plaut. n. I, 5, 48. Capt. 5, 4, 273 est ἀμβλυ ὀρῶν, ἀμβλυωπεῖν ' opp. τρανῶς, τορῶς. Sup. Vs. 1022.