장음표시 사용
311쪽
eumque mutato numero nomini tribuemini. Sic in Crensae Fragmento II. Iegimus etiam, invitis litaris: Gιον μεν ουν Ουκ εσὶι το ψευδῆ λίγtis. In Anacreonti, Od. XI. ediderat Stephaniv τα τερπια παίοιν, ubi semmonis puritas nVitat ro riteπνα παίon , quae est etiam tersissimi poetae
Vide quae notavimus ait Cornici Lytisu. 235. ab A. Mendose hie Aldus ecti lit κίκλησ' αμα, ut in membr. Scriptum est: in duobus aliis ruti Turnebo debetur emendata lectio. 1 6. δοκῆτε τι. Sic bene distinctae voces in B. In ceteG perpetiunkκκτ επι. 2 7. κατασχολάψειν. gl. βραδυνειν. x et 8. ναυκληρου τρόπον. Ainus et Veteres codd. τρόποις. Naucieri onuelim describit Plautus in Milite IV. 4. 4 I.
Facito ut venias ornatus huc Omam nauclerico. Causiam habeas ferrugineam, culcitam ob ocultis laneam rPalliolum habeas ferrugineum: nam is colos thalassicu'sit Id connexum in humero laevo , expapillato brachio hi Praecinctus altitui; assimulato quasi gubertator sies. st 9. αγνοια In Casu recto. Sic scriptura in duobus veteribus codd. In
τ αγνιιφ, ut in impressis.13O. ποικίλως αυδωμενου. σοφιζομίνου, δολίως διαλορ, νου. 133. Ερμης δ ο πεμπαν. id est πομπαῖος , Seu . ut se inet ipsa in Comici Pluto a 159. appellat, ηγεμόνιος. Quod quidem Mercurii ossici uin
312쪽
135. Aldus et vete Ies codd. τί χρη, τί χρη, Οεσποτα, μ εν ζενα ςε- contra metri rationem' . ν139. καὶ Saci Vetere ευρας προύχα. Sic in glosSλ expoSi turm erat , unde librarius coclicis B. vocem in textum intulit , metro reclamante. cienda erat, retinuit Triclinius , eusus lectio est κα Θίμας.
est εἰς σε. Triclinius mutavit Sine caussa. Dimeter est antispasticus. Prodiit octa aeo in antlatropico est chaiam inra ; paeona habet uterque in s cunda sed
Sed nulla erat caussa, cur Triclinius verereIn lectionem mutaret. ἴσως γαρ προσιδεῖν ε Θείλεις τήν εν ταῖς ἰσχατιαῖς τοπον, καν - τινα κελαι. 1 bo. In ite hujus versus radiis et veteres cOG. dMs vocalaS addunt, e prava in textum illatas , 6 σ , quaS tam metruim Iuain sententia res piau. Fefellit haec ira tio scit OlIMtam, Cuius falsa est expositio .
πισο ν, mendosum est, ut ex Com Paratione strophici versus liquet, et ex confusione glossae cum genuIn lectione orium: Ad πελασας adscripta fueiat glossa Maraa λύσας et e V. 46. Voco Postmodo permatatae fuerunt a libravis. 6 i. απείn . Sic emendate in B. In ceteras claudicat versus omissiorie. paragogici- - T-
313쪽
16S. επινωμην. Scholiastes hic exponit a timoris. In Antigona I 39. exponitur idem vertγum per επιδερειν. Divictinest, instribuendi significo uone utitur eo Aeschyliis Eumenid. 3IO.λίξαι τι λαχη τα κας ανῖ ρωποπς ως επινωμα ίασις αμα. Id scholiastes bifariam exponit: G να τρόπον τοῦ κατ ανγρίπους λαχη ἰφ λυομεν. et επινωμs , ἰπισκοπεῖ. Facile Variae illae interpretationes a simplicis potestate derivantur. 173. μηλ ξυντροφον. Sic ad metri rationem scribi debuit. Perperam Aldus et veteres codd. συνWοφον. Sinistra Triclinii emerulatio est δ' αὐσυντροφον. 174. αλυ D. St. αλγεῖ, απορεῖ. 8 . ηκών. Sic bene apud Suidam legitur in mοις. Tragici exemplaria habent οἴκων. In B. οἶ κοὐδινος , librarii errore , qui compendio Scriaptum ηκων dispexisse non videtur. ηκω pro aliαι eleganter .adhibetur. οὐ- τος των ευγενων ου νος υgatu es timo Sic in oed. Tyr. Ib r 9. Oecl. Col. 1177. M. 637. ηκεis nillil aliud valet quam .dναι. Pro tarn usurpari solet in eleganti forinula so talis 6 ος, in qua tamen Istud Verbum non nemini stupectum fuit. Utae notas ad Luciani limagines T. H. p. 469. 19 . Vulgo legitur πικρας οἰμωγως ὐαίκιιται, quid sibi Velit . nemo declaravit iamluam. Quippe vetus enarrator quid sententia flagitet. exponit quidem; vertim is Verborum et inextricabilis structurae nullam rationem reddit. Genitivi πικρας οἰμωγας a nomine τηλεφανης non Pe dent: verbum requirunt, a quo regantur: id esse non potest υπο-r Iam diu est quum emendavi υπακουic Conticiis in Nub.ευφημεῖν χρή τιν πιεκύD1ν καὶ της εὐχης ἰσακουειν. ubi simpliciter valet auctire. Ec io sola triStes ellula tua audit. E consequenti saepe Murpatur pro responesere , qua Significatione etiam cum Ee- Ciuulo casu construitur, ut vini Plutarchum in Camillo p. 3io. οργισμοι
314쪽
πιχρας νεωρη βοίρυχον τ τμημ υν. ibi a xrης πυρας pendet a suppressa et us. Ecadem modo explicari potest versiis iiiij lis dramatis II 8 I. Triclinius contra veterii in librorum fidem dedit 4 iIν, quod hora tim est, et intelligendu Iri per ellipsiri praepositior iis καrα, ut in M. 5Ο. m1δωπα eri . - κατ ανARαν. St. βιαίως, μετα δῶν μου. ao9. διασημα γαρ Sic edidit Aldus vinorii in codicum fidern s cultis. Versus aSynari et iis est ex anapaesto et antispasio. In antistroph co dilrochaei is est pro clitanabo. Temere vocit In ordinean invertit Triclinius. 212. οὐκ εξεδίος, ωR ενrραος Γν, ρ. Sic omnii' o lesendus hic versus . ex inetri et Sermonis lege; et sic sere citatur ab Aristophanis enarratore ad Aves 276. οὐκ εξεοίας, αλ ενrοπος ανηρ. Tragici eXemPlaria VΟ- illa longiore in versurii ex libent; cς οἰκ εξεως, αλ' ἴντοπος αν ρ. Ratio an et Iica diu ei Ihi in anapae, licii in il agitat, qualis est versiis so3. Unde liquet illi ι sententiae pro lsus ita utile, a niata Imanu additum fuisse. Tu In αι γ ρ, apud noStrii in Priorerii seni per Cori ipit, nude absque amiculo certant atque defialitana Personam, de qua Sermo e t. designare non potest.2I4. ποιμην αγμ&rας. Mutilare praetuleritia. Cripturam codicis B. αγε ζατας. Iri Euripidis Cyclope v. 54. nomen αγροσοτας eruditis vitas 1Iubtra Solicitatur . eadeiu analogia format uni, uua οἰο&rας in Aj. 61 b. at eiusdem significationis coinpositur 9 At ovouος.
315쪽
I6. τηλωπαν. Η 'Sych. μακρόγεν φαινομενον. sensuum vocabula corri mutantur, et citrae Vi iis propria sunt, aliis eleganter tribuuntur. Sic sti-Pra 2 Ou. προυeανη ίυπος. Perperam in In embran. Et in Aldina τηλωπων. sua. Veterum et Aldi lectionem se illii muri Triclinius liac mire uiri
nulla de causis verborum ordinem pervertit: ποίας πο Πας αν οῦ γίνους
adjecti oriani instar cuiusvis generis junguntur substantivis; cujus schematis exempla pas im o aeurrunt. Mox ub6. ελας γῆ. 228. κακουμενον. Libri omnes καλουμ ον-Has voces iam Inue eo minutatas vidimus in Oed. Col. 26 I. 229. προσηκrre. Triclinius nescio quo prolubi , προμήκαrt.237. τις αν μων ο φίλταὶος. Perperam in B. Τ. τίς δ ανεμων - ut Iegit etiam Eustathius. qui hanc versus clausulani citat p. 17 7. Friseret hic connectiva parricula.
316쪽
αε, conjecturali cinn indicativo in narrationibus , qua significatur non tam res facta, quam quae fieri potuit, aut fieri solet et ideo exprimitur persis, fortassean , aut Per Verbum toleo. Ex unico Aristophane centena exempla excitari poSsint. Viros doctos quandoque sesellit. hic particulae usus, ut Reisidium , qui ad haec Lysi Re verba p. 272. 1 γαναίουν οῦν, indignari solebam , αν stbι delendum videri ait et quia non incit orator se inclignaturium sed ind/gnara Consuevisae. Atqui haec ipsa est ratio, cur αν addidit. Sic Clior iis senum in Cornici Uespis et 6 s. ga ilπρωτος ημων χνlD οῦν αδιυν Φι/ίχου. Mae Primux nostram praeire sole-Bat. Magnifice hic se effera nuperus Parisinus editor, tamiuam si ipse primus hunc graecae linguae idiotismum Observasset, incomperium vel ipsi Valchenario , virorum quotquot fuerunt graece doctorum doctissinio. Veria in exeniplorum partim idoneorum , Parii in secus, quae congessu plaustra, non obstabunt quin in Euripidis Plioenissis 4 Ia. Ionse melius dicat Polyilices:
Alip ando habebam in diem, aliquando razraus non habebam: quam L, ουκ εἶκον αν. aliquario nihil hiat re lolabiam. εἶ αυ frequentant Atticii poEtae: et ίν conoeclurale, ea potestate quam definivi. rarius atl-hit,etur in negativa propositione. Quosl αν legatur in Philemonis versu ex Milite , inde arguimentum petendum non erat; nam est ex Orotii imerpolatione. Apud Athenaetim legitur :
Qiiod sane praestat, nitii verius Sit, ut Benzleio Visum, d ἰάοι αἶ
317쪽
α , ut maxime Areme esse soleat: meritoque it Ii damnaram fuisse nescio cujus alἰus interpretationem, qui παγ pro rupe accepiSSe videtur. Ex gallici illius scriptoris verbis liquet, aliud esse graecas contaminare fabulas . aliud eas interpretari.
316. αυrsla, quia praecessit oli , Cantem suspectum suit, qui illitia ice αἴτις legendum esse credidit. Sed falsus est. Callimachus in Epigram.
γαξ δοτικη συντασσύαι. αλκ συν σοι τυχων των κακων Arρειδων. Conferat possunt minora scitolia ad El. 283. et Triclinii nota ad As 491. Frustra Toupius ad Suidam Tomo I. p. a 34. lectioirent Iilbrorum vitiosam ess pronuntiat , et sic resingendam, συντιχων κακοῖν ανδροῖν Ατρειδαῖν, rη ποδυσσίως βία. Nihil mutandum esse ostendi ad Euripidis olestem I 291. Uectu in compositum Cum easu consti uitur, quem simplex regit, vel vacante , vel aliorsum pertineme praepositione. 324. Libri onines nostri hunc versi tui sic scriptum exhibent iΘυμν γενοιτο χεῖρα πληρωσαι ποτί. Ex hac verboruin structura qui boniana sensum elicere 'conabitur, merae nugas aget. Inepta est Heathii versior Diae uti nam contingat, ut m num aliquando tan Uem satiem. Expressum Vellem id quo mantini suam non satιare , sed inFlere cupiat Neoptolemus. Nam manum implere
318쪽
absolute, nnid est. Valthenarii conjecturam in Conimentario Euripidis Phoen. p. 284. minus proborεἴ μιοι γίνοιρο χεῖρα πλνεωσxI urari. Pejor est adlluc Toupitanterpretatior Utιnam satis irasei lictati Quid ita aeso obstabat quin ad satietatem irasceretur p Haud sane video qui Ihirac ver qui sit Cum exemplis ab erudito Britanno excitatis ad Suidam III. I 3 . Nulla alia est ratio eum interpretandi quam per hypallagen , Rum viam inierunt interpretes praestantissimi. Florens Christianus et Utinam Ranc manti Otina tester DaciIndiam . Georgius Rat alteruS: O mih a utinam, quae mente veras, manu exrequitieeat fCamerarius: Utinam conce tur mihi re ipsa es manibus expiare iurare meam 3 Est hic profecto verus sensus: nec aliter ex vi sententiae et as-fectu Personae verit poterat. Vertim aliud graeca verba Sonant, et hypal- Iage quam commenti sunt. nimis esset absona. Perminationem hanc nemo sanus Poetae tribuat, verum librarii seu Graminatici enori aut libidini. Scripserat Sophocles: Θυμον γίνοιτο χειρὶ πλαρωσαί ποτti , πιιρὶ dativus est instrumenti. Θυμον, animi mFiditatem , sive ultionis , sive crius vis alius Tei, e Iere, elegans locutio est, quam exemplis eritalite illustrat Valchenarius ad Eurip. Hippol. 15 27,
-. Nihil verius hac emendatione . quam proposueramus olim ad Aeschyli Persa, 94. quarnque lubenter vidimus viri erit titissimi Fri l. Gedae calculo comprobari.
εls pro ενεκα τινος τον χολον ωιε μεγαν κατ αυτων ἔχων, αυτοις εἷκαλωνελήλυῖας. Vel per metonymiam satis usitatam explicanda est, qua effectus
Pro caussa portitur, ira pro injuria, quae iram conirnovit. Haud absis inde est Ulud in Oe l. T. 7O2.
319쪽
virum Ionge o innium qui nunc sunt doctissimum offendit haec locutio. cui vitium librarii errore subesse ratiis , reponendum censet ETXΑΛΩΝ. uamnam ob caussam irae in eos tam vehementi frena laxans penisti stSic Virgilius Aen. XII. irarumque omnis stanesit Rabenas. Tametsi nemo est cujus auctoritas plus apud me valera, titiam praestantissimi illius viri. baud saeue animum imlucere queo a poetae nranu esse. Parum me movet. quod compositi a. καλεν hami innotuerit exeinplumigatis id tuetur analogiae ratio. Ueriam tibi χαλεν τἀν Vel χωλανῶς οπῆς occurrunt, ut apud Comicum Uesp. Av. 383. Plane contrario Iocutiones illae Millibentur , pro mollire, remittere iram: proinde non video qui elχαλαν χολον significare possit iram intendere, seu irae habenas immittere. Pro Heralitus scribendiam censet V αρ, frustra. In intenogationibus γαρ connectivum est et valet igitur. Exem pia vide in Indice in Aristo pira tremis 338. ελείχω. gl. εξακριασομαι. 349. μ' ἰπεσχον. Mendose in meant r. et in Aldina εαασχον. 335 i. Dαά7ον , an se quam imPoneretiιr rogo. Vox illa in sciuolionam editione Romana inepte exponitur per tavrx. Glo Sa, Cudus voculam tantum exscripserat Ianus Lascaris., ad Sequentia Verba pertinet , eυιἰδομην. 363, τληιανεσθικτον λογον. Recte in El. 439. τλημονlHαrη γυνή exponiis tur τολμηροταrη, αναιδεδατη. Eadem laic o Minet significatio. In scholio PIO αποδυρομενος, scriptus liber habet απολοφυρ ενος. 369. ω σχετλι , η τολμησατε. IneptiSsima est Heathii coniectura , ω σχίτλιοι, η - Scilicet quia diphithongus vi elidi non pol est. At vero non eliditur, quippe qui hic nulla est. σχεras' plene est σχίra a. Quia ver
hum aciest plurale τολμήσατε , non idcirco Vocativus esse debet pluralia numeri. Adloqui potuit Neoptole anus Graecorum Proceres apud Maniena non em congregatos , et sumnum diu Cein Vocativo compellare. Matrem et Achillem adloquitur Iphigenia apud Euripidem, et unicam matrem com Pellat: μητερ, εἰσαπιυσατε των ε μων λίγαπ. Inii 466. κδη, τἰκνον, ἀι Ridiculum esset rem notissiniam multi, exemplis adstruere. Vide quae notavimus ad Comici Ranas I 479.
37 I. Inveteribus codd. ut in inapres , scripturi
320쪽
accentu indicante vectum esse temporis in persecti , quod ne dubium e set, ex Triclinii praecepto scriptum in T. zν 'κύρει, tamquam si s iseonsonante elidi posset. Sane res ipsa manifesto tempus imperfecturn p stillat : Veriam Attici poetae rarissinae augmentiam omittunt , nec erat hic licentiae locus. De pravata fuit a librariis senuina lectio, stitui: πλησίον ἔν-Sic infra 544. κελευτ εμ οἱ σι που κυρων εἴης eρκσαι. Ver arn κυρὼ frequentius cum participio construitur, quod librario fraudi Iuit. Sic verbum osχήνω Cum participio construi solet: tamen in Ged.
Σκοῦρον. Soloece vulso legitur εκπλευσης. 383. τητίμενος. s l. lgερ μ νος. 38 b. κοὐκ αἰrιῶμαι κεῖνον. In B. Scriptum minuS bene αἰτιαμ ε κίῖτον. 39 δ. ετ ηυορώων. Sic Aldus et veteres co M. Triclinius stolido prolubio dedit εξηυδωμαν. 398. τα πατρια τεύχεα. Scholiastes exponit τα πατρικα. Harum votum disserentiani flatii lint Grammatici. qtiam Pollux thaud Tragieo nostro adgnovissse videtur. Sic enim ille Iaibro II. Cap. 2. περὶ γονίων.η δε δια τουrων ίησις , στα ρύα, παὶρ κη , πατριος. Vim praepositionisin παρεδι Οοσαν δrstite de Clarat glossa : η παρα το αλογον καὶ ίδικον δηλο .d P. ουδ ρυμπολητος Σισυφου Λαερτίν. Id est Oυδε ο Σισυφου υἱοc ἰ- πω τος Λαερrίω. Quia scilicet ex furtivo Sisyphi Compressu graVidam Anticlea si duxerat Laertes. Perperam vulgo legitur Λαερrίου , cui Iectioni nostra in membr. Superscripta. Fallitur Scholiastes, quum ait Λαεπικpo sessivum esse pro pri initivo. Duple X forma est hujus nominis. utraque primitiva. Eustathius ad Homerum P. 13. διφορεῖτοG γαρ τουτο. καὶ οὐ μονον Λαερrης λίγεται, αΜα καὶ Λαιετιος, δε δηλοῖ καὶ Σοφοκλης. Haneso imam ad la ibi tam videmus solum , ubi alteram metri lex non adini tui. Spreta vetemini libroruni auctoritate , Triclinius differentiam illam sus que deque liabuit. Supra v. 366. Λαρτιου dedit, ubi nos ex antiquitatis fide. αλος κρατυνιι νουν, Ο Λ κε του γονος. . Eamiem interpolationem ab eo factam fulsae in M. I 393. observavimus.