장음표시 사용
331쪽
quos alii libri sic plene scriptos exilibent, alii curri elisione η 'γχθη, .u
δικων. Ceritian est veteres Graecos vocales onanes pronuntiasse. μη antae' vocaleni longani alit diphthongum clim ea coalescit; si sequatur vocalis brevis, Mec eliditur, seu potius raptim pronuntiatur, ita ut in metris c. ansione niillius sit momenti. Aldiis et veteres colla. dam: αλα B-
αν ου γόοοικ' ω παῖ μη μ ατιλης εἰχη. Triclinius ex antiquo exemplari vel ex conjectitra reposuit: α-' ουν δεδοικα μη μ' ατελης ευχή τίκνον. Varia lectio Superscripta nη οἰ αrtλως. Varietas in pronoinine ex ejus iii utilitate ora a . unde haesitariant librarii virum aptitis esset μοὶ an σοί.
784. κηκτον αλκ. Stipra 697. αι αας κηκιομενα ἰλκίων. Verbi im me Neutrum, CUJus utraque somna promiscite adlathetur: quod obtinet etiam in altis vectis, qu ae passiva significatione gaudent. Sic udo . in αυδωμαε παῖς Αχιλ ως passiva significatio obtiiret: at 8Su. αυδωuαι licet passiva sorana ac live significat Uico. Plurima hujus generis recenset Eustathius p. 8o6. 7 9 o. αΠκrαί. Sic est in B. In membr. et in Ataina α Πατατα. Pariam interest lioc an illo modo legatur. optimum fuisset αrατ'αταὶ , basis 8Οo. ανακυκλουμ ω. Sic legimus ex sagacissimi viri certa emendatione. Libri onines la abent ανακαλΔυμενω , ctran gl. παρακαλουντι. Lectio et interpretatio perinde mendosa et inepta est. Utile Toupii Cur. Nov. in Su clain p. 9 i. Dii bitat Bero linensis editor an ανακυκλεωαι de sanima dici possit. Qilippin te quum rotantes fammas, Hobossam nam xN EIora' tius et Virgilitis non refrigerint. Sed ανακυκλουμίνω si suspectum habea tur, quanto ni agis explodendum ανακυλιομενω , quod significatione nihil aiat Paraim dissert, prosodiae alite in ratione in hunc verςum intrare nou Potest Z κυλίω penultimam producit, nec synizesis hic locum habet. 83o. Veisus est tetrameter dactylicust proinde scriptum oportuit τι-
σχοις , non, ut in libris est, αντοῦχοις. 833. m. Particula in Veteribiis codd. et in Aldina omissa. Inproba script uia conspirarunt hic librarii, quod raro contigit: πρυ ίασει, ποῖ δι βασει. Quemadmodum in M. I st 37.. legi debet ποῖ βαντος, κρου
332쪽
838. πα κ πίδα. id est Sic veteres libri. Triclinius παρα πι- δας , quod perinde est. Verum Sontica non erat Caussa cur mutaret. 849. αu rι γύναια μαὐον. Sees quam PO er mraxime . μακιgo idem
est quo p μίγισδεν. Niliit foedius, nihil ineptius excogitari posse opinor Triclinii interpolatione: αλλ' ο τι δίναιο μακufo 'κεῖνο πιι γαρ μίγιῶον 'λαπι ἰξιδου ο τι πραξεις. Istaeccine tamdiu pro Sophocleis haberi potuisse 8 5 a. Atalis et veteres Codd. habent: οισθα γαρ οῦν αυδα μαι, εἰ ταυταν
τουτω - metro corrupto. Versus esse debet te tranae ter dactylicus. γαρ initio positum refert hir ad suppressam partem Sententiae, quae sic plene enuntiari debebat: ιἰ ταυταν Θαιμαν ἴσχεις τουτ ι, ιν ουκ ονομα ζω, οἶσθα
854. μαλα τοι απερα πυκινο ς ε νιδεῖν παλ. Falsa est Scholiastae interpretati Oi απορον ἰσqι και τοῖς συνιrοῖς ἰδειν το πιακὶ ρν. Hoc per se quidem non usque lita lue Verrum est, siquident prudentia eo maxime Com- . mendatur, quod qui ea Pollent, ex rerum angustiis facilius se expedianti verit in est a Senientia Chori longe alienissimum. Is enim statim ostendit facillimum esse , quod iacto opus censet, quodque Neoptolemo. Suadet, ne impe ut dormientem nihilqtie sentientem Philoctetam in navem. transportet. Haec summa est totius sermonis talori, qui de industria obscure loquitur , ne, Si quid sorte suorum vectorum percipiat expers facitis Philocteta, insidias silai sirili sentiat. Plana sunt, si quid recte iudico, omnia, ita ut valde imirer a vetera enarratore tam praepostere accepta fuisse. οἶσθα γαρ ιν γ' αιδοῦμαι. scιs enim quem loquor: εἰ του-τν ταυταν γηίμαν ἴσχεις , ει σιm eo Alem sentis. Ista do Ulysse . neuti- . quam de Plailocteta, intelligenda. Qitis, nisi fungus sit, dii hilare queat, an ON et TΟΥΤΩ. ad eamdem personam r erantur P μαλα τM γίγνlται τοῖς πυκινοῖς ενιδ.ῖν παθχ απορα , maxime et enit prudentibus tit in*L. ciant res Id est, si m m Ulyrae sentis hiane pirum aes Trojam se ab Gn m , tibi, Wιi Pruciem es, statim MFarebit, pia te ex Ane es FGιltate extri s. Infinitivus triδεῖν pendet a SuppreSSO Verbo,
333쪽
862. ορας. Vides , pictin'. Sic mediae sententiae in colloquii, inseri volet όρας, ut apud Cornicum Nub. 355. Καὶ νοῦν, οτι Κλει ἰα ειδον, ορες, δι α τουτ' ἰγίνανσο γυναῖκες. Macreon Od. IX.
επισθολας κομίζω. Pessime Viligo 4α, βλί uti Sequitur καίρια φθε νου , opportum essire. id est quae tempori conreniant. quaeque e re nostra sint jube. Vulgoelegitur pueί γει. In membr. superscriptum pro varia lectione eθεs s. Prius non modo sensit ea sum est. verum etiam plane harharum et forma enim activa essBω Graecis nullo fuit in usu. Alteriini pθεs,3 ipstim quo ludi inePtissimum est, opportuna loqueris. Atqui ne verbum ille quidei
ginNIS I αλωσιμον εοῖ , , αλαιναι δυνατα, , Co/ifici ἰμφ 2ξοντιγι, ιο Draiae meae. per meam solertiam; vel, Si maVis, yns jtιdicio. Non patitur linguae indoles nec usus, ut το αλ σιμον ac IPiatuet Pro 31 αλωσις , m O st quo capiatur. Proinde nec ανακειται , ne G προσημπιι RiIt μ λει stibainlitur: venirn εστι, quae ellipsis omnium est frequen tissima. Innuit Chorus se Philoctetani minimo labore in navem trinSIλtu rum, si Neoptolemus jubeat . idque maxime expedire, quum vacet Peri
culo. Hesyci . αλύσιμον, λης θηναι δυναμογ. Idem quod αλ- ον-Oesu T. xii. τοῦ δἰ ζητούμενον , αλωτον. 866. Lνήρ. Perperam vulgo αυερ. 87o. τληναί Γ ελεινοῦς. Sic primus edidit Henr. stephanus. In codd.nostris omnibus scriptum, ut excuclerunt Aldus et Turnebus , ε'Mεινως 3traitior syllabis. Proba sorana est, librariis incognita, et ubique obliterkta, quam adstruxit illustris editor Homerici hymni in Cererem ad v. 284-
του o. κασιγν-ται φωνην ε σακουσαν ε νην. Comicus in Ranis Io 63. τρυς βασIMυοντας ἐακι αμπισχορο, ιν ελειυ τοις ανΘρωποις φαινοπτ ειναι. Stephani emendationem merito suo retinuimus, quia probabile non est. quum ita proclive esset anapaestum vitare. Tragicum nulla necessitata adis Actum altera forma usum fuisse.
334쪽
Vide scholia anti sua ad AJ. 6 i. Coiitrariae significationis xlvectio usus est Euripides Troas bob.
εν τοῖς τοιούτοις δυσλύφως φερ ι κακα. Verrum Mec coiijectura nimis ab antiquae scripturae vestigiis recedit: praetuli Ei eορως, quod Satis tuentur olbservata in ni inoribus solioliis ad Aj., i. et El. st 55. Facile etiam reponi poterat rυπίτως ex Terei Fragm. M. 88 i. τα συμπλ ια σου. In B. T. σοι, haud deteritis. Signa, qua /ibi ineriau 3 r signia , Uahas. 895. Hic versus in veteribiis libris sic legittir: παπώ ' τί δῆrα ω τουνθενδε γε; in B. ορ υμ εγω το θαγε λίγε. Soloeca est Iectio. δρωμ, quod Valet hἰμι , optativus est , ii iii sine particula αν in hac sorinula adhiberi non potest. Infra i 393. τί οῆr αν ημεῖς Guν ; Striicturae legibiis non repugnaret, si h ωμ accipi posset pro peωuαι in siil junctivo et sed ine liani Ihujus vecti fornaa in nescio : praeterea non placet Scabrum ουνῖίνδἐ γε . Genuinam procul clubio lectionem restitu inius :
335쪽
οἴ κεν ιιιν πιμπειεν εο ευρεα νῶτα Θαλασσης. Hinc πομορος Mesu or supra boo. Ceterum thic cocta. ouines mei habent πενιαι. . Sola Aldina πεμπων, librarii vel typollietae errore. 91 6. και τον Arρειθων ἀολον. Mendam Aldinae editionis, cuius imm nes sunt codices , miror nec a Turnelao nec a Stephano sit blatam suisse καὶ των , tarmen ex metri lege vitium manifestu III esset.
9 7. τι ειπας. In B. τί γ' εἶπας. Inserta particilla ex inararia Iibidine. Ossendebat eum hiatus. ut et Ualc enarium clui hic legi ni alebat ri' μεἶπας. Sed nimis delicati fuerunt. Vide supra ad V. 733. Euripides sub persona Menelai apud Conticii in in Thesmopli. 9O V. γύναι τι εἶπας; σῆρίψον ανrαυγεῖς κοcxς.
92 7. ω πυρ σύ, καὶ παν δε μα. Sic libri omnes. Miror sane Valeheianario suspectas fuisse tres postrenaas Voces , quariam loco comicum παμααλημα reponi Voleibat in nota ad Eurip. Ilippo l. 4O6. I.onge ineptissiamurn est Grammaticoriim couimentum , isto Convici O ω ποῦρ σύ, δ mempernicies, adludi ad Neoptolemi nomen , qui et lain Πυσόος appellatus fuit. Tamquam oraculiam ex tripocle e Xcepit hoc Brunioetis. qui grae culi mentem vera it haud ineleganter, O rage sistrae cie ton nom' quomun ejus verborurn Sensitim non adsectati Is est Gallici Philoctetae auctor, qui versionem istam aspere repreliendit, citiuS ipse rationern non perspexit. Quia ignis renim o nitrium est Celerrim is desii uctor, appellatio trahititur ei, qui damniin litantum maXirnti In intulit; nillil ultra quaerendirin est. Eadem ratio ite ignora eum appellat, ilii a senex apud P Iautum de servo vaferrimo, cliui heio stlo bis os Syali leverat, elimque pecuniae inunxerat, ait: Volcani irrati est fἰirι32 gusPta tangit, omne anibu-rit. πανοεῖμα, terrer merus, dicit lar is, a qllo e X tre Ina OInnia meruenit a.
336쪽
ubi ante nos ni ale legebatur ἰν αυrp. Hujus constructionis tria exempla ex Aristide prosere Abreschius AnimadV. in Aeschylum P. I 74. 9aa. σχημα πίτρας. Periphrasis similis illis quas ad Trach. 9o8. ol servavi ilius. Tria adverbia αυ3ις αυ πάλιν eleganter junguntur εκ παρα λήλου. Comicus in Nub. 975. lli αυ πάλsν αυο ις αν-αμενους ξυμ ιησαι. Frequentissimunm est αἰμις αυ, ut i ς αυ. 954. αυανοι μαι. optimi 1 lectionem a Scholiasta memoratam exhibet Triclinii recensio , magis miror a Turnebo spretam fuisse. In aliis IJ,iis legitur aera.' αυ Θαγρυμαι, quod e X nostra lectione depravatum praeo a foret ei. In El. 8i9. αυανοῦ βίον. In Contici Ran. Io 84. Ar επαφαυαμ
939. ἰυσαν. Hesych. adposite ad hunc locun , τίμημα. 97 . το εςης π Μακων ανορων μαΘων τα αισχρα εγκας ηκειν. 975. Non satis accitrate distinctus est hic Versus, qui sic excudi debuit:
337쪽
ουκ ει, μεγεις τα τέξα ταυτ εμοι, παλιν ἔorcio est enim , ουκ εI παλιν , μεθ ὼς τα τeξα ταυτ ἰμοί ; receaeere, abire est παλιν ἰοῦναι. Μiror citii Bero linensi editori in mentem Venerit litin versum ad Philoctetae partes Iesene , quasi παλιν μελις Pettineret, quod manifeste cum priori verbo ti jungendum. 976. αρ' Oδυσσίως κλυω; Miriam non est Philoctetam audi in Ulvssis voce ipsum Statim Mignoscere , quippe quem a Mercatore ait verrat inox adfuturum. At in Gallica fati illa, in qua importune nugaci illi Mercatori partes ademiae fuerunt , nec quidquam audivit miserabilis Ileros , clito suspicari possit Ulyssem adventurum, quum primum stibitus hic in scenam irrumpit, Statim eum ille de forina novit , quod prodisii loco habendum. Vulgo in hoc Versu legitur τίς ν; mendose. 978. σπιπραμαι. Sic litat on nos. Falsa est consectura Abreschii in Ansemadv. ad Aeschylum P. 189. πί πραγμαι. Confer Versum latitus sabulae 579. Antig. IO36.983. οθελουσου. gl. π ψουσι. 984. τολαίατε. Sic emendate Scriptum in B. T. In membr. ut Aldus edidit, τολμήσθατε , cum glossa τολμηείατι , quod Ileaihil opinioni favet. Verum fallitur uterque. orta varietas ex Sinailitudine soni Vacalium ι et ii in vitiosa recentior In Graecorum pronti nitatione. Ut so Inantur Attica superlativa , κλεα ΤισΤατος, αλγισὶος, εχθιίος, οἴκτισθος, υψιίος a ψευδης , κλίσβης , αλγος, ολύος , υψος, sic a τολμη, τολμιῶος, τομωὶατος. Attica Sunt formae anomalae, non ad grammaticos canonas de regularibus superlativis exigenda. Nulla obstat analogia, quin credam Graecis adhibitum suisse, lexi cographis inco- gnitum , nomen τολμος, civ x , unde tormatu In esset τολμίσὶατος , ut λαλις, λαλίHανος. Alicunde forte exprometur: Verum in Aeschyli Persis 994. Proprium est, non appellatiVlam.
992. νιθ εῖς. Sic emendate script tim in B. Perperam in aliis , ut in impressis , τιysis. Antiquo verbo τιθ ίω utuntur poetae, Citius eadem est ratio , quae verbi Iίω, de quo notata ad Ood. T. 62 8. Exstat apud Theogniciem V. 28 o. πισΤα τι9.ῖν ε 3 λων. Apud Pini laru in Pyth. VIII. 14.
τιθεῖς υ ιν δε αντλφ. Apud Euripi te in inultis in locis, ut IIeracl. 69 i.
338쪽
339쪽
Io 37. εαεὶ οἴποτ αν Πολον. Sic veteres codd. et Aldus recte. Triclinius pessinae straὶ Ουr' αν - MOmina laborare ei lite consulens id plane perclidit. εαεὶ ου apital poeias Atticos seinper dis vllabum est: insiper crasin voces coalescererit, ingrato hiatu auri s laederentur.
mr α ιν μοι. Frequenti S Sinis est liaruni vocularu in Perantitatio. IO95. πλωαως. Aldus et cocta. Hακxeες. Aliae Praeter hanc lectiones S lioliastae Ine Inorantur, άιωχάοες , πρωταυῶς, δρομαοῆς , quae sunt omnes falsae. De Postre Ina, qua In nietruria respuit, res Consecta est. Harpyia agintelligi apud omnes constat. Hae cur politae et qωκα Οες , seu syΤαιχα ς clictae fuerint, nullain rationeni video. Nurn quia grΤύσσασι, fugitιnt et ci8scommini sest vel quia semper eSuriunt, iit Καχοι , me/ιGCD sunt istae de rivationes longe ineptissimae. Libraridi in i Inperitia depravata fuit lectio. Ex eodem corruptelae sonte ananavit in Holneri Epigr. IX. Vitiosum ,Π- χύσιν , seu πΤωκασιν, ubi Erne,tus erit dile ostenctit legendum esse ,rλαα- ν. Apollonio πλωαόεs appellanti ir aves Stynipli alides, Argon. H. io 54. Idem Harpyiis inuituIn noliten , quia et ipsae in insu Ia liabitabant, et . tamquam marinae volii cres , volatu maria tradici cibant. Sagaciter con; icit Bero linensis editor, pro Ore .rteoEς in Veteru In Criticorum Conamentariis hcriptu in Olini fuisse πλωταοίς, nonii ne IIarpyiias Indigetari, ab in sularii ui appellatione , in quil tis sedes la aliebant, pri inuru Πλωταὶ liciae , Noinen mutariti it , et a Borea laruin COHVersione 2 τεο ῖαδες appellatae luerunt. Vide Apollonii Arson. II. 29b. Ingeniosa et erudita con Iect tua hiaec est, sed si deIii sore caret: vellem anti tui poetae, vel salte in graiminatici auctoritate sustuli in eam videre. Idcirco πλωαδες praetuli. Hesyclitus: moxotς. Leg. Πλωαοες. των εzuiχομεν-ὲν τοῖς οἴτω καλουμται. Mirarer, ni huc respexisset.
340쪽
ruticitanda: ουκ ἴσχων α π ιμων π ανων ἔπλων κραταιαῖς μετα χεροσὶν, scilicet Ovrων. 1 25. γελα μου, Pro καὶαγελα μου. Sinapi ex Pro composito. Alibi occi irrit γελαν τινι, pro a Baλαν. EX empla vide in nota Cornici Equites 696. Pro Ytρι Aldus et veteres codd. liabent χειρι nainus belle. II 3o. ελεινίν. Perpera in vulgo ελεεινοῦν reclaritante metro . Ita u. τον Ηρίκλφιον οῦγλιον. Sic in Imei illar. Scriptum, Superposita v1Da lectione : γρ. αθλον. Drain a ignosculit B. et Aldus. In Triclinii recensione aiῖλον. Sunt istae lectiones ineptissiniae. Finiles disputationes rei ire piget quibus occasioneni dederiant: nobis salis est veram lectionem restituisse , νον α Θ λιον Ηρακλειον , SitPPle διασοχον , εταιρον , vel similectit id et miseraran Herculis socium. Hoc conjectura adsecutus est Parisinus editor.
δε αδ. ρυ , δικαιίν εδι μη εξωσαι φθοΠραν γλύσσας ἰδυναν. Neutiquatit Iroontilii placet. Scholiasiae explicationenὶ Piac sero, quani in versione secutus sunt, nisi quod ευ cuni eo non accipio Pio ἰν και - , quod niaxime repreliendit, et nacrito quidem , StePl nus; sed Pro Plane, verte. duod alitem ad vocum trajectionem Mitinet, in melicis apud nostrum