Sophoclis Tragoediae septem cum scholiis veteribus versione latina et notis accedunt deperditorum dramatum fragmenta ex editione Rich. Franc. Phil. Brunck Tomus 3

341쪽

IN PHILOCTETAM.

similes aliae occurrunt, quo vitio, si modo vitium est, thaud magis tui- mi in is est Stephani expositio, quain Scholiastae, j HXla quain verba sic

λου , αγδοος εδε μη φθονεραν ε ξασαι γλωσσας ρουναν. Jalii Vide utini II e. positione votes magis traliciaritur. το δίκαιον bene Scholiastes interpreta tur rο αληΘες , poteState nomen it Iud frequentis si Ine ad hil, et ii r. Ite athitis Stophani juniciu in secutus vertit: quae in homine id est iu Ulysse bona aurit aequu/n est eloqui, et dum elogitar, te non si n-dere inpiesiosam Iirguae PGulantiaιm. Ista in Giaecis reperiet, si citiis me sagacior est. Sane non video , qui itidesinito ανο ἰς Ulysse s deSignotur, quum Pro X ime Sequens κεῖνος de Neoptolemo orti nitio accipiendii in sit. Parisinus edator, qui aliorum placitis aesre ac lutescit, sibi non te ni-peravit, quin Heathii explicationi aliquid de sito adderet. Hic itaque senitivum ανδρο ς non a το ευ regi a suppressa praepositione πω , ut Sit: δίκαι ἔν εῶνειπεῖν μεν περι α ιορος το ευ, Et Cere ae Aoniane quod bonum eSt. II 45. κιAος εις. Inserta Viligo inutilis Particula di, quam metrum re Spuit.

144. σους ἰφημοσύν3. Alaus et ucteres codd. Pessinie Turnebus e Triclinio , a quo tamen paruin per discessit, edidit ευτημοσυνα . At in Triclinii recensione scriptuni τοῖo' ευῖκμοσυναν, luod ne quis mala sortuna, aut Isbrarii errore contigisse opinet tir, en ipsuam graeculi scholion: σαῖδ' Oδυ-a ως ευφημοσυνην κνυτε, κοινην εἰς φίλους α Διγην.

positiones conlirniat Hesyclia iis, apti d quem hae glossae reperit intur: ερυ- κειν , κατίκειν. ἴρυξας, κατίσχες. Ab ερύω derivatur ἰούκω propter alfine in significationem, docente Fl. Stepliano in Diesauio. Proinde necessi tale in non video legendi cuim Bero linensi editore tευεται.

342쪽

336 1 N PHIL O C TETA M.

Sed quae huc pertinent verba in alienum locum translata suerant, addita nempe scitolio ad v. II 69. 1161. In Al lina legitur : μηκε πι μηδένος οσα πίμπεια α. Nec quid quain discrepant Co lice S. Iaectio manifesto depravata a iis brario , qui ad sensiim inodo adtendit, et metra soccifecit. Versus esse debent anapaesticis pilor dimeter, alter paroemiacus, Sunt str Contigit hic, saepissinae, ut repetenda vox omitteretur μηκiri. E gloSSeinate ebl κραrυναν, Versum intrare non potest inani media longa est. Dii id multat scripserat Tragicus rμηκε τι , μηκε τι κρατεων μηδίνος,

Einendationem hujus loci periclitat tu est Heathius, cui conatus cessit in felicissime lμηκε τι μηγενοῦς κραrυνων ρσαπεμ πει βι Πωρίς γ αια. Tales versus si quis reperiret alicubi absque auctoris nomine , nedum Athenis in scena canta os eos fuisse crederet, vix Treta a aut quopiam liujus farinae politicorum versu uin sariore clignos eos deputaret. Parisinus editor sitnplicissiniani rationem reperit hujus loci persanancti , Iemn DFiata Propter me raran. 116,. ααοφευγειν. Triclinius e Siliolio in textum transtulit ααστυγῶ, lectione Versus pessum datur. Subauditur παμσῖ.

t ei pretes frustra exercuit. Nimis licenter editor nescio quis Cantabrigiensis sχει pro Iχειν Supposuit, quod futilissimum coinnientium probat

tus Mero mille habet aerumna qu utracum Rabitat. Sed hoc leve est prae Bero linensis

343쪽

IN PIII LOCTETAM.

Bero linensis editoris conjectura, qui Sic totum locum constituit: βοσκων, άο αἰοῦς δεχη μυρίον ψ ξυνοίκει. et vertit: morbum vilens excipis innumeros Eolores , quibuSCwn habita , si Da tibi pit&tur. . Malurn, uod in ista Versione Vocis nullam rationem liabuit let οἰίρα re u iu ταν nomen inde repetericlum r if(jQuery('body').width()<970) {document.write('