장음표시 사용
102쪽
tur 3 Certum est quod antiqirissimi ita quidem lipecco sei thebant, ob literae η carentiana f. 9. adnot. I.); pio tui iaciat ant em et, sicut a poste moribus 'η proserebatur si . Porro quomodo Vecta liaecce Gazae intelli enda sint 8 n Elat entia i cition-daIn fortasse non solum e , et o Iocus ho1 uin sit norian longi et brevis ; Verum etiam α , e, et υ; nunc alite ira ira ε, Ct ollaec sunt supervacua; nam loco illorum η, et ue: scribi nausai a . Non aliter Ilaec corte intelligenda sunt, Gaza antiqvia in orthographiam liis subintelligat. Νain olina, anton, et ω inventionent , dum e , et O , ut η, et ω proserebant, tu nusion uni Iono i in liis ponebant; sicut signo brevi in illis ulc-bantur, dum eadem pro suis ipsis accipiebantur. Nam non Semper possumus η , et ι, loco illoriina Scribere. S. 59. Denique conliarii dicunt: si νγ , e, et υ consona essent Miare Dionysii is ΙΙalicarnasseus cujusldaei liorum prolationem
diverse di scripsit 3 Ast laoc est, x sponde inus , subtile illud , exposituque dissicile, quod antea dixi as, prolationis S. 27.);
quod amisisse non denegamus. Ista autein li iuria vocali uinpiolationis disserentia solummodo in ea re consistebat, Aonias i tribus modis pauluna inter se dissu entissius pronunciarcti ir; qualis eliani quatuor gallicarum e , ὁ , ὁ , ε est. Utenina liae literae qitatuor inodis paulunt inter se disserentibus Pi nunciatae , semper e permanent; ita Ct η, ι, Ct υ SO 1ius imatatio quaedam, ut ita dicam , t soni erat, paulum urio ab aliis mssciente. Iterum quemadmoduna illarum quatuor o sonu na Galli quidem et legendo et loquendo dignoscunt Conservantque; alienigenae vero Iaco beno li occe dignoscunt,
tiqliis nummis , monum Etitis, et . videt tir, non soliun a simpliciter ciliatur, sed et ita i , s. ItemPIO ω usitatum . non soliun si uarii Citer . , sed et ita . . . , ... Quid autem de laorum anticlii ita te putandum sit , alibi satis dictum est ,
103쪽
s. ξ . Aλλή γε ταύτην τὸν δαρορὰν οὐ πάνυ δυσχερὲς, ob
104쪽
dissicilius ille eadem in 'o nunciatione imitari possunt; ita ut η , E, et υ disserentiam Veteres quido in Giaeci ei. disti guebant audienti s , et conservabatit Pionunciantes ; alienigeatis vero et tunc liaec linitatio dissicilis elat S 24. adnot. 1 ) i . Non nati uni est igitur Graecos iii ultimis seculis hanc dissere tiam amisisse, cum ita parvula sit, literisque scribi non possit. g. 6o. Atlanten non valde difficile , nec impossibilo esso videtur nos etiam aliquid lianc disterentiam nunc imitari , disti lictionemque quandam in prolatione η, ι, et υ sacere , in pronunciatione quidam mi infra ad radicem lingiuae sonum sistentes; eX Caeteris vero υ contractis labias, angustoque sono profercntes; in prolatione autem e circa dentes spi1 itum allidentes , oro paululunt diducto S. 52. adnot. 1 . S. 61. Haec quid cui Dionysia IIalicarnasset vecta compi res contrari omini objici lint, quod, , et υ non ut e pronunciam-tur demonstraro conantes ; nemo autem mentem adhaesit illis , quae idem Dionysius de e , ct η dicit: cuni utriusque prolationem ponitus diverse cxponat. Si enini γi ut longum e pronunciaretur : quid COM it Dionysium sonum corundem diverse dcscribere; cum η ut dito e , aut tit longum a pronunciari dicendo , opere suisset albsolutus, facilioremque intellectu formonem reddidisset S. Su. adnot. I , 'De Θ, ct sequentibus usque ad p. S. 62. Θ secundum anglicas litoras ili proscatur S. 24. a b not. 1. ); etsi nec liae eXacte illi consonae sint; reliquae autem nullana controvorsiana laabet, CXcepto π ; de quo nostram, opinionem Jam eXposuimus . 59. ). De σ, et T. S. 65. Σ ut latina si dam ante consonantes est, Pronunciatur. Dum Vero σ ante ὁ , γ, λ, μ , v , ct ρ occuIiit, Prolationem c
laeses, Ι. Concedera diriti esse. suisse otiiquod disci inien Pron inciatio itis Iverat uni e L diphili ongorum Controvei sarum. II. Discrimen illitii
Mille et exile fuisse adeo, ut uec, nisi citiis diligeritissime attenderit pereeptibile satis suerit et nec, nis;
tabile. E. Sc limidi. l. c. p. 648. Vide et p. 654. Disiligini by Corale
105쪽
γὰρ ῶς Mάξιαος ὁ Πλανοὐλὶς , ου ἡ μαρτυρία οὐ πολλού λόγου
106쪽
quodammodo oblivet; ut OA sequentibus Mnaonstratur. noualitate vero sita est ortliographia , quam o Consideramus , Dirum per ζ scribenduni sit σμιλιοv et σμύρτα, an per σ I n. non detierent enim de laocce considerare , si in istis dictioni-biis prolatio σ prolationi ζ non esset similis. Iteruna : u Qv RIVeara pallens injuriarum sum litora, Vos quoPic t 'stes inihi estis , qlii nunquam ζ a vie σμάραγδου abripiens , et totam σμύρυαν absi iens , accusaverant ii sa). Ideo an antiquis urbis Smyrnae nummis Σμυρυάιων per ζ scriptuna videlitae 5 . Quod vero et, dum post v est , vitiose ut d profertur, in supradictis nolatrini est f. 59. .
De vi, et reliquis omnibus. f. 64. Υ nec ut latina u, nec ut gallica u, quin potius ut i pronunciatur; circa labia tamen notabili colatractiono facta, et angusto exilique sono excidente s f. 52. adnot. I. et S. 6ο ὶ, ita ut gallicae v prolationi paululum qimile sit S. 65. Quod vero υ, oti prolationis disserentia sttolini par vula ac insensibilis erat, illa, quibus per parcesiesin Poetae
et Auctores usi sunt, testantur. Ut ρίλησε ρὐλου ἀοιδῶ, ; et ρὐυαι Φtvέα , et Φυλέα ρίλου μακάρεσσι θεοῖσtv I ', et ωδίυωυ ὀαυαις; Et εκειτο ἐν Ψύλλοις paου τετιημέυο, ητορ u . Talo otiain illiu erat, quod Scholasticis in coenam a Xantho invitatis bEsopiis proponebat. Nam iste fortasse, τέ σεἰει ο κύωs p interr . gabat , illi autem, ob prolationis certo similitudinem , hoc pro ette σύ si ωκύωυ intelligentes : velut assecti injuria dige debant. Videtur enim niaximus Planudes , cu)iis testinaci
ni una sorsan Non magni Valoris contrariis appaIebit, Vitam Opi conscribens, non quae sibi in animum subvenerant; sed quae ni emoria a ni mribus usque tunc conservata suerunt, in unum collexerit. 1ὶ Sextus adverssS Grammat.
108쪽
I. 66. Ex his vero demonstratur quod etiam ei diphthongus, de Lin sequentibus sermo erat, et olimit i Pronunciabatum Mogna enim esset disserentia , si υ ut ii gallicum, et vero di Viεim prosereretur; nec deberent Xanthi convivae tanquam in uria assecti cliscedere; cum praesertim non rustici ae lanari , .ed eruditi essent, pronunciationemque suae ipsormni linguae bene calerent ', ncquo valeret AEsopus pro sua defensione herodicere, non, τίς σύ εοῦ ω κύωυῖ sed , τέ σεiει ὀ κύων 2 interro asse. S. 67. Bi6λος etiam, ex βύθλος, hoc est πάπυρος, nuncupata, RJo3ePlio quidem, et alus per υ, a. Plerisque Vero per e scribitur; et Bue Oe Phoeniciae ures , ex eo quod πάσης αρχαῖας β ολου, juxta Etymologici Auctorem, custodia illaesa iri casu rit, sic appellata; et βύ6λιυος ὐυορ ab aliis per υ , ab aliis Peπe Scribuntur; et sexcenta alia s1 . S. 68. In aliis etiam linmis : ut ita latina, gallica, germa, nica, etc. υ graecum y appeIlatum, ut nos υ Pronunciamus , Proscriur; quibus addas quod etiam in Ialina Ecclesia, κύριs. ἐλέησου S. 46.) secundum nos , ac non tanquam . οὐριε, VeI
S. 69. Quod Vero latinae u, et graeci υ prolationis disserentia
magna erat, Ci ro etiam testatur t), Poctam Ennium dicens, Πύρρος Purrhus, et Φρύγες Phruges, pro υ, non Pe y, latina. u utcntem scribere; cum posteriores in his dictionibus y scribentes, diverse laoc ab v pronunciarcnti Horiam autem demon atratio etiam sequentia sunt per Glossam usitata: nenape ἐλελου-
mi aridam similitii linem cum Pro- Iatione ii gallicae olim habebat, vel ex hoc demonstra1ur. Incolae eulinriloponnesi in multis dictionibuα et nunc adbite. ut is Proserum, V. g. s. . pro ιυλα , etc. In nonnullis vero dictionibus omnes Graeci . ut pro,
110쪽
CAP. II. DE PRONUNC . ELEMENT. IOE
S. Io. Quoniam autem Aristopliat es totum Jambicum versum ex υ fecerat si , sui tu in caritium odorem sentisse , ut Scholiasta dicit, demonstrare Volens: nonnulli ex adversariis modo non asserunt nos dAere υ pronunciare, Ore clauso spiritum inlialantes u); quod et injucundum , et ridiculum, et impossibile est. S. r. Haecce demum Aristophanis :
quibus de υ utuntur contrarii , nia is ad se ipsos , quam1IOS, Tedargulionein aua aliunt. n Hic enina, ut Scholiasta dicit, Aristophanes Praetore ni conviciare volens , illius nomino usus est; tunc enim Aminias Pronapi filius ina perabat. ΙΙunc igitur ira adere cupiciis, permulavit i in υ, litoras tuo ricticule perturbavit; quia apites Athenienses lex erat , qti ad
Praetorem nominatina iii comoedia objurgaro velatat. Dixit autem illum Αμυυιαυ pro Aμt,iαυ. n Nam si υ Ilon con Sonta n LPSSet, PatetO1ein Aristoplianta iri is it 3 aut quid lucri a paragraminatis imo esset, Silaune spectator S , Scopum Comicus icii Iebat, non sontirent λ an nobis ille irri-Sionis sensum conservaret Consona igitur et olim υ, et tot uni paragra in mastis imo vero velut strata oenrate Aristo Plianes usus est, ut et Praetorem ii rideret; et si scii te ob lioc acclisa tui usesset, coram j ii dici trias se defendero posset, diversa Scriptione
g. II. IΙic vero it rum Iepetendo dicimus, suisse olim f. 5 i
apii I pure graecular sca mone in loquentes disserentiam qiranda iuni , t , et V P Olationis , ob quam ημῶυ et ύμῶυ, ele. sol O auditii ab invicena distinouebant; vero liaec minima et noli sensu ilis erat, ex supi adictis satis demonstrat una est; relicti ima talem liteIae citra controversiani sunt. Ast de literaTum qui- dein prolatione satis.
prolationis versantern , conservare non potuerint: prinii cluri eri ad ... posteriores veTΟ ac ι RC essem nt. Nisi cliti lana dixerit quod Ilaec luxta dialectit in sic sol imata sitit; qualia etiani ἰλήλ .. a Qt suu L.