장음표시 사용
132쪽
S. 89. Omnes di philtono decem, aut melius dicere, du de
cim numero sunt, in propriasque ac improprias dividuntur. Et Propriae quidem sunt seX, αt, αυ, et, ευ, oe, ου; quibus ηυ, quae attice ex ευ sit, et ωυ , quae ionico modo ex αυ lamnatur ,
Rdditis, octo propriae diphthongi evadunt; impropaeiae autem
βunt quatuor, α , η , ω, υt. Hac Voro de causa, ut mihi Videtur, ηυ et ωυ diphthonois a pluribus Grammaticis non adnumeratae Sunt; quia non coinnuities omnibus Graecis erant.
EX impropriis autem diphthongis υι, cum a tribus caeteris, quibus t subscribitur, ratione adscriptionis i disserat: magis Propriis , quae ι et υ adscriptum liabent, similis est; quoniam Vero, ι literae υ adscripto , nequaquam prolatio υ , ut lioc Ple risque diphthongorum propriai una accidit, Conrinutatur: quoad hoc iterunt Mi impropriarum , quaruna pronunciatio et Sine Subscripto ι cadent pcrmanet, sorum redit I . Hac mTu enim istae impropriae appellatae sunt, nullam Cum Pro Priis, quas diversiter quum litorae eas con ponentes, Proferuntur, similitudinent habent S. 84. . Haec quidem hactenus.
Ubi qui epi Mamma inscripsit', cum
non satis considerate animadverteret, Ultimam Secundi versus literam Praetermisit, cum basis latitudo non sufficeret. Quae res civitatem ignorantiae condemnari exhibuit, Proptex ambiguitatem , quae oritur ex seriptura, num ultima dictio in nominativo casu accipienda sit, an in dativo. Nam n ulli dativos sine a scribunt , et Coi suetudinem ejiciunt, quae naturalem causam
non habet. v Stris. L. XIV. P. 6 7
E. g. iii Epiro verba II. conjuga
tionis contractorum sine contra
ctione proserunt, moάω , Pro ποιῶ ν
Pira ἔχοι, etc. Nemo autem di plitiiongos divisim pronunciat. i) Multifaria subscripti a In Priscis monumentis ac codicibus disserentia est. Nilnc enim literis adscribitur, vel charactere illis ae- Iucilii, vel minori viae Havero. I. c. P. 27 IJ; nunc Vero Penitus descit; de quo Montesaucon Consu-Iendns est l. c. . D Alia aenea in ago est in Litea his Itoc epigrammate ius ista ita. . Duiligo a by Corale
133쪽
χιλος δέ μιν ἄγριος ηρ et , Ηρη δ' οὐκ ἔχαδε ς ii Θος
134쪽
S 9o. Vero in sequentibus multoties celcterrimi Eustathri testimoniis utum simus : non supervacuum erit ει -
gmenta quaedam ejusdem, in quibus praecipue de parecbesi sernio sit, hic adferre; ac si in illis aliquid concise vel obscuro dictum sit, sustus ac exactius explicare. In Parces olis isitur Iliadis p. 94. clicit: n Quod Poeta effugerit parechestri agiaominationcm AEgaeonis, ut dictum est, cum nou pronunciaVerit
in eodem casu Aiγαλυ κύδει γαίωυ; sed in initio unius versus di-Σit Αἰγαiωυα, et in fine alterius γα ωυ , per casum accusativum et rectum; quanquam aliter elisio τού α accusativi casus faciens Aὶγαίωνα trisyllabum, expressum agnominationis judicium det. Et ita quidem non pure et apparte usus est Poeta parechesi in Λὶγαiωνι. Sed deindo agnonii natione auera utitiir, dicens A - γαιωνα ἔπεισαυ μάκαρες θεοὶ, o δέ et' εδησαυ. Πoc autem Valde novi, et mutati cujusdam modi est ; ideo tales parectaeses ubi lueraras sunt. Malori enim ex parte parocheses, eundem nempe sonum ossicientes dictiones, disserunt non solum significati ne, sed etiam pronunciatione; ut, Ebet: ἐθει πεβουτο ; et κατὰ πεδιου ἀλεῖο, οῖος ἀλῆτο , πάτου ἀυθ ρώπωυ ἀλεεέυωv si . Verum rarum est et moderatum agnominationes esse eiusdom soniusquequaque, id est in omnibus syllabis, apii I Poetam; cuiusmodi est, χόλος δέ μιv αγριος ηρει, Ηοη δ' οὐκ εχαδε στῆθος χόλου. Tale etiam est paulo ante dictum, ἀλλὰ πβεσθε καὶ υμμες, ἐπεὶ πeίθεσθαι αμει vov, etenim τὸ πiΘεσθε secundi aoristi modi ini-pei'ativi pluralis persona , ct τὸ πεβεσθαι infinitivus , in diversa Scriptura eundem sonuin habent. Item in sequentibus ponit rectum casum nominis Ηρας per duo η , et VocatiVum si) Disserentia in ultima Ebκεἰ ti, et penultimati; fra intelligenda eat, etc. Duili do by Cooste
135쪽
ενα vetίου μου, ἀλλ' ἄλλον τρόπον καινός' και γὰρ καὶ
τὰ μεν πρῶτον διὰ τού ε φιλου πάρεται, τὸ δὲ δεύτερον την
κόμπω Θελγομενων βούλεται δε λέγειν και ὁτι λειρίοις,
136쪽
Iριδος per totidem e scripti, altera alteris proxima per talem. Parechesin , omnino quidem idem sonantem, sed dissimili Sententia et scriptura. Dicit enim , iρι Θεά, τὶς γάρ σe προέηκεν; Ηρη με προέηκευ. Illud quoque est huJus generas, οὐκ Ορεισγκευος εvαυτίου μου, ἀλλ' αλλου τρόπου καινός. Nam hic κευὸς et καιvὸς Sunt eadem sono per omnia simili; praeterquam quod Prius scribitur per e, posterIus Vero scr1pturam assumserat
μελύδριου, ὁ καθ' ῶραυ ἐπουησαμευ. Illud etiam proverbii speciem Praebens, cit χρύτρα , si patα. Atque hoc genus parechesis emadem plane sonum habet, ac disseri sola scriptura ; quod Thetoricae parechesi contrarium est; quas iisdem literis scripta odissert pronunciatione. Est praeterea aliud peregrinum pare-chesis genus, quo Poeta etiam utitur; hujusque idonea oKem-Pla εuper Odysseam apponuntur. Est autem hujus modi cum aliquis non in simili scriptura vocaliuin parechesi utatur , non secus atque in superioribus , sed similitudinem soni quodammodo etiam immutat. Qua ratione hoc opponitur illi sono prorsus simili, qui ipsum praecessit; quale est σκύλλη κοίλης εκ νηὸς , et Επειὸς εποίησε συv Adiu', et paησr δε ρυλοv ἀοι Vs ; et hoc Arinani εὐυαι Φευέα ; et istud Hesiodi Φυλέα piλου μακάρεσσι Θεοῖσι; et Euripidis , ελεχέζει αἴλινου, et alia quaecunque sunt similia 5 . . . Comoedia quidem certa eJusmodi tithyrambica faciebat, in una dictione scripturas Varias intelligere cogens; dum nempo dicit Piod ὁ Ζευς χεροις τους viκῶυτας ἀυαδῶυ στεραυοι. Nam ληροις dicitur , quasi quia Victores in olympicis ceriaminibus fictili et vano plausu deliniuntur ; Vult autem dicere quod χειρίοις, Videlicet αυθεσι, victores coronet. Idem facit
a) Notandum quod in quibusdam Theocriti editionibus sic haec
5ὶ Hic etiam vocis miselentia inultiniis sγllabis intelligenda est,ut
137쪽
σαυτο ἐν τῶ , Αἰγεῖ συνοικησουσαν τῶ Πανδίωνος,
ε παρὲν μεν περὶ τοὐ ἡρωος Αἰγέως ἐν δυσὶ δρθόγγοις, ἡ
138쪽
Comicus , et quum κηρύλου antimilis mentionem faciens , quod per η scribituae , dicteria iaciat in quendam torisOTEIn Κηουλου, illum volens intelligi; tanquam a 2 giοω toiulco , quod per diplithongum scribitur . . . Se i haecce Comica ludicra sunt, Per quandam honaonyiniam facta; non lamen sunt pare lieses. Nam pare laesis non comprehc11 litur una sola dictione, sed mini naum duabus. Denique consideratio dictaru in agnomination una est liujusmodi. Parechcgis aut disserentiana qua ii Iam habet in pronunciatione dictionum, sed si in ilitii linena lix Scriptura, eainque duplicem. Aut erit na recte propositis dicti nibus, quae parochesin facilitat, aut inWrse ; recto quidem in hoc, ΕὐπεEει πεΔουτο , et si initibus ; quod quidem cci te pa- Tecliesis genus omniurn est praecipue maxinium; iuveYse autem , qualia sunt, θυμος, ct βάλὼυ et λα6ὼυ, et si nidia. et vice versa, similitudincin Itali et in pronunciatione dictionum, sed itisserentiam in scriptura vocali uin; quale est illud , ἔδδε σαυ, οὐδε τ' ἔδησαv. Saepe autona utrumque liabet, ne ripodisserentiam et vocis et scripturae ; ut illud, Φυλέα ρδου αακάρεσσι θεοῖσι et εἴδωλου δ' ἐτέρωθεν εταἐρου πόλλ' ἀγόρευε 5); et
Et sipes, quidem circa aureas laesaetias liabentes equos, qui etiam alibi dicti sunt, is ρη vera circa currum laborat; ubi ante tinum Versum ponitur Ηρη, ante alterum Uem Η6η; aliquid pulchritudinis habet; qu a praeter unana literaui similis
soni sunt Ηρη et u ; sicut sorte similis Soni est etiam, ητο eχουσέη λυς, Ob Contentam in laOC pSem Opare laesin ητοι et ἔτυς. nEt in Parecbol. Odysseae p. 562.n Manifeste autem serimo super sermonem et labyrrintla is Videtur; quem posteriores Selietici ex industria in hoc feceriirat, Aiγεῆ συυοικῆτουσαν τῶ Παυυιωυος. Quod cum per duas diplithon os cle ΙΙeroo Αἰγεῖ scriptuna esset, eIudita meretrix Thais per diplailrongum αι
140쪽
ad Grasonem quelidam , qui a odorem Caprarum Signi scante, sic api' llatu, esse videtur, Thaidem Pergentem interrogaret aliquis , quo pergat; Trespondit illa , Ani ) συυοι- σουσα τῶ Παυλωυος , id est Γράσωve, qui propter γρασον, cujus denomitiationem habet, quasi αι χόλου est. Ac hoc manifeste Iusus sensus est, juxta parecheticam duorum casuum Cognominationem, Αιγ si nempe IIemena, et αιγὶ animal significantium .n Item sit . p. 566) : κ Quod Κύκλωφ υε στρυάχωv υ κυ
De propriaraim Dipli iliongoruin Pronunciatione.
De Mas. 9 I. At indiviso, ut longum e , prosertur; ad quod confirmati Ium agmen priscorum testium Iaabemus. Ex quibus est Callimacla s.
Et mutarchus .n Riirsus ex his ancipitibus unum Supreta uni o dinem tenet, duobus caeteras praeponitur, neutrique Vero postponitur; quale nempe ἀχραὲst. Id enim neque post ἐῶτα , teque post υ μὶ γυ conatum, in unam cuna illis coire vult syllabant; sed veluti indignans resilit, suumque quaerit pminordium. Istorum utri ἄχρα pamposueris, Consonabunt, unani luctauo obsequio lacteiat syllabam ; ut in αυρεου, αὐλῆ iv, Αἱαυτος, αὶ γεiσθαι, ac innumeris aliis su) n. In hisco igitux Plutarchus Per συλλαως ὀνομάetωυ πο uis indivisam αι et αυ pronunciationem Prolationis αἰγὶ et Abii disse- i) Epigramna. Io. Lugd. Batav .