장음표시 사용
82쪽
ri unciatur. Hujus demonstratio χαῖρος adjectivum est, quod etiam per β sertini tuae et . Talia sunt et Sequentia, μαῖρος, μάορος; λαυράτου, λαDάτου; Ναύατος et No6άτος , ΝOVatus 53 ; Aυγαρος , Ahαροζ. Fluvium etiam Thraciae per patriam meam fluentem ΕΘου inveni Eυρου muliolies scriptum ). Porro Δαeὶδ non solum per β, sed etiarn per υ in Vetrassius manuscriptis , et apud Ioseptium scriptum videtur ; item de ρευρουάρα ς Valet , quod Munc per υ, nunc per β scribitur. Quae Vero adversarii de βῆ βῆ dicunt: haec , cum . ex animalibus depromta sint, nullius valoris esse putamus f. ao. .f. 55. Poreo literae hebraicae bella propria pronunciatio prolationi β , juxta nos pronunciati, consona est i tunc Vero iuxta b latinam essertur , dum punctum super illam scri-hunt i . S. 54. In alphileto etiam Coptarum, ex XXIV graecis literis, quibus jam tempore Ptolemaeorum acceptis utuntur, et ex quatuor, vel quinque, jutata Postellum i) , uxta Monteisucon et Vero, ex octo aliis peculiaribus consetante, β secutidum nostram prolationem Prosertur. S, 55. Si vero cx latina etiam Iriagua exemplis eta abun
his et IIermogen. de νravitate. Literae eae , quae semivocales dicuntur, mediae sunt inter mittas et voca Ies, quod liis minus, iis Plus sonant.
PIut. Quaest. Plat. p. 1 8. Ex
nues; quia lareviori spirit. esseruntur. . Δ, η, χ Vero asperae; quia abundantiori spiritu Pronuneiantur; sicut ν, in mediae vocare lur; quoniam mediocri spiritu pro
seritntur. Sunt autem cognatae, π,
, quod labiis Proseruiatur ....
ciliod nempe αν ea u eSt. Sie et λα- st αι-κ Per β , Veliati λίαν eaμνων; quamvis nonnulli ala αυρα liuiae derivantes, per di Pthonguri scribere desiderent. Per β etiam scribitur λα ἀ-ας , et in , Propter λ; eιρον. Attamen via publica λαψα die- 'ta in Odyssea necessarie caret β quia interpositionem aeolicam υ habet; constat enim a λαον per hancysis. Varin. ita λά .ν. Vide et RSteph. in λα ες.
83쪽
, ἀλλ' οὐ ταὐτότης, ἐν τη τοὐ D
initibo ἀυτὶ primitivo, καὶ B. A. XII. δηλαδἡ bixit annis XII,
84쪽
CAP. II. DE PRONUNC . ELEMENT. b
ilantia uti nobis liceat : satis est solummodo dicere, quod nonnulli volo a βούλομαι , vado, λβαλ- , Mis a μα , Mita a
S. 56. Attamen contrarii dicunt : si β non consonum I tina b esset, quare Cicero dictionum, bini ac silvet prolationem conium ore videtiir', et Latinis Vorecundam, Griccis vero turpem esse dicit i. i De quo res potulernus non Solurn b,
et β , cum iii initio dictionum sint, non valde sensibilum P lationis disserentiam laciant; verum etiam juXtano nullos a , a priscis Latinis aspiratius, quam nunc, b prouu
Ciaretur 7 Similivido ergo, uon idenditas, in prolatione b, et β
tes aeolenses, addetant in medio Tictionis situm ipsoriam digammas ut .Pις, ἄFενοι. Cretes vero Ioco digammatis addebant β, ωζον et Mίον , Ioeo .is dicentes. Const. Κar. T. H. P. 558. Vide et vertia Athanas. f. II. ad uot. .. et Priscian. l. e. L. II , et VI.
confuderunt ό ut ipsi Grammatici , vicinitate soni peteturbati, unam pro alia scribi iusserint. Hinc berianam , non Meraram; braicam , noui esicam; batims pro Dalseas Maeirhi iniunxit Adamantius .Μart rius. Quin imo in nummis Traiani Cae-. saris apud Oeconem Danubius, et Danu ius promiscue excusum Iegitur. Idemque invicte Probam v iusta marinora Passim laccuuentia apiMI Gruterum, Reinesium, Fabrettium , aliosque; quibus bicaddere iuvat inscriptionem nuperis. Hine erutam , in qua videre est
primitibo pro primitiseo , et B. A. XII, nempe binis annis x II , Pro
Dixit, etc. a. Placent. I. C. P. IIo.
An hocce et Hispani, et Gasconiae incolae , pleriamque , ut e graecum pronuntiantes, non demonstrant Disitiroci by Cooste
85쪽
γὰρ τὸ κ πρὸς etὀ 7 συγγένειαν ἔχει παρ' αὐτοῖς. Oφἐ γὰρ εχρή
86쪽
erat; et ita in genere vecta Plinii, vim omnium graecarum literarum in latinis Tecognosci dicentis S. 5. adnot. S. ) ,'im telligenda, ut puto, sunt; secus enim nec juxta nos, Nec Iuxta adVersarios laterae graecae pronunciatae , Consonae Omnes macte latinis sunt. Attamen quod β consonum literas bin verbis Ciceronianis esse videatur, hoc nobis contraria' proponunt; quod vero cx hisce diplithongus et Comona e esse indicetur , de hoc profundum observant silentium. Qua quum et parvula quaedam in β, et b divrentia, cum in initio dictionum sint, negligi potest , ambiguitato sic etiam Pese manente ; non tamen idem in pronunciatione ει, et i accidit; penitus enim diversa esset prolatio, si ει divisim Prosere
S. 57. Γ non ut g, sed ut 3 Iatina consonans ante VO- cales, prosertur. Testis vero liu3us Plutarchus cst in sequentiabus. n Cur loca, ubi carnos publice venduntur, μάκελλα et μακελ- λαο Romani dicunt Τ Αn consuetudo , ut multa alia , ita hoc quoque Vocabulum a μαγεiροις depravatum retinuiti Sunt enim
κ, et γ apud illos cognatae literae; et γ id est g) litera sero uti Ccperunt, a Spurio Carvilio adjecta reliquis η 1 . Nam cx his indicatur quod prisci Romani γ noti juxta Graecos, sed ut gyronunciaretit. Quod et nunc etiam alienigenae faciunt; Saxonibus sortasse exceptis , qui maXima ex palla g ut γgraecum Proserunt. S. 58. Dum autem duo γ , sive primitive , ut an αγγελος; sive per compositionem, ut in συγγενης, in unam Vocem Concurrunt: tunc ut latina g, ante se n habens, a plerisque Pronunciantur. Eandem prolationem γ, et κ habent, ut in αγκυρα. Prolationem Vero literae v habet γ , dum ante ξ est; ut in σφίγξ. Sicut etiam γ ut v prosertur, dum ante χ, Vel Pex Compositionem, ut in ἐγχεφὶ διου , Vel primitive, ut in λόγχη, est. Nam ante Iaas literas , ut γ pronunciatum, prolatu dissicileae absonum est.
88쪽
3, 59. Hanc Vero prolationem, MaamVis non valde recens git; ut hoc a Stephano Vintoniensi Episcopo I), et clio sa), aliis videre licet, testimoniis priscorrem confirmare non potui; Videtur tamen nonnullis dictoria prolatio in errorem dilapsa sit S. 23. . Utrum igit thematice occurrentia duo γ, Vel ut vγ pronuncianda fuit: nihil cum plena persuasione dicere possum ; licet eX ipso Platone manifestum sit, quod duo γ disserenter unam olim pronunciariunt 3 ; ubi autem duo γ per compositionem sunt: primum ut v . secundunt ut γ Proserae malo. Pari modo p nunciatio π,' dum hoc sequitur la , ut b, Vitiosa mihi esse videtur; cuia deberet ut re simpliciter pronunciari. Τ etiam, dum pos 's est, ut d pronunciatio non est recta; in hisce enim-hoc oportet ut et proferi.
S. 4o. Δ non ut d , sed ut Graecis notum est, effertur;
in nullo enim recenti Oriam Sermonuin est, Conmsona litera. In sol. autem linma lacbraica daleth, dum sine puncto est, juXta graecum δ pronunciatur si . De ε, et S. 41 . De a nulla est controversia; ζ vero non ut latina sed ut a, dum inter duas vocales est, Pronunciatur.' Do hoo vero Photius, et plerique Bysantidis auctorum, Iatinam apex literas et ζ exponentes, testes sunt; ut Zani , τZάvor , etc
t Sic et duo Tetelgae, quI XU. ViXeTuut, Suum cognomen scribunt.
f. 42. Iterum quod ζ et otiim non ut σδ' pronunciaretur , Dionysius Halicarnasseus testatur, ζ ex σ , et Compositum 'essct dicens, litetis se invicem mutua coitione corrum lentibus, ita
t) L. c. P. zos essecernnt, ut nemo jam nominum a) L. c. p. 36ο. sensum antimadvertar; quemadmo- 5 Talia certe ut arbitror,saciunt,
qui oris artificiosam. Consorinationem pluris aestimant, quam Veritatem. Quam ob rem, cum multRn
90쪽
ut peculiarem vocem singulae accipiant, testatur Su. adnot. I.). Quod quidem et per laoc demonstratur, quod D rienses plerumque loco ζ 1iteris σ δ utebantur. Frustramim suisset litorii in mutatio, si ζ eandem cuna σδ prolationem habuisset. Porro in dictionibus, in quibus σ per compo-aitioncm δ praeponitur , ut in προσδέω , nemo unquam Pro illis ζ usus est. Qua ex re etiam Αθηυαζε, quod ex ΑΘη-ς δε factum est, et quaecunque talia sint, semper per c, tanquam
Bonum meliorem reddens, scribuntur. Meherchus autem
dicit si quod ζ non ex σ, et δ, sed Vice Versa ex δ, et σ si tum sit; quod etiam quidam nostrorum Grammaticorum nupereimo Putavit : ex eo quod juxta dialectuid ζ in δet σ etiam dissolvitur, in huncce elaeoxeni ductus. Sed hoc, anquam opinioni Dionysii et SeXti contrarium , Teprobamus , suavissimana, ut Meherclio videtur, litem ζ ila pronunciatae prolationem , penitus ingratam Iiobis esse dicentes.. De 'η. S. 45. In hoc elemento omnem rudentem , juxta Prover-hium , adversarii movent, quod idem rion ut longum t , sed ut longum e , nempe ut duo ε, Proseratur, demonstri re co- , Nantes i); Tem autena non ita se habere , patebit ex sevientibus. Pras omnibus igitur dicimus coniramori III consequentiam non rectam esse nobis Videri; dicunt enim : quoniam vi ex duobus o lactum, ut o longum pronian latur; ergo nquoque ut longum e , tanquam ex duobus e initium trahens , Proseri oportet; non enim duorum etiam e mixtionem sicut elanglim sonare necesse est ; quia talis duomam ο quoquo mixtio evaserat. Testis vero hujus rei et nominum quodammodo est disserentia; ω enim, ob conservatam anaboram o PI Iationem , ω veteres litorio o consone appellarunt; η autem,
eum duplici e quo ad prolationem disserat, altero nominGῆτα nuncuparunt.
IJ L. c. p. 65. iii ante omnes aspirauas Ilieras H iὶ Arbitror vero perliteram Η scribunt. Athen. L. IX. Vide avvateres uot se; ideo Roma--II. adnot. 4.