장음표시 사용
92쪽
dicebant 7 an ut syllaba longa ex brevi evaderet 3 atqui et siti hoc syllaba ευ, tanquam diphilaongus, Io aga erat; reli Pritur
igitur credere qtiod haec mutatio , Ut sonus e in η perinu-t 'liir, institueretur. De lioc Vero Varinus etiam sic loquitur. n Quare ευ diphthongus,' nullam propriam magnitudinem habet, non mutetur Euphoniae gratia apud nos non Inu tatur; apud Athenienses autem ε in η mutatur , et υ adscribitur. η Disserentia i tur quaedam , non in Ionga e prolatione, Bed in ε, et η diverse prolatis, constans, lite esse Videtur. S. 45. Porro duo ε miltoties in η contraliuntur; aut e Contra η in duo e dissolvitur: rit ρίλεέσω pro piaἡσω dorice , et Δεοσ2εves an et nunc quidem in dissolutione , nunc Vero in contractione his dictionibus Poetae utuntur. . Quae utilitas igitur Ox contractiono dissolutionequo pG manaret 2 aut quam Iis disserentia ex duobus e contracti,i; aut ex η dissolutomimduomina ε esset, si an bo similiter pronunciaronturp ij. 46. Etiam duo ε, ciueto sivo per pleonasmum, si Ve PTiri dive, unum post alterum occurrunt, ut in ἐέλδωρ, ἐετῶς. Et .n uirilitaui in η Contrahuntur, ut ἀλδωρ, otia τῶς sant. Si enim η duolnas e consonum esset et Oporierct hoc multoties accidere.
S. 47. Quod vero non solum literae η, verum etiam υ , et dipi thon Orum et, ot, ' , et υι prolatio prolationi i similia est, etiam priscoriam Gxammaticorum do orthographia To-sulae testantur; qualis et sequens est. α Vecta in ηγω desinensetia in penultima η habent, ut Θηγω eXCepto σιγῶ, etc. quae ι, eterri γω, quod ει, et ἀυοὐγω, quod οι, et στυγῶ , quod υ Scribitur. nSI enim Ilaecce similis soni non essent: nequaquam Teguli CSSet Opus; siquidem Per solam prolationem a se discerni dehebant. Hic vero possit quidam illa etiana adferre, quae, Iicet Pex η, υ, et, ot, p, et υt Scribantur, in niuitis priscis manuscriptis per e Vitiose scripta observantur. Nam Si liaec On Dia Consona e non essent .: non deberent orthographiae imperiti scribae loco illorum i uti.
S. 48. Quod vero η non ut e longum, sed ut i Iongam olim proniinciobatur, et alia multa testimonia sunt, et
94쪽
dem haecce Iustini Philosoplii et Martyris omnium evidentissima. n Nam quantum ad nomen ipsum Xριστιανοι perti
net, criminis Ioco nobis abjicitur, χρηστότατοι certo Sumus. α Itemam : n Xριστιαυοὶ enim esse deferimur , atqui
χρηστὸs odisse injustum est i). v Non potuisset enim Iustinus his uti, si in dictione χρηστου η , non fuisset ι,
in Xρι ιαυοὶ occurrit, Consonum. Et sequens. n Iste Contendit iσαυρία, ab H σαὐ denomiuationem cepisse ii sa). Et Veriai. Eiralathia. B Iκε Ioco κατελάμtast, quod Reciper apud Πona Tum pera scribitur, derivatur ex ι . ex quo etiam ἱκάνω, et ἱκvia. Manifestum autem est, 1κω per ι scriptum, ante alterum,'
quod apud posteriores per η scribebatur, suisse ; ideo, ad corn-Ponendas controversi , in conventipnem ducti sunt Crities, Verbi iκα, activa per η , passiVa vero per i Scribere . et fio utraque scriptio ab auctoribus, qui post Homerum sunt, conservatur u 5 ; naala enim ac vitiosa liaec Critic Tum esset μασtς, si η et i non consolio pronunciarentur. It Turn. n Vide autem ines per i pro ἐλ ais nunc positum ; post duos Versus Vem in κεκακωμέvot ημευ, pro οπερχομis, per ι; et sic si pseudoparectiosis occulta, non tamen ita injucunda juxta εδδεισαου , οὐδε τ'ἔδησαυ . a Iterum r n Vide quod lito ipis iticens Poeta, postponat η Θεοiσι μετάγγελος ; non soluim ut etymo- Iogiam istius hic adserat , Vorun, etiam claTitatis et grammaticae distinctionis causa. Cum enim clixerat ὀτι καλέσατο
Ηρη Απόλλωvα Iρόν τε, postponit, ἡ Θοiσιυ αγγελος, ne lectica prolatio quendam seducat Iρis accusativum dictionis Hρη esse ;et sic Ηρη Πρηv, Ηρη ueinpe se ipsam, appellare videatur s5 . nΙtermin. M Iχvi ερευvsv significat quidem ἐχυηλατεiv ; melius vero quam illud dictum ost. Vide autetit quod lavi' ερευνῶvTetis adinstar tyronos circumvolvat. Potest enina et Per nacribi; etiam et θυια per i in conjunctione; anteponitur Vcro Posterius , tanquam magis poeticum et usitatissimum 6 . n i Desens. II. pro Christian. p. 4ὶ Ila. p. 828. b., et 55. IJ Ib. p. 1 9. Vide et p. a) Apud Pliot. LXXIX. 6ὶ R. P. 1397. φὶ Parecb. Il. p. 82.
96쪽
res literae , sicut nos pro miniis η, pronunciantur : ut Mido,
f. 5 I. Latini etiam in sua missa Κύριε ἐλέησου , quod prianis jam Ecclesiae sectilis accepexant, juxta nos , et non κύρta ἐλεεεσου proserunt i . f. 5o. Oh similem porro η, et e prolationem Poctae, ut puto ,
etiam conjunctionein ηδὲ nunc quidein per η, nunc Vero Per e, secundum metri necessitatem, scribunt. f. 52. Suidas etiam in dictionario , cum non solum CoiI- sonas juxta nos diphthongos, verunt etiam consonas VOCales, unam post alteriina praeter alphabeti ordinem hal eat : cuimaliis etiam η prolationem similem prolationi t osso indicat. S. 55. Ast complures adversariorum malo ne in nobis prae . potiunt dicentem. n Νon enirn η olim, sed ε utebamur u
Utique; videamus tameni Promodo Plato hoc intelligit, in- te ana periodum exponentes. ii Principio igitur, ait, ipsum ρvelut iustrumentum omnis motus osse milii Videtur; cur autem motus κίυησις appelletur, non diXinaus. Patet tamen quod zεσις Esse vult; non enim η PLOndam, Sed e utebamur; principium autem a κέειν est; Maod peregrinum nOinen est , et Huαι significat. Quare si PIiscuna elus Dornen repetiatur in voecm nostratu translatum: recte ἱῆσις apellabitur. Nunc au tena a κiειυ nomine peregrino , et ipsiUS ε iri η coinmutatione ,
97쪽
ραν. .. Οτι γὰρ ἀσμένοις etοῖς AΘρώποις ἱμείρουσιν ἐκ του σκό
γίαν τείνει, ἄλλου ἄλλοΘεν αυῶν πάλαι παράγοντός τε καὶ
98쪽
agitur liquet Platonem non quod η ut e pronuncietur dicere , Eed olim x iυησις per ε Scriberetur, ob supra dictam Vocis etymologiam ; postea vero ε in η mutato κivησtς saeta est. Sio et γόητες , juxta eundem , υρόεσις oliin nuncupabatur ; quia NEOυ εσtς est νόησις a . S. 5έ. Nec hocce nos perterrerit, si iterum adversarioratri quidam verba Platonis nobis opponat. v Quod vetustissimi ἡμε ραγ appellarent i χέραυ , posteriores autem ἐαε ραυ, laodierni VETO ηαεραυ γλ. tota enim Platonis periodo exposita, hoc nihil esse demonstrabitur. Nam Plato dicit. n Nosti majores nostros ἐῶτα et υελτα qaam belIe uti Solitos , ac piraeeipae mulieres, quae priscum Sernaonem quam Purum Servant. Νuno
autem pro ι Vel ipsum e , VcI η adhibent; pm ty vero ζ , quasi magnificentius quiddam sonent. Quo pacto 2 Ut vetustissimi
μέραν diem vocabant; posteriores autem Partim ἐμ εραν, P. tim , .lloc quidem tempore, P0αv...... Nam eta eo quod φι ἱρουσι hominibus gratillantibusque e tenebris lunaen emi-Cuit, die in ιμέραυ cognominarunt v etc. si . Triplex enim hujus dictionis scriptio non ad divexsatia elementorum prolationOrn, quin potius ad dictionis diversam etymologiam Spectat, quolibet quondain aliter eani deriVante scribenteque. Qiiod ex abundantia sequentia quoque indicSnt. M Queinadmodum Iroo, quod nos οὐσέαv nominamus, quidam ἐσίαv nuncupant , alii δεα ἐαυ. . . Videtur enim quod nos etiam quondam t.ύσiαυ appellaremus iasiαυ. n u). Nec enim quidam dicore potest quod
Ου', et ε, et ω olim Consona sui3scnt f. 55. Nonnulli vero contrariorum, ad confirmandam Suam opinionem , tum verba Galeni preponunt. n Nam Cum a liqui Graeci duo elementa n , et i eodem Cha1 aetere notarent; qui nunC Solus alterum elementoriani, a nempe , Significate multi enores librarias coinmissi sulit, non secundum aucto-Tum mentem literariam permutationein facientibus. Quoque et accurate hujusmodi scripturae considerandae sunt, in quibus elementum a in η transmutantos , et e contrario scribem a) Ib. p. 268. η U.na. p. 264. iὶ Iu eratri. P. 27 I.
100쪽
es, lectionem castigare possumus. Idem et in elemento o etωsacielidum est; quolitani utriusque figurani lino jam pridem Charactore signabantur. η i . Ast in hisco Galenus scribeto
que eodem modo proseuc dicit. Quae quoad prollationem inter se dissea re, hocco, elementiam civ e transmutante3, magno Pero imIicat. . S. 56. Porio adversarii objiciunt: si ustra in lingua graeca diversa elementa essent, si ilia sono etiani diversa inter Sonon suissent. Attamen idem de aliis quoquo linguis possit quidam dicere. Quo cuina in latina dictione magnisi- Centia prolatio o a prolatione e dissertὶ aut in gallicis patiences, et Pention e , et c, et ε prolatio 7 aut in Me, et jaDux PDiiunctatio et I 2 ac sic de aliis linguis ; uo so1tasse oStentiariis me ipsunt videar , in rebus , quae probatione non indigent, sed plane patent, et in promptu sunt omni lius ,
demonstrationes asserens. S. 57. Prolationem η autem primo intuitu dubiam quodammodo Ac tuens dictio Sexti lacit. n Si enim, ut ipsi G1ammatici volunt, α dum producitur ac corripitur , Hon CStaliud elementum, sed unum couunune ; similitor autem et i, et υ : sequii ur ut etiam e , et η unum sint elementum eadein facultate commune. Est enim Vis radetu ac facultas anilio-Tun ; et coITeptuin η sit.ε; productuna auteni e sit η I . v Attamen hic per vocabulum δίυαμtς SeXtus non andem ni et e Prolationem significat; sed proprietatem, quam ambo liabent , ut nempe duo ε prolongala in η Corripiantur, η Ve-TO G COIitIa conoptuna in duo ε dissolvatur. Secus enim seri Non Potcst ut η coroeptum in e , t Vero productum in η transmutetur. Quod Maidem magis indicant. n Eodem modo autem o , Ct ω erit elementi una conuntinis natura ,
productione disserens et correptione; etenim ω quidem Onoum est o , ο autem breve est ω αὶ 11. Illic enim dixit δύ-