장음표시 사용
171쪽
διεθόγγ ων τίθενται, ἡ δὲ περισπωμένη , η ἐξ ὀξειας καὶ βαρείας
172쪽
Ιtertina accentus acu tuis ac gravis in Ionois ρύσει vel θέσει, ct in 1,revit iis et ancipitibus Vocalibus et diplatiiongis potiuntur,
alia gravem, alia amitana , alia vernu tranulue reciPu. Qitae vel o litTBm lue intensione in adiri titiliat, enrirn rion nullae in lina s)llaba corni nisi arriliabent cuin acuito gravetri, qiri vocanti ir a centus circu inflexi . Quaedam alio atque alio loco seorsim utrumque larectat, qui Propriani Per Se Potestalen Conservant. Et
quidem in dias II albis titillus in niectio locus est aut gravi, aut acuto accentui; sed in polys3llabis , clitalescunmie tali Iciri fuerint, una est inter multos graves, quae acutum
habet accentum. Dion. Halicari . l. C. P. I T. Celeberrit nus de Uilloi son in Anecd. Graec. P. III.) Praeter alios etiam Sinionis Portii mentioneni iacit , in II. Cap. Gramma ticae litiguae gr. ecae vulgaris diceritis, recentiores Graecos saepe in praeante- Penultinia in , et nonnunῬiatri in quintana sJllabarn reiicei'e accentus; qui a vetet ibus non longius rejici Poteiant , quani in antepenulti-naan . Qitantum haecce absurda sint, verbis exponei e nequeo. Quod eniri saevi non possit ut vox ultra tres syllabas extendatur, ex Praedictis satis est dei nonstratuita; et
quilibet paulo sibi attentus noscet. Necesse est ita lite consiteri vel quod tempora Portii viventium
Graecorum vocallia organa ab organis antiquorum et nunc exsisteutium dissct ent; vel quod aures Portii diverse quam aui es omnium ho-iniuum ricatae esse ut . cum vero utrumqtie Datiirae liuni an sit in possit,ile : recte quidam Coiicim ei opossit , Portius auditu imaginationeque la horans , a entiis urari exsistentes, naturaque in possibiles
in qtiaria et quinta sγllaba n ale audii et ; vel qiloti consulta ignavia mentitus sit. Rectius liaec P. F. Tlio ma perspexit. Nam Postquam. dixerit tu lingua graeca vulgari a
Centum acutum etiam ins3llat a adliilberi, ut in dictione ἔσκουιnset, Postponit: DNisi dicantiis, iuncta litera ι Curri litera vi , aue alia vocali in inod uiti diplitii Ongi: tunc
ti is1llabum o Nova Melliodus linguae graecae vulgaris. p. 55). Nana
elementa ια in hisce voeabulis ut una syllaba Pronuuciantui; ideo sub iis . his semper Ponitur, ε ετ λασεν, in uita sIllaba Pronuncianda esse
ea leni iudicans. Sed revertendii axunde digressi sunt iis. Ex liisce igitur aperte inendacibus Portii verhi, ineudacem ilianc conclusione na fieri enim non potest quin illa non rnendax sit, cum talia sint praecedentia jde Viuolson colligens dicit. v Si
autem recentiores Graeci earn pronunciationis parient, Piae in ac- centiinis Posita est, corruperiint; cur non et eau , Rinae ad literas pertinet 7 v Etiam in aliis Itic erat ditus εvir nou sibi ipsi concordat; licet enim in pag. I a. et I 26 . ut Ionsuan a a veterilais Graecis pronunciari dixerit: in Ia7 recantati ,
173쪽
ἐπὶ Θέσει μακρῶν , οὐτε επὶ βραχέων 5), οὐτε επὶ διχρόνων βραχέως Ἀμεινομένων, ἀλλ' ἐπὶ ρύσει μακρῶν, καὶ ἐπὶ δαρο-
174쪽
Circumflexus vero, qui cae acuto et gravi factus est ), nec in Iongis vocalibus, quae ante aliam Iongam sunt, nec in positione longis, nec in brevibus 5), nco in ancipitibus breviter aco
piis ; sed in natura lonos, et in ancipitibus prolongatis, dum
anto brevem qualemcunque sunt, Ponitur. I 25. His autem ita determinatis peractisve : de pronum Clatione eorum, spirituum praecipue et accentus ciTCum nexi, conandum 1iobis suerit brevem designationem objicere, quae' Hana sit lau)us natura inquirentes. Accentum enim acutum et gravena et nunc una cum I iteras proserimus; temporiimque
prolatio manifesta est; ac passiones nihil ad pronunciationem
nem, luxta proverbi uni, cani L; dicit alisque sensibili quadam mutatione, enim: D Imo si meam milii senten- nostrum usque tenipua prolatiotiam exponere liceat, vel apud ipsos conservata fuerit; cum Praesertim antiquissimos Graecos e. . nec e ne 'i purum prorsus sonuisse ei edo; Red hujus quendana fuisse nae lium
ii ter utramque voealetri Sol Irum, eumque ab titia Die Iitera tenui intervallo discretiam , ac Pro variis
ac locis ac li ominibus ad hanc aut illam propitis accedentein ; Proindeque obnoxium Consistoni, quam postea invexit incultioris aevi negi gentia; qtiamque nec supelloriam aetatum homines imperiti ac rudes omnino vitaverunt; cum illa non offendere posset, nisi solas anti
quissimoraim Graecoriam , eorum lue paulo uiriniorum ac ii uniani runt teretes ac religiosiores aures ,
longo usu, Pii postea obsolevit ,
et per multa alia argumenta demonstrat, Pronunciatione II graecam nono a Christo seculo linitatam f. M. adnot. I. quae ea leni cum nostra est j longe anteriorem suisse. At que si in plus qtiam decem seculis,
ultimis seculis tot calamitates nationi Graecae acciderint : cur non eredeiidum sit avi eo seculo exsistentem philationem usque noxium seculum apud Graecos Conser vatarn suisse; cum quidem in liber late viverent, multosque Viros eruditos inter se haberent, et liumagrae a universaliter uterentur P
4) Accentus acutus et graVis , juxta Georgium Choeroboscum ,
nunc in eircumflexum, Ut - soli, Dune in acutum, ut ζώ- lια, contra' huntur; Porro unus acutus et duo Maves in aetititan et gravem Coeunt, ut τέιχεα τε s. l. C. P. II O.
fieri nequit, ex eo quod cum ei cumnexione necessario simul consistit productio. Sextus. 1. C. C. 5. In hi evi syllaba circumnexus non ponitur ; quoniam brevis tanquam debilis non potuisset duorum accentuum vim sustiuere. Porpllyril. c. P. II O.
176쪽
elementorum contribuebant. Quod . quidem spiritus et circumnexus pronunciationem elementorum, in ponebantur , diversain esiaciebant, P aeter generaliter dicta, multi Auctores testantur. Nempe Aristoteles f. t i. adnot. ι . Aristoxenus. u Dicitur enim et scrinoiae ali quis fieri cantus , qui ex accentibus , quos iiI vocalibus trabem iis, Componitur. Quippe naturale est intetulere ac Iemittere in serinocinando ii I). Et Sextus. n Quonaodo legem a sit apii 1 Platonem dictio Oe ρ an tenuiter proferatur priuia snlaba, an aspirate an prirna quidem tenuiter, secunda autem aspirate 3 an ainbon tenuiter , an contra ii 2 8 Et Dionysius Viali artiasseus. n Est enim musica quae lana et civili una orationum scientia ; itissertaia tena ab ea, qtiae ad cant una instrumentaque peItinet, qua titate, non qualitate. Hac etenim in scientia admittunt dicti nes modia lationem , mutationem ei decorum , ita ut it,i otiani
concentu delectentur aures noStrae , rapiantumluuieI'is, Varie
tatena amplectantur, atque adeo super omnia desiderent quod proprium est; fit autem disserentia ratione quantitatis intensos remissasque habita is 5 . Et Demetrius Phalereus f. i II). Et Arcadius. ii Tempora et accentus et spiritus , Aristophanes effingente, sacia sunt ad distinguendaria ainbimam dictionem, et ad modulationem totius Vocis, ac Iiar Oniam, tanquam si nos loquendo cantemus. ObSeTVa autem quomodo laaec singula juxta naturam et apte sicut instrumenta sormata et nul cupata sunt; nam et iraeo Vices instrumentorum in oratione actura erant. Vidit eni in ille et Musicam, sic modulationena et numeras significantem; et modo quidem remittentem, modo , vero intendentem ; et illud grave, hoc autem acutum appellantem. Si vero quondana cantemus, aut Valde intendentes , 'aut iterum remittentes: prius dilriina, posteri molle nuncupabat; Dixta hoc et Aristoplianes , etc. n ). Et Dioine Ies. 1, Voleres aliter proserebant α longum, alit a breve, allicrasperum , et aliter tenue; SPirituna Vero characteribus de
2 L. c. c. b. ' Vinariens. P. IIS.
178쪽
imitur spiritus et circumflexus prolationem elementorum, in quibus ponebantur , diversarii essiciebant, sussicienter ex liis
deinonstratum est; quini Vero eadem non Valde magna ac sensibilis erat: in uua etiam testimonia adserae Valem sis ; hunc nempe Versum Homeri:
Non deberet enim Homeriis his uti, si spiritum tenuem et i Icuuissexum habens ου , a solummodo spiritum tenuem hi bente valde disseret. D N ain Polyphemus quidem , ut asserit 'Elistallitus , diccbat , Ουτἐς με κτitvει δόλω ουδὲ βiη ; Cyclopes vero Ουτις nomen propIium esse, ob noVitatem Vocis , non scientes; et ad interrogationem : an quidam oves ejusdem abigat, aut illum Baude vel violentia occidat, respoiulisse putantes, quod nemo me fraudo vel violentia occidat: rcplicant; si nerno te , etc η M. Iterum : ii Epicharinus igitur cum dixerat. ὁ Ζεύς μ' ἐκάλεσε Πελοπι γ' ελαυου ἐτιῶν, quod contracti Ono absoluitim, γεραγου coenam significat; et cum quendam dicentem audiret: Amicet utique Pessimum alimentum est γεραυος 'orationem clarior ein 11oc adforens reddit, Αλλ' ου τι γεραυου, αὶ ' ερ ὀυ τοι λέγω ii . Et hoc Aristotelis : n Ambigua vero suoere ita quebimus. Quaedam nomina diversis serviunt rebus: sicut ὀδος limen lanuae, et ὁδὸς via qua itur ii i8). Si eni in spiritii ni tenuem lialbens o disperentia valde sensibili quam aspiraluim pronunciaretur , haec non suIssent Rmbigua. Iterum en Ex prosodia vero in non scriptis dissertationibus haud stello est essicere argumentationem ; sed in scriptis et poematibus potius. Sicut et Homerum nonnulli tuentur adversus eos, a quibus reprehenditur, quasi absiaude dixerit, το μὲν ου κατα- πειθεται ομορωὲ laoc enim per accentum solvunt, diccntes illud oυ accentu acuto esse notandum. Etiam illud de Agamemnonis sonanio defendunt; quia non ipse Iupitre vixit :λδομευ δὲ οἱ ευχος ἀρέσθαι; sed somnio mandavit λ vae n 0 33 EX accentu Vero argumentationes Don sunt, neque tu scri-plis, neque in pronuncialis , nisi paucae quaedam salit; ut 6) Parecb. Odys. p. 561. 8) Blietor. ad Alex. c. 26. Ib. 9ὶ Elench. Sopia ist. C. 4.
180쪽
CAP. V. DE ELEM. IUXTA PROSOD. PRONUN . 1 7 r
haec argumentatio. Estne τὸ Ου καταχλtς domus 2 certe'; nonne τὸ οὐ καταχύεκ est nePtio. τού καταλύ4κ 7 etiam ; dixeras autem τὸ ob καταλύεις esse domum. Domus igitur est negatio.
Quomodo autem solvendae sunt hujusmodi captiones, manifestum cst; quoniani illud ου non idem significat, cum acutius, et cuna gravius proferatur u 1 o . Et thoc Histrionis , qui tu declamatione sePientis Venus τ
η Eκ κυμάτων γὰρ αὐθις γαλήνην ὁρῶ.
Cuna, spiritu deficiente, non potuerit uno ira tu totum versum dicere; sed in γαληυ interruptione aliqua facta, reliquum Versus eXclammerit: a spectatoribus exsistitatus est, tanquam
SI diXisset, γαλῆ, 95υ ὁρῶ S. II. . Et illud quod apud Sch Iiastam Aristophanes est. v Dicunt quod Synibolicus quidam
dum desaegmtante interrogatuitur, vidit asinum surgentem; au-
etiam inclicat non magnam fuisse spirituum et accentuum P nunciationis clisserentiam. Et illa quae auxta Eustathium S. 9o pat echesin faciunt. Nam ex his alia aspeTantur, alia acuuntur, alia circumflectuntur; et tamen onania parechesin Dccre illo dicit; manifesto indicans nec similis juxta nos soni litetarum ac di plathongorum, nec spirituum et accentuum prolationis disserentiam magnam olim fuisse. DPnique haec eruditi Neophyti Causocalythitae. n Iuxta prosodiarm enim composita legi-rnus , dum eorum syllabas eXtensione quadam, quoad tempus, accentum et spiritum proscrinius; quoad tempus il uidem Iongum, Vel breve; quoad accentum Vero : acutum , Iavena; id est intcnsum, vel remissum, Vel messiuan; et quoad spiritum: asperitim , Vel tenuem. Attamen pronianciatio , juxta prosodiani sit, non absolute, sed ἀπηχηματικῶς intellinenda est; si quident prosodiae non soni , ἀπηχε. ματα
extremi soni pulsus Musicos sunt, Juxta Eustathium. Ami χημα vero dicitur, quod inaequalibus quantitatibus pateticipit, aut participere Videtur. Quod enim inrago visui est, sina illiu