Tractatus de elementorum Graecorum pronunciatione, auctore Anastasio Georgiade, Philippopolitano, medicinae et chirurgiae doctore, Societatis Mineralogicae Ienensis, Societatis Naturae Curiosorum Halensis, ... Graece et latine elaboratus

152쪽

I. 1o5. Quid vero dicendum sit do i σοκράτης, in antia

qua statua per ει seriptum Videtur 3 utrum priscam hoc scri-Plumna, aut sculptoris enorem putare debeatnus 7 At do his quidem alia exacte inquirant; sive error Voro , Si Ve prisca scriptura illud sit, ει et e consona esse manifeste indicat. A tanaen et πολλης in priscis marmoribus et numinis Per ει scribitur; quod et Montesaucon testatur , et ipsemet multoties vidi 1 . Utrum igitur : pro errore orthograptaico , aut Proprisca striptione laoc habenduin sit ξ Posterius mihi apparet

verisimilius. Videtur enim quod haec, quae a recentio1ibus semper per i Scribuntur, olim etiam per et scriberentur. Qualicunque modo tamen hoc sit, ex istis quoque ει et ιConSona esse demonstrantur. S. Io6. Porira ορiγαυου , et multa alia ab ορος composita, ea in dena ex ratione olim et per ει scribebantur; et literae se, χῖ, ψι, quae nunc PeT ι Scribuntur, scripturam per et quondam habebant S. 12. . Sicut citam nOinitia in εια desinentia, amasculinis in ης desinentibus fiunt, nunc quidem ει : dum nempe in antepenultima acciuntur, in penultinia habent , ut εὐγενης, εὐγiveta nunC Vero per i scribuntur: dAna accentus

in penultima ponitur, ut εὐγεvia. S. Io I. Etiam genitivus singularis II. declinationis latinmhoc , ut Aulus Gellius dicit si , a plui ui nominativo olim disserebat: qnod genitiviani solo i scribebant, amici ;nominatimina Vero per ei, amicei; postea autena e tauquam

ij Exstat in patria mea urna Prisca , qime hanc inscriptionem ha -

Ψη Συζὐis inura κλοπιάτρε καυσκένασε τὴν σωρέν, etc. v Nou Solum vero in hac, sed etiam in triginta nil nis λιπποπιλιι rin , in quinque Α'δριο- λMtin, in uno Aμ ιπιλειτὼ , in uno α πιοπιλιιr- , et aliis nonnullis , quos Vidi, moti Per ti est scriptiam. Notandurn vero et hoc est. qtio Ilicet Ilaec gentilia nomina Per is reis.

153쪽

ῶσπερ ωσαύτως πολλὰς ρωμαῖκὰς διὰ rou i παρομένας λέξεις λα

154쪽

superflua, juxta Qtiintilianum sa) , reiecta : quia i alias longae, alias brevis syllabae locum tenet, scriptura quae per solum ἰst, praevaluit. Idcirco vocabida graeca, quae Per et Scributitur, saepius I asina i solo inponunt; ut Δαρῆ iος Dari , εὶκὼυ icon, et σωρεέτης soritea apud Ciceronem , et ὀξΤῖα, βαρεῖα , δασεῖα , Oxia , baraa, da,ira apud Focam Grammatic viri; sicut etiam in permultis latinis per i scriptis dictionibus Plutarchus et alii ει utuntur; ut idus εὶδούς , pinara ι πει άριοι, honori ὀυώ

De Ot. S. Io0. Etiam ut ut e Iongum pronunciatur; apud Thucidi dein exstans oraculum indicat ,

S. 1io. Et Hermogenes ό n Tales Vero dictiones amplae et implentes) et alias quidem sunt, praesertim autem illae , frequentius α et ω utuntur; sicut et Plato dicit i) οἱωbit iκἡsab aliis Δωυος αὐis appellari, ut illud Vocabulum per literam is

et Inst. Rhetor. L. I. c. 15. 5j I quoque apud antiquos Poste Ponet a tur , et ei diphthongum saci elint; quam Pro omni i longa

scribebant more antiquorum Graecorum. PriScian. l. c. L. I. 1ὶ Dum autem Atheniemes hoc malo vexabantur, ut Verisimile est, hoe etiam carinen in memoriam revocarunt, Piod seniore olim de- eantatum dicebant, B HFι δ -οt, etc. Inter homines autem altercatio erat, non λοιμὸν in isto mimine ab antimiis nominatum, sed Mili; sed in praesentia illud merito evicit μὲν ist' carmine significati ini suis se; ho mines enim ad mala, patiebantur, carininis metitionem accordabant. Quod si unquam aliud doricum bellum post hoc eos invaserit; et λιμὸν esse contigerit, Vel I- similiter hoc modo canent. L. III. 54. i) Haecce cum aliqua disserenis

tia apud Platonem Iegrin il r. v Sane. investiigailioues si altari sanorum It

156쪽

gi'avius redderent su) n. Si enim di divisim prosui etur, uom leberἡnt illi hancce in ω permutare; sici uidem eonSOnum CSt o Culn ω; secundi vero generis gravitatis dictiones , quae PET O literam scribuntur , Hormogenes appellat 5 .f. III. Et Demetrius Phalereus in sequentibus; n In di-Ctione olas non solum literae disseriint , verum etiam soni; unus enim est asperiis, alter tenuis, ita ut multa non similia εint. si n Ex his ita tuo demonstratur prolationem quidem De et η eandent osse; ob spiritum vero asperum, it ut iα οι est, ab invicem disserro ; de quo posterius. S. III. Et Eustauitus in illis, parectiesin sacere dixit S. 90.) , χρ Ἀσίη ι υς αελ.θιτος , Tροiη ἐυ εὐρεiη , Xάρόυοῖς ἀναρροιό ni , σχύλλη κοῖης , κοιμicit κυμαiυοvτα , κοἰμισον κύματα , εξος εοiu I . Talia sunt et acquentia Hesiodi et Theogiadis,

f. ii 5. Etiam Cajus Solius, qui anno 46o a Christo nato vixit, graecae prolationi data attentione, μο αυ Ii terris latinim miram scripsit si) ; cum aliter Latiali diplati longum οι per oe , quae ut loli urn ε profertiir , semper exponunt. Vinum cliam ab Oiυος derivatum. eandent prolationem οι et ι indicat. . S ii 4. Hic tamen quidain interroget, si, quemldmodum parvulam quandam digerentiam in η, ι et pIolatione supposuimus esse . n9. , ita etiam de et et οι tale quod Iani putare debeantus; si lasa olim prolationeni aliquid ab invicem disserent ; et cui Potius inaruiu : η , aut i, aut υ COID sonae erant. Si sicles Anonynio habcnda sit f. 94. .

158쪽

CAP. IV. DE DIPHTH. PRONUNC. IN SPE C. 3 49

Iiterae t , Vel η; ot Vero υ magis consoria ε Al II Orinogeni s etiam raCO Onana litem e putare Videtur. 1a Diction s sectiatili giavis generis dicendae sunt, quae habent o solum in syllulsa longa in sine : ut in vocabillo Ορόντης ; eae quoque dicito itis , clitae habent syllabas et diphthongos iri quentes, praesextilli iri lior tremis syllabis, gi avem reddunt oratio ira'ni, excepta diphila ango εr. Etiam 3I t quoque per se ponatui , minitiae Mavena fficit dictionem; nam colati iliit potitis illani ae coarctat, ni inim 'queos insint et dilatat n I . Nam per laaec , si i quOPιs Per Se Ponatur, quae, mentione de et facta, statim Pin t posuit, Con soliam illam literae t esse denaonstrat. Ast Iaaec nunc Oxactius P tractare, ac pluribus testimoiatis confirmiure non potu

De ου. f. II 5. Hanc solam recte nos prosea re contrarii dictanti Deberent vero ills aut et istam divisina, alit et caeteras diis plithongos indivise pronunciare. Ut eniim in hac non est i ΠΙ- Possibile duo elementa sicut unu ni proniinciari, ita illain in Teliquis diphthongis; et ut priscalix eiusdem Protalion rara conservavimus, ita Consentaneum est Teliquat i in citio lite non amisisse. Quod si sola ου indiviso , reliqhiae nitio in clipti l laongi divisim olim proserentum aut non deberoni istana cuin caeteris , tanquam valde ab iis differentem , cona prola erat lcIe ; aut Sallem quendam Veteruin mentio neui huj iis disserentiae sticero. Do ηυ, et ωυ. S. Ii 6. Ηυ indiviso ut V , Vol ut ris ante dicta elementa S. 99. , profertur; ωυ autem ut os, vi l OG. Duna vero si itum divisionis super has ponitur, ut duae s albae divisina pionunciantur , ut ῆυς , Θώsμα.

De impropriarum Diphili cingorum Pronunciatione.

De α. S. 317. Diphthon us α ut α longum profertur. Duna Vcro subscriptum t adscribitur α, pleruntque divisim utrilinque

160쪽

CAP. IV. DE DIPHTH. PRONUNC. IN SPEc. I

elementum legitur , ut αδης, ἀεδης; aliquamlo Vero contracte ;et tunc αι propriam diphthongum essiciunt; ut ἀεὶ, αὶεi S. .

De p. f. t 18. Etiam η liter η similiter profertur; ut hoc ex par Haesi ἡοεε Ηοη, et ζεi ζ' deuionstratum est S. 0o. . Dum Vero Subscriptum i adscribitur η, utraque litera divisim Iegitur; ut

s. 110. Pari modo et ω ut ω profertur. Hujus vero demonia stratio citra controversiam sequens est. B Nικῶ est personae primae; itaque adfecitndam non transibit . . . Sed quoniam diversus modus imperativi expectat eam vocem in secunda persona et etiam si in secum a ponatur , oratio erit congrua; nam stimperativum, sicuti paulo an te diximus. ΙΙaec eadem ratio ad tertiam usque Personam PerVenit; quanquam haec possit ex incidentia etainii propter e subscriptum; vertam lamen audita tantum , coincidit in limperativi prelationem; atque

ita exit in oratione congrua , Si habeat secum nrodum Conse quentem , optatiVuna inquam ... Nικῶ δ' ὁ κάὀόωυ ii I). Haecce ita lue caeterarum quoque impropriarum mplithongorum indivisam prolationem magnopere indicant. Si autena subscriptum ε adscribatur ω, hae literae duarum syllabarum locum tenent; ut λωετερον. De Ut

S. Iuo. Υι non ut literae , r/imore latino , vel gallico pro Iatae, sed ut υ longum pronunciatur. Exemplum vero launis minimum est Sequens. n Apud Megarenses iiii uitiis ovea Gogenes pellibus tectas , illoriam autem filios nudos, dixit: Pi aestat Megarensis κριον esse quam Γιόω n I). Νani prolationis per parechesin, R Diogene eX industria factam, i et υι similitudo urbanitatem sermonis eskCit.Talc est et Homericum, σάκος εἱλετο υibe ἐῆος; de quo dicit Eustatinus. B Vide vero hic parisosin simul ac poli onymiam assuetam, et subpar laesin quandiuu i in Apollo n. Alexandr. de Syn- I) D. Laelat. invita Diog.