장음표시 사용
182쪽
CAP. V. DE ELEM. IUXTA PROSO D. PRO NUNC. I 73
dincin quandam ad originale liabens ; idem auditui est ape-olaenia , aliquam si in ilitudinem cum Voce habens ; de quo et Proverbi uni dicitur et o τῆς ἡχοὐς ύτροόρωνου; nam a pectientii illa pars soni est, quae ad mini intina pervenit. Cum igitur Musica Stins Compositiones extensione quadam enunciet : cx hoc quailscu II lue eXlensionis sono apechemata quaedam, et quasi simulacrii soni , licet dissimiliteae accipiantur, ad solutam usque orationem perveniunt i 2 . g. i 26. Ex hisce itaque manifestum sit cum disperentia quadam elenaenia, spiritum tenuem, Vel asperiim , vel circumflexum liabentia, olim pronunciata esse; prolationis vera itisserentiam Non valde magnam sensibilemque suisse ; quia ut apechema RQno,ita et thaec a inusica pronunciatione ditarebat. Nana aliter dola carent prisci Graeci ii1 disserendo et loquendo canere ).
12ὶ In Coniment. ii, Lib. IV. Aristox. l. e. L. . I. p. 8. Vocis hu-Grana nat . Theodor. P. I 256. Bu- minae species in cantii locum has ens inirestus. I 768. talis est, Piae omnes sesentibus de I) Oinnis vero vocis, mae dicto sonos , qtiantae magNittidit is illo imodo moveri potest , duaeqn- singuΙi participetit. Nisi enim ita
de in sunt a totus species e continua litris utat ir, non tam Canere,
scilicet, et intervallis disjuncta .... sed loqui licitiit'. Alterani vero ait Nain simpliciter dicendo , dum vox turnarunt continuaria , Per qlia I iis moverare , ut nullibi Cotis istere intῆr nos collo alii naua ac legi is , anditui videatur , continuum dici- nece e Non liabentes itianifestas at-n his huncce III otiam; durim Vetra alii- que se distinctas Ieddere so cubi consistere visa , dei trile rursus norm tet siones; quin Ser notaein Ioeum aliquem transire videtur, et connectimus , usque dum id, quod hoc facto, rursus in alia finitione dicere propositimus , finein Iaal et . stare; atque lioe ultro citroqtie sa- Si quis enirn alit ilisfiet ens, aut ali cere apparet ac continue : intervassis cui se purgans, aut 'etiam legens, disiunctum ejusmodi motum diei- nianifestas intelea in siligit lis sonis nus. Continuti in Itaque vocis Ino- faciat magnitu liries, dii tirae iis vocesti ini dici uius esse rationalem. Nota ac traiicietis ab uno sono in alte- his en ini disserentibus vox ita in mini : non amplius dicere laujus- loco ni ovetur, ut nullilii congisteie modi, sed canere dicitur. Nicomacli. vi lenti ix. In altera Vel o motus spe- Geras. 1Iaimon. Manual. L. I. p. C; e , quani in te ivanis lisCretam Do- 4. Vocis naodulatio. Non quae iuxti inamus, coiitra sera solet. N. im cantu versat tir dico , scd quae et Consistere videtuI ; et o naues etini, ni da et Soluta olatioue , etiam Sique iri lio e lacet e vident, litiua dis- aut ibi is nostris se suaviter insinuat, erere RinPlius, Sed canere dictitit. cauoia iure Vocari Possit, non au
183쪽
διαλέγεσθαι, κὰν etῶ μετά τινος πάθους ψυχης λέγειν si) , η
τοὐ Δημοσθέvους προς αυτόν. . . .
ἀληθη λέγεις, ἁ Δημόσθενες, pisat,
184쪽
S. III. Caeterum disserentia quaedam olim erat in pronunciatione solutae orationis, et poematum; iterum in simpliciter disserendo, et cum quodam antini pathemate loquendo i ; aut in concionando ab ocribante; aut in scena declamando in .
terra cantus ἔ quae vero in partium orationis temporibus , habita pro
Portione ad mensuram versuum id Ticorum se exigit , numerosa itidem, non tamen numeris adstricis.
Dion. Halic. l. e. p. 18. Vide et Euclid. Introd. Harinon .P .a . et Gau deui. . C. P. a. Et Bacch. I. c. P. I 6. 1ὶ In disserendo vocem sistere vitainus; nisi aliquando ob assectum exprimendum ad ejusmodi motum devenire cogamur. Aristox. I. c. P. 9. Quum enim adisset quidam, et
Causam suam susci Peteorans, COIn Ineui oraret a quoPiam se Caesum:
dicitur Demosthenes ei respondisse. Tu vero nullani injuriam, ut diois, Passus es. Cum vel o hic homo vocem iii tenderit, ac vociferaretur :ego Demosthenes nullam injuclain sit in passus y nunc , dixisse , ego Vocem audio caesi ac violati. Plui. in vita Demosth.
μ) Teletium autem liorum, mi odvi in habet maximam , et nondum tentatiam est, ea quae pertinent ad actionem ; uam in Tragica et Alia- Psodia sero venit. Agebant eni in
ipsas Tragoedias Positae primum. Manifestum igitur est etiam in Rethorica esse idem ae in Positica; quod alia quidam tradiderunt, et Glauco Teius. Atque ipsa consistit
in voce , quemadmodum ea oporteat uti ad unum litemque assectum; ut quando mama, et quando Parva, et media; et quemadmodum lonis,
ut acuto, et εiavi, et medio; et
quibus numeris ad unumcunore. Tria autem sunt, de si ilius considerant; et haec sunt magnitudo ,
mentabiliter apud eum Demosthene. . . reCte ais Demostlienes dixisse histrionem Satyrum. At ego cito medebor caiisae , si milii carnaitia
aliqua Euripidis , aut Sophoclis
memoriter velis Pronunciare ; Piae ubi pronunciavit Demosthenes : re. cepisse eadem post Demostlieriem Satyrum, itaque egisse et reddidisse vultu decenti et apta actioue eos, dein versus , ut Plane Dermosthenes alios esse phitaret. Ut jam intellexit quantum ex actione dignitatis a que venustatis accederet ortitioni: rem tenuem atqtie inanem dii xisse exercitationem, si pronunciationem et actionem dictoriam negligat. Plui. I. c. Ti es sunt Partes lectionis: actio , prosodia ac driastole Actio quidem est sui jectomini corin Poriun vel rerum imitatio, quae aut
Corporis , aut VOCis niluxeris Coisecepto Inotu fi . Prosodia vero est sonus vocis, qui juxta dialectum, aut juxta analogiam efficitur. . . Di stole denique est disiunctio aut literae ambiguae , aut in Constructione ambigua facta. . . Ex actione quidem virtutem Ρoetae percipimus; ex prosodia vero artein legentis; auex diastole , nempe Punctuatione , sensum et Claritatem P malis judicamus. Schol. in Dion. rarae. i.
185쪽
δικεῖ μοι αδύνατον καὶ αὐτην ἡμας ἀμωσγέπως ἀνακαλεσαt, καὶ την τῶν ἀρχαίων ἀπαγγελίαν Aς ερικτὸν μιμηθῆναι, τὰ μεν φιλούμενα τῶν τοιχείων ἄκροις τοῖς UD.εσι προτέροντας ' ἐν δὲ etοῖς δασυνομένοις ἐκ βάθους τοὐ Θώρακος et ὀ πυεὐμα ἐκρέροντας
186쪽
CAP. V. DE ELEM. IUXTA PRO SOD. PRONUNC. III
Ideo possit aliquis dicere quod a 'modo lasocco in medio sim-Plicis orationis et cantus sita fuisse s 5 .
I 28. Hanc vexo gratiam et Venustatem, quod ex spiritibus et accentu circumflexu sernaoni essicitur , una Cuna stupradictis
S. 59 auiis isso colafitemur. Attamen non ilia possibile niihi
esse videtur eandem etiam quodammodo revocato, piis coriia1-que Proia unciationem , in quantii in lioc fieri potest, imitari; spiritum quidem tenuein habentes literas exti ei nitate labrOTum pronunciando; in aspiratis Vero ex imo poctore spii i-tri in exti alando I ; ac in circlinassexu in liubhiitissius sint ulintendetulo ac remittendo spiritu in a , sic tit liOc Alusici in
hisce signis se iaciunt. g. ius. Etsi vero nec antiquissimi Graeci prosodiis , sicut
P. Ilio. Tribus autem rimodis proianiinciatio sieti solet: actione , P aodia et diastole; et de actione Oratores maxime curam halbent. Est autem acuo affectus, id est probabilis inaltatio vocis figuraeque , Per Souae BC rei, qaiae Prota tinctatione subjici tui', aptata. De hac vero actione curana habent Praecipue incertativis'. olatio uimis , et in Tragoediis Comoediisque ludendis. Neoplayt. I.
5) Motus vero alius si inplex est, alius militii lex ; atqtie hujus alius
continuiis , alius intervallis discretus, alius ni edius. Continua igitur Vox est , et remissiones et in telisiones latenter ac celeriter essicii; intervallis disci eta , quae tensiones mi identi manifestas habet, harminuero mensuras latentes; rnedia, quae ex ambabus Constat. Continita ergo est, qua dissertinus; media , qtia carinio uiri Iectiones lacinius ; intervallis discreta, Mia et iliter simplices voces aliquanta iaci in iis intervalla,
et liae unitas et melodica appellatur. Aristi d. l. c. L I. P. T. si) Spit itiis enim terivis qualitas
est s3llabae, illi a labioru in extremitate spii itiis emittitur , ut Aiat ;asperias vero qualitas a diabar, qua ex profunditate Dectoris spiritus emittitur, ut d . PorPl Jr. l. c. P. I 14. Vide et Ia 5. aduol. 4. 23 Accentus est vocis concina
nem in circuiri flexu fit. circuiri a-etio autem vocis dicitur ascensus descensusque eo Iein tempore sa-ctus, voce in extensione non insita alente , Sed, postquam affecta sit , descendente. Ideo signum huius accentus simul ascendit descendit que et a Graminaticis quidem περισο μέν i , a Musicis Vero μεσου vocatur. Dion ed. I. c. p. 18I. Uide et , Ia I. adnot. I. Meses autem definitiones esse di sin ius, quae Coniunctis tribus tetractior iis , Inedii est actitissima. Alii sic ; Mese est, litiae iii-tei' tonum ac di tonum lucoinpositum est lita , etc. naccli. l. c. P. I 5.
188쪽
CAP. V. DE ELEM. IUXTA PROSO D. PRONUNC. II9
etiam punctis I), in scribendo Non ut elentur ', ut lioc ex Verbis Aristotelis f. et cx liisco Hemnogenis: nempe ἐτά οχ
ambii uitatem , maxinae est ncccsse sis lena uti; ideo peccant qui in scribet ido ponitus laaec nossi glint. Multo tu in cnim grad-Corii In Vocabulorum sigilificatio prosodiis sol unanimio digii scitur : scilicet ὀδὸς οδὸς , ορος ορος , οἰος οῖος οιος, ἄγvος άγ-ς, ἔκτος ἐκτος, βiος βιος, ἁρπάγη ἁρπαγ ο, κα απη καμπ a , etc. 4 . Et haecce quidem ita. IZO. Cum vero Iongum et breve non esset enina superflui tria, ante Operis conclusionena; de lao iuni quoquo prolatio uestic intc disset orc) Juxta tetraptis et siniti lina vocis appullentii r i): lonoae quidem sntaliae dimidia est brevis, blevis vo Ei inplex consonans ; etsi ct longae sylla l)ae a lotagis, ct Iil eves a bi ovibus aliquid disi exant su). Atque in iiiii Versum , Cum
onania elem ruta unum tonapus, vel dilo II abeant, nunquana i) Vide Aristot. Ellebor. L. III.
5ὶ Diculit cliuod elica nae Iit Interili ante tali istitio secula, i ii Au- et i iii a Classicor utra litaris , qui inscii olis legebantur, prinia vi CE Proiam Iiis usi inceperiti t. Vide de ViIIoixon in Prol. I l. p. 8. 4ὶ Vide Ammon. da Sintil. Et Duser. Dietion . et I ictiou. Scap. in
scilicet . adiiciatur, ut sat τιόπει ἔs3llabis erit priori latis longiox , et
lanieli ad Illic brevis. Tertia iusi apertiterii liii si Sylla liae a PPOuatur a , ut sit σπορος ; hac triplici literamini accessione sensibili erit Iougim qua in brevissi ina , Clini Latrien ipsa bre, is Permaneat. Qua mobi erit quatuor sv Italiae brevis diit ei cuilia , lia-I ita irae usulae Variationis Tatiione .selisibile discrimen temporis somitiantur. Ea lem e loqtre Iistio est et longae; Iiam S ual a , quae ex α
189쪽
mιοι ἀντι - ἔπτα αναγινώσκουσι δια eo τεμυτα ἄνω καὶ is G
190쪽
vocali constituitur , cum sit natuTRIonga : adiectione quatuor liteIamin aucta , tribiis Praepositis , una FIII leCta, unde e. σωλήν Connatum
habes , Iongior quo Iaruimodo dicatur, quam illa prior, quae unica constabat latera ; quae rursus diari nuta ,, demptis sigillatim , quae a Niecrae fuerunt, literas, Permutati
nes Priori quanique breviorum Sensibiles habebit. Quid vero causae Si ι, cur neque longae naturam Suam Ex Cedant, etiarnsi ad septem II iteras extendantur; nec hieVeS Un- quain, licet a plurissius literis contra liantur,. sua excidant brevitate; verum illas duplici ratione brevium consideranti Iii; hae mini dia Ionga-Tun , non necessct est in praesenti examen itastituere. Nam susscit,
quod Majus est instituti, dixisse
brevem s yllabam a brevi , et a Ionga clitarre' longam ; nePre Omnem breven , aut omnem longam, nec In oratione soluta, nec in ligata , seu heroictim fuerit carmen , Seunielicum, sive numeris, stive me
reo , eatidena Plane habere potesta tena. Dion. Hasic. I. c. P. 24. Quae igitiir syllabae litaeram habent Iongam, alit ancipitem P dire tam , aut literam brevem ancipiti connexam , aut ancipites cluas inter se Connexas , I cantur longae ue quae vero vocalem habent breven , aut ancipitem cru reptam , Vel Per se , vel cum simplici conSocia, dicunturbi eves. Atque hae sunt naturales STt. labartim disserentiae. Fiunt autenalet longae Plaedana sγllabae per Cou Sonarum appositionem, aut ob pro Priam poeitionem assumentes Ion-gititi inerti; ut finit in duas Consonas, vel in uuam duplicem taut a deinceps consonis ; ut VIae duas habet consonas sequentes. Vel iniam duplicem; aut ab utrisque, ut desinens in simplicem, habensquestu Selientem simpliicem. His igitur ita se habentibus, litetarum magnitudines toni intervallis numero Pa res monstrantur. Etenim illarum minima maximae quarta Pars ebi, ut diesis est qua ii ans loni; media dimidia miidem est majoris, duΡIRVero minoris. Longae enim dimidia est brevis; brevis vero dimidia ex -
sistit simplex consona. Μanis turix id inde, brevis, aut duplici
Consona Uposita, aut una Vocali,
fiat longa. Deittite syllabamaro aliae, Prales Per se spectantur. tales et in appositionibus sequentium Viden Dir ; aliae mutationes recipiunt; ut tam expositione longis, quam communibus videre licet.Itaque ex disierentiis, li1as insJnabis esse diximus, constant distere litiae earum , quae Communes , seu mediae dicuntur in
pedibus. Mediae igitur dictae sunt
et communes, quod interdum bre-rium, interdum Iongarunt ossicia obeant Haium Vero aliae a natiara Iongis sumuntur, cum in Vocalem
) Nonnulli luco ἔ.ea te ni istisι; si iiii lena tot sunt i σπλουν literae. Alistides autem dicit quod ad senarium usque sIlIal a crescat l. C P. 49 . Dantur enim et SI Haba', quae ex, sex literis constant; qualis et σπλοἱ iudici.ione υσπλοἱ est. Siquis vero Ilteram ἱ, tanquam duplicent. Pira duabu/litet is accipiat, nunaerias septem literariam integer erit.